ဒဏ်ရာရဲ့အတိမ်အနက်ဆိုတာ
ကြိုးကြေရသူကိုယ်တိုင်ပဲ သိတယ်။
ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် အနာကြုံရတဲ့တစ်နေ့ ကျရင်တော့
အပ်ပေါက်လောက် ဒဏ်ရာ
ခင်ဗျားကိုယ်ချင်းစာတတ်မှာပါ။ 💔
တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားခဲ့တဲ့သုခရဲ့ ကိုယ်သေးသေးလေးကို သုတ နောက်သို့အနည်းငယ်တွန်းလိုက်ပြီး
"မင်းရူးနေပြီလား သုခ မင်းကိုယ်တိုင် အခြောက်အဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်ပြီလား
ငါ့ကိုဘယ်လိုစကားတွေလာမေးနေတာလဲ "
ခေါင်းလေးမဖော်ရဲစွာ ထပ်မံမေးလာပါ၏။
"ဒါဆိုရင် အကို ခကို့ မချစ်ဘူးမလားဟင်"
သုတသူ့ကိုဖက်တွယ်ထားသော သုခရဲ့လက်လေးတွေကို အတင်းဖြုတ်ချလိုက်ပြီး
"အင်း ငါမချစ်ဘူး မင်းကို
ပြီးတော့ မင်းတစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘူး
ငါကဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်တာ"
"အကိုက တကယ်ကို ကျောက်ဆောင်ပဲနော် "
မျက်ရည်စမ်းစမ်းလေးနဲ့သူ့ကိုခေါင်းမော့ကြည်လာတဲ့ကလေးငယ်ကို သူမျက်နှာလွဲလိုက်ပါသည်။
"ငါခု barသွားမှာ မာယာနဲ့ချိန်းထားတယ်
မင်းပါလိုက်ခဲ့"
"ဟင် ခ ခ အပြင်မထွက် ရဲဘူး "
"ဘာ မင်းက ငါ့အမိန့်ကိုတောင် လွန်ဆန်နေပြီလား
မင်းသတ္တိတွေ ဘယ်ကရလာတာလဲ ငါ့ကိုလွန်ဆန်ဖို့
ပြောစမ်း ဟမ် "
"မဟုတ် ခ လိုက်နာပါတယ်
အကို့အမိန့် ဘယ်တော့မှ မလွန်ဆန်ပါဘူး "
"အေး အဲ့ဒါဆို မြန်မြန်လုပ် အခုသွားမှာ "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
ဒုန်း
သုတထွက်သွားပြီးတံခါး ပိတ်သံအဆုံး သုခ ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို လက်လေးနှင့်သုတ်ရင်း
နာကျင်လာတဲ့ကျောပြင်တွေကို လျစ်လျူရှုကာ
အဝတ်ဗီရို ထဲရှိ အကျီ်အဖြူရောင် လက်ရှည်လေးတစ်ထည်ကို ထုတ်ယူဝတ်လိုက်သည်။
အပြင်ကဒဏ်ရာကို အဖြူရောင်အကျီ်လေးက ဖုံးကွယ်နိုင်ခဲ့ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံလေးထဲက ပြင်းရှရှဒဏ်ရာလေးကိုတော့ မဖုံးကွယ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး ။
အကိုရှိရာအောက်ထပ်သို့ အမြန်ပြေးဆင်းလာခဲ့သည်။
ချော်မလဲရုံတမယ် အမြန်ပြေးဆင်းလာခဲ့၏။ ဘယ်လောက်တောင်အကို့အပေါ် အပြစ်မမြင်တတ်တဲ့ကလေးလဲ။ မင်းအတွက်တစ်နေ့တော့ ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာရောက်လာတော့မှာပါ။
"ဟျောင့် မြနိမြန်လာ ကားပေါ်တတ်တော့"
သုခကားနောက်ခန်းထဲသို့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထိုကားလေး သုခကားပေါ်ရောက်သွားတာနှင့် အိမ်ထဲမှ ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။
.............................
"မမ သုတကို မမတကယ်မယူချင်ဘူးလား"
"အေး ဟုတ်တယ် ငါလက်ထပ်ရမှာအရမ်းကြောက်တယ်"
"ဟာ မမကလည်း ယူလိုက်ပါ
လက်ထပ်တာကောင်းတယ်မမရဲ့"
"နင်ကသိလို့လား လက်ထပ်ရတာကောင်းတယ်ဆိုတာ"
"ဟီး သိတာပေါ့ လက်ထပ်လိုက်ရင် သူ့ကိုကိုယ်ကပိုင်သွားပြီလေ ပျော်စရာကြီး"
"အော် နင်တော်တော်ဖြစ်နေတာပဲ"
"ဟုတယ် မမကသုတကိုယူ
ကျနော်က သုခကိုယူမယ် ဘယ်လောက်မိုက်လဲ
တအိမ်ထဲ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကညီအကိုနှစ်ယောက်ကိုရတာ"
"ပြောအားရှိနေနင် နင့်ကိုဟိုကပြန်ကြိုက်လို့လား "
"ဟုတ်တယ် ပြန်မကြိုက်ဘူး
ဘာပဲဖစ်ဖြစ် ကျနော်ကြိုက်ရင်ရပြီလေ
သူ့အနားဒီလောက်နေခွင့်ရတာပဲ ကျနော်ကံကောင်းနေပြီ "
"မလွယ်ပါလား"
"မမကူညီပါလား သုခကျနော့်ကိုချစ်လာအောင်လေ"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး မင်းနဲ့သုခက မတန်ဘူး"
"ဟာ မမ သုခကဘာဖြစ်နေလို့လဲ သုခက ကလေးဆန်ပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတယ် ကျနော့်ကတော့ ကျနော်နဲ့တန်တယ်လို့ထင်တယ်
သူကဘာမှအပြစ်ပြောစရာမရှိဘူးလေ"
"နင့်ကိုလည်းဘယ်သူက မတန်ဘူးပြောနေလို့လဲ
