Dr. Νικόλας Γουάτσον POV
Έφυγα χωρίς να πω ούτε λέξη σε κανέναν τους αλλά τα μάτια του δεν μου πήραν το μυαλό μου όπως όταν ήταν μπροστά μου όλη την ώρα.
Ήμουν μπερδεμένος με το τι θα κάνω με την Τάνα. Η Μιρέλα δεν επικοινωνούσε καν με μενα και ευτυχώς ήμουν τυχερός σε αυτό, τελικά κατάλαβε ότι εξ θα της δώσω άλλη ευκαιρία ώστε να είναι δίπλα μου. Ίσως φοβήθηκε ή κάτι άλλο επειδή μιλούσα με τον άνδρα της ιδιαιτέρως. Μάλλον νόμιζε ότι θα του έλεγα την αλήθεια.
Το ξέρει ότι είμαι έντονος και ώμος και ότι μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω. Ούτως συ άλλος την είχα απειλήσει πριν από αυτό ότι θα κάνω οτιδήποτε που δεν μπορεί να περιμένει.
Αλλά η Τάνα...την θέλω αλλά την ίδια στιγμή... θέλω να την αφήσω να φύγει μακριά μου. Ήθελα να κάνω αυτή την οικογένεια φυσιολογική και να ζει χωρίς εμένα.
Ίσως να γάμησα τα σώματα τους αλλά αυτοί με γάμησαν διανοητικά κι αυτός ο υπερβολικός και στρεσαρισμενός άνθρωπος. Ακόμα που απόσπασε την προσοχή και ξόδεψα χρόνο πολύ από την ζωή μου. Ήθελα να γυρίσω πάλι πίσω στον μεθοδικό τρόπο που γαμούσα χωρίς να νοιάζομαι για κανενός τα συναισθήματα.
Έφυγα από το σπίτι των γονιών μου ήταν πολύ αργά αλλά έπρεπε να τους δω. Μου έλειψαν και χρειαζόμουν να αισθανθώ άνετα, ζεστά και ασφαλείς στο σπίτι αυτό. Ναι, δεν είμαι παιδί πλέον αλλά όλοι μας κάποια στιγμή χρειαζόμαστε μια ζεστή αγκαλιά από τους γονείς μας. Αυτοί είναι το πραγματικό μας σπίτι. Όταν τους χάσουμε τότε θα καταλάβουμε πόσο πολύ τους αγαπάμε και πως η καρδιά μας θα θαφτεί μαζί τους. Τουλάχτιστον αυτό το κομμάτι.
Η μητέρα μου κοιμόταν δίπλα στον παράλυτο πατέρα μου όπως πάντα. Δεν φεύγει από το πλευρό του ούτε μια μέρα. Ήταν ακόμα το σπίτι του και εκείνης ήταν πάντα η ζωή της και η ασφάλεια της.
Τους αγαπούσα όχι όπως οι άλλοι, ούτε καν το πως τους αγαπούσαν τα αδέρφια μου, ίσως γιατί κατάλαβα και ανακάλυψα ότι είναι απαραίτητο να φροντίζεις και να προσφέρεις στην οικογένεια σου από νωρίς. Επιπλέον επειδή έφτασα στην θέση που είμαι αυτή την στιγμή σαν γιατρός και κέρδισα πολλά λεφτά για το δικό τους καλό. Πήρα έναν όρκο μόνος μου να τους δώσω περισσότερα απ' ότι χρειάζονται και υποθέτω ότι το κατάφερα.
Περπάτησα στις μύτες των ποδιών μου, φιλώντας και τους δύο τους στο μέτωπο απαλά. Η μητέρα μου άνοιξε τα μάτια της σε μένα ανήσυχα "Υιέ μου;"
Την κούνησα το κεφάλι μου θετικά και την χάιδεψα απαλά ώστε να την ηρεμήσω "Μητέρα, καλά είμαι. Απλά ήμουν απασχολημένος με πολλούς ασθενείς όλη την ημέρα, έτσι απλά ήθελα να τσεκάρω και τους δύο σας. Σε παρακαλώ ξανά κοιμήσου."
Γύρισα την πλάτη μου να φύγω αλλά υποθέτω η καρδία μιας μάνας πάντα διαισθάνεται τον πόνο στην καρδιά χωρίς να πει τίποτα. Είναι μια κλωστή που συνδέει τον γιο και την μητέρα από τον θεό, είναι πιο δυνατή αυτή η κλωστή και από ένα σχοινί και δεν κόβεται εύκολα ακόμα και μετά τον θάνατο.
''Γιε μου, άσε την καρδιά σου να γράψει το δικό της μονοπάτι για σένα," μου ψιθύρισε, κάνοντας την καρδιά μου να φτερουγίσει σαν νυχτερίδα, αλλά οι λέξεις της έκανε την καρδιά μου να ηρεμήσει και σταμάτησαν το μυαλό μου να παλεύει με τις κακές σκέψεις.
