Keyifli okumalar 🍷
"Baba?"
Kalan iki basamağı inerek Bay Kim'e bakmaya başladım, sinirli olduğu her halinden belliydi.
"Bu ne rezillik Taehyung?!" elinde ki gazeteyi bir iki kez sallamış ve Taehyung'un yüzüne doğru fırlatmıştı.
Kaşlarımı çatarak yanlarına ilerledim.
"Ne oluyor?" Taehyung anlamayarak konuşarak eğilip yere düşen gazeteyi almıştı.
"Rakip şirkette mankenlik yapıyorsun, üstüne üstlük şirketten bu kızla el ele çıkıyorsun. Şu haberlere bak, rezil ettin bizi. Ne zaman düzeleceksin sen?" daha fazla dayanamayarak bir adım öne çıkmıştım, fakat ben konuşamadan Taehyung cevap vermişti babasına.
"Hayatıma müdahale etmenden bıktım, ne zaman anlayacaksın benim de bir hayatımın olduğunu? Ne fikirlerime saygı duyuyorsun ne yağtığım işe.. Söylesene babalık yapmak bu kadar zor mu, ya da insan olmak mı demeliydim?"
Bay Kim Taehyung'u dinlerken anbean daha fazla sinirleniyordu.
Taehyung sözünü bitirdiğinde bir süre sessizlik olmuştu, ardından Bay Kim elini havaya kaldırdı, vuracak sanmıştım fakat vurmamıştı.
"Bu terbiyesiz kızla sevgili olmana ve rakip şirkete çalışmana nasıl saygı duyabilirim? Sorumsuzun tekisin, hep öyleydin.. Asla düzelmeyeceksin değil mi?" derin bir nefes alıp dudaklarımı ıslatarak konuşmaya dahil oldum.
"Size karşı bir terbiyesizliğim olduğunu düşünmüyorum, zira sizinle konuşurken hep saygı çerçevesinde olmaya özen gösterdim. Taehyung'un fikirlerine saygı duymayıp o'nu sürekli ezdiğinizde üzüldüğünü fark etmiyor musunuz gerçekten? Eminim eşiniz bu hallerinizi görseydi üzülürdü..
Sizden istediği sadece biraz taktir ve ilgi, bu kadar zor olmamalı evladına sevgi göstermek. Bakın öyle bir aile içinde büyüdüm ki, babama uzaya çıkacağım desem 'en güzelini benim kızım yapar' derdi. Yani ailemden hep saygı ve sevgi gördüm.
Sürekli beni desteklerdi her konuda, her şekilde. Zaten aile dediğimiz şey de böyle yapmalı.. Her daim birbirini desteklemeli ve yardımcı olmalı.
Size ders vermek değil amacım, sadece karşınız da gerçekten kırgın bir çocuk olduğunu göstermek istiyorum.
O'nu istemediği biriyle evlendirerek şirkete katkı sağlayacaksınız, ama bu Taehyung'u mutlu eder mi etmez mi hiç düşünmediniz bile. Söylesenize sizin babanız size bunu yapsaydı ne yapardınız?" dudaklarımı ısırıp yutkundum.
"Resim yaparken parıldayan gözlerini gördünüz mü hiç? Nasıl bir sevgiyle yaptığını, resim yaparken mutlu olduğunu..? Görmediniz, çünki bakmadınız. İşten başka bir şeye vakit ayırmadınız. Bay Kim, sizce de artık gözlerinizi açma vakti gelmedi mi?" yutkunup suratını canı acıyormuşcasına buruşturup bir iki adım gerilemişti.
Ardından elini kalbine götürüp derin derin nefesler almaya başladı, yutkunup kaşlarımı çatarak iki adım atıp yanına gittim.
Yanına gitmemle yere yığılması bir olmuştu, hızla çömelip Bay Kim'e bakmaya başladım.
"Baba, iyi misin? Ne oluyor Mira?" Taehyung teleşla konuşup bana baktığında derin bir nefes alıp soğuk kanlı olmaya çalıştım.
"Sanıeım kalp krizi geçiriyor Taehyung, hemen ambulansı ara ben bildiğim kadarıyla ilk yardım yapacağım." fakat Taehyung şoka girmiş gibiydi.
"Taehyung ambulansı ara!" diye bağırdığımda kendine gelip hızla başını sallayarak cebinden telefonu çıkartarak ambulansı aramaya başlamıştı.