ငါပြောတာက သုခနဲ့နင်နဲ့မတန်တာ
သုခက ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး ကူညီတတ်တယ် နင်နဲ့များကွာပ့ အဲ့ကြောင့်နင်နဲ့မတန်တာ"
ရွဲရှိန်ဝါ ရှေ့ကစားပွဲပေါ်တင်ထားသောဖုန်းလေးကို ယူလိုက်ပါသည်။
"အော်တော်တော်ကောင်းတယ်နော် ကိုယ့်မောင်ဘက်ကမရှိဘူး သုခဘက်က
ဟုတ်ပါတယ်လေ ငါ့ကလေးလေးကလည်းလူချစ်လူခင်ပေါများတာကို "
"ဒီမှာ သုခနဲ့သုတပုံလေ"
ရွဲရှိန်ဝါ ကိုင်ထားတဲ့ဖုန်းလေးကို ဒီရေ ရှေ့တိုးပြလိုက်သည်။
"ဟာ အဲ့ဒါဘယ်တုန်းကရိုက်ထားတာလဲ "
"သုတမွေးနေ့တုန်းက အဲ့တုန်းက မေမေရိုက်ပေးထားတာ ငါတို့သုံးယောက်ကို"
"အော် အဲ့ပုံလေး ကျနော့်ကိုပေးပါလား"
"မပေးပါဘူး ဒီအတိုင်းတော့ဘယ်ရမလဲ"
"အဲ့ဆို ဘာဝယ်ပေးရမလဲ"
"ရေခဲမုန့် ငါအခုစားချင်တာနော်"
"ဟာ မမကလည်း အခု ပဲ8နာရီကျော်နေပြီ မစားပါနဲ့တော့ မနက်မှစားလေ"
"ဟင့်အင်းမရဘူး ငါအခုပဲစားမှာ ဝယ်ပေးမှာလား
မဝယ်ပေးဘူးလား"
"ဟာ မမကလေးလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့ ဂျီဂျနေတယ်"
"အဲ့ဆိုဒီပုံ မယူတော့ဘူးပေါ့ ရတယ်လေ မပေးတော့ဘူး"
"အင်းအင်း အခုသွားထွက်ဝယ်ပေးမယ်နော်"
"အေး မြန်မြန်ပြန်လာနော်"
ဒီရေ ရွဲရဲ့ခေါင်းလေးကိုပုတ်လိုက်ပြီး အောက်သို့ဆင်းသွားခဲ့သည်။ သူတို့ရဲ့အိမ်က မုန့်ဆိုင်တွေနဲ့အလွန်ဝေးတော့ ဒီရေ ရေခဲမုန့်ဝယ်ဖို့တော်တော်လျှောက်ရပေသည်။
..........................................................
သုတတိို့ရဲ့ကားလေး barတစ်ခုရဲ့အရှေ့သို့ရောက်ရှိသွားပြီ။ သုတလည်းကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး ရှေ့ကထွက်လာကြိုသောမာယာ့ကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။
ကားထဲ၌မဆင်းပဲ ထိုင်နေသေးသော အဖြူရောင် ကောင်လေးအား မာယာမှ ထွက်လာရန် လာခေါ်လေသည်။
"လာလေ သုခ ဆင်းပါ "
သုခဆင်းမည်အပြု သုခရဲ့လက်ကို မာယာအတင်းဆွဲ၍ခေါ်လာသည်။ ထို့နောက် အခန်းတစ်ခုသို့ သုံးယောက်သား ဝင်လာခဲ့သည်။ ထိုအခန်းတစ်ခုထဲ မိန်းကလေးတွေများစွာ ရှိနေသည်။ အကျီ် အပြတ်တွေနှင့်ဘောင်းဘီ မပေါ်တပေါ်လေးတွေဝတ်ထားတဲ့ကောင်မလေးတွေ။ မျက်နှာ၌ ကာလာရောင်စုံလေးတွေ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေးတွေကလည်း သူတို့ရဲ့အလှကို ပြသနေသည်။
ထိုမိန်းကလေးအုပ်စုထဲသို့ သုတကို အတင်းတွန်းချလိုက်သည်။ မာယာလည်း သုတကိုတွန်းချပြီး သုခကိုလက်ဆွဲကာ သုခနှင့်အတူ လွတ်နေတဲ့နေရာလေးထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ကောင်မလေးတွေဝိုင်းအုံနေတာကြောင့်သုတ အတင်းထရန်ရုန်းနေသည်။ သုခကတော့ မမြင်ချင်ယောင်သာဆောင်နေခဲ့သည်။ အရက်ထည့်ထားတဲ့ ဖန်ခွက်လေးကိုသုတရဲ့ပါးစပ်ထဲအတင်းရောက်ရှိဖို့ ထိုမိန်းကလေးတွေသွေးဆောင်နေကြသည်။
သုတအတော်ပင် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြလာသည့်အခါမှ မာယာသုခရဲ့ အကျီ်အဖြူလေးပေါ်အရက်ခွက်ကို မှောက်ကျစေရန် တွန်းလိုက်သည်။ သုခအကျီ်နဲ့ဘောင်းဘီအပေါ်ပါ အရက်ခွက်ကျသွားခဲ့သည်။
"အာ sorry သုခ မင်း အကျီ်သွားလဲလိုက်မလား
မာယာလိုက်ခဲ့ပေးမယ်လေ"
"ရပါတယ် မာယာ ကျနော့်ဘာသာသွားလုပ်လိုက်ပါ့မယ်"
"တကယ်ရတာလား"
"ဟုတ်ရတယ် ကျနော် tioletခနသွားလိုက်ဦးမယ်နော်"
သုခရေသွားစေရန် tiolet.သို့ထွက်သွားချိန် မာယာ ဖုန်းကိုအမြန်လှမ်းဆက်လိုက်သည်။
" အခုလိုက်သွားတော့"
ထို့နောက် မာယာသုတရဲ့အနားသို့ ဝင်ထိုက်လိုက်သည်။ ထိုကောင်မလေးများကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောနေသည်။ သုတရဲ့ အကျီ်တွေထဲလက်လေးတိုးဝင်ပြီး ပွတ်သက်နေသည်။
"ကိုကို မာယာကိုချစ်သေးလား"
"မမမေးသင့်တာတွေမေးမနေပါနဲ့လား မာယာ"
"ကိုကိုကလည်း မာယာတို့က ချစ်သူတွေပဲလေ မေးတော့ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ"
"မမေးနဲ့တော့ ကို မာယာ့ကိုမချစ်တော့ဘူး".
