ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Όταν την είδα στο γραφείο του Μιχάλη τα έχασα. Όταν δε άκουσα και τα λόγια του πως αυτή ήταν η νέα γραμματέας που περιμέναμε ήμουν έξω φρενών! Από όταν τη γνώρισα το μόνο που κάνει είναι να εμφανίζεται συνέχεια μπροστά μου και να με βγάζει έξω από τα ρούχα μου με την συμπεριφορά της, δεν σκόπευα να την φορτωθώ και σε καθημερινή βάση. Παρά την έντονη αντίρρηση μου ο Μιχάλης επέμενε πως ήταν η κατάλληλη και πως έπρεπε να βάλουμε τα προσωπικά μας στην άκρη για το καλό της δουλειάς. Όσο μιλούσαν στο μυαλό μου ήρθε μία τολμηρή ιδέα! Άξιζε να το ρισκάρω, εξάλλου ήταν το τελευταίο μου χαρτί και δεν είχα επιλογή παρά να τα παίξω όλα για όλα! Από όσο μου είχε πει ο Δημήτρης είχε αρκετό καιρό να έρθει στο νησί και ήταν όλοι τους πολύ χαρούμενοι που θα πέρναγαν το φετινό τους καλοκαίρι μαζί της όπως παλιά. Είμαι σίγουρος πως το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε θα ήταν να χαραμίσει τις διακοπές της δουλεύοντας. Εάν ήθελε να την πάρω στη δούλεψη μου θα πήγαινε εκείνη με τους όρους μου και όχι εγώ με τους δικούς της! Η έκφραση της όταν της ανακοίνωσα τον όρο μου για να την δεχτώ με έκανε ακόμα πιο σίγουρο για την απάντηση της. Από στιγμή σε στιγμή θα παραιτούνταν οικειοθελώς και όχι μόνο θα την ξεφορτωνόμουν από τα πόδια μου αλλά και θα την έκανα ρεζίλι μπροστά στον Μιχάλη, που είχε τόσο μεγάλη πίστη σε εκείνη.
Η καταφατική της απάντηση με έπιασε εξ απροόπτου, πιάστηκα στο ίδιο μου το κόλπο σαν πρωτάρης.. Δεν περίμενα πως θα είχε τόσο πείσμα μέσα της η μικρή, δεν της φαινόταν... Για να είμαι ειλικρινής την είχα υποτιμήσει αρκετά..
Μετά από μία εξαντλητική ημέρα στο γυμναστήριο το πρώτο πράγμα που έκανα γυρνώντας σπίτι ήταν ένα ζεστό ντουζ και έπειτα έφτιαξα στα γρήγορα κάτι για να φάω. Όταν τελείωσα με πήρε τηλέφωνο ο Μιχάλης προτείνοντας μου να βγούμε. Του αρνήθηκα παρ' όλη την καζούρα του. Απόψε σκόπευα να μείνω μέσα, τώρα τελευταία το είχα ρίξει συνέχεια στο ξενύχτι και δεν μου έμενε καθόλου χρόνος να ξεκουραστώ.
«Κάτι πήρε το αφτί μου πως θα είναι και η Λουκία απόψε.»
«Σου 'χω πει με μαθήτριες δεν κάνω κάτι.»
«Αυτό δε σε εμπόδισε πέρυσι από το να πας μαζί της όμως!»
«Ένας λόγος παραπάνω.. Εδώ αναγκάστηκα να αλλάξω τμήματα εξαιτίας της..»
«Καλά ρε ξενέρωτε, άντε πέσε κοιμήσου μα γέρασες εσύ και δεν είσαι για πολλά πολλά!»
Πριν προλάβω να του τα χώσω το έχει κλείσει. Χωρίς να χάσω περαιτέρω χρόνο πέφτω για ύπνο.
