დილას ტელეფონის წრიალის ხმა მაღვიძებს... ბალისში თავი მაქვს ჩარგული და ვცდილობ ტელეფონის ხმა დავაიგნორო... მალევე გაითიშა თუმცა ზარი ისევ შემოვიდა... უკვე იმდენად მეშლებოდა ნერვები რომ ტელეფონს კედელზე შემოვანერცხებდი და ვინც რეკავს იმას თავისივე ნაწლავებით გავგუდავდი....
ბალისში თავი უფრო ჩავრგე და ტელეფონის ასაღებად ხელი გადავწი... ავიღე და არც კი შემიხედავს ისე ვუპასუხე...
— შე უპატრონო... სახლში საათი არ გაქვს?... ან საერთოდ რას მირეკავ... იდიოტო... შენი მისამართი სახელი და გვარი მომწერე... რო გამოვფხიზლდები უნდა დაგადგე და საკუთარი ნაწლავედით დაგახრჩო... იდიოტოო!!!...— მივაძახე და ტელეფონი გავთიშე... საწოლის ბოლოში მოვისროლე და ძილი გავაგრძელე...
არავის მივცემ უფლებას ჩემ საყვარელ საქმიანობაში ხელი შემიშალოს და ძილი დამირღვიოს...
დაახლოებით 2 წუთში კიდე ისმის ტელეფონის ხმა... ხელები სიმწრისგან მოვმუშტე და ისე გადავცოცდი საწოლის ბოლოში... ტელეფონი ავიღე და ნახევრად დახუჭული თვალებით ვუპასუხე...
— რომელიხარ...— მკაცრ ტონს ვაპარებ და ველოდები როდის მეტყვის ვინაობას... რომ მოვძებნო და გავძუყნო...
?— ჯოჯო... იდიოტო შენ რა ჩემი ნომერი არ გიწერია?...
— ვაა აქლემოო... გგონია ეხლა გეტყვი როგორ ხარ ან რამე მაგდაგვარს?...— მკაცრი ტონით ვეუბნები... და უკვე ყვირილზეც გადავდივარ...— იდიოტო იცი რომელი საათია?... ამ დილა უთენია რატო მაღვიძებ?...
ჯეი— კარგი რააა... დავიჯერო ჩემი ხმის გაგონება არ გაგიხარდა?... საათს რაც შეეხება გეტყვი რომ შუადღის ორი საათი ხდება და შენ კიდევ გძინავს?...
— მერე იდიოტო ეგ ჩემთვის შუადღე კი არა დილაა... იცოდე შენი ნარეკი 4-5 საათამდე არ ვნახო თორე ფეხებით დაგკიდებ...
ჯეი— უიმეეე რაიყო... ამდენი ხანია კორეაში ხარ ჩამოთრეული და მეგობარი ესე უნდა დაივიწყო?... ნაგავო...
— სად მქონდა მაგის დრო...
ჯეი— ხოდა შენ თუ ჩემთვის დრო არ გაქვს ხმა აღარ გამცე...
— კაი არ გამებუტო და რაც გინდა მითხარი... შეგისრულებ...
ჯეი— ხოდა კლუბში წავიდეთ...
— სულელო ამდროს კლუბი ვის გაუგია...
ჯეი— ეხლა კიარა... საღალოს... ნუუ შენთვის შუადღის 6 საათზე— გადაიხარხარა და აკაკანდა როგორ სჩვევია...
— იააა...იდიოტო... ბედავ და დამცინი კიდეც?... მეშენ გიჩვენებ სეირს მაცადე...
ჯეი— არა მეე?... როგორ გავბედავდი... კარგი კარგი ვიცი შენ რისი გამკეთებელიც ხარ და აღარ გაგაბრაზებ... წადი რამე სექსუალურობა აარჩიე და მისამართი მომწერე 6 საათზე გამოგივლი...
— კაი იდიოტო კარგად იყავი...— ეგრევე გავუთიშე და ტელეფონი გვერდით მივაგდე... შემდეგ კი თვალების სრესვა დავიწყე...
ავდექი... სახლის ტანსაცმელები ჩავიცვი და ოთახიდან გავედი... სამზარეულოში შევედი და მაცივარი გამოვაღე... ისე მშიოდა რომ რამის მთელი სახლი გადამეჭამა...
