ေႏွာင္ႀကိဳး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(41)
ကေလးေလးခ်ီၿပီးေရာက္လာကတည္းကကေလးကိုတခ်က္မွမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံႏိုင္ျဖစ္ေနရတာ၊
ဦးေသွ်ာင္တို႔လြန္ေနၿပီ။
အဝတ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔၊ ဘယ္ေတာ့မွေျခဦးမလွည့္ခ်င္ေတာ့တဲ့ေနရာကိုျပန္မသြားဘူးဆိုတာပဲေျပာေနခဲ့လ်က္။
"ကြ်န္ေတာ္မမွားဘူးေလေမေမ၊
ဒီကေလးကိုကြ်န္ေတာ့္ေသြးသားဆိုတာမသိဘဲနဲ႔သိပ္ခ်စ္ေနခဲ့တာပါ"
"ပါးပါးေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေႏွာင္ႀကိဳးရယ္၊
ေစာေစာစီးကတည္းကသိခဲ့ရမွာ၊
ခြင့္လႊတ္ေနာ္"
ကေလးႏိုးေနသလားအိပ္ေနသလားဆိုတာလည္းသူမေတြးႏိုင္ဘဲနဲ႔....
ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာၿပီးငို...ယို...ေတာင္းပန္။
ေသာက္လိုက္တဲ့အရက္ဆိုတာကလည္းတားလို႔မရ။
ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးေနတာလိုလို...ဘာလိုလိုနဲ႔.....
လူျမင္ရင္ေတာ့တကယ့္အေကာင္းတိုင္းပဲ။
နႈတ္ခမ္းေမႊးေတြမရိတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ပါးသိုင္းေမႊးေတြပါထပ္ထူထဲလာခဲ့ကာ...
ၫွင္းသိုးသိုးျဖစ္ေနေပမယ့္...႐ုပ္ခံေလးကသန္႔ျပန္႔ေနလို႔ပဲေတာ္ေတာ့တယ္...။
ေန႔ေန႔ညညေသာက္ေနတာကိုတားတိုင္းလည္း...
ဟုတ္ကဲ့ဆိုတာကိုပဲၾကားရကာ...
လူမသိေအာင္ခိုးခိုးေသာက္ၿပီးတစိမ့္စိမ့္မူးေနတတ္တာေျပာလို႔ဆိုလို႔ကိုမရဘူး...။
မေသာက္ပါနဲ႔၊ ေျခေထာက္ကိုထိတတ္တယ္ဆိုရင္...
အင္းပဲ။
ၿပီးေတာ့မွ...ဘယ္ကတည္းကေသာက္ခ်မိထားမွန္းကိုမသိဘဲမူးေနတာကိုပဲေတြ႕ရ၏။
အခုလည္းကေလးကိုလက္ထဲမခ်ဘဲနဲ႔ေပြ႕လို႔အိပ္ေပ်ာ္ေနျပန္တာေခါင္းအံုးကလည္းမပါ...။
တခါတေလျပံဳးရင္းမ်က္ရည္ေတြက်ေနတတ္ေသးတာ...
အစကတည္းကအရမ္းမခ်စ္ေပးမိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတာေတြပါခဏခဏၾကားရ၏။
ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာကတည္းကသား႐ူး႐ူးၿပီးေတာ့ကေလးကိုဘယ္သူခ်ီခ်ီမရေတာ့တာအခုထိပါပဲ...။
အစကေတာ့...ကေလးရဲ႕ DNA တို႔ဘာတို႔နဲ႔စကားကိုကိုင္ေပါက္ေသး၏။
ဘာလို႔ေျပာတိုင္းယံုရမွာလဲ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ဝန္ဆိုတာတာေသခ်ာလား၊
ကြ်န္ေတာ့္မွတ္ဉာဏ္မွာသူနဲ႔ဘာမွကိုမဘာရေသးတာ...
မဟုတ္ဘူး....ကြ်န္ေတာ္လူပ်ိဳစစ္စစ္ပဲ၊
ေရမေရာဘူး...'ဆိုတာေတြေတာင္ပါပါသည္။
ခဏၾကာေတာ့မွ....ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလာတာ...
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ကြ်န္ေတာ့ေသြးသားဆိုတာယံုတယ္တဲ့"
ေျပာေတာ့လည္းသူပဲ၊ ယံုၾကည္ေနတာလဲသူပဲ။
ကေလးကိုအျပင္ေလးေပးထြက္ဖို႔နားခ်မိတာ...
"ေမေမ...အလုခံရမွာမေၾကာက္ဘူးလား"....တဲ့....
အဲဒီလိုေျပာၿပီးေတာ့ေရခ်ိဴး၊ ထမင္းစားတာေတာင္တခ်က္မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံေတာ့ဘဲနဲ႔...
ဘာလုပ္လုပ္ေႏွာင္ႀကိဳးကိုသာအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္...။
ကေလးအလုခံရမွာလည္းေၾကာက္ေနေသးတာ...
သူ႔မွာတကယ့္ကိုစိတၱဇေလးျဖစ္လို႔....။
ကဲကြယ္...ဘယ္လိုထပ္ရွင္းရဦးမလဲ...
အေမြစားအေမြခံနဲ႔ေမြးဖို႔လက္မွတ္ထိုးခိုင္းထားတာသားလက္မွတ္ပဲေလ၊
ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ပါဦးဆိုမွ...