Το πρωί ξύπνησα γεμάτος διάθεση, παρά το γεγονός πως θα ήταν η πρώτη μου μέρα στη δουλειά μαζί της. Έφτιαξα δύο τοστ βιαστικά και αφού τα έφαγα πήγα στο δωμάτιο να ντυθώ. Φόρεσα μία αθλητική βερμούδα και μία κοντομάνικη, μιας και σήμερα είχε βγάλει ήλιο από νωρίς. Στο γυμναστήριο έφτασα νωρίτερα από το συνηθισμένο, σε αυτό θα βοήθησε και το γεγονός πως έμεινα ξεκούραστος όλο το βράδυ. Έτσι δε χρειάστηκε και να την συναντήσω στην είσοδο, αν και θέλοντας και μη θα ήταν αναπόφευκτο να μην την έβλεπα καθόλου κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Όσο περνούσαν οι ώρες τόση μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός πως δεν την είχα δει ακόμα. Ίσως τελικά να ήταν πιο εύκολο απ' όσο νόμιζα! Κάποια στιγμή, λίγο πριν τελειώσω με τους μαθητές μου, έρχεται ο Μιχάλης και με ρωτάει αν θέλω κάτι να φάω, μιας και θα ζητούσε από την Ιόλη να του φέρει φαγητό από το φούρνο. Του είπα να προσθέσει άλλα δύο σάντουιτς για να με κρατήσουν μέχρι το απόγευμα που τελείωνα τα μαθήματα μου. Έπειτα, αφού χαιρέτησα τους μαθητές μου κατευθύνθηκα προς τα αποδυτήρια. Όσο περνούσε η ώρα η ζέστη γινόταν όλο και πιο αφόρητη. Έριξα κρύο νερό στο πρόσωπο μου και έμεινα με τη βερμούδα. Μέχρι το επόμενο τμήμα είχα ένα δίωρο κενό. Πήγα στην μεγάλη αίθουσα με τα όργανα γυμναστικής και ξεκίνησα προθέρμανση.
Όσο γυμναζόμουν νιώθω κάποιον η μάλλον κάποια να με καρφώνει έντονα. Κοιτάζω προς την κατεύθυνση της εισόδου και την βλέπω με μια σακούλα στο χέρι να με κοιτάζει δαγκώνοντας τα χείλια της. Φαίνεται να μη με έχει καταλάβει ακόμα που την κοιτάζω.. Τα μάτια της με σκανάρουν από κάτω μέχρι πάνω ώσπου καταλήγουν στα δικά μου. Τη ντροπή της προδίδουν τα κατακόκκινα μάγουλα της και από τη νευρικότητα της παίζει με τα δάχτυλα της με την άκρη της σακούλας. Συνήθως η στάση της όταν με βλέπει είναι επιθετική αλλά τώρα που την βλέπω μπροστά μου γεμάτη νευρικότητα και αμηχανία δε μπορώ να κρύψω πως μου αρέσει αυτή η πλευρά της. Όσο την κοιτάζω δε μπορώ από το να εξερευνήσω όλο της το κορμί με τα μάτια μου.. Φοράει μία κολλητή μικροσκοπική μπλούζα και ένα εφαρμοστό κολάν που τη χαϊδεύει σε όλα τα σωστά σημεία και τονίζει τις καλοσχηματισμένες καμπύλες της. Στη σκέψη μου να την παίρνω εδώ και τώρα πάνω από το όργανο γυμναστικής νιώθω έναν έντονο ερεθισμό και ξέρω πως πρέπει να επαναφέρω άμεσα την τάξη στο μυαλό μου πριν οι σκέψεις μου γίνουν αντιληπτές και από τους υπόλοιπους. Επιστρέφω το βλέμμα μου στα μάτια της και την βλέπω να με πλησιάζει με αργό και σταθερό βηματισμό.
