Uni
KS တို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်မှီကာ စောင့်နေရင်း မီးရောင် တဝင်းဝင်းနဲ့ ဟိုဘက်ရွာကနေ သူတို့ရှိရာကိုလာနေတာကိုမြင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးသက်ပြင်းချမိကြသည်။ ရွာဘက်ကနေလည်း မီးရောင်တွေနဲ့သူတို့စီလာနေကြသည်။ KS နဲ့ Baek ph က Flashlight ထွန်းထားတာကြောင့် လာနေတဲ့သူတွေကိုလှမ်းမြင်ရသည်။ ဟိုဘက်ရွာကနေ အမဂျီယွန်းတို့လာနေသလို ရွာဘက်ကနေလည်း အကိုတို့လာနေကြသည်။ KS နဲ့ Baek အကိုတို့ကို ကျောပေးရင်း အမဂျီယွန်း တို့ဘက်ကိုလှည့်ကာ သေချာကြည့်မိတော့ ph ကိုင်ထားတဲ့ Baek ရဲ့လက်က တင်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ အမဂျီယွန်းတို့နောက်ကျနေတာက လမ်းအဆင်မပြေလို့မှမဟုတ်ဘဲ။ ဝတ်စားထားတာတွေက မိုးရေတောင်မစို ။ အဲ့တာအပြင်ကို မီးရောင်အောက်မှာအင်္ကျီကတောက်နေသည်။ သူတို့ရပ်စောင့်နေတာက အရူးလို။ စိတ်ပူစွာရပ်စောင့်နေပေမဲ့ သူမတို့ကတော့ အပူအပင်ကင်းစွာပြန်လာနေသည်။ Baek တောက် ခေါက်သံတိုးတိုးထွက်သွားသည်။ KS နဲ့ဖြစ်ထားတဲ့ ပြဿနာကို သိထားတာကြောင့် လက်သီးဆုတ်ထားမိတာ သွေးကြောတွေတောင်ထောင်နေသည်။ သူမသူငယ်ချင်းတွေက သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမြင်ပေမဲ့ သူမကတော့ ဟိုဘက်ရွာက ရွာသားနဲ့စကားပြောနေတာ သူ့တို့ကိုတောင်မမြင်နိုင်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရှိရာအပင်အောက် ရောက်လာမှ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမြင်သွားကာ သူတို့ဆီလျှောက်လာကြသည်။
" အမတို့ကိုလိုက်ပို့ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါ ။ မိုးလည်းမှောင်နေပြီဆိုတော့ ပြန်လိုက်ပါတော့ ။ ဧည့်ဝတ်မကျေမိတာကိုဗွေမယူပါနဲ့ ။ ဒီထက်နောက်ကျသွားရင် ခရီးဖင့်နေမှာဆိုးလို့ပါ "
Baek ဒေါသထွက်နေတာကြောင့်
ဟိုဘက် ရွာက ရွာသားတွေကိုဟန်ဆောင် ပြီးတောင် ပြုံးမပြနိုင် ၊
ဧည့်မခံနိုင်ဖြစ်ကာ ပြန်ဖို့ပြောလိုက်သည်။
" အို အားနာစရာကြီး ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ မောင်လေး "
အမဂျီယွန်းက အားနာစွာဆိုသည်။
" ကျွန်တော်က အမှန်တိုင်းပြောတာပါ အမ "
Baek ကခပ်တည်တည်ပြောလာတော့
" ဟုတ်ပါတယ် သူပြောတာလည်းအမှန်ပဲလေ။အပြန်ဒီထပ်မှောင်သွားရင်မကောင်းလို့ပါ ။ အဲ့တာဆိုကျွန်တော်တို့ကိုသွားခွင့်ပြုအုံး "
