ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္
ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္
(147)
ေျဖရင္လႊတ္ေပးမယ္လို႔ထင္လိုက္မိတာကအမွားႀကီးမွားသြားခဲ့မွန္းေနာက္က်မွသိလိုက္ရတယ္...။
သဝန္တိုပါတယ္လို႔...ေျဖလိုက္မိကာမွ....
တဝါးဝါးတဟားဟားနဲ႔ေျခေတြေဆာင့္လို႔ေအာ္ရယ္လိုက္ရင္းနဲ႔...
ဦးေသွ်ာင္ကပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္လာခဲ့သည္...။
"အဟား......အဲဒီေဒါက္တာမက...ဘယ္သူနဲ႔တူတာ......
အေမေရ.....အေမ့သားမက္ကိုလာၿပီးေတာ့...
ၾကည့္လွည့္အံုး.......ဟား....ဟား...
အဲဒါေၾကာင့္....မင္းက...သဝန္တိုၿပီးေတာ့အဲဒီပိုစတာကိုမ်က္ေစာင္းက်တယ္ေပါ့.......
ဟုတ္လား....ေက်ာက္စိမ္း........
ဟင္......ေျဖပါဦး....
အဟက္....ဟား...ဟား...ဟိ..ဟီး......."
ရယ္သံေပါင္းစံုထြက္လာၿပီးေတာ့...
ေသွ်ာင့္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ရီေနျပန္တာ...
မထင္ရင္နတ္ကႏၷားစီးေနသလိုပဲ...။
သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ေက်ာက္စိမ္းမွာလည္း...
သူေအာ္ရယ္လို႔တသိမ့္သိမ့္တုန္ခါေနတဲ့အတိုင္း....
လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔...ဝိုင္တန္ခိုးေၾကာင့္ေလးလံေနတဲ့ေခါင္းကပိုၿပီးမူးေနာက္လာခဲ့ျပီး...မ်က္လံုးေတြကမပြင့္ခ်င္ေတာ့ဘူးရယ္...။
ဘာရယ္စရာပါသြားလို႔ဒီလိုဝါးလံုးကြဲထ,ရယ္သလဲလို႔ဘုေတြးေတြးၿပီးေတာ့...
မ်က္လံုးေတြပိတ္က်ခ်င္ေနတာကိုအတင္းဖြင့္ၿပီး.......
သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေနအတင္းကုန္း႐ုန္းလို႔ထ,ၾကည့္သည္...။
"အင့္~~~လႊတ္~~ေပး~~~ေအ့~~~"
ဒါေပမယ့္....မူးေနလို႔လူကခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးျဖစ္ေနၿပီးေတာ့...
ေလေတြပ်ိဳ႕ၿပီးတေအ့ေအ့လုပ္ေနေသးတာ...။
"မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး... ဘယ္သြားမလို႔လဲ..."
သူဖက္ထားတာကို႐ုန္းလို႔မႏိုင္ျပန္ေတာ့...
စိတ္တိုတိုနဲ႔ေသွ်ာင့္ရင္ဘတ္ကို....သြားေတြနစ္ဝင္တဲ့အထိဖမ္းကိုက္ပစ္လိုက္တယ္....။
အလစ္ငိုက္ႀကီးအကိုက္ခံရတဲ့ေသွ်ာင့္မွာ...နာက်င္သြားတဲ့အတြက္...အသံနက္ႀကီးနဲ႔ထေအာ္ပါေတာ့တယ္...။
"အား..!....လာ့.....ဘာလို႔ကိုက္တာတုန္း.....ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕......
နာတယ္ဟ....."
"မရီနဲ႔......ေလ......ဘာ...လို႔...ရီလဲ...?...
ခ်ီးထုပ္ေကာင္.....
ဘာ~~ရီစရာပါလဲ~~~~~~ေဘာ~~~လိုပဲ~~~ေအ့...ေအ့..."
နႈတ္ခမ္းေလးတလႈပ္လႈပ္နဲ႔...ဆဲလိုက္မာန္လိုက္....
ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာၿပီးေတာ့....
မဲ့တဲ့တဲ့ေလးနဲ႔...ေက်ာက္စိမ္းမ်က္ႏွာေလးကသူ႔ကိုမၾကည္တဲ့ဟန္ေလးေတြအထင္းသားပဲ...။
"သြားစမ္း.....မထိ~နဲ႔...."
မထိနဲ႔၊ မကိုင္နဲ႔လို႔သာေျပာေနႏိုင္တာ...
ရီေဝေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးက...
ေသွ်ာင့္ရင္ခြင္ထဲမွာအဝတ္စေလးတစလိုပံုလ်က္သားေလးျဖစ္ေနၿပီး.....
မ်က္လံုးေတြေမွးမွိတ္လို႔.....
ယမကာအရွိန္ကေတာ္ေတာ္ေလးကိုလာေနပံုရသည္...။
မူးေနေတာ့...ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာၿပီးေတာ့...ရစ္ေနတာေလးကခ်စ္ခ်င္ဖြယ္ရာအတိမို႔...
အခြင့္ေကာင္းယူတယ္ပဲေျပာေျပာ...
ေသွ်ာင္....ဂ႐ုကိုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲနဲ႔...သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုအိပ္ယာေပၚျဖည္းျဖည္းလဲခ်လို႔ငံု႔မိုးထားရင္း...
မ်က္ႏွာေလးအႏွံ့အနမ္းေတြကိုခပ္ျပင္းျပင္းက်ဲခ်၏။
"ဒီေကာင္မင္းကိုပဲအ႐ူးမူးျဖစ္ေနတာေတြမသိတာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔...
ေခြးေပါက္ေလးရယ္...
ငါ့ရင္ထဲမွာမင္းတစ္ေယာက္ပဲၿပိဳင္ဘက္ကင္း.....ေနတာ...........
ငါ့ crush နဲ႔တူတာနဲ႔ပဲ...
ဒီရင္ဘတ္ထဲကိုေရာက္လာစရာလား...ဟင္..!...
................
လူတစ္ေယာက္ကိုခပ္လြယ္လြယ္နဲ႔ေနရာေပးလိုက္ဖို႔...
ငါ့ရင္ဘတ္ကသာလာယာဇရပ္မွမဟုတ္တာ...
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕........
ေနာက္ၿပီးေတာ့....မင္းနဲ႔ငါကဒီေလာက္လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ၾကားကားဝင္ဆြဲလို႔ရတဲ့ဆက္ဆံေရးမို႔လား...?.....
ဟင္...!........ငါဆိုတဲ့အေကာင္ကဒီေလာက္ေတာင္အေပါစားဆန္ေနလို႔လား.......
ေျပာစမ္းပါဦး.......
အဲဒီ...နႈတ္ခမ္းေလးက...."