«Το φαγητό που ζήτησες.» μου λέει με έντονο ύφος και απλώνει το χέρι της κρατώντας τη σακούλα με τα σάντουιτς.. μου φαίνεται πως πολύ γρήγορα έγινε η μετάβαση από αμηχανία σε εκνευρισμό
«Πρόσεχε πως μου μιλάς. Μην ξεχνάς ποιος είμαι..» της λέω με σταθερή φωνή
«Μήπως είσαι κανένα τιμώμενο πρόσωπο της περιοχής και δεν το ξέρω;» μου λέει γεμάτη ειρωνεία και υφάκι σταυρώνοντας τα χέρια της
«Εδώ μέσα είτε σου αρέσει είτε όχι είμαι το αφεντικό σου και θα δείχνεις τον κατάλληλο σεβασμό στο πρόσωπο μου.» της φωνάζω και με κοιτάζει γεμάτη νεύρα
«Ορίστε!» απλώνει ξανά το χέρι της με τη σακούλα περιμένοντας με να την πάρω. Αρπάζω τη σακούλα απότομα από τα χέρια της τραβώντας την προς τα πάνω μου κλείνοντας την απόσταση μεταξύ μας. Ξαφνιάζεται και νιώθω την ανάσα της βαριά στο λαιμό μου. Πριν προλάβει να αντιδράσει πλησιάζω το αφτί της με το στόμα μου και τη διορθώνω με αργή φωνή «Ορίστε κύριε Κουντουριώτη.». Με κοιτάζει μπερδεμένα και της ψιθυρίζω ξανά «Όσο βρίσκεσαι στο γυμναστήριο μου θα μου μιλάς στον πληθυντικό. Έγινα κατανοητός Ιόλη;» Παίρνει μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να κρύψει το θυμό της και ξεφυσάει ένα «Μάλιστα κύριε Κουντουριώτη!» πριν φύγει γεμάτη εκνευρισμό.
Η υπόλοιπη μέρα στο γυμναστήριο περνάει σχετικά γρήγορα χωρίς να χρειαστεί να τη δω. Αργά το απόγευμα γυρνάω σπίτι και αφού φτιάξω κάτι να φάω πέφτω απευθείας για ύπνο.
Κατά τις 10 το βράδυ ξυπνάω και βλέπω μία αναπάντητη από τον Δημήτρη πριν από μισή ώρα. Τον καλώ πίσω και μετά από μερικά χτυπήματα το σηκώνει και με ρωτάει αν θέλω να έρθω μαζί τους απόψε.
"Ποιοι θα είστε;"
"Εγώ και τα κορίτσια μου. Πες άμα είναι και στου Μιχάλη να έρθει."
Δεν ξέρω αν πρέπει να δεχτώ αλλά κάτι μέσα μου με κάνει να θέλω να την ξανά δω και λέω το ναι.
"Εντάξει, θα το κανονίσω."
Το κλείνω και παίρνω επιτόπου τον Μιχάλη. Αφού του εξηγήσω πάνω κάτω την κατάσταση με την Ιόλη και την παρέα της τον ρωτάω για την έξοδο και δέχεται. Έπειτα, κάνω στα γρήγορα ένα ντουζ και ντύνομαι. Ψεκάζομαι με την κολόνια μου και είμαι έτοιμος!
Κανονίζω να συναντηθώ με τον Μιχάλη έξω από το μπαρ που είναι να βγούμε, μιας και οι άλλοι ήταν ήδη εκεί. Ο Μιχάλης ναι μεν γνωρίζει τον Δημήτρη από το γυμναστήριο αλλά είναι η πρώτη φορά που κανονίσαμε να βγούμε όλοι μαζί. Όταν τον βλέπω χαιρετιόμαστε και μπαίνουμε μέσα. Εντοπίζω γρήγορα το τραπέζι με τα παιδιά και κάνω νόημα στον Μιχάλη να πάμε.
Το μάτι μου πρώτα πέφτει πάνω της και έπειτα στον Παύλο που κάθεται στην διπλανή θέση. Δεν θυμάμαι να μου είχε πει ο Δημήτρης πως θα ήταν και αυτός εδώ απόψε.. Εκείνη φαίνεται να γελάει με ένα αστείο που της λέει, ενώ αυτός την κοιτάει σαν ξελιγωμένος... και σίγουρα όχι στα μάτια!
Σήμερα είναι σκέτη κόλαση για δεύτερη φορά ! Φοράει ένα κοντό λευκό φόρεμα, εφαρμοστό έως τη μέση και από κάτω αέρινο, το οποίο την κολακεύει απίστευτα και της τονίζει το μπούστο. Τα μαλλιά της τα έχει ατημέλητες μπούκλες, όπως και τις περισσότερες φορές, που οφείλω να πω πως της πάνε πολύ..