Bense hemen vücudunu düzgünce yere yatırıp elimi şah damarına koyarak nabzını kontrol etmiştim.
Nabzı yoktu.
Endişeyle yutkunup hızla kravatını çıkartıp gömleğinin düğmelerini açmıştım.
"Panik yapma, panik yapma Mira."
Ellerimi Bay Kim'in göğüs kafesine yerleştirip kollarımı uzattım.
Dakika da en az 100 kompresör sıklığında en az 4 santi metre itmeliydim.
Kalp masajını yapmaya başladığımda Taehyung'un kenarda ağladığını görmüştüm. Aylar önce böyle olacağını asla kestiremezdim.
"Merak etme iyi olacak Taehyung." beni duymuyor gibiydi, babasına bakarak ağlıyordu sadece.
"Bana sıkıca sarılıp iyi ki varsın oğlum demeden nereye gidiyorsun baba?" gözlerimin dolmasına engel olamamıştım.
"Gidemezsiniz Bay Kim." Kalp masajına devam ettiğim sırada ambulansın sesini duymuştum ardından çalan kapı zilini.
Taehyung hızla kapıyı açtığında sağlık görevlileri hemen yanıma gelmiş ve Bay Kim'i sedyeye koyarak evden çıkartmışlardı.
Ben ve Taehyung'a hızla peşlerinden ilerlemiştik.
"Sadece bir kişi alabiliyoruz." diyerek beni durdurmuştu çalışan.
Başımı sallayıp geri çekilerek ambulansa binen Taehyung'a bakmıştım.
"Bende arkandan geliyorum." yaşlı gözleriyle bana baktığı sırada kapıyı kapatmışlardı.
Hızla eve giderek kapıyı çaldım üst üste.
"AY ALACAKLI GİBİ ÇALMASANA BE-"
"Bay Kim kalp krizi geçirdi, ya da her neyse. Hastaneye gittiler, bende gidiyorum siz de hemen gelin." Heran şaşkınca başını sallamıştı.
Diğerleri hızla kapıya gelerek bana bakmıştı.
"Size konum atacağım."
Cevap vermesini beklemeden hemen caddeye doğru koşup bir taksi çevirmiştim. Hastanenin adını vererek hızlı olmasını istemiştim.
Kısa süre içerisinde hasneye gelmiştim, inerek hızla ücretini ödeyip hastaneye koşmaya başladım.
İçeri girip acil kısmına ilerledim, Taehyung'u gördüğümde hızla yanına gitmiştim.
Beni fark ettiğinde sıkıca bana sarılıp ağlamaya devam etmişti.
"Sakin ol, merak etme bir şey olmayacak." saçlarını okşamaya başlamıştım rahatlaması için.
"Gitmesin, ne kadar beni sevmese de varlığı yetiryor." dudağımı ısırıp güçlü kalmaya çalıştım fakat Taehyung ağlarken benim dümdüz durmam imkansızdı.
"Sana saygı duyduğunu ben görmeden gidemez zaten." demiştim o'nu iyice germemek için.
Elleri iki yandan giydiğim tişörtü sıkıyordu.
Ameliyathane kapısı açıldığında doktor çıkmıştı, hızla yanına gidip umutla doktora bakmıştık.
"Hastanın nesi oluyorsunuz?" Taehyung hemen cevap vermişti.
"Oğluyum?"
"Merak etmeyin hayati tehlike geçti, yaptığımız müdahaleler sonucunda hasta tekrar hayata döndü. Fakat ani kalp durması kısa sürede ölüme yol açar, ilk yardımı yapan kimse o'na teşekkür etmelisiniz. Birazdan normal odaya alacağız hastayı." diyerek yanımızdan ayrılmıştı doktor.
Bense gülümseyip rahat bir nefes vermiştim, Tanrım teşekkür ederim.
Bay Kim ölseydi neler olurdu tahmin bile edemiyordum.
"Teşekkür ederim, teşekkür ederim, teşekkür ederim.." Taehyung sıkıca bana sarılıp omzumu öpmüştü.
"Bunun için teşekküre gerek yok, insanlık görevimi yaptım sevgilim." geri çekilerek ıslak gözleriyle bana bakmıştı.
Yeni aklıma gelen şeyler elimi alnıma vurmuştum, bizimkilere konum atmayı unutmuştum.
