(good night
see u tmr)
ေႏွာင္ႀကိဳး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(121)
တေနကုန္ကစားခဲ့ၿပီးေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ႀကိဳးကေလးကအိမ္အျပန္လမ္းမွာတင္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ...
လက္ထဲကယုန္႐ုပ္ေလးကိုလံုးဝေအာက္မခ်လိုက္ဘဲေပြ႕ပိုက္လ်က္သားနဲ႔ပါ..။
ညီမေလးဆိုၿပီးေခၚေခၚေနတတ္ခဲ့တာ...
တခါတေလ...သူစားတဲ့မုန္႔ေတြခြံၿပီးေကြ်းလိုေကြ်း...
စကားေျပာခ်င္တဲ့အခါေျပာ၊
တီဗီၾကည့္ေနရင္လည္းနံေဘးကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာရတာအေမာပဲ...။
တစ္ေယာက္ထဲဘာေျပာေနတာလဲလို႔သြားမေမးလိုက္နဲ႔...
"ညီမေလးကငယ္ေသးေတာ့မသိဘူးေလ၊ အဲဒါေၾကာင့္ရွင္းျပေနတာ..."........တဲ့....။
အေသအခ်ာကိုစိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းေျပာထုတ္ေနတာေလးက...သနားဖို႔လဲေကာင္းေနျပန္တာ...
ညီမေလးလိုခ်င္တယ္လို႔လည္းေျပာတတ္ေသးသည္။
"မသနားဘူးလား...ဟင္..."
ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔...ေက်ာက္စိမ္းကိုလွမ္းေမးတာ...
အိပ္ငိုက္ေနေတာ့...ေက်ာက္စိမ္းကဘာေျပာမွန္းမသ္ိဘဲနဲ႔မ်က္လံုးေလးမံႈတိမံႈဝါးနဲ႔...ထ,လာတယ္...။
"ဟင္....ဘာေျပာတာလဲ..."
"ဟာကြာ...ကားေမာင္းတဲ့သူကိုဝိုင္းေထာက္ခံအားေပးေနၾကတာ...ေခါင္းေတြေတာင္ညိတ္လို႔..."
ရြဲ႕တဲ့တဲ့နဲ႔...ေသွ်ာင္ကေျပာေတာ့မွ...ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ေက်ာက္စိမ္းကဟက္ကနဲရယ္သည္။
"ငါခ်ားရဟတ္စီးၿပီးကတည္းကဒီလိုအိပ္ခ်ခ်င္ေနတာ၊
ညကေသခ်ာမအိပ္ရဘူးေလ..."
ဟုတ္သားပဲ...
ညကတညလံုးကားစီးၿပီးေတာ့လာရတာ...
မနက္က်ေတာ့လည္းႀကိဳးကေလးနဲ႔အျပင္သြားျဖစ္တာနဲ႔...
အခုထိ...ႏွစ္ေယာက္စလံုးေသခ်ာမအိပ္ရေသးဘူးပဲ...။
ရဟတ္စီးၿပီးေတာ့ပိုၿပီးမူးေနာက္ကာေက်ာက္စိမ္းကေနလို႔မေကာင္းတဲ့ပံုေလးနဲ႔...
"အိပ္ရင္အိပ္ေနလိုက္ေတာ့ေလ...မင္းေခါင္းကိုက္ဦးမယ္..."
"ေရာက္ေတာ့မွာပဲ...႐တယ္..."
xxxxx
"မင္းအရမ္းပိန္သြားတာပဲ...ဦးေသွ်ာင္ရယ္..."
ေမေမေလးကသူ႔အတြက္သံပုရာရည္ေဖ်ာ္ေနရင္းေျပာသည္။
ပါးေရေတြတြန္႔ခ်င္ၿပီျဖစ္တဲ့ေမေမေလးကအသက္ရြယ္ရလာၿပီပဲ။
ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းရွိတဲ့လက္ေခ်ာင္းေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြေတာင္မွေလ်ာ့ရဲခ်င္ေနၿပီ။
"ဘာစဥ္းစားေနတာလဲ...ငုတ္တုတ္ႀကီး..
ေရာ့...ေသာက္လ္ို႔ရၿပီ...သိပ္မခ်ိဳထားဘူး..."
သံပုရာရည္ဆိုသိပ္မခ်ိဳဘဲအရည္က်ဲေနမွေသာက္တတ္တာ...ဦးေသွ်ာင့္အက်င့္ပါ။
"အိပ္သြားၿပီလား...ဟိုသားအဖ..."
"အိပ္ၿပီ၊ ရဟတ္စီးလို႔မူးသြားတာတဲ့...
ေမေမေလးထမင္းစားၿပီးၿပီလား..."
"ဘာလို႔ေမးလဲ...ထမင္းစားခ်င္လို႔လား..."
"ဟုတ္ပါဘူး...ဒီအခ်ိန္ႀကီးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာရွိေနလို႔ေမးတာ..."
"ညညဆိုပိုးဟပ္ေလးေတြလာလာေနလို႔...
သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ..."
ေျပာေနရင္းနဲ႔...ပိုးဟပ္ေျပးတဲ့ဘုသီးမည္းေလးေတြကိုေနရာလိုက္ခ်ေနတာ...
အရင္လိုမ်ိဳး...မသြက္လက္မဖ်တ္လတ္ေတာ့ဘူး...။
"ေမေမေလး...ဒီႏွစ္ဆို...အသက္ငါးဆယ့္ရွစ္လားဟင္..."