ဟုဆိုကာ နှုတ်ဆက်စကားပြောပြီးပြန်သွားကြလေသည်။ အမဂျီယွန်းက KS ကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ သူမယူလာတဲ့ အိတ်ထဲက အင်္ကျီကို ထုတ်ကာ KS ရှေ့ပစ်ချပေးလိုက်သည်။ အဲ့တာက KS ခြုံပေးခဲ့တဲ့အင်္ကျီ။ နောက်ပြီး သူမသူငယ်ချင်းကိုင်လာတဲ့ အိတ်ကို KS ရှေ့လွှတ်ပစ်ပေးသည်။ Baek အံ့ကြိတ်ထားကာ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး
" အမ ရွာဓမ္မာရုံမှာ အမတို့ကိုစောင့်နေတာမို့ အဲ့ကိုသွားပေးပါ "
ဟုပြောလိုက်လျှင် ဘာစကားမှထက်မဆိုဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ရှေ့က ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားကြသည်။ သူမသူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ရွာကအမကြီးတွေကတော့ KS တို့နှစ်ယောက်ကိုအားနာသလိုကြည့်သွားကြသည်။ ကျန်တဲ့ အမဂျီယွန်းနဲ့ပါလာတဲ့သူတွေကတော့ အမဂျီယွန်းနောက်ကောတော့ကော့တော့နဲ့ပါသွားကြသည်။ KS ကတော့ မျက်နှာသေခနကြာအောင် ရပ်နေသည်။ နောက်တော့ သွားရအောင်ဟုဆိုကာ ရွာဓမ္မာရုံသို့ထွက်ခါခဲ့ကြသည်။ အကိုတို့လည်း ရွာဓမ္မာရုံမှာရှိမှာသေချာသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဆီလာမယ်ထင်ပေမဲ့ ရွာဓမ္မာရုံဘက်သို့ကွေ့သွားတာမြင်လိုက်တာကြောင့် ရွာဓမ္မာရုံသို့ထွက်ခဲ့ခြင်း။ Baek ကတော့ သူတို့ရှေ့ကဝင်သွားတဲ့အမဂျီယွန်းတို့ကိုကြည့်ရင်း မေတ္တာတွေပို့နေမိသည်။ အပင်အောက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ဖိနပ်နဲ့အင်္ကျီလေးကတော့ ပိုင်ရှင်မဲ့စွာ....................................
KS နဲ့ Baek ရွာဓမ္မာရုံထဲဝင်လိုက်တော့မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက Baek ရင်ဘက်ကိုဆူးခနဲ။ဆရာChanက အမဂျီယွန်းရဲ့ခြေထောက်ကိုဆေးလိမ်းပေးနေခြင်း။ အကုန်လုံးကလည်းဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။ Baek တောင်ခံစားရရင် KS သာဆို ဘယ်လိုနေမလဲ တွေးတောင်မတွေးရဲ။ Baek KS ရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်မိတော့ အေးစက်နေတဲ့မျက်နှာက တစ်ခုခုဖြစ်တော့မှာကိုသတိပေးနေသလို။
တကယ်လည်း KS သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရချိန်မှာ ဒေါသထွက်မိတာက အကို့ကိုမဟုတ်။ အမဂျီယွန်းကို။ သူ့ရှေ့ကနေထွက်သွားတုန်းက ခြေထောက်ကအကောင်း အကို့ရှေ့ကျမှ မူယာမာယာများနေသည်။ KS အစက အရာအားလုံးကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားပေမဲ့ အခုတော့ အဲ့လိုလုပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့။ KS မျက်နှာကိုခပ်နွမ်းနွမ်းပုံစံမျိုးပြုံးကာ Baek ကိုတွဲကာ ဓမ္မာရုံရဲ့ထဲကိုဝင်သွားလိုက်သည်။ အစက သူတို့က ဓမ္မရုံရဲ့ဝင်ပေါက်နားမှာဆိုတော့ဘယ်သူမှမမြင်ကြ။ သူတို့ဝင်တော့မှအကုန်လုံးသူတို့ကိုကြည့်လာကြသည်။ အကိုကလည်းအခုမှသူ့ကိုမြင်ကာ အမဂျီယွန်းကိုဆေးလိမ်းပေးနေရာမှ လွှတ်ချကာသူ့ဆီပြေးလာသည်။
