Keyifli okumalar🌸
___
Gözlerimi silip arkamı döndüm. Çarptığım bir bardak yere düşerken birkaç kişinin bakışları buraya döndü. Kırılan bardağı görüp umursamadan tekrar eski hallerine dönerlerken bir çift göz bende takılı kalmıştı. Ata...
Gözlerinde beliren şaşkınlık her şekilde belli olurken arkadan bana bakan kızı gördüm. Gülerek bana bakarken gözlerimi hareketlenen Ataya çevirdim. Bana doğru yaklaştığında ellerini uzattı elimi tutmak için. Kendimi beri çekerken sertçe konuştum. "Sakın. Sakın dokunma bana."
"Arya... Bak anlatı-" Kafamı salladım sinirle. "Sen neyi anlatacaksın ki? Bana yalan söyleyip bu kızla buluşmanı mı? Neden yine sarıldığını mı? Söylediğin lafın arkasında nasıl durmadığını mı?"
"Eğer söyleseydim izin vermeyecektim. İstemeyecektin" Güldüm. "Ha bi de isteseydim Ata! Sana söyledim. Sana kaç defa söyledim. Sen bana Burak ile konuşma dediğinden beri ben buna dikkat ederken sen her seferinde aynısını yapıyorsun!"
"Arya bak-" Elimi yakalayan ellerinden hızla kurtulurken geri çekildim. "Hiç duymak istemiyorum. Yine ağlamıştır ihtiyacı vardır gelmişsindir değil mi? Süper kahraman falan mısın sen? Her ihtiyacı olana her ağlayana sarılmak omuz vermek zorunda mısın?"
"Yeter artık bir dinle ya dinle" Kolumu tutarken elinin tutuşu ilk defa bu kadar sıkıydı. Canım hafiften yansa da bunu söylemedim. Kendimi geri çekmeye çalışırken inatla bırakmıyordu. "Güvenmedin takip mi ettin sen beni? Bana güvenin bu kadar mı Arya?"Kafedeki bir kaç kişi bize dönüp merakla bakmaya devam ediyordu hâlâ.
"Üste çıkmaya çalışma! Sen bana yalan söylerken sorun yok ben seni takip edince mi sorun? Sen burada ona sarılırken sorun yok ben takip ettim o mu sorun? Bırak Allah aşkına ya"
"Güvenmedin değil mi? En başından beri hiç inanmadın. Bana sevgime. Onunla olacağımı düşündün durdun. Geldi o piç sana saçma sapan şeyler söyledi ve sende inandın. Ona inanıp bana güvenmemeyi seçtin"
"Attığın yalana mı inansaydım? Tanımazsın dedin! Tanımıyor muyum ben onu ya? Bari yalan söylemeseydin! Ona inanmak istemedim hiç. Ama sen kendin inandırdın buna."
"Anlatmama izin verecek misin? Yoksa çocuk gibi böyle devam mı edeceksin?"
"Çocuk gibi? Ben.. Ben var ya sana diyecek bir şey bulamıyorum şuan. Dinlemek istemiyorum. Daha fazla yalanlarını duymak istemiyorum. Ne yaparsan yap artık. Git Sudeciğinle sarılmana devam et. Size bu yakışır zaten. "
" Öyle mi?" Son bir umutla sorduğunda kafamı salladım." Kaç defa söylemem lazım. İstemiyorum. Seni de yalanlarını da sevgini de. Bunca sene boşunaymış. Bunu anladığım iyi oldu. "
" Boşuna? Beni sevdiğin için pişman mısın? " Sustum. İkimiz de sinirliydik ve ne dediğimizi biliyorduk aslında. Ona ne söylersem söyleyeyim belki de ileride pişman olacağımı biliyordum ama umrumda değildi şuan.