"အင္း...မွတ္မိတယ္လား...အဟင္း....."
တအိမ္လံုးရဲ႕အသက္အပိုင္းအျခားကိုေသခ်ာသိေနတတ္တာဦးေသွ်ာင္ပဲရွိတာပါ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္းပန္းစည္းေလးေတြဝယ္ဝယ္ေပးတတ္တဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးလဲရွိသည္။
"အသက္ေတြႀကီးကုန္ၿပီပဲ..."
ဟူးကနဲသက္ျပင္းခ်ၿပီးေတာ့ဦးေသွ်ာင္ကစားပြဲေပၚလက္ေလးေထာက္ၿပီးမိႈင္က်သည္။
"ဘာလဲ...အဲဒီမ်က္ႏွာက...volunteer ကပင္ပန္းလို႔လား..."
"မဟုတ္ဘူး...ေက်ာက္စိမ္းကပင္ပန္းေနတာ..."
"အမယ္...ဘာထပ္ျဖစ္ရျပန္တာတုန္း..."
"အခုေက်ာင္းတဝက္ပဲက်န္ေတာ့တာကို...မတက္ခ်င္ဘူး...ခဏနားမယ္လုပ္ေနတာ"
"ဟဲ့...ဘယ္လိုေတြျဖစ္လို႔လဲ...ပံုမွန္ႀကီးပဲမဟုတ္ဘူးလား..."
"ပံုမမွန္ဘူး...ေမေမေလးရဲ႕...
ဒီေကာင့္သူငယ္ခ်င္းထဲက.....ကြ်န္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းေတြသိသြားလို႔...
အဲဒါ...ရွက္ေနလို႔ဆိုၿပီးေတာ့...
ေက်ာင္းမသြားေတာ့ဘူး...
ထရိန္နင္မဆင္းေတာ့ဘူးလုပ္ေနတာ..."
"အခ်ိန္ခဏေလးက်န္ေတာ့မွကြယ္...
သိသြားလည္းဘာျဖစ္ေသးလဲ၊
အခုကအားလံုးဒီလိုပဲျဖစ္ေနၾကတာပဲ...
တခ်ိဳ႕ဆိုလူသိရွင္ၾကားမဂၤလာေဆာင္ေသးတာ..."
"အဲဒါကိုေက်ာက္စိမ္းကခက္ေနတာ..."
"အလကား...မာယာမ်ားေနတာထင္တယ္၊
နင္ကေပ်ာ့ညံ့လြန္းတာကိုး..."
"ဟာ...မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.....သူစိတ္ဆင္းရဲမွာကိုမလိုခ်င္တာ...
မေပ်ာ့ညံ့ပါဘူး...သံေခ်ာင္းလိုပဲ..."
"ဟဲ့...ေအာ္...ငါ့ကို...ေနာ္........."
"အဟီး..."
ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔...ဦးေသွ်ာင္ကငယ္႐ုပ္ေလးမေပ်ာက္ဘူး။
"မင္းတို႔ကေလးထပ္ယူပါဦး..."
"အဲဒါလည္းခက္ေနတာ...ေက်ာက္စိမ္းကဘူးခံေနလို႔..."
"နင့္ေျပာရင္လည္း...လြန္အံုးမယ္၊ နင္ပဲေပ်ာ့ဘညံ့ေနတာ.....အဲဒီဟာေလးကနင့္ကိုဆိုအကြက္ေကာင္းနင္းလို႔..."
"လက္ထပ္ဖို႔ေတာင္ေခါင္းမညိတ္ဘဲဟာ...
ကေလးထပ္ယူရင္ေတာ့ပိုဆိုးမွာပဲ..."
ညည္းညည္းညဴညဴနဲ႔...ေသွ်ာင္တို႔...အက်ပ္႐ိုက္ရသည္။
မေန႔ကေသခ်ာမအိပ္ရတာေတာင္မွ...အေစာႀကီးအိပ္မေပ်ာ္ဘူး...
ရင္ပူေနတာ...
ဒီေကာင္ေလးေက်ာင္းတက္ဖို႔ကိစၥေတြကိုပါပဲ။
xxxxx
"ရွက္လိုက္တာ...အဲဒီမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ဘယ္လိုႀကီးေနာက္ႏွစ္ဝက္ေက်ာင္းဆက္တက္ရမွာလဲကြာ..."
ဟိုႏွစ္ေယာက္ကဘယ္သူ႔ကိုမွ...
ဘာအေၾကာင္းမွထုတ္မေျပာပါဘူးလို႔...ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးေပမယ့္...
မယံုရဘူး...။
ေက်ာက္စိမ္းကေတာ့ရင္မဆိုင္ရဲေသးဘူး...။
"အဲဒါဆို...လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ...မင္းမ်က္ႏွာပူရတာပိုသက္သာမွာေပါ့...."
အဲဒါကပိုဆိုးတာမဟုတ္ဘူးလား...?...။
အခုေတာင္မွ...ေလးနဲ႔ေဆာင္းဟန္ေနသိသြားခဲ့တာကို...
ေက်ာက္စိမ္းကရွက္လြန္းလို႔ဆိုၿပီး...
ေက်ာင္းေတာင္ေသခ်ာမသြားႏိုင္ဘူး။
႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးလက္ထပ္လိုက္ဖို႔ကလည္းခက္ေနျပန္တယ္...။
"အဲဒါဆိုဘာလုပ္ခ်င္ေသးလို႔လဲ...