" ပေါက်စ ကလေး ဘာဖြစ်လာတာလဲ ပေါက်စရယ် "
Chan ပေါက်စကိုတွဲပြီးဝင်လာတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်ဘာကိုမှဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ ကလေးစီပြေးသွားမိသည်။ Chan အရမ်းစိတ်ပူနေခဲ့ပေမဲ့ အဆင်ပြေမှာပါဟုသာဖြေတွေးနေခဲ့ရသည်။ သူစောစောလာရှာချင်ပေမဲ့ ရွာလူကြီးတွေနဲ့ရွာဘုရားပွဲနဲ့ပက်သက်ပြီးဆွေးနွေးနေရတာကြောင့် အိမ်ကိုညနေ 5နာရီခွဲမှပြန်ရောက်သည်။ မိုးတွေရွာနေတာကြောင့် အိမ်ရောက်တော့မိုးရေတွေစိုနေသည်။ ထီးပါသွားပေမဲ့ ထီးစောင်းဖို့မေ့သည်အထိ ပေါက်စ ဆီကိုပဲစိတ်ရောက်နေသည်။ မိုးရေစိုနေတာကြောင့်ရေချိုးပစ်ရသည်။ လိုက်သွားဖို့ပြင်ပေမဲ့ 6 နာရီထိုးနေပြီဖြစ်တာကြောင့်
ပြန်လာမယ်ထင်ကာ စောင့်နေသော်လည်းပေါ်မလာ။ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ထပြီးလိုက်ဖို့ပြင်တော့ ရွာလူကြီးကခနပြန်လာခဲ့ဖို့ပြော သူ့မှာပြန်သွားရသည်။ ရွာလူကြီးအိမ်ကအထွက် 6နာရီခွဲတောင်မကတော့ သူအိမ်တောင်မဝင်တော့ဘဲ ရွာဓမ္မာရုံသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ Kai Sehun နဲ့ Xui တို့လည်း အနောက်ကနေပါလာသည်။ သူတို့လူတွေလည်းပြန်မှမရောက်ကျသေးဘဲ။ သူတို့ရွာထိပ်ကအပင်အောက်မှာ အလင်းရောင်ကိုမြင်ပေမဲ့ မရှိနိုင်ဟုထင်ကာ ဓမ္မာရုံထဲဝင်ခဲ့သည်။ သူတို့လာလို့အကုန်လုံးက အံ့သြကုန်ကြသည်။ သူတို့လေးယောက်က ရွာအလှူခံတဲ့အရေးကို သူတို့နဲ့မဆိုင်ဟုများသတ်မှတ်ထားလေးသလားဟုမေးရလောက်အောင် အလှူခံအဖွဲ့ထဲမှာဘယ်တော့မှမတွေ့ရ။ အံ့သြကြတာလည်းမဆန်း။ Chan ဓမ္မာရုံထဲ ပေါက်စကို ဝေ့ဝဲရှာတော့ ရှာမတွေ့။ Sehun နဲ့ Xui ကတော့ သူတို့ဆိုင်ရာဆီရောက်သွားကြပြီ။ Kai နဲ့ သူသာ ဆိုင်ရာလူကရှာမတွေ့ ခုနကအလင်းရောင်တွေ့ခဲ့တဲ့ အပင်အောက်ပြန်သွားဖို့အလုပ် ဓမ္မာရုံအပေါက်မှာ ဂျီယွန်းတို့နဲ့တိုးသည်။ ဂျီယွန်းက သူ့ဆီလဲကျလာတာကြောင့် သူလှန်းဆွဲကာထိန်းပေးလိုက်သည်။ သူ့ကိုသူ့သူငယ်ချင်းတွေတွဲစေကာ သွားအဖို့အလုပ် သူ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲခြင်းခံရလေသည်။ သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့
" ဟို ယွန်း ခြေထောက်က လမ်းလျှောက်ဖို့အဆင်မပြေတော့လို့ အဲ့တာ......"