အင္းဟုတ္သားပဲ၊...ဆိုၿပီး။
စိတ္ေတြျပန္ၿငိမ္ေရာ၊
ဒါနဲ႔လဲသူ႔မွာမေက်နပ္ေသးဘူး။
ေမေမတို႔ကိုေၾကာက္တယ္၊
အရင္တုန္းကသူ႔ကိုတပတ္႐ိုက္သလို...ကြ်န္ေတာ့္ကိုႏွစ္က်ပ္ကြက္ျပန္မနင္းဘူးလို႔အာမခံသလား။
ဒီတစ္ခါထပ္လုပ္ၾကရင္ဘာမွနားမလည္ဘူး...
ေမေမ့ကိုေရာအကုန္လံုးေထာင္ထဲပို႔ပစ္မွာေနာ္၊
ကြ်န္ေတာ့္သားကိုထိဓါးၾကည့္ထား'
ဆိုတဲ့အထိျဖစ္ကုန္ေရာ။
ေနာက္ကြယ္က်ေတာ့ေဒၚယုယကိုျပန္ေျပာၿပီးအေမႏွစ္ေယာက္ကရယ္ေနေသးတာ...
ႏွစ္ေယာက္စလံုးမလြယ္ၾကဘူးဟယ္'တဲ့။
တစ္ေယာက္ကလည္း...သား႐ူး႐ူးသြားတာ၊
ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္းအခ်စ္႐ူး႐ူးေနတာ၊
ပိုက္ေဘာကိုယ္စီမိၿပီးဘယ္ဂိုးကိုမွမသြင္းႏိုင္ဘူး။
အခုေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္၊
ေသြးေအးလို႔မွေဘာလံုးလုတယ္ဆိုရင္ေတာ့လား၊
တကယ္ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုႀကိတ္မွာ။
xxxxx
ဘာလို႔လဲဟင္...
ငါ့ကိုမင္းဘာလို႔ရက္စက္ႏိုင္တာလဲ။
ငါေလ...မင္းငါ့ကိုလူလည္က်ေနတာသိသိရက္နဲ႔ေလ၊
ႏြားႀကီးလိုပဲ...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးမင္းစိတ္တိုင္းက်...
ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေလးတပ္ေပးထားေသးတယ္...။
မင္းက်ေတာ့ေနာက္ကြယ္မွာဟားတိုက္ေနခဲ့တာလား။
ဒီ...ဦးေသွ်ာင္ဆိုတဲ့အေကာင့္ကို...မင္းႏိုင္လို႔ရတယ္၊
ခ်ိဳးလို႔ရတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေလ၊
မင္းကိုမုန္းရလြန္းလို႔ေလ...မေမ့ႏိုင္ဘူး။
ေသာက္ၿပီးမူးသြားလည္းခဏပဲ...ေမ့လို႔ကိုမရဘူးဆိုတာမင္းသိလား...။
မူးယစ္ေစတတ္တဲ့အရာေတြကိုငါမုန္းေနၿပီ။
ဒါေပမယ့္....အဲဒီအရက္ေတြကိုပဲဆက္ေသာက္ေနမိတာ...
မူး႐ူးေနရင္ခံစားရတာသက္သာလို႔ကြ...။
အဲဒီမူးယစ္မႈေတြမွာေပ်ာ္ဝင္မိသြားရင္႐ုန္းထြက္ရခက္တာကိုငါသိတယ္...ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕။
အခု႐ုန္းထြက္ရခက္ေနတာကလည္း...
မင္းရဲ႕ပံုရိပ္ေတြဆီမွာေပ်ာ္ဝင္ေနရတာကိုမလိုခ်င္လို႔ပဲသိရဲ႕လား။
အခုငါေရာက္ေနတဲ့...
ဒီအိမ္မွာမင္းေနခဲ့တာတဲ့လား။
ဒီအခန္းေလးမွာမင္းေနခဲ့တာတဲ့လား။
မင္းရဲ႕ဓါတ္ပံုေလးေတြ၊
မင္းရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေလးေတြ...
ငါျမင္ေနရတာ...အခုထိငါ့ရင္ထဲမွာျမတ္ႏိုးရိပ္ေတြမကင္းစင္ႏိုင္ေသးဘူးကြ။
ငါေလ...မင္းကို...ေယာက်ာ္းေလးမွန္းသိေနရက္နဲ႔မိုက္ၿပီးခ်စ္ေနခဲ့တာပါ။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာကလည္းဟိုေသြးသားကိစၥဘာညာနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ခ်င္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ၊
ဒါကိုဘာလို႔ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီးမျမင္ေပးႏိုင္တာလဲဟင္။
ငါ့ကိုမင္း...ေဆးမူးေနတုန္းလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ၿပီး...
ေနာက္ေသြးေအးမွေၾကာက္ေနခဲ့တာ၊
အဲဒီအရာေၾကာင့္လားဟင္...။
ငါက...တဏွာ႐ူးႀကီးလား၊ ႏွာဗူးႀကီးလားကြ။
ငါ့႐ုပ္ကဒီလိုႀကီးျဖစ္ေနတာလား။
မင္းျမင္တိုင္းေရွာင္ေျပး၊ ဖယ္ေျပး။
မထိနဲ႔၊ မကိုင္နဲ႔ဆိုတာေတြ။
ငါသိသြားရင္မင္းကိုအလြတ္မေပးမွာစိုးလို႔လားဟင္။
ငါဆိုတဲ့...ဦးေသွ်ာင္ကမင္းရင္ဘတ္ထဲမွာအဲေလာက္ေတာင္အဆင့္နိမ့္ေနခဲ့တာလား။
ရြံဖို႔ေကာင္းခဲ့တာလား။
ဒါ့ေၾကာင့္မင္း...ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကိုလိုခ်င္ေပမယ့္...