လက္ထပ္ၾကရေအာင္ဆိုေန...
ႀကိဳးကေလးေတာင္ေလးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာ..."
"မျဖစ္ဘူး...ခ်ီးထုပ္လာလုပ္မေနနဲ႔...ငါေက်ာင္းႏွစ္တဝက္ေတာင္က်န္ေသးတယ္..."
"အဲဒါေၾကာင့္လက္ထပ္မွာေလ...
မင္းနဲ႔အဲဒီေကာင္ကေနာက္ထပ္ေလးငါးလႀကီးမ်ားေတာင္...ေက်ာင္းမွာေတြ႕ေနၾကမွာ...
ငါကမင္းကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီးစိတ္ခ်ႏိုင္မလဲ...
ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီးမင္းကိုဘာဘာညာညာလာမလုပ္ပါဘူးေျပာႏိုင္လား..."
"မလုပ္ဘူး...ေဟ့ေကာင္...သူလာေတာင္းပန္ၿပီးၿပီ...
ေနာက္ၿပီး...နည္းျပကိုေႏြဦးလည္းလာေတာင္းပန္ၿပီး...အာမ,လာခံသြားတယ္မလား...
ဘာမွလာမလုပ္ေလာက္ေတာ့ဘူး၊
သူနဲ႔ေလး...ကလည္းၿငိသြားၿပီပဲ...
ငါ့ကိုလာမၿငိေတာ့ဘူးေသခ်ာတယ္..."
xxxxxx
သူတို႔တစ္ေတြအဲဒီ volunteer ကေနျပန္လာၿပီးေတာ့...
ေဆာင္းဟန္ေနကေသခ်ာလာေတာင္းပန္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ...။
သူ႔အစ္ကိုေႏြဦးကလည္းလာၿပီးအာမ,ခံသြားတာ...
"ေဆးရံုမွာ ထရိန္နင္ဆင္းေနတာေတာ့မနားလိုက္ပါနဲ႔...ဦးေသွ်ာင္ရာ...
မင္း...အဲဒီလိုင္စင္ရဖို႔ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွမက်န္ေတာ့ဘူး...
စာေမးပြဲေတာင္ေျဖထားၿပီးကာမွ...ႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းတယ္၊
ငါကေစတနာနဲ႔ေျပာတာ...မထြက္လိုက္နဲ႔...
လိုင္စင္ေတာ့ယူလိုက္ဦး..."
ေသွ်ာင္ကအဲဒီေဆးရံုအုပ္စုနဲ႔မပတ္သက္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး...
volunteer ကေနျပန္လာေတာ့နႈတ္ထြက္စာေတြတင္လို႔...
အဲဒီေကာင္ေတြနဲ႔အဆက္ျဖတ္ဖို႔ၾကံတာပါပဲ...။
"အဲဒီအထိလုပ္ဖို႔မလိုဘူးေလ...
လက္မမေကာင္းလက္မပဲျဖတ္ရတာ၊ ေျခမ,မေကာင္းေျခမ,ျဖတ္ရတာ...
လက္အရင္း၊ ေျခအရင္းကေနျဖတ္ပစ္လိုက္ဖို႔မလိုဘူး...
မင္းတို႔ျပႆနာကၿပီးဆံုးေက်ေအးေနၿပီးေတာ့...
ဟန္ေနေတာင္မွ...ေလး...နဲ႔ၿငိသြားၿပီေလ...
ဘာေတြျပႆနာက်န္ေသးလို႔လဲ..."
က်န္နဲ႔ကိစၥေတြကိုေႏြဦးကဘာမွမသိခဲ့ရေသးပါဘူး။
ေသွ်ာင္နဲ႔ေက်ာက္စိမ္းတို႔ရဲ႕ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းေတြေပါ့...။
သိသြားလို႔လဲဘာကိစၥမွမရွိပါဘူး။
အဲလိုေတြျဖစ္ရမယ့္လူေတြလည္းမဟုတ္ဘဲကိုး...။
တကယ္လည္း႔ေႏြဦးကေစတနာနဲ႔အျကံေပးတာေတြအကုန္ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာေတြခ်ည္းပါပဲ...။
ေသွ်ာင္က...ဘြဲ႕လည္းရၿပီးၿပီးျဖစ္ကာ...ခြဲစိတ္လိုင္စင္လည္းရကာနီးၿပီဆိုေတာ့...
ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔...ေႏြဦးကႏွေမ်ာေနမိတာ...
အဲဒါေၾကာင့္...ေစတနာနဲ႔တားေနမိတာပါ...။
ေရွ႕တရက္ကေတာ့...အိမ္ျပန္ေရာက္ဆိုျပန္ေရာက္ခ်င္း...ဟန္ေန႔မ်က္ႏွာေပၚကဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္...
ေရွာ့ခ္ရသြားခဲ့ရတာ...
အဲဒါေတြ...ဦးေသွ်ာင့္လက္ခ်က္ဆိုတာမယံုခ်င္ဘူး...။
ကိုယ့္ညီေလးကိုရက္ရက္စက္စက္ႀကီးထိုးလိုက္တာသိရေတာ့...