" Bitsin " Aniden kurduğum cümle ile kafasını bana çevirirken sordu." Ne? " Kendimden emin bir şekilde konuştum. "Bitsin bu. Bir dahakine sizi öpüşürken falan görmeyi istemiyorum anlıyor musun? Bitsin gitsin. Her gün acaba yalan söyleyecek mi acaba birine sarılacak mı acaba yine konuşuyor mu düşüncesi ile yapamam. "
"Gerçekten bunu istiyor musun Arya?" Gözlerime böyle bakarken cevap vermek zordu. Onu ne olursa olsun sevsem de yapmadım. "Evet. İstiyorum." Kafasını salladı yavaşça. "Peki.... Nasıl istiyorsan öyle olacak. Sen nasıl mutlu olacaksan öyle olsun. Ama bil ki dinlemediğin için piş-"
"Hiç sanmıyorum." Arkamı dönüp kafeden hızla çıkarken tuttuğum gözyaşlarım hızla düşmeye başladı. Görüşümü bulanıklaştıran yaşlara inat yürüyordum. Bitmişti... Her şey bitmişti. Bir rüya bitmişti....
~
"Arya yeter artık kalk şu sıradan. Ya kendine gelmen lazım. Sırf o şerefsizi görmemek için sınıftan mı çıkmayacaksın?" Kafamı soğuk duvara yasladım. "Onunla bir alakası yok. Çıkmak istemiyorum sadece"
"Eminim yoktur Arya. Doğru düzgün konuşmuyorsun, dışarı çıkmıyorsun. Gözlerin kıpkırmızı. Yeter artık kendine bunu yaptığın. O yelloz seni her böyle gördüğünde seviniyor farkında mısın?" Bıkkın bir nefes verdim.
"Umrumda değiller. İkisi de ne yaparsa yapsın Kardelen. Canım istemiyor uykusuzum o kadar."
"Hoca seni soruyor. Antrenmana dün gelmedin diye. Yarın kesin gelsin yoksa maça çıkmayı unutsun dedi. Bak kendine zarar veriyorsun böyle devam ederek."
"Geleceğim. Merak etme iyiyim ben. Daha da iyi olacağım" Kafasını sallayıp kolunu omzuma atarken kafamı ona yasladım. Yorgundum. Hem bedenen hem de ruhen. Ayrılmayı ben istemiştim evet. Zor olacağını da biliyordum ama. Yaptığı fazla geliyordu işte bana. Dinlemedim. Pişman mıyım? Belki biraz.
Hâlâ içimde ona karşı olan kırgınlık, kızgınlık geçmedi. Daha çok kırgındım aslında. Yalan söylemesine, bir daha olmayacak dediği halde o kıza sarılmasına. Belki de bu kadar çabuk kabullenip ayrılalım dememi kabul etmesine.
İki gündür Eren ile görüyordum onu. Arada Sude yanına gidiyor fakat Ata sanki geçen gün sarılıp konuşan o değilmiş gibi yolluyordu bir şekilde. Gözleri hep üstümde gibi hissediyordum. Belki de öyle olmasını istediğim için bilmiyorum. Göz göze gelmiyorduk pek.
Özlemiştim. Şu iki günde bile onunla konuşmayı, sarılmayı, utandırmasını, öpmesini, sinirlendirmesini bile... O da özlemiş miydi ki? Sarılabileceği bir Sude varken hayır sanırım. Oturduğum yerde ayaklanırken bakışları şaşkınca bana dönen Kardelene konuştum. "Hadi çıkalım"
Üstümü başımı düzeltip sıradan çıkarken Kardelen koluma girdi. Hep böyle yürürdük zaten. Şimdi daha çok bu bana destek gibi geliyordu. O da kızmıştı aramızda geçenleri öğrenince. Ama bana da kızmıştı. Dinlemediğim için.
Kantine girerken zil yeni çalmış çoğunluk sınıflara girmek için çıkıyordu. Yanımdan geçen Sude alayla bir gülüş attığında sinirle elimi yumruk yaptım. Hiç umursamayacaktım şunu. Kavga edip de istediğini vermeyecektim ona.
Kantine girdiğimiz gibi köşede Erenle oturan Ata dikkatimi çekti. Göz göze gelirken günler sonra görmüş olmak garipsetti. Durdum. Kardelenden destek almasam düşecektim sanki. Tekrar Kardelenin sesiyle kendime gelirken gözlerimi ondan kaçırdım. "İyi misin? Bahçeye de çıkabiliriz istersen."
Kafamı salladım tekrar göz göze gelirken. "Sen al alacağını bekliyorum ben." Kenara geçerken ellerimi göğsümde birleştirip beklemeye başladım. Eren bana baş selamı verirken göz kırptı. Gülümseyip bende ona selam verdiğimde yanıma geldiğini yeni fark ettiğim Burak ile ona döndüm. "Üzgünüm. Duydum olanları. İyi misin? Solgun gözüküyorsun?"