မ်က္စိနဲ႔လည္းမၾကည့္ခဲ့ဘူး။
လက္ဖ်ားနဲ႔လည္းမတို႔ခဲ့ဘူး။
ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္တစက္မွမရွိခဲ့ဘူးဆိုတာသက္ေသေတြပဲေနာ္။
အံ့ၾသမိတယ္...ငါ့ကိုမင္းအရမ္းမုန္းခဲ့မွာပဲေနာ္။
အခုမင္းဒီအိမ္မွာေနသြားတဲ့အခ်ိန္ကဗီဒီယိုေလးကိုျပန္ၾကည့္ေနတယ္သိလား။
အခုထိခ်စ္ေနမိလို႔လားမသိဘူး။
မင္းပံုရိပ္ေလးေတြကျမတ္ႏိုးခ်င္စရာေလးလို႔ေတြးမိတုန္းပဲကြ။
နံရံမွာမင္းရဲ႕ပံုရိပ္ေယာင္ေလးေတြကပ္ထားေသးတယ္။
ငါ...အလြမ္းမေျပရင္ေျပးဖက္ခ်င္ဖက္နမ္းေနေသးတာ။
စီိစီတီဗီေတြရဲ႕မန္မိုရီေတြကိုလြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေလာက္အထိဘက္ခ္အပ္ျပန္လုပ္လို႔ရေအာင္ဆိုၿပီး...
လာတပ္ခဲ့တဲ့ကုမၸဏီကိုသြားရွာ၊
အႏူးအၫႊတ္ေတြေတာင္းပန္ၿပီးေတာ့...
မွတ္ဉာဏ္ေတြျပန္နိႈးေစတာ...မရမကပါဘဲ။
ဘာလုပ္ဦးမွာလဲသားရယ္...ဒါေတြကၿပီးသြားၿပီပဲလို႔ဆိုတာ။
"ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့...သူ႔ကိုဘယ္လိုေတြေတာင္နာက်င္စရာေကာင္းတဲ့ဘဝမ်ိဳး၊ အေနထိုင္မ်ိဳးဖန္တီးေပးခဲ့မိသလဲဆိုတာသိခ်င္တာ။
ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ေလ...သူခံလိုက္ရတဲ့ဒုကၡေတြကိုသတိရမိတိုင္းအၿမဲအားနာေနရမွာ၊
သူကြ်န္ေတာ့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ဘူးသိလား....ေမေမ...
အခုေလ...သူကြ်န္ေတာ့္ကိုေလွာင္ရယ္ေနမွာ...
ဒါေပမယ့္...သူ႔ကိုခ်စ္လို႔ေနတုန္းပဲ"
ခပ္မူးမူးနဲ႔ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေတြေျပာ၊
စကားေတြေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္နဲ႔။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ...ခ်စ္ေနတုန္းဆိုတာနဲ႔ပဲအဆံုးသတ္တာ။
"သားရယ္...မင္း...သူနဲ႔ေတြ႕ၾကည့္ဖို႔..."
"ဒါေတာ့လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
သားနဲ႔သူေတြ႕လို႔မျဖစ္ဘူးသိလား....
ကြ်န္ေတာ့္သားကိုသူ႐ိုက္ရင္႐ိုက္မွာ၊
ကေလးေပါက္စတုန္းကေတာင္မွကေလးပါးစပ္မွာတိပ္ေတြကပ္ေနခဲ့တာ၊
အဲဒါကိုစီစီတီဗီမွာျမင္ေနရရံုနဲ႔တင္...
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြေလ...စစ္တလင္းျပင္လိုပဲသိလား။
စိစိညက္ညက္ကိုေၾကေနခဲ့တာ....
အခုေလ...
ႀကိဳး'ကေလးရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးတြသိပ္လွေနတာျမင္တိုင္း...
ေတာ္ေသးတာပဲ၊ ဒီလိုလွေနေသးလို႔ဆိုၿပီး...
စိတ္ေတြေအးေနရတာ။
တကယ္လို႔ေလ...ရြဲ႕ပဲ့သြားရင္ဆိုၿပီး။
အဲဒါကိုစဥ္းစားမိတိုင္း...လူကေနလို႔မရဘူး။
အဲေကာင္ကိုလည္ပင္းညစ္သတ္ခ်င္တာ။
ဘာလို႔မ်ားရက္စက္ႏိုင္ရတာလဲဟင္။
ကေလးကဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ"
ေသွ်ာင္...ဒါေတြေျပာၿပီဆိုရင္ႀကိဳးကေလးကိုအနားမကပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔.....ေဒၚေနေနမွာ...စီမံခန္႔ခြဲရသည္...။
ကေလးၾကားသြားရင္ဒဏ္ရာေတြပိုမ်ားသြားမွာစိုးလို႔...
ငါ့ကိုဝမ္းနဲ႔လြယ္ေမြးတဲ့အေဖကဒီလိုလားလို႔ေတြးမိကုန္မွာစိုးလို႔။
"ေမေမရယ္...ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ေမေမ့အိမ္လာမယ္ေျပာတုန္းကမွတ္မိလား။
ေမေမႀကိဳးကေလးကိုထိန္းေနခဲ့တာမလား။
အဲဒီတုန္းကေလ...