Παίρνω γρήγορα το βλέμμα μου από πάνω της πριν να με πάρει είδηση και χαιρετάω τα παιδιά, αποφεύγοντας να την κοιτάξω. Έπειτα συστήνω τον Μιχάλη σε όσους δεν τον ξέρουν και κάθομαι απέναντι της. Εκείνη του χαμογελάει. Την νιώθω με την άκρη του ματιού μου να με παρατηρεί και χωρίς να το περιμένει σταυρώνω το βλέμμα μου με το δικό της. Φαίνεται να κοκκινίζει και γυρνάει προς το μέρος της φίλης της δίπλα της. Χαμογελάω σκεπτόμενος πως τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο να της κόψω τον αέρα.
Τα παιδιά ρωτάνε τον Μιχάλη για το γυμναστήριο και γρήγορα βγαίνει στο φως πως η Ιόλη δουλεύει για μένα και εκείνον.
«Δηλαδή η περιβόητη δουλειά που θα έπιανες ήταν στο γυμναστήριο των παιδιών;» την ρωτάει έκπληκτος ο Δημήτρης και εκείνη νεύει το κεφάλι της καταφατικά
«Καλά ρε θηρίο και γιατί δεν είπες τίποτα;»
«Και εγώ προ εκπλήξεως ήρθα.. Δεν ήξερα κάτι..»
«Και εσύ Αχιλλέα; Το ίδιο;»
«Και εγώ προχθές το έμαθα.»
«Ωχ! Εσείς τρώγεστε σαν το σκύλο με τη γάτα! Δε θα θελα να ξέρω πως τα βγάζεις πέρα μαζί τους Μιχάλη!!» λέει ο Δημήτρης και γελάει με τον Μιχάλη, ενώ η Ιόλη ξεροβήχει και εγώ προσποιούμαι πως δεν άκουσα το σχόλιο του.
Έπειτα ο Μιχάλης πιάνει κουβέντα με την Ιωάννα, ο Δημήτρης με τη Νικολέτα, η Ιόλη με τον Παύλο και εγώ μένω μόνος να τους κοιτάζω. Κάποια στιγμή ο Δημήτρης και η Νικολέτα αποχωρούν με πρόφαση ότι η ίδια δεν ένιωθε καλά και θα την γυρνούσε σπίτι. Νομίζουν ότι δεν έχουμε καταλάβει τι παίζει μεταξύ τους τόσο καιρό..
Όσο περνάει η ώρα χάνω το ενδιαφέρον μου όλο και περισσότερο και μετανιώνω που τελικά δέχτηκα να έρθω. Ο Μιχάλης συζητάει με την Ιωάννα για τα παιδικά τους χρόνια, ενώ ο Παύλος έχει κολλήσει σαν το τσιμπούρι δίπλα στην Ιόλη και της χασκογελάει ανά πέντε δευτερόλεπτα σαν καραγκιόζης. Σκέφτομαι πως αρκετά έκανα το θεατή σε αυτή τη γελοία εικόνα, παίρνω το άδειο μου πλέον ποτήρι και πηγαίνω προς τη μπάρα.
Ζητάω ένα σκέτο διπλό ουίσκι και αφού αφήσω το ποτήρι στον πάγκο νιώθω ένα απαλό άγγιγμα από πίσω μου. Γυρνάω και βλέπω μια κοπέλα, κοντά στα 25, με έντονα κόκκινα κοντά μαλλιά να με κοιτάζει χαμογελώντας.
«Ένα από το ίδιο με τον κύριο...» απευθύνεται στον μπάρμαν και στη λέξη κύριο με κοιτάζει περιμένοντας να συνεχίσω τη φράση της
«Αχιλλέας.»
«Ρωξάνη. Χάρηκα, Αχιλλέα.» μου λέει με βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα και μου δίνει το χέρι της για χειραψία.
«Παρομοίως.» της δίνω το δικό μου και της χαμογελάω.