რამენი შევჭამე... ოთახი ჩამოვაბნელე... ნაყინი მოვიმატჯვე და მდივანზე დავსკუპდი... შემდეგ საშინელებათა ჟანრის კინო ჩავრთე და ყურება დავუწყე...
დაახლოებით ნახევ რაათში კარის გაღების ხმა მესმის თუმცა ყურადღება არ მიმიქცევია რადგან ველოდებოდი როდის დადგებოდა საშიში მომენტები... და აი ისიც... ეხლა ის დროა როდესაც რაღაც საფრთხობელა უნდა ამოხტეს... ამოხტა თუარა ისმის განწირული ყვირილი...
ჯნ/ჯჰ/ვი/ჯმ— აააააააააა....— მათკენ მიციხედე და ვხედავ როგორ ეკვრიან ერთმანეთს... პარკები კი ძირს ყრია...
შგ— მომშორდით მშიშრებო...— დაიყვირა და ჯიმინი ჩამოიხსნა რომელიც მთელი ძალით ეკვრიდა...
ჯნ— ესე მეგონა საშინელებათა ოთახში ვიყავი... ეს რაარის?!...
— ვიფიქრე საშინელებათა ფილმს ვუყურებთქო და...
კინო გამოვრთე... ფარდები გადავწიე და ოთახში სინათლე შემოსვლის საშუალება მივეცი...
შგ— კიდე ამ დრომდე გეძინა?...— მეკითხება უხასიათო სახით...
— კი... ხო უნდა დავამტკიცო რო მართლა დაძმანი ვართ...— მეც იგივე სახით ვუყურებ... შემდეგ მზერას ვაცილებ და ნაყინიან კოვზს პირში ვიტენი...
ჯკ— ისედაც ამტკიცებ... ორივეს ერთნაირი ხასიათი გაქვთ... მაგრამ არასდროს მეგონა რომ ამას ვიტყოდი... თუმცა დღეს დადგა ის დრო...
რმ— და მაინც რაზე საუბრობ... რას არ იტყოდი...
ჯკ— არასდროს მეგონა თუ ვიტყოდი რომ შუგა უფრო მხიარულია ვიდრე ჯივონი... იმდია არ გეწყინება— მე შემომხედა და გამიცინა...
— არა საყვარელო არ მეწყინება... ეგ ხო ისედაც ეგრეა...— გავუღიმე და ტელევიზორისკენ მივტრიალდი... რომელიც გათიშული იყო...
შგ— მომეჩვენა თუ ეხლა შენ ამას საყვარელი დაუძახე...
— არ მოგჩვენებია...
შგ— შენ როდესმე ჩემთვის თუ დაგიძახია?... უცხოს ეძახი და საკუთარ ძმას არა?...
— შენ ეგეთები არ გიყვარს... ამიტომაც არასდროს დაგიძახებ...
შგ— დღეიდან მიყვარს...— გვერდით მომიჯდა და ნაყინიანი ჭიქა გამომტაცა... შემდეგ კი თვითონ დაიწყო ჭამა...
— პატარა ბავშვი...— მივაძახე და ჯინისკენ წავედი სამზარეულოში... — ჯინ რაში დაგეხმარო?...
ჯნ— ჯინი ოპპა— მითხრა და პროდუქტების თვალიერება გააგრძელა...
— კარგი მითხარი რაში გინდა დახმარება...
ჯნ— არაფერია წადი დაისვენე...
— კარგი— ვუთხარი და პროდუქტების ამოლაგება და მათი დაბინავება დავიწყე...
ჯნ— ჰეი... არგინდა დაანებე მე მივხედავ... შენ სტუმარი ხარ და რატო უნდა დაგღალოთ...
— დაახლოებით 1 კვირა აქ უნდა ვიცხოვრო და ესეიგი სტუმარი არ ვარ... ხოდა ეხლა გამეცალე თორემ გამივარდება ეს კონსერვი...— გვერდით გავწიე და ხელთ არსებული საჭმელები დავაბინავე...
— ისე დღეს სახლში რატო ხართ?... ახალ კლიპს არ უშვებთ?...
ჯმ— დღეს და ხვალ დასვენების დღე გვაქვს... ახალი კლიპი კი უკვე გამოუშვეს ოღონდ ეგ შენი ძმისაა...
— აააა... გასაგებია...
შგ— ჯიჯი... აგინდა ჩემს კლუპს უყურო?... ნუთუ არ გაინტერესებს შენი სიმპატიური ძმა რეებს ჩაკიჩობს...