ကြ်န္ေတာ္ဒီအိမ္လမ္းနားအထိေရာက္ခဲ့ေသးတာ၊
လုပ္စရာရွိတာေမ့သြားလို႔ျပန္လွည့္သြားတာ"
ေအာ္...အဲဒီကတည္းကႀကိဳးကေလးကိုျမင္သြားတယ္ဆိုရင္လည္းေျပာျပျဖစ္မွာမဟုတ္ေသးပါဘူးကြယ္။
ေက်ာက္စိမ္းကအဲဒီအခ်ိန္ကတကယ့္ေသာင္းက်န္းစိန္လုပ္ေနတာ။
လံုးဝကိုသူပုန္ေတြလိုစစ္ပြဲျဖစ္ၾကမွာေသခ်ာတယ္...။
ဦးေသွ်ာင္ဟာ...ဟိုအရင္တုန္းကစီစီတီဗီမွတ္တမ္းေတြလည္းၾကည့္ေနခဲ့တာ...ေနတိုင္းပဲတေန႔မွမပ်က္ဘူး။
သူၾကည့္ခ်င္တာေလးေတြရစ္ၿပီးၾကည့္...
ၾကည့္ၿပီးသားလဲျပန္ၾကည့္နဲ႔...တခါတေလအ႐ူးလိုမ်ိဳးျပံဳးလိုက္၊ မဲ့လိုက္နဲ႔...
စိတ္မထင္ရင္မထင္သလိုတီဗီဖန္သားျပင္ကိုပါဖက္နမ္းေနတတ္ေသးတယ္...။
ေမေမ...ဒါေလးဗိုက္ထဲမွာထည့္ထားရင္အရမ္းေနရတာမေကာင္းဘူးလား...တဲ့...
သူ႔အေမကိုေမးေနရင္း....
တီဗြီထဲမွာဗိုက္တလံုးနဲ႔ေက်ာက္စိမ္းကိုျမင္ေနရတာမ်က္ႏွာေတြကရံႈ႕မဲ့ေနတာကိုသူ႔မွာေနမရထိုင္မရေတြျဖစ္ေန၏။
"ဘယ္လိုေျပာျပရမလဲသားရယ္၊
သည္းခံတတ္တဲ့မိဘေမတၱာဆိုတာရွိတယ္ေလကြယ္၊
ေက်ာက္စိမ္းကက်ေတာ့ေယာက်ာ္းေလးမို႔လို႔...
ဒါေတြကိုသူဘယ္ခံစားႏိုင္ပါ့မလဲ...
အဲဒါေၾကာင့္ရံႈ႕မဲ့ေနတာေပါ့..."
သူ႔မွာဒါေလးအပိုပါခဲ့တာပဲရွိတာ၊
တကယ့္လိင္အမ်ိဳးအစားကေယာက်ာ္းေလးျဖစ္တရေၾကာင့္...
အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကသူ...အဆင္မေျပခဲ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။
အဲဒီလိုသာေျပာေပးလိုက္ရင္ေလ...
ေက်ာက္စိမ္းကိုသူသနားလို႔မဆံုးေတာ့ဘူး။
ႀကိဳးကေလးအိပ္ေနတာကိုေဘးခ်ၿပီးထိုင္ေတာင္းပန္ေနတတ္တာ....
ငါ...တမင္လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕။
ငါမသိခဲ့လို႔ပါ။
ေသွ်ာင့္ပံုစံကသနားစရာလဲေကာင္း၊
ခ်စ္ဖို႔လဲေကာင္းလြန္းလို႔။
မျဖဳတ္ရေသးတဲ့စီစီတီဗီကေနမွတ္တမ္းေလးကေနသူၾကည့္ၿပီးေျပာေနတာေလးကိုခိုးကူးထုတ္ၿပီးေတာ့ဖုန္းနဲ႔ေဒၚယုယဆီကိုပို႔ရေသးတာ။
သားႏွစ္ေယာက္စလံုးျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေတြလုပ္ရမွာ..အဲဒါေလးေတြကအဓိကပဲမို႔လား...။
ဖုန္းဆိုမွ...
အဲဒီဖုန္းထဲကေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ဓါတ္ပံုေလးေတြကိုျမင္သြားတဲ့အခ်ိန္ကဆိုရင္...
ခ်က္ခ်င္းဓါတ္ပံုဆိုင္ကိုေျပး...
ေက်ာက္စိမ္းကဗိုက္ကေလးတလံုးပူစီေဖာင္းေလးလိုျဖစ္ေနတာကိုပိုစတာပံုအႀကီးႀကီးေတြခ်ဲ႕တာ....
ဖုန္းထဲ႐ိုက္ထားမိတဲ့ဓါတ္ပံုေတြတပံုမွမက်န္ခဲ့ဘူး။
အိမ္ကိုေရာက္လာေတာ့နံရံကပ္ပိုစတာဆိုဒ္ႀကီးေတြဆိုတာေလ...
အရည္ေသြးကဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲဆိုတာ...
တကယ့္လူအရြယ္အစားအတိုင္း။
ဓါတ္ပံုၾကည့္ေတာ့လူစစ္စစ္ကိုျမင္ေနရတဲ့အတိုင္းပဲ။
ေဘာက္ခ်ာၾကည့္ေတာ့မွမ်က္လံုးေတြျပဴးတာ။
သိန္းရာနီးေနတာပဲ။
အို...ဘုရား။
ေငြေတြဆိုႏွေမ်ာလို႔...
ေဒၚေနေနက လူအရွင္လတ္လတ္ႀကီးဟိုမွာရွိတာပဲ...လို႔ပဲေျပာရေသးတယ္။
မတူဘူး...