ေခ်ာ့သိပ္ရင္းနဲ႔.....သူ႔နႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုအထပ္ထပ္အခါခါဆြဲယူနမ္းစုပ္ရင္း...
အေတာမသတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့...ေလာဘစိတ္႐ိုင္းေတြနဲ႔...ေႏြးေထြးအိစက္ေနတဲ့ကိုယ္လံုးေလးကိုသိမ္းပိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားမိျပန္တယ္...။
တြန္းထိုး႐ုန္းကန္ေနတဲ့ၾကားကေန...
သူ႔အက်ႌေလးက္ိုဆြဲလွပ္လို႔...
ရင္ဘတ္ေဖြးေဖြးေတြကေနဝမ္းဗိုက္အစပ္ေလးအထိအငမ္းမရနမ္းရိႈက္ေတာ့...
ညည္းညဴသံေလးေတြပလံုစီေအာင္ထ,လာ၏။
"ဟင့္...~~~အင္း~~~~အာ့~~~~"
သူ႔ညည္းသံေလးေၾကာင့္လည္းပိုလို႔ဘဝင္ထိၿပီးေတာ့...
ေသွ်ာင္က...လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္ခ်င္လာကာ...
သူ႔အဝတ္ေလးေတြကိုအၾကမ္းပတမ္းပဲဆြဲခြ်တ္ၿပီးေတာ့...
ဗိုက္သားေလးေတြ၊ ေပါင္တြင္းသားႏုႏုေလးေတြကိုနႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးေတြနဲ႔စတင္ေခ်ာ့ျမႇူ၏။
သူမထိခင္ကတည္းကနိႈးေနပံုရတဲ့...
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ကိုယ္ပြားေလးက...သူ႔နႈတ္ခမ္းေတြထိလိုက္တာနဲ႔ေသြးေၾကာေတြျဖာကနဲစီးဆင္းလာကာ...တင္းျပည့္လို႔သန္မာလာခဲ့သည္...။
ဒါကိုျမင္ေနရင္းနဲ႔...ဦးေသွ်ာင္ကလူယုတ္မာအျပံဳးေလးျပံဳးတယ္...။
"မင္း ....ငါနဲ႔ေဝးခဲ့ရတာၾကာလို႔ထင္တယ္...
မင္းခႏၶာကိုယ္ေလးက.....အထိကိုမခံေတာ့ဘူး...
မင္းေကာင္ေလးကသိပ္တက္ႂကြေနတာပဲ...အဟြန္႔.....
ငါျပဳစုေပးမွရေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္....ဟုတ္လား...."
ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ပဲေျပာခ်င္ရာေတြေျပာရင္းနဲ႔...
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ေပါင္ၾကားကမုန္လာဥေလးကိုသူ႔စိတ္တိုင္းက်ျပဳစုေနမိတာ...
အသိလႊတ္လိုက္၊ ျပန္ဝင္လာလိုက္ျဖစ္ေနပံုရတဲ့ငမူးေလးကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္...
တြန္းထိုးလိုက္.....႐ုန္းကန္လိုက္နဲ႔......မၿငိမ္သက္ပါဘူး...။
"ဖယ္~~~ေနာ္~~~
မင္း~~မယုတ္မာနဲ႔~~~~လို႔~~~~အာ့~~~~အ"
လူကေတာ့ျပဳသမွ်ႏုေနရတဲ့အ႐ုပ္ကေလးဘဝ
ေရာက္ေနတာေတာင္မွ
ဖယ္...လႊတ္...သြား...ဆိုတဲ့စကားေလးေတြနႈတ္ခမ္းဖ်ားကေနထြက္က်လို႔ျငင္းဆန္ေနတာအဆက္မျပတ္ပဲ...။
ဆာေလာင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ယုန္ႀကီးကလည္း...
လက္တြန္႔လို႔မေနဘဲနဲ႔...
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ေပါင္ၾကားမွာကုန္းကြကြေလးလုပ္ၿပီးေတာ့.....
မာထန္ေနတဲ့မုန္လာဥကိုပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ရင္းနဲ႔....
လက္တစ္ဖက္ကတြင္းဝေလးဆီေသြးတိုးစမ္း၏။
"အား~~~အ~~~ေသွ်ာင္~~~မင္း~~~
လက္ကဘယ္က္ို~~ထည့္~~အင့္~~~~~~မလုပ္နဲ႔ေလ~~~~~~~
မထည့္~~~ပါ~~~နဲ႔~~~"
မုန္လာဥေလးကစိုစိုစိစိနဲ႔ခပ္ေႏြးေႏြးျဖစ္ေနတဲ့ခံတြင္းေလးထဲမွာခံစားမႈေတြေကာင္းေနေပမယ့္....
သူ႔ရဲ႕တြင္းေလးမွာလက္ညိဳးေလးအသြင္းအထုတ္လာလုပ္ေနတာကိုေတာ့....
ေက်ာက္စိမ္းက...ေျကာက္ရြံ့စိုးထိတ္စြာတားဆီး၏။
ဒါေပမယ့္လည္း...
ဆြဲညိႈ႕ယူတတ္တဲ့ယုန္ပိန္ေလးရဲ႕အတတ္ပညာမ်ိဳးစံုၾကားမွာက်ားေပါက္ေလးထပ္ၿပိဳလဲကာ...
အရက္မူးတာအျပင္...အခ်စ္ပါထပ္မူးလာခဲ့ၿပီး...စတင္သာယာလာခဲ့ရတယ္...။
အစြမ္းကုန္ျပဳစုေနတဲ့သူ႔ခံတြင္းေႏြးေႏြးေတြေၾကာင့္...
မူးရင္းစြဲေသြးသားေတြကအေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ဆူပြက္လာသလိုပါပဲ...။
"အား~~~ဟာ့.......ေႏြး~~~လိုက္တာ~~~ျမန္~~ျမန္ေလး~~~အင့္~~~"
သူ႔မုန္လာဥေလးကေႏြးေထြးၿပီး...
ေခ်ာေမြ႕စိုစြတ္ေနတဲ့ယုန္ခံတြင္းေလးထဲမွာဝင္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔......
ခံစားခ်က္ေတြအဆမတန္ေကာင္းလြန္းေနတာေၾကာင့္....
မ်က္လံုးေလးေတြေမွးမွိတ္လို႔သာယာမိန္႔မူးေနရင္း....
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ခါးေလးေတြကတခ်က္တခ်က္အေပၚကိုႂကြတက္လာခဲ့တယ္...။
အေပၚကေနငံု႔မိုးလို႔...ေက်ာက္စိမ္းကိုအေကာင္းဆံုးဆားဗစ္ေပးေနတဲ့ယုန္ႀကီးကလည္း...
အဲဒါကိုသတိထားမိေတာ့......ပါးစပ္မအားတဲ့ၾကားကေနအၾကံဆိုးနဲ႔ခိုးျပံဳးေနေသးတာ...
ဟြန္႔......သာယာထား...