"မရဘူးကိုကို မာယာ့ကိုမချစ်လို့မရဘူး "
"မာယာမင်းပြောလေ ကဲလေပါလား"
သုတရဲ့ပါးပြင်တွေကို မာယာအဆက်မပြတ်နမ်းရှိုက်နေသည်။
သုခtioletထဲ အကျီ်ကိုရေးဆေးဖို့ချွတ်လိုက်သည်။ ယောကျာ်းလေးပေမဲ့ ခန္ဓကိုယ်က အလိုင်းကြောင်းတွေမရှိ ။ ဖြောင်းတန်းနေသည်။ မပေါ့်တပေါ့်လည်တိုင်နားက လည်စိသေးသေးလေးကလည်း တခြားယောကျ်ားလေးတွေလို အထင်သားကြီးရှိမနေခဲ့။.
မှန်ထဲ၌သူရဲ့ ကျောပြင်ထက်က အနီရောင်လိုင်းပြေးလေးတွေကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်။
အကို ဘယ်လောက်ထိ ရက်စက်ပေးဦးမှာလဲ ။
ဂျိန်း
လူငါးယောက်လောက်က သုခရှိရာသို့တည့်တည့်ဝင်လာပြီး သုခနားသို့ကပ်လာသည်။ တံခါးဝနားမှာတော့ လူတစ်ယောက်က တံခါးကိုသေချာပိတ်ထားသည်။
ထို့နောက် လူငါးယောက်ထဲက နှစ်ယောက်က သုခရဲ့ ပါးခုံးပေါ်သို့ တဖက်တစ်ချက်ဆီ လက်တွေတင်လာသည်။ ကျန်လူသုံးယောက်ထဲက တစ်ယောက်က သုခရဲ့ ရင်ဘတ်တွေပေါ် လက်တွေ ပြေးလွှားဆော့ကစားနေသည်။
"ခင်ဗျား တို့ဘာလုပ်နေတာလဲ ဖယ် လွှတ်ကျနော့်ကို"
သုခ သူ့ကို တွယ်ကယ်လာသော လက်တွေကို ဖယ်ချပစ်လိုက်သည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီလေးရဲ့ အကိုတို့က မင်းဖြစ်စေချင်သလို ဖြစ်ခွင့်ပေးမှာပါ စိတ်မပူပါနဲ့"
"ဘာ ခင်ဗျားတို့ကို ကျနော် ရဲတိုင်မယ်"
"ဟာ တိုင်လည်းဘာမှမထူးပါဘူး"
သုခရဲ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို လူတစ်ယောက်ကဆွဲချလိုက်ပြီး သုခရဲ့ အရာပေါ် လက်တွေနဲ့ပွက်သက်နေသည်။
"ကိုယ်တို့ကမင်းအတွက် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်လို့ပါ"
သုခကို နှစ်ယောက်ကအတင်းဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။
သုခကို အမဲဖျက်တော့မည်ကိုသူသိနေပါပြီ။
"အကိုသိရင် ခင်ဗျားတို့မလွယ်ဘူးနော်"
"မင်းအကို ကိုယ်တိုင်က ငါတို့ကစေခိုင်းလိုက်တာ"
"ဗျာ အကို ကိုယ်တိုင်ကလား"
"ဒါပေါ့ မင်းကို ငါ့တို့လက်ထဲ ရောင်းလိုက်တာ"
သုခရဲ့လက်တွေနဲ့ထိုလူတွေကိုအတင်းရုန်းနေပါသည်။
သုခကြောက်ကြောက်နှင့်အတင်းရုန်းနေသော်လည်း ထိုလူတွေကို ပြန်အန်မတုနိုင်နိုင်ခဲ့။
"မင်းကို မင်းအကိုက ဘယ်လောက်တောင်မုန်းနေလဲမသိဘူး
ငါတို့လက်ထဲကို မင်းကို ရောင်းသွားတာ
ပြီးတော့ ငါတို့ကမင်းလို ပုံစံလေးတွေဆို အရမ်းကြိုက်တာ လာပါ ငါတို့ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်လေ
ကိုယ်တို့နဲ့ပျော်လိုက်ပါ"
"အ့"
သုခရဲ့ အရာကိုဆွဲညစ်လိုက်တော့ သုခ ပို၍ကြောက်ကာ အော်လိုက်မိသည်။
"အ့ ခနလေး ကျနော်အရင် အိမ်သာတတ်လို့ရမလား "
သုခမရတဲ့အဆုံးအကြံတစ်ခုကို ခေါင်းထဲပေါ်လာခဲ့သည်။
အိမ်သာထဲကို အရင်ဝင်သွားပြီးဘောင်းဘီဘေးဖုန်းကိုထုတ်ကာ အထွက်callလေးတစ်ချက်
"အကို ကျနော့်ကို ကယ်ပါ အကိုနဲ့ကျနော်တို့တွေ့ဖူးတဲ့ barရဲ့ tioletကို အမြန်လာပေးပါလား "
"ကလေး မင်းဘာဖြစ်လို့"
"ကျနော့်ဆီအရင်လာပေးပါ ကျနော့်အရမ်းကြောက်တယ် ကူညီပါနော် "
"အင်းအင်းကိုယ်အခုချက်ချင်းထွက်လာခဲ့မယ်"
" ......"