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ေက်ာက္စိမ္းကအတၱေတြမရွိခဲ့ဘူး...။
ဒီဓါတ္ပံုေတြလိုပဲတဲ့...။
အတၱေတြမရွိတာမဟုတ္ပါဘူးသားရယ္။
သားမသိခဲ့လို႔ပါလို႔ေျပာခ်င္ရဲ႕။
ထားပါ...ခ်စ္ရင္းစြဲေလးကိုပိုခ်စ္သြားေအာင္လုပ္ေပးဖို႔အတြက္အတၱတခ်ိဳ႕ကိုေဖ်ာက္မွရမွာ။
လူဆိုတာအမွားမကင္းၾကတာ...
မင္းတို႔ကိုသိေစခ်င္တာ။
Unicode
နှောင်ကြိုး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(41)
ကလေးလေးချီပြီးရောက်လာကတည်းကကလေးကိုတချက်မှမျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံနိုင်ဖြစ်နေရတာ၊
ဦးသျှောင်တို့လွန်နေပြီ။
အဝတ်တစ်ထည်ကိုယ်တစ်ခုနဲ့၊ ဘယ်တော့မှခြေဦးမလှည့်ချင်တော့တဲ့နေရာကိုပြန်မသွားဘူးဆိုတာပဲပြောနေခဲ့လျက်။
"ကျွန်တော်မမှားဘူးလေမေမေ၊
ဒီကလေးကိုကျွန်တော့်သွေးသားဆိုတာမသိဘဲနဲ့သိပ်ချစ်နေခဲ့တာပါ"
"ပါးပါးတောင်းပန်ပါတယ်၊ နှောင်ကြိုးရယ်၊
စောစောစီးကတည်းကသိခဲ့ရမှာ၊
ခွင့်လွှတ်နော်"
ကလေးနိုးနေသလားအိပ်နေသလားဆိုတာလည်းသူမတွေးနိုင်ဘဲနဲ့....
ပြောချင်ရာတွေပြောပြီးငို...ယို...တောင်းပန်။
သောက်လိုက်တဲ့အရက်ဆိုတာကလည်းတားလို့မရ။
ယဉ်ယဉ်လေးရူးနေတာလိုလို...ဘာလိုလိုနဲ့.....
လူမြင်ရင်တော့တကယ့်အကောင်းတိုင်းပဲ။
နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေမရိတ်တော့ဘဲနဲ့ပါးသိုင်းမွှေးတွေပါထပ်ထူထဲလာခဲ့ကာ...
ညှင်းသိုးသိုးဖြစ်နေပေမယ့်...ရုပ်ခံလေးကသန့်ပြန့်နေလို့ပဲတော်တော့တယ်...။
နေ့နေ့ညညသောက်နေတာကိုတားတိုင်းလည်း...
ဟုတ်ကဲ့ဆိုတာကိုပဲကြားရကာ...
လူမသိအောင်ခိုးခိုးသောက်ပြီးတစိမ့်စိမ့်မူးနေတတ်တာပြောလို့ဆိုလို့ကိုမရဘူး...။
မသောက်ပါနဲ့၊ ခြေထောက်ကိုထိတတ်တယ်ဆိုရင်...
အင်းပဲ။
ပြီးတော့မှ...ဘယ်ကတည်းကသောက်ချမိထားမှန်းကိုမသိဘဲမူးနေတာကိုပဲတွေ့ရ၏။
အခုလည်းကလေးကိုလက်ထဲမချဘဲနဲ့ပွေ့လို့အိပ်ပျော်နေပြန်တာခေါင်းအုံးကလည်းမပါ...။
တခါတလေပြုံးရင်းမျက်ရည်တွေကျနေတတ်သေးတာ...
အစကတည်းကအရမ်းမချစ်ပေးမိလို့တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတာတွေပါခဏခဏကြားရ၏။
ဒီအိမ်ကိုရောက်လာကတည်းကသားရူးရူးပြီးတော့ကလေးကိုဘယ်သူချီချီမရတော့တာအခုထိပါပဲ...။
အစကတော့...ကလေးရဲ့ DNA တို့ဘာတို့နဲ့စကားကိုကိုင်ပေါက်သေး၏။
ဘာလို့ပြောတိုင်းယုံရမှာလဲ၊ ကျွန်တော့်ကိုယ်ဝန်ဆိုတာတာသေချာလား၊
ကျွန်တော့်မှတ်ဉာဏ်မှာသူနဲ့ဘာမှကိုမဘာရသေးတာ...
မဟုတ်ဘူး....ကျွန်တော်လူပျိုစစ်စစ်ပဲ၊
ရေမရောဘူး...'ဆိုတာတွေတောင်ပါပါသည်။
ခဏကြာတော့မှ....နောက်တစ်မျိုးပြောင်းလာတာ...
"ဘာဖြစ်ဖြစ်ပါ၊ ကျွန်တော့သွေးသားဆိုတာယုံတယ်တဲ့"
ပြောတော့လည်းသူပဲ၊ ယုံကြည်နေတာလဲသူပဲ။
ကလေးကိုအပြင်လေးပေးထွက်ဖို့နားချမိတာ...
"မေမေ...အလုခံရမှာမကြောက်ဘူးလား"....တဲ့....
အဲဒီလိုပြောပြီးတော့ရေချိူး၊ ထမင်းစားတာတောင်တချက်မျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံတော့ဘဲနဲ့...
ဘာလုပ်လုပ်နှောင်ကြိုးကိုသာအရိပ်တကြည့်ကြည့်...။
ကလေးအလုခံရမှာလည်းကြောက်နေသေးတာ...