" ကိုယ်မအားလို့ သွားခွင့်ပြုပါအုံး မင်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့သွားလိုက်ပါ "
Chan ပြတ်ပြတ်သားသားလုပ်ပြီးထွက်သွားဖို့လုပ်ပေမဲ့
" အား!!! "
Chan သုံးထပ်ပဲရှိတဲ့လှေကားအရင်းမှာပဲရှိ သေးတယ် အော်သံ ကြောင့် လှည့်ကြည့်တော့ တမံသလင်းပေါ်လဲကျနေတဲ့ ဂျီယွန်း။ အကူတောင်းနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်နေတာရယ် လူတွေရှိနေတာရယ် ဘုရားရိပ်ဖြစ်တာကြောင့်ရယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာကြောင့်ရယ် အကြောင်းပြချက်များစွာကြောင့် ဂျီယွန်းကိုတွဲကာ နေရာလွတ်တစ်ခုမှာချပေးလိုက်သည်။ ဆေးလိမ်းပေးဖို့ပြောလာတာကြောင့် စိတ်တိုပေမဲ့လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်ကာ လိမ်းပေးနေရသည်။ သူအနားမှာရှိနေတဲ့ Lu ရဲ့ KS ဆိုတဲ့အသံကြောင့် လှမ်းကြည့်မိတော့ ကျွန်တော့ရဲ့ပေါက်စ ။ ကျွန်တော်ရဲ့ပေါက်စက Baek ကိုတွဲထားနေတာကိုမြင်ခိုက်ရတဲ့တစ်ခန
ပေါက်စကိုပြေးဖက်မိသည်။ ဓမ္မာရုံဆိုတာသိပေမဲ့ သူပေါက်စကိုဘယ်လောက်စိတ်ပူနေတာ သူသာသိသည်။ ပေါက်စနဲ့မတွေ့ရတဲ့ 9 နာရီက သူ့အတွက်ငရဲလို။ သူဘယ်လောင်လွမ်းနေခဲ့တာလဲ ။ သေချာတယ် ပေါက်စ သာတစ်ခုခုဖြစ်ကြည့် သူရူးသွားမှာအမှန်ပင်။
" ကိုကို ကိုကို လွှတ်အုံးလေ ကိုကိုလွှတ်လို့ ဖတ်ထားတာနာနေပြီ "
KS သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖတ်ထားတဲ့ ကိုကို့ ကိုလွှတ်ဖို့မနည်းပြောယူရသည်။ အစက အမဂျီယွန်းကို မနာလိုအောင်လုပ်မယ်တွေးထားသမျှ ကိုကိုကြောင့် အကုန်အရည်ပျော်ပြီးပျောက်သွားသည်။ ကိုကို သူ့ကိုစိတ်ပူနေတာကအရာအာလုံးကိုမေ့စေသည်လေ။
Chan ပေါက်စပြောမှလွှတ်ဖို့သတိရသည်။
" ဟင် နာတယ် ဘယ်နားနာတာလဲ ကိုကို့ ဘယ်နားထိခိုက်ထားတာလဲ "
Chan KS ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို လှည့်ကာကြည့်လိုက်သည်။
" ပါးကို ခိုင်းမိထားတာလေ ဟင့် "
" ဟင် "
Chan အနောက်ကနေ Chen နဲ့ Baek ရဲ့ အသံကြောင့် ပေါက်စ ရဲ့ပါး ကို ကြည့်မိတော့ ပေါက်စရဲ့ပါးမှာ လက်ချောင်းရာက ထင်းနေသည်။
" ဘာဖြစ်တာလဲ ပေါက်စ ...ဘယ်သူလုပ်တာလဲ ...."
KS မဖြေဘဲ ခေါင်းငုံ့နေလိုက်သည်။
" ပေါက်စ ဘယ်သူလုပ်တာလဲလို့ "
T.B.C.
ကဲရှည်မယ်လို့ထင်ပါတယ်။ 2 ပိုင်းပဲ UP တော့မယ်နော်။ မိုးခြိမ်းနေတဲ့ကြားက UP မကြောက်မရွံ့ UP ပေးတာနော်။ အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပါ စာဖတ်သူတစ်ယောက်ချင်းစီကိုကျေးဇူးတင်လျက်...........