ဖုန်းကို ဘောင်းဘီဘေးအိတ်ထဲသို့ပြန်ထည့်ပြီး လက်တွေအနည်းငယ်တုန်လှုပ်လာသည်။ ကြောက်ရွံံံ့စိတ်တွေကို အမြန်ဖြိုလဲဖို့ အကို ဒီရေကို သာစောင့်မျှော်ရပေမည်။
ဒီရေဆိုင်ထဲက အမြန်ပြေးထွက်လာပြီး
သုခရှိရာသို့ taxiငှားပြီးရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
"သုခ ဘယ်မှာ လဲ"
ထိုလူငါးယောက်သည် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ ဒိီရေအထဲသို့ရောက်ရောက်ချင်းသုခရှိမယ်ထင်တဲ့ tioletထဲက တံခါးတိုင်းကို တွန်းဖွင့်နေသည်။
နောက်ဆုံးဖွင့်လိုက်တဲ့ တံခါးလေးနားရောက်တော့ ထွက်လာပြီးပြေးဖက်လိုက်သည်။ စို့တက်နေတဲ့မျက်ရည်ဝိုင်းလေးတွေနဲ့ဒီရေ့အကူညီကိုတောင်းခံနေသည်။
"ကလေး ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူးလေနော်"
"ကိုဒီရေ ကျနော်ကို ကယ်ပါ ကျနော်ကြောက်တယ်"
"အင်းပါ ကိုယ်တို့သွားရအောင်လေ "
ဒီရေရဲ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်နေတဲ့ခေါင်းလေးကိုအသာလေးပွတ်ရင်း ထိုလူငါးယောက်ဆီသို့ ဒီရေ ရင်ဆိုင်လိုက်သည်။
ဘေးနားမှာ ကိုယ်ချစ်ရသူရှိရင် အရာရာရင်ဆိုင်နိုင်တဲ့သူကတော့ ဒီရေပါပဲ။
"မင်းတို့ ဘာလိုချင်တာလဲ "
"အဲ့ကောင်လေးကို သူ့အကိုက ငါတို့ဆီရောင်းထားတာ
မင်းဝင်မပါရင်ကောင်းမယ်"
"မဟုတ်သေးဘူး ငါမင်းတို့ဆီက ပြန်ဝယ်မယ်
သူဘယ်လောက်နဲ့ရောင်းခဲ့တာလဲ"
"အဲ့ဒါဆို မင်းပေးချင်သလောက်သာပေးခဲ့
ငါတို့အတွက်က ငွေပဲ တန်ဖိုးရှိတာ"
"ရော့ အဲ့မှာ မင်းတို့မြင်နေတဲ့ငွေတွေ "
ဒီရေ သူ့အိတ်ကပ်ထဲက ငွေအထပ်လိုက်ကို ထိုလူတွေရဲ့ မျက်နှာပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။ ထိုလူတွေက ငွေ တွေမြင်ပြီး အလုအရပ်လိုက်ကောက်နေကြသည်။
ဒီရေသူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်နေတဲ့ကောင်လေးကို ဖက်ကာ ထိုနေရာမှအိမ်သို့ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။
"အောင်မလေး ငါက ရေခဲမုန့်သွားဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ
နင်က ယောကျာ်းပါခိုးလာတယ်ပေါ့"
"ဟာ မမရာ သုခပါလာတယ် အားနာစရာကြီး"
"သိပါတယ် နေပါဦး ငါ့အတွက်ရေခဲမုန့်ရော"
"ငတ်ကြီးကြနိုင်လွန်းတယ်နော်"
"မသာလေး ငါ့ကိုများ နင်က တွေ့မယ်နင်"
"နေဦး ပြောစရာရှိလို့ မမ"
".ပြော ဘာလဲ"
"သုတကို ပြန်မပြောပါဘူးလို့ကတိပေး "
"တော်တော်ရှည်တဲ့ဟာလေးပဲ ပြောပြောဘာလဲ"
" ကလေးပြောလိုက်"
"ဗျာ ဟုတ် "
"မမရွဲ ကျနော့်ကို ဒီမှာနေခွင့်ပေးလို့ရမလား
ကျနော် ကို့
အကိုက ရက်စက်လိုက်ပြီ"
"ဟင် ဘယ်လို"
"နေခွင့်ပေးပါနော် ကျနော် အိမ်မပြန်ရဲဘူး
အကို သိရင် ကျနော့်ကို သတ်လိမ့်မယ်"
"အင်းပါ နေခွင့်ပေးပါတယ် မောင်လေးရယ် အခုသွားအိပ်တော့လေ 10နာရီတောင်ထိုးတော့မယ် ဒီရေ"
"ကလေးကကောဘယ်မှာအိပ်ရမှာလဲ ကျနော် ခေါ်အိပ်လိုက်ရမလား"
"နေနေ မင်းအရင်သွားအိပ်တော့ ငါသူ့ကိုစိီစဥ်ပေးလိုက်မယ်"
ဒီရေ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားမှ ရွဲရှိန်ဝါသုခနားသို့ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။
"မမကို အမရင်းတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး အကုန်ပြောပြနော်"
"အကိုကလေ "
..............................သိဘူး ယုတ်မာလိုက်ပြီ😁😁 voteများများပေးမှ နောက်အပိုင်းသစ်ကိုရှည်ရှည်အပ်မယ် ဟီးယုတ်မာကြည့်တာ တစ်ခါလေးပါ 😁ချစ်တယ် ဒါဒါလေးတွေရေ မနေ့ကcommentတွေကြောင့်ပိုပြီးအားတတ်ခဲ့ရပါပြီ🤗🤗
20.ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားပါ့မယ္💔
ဒဏ္ရာရဲ႕အတိမ္အနက္ဆိုတာ
ႀကိဳးေၾကရသူကိုယ္တိုင္ပဲ သိတယ္။
ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ အနာႀကဳံရတဲ့တစ္ေန႕ က်ရင္ေတာ့
အပ္ေပါက္ေလာက္ ဒဏ္ရာ
ခင္ဗ်ားကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မွာပါ။ 💔
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားခဲ့တဲ့သုခရဲ႕ ကိုယ္ေသးေသးေလးကို သုတ ေနာက္သို႔အနည္းငယ္တြန္းလိုက္ၿပီး