"Ben bizimkilere hastanenin konumunu atayım, meraklanmışlardır şimdi." Taehyung başını sallayıp yutkunarak koridorda tur atmaya başlamıştı.
Telefonumu çıkartarak kızlara ve SeokJin'e konum attım.
"Annemden sonra babamı da kaybetseydim kafayı yerdim.." Taehyung'un yanına giderek durmasını sağlamıştım.
"Sen üzülünce kalbime faça atıyorlar sanki Taehyung, seni üzen şeyleri engelleyememek beni üzüyor." dudağımı aşağı sarkıtıp sıkkınca nefes vermiştim.
"Varlığın bile yetiyor Mira.. Kimse beni üzen şeyleri engelleyemez, ama sen bunu bile bile çabalıyorsun beni mutlu etmek için. Hayatımda annem dışında ilk defa biri kendi için değil de beni mutlu etmek için benimle birlikte." uzanarak sıkıca sarılmış ve başını göğsüne yaslamıştım.
"Bir gün çok mutlu olacaksın Taehyung." çenesini saçlarıma yaslayıp yavaşça saçımı okşamaya başlamıştı.
"Umarım.." iç geçirmişti.
"Seninleyken bütün her şeyi unutuyorum, ayrı bir dünya gibisin benim için. İçinde sadece mutluluk, sevinç, huzur ve eğlencenin olduğu bir dünya. Senin dünyan bana güç veriyor, Mira." başımı kaldırarak gülmüş ve öpücük atmıştım.
"Taehyung iyi misin, babam nasıl?" SeokJin'in sesini duyduğumda tamamen geri çekilmiştim.
"Durumu iyimiş, birazdan normal odaya alırlar." SeokJin başını sallayıp Taehyung'a sarılmıştı sıkıca.
"İyi olacağız, hep beraber." demişti geri çekilip Taehyung'un omzunu sıvazlarken.
Acilin kapısı açıldığında Bay Kim'in sedyede yattığını görmüştüm. Sağlık çalışanları Bay Kim'i odaya götürmeye başladığında peşinden ilerlemeye başlamıştık.
03:44
"Sen uyu ben Bay Kim'in başında duruyorum."
Taehyung başını iki yana sallayıp kapanmakta olan göz kapaklarına ve bana direnmişti.
Uykusu vardı fakat uyumuyordum, tabii bir yandan haklıydı.
Başımı yavaşça sallayıp gülümseyerek odadan çıkmıştım.
"Taehyung nasıl?" bizimkiler başıma topladığında yorgunca onlarla bakmıştım.
"Uykusu var ama uyumuyor." başlarını salayarak eğmişlerdi.
"O uyumuyor bari siz gidin uyuyun, burada yapacak bir şey yok."
"Peki, bir şey olursa hemen ara bizi ve sende biraz bir şeyler ye." başımı sallayıp sallayıp bizimkilere bakarak gülümsemiş ve arkalarından öpücük atmıştım.
"Mira." SeokJin'in sesini duymamla sol yanıma dönerek o'na bakmıştım.
"Teşekkür ederim babamı kurtardığın için." başımı iki yana sallayıp gülümsemiştim.
"Benim yerimde kim olsa aynısını yapardı, aldığım ilk yardım eğitimi bir işe yaradığı için mutluyum." gülerek omzumu sıvazlamıştı.
"Yorgun gözüküyorsun, en iyisi biraz uyu." başını sallayıp gülümsemiş ve yanımdan ayrılarak babasının odasına girmişti.
Bense kafetaryaya inerek iki tane kahve almıştım.
Gecemiz uzun geçecekti.
~
Kompresör tanım gereği gazları ve havayı daha yüksek basınçlara sıkıştıran motorlu bir makinedir. Daha farklı bir şekilde tanımlayacak olursak atmosferden elde edilen havayı sıkıştırarak basıncını artırır.
Hellöğ ben geldim, nasılsınız bakalım?
Ay bu ara hüzünlümüyüm neyim iki kitaba da duygusal şeyler yazıyorum kdjxjc
Umarım bölümü beğenmişsinizdir, sizi seviyorum kendinize cici bakın!
Öptüm sizi şap şup 🍸🍒💖🦄😍💗🌈🌸💫😘💋
Sağlıcakla ve Bangtanla kalın! 💖