Zawgyi
KS တို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မွီကာ ေစာင့္ေနရင္း မီးေရာင္ တဝင္းဝင္းနဲ႔ ဟိုဘက္ရြာကေန သူတို႔ရွိရာကိုလာေနတာကိုျမင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးသက္ျပင္းခ်မိၾကသည္။ ရြာဘက္ကေနလည္း မီးေရာင္ေတြနဲ႔သူတို႔စီလာေနၾကသည္။ KS နဲ႔ Baek ph က Flashlight ထြန္းထားတာေၾကာင့္ လာေနတဲ့သူေတြကိုလွမ္းျမင္ရသည္။ ဟိုဘက္ရြာကေန အမဂ်ီယြန္းတို႔လာေနသလို ရြာဘက္ကေနလည္း အကိုတို႔လာေနၾကသည္။ KS နဲ႔ Baek အကိုတို႔ကို ေက်ာေပးရင္း အမဂ်ီယြန္း တို႔ဘက္ကိုလွည့္ကာ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ph ကိုင္ထားတဲ့ Baek ရဲ့လက္က တင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ အမဂ်ီယြန္းတို႔ေနာက္က်ေနတာက လမ္းအဆင္မေျပလို႔မွမဟုတ္ဘဲ။ ဝတ္စားထားတာေတြက မိုးေရေတာင္မစို ။ အဲ့တာအျပင္ကို မီးေရာင္ေအာက္မွာအကၤ်ီကေတာက္ေနသည္။ သူတို႔ရပ္ေစာင့္ေနတာက အ႐ူးလို။ စိတ္ပူစြာရပ္ေစာင့္ေနေပမဲ့ သူမတို႔ကေတာ့ အပူအပင္ကင္းစြာျပန္လာေနသည္။ Baek ေတာက္ ေခါက္သံတိုးတိုးထြက္သြားသည္။ KS နဲ႔ျဖစ္ထားတဲ့ ျပႆနာကို သိထားတာေၾကာင့္ လက္သီးဆုတ္ထားမိတာ ေသြးေၾကာေတြေတာင္ေထာင္ေနသည္။ သူမသူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္ေပမဲ့ သူမကေတာ့ ဟိုဘက္ရြာက ရြာသားနဲ႔စကားေျပာေနတာ သူ႔တို႔ကိုေတာင္မျမင္နိုင္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွိရာအပင္ေအာက္ ေရာက္လာမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္သြားကာ သူတို႔ဆီေလၽွာက္လာၾကသည္။
" အမတို႔ကိုလိုက္ပို႔ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါ ။ မိုးလည္းေမွာင္ေနၿပီဆိုေတာ့ ျပန္လိုက္ပါေတာ့ ။ ဧည့္ဝတ္မေက်မိတာကိုေဗြမယူပါနဲ႔ ။ ဒီထက္ေနာက္က်သြားရင္ ခရီးဖင့္ေနမွာဆိုးလို႔ပါ "
Baek ေဒါသထြက္ေနတာေၾကာင့္
ဟိုဘက္ ရြာက ရြာသားေတြကိုဟန္ေဆာင္ ၿပီးေတာင္ ျပဳံးမျပနိုင္ ၊
ဧည့္မခံနိုင္ျဖစ္ကာ ျပန္ဖို႔ေျပာလိုက္သည္။
" အို အားနာစရာႀကီး ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ေမာင္ေလး "
အမဂ်ီယြန္းက အားနာစြာဆိုသည္။
" ကၽြန္ေတာ္က အမွန္တိုင္းေျပာတာပါ အမ "
Baek ကခပ္တည္တည္ေျပာလာေတာ့
" ဟုတ္ပါတယ္ သူေျပာတာလည္းအမွန္ပဲေလ။အျပန္ဒီထပ္ေမွာင္သြားရင္မေကာင္းလို႔ပါ ။ အဲ့တာဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုသြားခြင့္ျပဳအုံး "
ဟုဆိုကာ ႏွုတ္ဆက္စကားေျပာၿပီးျပန္သြားၾကေလသည္။ အမဂ်ီယြန္းက KS ကို စူးစိုက္ၾကည့္ကာ သူမယူလာတဲ့ အိတ္ထဲက အကၤ်ီကို ထုတ္ကာ KS ေရွ႕ပစ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ အဲ့တာက KS ျခဳံေပးခဲ့တဲ့အကၤ်ီ။ ေနာက္ၿပီး သူမသူငယ္ခ်င္းကိုင္လာတဲ့ အိတ္ကို KS ေရွ႕လႊတ္ပစ္ေပးသည္။ Baek အံ့ႀကိတ္ထားကာ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