"မင္း႐ူးေနၿပီလား သုခ မင္းကိုယ္တိုင္ အေျခာက္အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္ၿပီလား
ငါ့ကိုဘယ္လိုစကားေတြလာေမးေနတာလဲ "
ေခါင္းေလးမေဖာ္ရဲစြာ ထပ္မံေမးလာပါ၏။
"ဒါဆိုရင္ အကို ခကို႔ မခ်စ္ဘူးမလားဟင္"
သုတသူ႕ကိုဖက္တြယ္ထားေသာ သုခရဲ႕လက္ေလးေတြကို အတင္းျဖဳတ္ခ်လိဳက္ၿပီး
"အင္း ငါမခ်စ္ဘူး မင္းကို
ၿပီးေတာ့ မင္းတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး
ငါကဘယ္သူ႕ကိုမွမခ်စ္တာ"
"အကိုက တကယ္ကို ေက်ာက္ေဆာင္ပဲေနာ္ "
မ်က္ရည္စမ္းစမ္းေလးနဲ႕သူ႕ကိုေခါင္းေမာ့ၾကည္လာတဲ့ကေလးငယ္ကို သူမ်က္ႏွာလြဲလိုက္ပါသည္။
"ငါခု barသြားမွာ မာယာနဲ႕ခ်ိန္းထားတယ္
မင္းပါလိုက္ခဲ့"
"ဟင္ ခ ခ အျပင္မထြက္ ရဲဘူး "
"ဘာ မင္းက ငါ့အမိန့္ကိုေတာင္ လြန္ဆန္ေနၿပီလား
မင္းသတၱိေတြ ဘယ္ကရလာတာလဲ ငါ့ကိုလြန္ဆန္ဖို႔
ေျပာစမ္း ဟမ္ "
"မဟုတ္ ခ လိုက္နာပါတယ္
အကို႔အမိန့္ ဘယ္ေတာ့မွ မလြန္ဆန္ပါဘူး "
"ေအး အဲ့ဒါဆို ျမန္ျမန္လုပ္ အခုသြားမွာ "
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ဒုန္း
သုတထြက္သြားၿပီးတံခါး ပိတ္သံအဆုံး သုခ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို လက္ေလးႏွင့္သုတ္ရင္း
နာက်င္လာတဲ့ေက်ာျပင္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ
အဝတ္ဗီရို ထဲရွိ အက်ီ္အျဖဴေရာင္ လက္ရွည္ေလးတစ္ထည္ကို ထုတ္ယူဝတ္လိုက္သည္။
အျပင္ကဒဏ္ရာကို အျဖဴေရာင္အက်ီ္ေလးက ဖုံးကြယ္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အုံေလးထဲက ျပင္းရွရွဒဏ္ရာေလးကိုေတာ့ မဖုံးကြယ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။
အကိုရွိရာေအာက္ထပ္သို႔ အျမန္ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။
ေခ်ာ္မလဲ႐ုံတမယ္ အျမန္ေျပးဆင္းလာခဲ့၏။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္အကို႔အေပၚ အျပစ္မျမင္တတ္တဲ့ကေလးလဲ။ မင္းအတြက္တစ္ေန႕ေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာေရာက္လာေတာ့မွာပါ။
"ေဟ်ာင့္ ျမနိျမန္လာ ကားေပၚတတ္ေတာ့"
သုခကားေနာက္ခန္းထဲသို႔ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုကားေလး သုခကားေပၚေရာက္သြားတာႏွင့္ အိမ္ထဲမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
.............................
"မမ သုတကို မမတကယ္မယူခ်င္ဘူးလား"
"ေအး ဟုတ္တယ္ ငါလက္ထပ္ရမွာအရမ္းေၾကာက္တယ္"
"ဟာ မမကလည္း ယူလိုက္ပါ
လက္ထပ္တာေကာင္းတယ္မမရဲ႕"
"နင္ကသိလို႔လား လက္ထပ္ရတာေကာင္းတယ္ဆိုတာ"
"ဟီး သိတာေပါ့ လက္ထပ္လိုက္ရင္ သူ႕ကိုကိုယ္ကပိုင္သြားၿပီေလ ေပ်ာ္စရာႀကီး"
"ေအာ္ နင္ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတာပဲ"
"ဟုတယ္ မမကသုတကိုယူ
က်ေနာ္က သုခကိုယူမယ္ ဘယ္ေလာက္မိုက္လဲ
တအိမ္ထဲ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကိုရတာ"
"ေျပာအားရွိေနနင္ နင့္ကိုဟိုကျပန္ႀကိဳက္လို႔လား "
"ဟုတ္တယ္ ျပန္မႀကိဳက္ဘူး
ဘာပဲဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ရင္ရၿပီေလ
သူ႕အနားဒီေလာက္ေနခြင့္ရတာပဲ က်ေနာ္ကံေကာင္းေနၿပီ "
"မလြယ္ပါလား"
"မမကူညီပါလား သုခက်ေနာ့္ကိုခ်စ္လာေအာင္ေလ"
"မျဖစ္နိုင္ဘူး မင္းနဲ႕သုခက မတန္ဘူး"
"ဟာ မမ သုခကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ သုခက ကေလးဆန္ၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ က်ေနာ့္ကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕တန္တယ္လို႔ထင္တယ္
သူကဘာမွအျပစ္ေျပာစရာမရွိဘူးေလ"
"နင့္ကိုလည္းဘယ္သူက မတန္ဘူးေျပာေနလို႔လဲ
ငါေျပာတာက သုခနဲ႕နင္နဲ႕မတန္တာ
သုခက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၿပီး ကူညီတတ္တယ္ နင္နဲ႕မ်ားကြာပ့ အဲ့ေၾကာင့္နင္နဲ႕မတန္တာ"
႐ြဲရွိန္ဝါ ေရွ႕ကစားပြဲေပၚတင္ထားေသာဖုန္းေလးကို ယူလိုက္ပါသည္။