ဦးေသွ်ာင့္ကို...စိတ္ေတြတအားတိုခဲ့ေသးတာအမွန္ပဲ...။
ေနာက္ေတာ့မွ....အျဖစ္မွန္ကိုသိရေတာ့...ကိုယ့္ညီရဲ႕အမွားျဖစ္ေနခဲ့တာ...။
"အစကတည္းက...ကိုႀကီးေျပာခဲ့တယ္မလား၊
မင္းအမွားထပ္မေတြ႕ပါေစနဲ႔လို႔ဆိုတာ...
ဟန္ေနရယ္...ဘာလို႔ဒီေလာက္ေခါင္းမာရတာလဲ...
ျပန္ေတာင္းပန္လိုက္ပါ..."
ဆိုၿပီးေတာ့...ေဆာင္းဟန္ေနတို႔ညီအစ္ကိုကေတာင္းပန္ခဲ့ရတာ။
အခုေနာက္ပိုင္းဆိုရင္...
ေဆာင္းဟန္ေနက...ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ေတာင္မွမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စကားမေျပာရဲေတာ့ဘဲ...
ေရွာင္ေနခဲ့သည္...။
ေက်ာက္စိမ္းလည္း...အေရွာင္တိမ္းေကာင္းေနတာေၾကာင့္ေနမွာပါ...။
အနီးနားမွာမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာေအာင္လ္ို႔...
ဦးေသွ်ာင့္မွာ...
ေက်ာက္စိမ္းေက်ာင္းတက္ၿပီဆိုရင္..စိတ္မခ်ေတာ့ဘဲ...ေနာက္ကတေကာက္ေကာက္လိုက္ရတာ...။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ခန္႔ညားလာတဲ့ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕႐ုပ္ရည္နဲ႔အသက္အရြယ္ဟာ...
မ်က္စိက်ခ်င္စရာေလးမို႔....ဦးေသွ်ာင္ကတကယ္စိတ္မခ်ႏိုင္ဘူး...။
"သူကမၿငိေတာင္မွ...
မင္းတို႔ေက်ာင္းကေကာင္ေတြမင္းကိုလာမၿငိၾကဘူးလို႔ေျပာႏိုင္လို႔လား...
မရဘူး...အခုခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္မယ္...
ေမေမေလးကိုသြားေျပာမယ္..."
"အာ...ဟိတ္ေကာင္....ေန...ေနဦးေလ...
ျပႆနာပဲ..."
ေကာ့လန္ေကာ့လန္နဲ႔ထြက္သြားတဲ့ေသွ်ာင့္ကိုေနာက္ကေနအတင္းလိုက္ဆြဲရသည္။
"ေသွ်ာင့္...ေနပါဦးဆို၊ စဥ္းစားပါရေစဦး"
ခါးကိုအတင္းဖက္ၿပီးေတာ့အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားမွာကိုတားဆီးေနတဲ့...
ေက်ာက္စိမ္းကိုဘုေတာေတာကာ...
ေပါင္ၾကားကိုလက္နဲ႔လွမ္းဆြဲညစ္ေတာ့...
မခ်ိမဆန္႔ႀကီးနာက်င္ရလို႔...ေက်ာက္စိမ္းကကုန္းကြက်သြားရင္းဆဲေလသည္။
"အားလာ့...လူယုတ္မာ..."
ကုန္းကြက်သြားတဲ့အတိုင္းပုခံုးေပၚထမ္းတင္ၿပီးေပြ႕ခ်ီယူေတာ့...
ေက်ာက္စိမ္းခမ်ာ႐ုန္းဖယ္ကန္ေၾကာက္လို႔...။
ဒါေပမယ့္လည္း...သိပ္မ႐ုန္းရဲပါဘူး...ေလွကားေပၚကေနျပဳတ္က်သြားမွ....
ညႀကီးႏွစ္ေယာက္စလံုးဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမွာ...။
"ဘာ..!...ဘာကိုစဥ္းစားမွာ...
ဘာကိုစဥ္းစားဦးမလို႔လဲ...
ဟမ္...ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ထြက္ေနၿပီ...
မင္းလူပ်ိဳလုပ္ခ်င္ေနတာလား...
ေနာက္ကေလးတစ္ေယာက္ထပ္ရွိသြားမွအဆင္ေျပေတာ့မယ္ထင္တယ္...
ဟုတ္လား...ေက်ာက္စိမ္း..."
"ဘာ..!...ဘာကေလးလဲ...
မင္းမေမြးရတိုင္းမစာမနာမေျပာနဲ႔...လူယုတ္မာႀကီး...ႏွာဗူးေကာင္ႀကီး..."
"မင္းအဲလိုအၿမဲဆဲေနလို႔...စကားေနာက္တရားပါေနတာ...သိလား...
ဒီေန႔ကစၿပီးေတာ့...မီးကုန္ယမ္းကုန္ယုတ္မာမလို႔..."
"ဟာ...မင္း...ဖယ္စမ္း...ျပဳတ္က်ကုန္မယ္ေနာ္...လြတ္..."
အဲဒီလိုပဲ...႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္နဲ႔...
ကဗ်ာဆန္သြားတဲ့ညေတြဆက္လာဖို႔အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံစည္ရတဲ့...
ဦးေသွ်ာင္ဟာ...လံုးဝကိုလူယုတ္မာဘြဲ႕ႀကီးရလို႔...။
ေနာက္မ်ားဆိုထပ္ရမယ့္ဘြဲ႕ေတြက်န္ေသးပံုရတယ္။
သူခိုးႀကီးတို႔...ဓါးျပေကာင္တို႔...ေပါ့...
