Onu tek başına bırakmak hoşuma gitmese de, dersi bitene kadar gider gelirim diye düşünmüştüm. Trafik aşırı derece de yoğundu ve resmen milim milim ilerliyordu. Üstüne bir de kaza olması işimi iyice baltalamıştı. Varmam gereken zamandan daha uzun sürede yanına varacaktım.
Okulun yoluna dönerken garip bir şekilde içimden bir ürperme geçti. Kapıya uygun bir yere park edip dışarı çıktım. Onu bakmak için kapının önüne gelirken telefonu alıp aradım. Açılmıyordu. Çalışıyordu ama cevap verilmiyordu. Ekrana bakarken aklıma kötü şeylerin gelmesine engel olmaya çalışıyordum.
''Sakin ol Baekhyun.'' Dedim kendime. Takip programı vardı. Hemen girip yerine baktım. Yanıp sönen kırmızı nokta okuldan çok uzaktaydı.
''Neden oradasın ki?'' arabaya ilerledim ve binip, konumun yerini navigasyona girdim. Paniklemek istemiyordum ama gittiğim yönde çok fazla bina yoktu. Hatta terk edilmiş fabrikalar olduğuna emindim. Daha erken çıkmalıydım evden. Onu yalnız bırakmamın tehlikeye atacağına emindim.
''Lütfen iyi olmuş ol.'' Hızla ilerlerken dikkatlice aracı park edip, torpido gözünde duran silah aklıma geldi ve onu da yanıma alıp arabadan çıktım.
İki tane boş bina karşımda duruyordu ve konteynırların arasından dikkatlice geçip düzgün bir görüş acısı edindim. Telefonunu çaldırmadıysa buralarda bir yerdeydi ve böyle yerler genellikle iyi şeyler için kullanılmazdı. Sağa sola bakarken, ilerde takım elbiseli iki adamı fark ettim. Sigaralarını içiyorlardı.
Daha tedbirli gelmem gerektiğini biliyordum ama söz konusu o olunca mantıklı düşünememiştim. Yapacak bir şey yoktu. Her şey doğaçlama ilerleyecekti. Görünmeden ilerledim ve pencerelerden birinden içeri baktım. Orada da adamlar vardı. Silahları var mı onu bile bilmiyordum ama içlerinden birinin elinin beline gittiğini gördüm. Peki tamam bende de silah vardı. İş tehlikeli bir hal alıyordu. Camdan içeri atlayıp yavaşça ilerledim. Onları duyabilecek mesafeye gelmiştim.
''Patronun bu kadar takıntılı olacağı kimin aklına gelirdi ki''
''Hişt! Duyarsa ikimizi de mahveder.''
''Bir kızın peşinden onca adamı sürüklemesinin neresi mantıklı?'' sesi azalmıştı.
''Bilmiyorum ama kız baya güzel. Sanırım babası da yanlış bilmiyorsam epey büyük bir şirketin sahibi.''
''Hmm anlaşıldı neden burada olduğumuz'' dedi diğeri.
Sanırım çıkarımlarımda haklıydım. Kaçırılmıştı. Onu takip etmekle doğru bir karar verdiğimi biliyordum. Şu ana kadar dört adam görmüştüm ve haklarından gelebilirdim. Sakin kalmalıydım. Ona zarar vermediklerinden emin olmam lazımdı ama bir yandan da bir şey yapmış olma olasılıkları da yüksekti. Patron beni aramamıştı yani fidye tarzı ya da başka bir şey değildi.
''Kai hyungnimin vardır bir bildiği''
Duyduğum şeyle beynimden vurulmuşa dönmüştüm. O şerefsiz bunu yapmış olamazdı. Saçının teline dahi dokunduysa onu öldürecektim. Hemen harekete geçmem lazımdı. Ne olursa olsun.
''Beyler'' dedim. İkilinin karşısına çıkarken. Akıllıca bir hareket değildi ama bende kolay lokma değildim. Beni görünce hemen saldırmışlardı ama haklarından güzelce geldikten sonra dışardakiler gürültüye koşmuştu. Ellerindeki demir sopaları savurduklarında kurtulup tekmeledim.
Kutuların üzerinde yığılmıştı. Diğerinden gelen darbeyi kolumla savuşturmak zorunda kaldığımda demirin acısı tüm bedenime yayılmıştı. Onu da yere serdikten sonra koşma sesleri duyuyordum. Anlaşılan baya uzayacaktı.
Üzerime gelen her adamı teker teker savuştururken aldığım darbe sayısı da artıyordu. Kaşımdan yanağıma doğru inen sıcaklıkla elimi oraya götürdüm. Kanıyordu. Yumruk darbesi ile kaşım açılmış olmalıydı.
Bir an önce onu bulmalıydım.
''(Adınızı kullanın burada) neredesin?'' avazım çıktığı kadar bağırmıştım.
*******
Duyduğun ses ile gözlerin kocaman olurken sana bekle diyen adamın neden dışarı gittiğini anlamıştın. Baekhyun gelmişti.