"ေအာ္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ္ ကိုယ့္ေမာင္ဘက္ကမရွိဘူး သုခဘက္က
ဟုတ္ပါတယ္ေလ ငါ့ကေလးေလးကလည္းလူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားတာကို "
"ဒီမွာ သုခနဲ႕သုတပုံေလ"
႐ြဲရွိန္ဝါ ကိုင္ထားတဲ့ဖုန္းေလးကို ဒီေရ ေရွ႕တိုးျပလိုက္သည္။
"ဟာ အဲ့ဒါဘယ္တုန္းကရိုက္ထားတာလဲ "
"သုတေမြးေန႕တုန္းက အဲ့တုန္းက ေမေမရိုက္ေပးထားတာ ငါတို႔သုံးေယာက္ကို"
"ေအာ္ အဲ့ပုံေလး က်ေနာ့္ကိုေပးပါလား"
"မေပးပါဘူး ဒီအတိုင္းေတာ့ဘယ္ရမလဲ"
"အဲ့ဆို ဘာဝယ္ေပးရမလဲ"
"ေရခဲမုန႔္ ငါအခုစားခ်င္တာေနာ္"
"ဟာ မမကလည္း အခု ပဲ8နာရီေက်ာ္ေနၿပီ မစားပါနဲ႕ေတာ့ မနက္မွစားေလ"
"ဟင့္အင္းမရဘူး ငါအခုပဲစားမွာ ဝယ္ေပးမွာလား
မဝယ္ေပးဘူးလား"
"ဟာ မမကေလးလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႕ ဂ်ီဂ်ေနတယ္"
"အဲ့ဆိုဒီပုံ မယူေတာ့ဘူးေပါ့ ရတယ္ေလ မေပးေတာ့ဘူး"
"အင္းအင္း အခုသြားထြက္ဝယ္ေပးမယ္ေနာ္"
"ေအး ျမန္ျမန္ျပန္လာေနာ္"
ဒီေရ ႐ြဲရဲ႕ေခါင္းေလးကိုပုတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္သို႔ဆင္းသြားခဲ့သည္။ သူတို႔ရဲ႕အိမ္က မုန့္ဆိုင္ေတြနဲ႕အလြန္ေဝးေတာ့ ဒီေရ ေရခဲမုန့္ဝယ္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္ရေပသည္။
..........................................................
သုတတိို႔ရဲ႕ကားေလး barတစ္ခုရဲ႕အေရွ႕သို႔ေရာက္ရွိသြားၿပီ။ သုတလည္းကားေပၚကဆင္းလိုက္ၿပီး ေရွ႕ကထြက္လာႀကိဳေသာမာယာ့ကို လက္လွမ္းျပလိုက္သည္။
ကားထဲ၌မဆင္းပဲ ထိုင္ေနေသးေသာ အျဖဴေရာင္ ေကာင္ေလးအား မာယာမွ ထြက္လာရန္ လာေခၚေလသည္။
"လာေလ သုခ ဆင္းပါ "
သုခဆင္းမည္အျပဳ သုခရဲ႕လက္ကို မာယာအတင္းဆြဲ၍ေခၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းတစ္ခုသို႔ သုံးေယာက္သား ဝင္လာခဲ့သည္။ ထိုအခန္းတစ္ခုထဲ မိန္းကေလးေတြမ်ားစြာ ရွိေနသည္။ အက်ီ္ အျပတ္ေတြႏွင့္ေဘာင္းဘီ မေပၚတေပၚေလးေတြဝတ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးေတြ။ မ်က္ႏွာ၌ ကာလာေရာင္စုံေလးေတြ ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲေလးေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕အလွကို ျပသေနသည္။
ထိုမိန္းကေလးအုပ္စုထဲသို႔ သုတကို အတင္းတြန္းခ်လိဳက္သည္။ မာယာလည္း သုတကိုတြန္းခ်ၿပီး သုခကိုလက္ဆြဲကာ သုခႏွင့္အတူ လြတ္ေနတဲ့ေနရာေလးထဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးေတြဝိုင္းအုံေနတာေၾကာင့္သုတ အတင္းထရန္႐ုန္းေနသည္။ သုခကေတာ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနခဲ့သည္။ အရက္ထည့္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ေလးကိုသုတရဲ႕ပါးစပ္ထဲအတင္းေရာက္ရွိဖို႔ ထိုမိန္းကေလးေတြေသြးေဆာင္ေနၾကသည္။
သုတအေတာ္ပင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ၾကလာသည့္အခါမွ မာယာသုခရဲ႕ အက်ီ္အျဖဴေလးေပၚအရက္ခြက္ကို ေမွာက္က်ေစရန္ တြန္းလိုက္သည္။ သုခအက်ီ္နဲ႕ေဘာင္းဘီအေပၚပါ အရက္ခြက္က်သြားခဲ့သည္။
"အာ sorry သုခ မင္း အက်ီ္သြားလဲလိုက္မလား
မာယာလိုက္ခဲ့ေပးမယ္ေလ"
"ရပါတယ္ မာယာ က်ေနာ့္ဘာသာသြားလုပ္လိုက္ပါ့မယ္"
"တကယ္ရတာလား"
"ဟုတ္ရတယ္ က်ေနာ္ tioletခနသြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
သုခေရသြားေစရန္ tiolet.သို႔ထြက္သြားခ်ိန္ မာယာ ဖုန္းကိုအျမန္လွမ္းဆက္လိုက္သည္။
" အခုလိုက္သြားေတာ့"
ထို႔ေနာက္ မာယာသုတရဲ႕အနားသို႔ ဝင္ထိုက္လိုက္သည္။ ထိုေကာင္မေလးမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာေနသည္။ သုတရဲ႕ အက်ီ္ေတြထဲလက္ေလးတိုးဝင္ၿပီး ပြတ္သက္ေနသည္။
"ကိုကို မာယာကိုခ်စ္ေသးလား"
"မမေမးသင့္တာေတြေမးမေနပါနဲ႕လား မာယာ"
"ကိုကိုကလည္း မာယာတို႔က ခ်စ္သူေတြပဲေလ ေမးေတာ့ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ"
"မေမးနဲ႕ေတာ့ ကို မာယာ့ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး".