မင္းအဆင္ေျပေတာ့မွ...ဒီယုန္ကတြင္းေအာင္းလို႔ရမွာ...။
အၾကံဆိုးေလးကိုတိတ္တဆိတ္ေတြးရင္းနဲ႔...နႈတ္ခမ္းေတြကိုပိုမိုတင္းက်ပ္ေစလိုက္ၿပီးေတာ့...
အရွိန္ကိုပိုျမန္လို႔မုန္လာဥကိုခံတြင္းအဆံုးထဲအထိအသြင္းအနႈတ္လုပ္သည္...။
သူ႔မုန္လာဥေလးကတင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ဆိုဒ္ႀကီးမို႔...
အံသြားေတြနဲ႔မထိမိေအာင္လို႔သတိထားရင္း...
လည္ေခ်ာင္းအတြင္းပိုင္းအထိခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာဝင္ေရာက္ေစလိုက္၊
ျပန္ထုတ္လိုက္နဲ႔...ဦးေသွ်ာင့္ေခါင္းေလးဟာ...
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ေပါင္ခြၾကားမွာေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္...။
မုန္လာဥေလးကိုအဆံုးထိေလာဘတႀကီးနဲ႔ငံုလိုက္မိလို႔....
သူ႔လည္ၿမိဳအတြင္းထဲအထိေရာက္လာတဲ့အခါေတြဆိုရင္...
ရင္ထဲကေနတခုခုကပ်ိဳ႕ကနဲ....တက္တက္လာခဲ့ၿပီး...
ေအ့ကနဲ.....ေအာ့ကနဲအန္ခ်င္သလိုလိုနဲ႔မ်က္ရည္ပါဝိုင္းခ်င္ပါ၏။
ဒါေပမယ့္လည္း...
သူ႔အျပဳအစု၊ အယုအယေတြၾကား...
မ်က္လံုးေလးမွိတ္လို႔သာယာေနတဲ့ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ရေတာ့လည္း.....
သည္းညည္းခံရင္းနဲ႔...ခရီးအဆံုးထိပို႔ဖို႔ႀကိဳးစားမိျပန္သည္...။
တဆက္ထဲ.......
တြင္းေအာင္းေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုလည္းတစ္ေခ်ာင္းကေန...ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ သံုးေခ်ာင္းတိုးတိုးလို႔.....
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕အထိမခံတဲ့အေၾကာထံုးေလးကိုကလိေတာ့....
မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့အသံေလးေတြထြက္လာသည္...။
"အင့္~~အဲဒါ~~~မလုပ္နဲ႔~~~ငါ~~~ငါ~~ေန~~လို႔မရ~~~ေတာ့ဘူး~~"
တအင့္အင့္နဲ႔ညည္းညဴရင္း...ငတိကနဖူးေလးေတြရံႈ႕ၿပီး...နႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြဟစိဟစိနဲ႔.....သနားစရာေကာင္းေအာင္ညည္းတြားလာသည္...။
"အာ့......အဟင္း~~~လုပ္~~ေပးေတာ့~~~"
ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီးေတာင္းဆိုလာမယ္မထင္ေတာ့...ေခါင္းကိုငံု႔ေနရင္းယုန္ႀကီးကျပံဳးတယ္...။
မူးရစ္ရီေဝေနတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ပိုခံစားလြယ္ေနတာ...ငတိေလးကအိပ္ယာခင္းေတြကိုဆုပ္လ်က္သားနဲ႔တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ေအာ္လာသည္...။
"ေပး...ေတာ့...ဆို~~~~"
ဒါေပမယ့္လည္း...ဦးေသွ်ာင္က....
နည္းနည္းေလးညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔...
အရွိန္ကိုပိုတင္ၿပီးေတာ့...ငတိေလးအူယားဖားယားျဖစ္ေအာင္လို႔...
အတိုးအဆုတ္ေတြကိုပိုျမန္ေအာင္တမင္လုပ္တယ္...။
အရွိန္ပိုပိုျမန္လာေတာ့...ငတိေလးကဒီအတိုင္းမေနႏိုင္ေတာ့လို႔....
ေသွ်ာင့္မ်က္ႏွာေလးကိုလက္နဲ႔ဆြဲမၿပီးေတာ့...
ခပ္သဲ့သဲ့ေတာင္းဆိုပါေတာ့တယ္...။
"ျမန္~~~ျမန္~~~ေလး~~~ေပးပါ~~~
မရ~~ေတာ့ဘူး...ၿပီးေတာ့မယ္...အား...!..."
ၾကံႀကီးစည္ရာညစ္ပတ္တဲ့...
ဦးေသွ်ာင္က...တမင္ကိုကလိလိုက္၊ ရိလိုက္လုပ္ကာ...
ပညာျပတာေျကာင့္....
မိနစ္ပိုင္းေလးအၾကာမွာ...ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ခႏၶာကိ္ုယ္ေလးဆတ္ကနဲတုန္သြားၿပီး.....
မုန္လာဥေလးဆီကေနခပ္ေႏြးေႏြးအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကအရွိန္နဲ႔တိုးထြက္လာကာ.....
သူ႔ခံတြင္းတစ္ခုလံုးျပည့္လွ်ံလို႔သြား၏။
"ဟင့္~~ေျပာေနတာကို~~ယုန္~~စုတ္~~ႀကီး"
ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့အရာေလးေတြကို...
တျမတ္တႏိုးနဲ႔ပဲၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့...ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ျပံဳးလို႔...
ကုန္း႐ုန္းထလာၿပီး.....
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ေမးဖ်ားေလးကိုနမ္းရိႈက္တယ္...။
"မေက်နပ္ေသးဘူးလား......ဟင္..!...."
"ေခြး~~ႀကီး~~"
"ေခြးလင္ေလး..."
"ဟင့္~~~လူကို~~~ေန~~~လို႔~~~မရေအာင္လုပ္တယ္~~~~
သြား~~~~~"
ေက်ာက္စိမ္းကတကိုယ္လံုးပူထူေနပံုရၿပီး...
မ်က္ႏွာေလးေတြနီရဲလို႔...နႈတ္ခမ္းသားေလးေတြပါတုန္ရီေန၏။
တခုခုကိုေတာင့္တေနၿပီး...အလိုမျပည့္တဲ့ပံုေလးမို႔...
ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔...ျမတ္ႏိုးလို႔မဝဘဲတမင္တကာဆက္ကလိသည္...။
"ဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ...?...
မင္းကိုထားခဲ့ရမွာလား....ဟုတ္လား......"
"အင့္~~~မင္း~~~ယုတ္မာ~~~အု~~~အု~~~"
ဆက္ၿပီးေတာ့...သူ႔ကိုကလိေနခ်င္ေသးေပမယ့္...
သူ႔ေဘာင္းဘီထဲကအေကာင္ကေတာ့...စိတ္ဆိုးၿပီးမာန္ဖီခ်င္ေနၿပီမို႔...