သူ့မှာတကယ့်ကိုစိတ္တဇလေးဖြစ်လို့....။
ကဲကွယ်...ဘယ်လိုထပ်ရှင်းရဦးမလဲ...
အမွေစားအမွေခံနဲ့မွေးဖို့လက်မှတ်ထိုးခိုင်းထားတာသားလက်မှတ်ပဲလေ၊
သေချာပြန်ကြည့်ပါဦးဆိုမှ...
အင်းဟုတ်သားပဲ၊...ဆိုပြီး။
စိတ်တွေပြန်ငြိမ်ရော၊
ဒါနဲ့လဲသူ့မှာမကျေနပ်သေးဘူး။
မေမေတို့ကိုကြောက်တယ်၊
အရင်တုန်းကသူ့ကိုတပတ်ရိုက်သလို...ကျွန်တော့်ကိုနှစ်ကျပ်ကွက်ပြန်မနင်းဘူးလို့အာမခံသလား။
ဒီတစ်ခါထပ်လုပ်ကြရင်ဘာမှနားမလည်ဘူး...
မေမေ့ကိုရောအကုန်လုံးထောင်ထဲပို့ပစ်မှာနော်၊
ကျွန်တော့်သားကိုထိဓါးကြည့်ထား'
ဆိုတဲ့အထိဖြစ်ကုန်ရော။
နောက်ကွယ်ကျတော့ဒေါ်ယုယကိုပြန်ပြောပြီးအမေနှစ်ယောက်ကရယ်နေသေးတာ...
နှစ်ယောက်စလုံးမလွယ်ကြဘူးဟယ်'တဲ့။
တစ်ယောက်ကလည်း...သားရူးရူးသွားတာ၊
နောက်တစ်ယောက်ကလည်းအချစ်ရူးရူးနေတာ၊
ပိုက်ဘောကိုယ်စီမိပြီးဘယ်ဂိုးကိုမှမသွင်းနိုင်ဘူး။
အခုတော့စောင့်ကြည့်ဦးမယ်၊
သွေးအေးလို့မှဘောလုံးလုတယ်ဆိုရင်တော့လား၊
တကယ်နှစ်ယောက်စလုံးကိုကြိတ်မှာ။
xxxxx
ဘာလို့လဲဟင်...
ငါ့ကိုမင်းဘာလို့ရက်စက်နိုင်တာလဲ။
ငါလေ...မင်းငါ့ကိုလူလည်ကျနေတာသိသိရက်နဲ့လေ၊
နွားကြီးလိုပဲ...မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးမင်းစိတ်တိုင်းကျ...
ဟန်ဆောင်မျက်နှာဖုံးလေးတပ်ပေးထားသေးတယ်...။
မင်းကျတော့နောက်ကွယ်မှာဟားတိုက်နေခဲ့တာလား။
ဒီ...ဦးသျှောင်ဆိုတဲ့အကောင့်ကို...မင်းနိုင်လို့ရတယ်၊
ချိုးလို့ရတယ်ဆိုပြီးတော့လေ၊
မင်းကိုမုန်းရလွန်းလို့လေ...မမေ့နိုင်ဘူး။
သောက်ပြီးမူးသွားလည်းခဏပဲ...မေ့လို့ကိုမရဘူးဆိုတာမင်းသိလား...။
မူးယစ်စေတတ်တဲ့အရာတွေကိုငါမုန်းနေပြီ။
ဒါပေမယ့်....အဲဒီအရက်တွေကိုပဲဆက်သောက်နေမိတာ...
မူးရူးနေရင်ခံစားရတာသက်သာလို့ကွ...။
အဲဒီမူးယစ်မှုတွေမှာပျော်ဝင်မိသွားရင်ရုန်းထွက်ရခက်တာကိုငါသိတယ်...ကျောက်စိမ်းရဲ့။
အခုရုန်းထွက်ရခက်နေတာကလည်း...
မင်းရဲ့ပုံရိပ်တွေဆီမှာပျော်ဝင်နေရတာကိုမလိုချင်လို့ပဲသိရဲ့လား။
အခုငါရောက်နေတဲ့...
ဒီအိမ်မှာမင်းနေခဲ့တာတဲ့လား။
ဒီအခန်းလေးမှာမင်းနေခဲ့တာတဲ့လား။
မင်းရဲ့ဓါတ်ပုံလေးတွေ၊
မင်းရဲ့လှုပ်ရှားမှုလေးတွေ...
ငါမြင်နေရတာ...အခုထိငါ့ရင်ထဲမှာမြတ်နိုးရိပ်တွေမကင်းစင်နိုင်သေးဘူးကွ။
ငါလေ...မင်းကို...ယောကျာ်းလေးမှန်းသိနေရက်နဲ့မိုက်ပြီးချစ်နေခဲ့တာပါ။
ချစ်တယ်ဆိုတာကလည်းဟိုသွေးသားကိစ္စဘာညာနဲ့ချည်နှောင်ချင်ခဲ့တာမှမဟုတ်တာ၊
ဒါကိုဘာလို့ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပြီးမမြင်ပေးနိုင်တာလဲဟင်။
ငါ့ကိုမင်း...ဆေးမူးနေတုန်းလုပ်ချင်သလိုလုပ်ပြီး...