အခ်စ္ကိုအဓမၼလုယူရတဲ့...ညေတြမွာ...
ကမ႓ာကပံုမွန္ထက္ပိုတိမ္းေစာင္းတယ္....။
ဆြဲအားမ်ားတဲ့...ဦးေသွ်ာင့္ပညာေတြေၾကာင့္...တဲ့...။
Unicode
နှောင်ကြိုး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(121)
တနေကုန်ကစားခဲ့ပြီးမောမောပန်းပန်းနဲ့ကြိုးကလေးကအိမ်အပြန်လမ်းမှာတင်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာ...
လက်ထဲကယုန်ရုပ်လေးကိုလုံးဝအောက်မချလိုက်ဘဲပွေ့ပိုက်လျက်သားနဲ့ပါ..။
ညီမလေးဆိုပြီးခေါ်ခေါ်နေတတ်ခဲ့တာ...
တခါတလေ...သူစားတဲ့မုန့်တွေခွံပြီးကျွေးလိုကျွေး...
စကားပြောချင်တဲ့အခါပြော၊
တီဗီကြည့်နေရင်လည်းနံဘေးကိုလှည့်ကြည့်ပြီးပြောရတာအမောပဲ...။
တစ်ယောက်ထဲဘာပြောနေတာလဲလို့သွားမမေးလိုက်နဲ့...
"ညီမလေးကငယ်သေးတော့မသိဘူးလေ၊ အဲဒါကြောင့်ရှင်းပြနေတာ..."........တဲ့....။
အသေအချာကိုစိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းပြောထုတ်နေတာလေးက...သနားဖို့လဲကောင်းနေပြန်တာ...
ညီမလေးလိုချင်တယ်လို့လည်းပြောတတ်သေးသည်။
"မသနားဘူးလား...ဟင်..."
ကားမောင်းနေရင်းနဲ့...ကျောက်စိမ်းကိုလှမ်းမေးတာ...
အိပ်ငိုက်နေတော့...ကျောက်စိမ်းကဘာပြောမှန်းမသ်ိဘူး။
မျက်လုံးလေးမှုံတိမှုံဝါးနဲ့...ထ,လာတယ်...။
"ဟင်....ဘာပြောတာလဲ..."
"ဟာကွာ...ကားမောင်းတဲ့သူကိုဝိုင်းထောက်ခံအားပေးနေကြတာ...ခေါင်းတွေတောင်ညိတ်လို့..."
ရွဲ့တဲ့တဲ့နဲ့...သျှောင်ကပြောတော့မှ...ငိုက်မြည်းနေတဲ့ကျောက်စိမ်းကဟက်ကနဲရယ်သည်။
"ငါချားရဟတ်စီးပြီးကတည်းကဒီလိုအိပ်ချချင်နေတာ၊
ညကသေချာမအိပ်ရဘူးလေ..."
ဟုတ်သားပဲ...
ညကတညလုံးကားစီးပြီးတော့လာရတာ...
မနက်ကျတော့လည်းကြိုးကလေးနဲ့အပြင်သွားဖြစ်တာနဲ့...
အခုထိ...နှစ်ယောက်စလုံးသေချာမအိပ်ရသေးဘူးပဲ...။
ရဟတ်စီးပြီးတော့ပိုပြီးမူးနောက်ကာကျောက်စိမ်းကနေလို့မကောင်းတဲ့ပုံလေးနဲ့...
"အိပ်ရင်အိပ်နေလိုက်တော့လေ...မင်းခေါင်းကိုက်ဦးမယ်..."
"ရောက်တော့မှာပဲ...ရတယ်..."
xxxxx
"မင်းအရမ်းပိန်သွားတာပဲ...ဦးသျှောင်ရယ်..."
မေမေလေးကသူ့အတွက်သံပုရာရည်ဖျော်နေရင်းပြောသည်။
ပါးရေတွေတွန့်ချင်ပြီဖြစ်တဲ့မေမေလေးကအသက်ရွယ်ရလာပြီပဲ။
ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းရှိတဲ့လက်ချောင်းဖောင်းဖောင်းလေးတွေတောင်မှလျော့ရဲချင်နေပြီ။
"ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ...ငုတ်တုတ်ကြီး..
ရော့...သောက်လ်ို့ရပြီ...သိပ်မချိုထားဘူး..."
သံပုရာရည်ဆိုသိပ်မချိုဘဲအရည်ကျဲနေမှသောက်တတ်တာ...ဦးသျှောင့်အကျင့်ပါ။
"အိပ်သွားပြီလား...ဟိုသားအဖ..."
"အိပ်ပြီ၊ ရဟတ်စီးလို့မူးသွားတာတဲ့...
မေမေလေးထမင်းစားပြီးပြီလား..."
"ဘာလို့မေးလဲ...ထမင်းစားချင်လို့လား..."
"ဟုတ်ပါဘူး...ဒီအချိန်ကြီးမီးဖိုချောင်ထဲမှာရှိနေလို့မေးတာ..."
"ညညဆိုပိုးဟပ်လေးတွေလာလာနေလို့...
သန့်ရှင်းရေးလုပ်တာ..."
ပြောနေရင်းနဲ့...ပိုးဟပ်ပြေးတဲ့ဘုသီးမည်းလေးတွေကိုနေရာလိုက်ချနေတာ...