ေက်ာက္စိမ္းကိုဆက္ၿပီးမစ,ေနေတာ့ဘူး...။
တေထာ္ေထာ္နဲ႔ရန္ေတြ႕လာတဲ့နႈတ္ခမ္းေလးကို...
ခ်ိဳခ်ဥ္လံုးေလးစုပ္သလိုစုပ္ယူရင္းနဲ႔...
မခြ်တ္ရေသးတဲ့သူ႔အဝတ္ေတြကိုကုန္း႐ုန္းၿပီးခြ်တ္လို႔...
မာန္ဖီေနတဲ့ယုန္ဆိုးေလးကိုေခ်ာ့သိပ္ဖို႔ျပင္ရတယ္...။
လက္ေတြကသူ႔ရင္ဘတ္ေလးေတြကအထိမခံတဲ့ပြိဳင့္ေလးကိုေဆာ့ကစားလိုက္ေတာ့...
ေျခေထာက္ေလးေတြတြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးလို႔လာတာ...
ဆြဲယူၿပီးေတာ့ေပါင္ေပၚခြတင္လို႔...အက်အနကိုေနရာယူတယ္...။
ခုနတုန္းကအစပ်ိဳးထားေတာ့...
စိုရႊဲေနတဲ့တြင္းဝေလးကအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီးသားမို႔...
ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲနဲ႔...ယုန္ကေလးကိုတြင္းထဲတန္းလႊတ္ထည့္တယ္...။
"အား~~~လာ့~~~နာ~~တယ္~~~"
ဘုန္း..!...
အရက္ေလးခပ္ေထြေထြနဲ႔...ေခါင္းမတည့္လို႔ထထိုင္လို႔မႏိုင္တဲ့ေက်ာက္စိမ္းကသူ႔ကိုထိုးဖို႔မမီလို႔...
ကုတင္ကိုပဲဘုန္းကနဲထုကာေအာ္၏။
"လူ~~ယုတ္~~မာ~~~မေျပာဘဲနဲ႔~~~~အစိမ္းႀကီး~~~~~ထည့္ရသလား~~
~~အား~~~~နာ~~တာ~~~"
အသံၿဗဲႀကီးနဲ႔ဗလံုးဗေထြးထ,ေအာ္ျပန္ေတာ့...
ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕နႈတ္ခမ္းကိုေျပးပိတ္ၿပီးတားရျပန္တယ္...။
"ရႉး.....မင္းအသံက်ယ္လြန္းတယ္..."
"အေမ့~~~နာတယ္~~~အင့္~~!!!~~အ~~!~~"
တြင္းထဲဝင္သြားတဲ့ယုန္ကေလးကိုတခ်က္ထဲနဲ႔အဆံုးထိထည့္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့...
သူ႔ခါးေတြကိုခ်က္ခ်င္းလႈပ္ရွားေပးမိတာ...
တဆစ္ဆစ္နဲ႔အနာမရွည္ေနေစခ်င္လို႔ပါ။
ဒါေပမယ့္...
ေအာက္ကငတိကေတာ့မခ်ိမဆန္႔ခံလိုက္ရလို႔...
နႈတ္ခမ္းေလးျပတ္မတတ္ကိုက္ၿပီးညည္းညဴလို႔ေန၏။
"ဟင့္...!!!!!!..ျပန္~~ထုတ္~~~"
"ႏိုး...ခဏေလးပဲ...သည္းခံ...
တစ္ခ်က္ပဲ..."
ခဏဆိုတဲ့အတိုင္း...သူ႔ရဲ႕ခပ္ျပင္းျပင္းပြန္းတိုက္လႈပ္ရွားမႈေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ထပ္လာတာေၾကာင့္...
သူ႔ယုန္တြင္းေလးကထူပူလာသလိုျဖစ္ျပီး...
နာက်င္က်ပ္ခဲေနတာကိုေက်ာက္စိမ္းေမ့ႏိုင္သြား၏။
"ဟူး......အဲဒါမလုပ္တာၾကာလို႔က်ပ္ေနလိုက္တာ...အာ့...ဟာ့.....
မင္းရဲ႕....ေျခေတြမစုထားနဲ႔.....
စိတ္ေလးေလ်ာ့ခ်....ေနာ္......."
ဘယ္ညာယိမ္းခါခ်င္သလိုျဖစ္ေနတဲ့ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုငံု႔ခ်လို႔ျကည့္ရင္းနဲ႔ေခ်ာ့သိပ္ရျပန္တယ္...။
"အာ့~~~အင္း.... အင့္~~~အဟင့္~~~ျဖည္းျဖည္း~~~!!!....ေသွ်ာင္~~ရဲ႕......"
ခပ္မွန္မွန္နဲ႔ျမန္ျမန္ဝင္ထြက္ပြန္းတိုက္ေနတဲ့...
ယုန္ကေလးကသူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲေရာက္မွပိုႀကီးမားလာသလိုမ်ိဳး...ျပည့္က်ပ္လို႔....။
ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း.......တစံုတခုကတလိမ့္လိမ့္နဲ႔ထႂကြလာျပန္ကာ....
ဦးေသွ်ာင့္ရဲ႕....ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားတိုးေဆာင့္မႈေတြေၾကာင့္....
လူတစ္ကိုယ္လံုးေသြးေတြကတဟုန္ထိုးစီးဆင္းေနသလို...ထူပူရွိန္းဖိန္းလို႔ေနတယ္...။
ခါးေတြကိုခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားရင္း...
ငံု႔မိုးလို႔နမ္းရိႈက္လာတဲ့ေသွ်ာင့္လည္ပင္းကိုလည္းအလိုလိုဖက္မိၿပီး...
ေသွ်ာင့္နႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔...လွ်ာႏုႏုေလးေတြကိုအငမ္းမရစုပ္ယူနမ္းေနမိေတာ့၏။
သူ႔လႈပ္ရွားမႈေတြမွာေနသားက်လာပံုရတဲ့ေက်ာက္စိမ္းကသူ႔ကိုတင္းတင္းဆြဲဖက္လို႔ျပန္လို႔ေတာင္နမ္းရိႈက္ေနတာ.....
ရင္ထဲမွာပီတိေတြနဲ႔...ေက်နပ္လို႔ပါ...။
ထပ္ၿပီးေတာ့....
သူ႔ခါးေလးေတြကိုေကာ့ေကာ့ေပးလာျပန္ေတာ့...
ျကြတက္လာတဲ့ခါးေလးကိုေသွ်ာင္ကအနည္းငယ္ဆြဲမၿပီးေတာ့...ေခါင္းအံုးေလးထိုးထည့္ေပးလိုက္တယ္....
"အာ့....ဟူး....အ...!...ေကာင္း...လာၿပီမလား...."
"အင့္....အင္း...!!!....ေကာင္းတယ္...."