Έγνεψα το κεφάλι μου θετικά και της έδωσα ένα απαλό φιλί πάνω στο χέρι της, "Το ξέρω μητέρα. Μην ανησυχείς. Θα σε δω σύντομα." Με αυτό, του άφησα και επέστρεψα πίσω στο σπίτι μου, πετώντας όλες τις σκέψεις μου σ' ένα άγνωστο μέρος του μυαλού μου. Το ξέρω ότι ήμουν πάντα πεισματάρης, άκαρδος αλλά ήμουν πάντα άνδρας σε αυτό τον κόσμο. Ποτέ υποσχέθηκα σε κανέναν άνθρωπο και ούτε έσπασα κάποια υπόσχεση μου.
Μόλις έφτασα στο διαμέρισμα μου, το τηλέφωνο μου χτύπησε πολλές φορές και φώναζα από τα νεύρα μου όταν κοίταγα τις κλήσεις από την Τάνα να πετάγονται η μια μετά την άλλη. Έκλεισα το κινητό μου και έπεσα στο κρεβάτι μου και αποκοιμήθηκα.
Ξύπνησα το πρωί ανανεωμένος και αποφάσισα να ακυρώσω όλα τα ραντεβού μου για σήμερα και να απολαύσω την μέρα σ' ένα από τα αγαπημένα μου μέρη που υπήρξαν ποτέ. Είναι ένα ξενοδοχείο κοντά στην θάλασσα που δεν έχει τόσο κόσμο. Τις περισσότερες φορές είναι ήσυχα. Εκεί πάω για να ηρεμήσω τον εαυτό μου. Για να είμαι ειλικρινής, αισθάνομαι μόνος τις περισσότερες φορές. Κάνοντας σεξ όχι κάνοντας έρωτα....Υπάρχει ένα μεγάλο ΣΧΙΣΜΑ ανάμεσα σε αυτές τις δύο λέξεις. Χρειαζόμουν να κάνω έρωτα, να ερωτευτώ, να βρω την αδερφή ψυχή μου. Δεν είμαι σίγουρος ακόμα αν η Τάνα ήταν αυτή. Ή ίσως ο πατέρας της, τον Βλάντ! Ποιος ξέρει. Αλλά θα ακολουθήσω της μητέρας μου την συμβουλή και να αφήσω την καρδιά μου να διαλέξει για μένα.
Τοποθέτησα την μικρή τσάντα μέσα στο δωμάτιο μου και άλλαξα σ' ένα άνετο σορτσάκι και σ' ένα μαύρο κοντομάνικο και πήγα να περπατήσω και να ξεκουράσω το σώμα μου στην παραλία καθαρίζοντας το μυαλό μου. Αλλά....υποθέτω ότι ήταν η λάθος ώρα για μένα. Ήταν γεμάτη κόσμο όπως δεν ήταν ποτέ, και ένα τσούρμο κορίτσια και αγόρια παίζανε βόλεϊ και έκαναν θόρυβο. Θύμωσα και πήρα ένα ποτήρι κρασί πίνοντας την πρώτη γουλιά αλλά ξαφνικά η μπάλα χτύπησε το χέρι μου και μου έφυγε από το χέρι το ποτήρι και έπεσε κάτω στο πάτωμα. Ένα κορίτσι ήρθα βιαστικά προς εμένα λαχανιάζοντας "Οοο Θεέ μου, με συγχωρείτε κύριε. Δεν το ήθελα. Σας παρακαλώ αφήστε με να σας καθαρίσω το μπλουζάκι σας." μου είπε, αισθάνοντας ενοχές, σήκωσα τα μάτια μου να την κοιτάξω και κόλλησα σαν ένας παράλυτος άνθρωπος από την απέραντη ομορφιά της. Όχι, δεν ήταν σέξυ. Δεν ήτα γυμνή. Ήταν απόλυτα υγιείς αλλά όμορφη με αυτό το λαμπερό πρόσωπο με καθόλου makeup .
Τα μικρά της χέρια άγγιξαν το γυμνασμένο μου στήθος σκουπίζοντας το λεκεδιασμένο μου μπλουζάκι. Έπιασα το χέρι της για να την σταματήσω "Hey". Έτρεμε από το άγγιγμα μου και με κοίταζε κατάματα για πολύ ώρα ντροπαλά "Ποια είσαι;" την ρώτησα χωρίς να το σκεφτώ. Τράβηξε τα χέρια της από την λαβή μου και δάγκωσε τα χείλη της "Είμαι εκείνη που σε χτύπησε άθελα της. Συγνώμη ξανά." Οοο, πόσο αθώα είναι?! Δεν με κατάλαβε. Χαμογέλασα λίγο και κούνησα το κεφάλι μου, "Όχι, εννοώ ποιο είναι το όνομα? Τι κάνεις εδώ? Φαίνεσαι τόσο νέα για να είσαι μόνη σου." Κοίταξα τους φίλους της, τότε γύρισα τα μάτια μου σε εκείνη πάλι. Έγνεψε καταφατικά "Ναι κύριε, είμαι η Μαίρα, είμαι εδώ με τους φίλους μου από το λύκειο." οοο θεέ μου! Αυτό που μου είπε με έπιασε απροετοίμαστο. Σηκώθηκα όρθιος, " Οοο, είσαι ακόμα λύκειο?" σήκωσα τα φρύδια.