အရင်လိုမျိုး...မသွက်လက်မဖျတ်လတ်တော့ဘူး...။
"မေမေလေး...ဒီနှစ်ဆို...အသက်ငါးဆယ့်ရှစ်လားဟင်..."
"အင်း...မှတ်မိတယ်လား...အဟင်း....."
တအိမ်လုံးရဲ့အသက်အပိုင်းအခြားကိုသေချာသိနေတတ်တာဦးသျှောင်ပဲရှိတာပါ။
နောက်ပြီးတော့မွေးနေ့ရောက်တိုင်းပန်းစည်းလေးတွေဝယ်ဝယ်ပေးတတ်တဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့အကျင့်လေးလဲရှိသည်။
"အသက်တွေကြီးကုန်ပြီပဲ..."
ဟူးကနဲသက်ပြင်းချပြီးတော့ဦးသျှောင်ကစားပွဲပေါ်လက်လေးထောက်ပြီးမှိုင်ကျသည်။
"ဘာလဲ...အဲဒီမျက်နှာက...volunteer ကပင်ပန်းလို့လား..."
"မဟုတ်ဘူး...ကျောက်စိမ်းကပင်ပန်းနေတာ..."
"အမယ်...ဘာထပ်ဖြစ်ရပြန်တာတုန်း..."
"အခုကျောင်းတဝက်ပဲကျန်တော့တာကို...မတက်ချင်ဘူး...ခဏနားမယ်လုပ်နေတာ"
"ဟဲ့...ဘယ်လိုတွေဖြစ်လို့လဲ...ပုံမှန်ကြီးပဲမဟုတ်ဘူးလား..."
"ပုံမမှန်ဘူး...မေမေလေးရဲ့...
ဒီကောင့်သူငယ်ချင်းထဲက.....ကျွန်တော်တို့အကြောင်းတွေသိသွားလို့...
အဲဒါ...ရှက်နေလို့ဆိုပြီးတော့...
ကျောင်းမသွားတော့ဘူး...
ထရိန်နင်မဆင်းတော့ဘူးလုပ်နေတာ..."
"အချိန်ခဏလေးကျန်တော့မှကွယ်...
သိသွားလည်းဘာဖြစ်သေးလဲ၊
အခုကအားလုံးဒီလိုပဲဖြစ်နေကြတာပဲ...
တချို့ဆိုလူသိရှင်ကြားမင်္ဂလာဆောင်သေးတာ..."
"အဲဒါကိုကျောက်စိမ်းကခက်နေတာ..."
"အလကား...မာယာများနေတာထင်တယ်၊
နင်ကပျော့ညံ့လွန်းတာကိုး..."
"ဟာ...မဟုတ်ပါဘူးဗျာ.....သူစိတ်ဆင်းရဲမှာကိုမလိုချင်တာ...
မပျော့ညံ့ပါဘူး...သံချောင်းလိုပဲ..."
"ဟဲ့...အော်...ငါ့ကို...နော်........."
"အဟီး..."
ရယ်ကျဲကျဲနဲ့...ဦးသျှောင်ကငယ်ရုပ်လေးမပျောက်ဘူး။
"မင်းတို့ကလေးထပ်ယူပါဦး..."
"အဲဒါလည်းခက်နေတာ...ကျောက်စိမ်းကဘူးခံနေလို့..."
"နင့်ပြောရင်လည်း...လွန်အုံးမယ်၊ နင်ပဲပျော့ဘညံ့နေတာ.....အဲဒီဟာလေးကနင့်ကိုဆိုအကွက်ကောင်းနင်းလို့..."
"လက်ထပ်ဖို့တောင်ခေါင်းမညိတ်ဘဲဟာ...
ကလေးထပ်ယူရင်တော့ပိုဆိုးမှာပဲ..."
ညည်းညည်းညူညူနဲ့...သျှောင်တို့...အကျပ်ရိုက်ရသည်။
မနေ့ကသေချာမအိပ်ရတာတောင်မှ...အစောကြီးအိပ်မပျော်ဘူး...
ရင်ပူနေတာ...
ဒီကောင်လေးကျောင်းတက်ဖို့ကိစ္စတွေကိုပါပဲ။
xxxxx
"ရှက်လိုက်တာ...အဲဒီမျက်နှာတွေနဲ့ဘယ်လိုကြီးနောက်နှစ်ဝက်ကျောင်းဆက်တက်ရမှာလဲကွာ..."
ဟိုနှစ်ယောက်ကဘယ်သူ့ကိုမှ...
ဘာအကြောင်းမှထုတ်မပြောပါဘူးလို့...ကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးပေမယ့်...
မယုံရဘူး...။
ကျောက်စိမ်းကတော့ရင်မဆိုင်ရဲသေးဘူး...။
"အဲဒါဆို...လက်ထပ်ကြမယ်လေ...မင်းမျက်နှာပူရတာပိုသက်သာမှာပေါ့...."
အဲဒါကပိုဆိုးတာမဟုတ်ဘူးလား...?...။
အခုတောင်မှ...လေးနဲ့ဆောင်းဟန်နေသိသွားခဲ့တာကို...
ကျောက်စိမ်းကရှက်လွန်းလို့ဆိုပြီး...
ကျောင်းတောင်သေချာမသွားနိုင်ဘူး။
ရူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီးလက်ထပ်လိုက်ဖို့ကလည်းခက်နေပြန်တယ်...။
"အဲဒါဆိုဘာလုပ်ချင်သေးလို့လဲ...