မ်က္လံုးေလးေတြစံုမွိတ္ထားရင္း....
တအင့္အင့္နဲ႔ခဏခဏညည္းေအာ္လာတဲ့...
ငတိေလးကိုငံု႔မိုးလို႔ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔...
အေပးယူမွ်မွ်နဲ႔ႏွစ္ကိုယ္တူၾကည္ႏူးခဲ့ၾကရင္း...
နာရီေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ....။
❣️❣️❣️❣️❣️
Unicode
(147)
ဖြေရင်လွှတ်ပေးမယ်လို့ထင်လိုက်မိတာကအမှားကြီးမှားသွားခဲ့မှန်းနောက်ကျမှသိလိုက်ရတယ်...။
သဝန်တိုပါတယ်လို့...ဖြေလိုက်မိကာမှ....
တဝါးဝါးတဟားဟားနဲ့ခြေတွေဆောင့်လို့အော်ရယ်လိုက်ရင်းနဲ့...
ဦးသျှောင်ကပိုတင်းကျပ်အောင်ဖက်လာခဲ့သည်...။
"အဟား......အဲဒီဒေါက်တာမက...ဘယ်သူနဲ့တူတာ......
အမေရေ.....အမေ့သားမက်ကိုလာပြီးတော့...
ကြည့်လှည့်အုံး.......ဟား....ဟား...
အဲဒါကြောင့်....မင်းက...သဝန်တိုပြီးတော့အဲဒီပိုစတာကိုမျက်စောင်းကျတယ်ပေါ့.......
ဟုတ်လား....ကျောက်စိမ်း........
ဟင်......ဖြေပါဦး....
အဟက်....ဟား...ဟား...ဟိ..ဟီး......."
ရယ်သံပေါင်းစုံထွက်လာပြီးတော့...
သျှောင့်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီနေပြန်တာ...
မထင်ရင်နတ်ကန္နာစီးနေသလိုပဲ...။
သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ကျောက်စိမ်းမှာလည်း...
သူအော်ရယ်လို့တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေတဲ့အတိုင်း....
လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့...ဝိုင်တန်ခိုးကြောင့်လေးလံနေတဲ့ခေါင်းကပိုပြီးမူးနောက်လာခဲ့ပြီး...မျက်လုံးတွေကမပွင့်ချင်တော့ဘူးရယ်...။
ဘာရယ်စရာပါသွားလို့ဒီလိုဝါးလုံးကွဲထ,ရယ်သလဲလို့ဘုတွေးတွေးပြီးတော့...
မျက်လုံးတွေပိတ်ကျချင်နေတာကိုအတင်းဖွင့်ပြီး.......
သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေအတင်းကုန်းရုန်းလို့ထ,ကြည့်သည်...။
"အင့်~~~လွှတ်~~ပေး~~~အေ့~~~"
ဒါပေမယ့်....မူးနေလို့လူကခပ်ယဲ့ယဲ့လေးဖြစ်နေပြီးတော့...
လေတွေပျို့ပြီးတအေ့အေ့လုပ်နေသေးတာ...။
"မလွှတ်နိုင်ပါဘူး... ဘယ်သွားမလို့လဲ..."
သူဖက်ထားတာကိုရုန်းလို့မနိုင်ပြန်တော့...
စိတ်တိုတိုနဲ့သျှောင့်ရင်ဘတ်ကို....သွားတွေနစ်ဝင်တဲ့အထိဖမ်းကိုက်ပစ်လိုက်တယ်....။
အလစ်ငိုက်ကြီးအကိုက်ခံရတဲ့သျှောင့်မှာ...နာကျင်သွားတဲ့အတွက်...အသံနက်ကြီးနဲ့ထအော်ပါတော့တယ်...။
"အား..!....လာ့.....ဘာလို့ကိုက်တာတုန်း.....ခွေးပေါက်လေးရဲ့......
နာတယ်ဟ....."
"မရီနဲ့......လေ......ဘာ...လို့...ရီလဲ...?...
ချီးထုပ်ကောင်.....
ဘာ~~ရီစရာပါလဲ~~~~~~ဘော~~~လိုပဲ~~~အေ့...အေ့..."
နှုတ်ခမ်းလေးတလှုပ်လှုပ်နဲ့...ဆဲလိုက်မာန်လိုက်....
ပြောချင်ရာတွေပြောပြီးတော့....
မဲ့တဲ့တဲ့လေးနဲ့...ကျောက်စိမ်းမျက်နှာလေးကသူ့ကိုမကြည်တဲ့ဟန်လေးတွေအထင်းသားပဲ...။
"သွားစမ်း.....မထိ~နဲ့...."
မထိနဲ့၊ မကိုင်နဲ့လို့သာပြောနေနိုင်တာ...
ရီဝေပျော့ခွေနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက...
သျှောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာအဝတ်စလေးတစလိုပုံလျက်သားလေးဖြစ်နေပြီး.....
မျက်လုံးတွေမှေးမှိတ်လို့.....
ယမကာအရှိန်ကတော်တော်လေးကိုလာနေပုံရသည်...။
မူးနေတော့...ပြောချင်ရာတွေပြောပြီးတော့...ရစ်နေတာလေးကချစ်ချင်ဖွယ်ရာအတိမို့...
အခွင့်ကောင်းယူတယ်ပဲပြောပြော...
သျှောင်....ဂရုကိုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲနဲ့...သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုအိပ်ယာပေါ်ဖြည်းဖြည်းလဲချလို့ငုံ့မိုးထားရင်း...
မျက်နှာလေးအနှံ့အနမ်းတွေကိုခပ်ပြင်းပြင်းကျဲချ၏။
"ဒီကောင်မင်းကိုပဲအရူးမူးဖြစ်နေတာတွေမသိတာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့...
ခွေးပေါက်လေးရယ်...
ငါ့ရင်ထဲမှာမင်းတစ်ယောက်ပဲပြိုင်ဘက်ကင်း.....နေတာ...........
ငါ့ crush နဲ့တူတာနဲ့ပဲ...
ဒီရင်ဘတ်ထဲကိုရောက်လာစရာလား...ဟင်..!...
................
လူတစ်ယောက်ကိုခပ်လွယ်လွယ်နဲ့နေရာပေးလိုက်ဖို့...
ငါ့ရင်ဘတ်ကသာလာယာဇရပ်မှမဟုတ်တာ...
ကျောက်စိမ်းရဲ့........
နောက်ပြီးတော့....မင်းနဲ့ငါကဒီလောက်လွယ်လွယ်လေးနဲ့ကြားကားဝင်ဆွဲလို့ရတဲ့ဆက်ဆံရေးမို့လား...?.....
ဟင်...!........ငါဆိုတဲ့အကောင်ကဒီလောက်တောင်အပေါစားဆန်နေလို့လား.......
ပြောစမ်းပါဦး.......