နောက်သွေးအေးမှကြောက်နေခဲ့တာ၊
အဲဒီအရာကြောင့်လားဟင်...။
ငါက...တဏှာရူးကြီးလား၊ နှာဗူးကြီးလားကွ။
ငါ့ရုပ်ကဒီလိုကြီးဖြစ်နေတာလား။
မင်းမြင်တိုင်းရှောင်ပြေး၊ ဖယ်ပြေး။
မထိနဲ့၊ မကိုင်နဲ့ဆိုတာတွေ။
ငါသိသွားရင်မင်းကိုအလွတ်မပေးမှာစိုးလို့လားဟင်။
ငါဆိုတဲ့...ဦးသျှောင်ကမင်းရင်ဘတ်ထဲမှာအဲလောက်တောင်အဆင့်နိမ့်နေခဲ့တာလား။
ရွံဖို့ကောင်းခဲ့တာလား။
ဒါ့ကြောင့်မင်း...ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလိုချင်ပေမယ့်...
မျက်စိနဲ့လည်းမကြည့်ခဲ့ဘူး။
လက်ဖျားနဲ့လည်းမတို့ခဲ့ဘူး။
ငါ့ကိုချစ်တဲ့စိတ်တစက်မှမရှိခဲ့ဘူးဆိုတာသက်သေတွေပဲနော်။
အံ့သြမိတယ်...ငါ့ကိုမင်းအရမ်းမုန်းခဲ့မှာပဲနော်။
အခုမင်းဒီအိမ်မှာနေသွားတဲ့အချိန်ကဗီဒီယိုလေးကိုပြန်ကြည့်နေတယ်သိလား။
အခုထိချစ်နေမိလို့လားမသိဘူး။
မင်းပုံရိပ်လေးတွေကမြတ်နိုးချင်စရာလေးလို့တွေးမိတုန်းပဲကွ။
နံရံမှာမင်းရဲ့ပုံရိပ်ယောင်လေးတွေကပ်ထားသေးတယ်။
ငါ...အလွမ်းမပြေရင်ပြေးဖက်ချင်ဖက်နမ်းနေသေးတာ။
စီိစီတီဗီတွေရဲ့မန်မိုရီတွေကိုလွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်လောက်အထိဘက်ခ်အပ်ပြန်လုပ်လို့ရအောင်ဆိုပြီး...
လာတပ်ခဲ့တဲ့ကုမ္ပဏီကိုသွားရှာ၊
အနူးအညွှတ်တွေတောင်းပန်ပြီးတော့...
မှတ်ဉာဏ်တွေပြန်နှိုးစေတာ...မရမကပါဘဲ။
ဘာလုပ်ဦးမှာလဲသားရယ်...ဒါတွေကပြီးသွားပြီပဲလို့ဆိုတာ။
"ကျွန်တော်ချစ်ခဲ့တဲ့...သူ့ကိုဘယ်လိုတွေတောင်နာကျင်စရာကောင်းတဲ့ဘဝမျိုး၊ အနေထိုင်မျိုးဖန်တီးပေးခဲ့မိသလဲဆိုတာသိချင်တာ။
ကျွန်တော့်ကြောင့်လေ...သူခံလိုက်ရတဲ့ဒုက္ခတွေကိုသတိရမိတိုင်းအမြဲအားနာနေရမှာ၊
သူကျွန်တော့်ကိုမချစ်ခဲ့ဘူးသိလား....မေမေ...
အခုလေ...သူကျွန်တော့်ကိုလှောင်ရယ်နေမှာ...
ဒါပေမယ့်...သူ့ကိုချစ်လို့နေတုန်းပဲ"
ခပ်မူးမူးနဲ့ကပေါက်တိကပေါက်ချာတွေပြော၊
စကားတွေတောင်ရောက်မြောက်ရောက်နဲ့။
နောက်ဆုံးတော့လဲ...ချစ်နေတုန်းဆိုတာနဲ့ပဲအဆုံးသတ်တာ။
"သားရယ်...မင်း...သူနဲ့တွေ့ကြည့်ဖို့..."
"ဒါတော့လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။
သားနဲ့သူတွေ့လို့မဖြစ်ဘူးသိလား....
ကျွန်တော့်သားကိုသူရိုက်ရင်ရိုက်မှာ၊
ကလေးပေါက်စတုန်းကတောင်မှကလေးပါးစပ်မှာတိပ်တွေကပ်နေခဲ့တာ၊
အဲဒါကိုစီစီတီဗီမှာမြင်နေရရုံနဲ့တင်...
ကျွန်တော့်ရင်တွေလေ...စစ်တလင်းပြင်လိုပဲသိလား။
စိစိညက်ညက်ကိုကြေနေခဲ့တာ....
အခုလေ...
ကြိုး'ကလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွသိပ်လှနေတာမြင်တိုင်း...
တော်သေးတာပဲ၊ ဒီလိုလှနေသေးလို့ဆိုပြီး...
စိတ်တွေအေးနေရတာ။
တကယ်လို့လေ...ရွဲ့ပဲ့သွားရင်ဆိုပြီး။
အဲဒါကိုစဉ်းစားမိတိုင်း...လူကနေလို့မရဘူး။
အဲကောင်ကိုလည်ပင်းညစ်သတ်ချင်တာ။
ဘာလို့များရက်စက်နိုင်ရတာလဲဟင်။
ကလေးကဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ"
သျှောင်...ဒါတွေပြောပြီဆိုရင်ကြိုးကလေးကိုအနားမကပ်နိုင်အောင်လို့.....ဒေါ်နေနေမှာ...စီမံခန့်ခွဲရသည်...။
ကလေးကြားသွားရင်ဒဏ်ရာတွေပိုများသွားမှာစိုးလို့...