လက်ထပ်ကြရအောင်ဆိုနေ...
ကြိုးကလေးတောင်လေးနှစ်ပြည့်တော့မှာ..."
"မဖြစ်ဘူး...ချီးထုပ်လာလုပ်မနေနဲ့...ငါကျောင်းနှစ်တဝက်တောင်ကျန်သေးတယ်..."
"အဲဒါကြောင့်လက်ထပ်မှာလေ...
မင်းနဲ့အဲဒီကောင်ကနောက်ထပ်လေးငါးလကြီးများတောင်...ကျောင်းမှာတွေ့နေကြမှာ...
ငါကမင်းကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီးစိတ်ချနိုင်မလဲ...
နောက်တစ်ခါထပ်ပြီးမင်းကိုဘာဘာညာညာလာမလုပ်ပါဘူးပြောနိုင်လား..."
"မလုပ်ဘူး...ဟေ့ကောင်...သူလာတောင်းပန်ပြီးပြီ...
နောက်ပြီး...နည်းပြကိုနွေဦးလည်းလာတောင်းပန်ပြီး...အာမ,လာခံသွားတယ်မလား...
ဘာမှလာမလုပ်လောက်တော့ဘူး၊
သူနဲ့လေး...ကလည်းငြိသွားပြီပဲ...
ငါ့ကိုလာမငြိတော့ဘူးသေချာတယ်..."
xxxxxx
သူတို့တစ်တွေအဲဒီ volunteer ကနေပြန်လာပြီးတော့...
ဆောင်းဟန်နေကသေချာလာတောင်းပန်ခဲ့ပြီးပါပြီ...။
သူ့အစ်ကိုနွေဦးကလည်းလာပြီးအာမ,ခံသွားတာ...
"ဆေးရုံမှာ ထရိန်နင်ဆင်းနေတာတော့မနားလိုက်ပါနဲ့...ဦးသျှောင်ရာ...
မင်း...အဲဒီလိုင်စင်ရဖို့ဘယ်လောက်တောင်မှမကျန်တော့ဘူး...
စာမေးပွဲတောင်ဖြေထားပြီးကာမှ...နှမျောဖို့ကောင်းတယ်၊
ငါကစေတနာနဲ့ပြောတာ...မထွက်လိုက်နဲ့...
လိုင်စင်တော့ယူလိုက်ဦး..."
သျှောင်ကအဲဒီဆေးရုံအုပ်စုနဲ့မပတ်သက်တော့ဘူးဆိုပြီး...
volunteer ကနေပြန်လာတော့နှုတ်ထွက်စာတွေတင်လို့...
အဲဒီကောင်တွေနဲ့အဆက်ဖြတ်ဖို့ကြံတာပါပဲ...။
"အဲဒီအထိလုပ်ဖို့မလိုဘူးလေ...
လက်မမကောင်းလက်မပဲဖြတ်ရတာ၊ ခြေမ,မကောင်းခြေမ,ဖြတ်ရတာ...
လက်အရင်း၊ ခြေအရင်းကနေဖြတ်ပစ်လိုက်ဖို့မလိုဘူး...
မင်းတို့ပြဿနာကပြီးဆုံးကျေအေးနေပြီးတော့...
ဟန်နေတောင်မှ...လေး...နဲ့ငြိသွားပြီလေ...
ဘာတွေပြဿနာကျန်သေးလို့လဲ..."
ကျန်နဲ့ကိစ္စတွေကိုနွေဦးကဘာမှမသိခဲ့ရသေးပါဘူး။
သျှောင်နဲ့ကျောက်စိမ်းတို့ရဲ့နောက်ကွယ်ကအကြောင်းတွေပေါ့...။
သိသွားလို့လဲဘာကိစ္စမှမရှိပါဘူး။
အဲလိုတွေဖြစ်ရမယ့်လူတွေလည်းမဟုတ်ဘဲကိုး...။
တကယ်လည်း့နွေဦးကစေတနာနဲ့အကြံပေးတာတွေအကုန်ဖြစ်သင့်ဖြစ်ထိုက်တာတွေချည်းပါပဲ...။
သျှောင်က...ဘွဲ့လည်းရပြီးပြီးဖြစ်ကာ...ခွဲစိတ်လိုင်စင်လည်းရကာနီးပြီဆိုတော့...
ဆရာတစ်ယောက်အနေနဲ့...နွေဦးကနှမျောနေမိတာ...
အဲဒါကြောင့်...စေတနာနဲ့တားနေမိတာပါ...။
ရှေ့တရက်ကတော့...အိမ်ပြန်ရောက်ဆိုပြန်ရောက်ချင်း...ဟန်နေ့မျက်နှာပေါ်ကဒဏ်ရာတွေကြောင့်...
ရှော့ခ်ရသွားခဲ့ရတာ...
အဲဒါတွေ...ဦးသျှောင့်လက်ချက်ဆိုတာမယုံချင်ဘူး...။
ကိုယ့်ညီလေးကိုရက်ရက်စက်စက်ကြီးထိုးလိုက်တာသိရတော့...
ဦးသျှောင့်ကို...စိတ်တွေတအားတိုခဲ့သေးတာအမှန်ပဲ...။
နောက်တော့မှ....အဖြစ်မှန်ကိုသိရတော့...ကိုယ့်ညီရဲ့အမှားဖြစ်နေခဲ့တာ...။
"အစကတည်းက...ကိုကြီးပြောခဲ့တယ်မလား၊
မင်းအမှားထပ်မတွေ့ပါစေနဲ့လို့ဆိုတာ...