Yüzüne hafif bir gülümseme yayılırken, seni kurtarmak için gelmiş olması hoşuna gitmişti. Ellerini kurtarmak için ipleri gevşetmeye çalışıyordun ama işe yaramıyordu.
''Lanet olsun.'' Dedin. ''Baekhyun buradayım.'' Bağırmıştın. Seni duymasını istiyordun. ''Baekhyun!''
*****
Gelen ses ile sağa döndüm, ilerden geliyordu. Koşarak o tarafa doğru ilerledim. ''Geliyorum.'' Diye bağırdım. Sesini duymam iyi gelmişti. En azından hala iyi olduğuna emindim.
''Bak bak kimler gelmiş'' karşıma çıkan adamla durdum. Kai, elindeki silahı bana doğrultmuştu. ''Bu kadar çabuk bizi bulmanı beklemiyordum.''
''Böyle bir şey yapmaya nasıl cüret edersin?'' suratını yeniden dağıtmak ve dişlerini eline vermek istememe engel olamıyordum.
''İstedim ve yaptım. Benim olmasına engel olamayacaksın.''
Suratındaki ifade o kadar sinir bozucuydu ki, ''Sen bu dediklerini yap diye öylece bekleyecek birine mi benziyorum?''
''Bana engel olmana izin vereceğimi falan düşünmüyorsundur umarım.'' Güldü. ''Öldüğünü görmek hoşuma gider.''
''Manyağın tekisin'' dedim. Belimde duran silaha elimi attığım an tetiği çekeceğine emindim. Boşluğunu kollamam gerekiyordu. Diğer iki adamı sağımda ve solumda duruyordu.
''Evet belki'' demişti.
''Baekhyun kurtar beni!'' sesini duydum. İçerden sesi geliyordu ama ne halde olduğunu bilmiyordum.
''Geliyorum güzelim korkma buradayım ben.'' Dedim.
Kai, güldü. ''Güzelim derken!'' gözü seğiriyordu. ''Nasıl bir ilişkiniz var sizin?''
''Seni ilgilendirdiğini hiç sanmıyorum. '' dedim.
''Öyle mi dersin'' demişti. ''Tutun şunu'' adamlarına emir verdiğinde ikisi de üzerime atılmıştı. Gelen ilk yumruktan sıyrılıp diğerine yumruk atmıştım. Geriye dönüp arkadakinin göğsüne sağlam bir tekme attıktan sonra, diğerine de aynı şeyi yapıp yere sermiştim. Gelen başka kimse olmadığına emindim. Kai'nin gözündeki ufacık endişeyi gördüğümde koştum silahı kullanmasına izin vermeden tekmeyle silahı başka yöne savurup yumrukladım. Geriye doğru sendelerken, yumruk atmak için dönmüştü.
Yumruğu savuşturduğumda yeniden vurdum. Yere düşmüştü ve üzerine çıkıp suratı kanlar içinde kalana kadar vurdum. Bilinci gittiğinde bırakmıştım. Beni çağırıyordu.
Demir kapıyı itip içeri girdim.
''Küçük hanım'' dedim.
''Baekhyun.'' Sesindeki çaresizlik yerini beni görmenin verdiği mutluluk sesine çevirirken ilerledim ve yanına gidip diz çöktüm.
''İyi misin? Bir yerin yaralanmadı değil mi?'' diye sordum.
''Hayır ben iyiyim. Ama senin yüzün kanıyor'' endişesini görebiliyordum.
''İyiyim ben merak etme. Şu ipleri çözelim önce'' bağlı olan ipleri çözdüğümde elleri otomatik olarak oraya gitmişti.
''Baekhyun'' deyip ayağa kalmıştı ve bana doğru dönmüştü. Boynuma sarıldığında bende ona sarılmıştım.
''Çok korkuttun beni''
''Özür dilerim. '' dedi ve ağlamaklı çıkan sesi ile ona baktım.
''Korkma ben yanındayım. Geçti her şey..birazdan da polisler gelir hadi dışarı çıkalım.'' Sol yanağına elimi koyup baş parmağımla hafifçe okşadım.
''Tamam'' dedi.
''Sizi öylece bırakacağımı mı sandınız?'' ses ile irkilip kapıya bakarken bize doğrulttuğu silahı fark etmem ve ateşlenen silahın sesini duymam bir olmuştu.
Ona sarılıp hızlıca arkamı döndüğümde sırtıma yayılan sıcaklık ile acıyı hissettim.
''Baekhyun!! Hayıır!'' onun sesi ve polis sirenlerinin sesini duyuyordum. Uğultu şeklinde geliyordu her şey.
Gözlerine baktım. ''İyi misin?''
''Baekhyun, olamaz seni vurdu. Hayır!'' diyordu.
''İyiyim ben. '' derken kulaklarım sanki suyun içinde gibiydi. Sesler boğuluyordu. Gözlerim ağırlaşıyordu ve bedenim yüzlerce kilo ağırlığın altındaymış gibi gelirken onun omzuna başımı koymuştum.
Sonra her şey kararmıştı.
*********
Amanın Baekhyun *-* Ay ben bunu yazmayı unutuyorum her seferinde özür dilerim t.t