— მოგატყუო თუ სიმართლე გითხრა?..
შგ— მომატყუე... რათქმაუნდა სიმართლე
— კაი სიმართლეს გეტყვი... მაგრად არ მაინტერესებს...— თვალები ავატრიალე და საჭმელს მივუბრუნდი...
შგ— ფფშშშშ... საზიზღარო...
— არც მე მეხატები გულზე...
დაახლოებით ხუთის ნახევარი იყო... როდესაც ყველა საჭმლის მომზადებას მოვრჩით... ამდენი ხანი იმიტომ ვამზადებდით რომ ბიჭები ერთიბოდნენ... ჯიმინი და ვი კიტრებით ხმალაობდენე... ჯეიჰოპი ჭიხვინებდა და თან ვიდეოსაც უღებდა...
სიმართლე გითხრათ... არ წარმომედგინა თუ ადამიანებს ესეთი მეგობრობა შეეძლოთ... მათი მეგობრობის კეთილი შურით მშურს... განუყრელები და ერთნი არიან... გვერდიდან თუ შეხედავ დაინახავ დიდ ოჯახს რომლებსაც ერთმანეთი ძალიან უყვარსთ...
— მე ჩემს ოთახში გავალე და მალე მოვალ...— ჯინს ვუთხარი და ოთახში გავედი...
მალევე კლუბისთვის შესაფერისად ჩავიცვი და ოთახიდან გამოვედი...
ჯნ— ჯივონ მოდი ჭამე...
— არა ოპა არმინდა მეგობართან ერთად მივდივარ და თან ნაჭამიც ვარ... მადლობაა...— ვუთხარი და კარისკენ დავიძარი...
ყველა— რათქვი?...— წამოიძახეს და პირღია სახით შემომხედეს...
— ეხლა რაღა მოხდა?..— მობეზრებით ვკითხე...
ჯნ— შენ ეხლა მე ოპპა დამიძახე?...
— რა არშეიძლება?...
შგ— მგონი სიცხე გაქვს... ძალიან მაკვირვებ... მე არც კი მეძახი... ბოლოს როდის დამიძახე?...
— ნუ აზვიადებ რა?... ისედაც მაგვიანდება...
ჯკ— რატო დაუძახე მაინც და მაინც ჯინს ოპპა?... ჩვენ რატო არ გვეძახი?...
რმ— მოიცა შენ რა ამაზე გართულება არ გაქვს?...
ჯკ— ნუუ... ეგ ადრე იყო... ეხლა კი მიპასუხე— ჩემსკენ მოტრიალდა და კითხვისნიშნიანი სახით შემომხედა...
— ალბად იმიტომ რომ ჯინი უფრო საყვარელი... ჯეთილი... მეგობრული და მზრუნველია... თან მე მის შესახებ ყველაფერი გავიგე გუშინ...
ჯნ— მოდი უნდა ჩაგეხუტო...— ხელებ გაშლილი ჩემსკენ წამოვიდა... თუმცა რაღაცამ ან ვიღაცამ შეაჩერა... და ეს ვიღაც ჩემი ეჭვიანი ძმა იყო... კისერთან საყელოში ხელი ჩაავლო და მკვლელი მზერით შეხედა...
შგ— იცოდე... ათი მეტრი რადიუსით თუ მაინც მიუახლოვდები... ჩემი ხელით დაგახრჩობ... — ყურთან ოდნავ ხმამაღლა ისე რომ ყველას გაეგო უთხრა და ხელი გაუშვა...
ჯნ— უიმეე უჟმური... შენ რო არ გიყვარს ჩახუტება იმას ხოარ ნიშნავს რო სხვასაც არ უნდა უყვარდეს...
— კარგით ნუ ჩხუბობთ... შუგა მე მივდივარ და მალე მოვალ...
შგ— სად მიდიხარ?... ვისთან ერთად?... რატომ?... იმას საათი არ აქვს ამ დროს რო მიყავხარ?... როდის მოხვალ?...
— ჰოუ ჰოუ გეყოს... 1.კლუბში მივდივართ... 2. ჯეისთან ერთად... 3.გადართობად... 4. საათი რომ აქვს მაგიტომაც მივდივარ ეხლა... 5. ალბად ხვალ მოვალ...
შგ— აქ ამოვიდეს ჯეი... და ისე წადით... თან მეც ვნახავ...
— არა სხვადროს იყოს...
შგ— ნუ გამამეორებინებ...