"မရဘူးကိုကို မာယာ့ကိုမခ်စ္လို႔မရဘူး "
"မာယာမင္းေျပာေလ ကဲေလပါလား"
သုတရဲ႕ပါးျပင္ေတြကို မာယာအဆက္မျပတ္နမ္းရွိုက္ေနသည္။
သုခtioletထဲ အက်ီ္ကိုေရးေဆးဖို႔ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေယာက်ာ္းေလးေပမဲ့ ခႏၶကိုယ္က အလိုင္းေၾကာင္းေတြမရွိ ။ ေျဖာင္းတန္းေနသည္။ မေပၚ့တေပၚ့လည္တိုင္နားက လည္စိေသးေသးေလးကလည္း တျခားေယာက်္ားေလးေတြလို အထင္သားႀကီးရွိမေနခဲ့။.
မွန္ထဲ၌သူရဲ႕ ေက်ာျပင္ထက္က အနီေရာင္လိုင္းေျပးေလးေတြကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
အကို ဘယ္ေလာက္ထိ ရက္စက္ေပးဦးမွာလဲ ။
ဂ်ိန္း
လူငါးေယာက္ေလာက္က သုခရွိရာသို႔တည့္တည့္ဝင္လာၿပီး သုခနားသို႔ကပ္လာသည္။ တံခါးဝနားမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္က တံခါးကိုေသခ်ာပိတ္ထားသည္။
ထို႔ေနာက္ လူငါးေယာက္ထဲက ႏွစ္ေယာက္က သုခရဲ႕ ပါးခုံးေပၚသို႔ တဖက္တစ္ခ်က္ဆီ လက္ေတြတင္လာသည္။ က်န္လူသုံးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က သုခရဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြေပၚ လက္ေတြ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနသည္။
"ခင္ဗ်ား တို႔ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဖယ္ လႊတ္က်ေနာ့္ကို"
သုခ သူ႕ကို တြယ္ကယ္လာေသာ လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီေလးရဲ႕ အကိုတို႔က မင္းျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္ခြင့္ေပးမွာပါ စိတ္မပူပါနဲ႕"
"ဘာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို က်ေနာ္ ရဲတိုင္မယ္"
"ဟာ တိုင္လည္းဘာမွမထူးပါဘူး"
သုခရဲ႕ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို လူတစ္ေယာက္ကဆြဲခ်လိဳက္ၿပီး သုခရဲ႕ အရာေပၚ လက္ေတြနဲ႕ပြက္သက္ေနသည္။
"ကိုယ္တို႔ကမင္းအတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္လို႔ပါ"
သုခကို ႏွစ္ေယာက္ကအတင္းဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။
သုခကို အမဲဖ်က္ေတာ့မည္ကိုသူသိေနပါၿပီ။
"အကိုသိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔မလြယ္ဘူးေနာ္"
"မင္းအကို ကိုယ္တိုင္က ငါတို႔ကေစခိုင္းလိုက္တာ"
"ဗ်ာ အကို ကိုယ္တိုင္ကလား"
"ဒါေပါ့ မင္းကို ငါ့တို႔လက္ထဲ ေရာင္းလိုက္တာ"
သုခရဲ႕လက္ေတြနဲ႕ထိုလူေတြကိုအတင္း႐ုန္းေနပါသည္။
သုခေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္အတင္း႐ုန္းေနေသာ္လည္း ထိုလူေတြကို ျပန္အန္မတုနိုင္နိုင္ခဲ့။
"မင္းကို မင္းအကိုက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မုန္းေနလဲမသိဘူး
ငါတို႔လက္ထဲကို မင္းကို ေရာင္းသြားတာ
ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ကမင္းလို ပုံစံေလးေတြဆို အရမ္းႀကိဳက္တာ လာပါ ငါတို႔ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ေလ
ကိုယ္တို႔နဲ႕ေပ်ာ္လိုက္ပါ"
"အ့"
သုခရဲ႕ အရာကိုဆြဲညစ္လိုက္ေတာ့ သုခ ပို၍ေၾကာက္ကာ ေအာ္လိုက္မိသည္။
"အ့ ခနေလး က်ေနာ္အရင္ အိမ္သာတတ္လို႔ရမလား "
သုခမရတဲ့အဆုံးအႀကံတစ္ခုကို ေခါင္းထဲေပၚလာခဲ့သည္။
အိမ္သာထဲကို အရင္ဝင္သြားၿပီးေဘာင္းဘီေဘးဖုန္းကိုထုတ္ကာ အထြက္callေလးတစ္ခ်က္
"အကို က်ေနာ့္ကို ကယ္ပါ အကိုနဲ႕က်ေနာ္တို႔ေတြ႕ဖူးတဲ့ barရဲ႕ tioletကို အျမန္လာေပးပါလား "
"ကေလး မင္းဘာျဖစ္လို႔"
"က်ေနာ့္ဆီအရင္လာေပးပါ က်ေနာ့္အရမ္းေၾကာက္တယ္ ကူညီပါေနာ္ "
"အင္းအင္းကိုယ္အခုခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့မယ္"
" ......"