အဲဒီ...နှုတ်ခမ်းလေးက...."
ချော့သိပ်ရင်းနဲ့.....သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုအထပ်ထပ်အခါခါဆွဲယူနမ်းစုပ်ရင်း...
အတောမသတ်နိုင်တော့တဲ့...လောဘစိတ်ရိုင်းတွေနဲ့...နွေးထွေးအိစက်နေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုသိမ်းပိုက်ဖို့ကြိုးစားမိပြန်တယ်...။
တွန်းထိုးရုန်းကန်နေတဲ့ကြားကနေ...
သူ့အကျႌလေးက်ိုဆွဲလှပ်လို့...
ရင်ဘတ်ဖွေးဖွေးတွေကနေဝမ်းဗိုက်အစပ်လေးအထိအငမ်းမရနမ်းရှိုက်တော့...
ညည်းညူသံလေးတွေပလုံစီအောင်ထ,လာ၏။
"ဟင့်...~~~အင်း~~~~အာ့~~~~"
သူ့ညည်းသံလေးကြောင့်လည်းပိုလို့ဘဝင်ထိပြီးတော့...
သျှောင်က...လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်ချင်လာကာ...
သူ့အဝတ်လေးတွေကိုအကြမ်းပတမ်းပဲဆွဲချွတ်ပြီးတော့...
ဗိုက်သားလေးတွေ၊ ပေါင်တွင်းသားနုနုလေးတွေကိုနှုတ်ခမ်းနွေးနွေးတွေနဲ့စတင်ချော့မြှူ၏။
သူမထိခင်ကတည်းကနှိုးနေပုံရတဲ့...
ကျောက်စိမ်းရဲ့ကိုယ်ပွားလေးက...သူ့နှုတ်ခမ်းတွေထိလိုက်တာနဲ့သွေးကြောတွေဖြာကနဲစီးဆင်းလာကာ...တင်းပြည့်လို့သန်မာလာခဲ့သည်...။
ဒါကိုမြင်နေရင်းနဲ့...ဦးသျှောင်ကလူယုတ်မာအပြုံးလေးပြုံးတယ်...။
"မင်း ....ငါနဲ့ဝေးခဲ့ရတာကြာလို့ထင်တယ်...
မင်းခန္ဓာကိုယ်လေးက.....အထိကိုမခံတော့ဘူး...
မင်းကောင်လေးကသိပ်တက်ကြွနေတာပဲ...အဟွန့်.....
ငါပြုစုပေးမှရတော့မယ်နဲ့တူတယ်....ဟုတ်လား...."
ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ပဲပြောချင်ရာတွေပြောရင်းနဲ့...
ကျောက်စိမ်းရဲ့ပေါင်ကြားကမုန်လာဥလေးကိုသူ့စိတ်တိုင်းကျပြုစုနေမိတာ...
အသိလွှတ်လိုက်၊ ပြန်ဝင်လာလိုက်ဖြစ်နေပုံရတဲ့ငမူးလေးကတစ်ချက်တစ်ချက်...
တွန်းထိုးလိုက်.....ရုန်းကန်လိုက်နဲ့......မငြိမ်သက်ပါဘူး...။
"ဖယ်~~~နော်~~~
မင်း~~မယုတ်မာနဲ့~~~~လို့~~~~အာ့~~~~အ"
လူကတော့ပြုသမျှနုနေရတဲ့အရုပ်ကလေးဘဝ
ရောက်နေတာတောင်မှ
ဖယ်...လွှတ်...သွား...ဆိုတဲ့စကားလေးတွေနှုတ်ခမ်းဖျားကနေထွက်ကျလို့ငြင်းဆန်နေတာအဆက်မပြတ်ပဲ...။
ဆာလောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ယုန်ကြီးကလည်း...
လက်တွန့်လို့မနေဘဲနဲ့...
ကျောက်စိမ်းရဲ့ပေါင်ကြားမှာကုန်းကွကွလေးလုပ်ပြီးတော့.....
မာထန်နေတဲ့မုန်လာဥကိုပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ရင်းနဲ့....
လက်တစ်ဖက်ကတွင်းဝလေးဆီသွေးတိုးစမ်း၏။
"အား~~~အ~~~သျှောင်~~~မင်း~~~
လက်ကဘယ်က်ို~~ထည့်~~အင့်~~~~~~မလုပ်နဲ့လေ~~~~~~~
မထည့်~~~ပါ~~~နဲ့~~~"
မုန်လာဥလေးကစိုစိုစိစိနဲ့ခပ်နွေးနွေးဖြစ်နေတဲ့ခံတွင်းလေးထဲမှာခံစားမှုတွေကောင်းနေပေမယ့်....
သူ့ရဲ့တွင်းလေးမှာလက်ညိုးလေးအသွင်းအထုတ်လာလုပ်နေတာကိုတော့....
ကျောက်စိမ်းက...ကြောက်ရွံ့စိုးထိတ်စွာတားဆီး၏။
ဒါပေမယ့်လည်း...
ဆွဲညှို့ယူတတ်တဲ့ယုန်ပိန်လေးရဲ့အတတ်ပညာမျိုးစုံကြားမှာကျားပေါက်လေးထပ်ပြိုလဲကာ...
အရက်မူးတာအပြင်...အချစ်ပါထပ်မူးလာခဲ့ပြီး...စတင်သာယာလာခဲ့ရတယ်...။
အစွမ်းကုန်ပြုစုနေတဲ့သူ့ခံတွင်းနွေးနွေးတွေကြောင့်...
မူးရင်းစွဲသွေးသားတွေကအငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ဆူပွက်လာသလိုပါပဲ...။
"အား~~~ဟာ့.......နွေး~~~လိုက်တာ~~~မြန်~~မြန်လေး~~~အင့်~~~"
သူ့မုန်လာဥလေးကနွေးထွေးပြီး...
ချောမွေ့စိုစွတ်နေတဲ့ယုန်ခံတွင်းလေးထဲမှာဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့......
ခံစားချက်တွေအဆမတန်ကောင်းလွန်းနေတာကြောင့်....
မျက်လုံးလေးတွေမှေးမှိတ်လို့သာယာမိန့်မူးနေရင်း....
ကျောက်စိမ်းရဲ့ခါးလေးတွေကတချက်တချက်အပေါ်ကိုကြွတက်လာခဲ့တယ်...။
အပေါ်ကနေငုံ့မိုးလို့...ကျောက်စိမ်းကိုအကောင်းဆုံးဆားဗစ်ပေးနေတဲ့ယုန်ကြီးကလည်း...
အဲဒါကိုသတိထားမိတော့......ပါးစပ်မအားတဲ့ကြားကနေအကြံဆိုးနဲ့ခိုးပြုံးနေသေးတာ...
ဟွန့်......သာယာထား...