" အမ ရြာဓမၼာ႐ုံမွာ အမတို႔ကိုေစာင့္ေနတာမို႔ အဲ့ကိုသြားေပးပါ "
ဟုေျပာလိုက္လၽွင္ ဘာစကားမွထက္မဆိုဘဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕က ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားၾကသည္။ သူမသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ရြာကအမႀကီးေတြကေတာ့ KS တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအားနာသလိုၾကည့္သြားၾကသည္။ က်န္တဲ့ အမဂ်ီယြန္းနဲ႔ပါလာတဲ့သူေတြကေတာ့ အမဂ်ီယြန္းေနာက္ေကာေတာ့ေကာ့ေတာ့နဲ႔ပါသြားၾကသည္။ KS ကေတာ့ မ်က္ႏွာေသခနၾကာေအာင္ ရပ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ သြားရေအာင္ဟုဆိုကာ ရြာဓမၼာ႐ုံသို႔ထြက္ခါခဲ့ၾကသည္။ အကိုတို႔လည္း ရြာဓမၼာ႐ုံမွာရွိမွာေသခ်ာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီလာမယ္ထင္ေပမဲ့ ရြာဓမၼာ႐ုံဘက္သို႔ေကြ႕သြားတာျမင္လိုက္တာေၾကာင့္ ရြာဓမၼာ႐ုံသို႔ထြက္ခဲ့ျခင္း။ Baek ကေတာ့ သူတို႔ေရွ႕ကဝင္သြားတဲ့အမဂ်ီယြန္းတို႔ကိုၾကည့္ရင္း ေမတၱာေတြပို႔ေနမိသည္။ အပင္ေအာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ဖိနပ္နဲ႔အကၤ်ီေလးကေတာ့ ပိုင္ရွင္မဲ့စြာ....................................
KS နဲ႔ Baek ရြာဓမၼာ႐ုံထဲဝင္လိုက္ေတာ့ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက Baek ရင္ဘက္ကိုဆူးခနဲ။ဆရာChanက အမဂ်ီယြန္းရဲ့ေျခေထာက္ကိုေဆးလိမ္းေပးေနျခင္း။ အကုန္လုံးကလည္းဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။ Baek ေတာင္ခံစားရရင္ KS သာဆို ဘယ္လိုေနမလဲ ေတြးေတာင္မေတြးရဲ။ Baek KS ရဲ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မိေတာ့ ေအးစက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာက တစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မွာကိုသတိေပးေနသလို။
တကယ္လည္း KS သူ႔ေရွ႕ကျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ေဒါသထြက္မိတာက အကို႔ကိုမဟုတ္။ အမဂ်ီယြန္းကို။ သူ႔ေရွ႕ကေနထြက္သြားတုန္းက ေျခေထာက္ကအေကာင္း အကို႔ေရွ႕က်မွ မူယာမာယာမ်ားေနသည္။ KS အစက အရာအားလုံးကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားေပမဲ့ အခုေတာ့ အဲ့လိုလုပ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့။ KS မ်က္ႏွာကိုခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပုံစံမ်ိဳးျပဳံးကာ Baek ကိုတြဲကာ ဓမၼာ႐ုံရဲ့ထဲကိုဝင္သြားလိုက္သည္။ အစက သူတို႔က ဓမၼ႐ုံရဲ့ဝင္ေပါက္နားမွာဆိုေတာ့ဘယ္သူမွမျမင္ၾက။ သူတို႔ဝင္ေတာ့မွအကုန္လုံးသူတို႔ကိုၾကည့္လာၾကသည္။ အကိုကလည္းအခုမွသူ႔ကိုျမင္ကာ အမဂ်ီယြန္းကိုေဆးလိမ္းေပးေနရာမွ လႊတ္ခ်ကာသူ႔ဆီေျပးလာသည္။