Bakışlarımı Atadan çekerken ona döndüm. Buruk bir tebessümle konuştum. "İyiyim. Sen neden üzgünsün ki? Zaten bunu bilmiyor muydun? Ayrıca bunu olmasını zaten istemiyor muydun?"
"Senin üzülmeni istemiyorum." Yanıma gelen Kardelenle bu konuşmadan kurtulurken derin bir nefes aldım. "Hadi" Kardelende Burak'a selam verip kantinin çıkışına yönelirken o kapı kapanmadan Atanın bağırışını duymuştum.
"Dayanamıyorum lan! Dayanamıyorum!" Erene bağırıyordu sanırım. Ardından gelen yüksek sesle bir şeyin düştüğünü anladım. Durup camdan baktığımda göz göze gelirken yüzündeki ifade içimi yaktı.
~
Geçen derslerin ardından tuvalete girerken kapıyı kapattım. Sırf kafamı az da olsa dağıtmak için gelmiştim. Doğru düzgün ders dinleyememiştim de. Duyduğum konuşmalarda adım geçerken ister istemez dinlemeye başladım.
"Ata ile ayrılmış diyorlar. Arya da güzel kızdı aslında. Ata salaklık etmiş." Dedi Yaren. Sude'nin arkadaşlarından biriydi.
"Ne salaklığı kızım. Ben varım ben. Ben varken Arya ile mi olacaktı?" Sudenin sesini duymamla sinirlenirken daha da dikkatli dinlemeye başladım. "Sen ne alaka Sude? Hâlâ mı Ata diyorsun sen? Görmüyor musun kızı seviyor nasıl üzgün. Niye aralarına giriyorsun? "
"Sen kimden yanasın? Kızım istesem yarın Atayı koluma takarım tüm okula da gösteririm. Kaç senedir benimle o. Kızın biri gelmiş diye vazgeçecek değil. İstese de geçemez zaten"
"Ne demek istese de geçemez?Ne var senin aklında? Gerçekten plan mıydı kızın orada seni görmesi falan? " Plan mı? Ne planı?
"Hahaha. Tabiki de kızım ne sandın? İnanacağına da Atayı dinlemeyeceğine de emindim. Öyle de oldu. Ayrıldılar işte. Daha fazla Atanın aklını karıştırmasına izin vermeyeceğim. Böyle üzgün durduğuna bakma. İki güne unuttururum ben onu."
Götüm! İki güne unuttururmuş da bilmem ne. Yelloza bak sen. Plan kurmuş etmiş. Ah salak kafam! Ne diye dinlemediysem çocuğu.
" Fazla uğraşıyorsun. Dikkat et fark edilmesin bu planın. Yoksa Ata arkadaş falan demez ben söyleyeyim. "
" Ata bana kıyamaz merak etme. Çıkalım artık şu pis yerden. Atanın yanına gideceğim. Belki yine sarılırız falan" Gülerek tuvaletten çıktığında bende hızla çıktım. Aynadan kendime bakıp dolan gözlerimi kapatırken derin nefesler alıp veriyordum. Aptal kafam! Aptal aptal!
Hızla tuvaletten çıkarken Atayı onunla görme düşüncesi bedenimi ürpertti. Ya gerçekten de unutursa? Allah korusun. Sola döndüğüm gibi bir bedene çarptım. Belime sarılan kollarla birlikte burnuma özlediğim kokusu doldu.
Kollarımı boynuna dolayıp sarılmamak için zor tutuyodum kendimi. Gözlerimiz buluştu. Ona yine bu kadar yakından bakmak kalbimi hızlandırırken nefesim kesildi.
🌙
Bizimkiler ayrıldı. Ne düşünüyorsunuz?
Ata'ya da hemen sövmeyin yahu. Daha kendisi anlatamadı neyin ne olduğunu. Bakalım önce bir ondan da dinleyelim.
Arya dinlemediği için haksız mı? Sizce Ata ile bu yüzden gidip tekrar konuşur mu?
Konuşursa Ata, Arya'yı hemen affeder mi? Yoksa peşinden koşturur mu?
Salı günü görüşmek üzere❤️