ဖုန္းကို ေဘာင္းဘီေဘးအိတ္ထဲသို႔ျပန္ထည့္ၿပီး လက္ေတြအနည္းငယ္တုန္လႈပ္လာသည္။ ေၾကာက္႐ြံံံ့စိတ္ေတြကို အျမန္ၿဖိဳလဲဖို႔ အကို ဒီေရကို သာေစာင့္ေမွ်ာ္ရေပမည္။
ဒီေရဆိုင္ထဲက အျမန္ေျပးထြက္လာၿပီး
သုခရွိရာသို႔ taxiငွားၿပီးေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
"သုခ ဘယ္မွာ လဲ"
ထိုလူငါးေယာက္သည္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ ဒိီရေအထဲသို့ရောက်ရောက်ချင်းသုခရှိမယ်ထင်တဲ့ tioletထဲက တံခါးတိုင္းကို တြန္းဖြင့္ေနသည္။
ေနာက္ဆုံးဖြင့္လိုက္တဲ့ တံခါးေလးနားေရာက္ေတာ့ ထြက္လာၿပီးေျပးဖက္လိုက္သည္။ စို႔တက္ေနတဲ့မ်က္ရည္ဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ဒီေရ႕အကူညီကိုေတာင္းခံေနသည္။
"ကေလး ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေလေနာ္"
"ကိုဒီေရ က်ေနာ္ကို ကယ္ပါ က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္"
"အင္းပါ ကိုယ္တို႔သြားရေအာင္ေလ "
ဒီေရရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ေနတဲ့ေခါင္းေလးကိုအသာေလးပြတ္ရင္း ထိုလူငါးေယာက္ဆီသို႔ ဒီေရ ရင္ဆိုင္လိုက္သည္။
ေဘးနားမွာ ကိုယ္ခ်စ္ရသူရွိရင္ အရာရာရင္ဆိုင္နိုင္တဲ့သူကေတာ့ ဒီေရပါပဲ။
"မင္းတို႔ ဘာလိုခ်င္တာလဲ "
"အဲ့ေကာင္ေလးကို သူ႕အကိုက ငါတို႔ဆီေရာင္းထားတာ
မင္းဝင္မပါရင္ေကာင္းမယ္"
"မဟုတ္ေသးဘူး ငါမင္းတို႔ဆီက ျပန္ဝယ္မယ္
သူဘယ္ေလာက္နဲ႕ေရာင္းခဲ့တာလဲ"
"အဲ့ဒါဆို မင္းေပးခ်င္သေလာက္သာေပးခဲ့
ငါတို႔အတြက္က ေငြပဲ တန္ဖိုးရွိတာ"
"ေရာ့ အဲ့မွာ မင္းတို႔ျမင္ေနတဲ့ေငြေတြ "
ဒီေရ သူ႕အိတ္ကပ္ထဲက ေငြအထပ္လိုက္ကို ထိုလူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ ပစ္ခ်လိဳက္သည္။ ထိုလူေတြက ေငြ ေတြျမင္ၿပီး အလုအရပ္လိုက္ေကာက္ေနၾကသည္။
ဒီေရသူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ဖက္ကာ ထိုေနရာမွအိမ္သို႔ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
"ေအာင္မေလး ငါက ေရခဲမုန့္သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္တာ
နင္က ေယာက်ာ္းပါခိုးလာတယ္ေပါ့"
"ဟာ မမရာ သုခပါလာတယ္ အားနာစရာႀကီး"
"သိပါတယ္ ေနပါဦး ငါ့အတြက္ေရခဲမုန့္ေရာ"
"ငတ္ႀကီးၾကနိုင္လြန္းတယ္ေနာ္"
"မသာေလး ငါ့ကိုမ်ား နင္က ေတြ႕မယ္နင္"
"ေနဦး ေျပာစရာရွိလို႔ မမ"
".ေျပာ ဘာလဲ"
"သုတကို ျပန္မေျပာပါဘူးလို႔ကတိေပး "
"ေတာ္ေတာ္ရွည္တဲ့ဟာေလးပဲ ေျပာေျပာဘာလဲ"
" ကေလးေျပာလိုက္"
"ဗ်ာ ဟုတ္ "
"မမ႐ြဲ က်ေနာ့္ကို ဒီမွာေနခြင့္ေပးလို႔ရမလား
က်ေနာ္ ကို႔
အကိုက ရက္စက္လိုက္ၿပီ"
"ဟင္ ဘယ္လို"
"ေနခြင့္ေပးပါေနာ္ က်ေနာ္ အိမ္မျပန္ရဲဘူး
အကို သိရင္ က်ေနာ့္ကို သတ္လိမ့္မယ္"
"အင္းပါ ေနခြင့္ေပးပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္ အခုသြားအိပ္ေတာ့ေလ 10နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္ ဒီေရ"
"ကေလးကေကာဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ က်ေနာ္ ေခၚအိပ္လိုက္ရမလား"
"ေနေန မင္းအရင္သြားအိပ္ေတာ့ ငါသူ့ကိုစိီစဥ်ပေးလိုက်မယ်"
ဒီေရ အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားမွ ႐ြဲရွိန္ဝါသုခနားသို႔ကပ္ထိုင္လိုက္သည္။
"မမကို အမရင္းတစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီး အကုန္ေျပာျပေနာ္"
"အကိုကေလ "
..............................သိဘူး ယုတ္မာလိုက္ၿပီ😁😁 voteမ်ားမ်ားေပးမွ ေနာက္အပိုင္းသစ္ကိုရွည္ရွည္အပ္မယ္ ဟီးယုတ္မာၾကည့္တာ တစ္ခါေလးပါ 😁ခ်စ္တယ္ ဒါဒါေလးေတြေရ မေန႕ကcommentေတြေၾကာင့္ပိုၿပီးအားတတ္ခဲ့ရပါၿပီ🤗🤗