" ေပါက္စ ကေလး ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေပါက္စရယ္ "
Chan ေပါက္စကိုတြဲၿပီးဝင္လာတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္နိုင္ဘဲ ကေလးစီေျပးသြားမိသည္။ Chan အရမ္းစိတ္ပူေနခဲ့ေပမဲ့ အဆင္ေျပမွာပါဟုသာေျဖေတြးေနခဲ့ရသည္။ သူေစာေစာလာရွာခ်င္ေပမဲ့ ရြာလူႀကီးေတြနဲ႔ရြာဘုရားပြဲနဲ႔ပက္သက္ၿပီးေဆြးေႏြးေနရတာေၾကာင့္ အိမ္ကိုညေန 5နာရီခြဲမွျပန္ေရာက္သည္။ မိုးေတြရြာေနတာေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္ေတာ့မိုးေရေတြစိုေနသည္။ ထီးပါသြားေပမဲ့ ထီးေစာင္းဖို႔ေမ့သည္အထိ ေပါက္စ ဆီကိုပဲစိတ္ေရာက္ေနသည္။ မိုးေရစိုေနတာေၾကာင့္ေရခ်ိဳးပစ္ရသည္။ လိုက္သြားဖို႔ျပင္ေပမဲ့ 6 နာရီထိုးေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္
ျပန္လာမယ္ထင္ကာ ေစာင့္ေနေသာ္လည္းေပၚမလာ။ မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ထၿပီးလိုက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ရြာလူႀကီးကခနျပန္လာခဲ့ဖို႔ေျပာ သူ႔မွာျပန္သြားရသည္။ ရြာလူႀကီးအိမ္ကအထြက္ 6နာရီခြဲေတာင္မကေတာ့ သူအိမ္ေတာင္မဝင္ေတာ့ဘဲ ရြာဓမၼာ႐ုံသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ Kai Sehun နဲ႔ Xui တို႔လည္း အေနာက္ကေနပါလာသည္။ သူတို႔လူေတြလည္းျပန္မွမေရာက္က်ေသးဘဲ။ သူတို႔ရြာထိပ္ကအပင္ေအာက္မွာ အလင္းေရာင္ကိုျမင္ေပမဲ့ မရွိနိုင္ဟုထင္ကာ ဓမၼာ႐ုံထဲဝင္ခဲ့သည္။ သူတို႔လာလို႔အကုန္လုံးက အံ့ၾသကုန္ၾကသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္က ရြာအလွူခံတဲ့အေရးကို သူတို႔နဲ႔မဆိုင္ဟုမ်ားသတ္မွတ္ထားေလးသလားဟုေမးရေလာက္ေအာင္ အလွူခံအဖြဲ႕ထဲမွာဘယ္ေတာ့မွမေတြ႕ရ။ အံ့ၾသၾကတာလည္းမဆန္း။ Chan ဓမၼာ႐ုံထဲ ေပါက္စကို ေဝ့ဝဲရွာေတာ့ ရွာမေတြ႕။ Sehun နဲ႔ Xui ကေတာ့ သူတို႔ဆိုင္ရာဆီေရာက္သြားၾကၿပီ။ Kai နဲ႔ သူသာ ဆိုင္ရာလူကရွာမေတြ႕ ခုနကအလင္းေရာင္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ အပင္ေအာက္ျပန္သြားဖို႔အလုပ္ ဓမၼာ႐ုံအေပါက္မွာ ဂ်ီယြန္းတို႔နဲ႔တိုးသည္။ ဂ်ီယြန္းက သူ႔ဆီလဲက်လာတာေၾကာင့္ သူလွန္းဆြဲကာထိန္းေပးလိုက္သည္။ သူ႔ကိုသူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြတြဲေစကာ သြားအဖို႔အလုပ္ သူ႔လက္ကိုလွမ္းဆြဲျခင္းခံရေလသည္။ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
" ဟို ယြန္း ေျခေထာက္က လမ္းေလၽွာက္ဖို႔အဆင္မေျပေတာ့လို႔ အဲ့တာ......"