မင်းအဆင်ပြေတော့မှ...ဒီယုန်ကတွင်းအောင်းလို့ရမှာ...။
အကြံဆိုးလေးကိုတိတ်တဆိတ်တွေးရင်းနဲ့...နှုတ်ခမ်းတွေကိုပိုမိုတင်းကျပ်စေလိုက်ပြီးတော့...
အရှိန်ကိုပိုမြန်လို့မုန်လာဥကိုခံတွင်းအဆုံးထဲအထိအသွင်းအနှုတ်လုပ်သည်...။
သူ့မုန်လာဥလေးကတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ဆိုဒ်ကြီးမို့...
အံသွားတွေနဲ့မထိမိအောင်လို့သတိထားရင်း...
လည်ချောင်းအတွင်းပိုင်းအထိခပ်ဆတ်ဆတ်လေးကြိမ်ဖန်များစွာဝင်ရောက်စေလိုက်၊
ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့...ဦးသျှောင့်ခေါင်းလေးဟာ...
ကျောက်စိမ်းရဲ့ပေါင်ခွကြားမှာရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်...။
မုန်လာဥလေးကိုအဆုံးထိလောဘတကြီးနဲ့ငုံလိုက်မိလို့....
သူ့လည်မြိုအတွင်းထဲအထိရောက်လာတဲ့အခါတွေဆိုရင်...
ရင်ထဲကနေတခုခုကပျို့ကနဲ....တက်တက်လာခဲ့ပြီး...
အေ့ကနဲ.....အော့ကနဲအန်ချင်သလိုလိုနဲ့မျက်ရည်ပါဝိုင်းချင်ပါ၏။
ဒါပေမယ့်လည်း...
သူ့အပြုအစု၊ အယုအယတွေကြား...
မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့သာယာနေတဲ့ကျောက်စိမ်းရဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ရတော့လည်း.....
သည်းညည်းခံရင်းနဲ့...ခရီးအဆုံးထိပို့ဖို့ကြိုးစားမိပြန်သည်...။
တဆက်ထဲ.......
တွင်းအောင်းနေတဲ့လက်ချောင်းလေးတွေကိုလည်းတစ်ချောင်းကနေ...နှစ်ချောင်း၊ သုံးချောင်းတိုးတိုးလို့.....
ကျောက်စိမ်းရဲ့အထိမခံတဲ့အကြောထုံးလေးကိုကလိတော့....
မခံမရပ်နိုင်တဲ့အသံလေးတွေထွက်လာသည်...။
"အင့်~~အဲဒါ~~~မလုပ်နဲ့~~~ငါ~~~ငါ~~နေ~~လို့မရ~~~တော့ဘူး~~"
တအင့်အင့်နဲ့ညည်းညူရင်း...ငတိကနဖူးလေးတွေရှုံ့ပြီး...နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေဟစိဟစိနဲ့.....သနားစရာကောင်းအောင်ညည်းတွားလာသည်...။
"အာ့......အဟင်း~~~လုပ်~~ပေးတော့~~~"
ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီးတောင်းဆိုလာမယ်မထင်တော့...ခေါင်းကိုငုံ့နေရင်းယုန်ကြီးကပြုံးတယ်...။
မူးရစ်ရီဝေနေတဲ့အရှိန်ကြောင့်ပိုခံစားလွယ်နေတာ...ငတိလေးကအိပ်ယာခင်းတွေကိုဆုပ်လျက်သားနဲ့တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်အော်လာသည်...။
"ပေး...တော့...ဆို~~~~"
ဒါပေမယ့်လည်း...ဦးသျှောင်က....
နည်းနည်းလေးညစ်ညစ်ပတ်ပတ်နဲ့...
အရှိန်ကိုပိုတင်ပြီးတော့...ငတိလေးအူယားဖားယားဖြစ်အောင်လို့...
အတိုးအဆုတ်တွေကိုပိုမြန်အောင်တမင်လုပ်တယ်...။
အရှိန်ပိုပိုမြန်လာတော့...ငတိလေးကဒီအတိုင်းမနေနိုင်တော့လို့....
သျှောင့်မျက်နှာလေးကိုလက်နဲ့ဆွဲမပြီးတော့...
ခပ်သဲ့သဲ့တောင်းဆိုပါတော့တယ်...။
"မြန်~~~မြန်~~~လေး~~~ပေးပါ~~~
မရ~~တော့ဘူး...ပြီးတော့မယ်...အား...!..."
ကြံကြီးစည်ရာညစ်ပတ်တဲ့...
ဦးသျှောင်က...တမင်ကိုကလိလိုက်၊ ရိလိုက်လုပ်ကာ...
ပညာပြတာကြောင့်....
မိနစ်ပိုင်းလေးအကြာမှာ...ကျောက်စိမ်းရဲ့ခန္ဓာကိ်ုယ်လေးဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီး.....
မုန်လာဥလေးဆီကနေခပ်နွေးနွေးအရာတစ်ချို့ကအရှိန်နဲ့တိုးထွက်လာကာ.....
သူ့ခံတွင်းတစ်ခုလုံးပြည့်လျှံလို့သွား၏။
"ဟင့်~~ပြောနေတာကို~~ယုန်~~စုတ်~~ကြီး"
ပါးစပ်ထဲရောက်လာတဲ့အရာလေးတွေကို...
တမြတ်တနိုးနဲ့ပဲမြိုချပစ်လိုက်ပြီးတော့...ညစ်ကျယ်ကျယ်နဲ့ပြုံးလို့...
ကုန်းရုန်းထလာပြီး.....
ကျောက်စိမ်းရဲ့မေးဖျားလေးကိုနမ်းရှိုက်တယ်...။
"မကျေနပ်သေးဘူးလား......ဟင်..!...."
"ခွေး~~ကြီး~~"
"ခွေးလင်လေး..."
"ဟင့်~~~လူကို~~~နေ~~~လို့~~~မရအောင်လုပ်တယ်~~~~
သွား~~~~~"
ကျောက်စိမ်းကတကိုယ်လုံးပူထူနေပုံရပြီး...
မျက်နှာလေးတွေနီရဲလို့...နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါတုန်ရီနေ၏။
တခုခုကိုတောင့်တနေပြီး...အလိုမပြည့်တဲ့ပုံလေးမို့...
ကြည့်နေရင်းနဲ့...မြတ်နိုးလို့မဝဘဲတမင်တကာဆက်ကလိသည်...။
"ဘယ်ကိုသွားရမှာလဲ...?...
မင်းကိုထားခဲ့ရမှာလား....ဟုတ်လား......"
"အင့်~~~မင်း~~~ယုတ်မာ~~~အု~~~အု~~~"
ဆက်ပြီးတော့...သူ့ကိုကလိနေချင်သေးပေမယ့်...
သူ့ဘောင်းဘီထဲကအကောင်ကတော့...စိတ်ဆိုးပြီးမာန်ဖီချင်နေပြီမို့...