Μου πιάνει την κουβέντα και όσο μιλάμε ρίχνω κλέφτες ματιές στο τραπέζι των παιδιών. Ο Μιχάλης εξακολουθεί να συζητάει με την Ιωάννα και ο Παύλος έχει έρθει επικίνδυνα κοντά στην Ιόλη. Το θέαμα δε μου αρέσει καθόλου και συγκεντρώνομαι ολοκληρωτικά στην Ρωξάνη.
Ανεβάζω το φερμουάρ από το παντελόνι μου και εκείνη σηκώνεται όρθια. Πλησιάζει για να με φιλήσει αλλά την απομακρύνω. Της χαρίζω ένα τελευταίο λοξό χαμόγελο προτού φύγω από τις τουαλέτες για το τραπέζι μας. Προς μεγάλη μου χαρά ο Παύλος απουσιάζει και εκείνη απλά κάθεται στο κινητό της. Κάθομαι στη θέση μου απέναντι της και ο Μιχάλης με ρωτάει που χάθηκα.
«Μπα; Πως και το πρόσεξες τόσο απορροφημένος που ήσουν;» του λέω γελώντας και εκείνος με βαράει ελαφριά στον ώμο, ενώ η Ιωάννα κοιτάζει στο πάτωμα ντροπιασμένη. Συζητάμε για λίγο οι δυο μας, γρήγορα όμως η προσοχή του επικεντρώνεται και πάλι στην Ιωάννα. Κοιτάζω προς την Ιόλη και εκείνη προς εμένα. Μηχανικά πιάνει το κινητό στα χέρια της και κάνει πως κοιτάζει κάτι. Καταλαβαίνω την αμηχανία στο βλέμμα της και την πειράζω.
«Καλό;»
Με κοιτάζει ξαφνιασμένα, σαν να μην περίμενε να της απευθύνω τον λόγο.
«Ορίστε;»
«Λέω καλό αυτό που βλέπεις στο κινητό σου με τόσο ενδιαφέρον;»
«Αρκετά.» μου λέει με ειρωνικό ύφος και επιστρέφει ξανά το βλέμμα της στην οθόνη του κινητού της
«Δε σε άντεξε και πολύ ο φιλαράκος σου από ότι βλέπω.»
Αφήνει το κινητό της πάνω στο τραπέζι με νεύρα και πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη συνεχίζω.
«Δεν τον αδικώ βέβαια. Εγώ ούτε λεπτό δε θα άντεχα δίπλα σου!»
«Όχι ότι σε αφορά, αλλά αν θες να ξέρεις ήθελε πολύ να κάτσει δίπλα μου και να μου κρατήσει παρέα, δυστυχώς όμως του έτυχε κάτι και έπρεπε να φύγει.»
«Τώρα του έτυχε κάτι το λέμε!»
«Τι κάθομαι και σου απαντάω; Πήγαινε πίσω στην κοπελίτσα, θα σε περιμένει! Αλλά τι λέω; Τόσο σε άντεξε η καημενούλα, δεν μπόρεσε άλλο. Και για τόσο δηλαδή που έκατσε μαζί σου πολύ είναι, θα έχει φαίνεται μεγάλες αντοχές!»
«Αν θες να ξέρεις η κοπελίτσα που λες είναι ολόκληρη γυναίκα ·τι γυναίκα δηλαδή γυναικάρα! Και όχι δεν άφησε εκείνη εμένα, αλλά εγώ εκείνη.» σκύβω προς το μέρος της πάνω από το τραπέζι και συνεχίζω
«Α, και όσο για τις αντοχές θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου! Έχει αρκετές!» της λέω και της κλείνω το μάτι.
————————————————————
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο όσο και σε εμένα..! Ξέρω πως αργώ λίγο παραπάνω να ανεβάσω καινούριο κεφάλαιο, μιας και είμαι διακοπές (ξανά 😁), αλλά δε σας ξεχνάω!!
Μην ξεχάσετε αστεράκι και κάποιο σχόλιο με τις αντιδράσεις σας!!! 💗