ဟန်နေရယ်...ဘာလို့ဒီလောက်ခေါင်းမာရတာလဲ...
ပြန်တောင်းပန်လိုက်ပါ..."
ဆိုပြီးတော့...ဆောင်းဟန်နေတို့ညီအစ်ကိုကတောင်းပန်ခဲ့ရတာ။
အခုနောက်ပိုင်းဆိုရင်...
ဆောင်းဟန်နေက...ကျောက်စိမ်းနဲ့တောင်မှမျက်နှာချင်းဆိုင်စကားမပြောရဲတော့ဘဲ...
ရှောင်နေခဲ့သည်...။
ကျောက်စိမ်းလည်း...အရှောင်တိမ်းကောင်းနေတာကြောင့်နေမှာပါ...။
အနီးနားမှာမရှိတော့ဘူးဆိုတာသေချာအောင်လ်ို့...
ဦးသျှောင့်မှာ...
ကျောက်စိမ်းကျောင်းတက်ပြီဆိုရင်..စိတ်မချတော့ဘဲ...နောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်ရတာ...။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ခန့်ညားလာတဲ့ကျောက်စိမ်းရဲ့ရုပ်ရည်နဲ့အသက်အရွယ်ဟာ...
မျက်စိကျချင်စရာလေးမို့....ဦးသျှောင်ကတကယ်စိတ်မချနိုင်ဘူး...။
"သူကမငြိတောင်မှ...
မင်းတို့ကျောင်းကကောင်တွေမင်းကိုလာမငြိကြဘူးလို့ပြောနိုင်လို့လား...
မရဘူး...အခုချက်ချင်းလက်ထပ်မယ်...
မေမေလေးကိုသွားပြောမယ်..."
"အာ...ဟိတ်ကောင်....နေ...နေဦးလေ...
ပြဿနာပဲ..."
ကော့လန်ကော့လန်နဲ့ထွက်သွားတဲ့သျှောင့်ကိုနောက်ကနေအတင်းလိုက်ဆွဲရသည်။
"သျှောင့်...နေပါဦးဆို၊ စဉ်းစားပါရစေဦး"
ခါးကိုအတင်းဖက်ပြီးတော့အိမ်အောက်ဆင်းသွားမှာကိုတားဆီးနေတဲ့...
ကျောက်စိမ်းကိုဘုတောတောကာ...
ပေါင်ကြားကိုလက်နဲ့လှမ်းဆွဲညစ်တော့...
မချိမဆန့်ကြီးနာကျင်ရလို့...ကျောက်စိမ်းကကုန်းကွကျသွားရင်းဆဲလေသည်။
"အားလာ့...လူယုတ်မာ..."
ကုန်းကွကျသွားတဲ့အတိုင်းပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီးပွေ့ချီယူတော့...
ကျောက်စိမ်းခမျာရုန်းဖယ်ကန်ကြောက်လို့...။
ဒါပေမယ့်လည်း...သိပ်မရုန်းရဲပါဘူး...လှေကားပေါ်ကနေပြုတ်ကျသွားမှ....
ညကြီးနှစ်ယောက်စလုံးဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမှာ...။
"ဘာ..!...ဘာကိုစဉ်းစားမှာ...
ဘာကိုစဉ်းစားဦးမလို့လဲ...
ဟမ်...ကလေးတစ်ယောက်တောင်ထွက်နေပြီ...
မင်းလူပျိုလုပ်ချင်နေတာလား...
နောက်ကလေးတစ်ယောက်ထပ်ရှိသွားမှအဆင်ပြေတော့မယ်ထင်တယ်...
ဟုတ်လား...ကျောက်စိမ်း..."
"ဘာ..!...ဘာကလေးလဲ...
မင်းမမွေးရတိုင်းမစာမနာမပြောနဲ့...လူယုတ်မာကြီး...နှာဗူးကောင်ကြီး..."
"မင်းအဲလိုအမြဲဆဲနေလို့...စကားနောက်တရားပါနေတာ...သိလား...
ဒီနေ့ကစပြီးတော့...မီးကုန်ယမ်းကုန်ယုတ်မာမလို့..."
"ဟာ...မင်း...ဖယ်စမ်း...ပြုတ်ကျကုန်မယ်နော်...လွတ်..."
အဲဒီလိုပဲ...ရုန်းရင်းဆန်ခတ်နဲ့...
ကဗျာဆန်သွားတဲ့ညတွေဆက်လာဖို့အမျိုးမျိုးကြံစည်ရတဲ့...
ဦးသျှောင်ဟာ...လုံးဝကိုလူယုတ်မာဘွဲ့ကြီးရလို့...။
နောက်များဆိုထပ်ရမယ့်ဘွဲ့တွေကျန်သေးပုံရတယ်။
သူခိုးကြီးတို့...ဓါးပြကောင်တို့...ပေါ့...
အချစ်ကိုအဓမ္မလုယူရတဲ့...ညတွေမှာ...
ကမ႓ာကပုံမှန်ထက်ပိုတိမ်းစောင်းတယ်....။
ဆွဲအားများတဲ့...ဦးသျှောင့်ပညာတွေကြောင့်...တဲ့...။