ကျောက်စိမ်းကိုဆက်ပြီးမစ,နေတော့ဘူး...။
တထော်ထော်နဲ့ရန်တွေ့လာတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို...
ချိုချဉ်လုံးလေးစုပ်သလိုစုပ်ယူရင်းနဲ့...
မချွတ်ရသေးတဲ့သူ့အဝတ်တွေကိုကုန်းရုန်းပြီးချွတ်လို့...
မာန်ဖီနေတဲ့ယုန်ဆိုးလေးကိုချော့သိပ်ဖို့ပြင်ရတယ်...။
လက်တွေကသူ့ရင်ဘတ်လေးတွေကအထိမခံတဲ့ပွိုင့်လေးကိုဆော့ကစားလိုက်တော့...
ခြေထောက်လေးတွေတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလို့လာတာ...
ဆွဲယူပြီးတော့ပေါင်ပေါ်ခွတင်လို့...အကျအနကိုနေရာယူတယ်...။
ခုနတုန်းကအစပျိုးထားတော့...
စိုရွှဲနေတဲ့တွင်းဝလေးကအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီးသားမို့...
ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲနဲ့...ယုန်ကလေးကိုတွင်းထဲတန်းလွှတ်ထည့်တယ်...။
"အား~~~လာ့~~~နာ~~တယ်~~~"
ဘုန်း..!...
အရက်လေးခပ်ထွေထွေနဲ့...ခေါင်းမတည့်လို့ထထိုင်လို့မနိုင်တဲ့ကျောက်စိမ်းကသူ့ကိုထိုးဖို့မမီလို့...
ကုတင်ကိုပဲဘုန်းကနဲထုကာအော်၏။
"လူ~~ယုတ်~~မာ~~~မပြောဘဲနဲ့~~~~အစိမ်းကြီး~~~~~ထည့်ရသလား~~
~~အား~~~~နာ~~တာ~~~"
အသံဗြဲကြီးနဲ့ဗလုံးဗထွေးထ,အော်ပြန်တော့...
ကျောက်စိမ်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုပြေးပိတ်ပြီးတားရပြန်တယ်...။
"ရှူး.....မင်းအသံကျယ်လွန်းတယ်..."
"အမေ့~~~နာတယ်~~~အင့်~~!!!~~အ~~!~~"
တွင်းထဲဝင်သွားတဲ့ယုန်ကလေးကိုတချက်ထဲနဲ့အဆုံးထိထည့်ပစ်လိုက်ပြီးတော့...
သူ့ခါးတွေကိုချက်ချင်းလှုပ်ရှားပေးမိတာ...
တဆစ်ဆစ်နဲ့အနာမရှည်နေစေချင်လို့ပါ။
ဒါပေမယ့်...
အောက်ကငတိကတော့မချိမဆန့်ခံလိုက်ရလို့...
နှုတ်ခမ်းလေးပြတ်မတတ်ကိုက်ပြီးညည်းညူလို့နေ၏။
"ဟင့်...!!!!!!..ပြန်~~ထုတ်~~~"
"နိုး...ခဏလေးပဲ...သည်းခံ...
တစ်ချက်ပဲ..."
ခဏဆိုတဲ့အတိုင်း...သူ့ရဲ့ခပ်ပြင်းပြင်းပွန်းတိုက်လှုပ်ရှားမှုတွေအကြိမ်ကြိမ်ထပ်လာတာကြောင့်...
သူ့ယုန်တွင်းလေးကထူပူလာသလိုဖြစ်ပြီး...
နာကျင်ကျပ်ခဲနေတာကိုကျောက်စိမ်းမေ့နိုင်သွား၏။
"ဟူး......အဲဒါမလုပ်တာကြာလို့ကျပ်နေလိုက်တာ...အာ့...ဟာ့.....
မင်းရဲ့....ခြေတွေမစုထားနဲ့.....
စိတ်လေးလျော့ချ....နော်......."
ဘယ်ညာယိမ်းခါချင်သလိုဖြစ်နေတဲ့ကျောက်စိမ်းရဲ့မျက်နှာလေးကိုငုံ့ချလို့ကြည့်ရင်းနဲ့ချော့သိပ်ရပြန်တယ်...။
"အာ့~~~အင်း.... အင့်~~~အဟင့်~~~ဖြည်းဖြည်း~~~!!!....သျှောင်~~ရဲ့......"
ခပ်မှန်မှန်နဲ့မြန်မြန်ဝင်ထွက်ပွန်းတိုက်နေတဲ့...
ယုန်ကလေးကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲရောက်မှပိုကြီးမားလာသလိုမျိုး...ပြည့်ကျပ်လို့....။
ရင်ဘတ်ထဲမှာလည်း.......တစုံတခုကတလိမ့်လိမ့်နဲ့ထကြွလာပြန်ကာ....
ဦးသျှောင့်ရဲ့....ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားတိုးဆောင့်မှုတွေကြောင့်....
လူတစ်ကိုယ်လုံးသွေးတွေကတဟုန်ထိုးစီးဆင်းနေသလို...ထူပူရှိန်းဖိန်းလို့နေတယ်...။
ခါးတွေကိုခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားရင်း...
ငုံ့မိုးလို့နမ်းရှိုက်လာတဲ့သျှောင့်လည်ပင်းကိုလည်းအလိုလိုဖက်မိပြီး...
သျှောင့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့...လျှာနုနုလေးတွေကိုအငမ်းမရစုပ်ယူနမ်းနေမိတော့၏။
သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေမှာနေသားကျလာပုံရတဲ့ကျောက်စိမ်းကသူ့ကိုတင်းတင်းဆွဲဖက်လို့ပြန်လို့တောင်နမ်းရှိုက်နေတာ.....
ရင်ထဲမှာပီတိတွေနဲ့...ကျေနပ်လို့ပါ...။
ထပ်ပြီးတော့....
သူ့ခါးလေးတွေကိုကော့ကော့ပေးလာပြန်တော့...
ကြွတက်လာတဲ့ခါးလေးကိုသျှောင်ကအနည်းငယ်ဆွဲမပြီးတော့...ခေါင်းအုံးလေးထိုးထည့်ပေးလိုက်တယ်....
"အာ့....ဟူး....အ...!...ကောင်း...လာပြီမလား...."
"အင့်....အင်း...!!!....ကောင်းတယ်...."
မျက်လုံးလေးတွေစုံမှိတ်ထားရင်း....
တအင့်အင့်နဲ့ခဏခဏညည်းအော်လာတဲ့...
ငတိလေးကိုငုံ့မိုးလို့ကြည့်နေရင်းနဲ့...
အပေးယူမျှမျှနဲ့နှစ်ကိုယ်တူကြည်နူးခဲ့ကြရင်း...
နာရီပေါင်းမြောက်များစွာ....
❣️❣️❣️❣️❣️