" ကိုယ္မအားလို႔ သြားခြင့္ျပဳပါအုံး မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားလိုက္ပါ "
Chan ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ၿပီးထြက္သြားဖို႔လုပ္ေပမဲ့
" အား!!! "
Chan သုံးထပ္ပဲရွိတဲ့ေလွကားအရင္းမွာပဲရွိ ေသးတယ္ ေအာ္သံ ေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ တမံသလင္းေပၚလဲက်ေနတဲ့ ဂ်ီယြန္း။ အကူေတာင္းေနတဲ့မ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္ေနတာရယ္ လူေတြရွိေနတာရယ္ ဘုရားရိပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ရယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ရယ္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာေၾကာင့္ ဂ်ီယြန္းကိုတြဲကာ ေနရာလြတ္တစ္ခုမွာခ်ေပးလိုက္သည္။ ေဆးလိမ္းေပးဖို႔ေျပာလာတာေၾကာင့္ စိတ္တိုေပမဲ့လည္း ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ကာ လိမ္းေပးေနရသည္။ သူအနားမွာရွိေနတဲ့ Lu ရဲ့ KS ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ေပါက္စ ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ေပါက္စက Baek ကိုတြဲထားေနတာကိုျမင္ခိုက္ရတဲ့တစ္ခန
ေပါက္စကိုေျပးဖက္မိသည္။ ဓမၼာ႐ုံဆိုတာသိေပမဲ့ သူေပါက္စကိုဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနတာ သူသာသိသည္။ ေပါက္စနဲ႔မေတြ႕ရတဲ့ 9 နာရီက သူ႔အတြက္ငရဲလို။ သူဘယ္ေလာင္လြမ္းေနခဲ့တာလဲ ။ ေသခ်ာတယ္ ေပါက္စ သာတစ္ခုခုျဖစ္ၾကည့္ သူ႐ူးသြားမွာအမွန္ပင္။
" ကိုကို ကိုကို လႊတ္အုံးေလ ကိုကိုလႊတ္လို႔ ဖတ္ထားတာနာေနၿပီ "
KS သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖတ္ထားတဲ့ ကိုကို႔ ကိုလႊတ္ဖို႔မနည္းေျပာယူရသည္။ အစက အမဂ်ီယြန္းကို မနာလိုေအာင္လုပ္မယ္ေတြးထားသမၽွ ကိုကိုေၾကာင့္ အကုန္အရည္ေပ်ာ္ၿပီးေပ်ာက္သြားသည္။ ကိုကို သူ႔ကိုစိတ္ပူေနတာကအရာအာလုံးကိုေမ့ေစသည္ေလ။
Chan ေပါက္စေျပာမွလႊတ္ဖို႔သတိရသည္။
" ဟင္ နာတယ္ ဘယ္နားနာတာလဲ ကိုကို႔ ဘယ္နားထိခိုက္ထားတာလဲ "
Chan KS ခႏၵာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို လွည့္ကာၾကည့္လိုက္သည္။
" ပါးကို ခိုင္းမိထားတာေလ ဟင့္ "
" ဟင္ "
Chan အေနာက္ကေန Chen နဲ႔ Baek ရဲ့ အသံေၾကာင့္ ေပါက္စ ရဲ့ပါး ကို ၾကည့္မိေတာ့ ေပါက္စရဲ့ပါးမွာ လက္ေခ်ာင္းရာက ထင္းေနသည္။
" ဘာျဖစ္တာလဲ ေပါက္စ ...ဘယ္သူလုပ္တာလဲ ...."
KS မေျဖဘဲ ေခါင္းငုံ႔ေနလိုက္သည္။
" ေပါက္စ ဘယ္သူလုပ္တာလဲလို႔ "
T.B.C.
ကဲရွည္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ 2 ပိုင္းပဲ UP ေတာ့မယ္ေနာ္။ မိုးၿခိမ္းေနတဲ့ၾကားက UP မေၾကာက္မရြံ့ UP ေပးတာေနာ္။ အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုေက်းဇူးတင္လ်က္...........