Τι στο κόρακα κάνω? Όχι ανήλικα Νίκολας! Όχι σε αυτό τον βαθμό. Φώναξα στον εαυτό μου. Σηκώθηκε και συνέχισε το καθάρισμα στο μπλουζάκι με κόκκινα μάγουλα "Κύριε, μόλις αποφοίτησα. Γι' αυτό είμαστε εδώ για να βρεθούμε για τελευταία φορά." μου εξήγησε απλά. Δεν μπορούσα να περιγράψω την χαρά μου, χαμογέλασα από το ένα αυτί μέχρι το άλλο "Οοο, το βλέπω. Αυτό σημαίνει ότι είσαι εδώ με το αγόρι σου. Επί της ευκαιρίας, σε ποιο κολέγιο θέλεις να μπεις?" της έριξα την ερώτηση και δεν ξέρω γιατί το έκανα. Ήταν τόσο φυσιολογική...Αλλά πιο ζεστή. Τα μάτια της δεν με άναψαν. Απλά ένιωσα σαν άνθρωπος για πρώτη φορά στην ζωή μου. Έδειχνε τόσο μικροσκοπική δίπλα σε μέναμε αυτό το μικρό και κοντό της σώμα, με αυτή την λιγοστή φωνή αλλά όχι με σεξουαλικό τόνο. Φαίνονταν τουλάχιστον μια μικρή από εμένα κατά 10 χρόνια και ίσως περισσότερο.
Έκανε μερικά βήματα μακριά μου όταν ένιωσε τα μάτια μου να την τρώνε "Δεν έχω αγόρι και δεν θέλω να πάω κολέγιο. Θα βρω δουλεία σύντομα. Ελπίζω." είπε με θετικότητα από την κορφή μέχρι τα νύχια, χωρίς εγωισμούς αλλά περήφανα. έστριψα το κεφάλι σαν να προσπαθούσα να διαβάσω το μυαλό της "αλλά γιατί? γιατί περίμενε? Ειλικρινά, δεν ξέρω. αλλά γιατί για όλα?" Ήταν ένα μεγάλο θαυμαστικό για μένα.
Έσκυψε κάτω να πιάσει την μπάλα "Λοιπόν, η μαμά μου μου έλεγε κάποτε πριν τον θάνατο της. Ότι για να παντρευτώ τον τέλειο άνδρα είναι καλύτερα να ξαπλώσω με πάρα πολλούς άνδρες. Γι' αυτό κρατάω τον εαυτό μου αγνό και καθαρό. Είμαι το μόνο κορίτσι που είμαι ανέγγιχτη. Δεν έχω φιλήσει ποτέ κανένα αγόρι και είμαι περήφανη και δεν μετανιώνω καμιά απόφαση μου. Αλλά για το ότι θα βρω δουλειά και δεν θα πάω κολέγιο, είναι επειδή πραγματικά χρειάζομαι να δουλέψω για να βοηθήσω τον πατέρα μου. Δουλεύει πολύ σκληρά για να με μεγαλώσει καλά μετά τον θάνατο της μητέρας μου. Έτσι, θέλω να του ξεπληρώσω αυτή την χάρη τόσα χρόνια." ανασήκωσε τους ώμους της με αυτό το γοητευτικό χαμόγελο.
"Ουαου, απλά ουαου." άφωνα έμεινα με το στόμα ανοιχτό θαυμάζοντας και μένοντας από τις λέξεις της.
"Πόσο χρονών είσαι;" την ρώτησα ευθέως. Δίστασε για λίγο και μετά απάντησε "Δεκαεπτά. Μπαίνω στα δεκαοκτώ τον άλλο μήνα." έπιασε την αλογοουρά αναστατωμένη και την κούνησε ντροπαλά αποφεύγοντας την οπτική επαφή με εμένα και μετά με χαιρέτησε "γεια σας, κύριε και σας παρακαλώ δεχτήτε την συγγνώμη μου για τώρα."
Όταν την είδα να φεύγει μακριά μου, φώναξα το όνομα της "Μαίρα" Σταμάτησε και γύρισε όλο το σώμα της να με κοιτάξει, την πλησίασα περισσότερο "Νομίζω ότι μπορώ να σε βοηθήσω να βρεις μια καλή δουλειά. Μπορείς να μου δώσεις τον αριθμό του κινητού σου;" την ρώτησα οίκεια.
Ούρλιαξε από τον ενθουσιασμό της και πήδηξε όρθια "Σοβαρά;" Χασκογέλασα στην αντίδρασή της "Ναι" τότε ανταλλάξαμε τα τηλέφωνα μας, αλλά...ήμουν σίγουρος. Θα της έβρισκα την πιο τέλεια δουλειά...όχι δουλειά για σεξ. Απλά θα αφήσω την μητέρα μου να αποφασίσει για εκείνη.