— ჰაიმეეე... დავურეკავ...
*ტელეფონზე*
— აქლემო... შუგამ თქვა ამოვიდეს და ერთად წადითო...
— კარგი რააა... ჯოჯო... რატომ უნდა ამოვიდე?... ამდენი დრო არგვაქვს მალე გაიხსნება კლუბი...
— მერავიცი დებილი როა... კაი მიდი ამოდი და მერე წავიდეთ... სულ რაღაც 2 წუთში...
— კარგი მაგრამ ერთი პირობით...
— რაგინდა...
— ის უნდა მითხრა რისიც ვიცი რომ არ გჯერა...
— აბა გისმენ... რაჯანდაბა გინდა...
— მითხარი რომ გიყვარვარ და ამოვალ... იცოდე არ მაწყენინო პატარავ...
— კიმ ჯეისონ... მე შენ ძალიან მიყვარხარ... იმდენად მიყვარხარ რომ მინდა ეხლა ქოჩორში ხელი დაგავლო და იატაკი მოგაწნდინო...
— აი ასეე... ეხლა კი ამოვალ...
—მალე...
* the end*
— აჰაა... დაისვენე?... ამოვა...
შგ— ის მიყვარხარ და რაღაცეები რაიყო?... მოიცა რა ერთად ხართ?...
— ოოოოო... რამნიშვნელობა აქვს რაა... მალე ამოვა და ვსო...— მდივანზე დავჯექი...
კარზე ზარის ხმა იყო... ამიტომაც ფეხზე ავდექი და გასაღებად წავედი... თუმცა ჯონქუქმა დამასწრო... ოთახში ჯეი შემოვიდა... ის უკვე 4 წელია არ მინახავს და სიხარულისგან გავექანე და ზედ შევახტი...
— მომენატრე იდიოტო...— თავი ყელში ჩავურგე და ხელები ძლიერად მოვხვიე...
ჯეი— მეც მომენატრე პატარავ...— ყელში მსუბუქი კოცნა დამიტოვა და ვიგრძენი როგორ ჩაიცინა...
ჯკ— თუ სიყვარულობანას მორჩით იმედია პატივს დაგვდებთ და გაგვაცნობთ ამ ადამიანს..— მოღუშული სახით თქვა და შუგას გვერდით დადგა... ჯეის სხეულიდან ჩამოვედი და საშუალება მივეცი საუბარი დაეწყო...
ჯეი— გამარჯობათ... მე კიმ ჯეისონი ვარ... ნუ შეგიძლიათ ჯეი დამიძახოთ...— თქვა და გაიღიმა...
შგ— დიდიხანია არ მინახავხარ (სწორი ფორმაა)— ხელი ჩამოართვა და გადაეხვია...
— კარგით... ჩვენ წავედით და ალბად ხვალ დავბრუნდები... აბა ჰე...
შგ— მოიცადე!!! ხვალ რატომ?... სად რჩები ამაღამ?...
ჯეი— ამაღამ ჩემთან დარჩება... თან მარტოები არ ვიქნებით... მირაც ჩვენთან ერთადაა...
— კარგი წავიდეთ...— წელის ჩანთას ხელი დავალე... ჯეიმ ხელი ხელში გამიყარა და სახლიდან გამოვედით... ალბად იკითხავთ ეს ადამიანი ჩემთვის ვინარის... ან რატომ მივეცი უფლება რომ ჩემთვის ხელი ჩაეკიდა... მითუმეტეს მე არავის ვაძლევ უფლებას ზედმეტადაც კი მომიახლოვდეს... მაშინ გეტყვით რომ ეს ის ადამიანია... რომელიც ყოველთვის ჩემს გვერდით იყო... ცუდ პერიოდში მამხნევებდა... ერთმანეთთან იმდენად თავისუფლად და ღიად ვართ რომ არაფრის გვერიდება... ჩვენ ერთამნეთის მესაუდუმლოებები ვართ... ერთმანეთს ვუგებთ და მიუხედავად ყველა დაბრკოლებებისა მაინც მხართი ვუდგავართ ერთმანეთს...
0000000000000000000000000000000000
მეგობრებო... აი ახალი თავიც... ვიცი ცოტა უაზრობაა მაგრამ ვცდილობ კარგი რაღაცეებიც ჩავაკვეტო... იმედია დამიკომენტარებთ და თქვენს აზრს გამოხატავთ...
사랑해🖤
M.Lomidze