ငါ့ကိုဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးတဲ့အဖေကဒီလိုလားလို့တွေးမိကုန်မှာစိုးလို့။
"မေမေရယ်...ကျွန်တော်ဖုန်းဆက်ပြီးတော့မေမေ့အိမ်လာမယ်ပြောတုန်းကမှတ်မိလား။
မေမေကြိုးကလေးကိုထိန်းနေခဲ့တာမလား။
အဲဒီတုန်းကလေ...
ကျွန်တော်ဒီအိမ်လမ်းနားအထိရောက်ခဲ့သေးတာ၊
လုပ်စရာရှိတာမေ့သွားလို့ပြန်လှည့်သွားတာ"
အော်...အဲဒီကတည်းကကြိုးကလေးကိုမြင်သွားတယ်ဆိုရင်လည်းပြောပြဖြစ်မှာမဟုတ်သေးပါဘူးကွယ်။
ကျောက်စိမ်းကအဲဒီအချိန်ကတကယ့်သောင်းကျန်းစိန်လုပ်နေတာ။
လုံးဝကိုသူပုန်တွေလိုစစ်ပွဲဖြစ်ကြမှာသေချာတယ်...။
ဦးသျှောင်ဟာ...ဟိုအရင်တုန်းကစီစီတီဗီမှတ်တမ်းတွေလည်းကြည့်နေခဲ့တာ...နေတိုင်းပဲတနေ့မှမပျက်ဘူး။
သူကြည့်ချင်တာလေးတွေရစ်ပြီးကြည့်...
ကြည့်ပြီးသားလဲပြန်ကြည့်နဲ့...တခါတလေအရူးလိုမျိုးပြုံးလိုက်၊ မဲ့လိုက်နဲ့...
စိတ်မထင်ရင်မထင်သလိုတီဗီဖန်သားပြင်ကိုပါဖက်နမ်းနေတတ်သေးတယ်...။
မေမေ...ဒါလေးဗိုက်ထဲမှာထည့်ထားရင်အရမ်းနေရတာမကောင်းဘူးလား...တဲ့...
သူ့အမေကိုမေးနေရင်း....
တီဗွီထဲမှာဗိုက်တလုံးနဲ့ကျောက်စိမ်းကိုမြင်နေရတာမျက်နှာတွေကရှုံ့မဲ့နေတာကိုသူ့မှာနေမရထိုင်မရတွေဖြစ်နေ၏။
"ဘယ်လိုပြောပြရမလဲသားရယ်၊
သည်းခံတတ်တဲ့မိဘမေတ္တာဆိုတာရှိတယ်လေကွယ်၊
ကျောက်စိမ်းကကျတော့ယောကျာ်းလေးမို့လို့...
ဒါတွေကိုသူဘယ်ခံစားနိုင်ပါ့မလဲ...
အဲဒါကြောင့်ရှုံ့မဲ့နေတာပေါ့..."
သူ့မှာဒါလေးအပိုပါခဲ့တာပဲရှိတာ၊
တကယ့်လိင်အမျိုးအစားကယောကျာ်းလေးဖြစ်တရကြောင့်...
အဲဒီအချိန်တွေတုန်းကသူ...အဆင်မပြေခဲ့ဘူးဆိုတာသေချာတယ်။
အဲဒီလိုသာပြောပေးလိုက်ရင်လေ...
ကျောက်စိမ်းကိုသူသနားလို့မဆုံးတော့ဘူး။
ကြိုးကလေးအိပ်နေတာကိုဘေးချပြီးထိုင်တောင်းပန်နေတတ်တာ....
ငါ...တမင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူးကျောက်စိမ်းရဲ့။
ငါမသိခဲ့လို့ပါ။
သျှောင့်ပုံစံကသနားစရာလဲကောင်း၊
ချစ်ဖို့လဲကောင်းလွန်းလို့။
မဖြုတ်ရသေးတဲ့စီစီတီဗီကနေမှတ်တမ်းလေးကနေသူကြည့်ပြီးပြောနေတာလေးကိုခိုးကူးထုတ်ပြီးတော့ဖုန်းနဲ့ဒေါ်ယုယဆီကိုပို့ရသေးတာ။
သားနှစ်ယောက်စလုံးပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးတွေလုပ်ရမှာ..အဲဒါလေးတွေကအဓိကပဲမို့လား...။
ဖုန်းဆိုမှ...
အဲဒီဖုန်းထဲကကျောက်စိမ်းရဲ့ဓါတ်ပုံလေးတွေကိုမြင်သွားတဲ့အချိန်ကဆိုရင်...
ချက်ချင်းဓါတ်ပုံဆိုင်ကိုပြေး...
ကျောက်စိမ်းကဗိုက်ကလေးတလုံးပူစီဖောင်းလေးလိုဖြစ်နေတာကိုပိုစတာပုံအကြီးကြီးတွေချဲ့တာ....
ဖုန်းထဲရိုက်ထားမိတဲ့ဓါတ်ပုံတွေတပုံမှမကျန်ခဲ့ဘူး။
အိမ်ကိုရောက်လာတော့နံရံကပ်ပိုစတာဆိုဒ်ကြီးတွေဆိုတာလေ...
အရည်သွေးကဘယ်လောက်ကောင်းလဲဆိုတာ...
တကယ့်လူအရွယ်အစားအတိုင်း။
ဓါတ်ပုံကြည့်တော့လူစစ်စစ်ကိုမြင်နေရတဲ့အတိုင်းပဲ။
ဘောက်ချာကြည့်တော့မှမျက်လုံးတွေပြူးတာ။
သိန်းရာနီးနေတာပဲ။
အို...ဘုရား။
ငွေတွေဆိုနှမျောလို့...
ဒေါ်နေနေက လူအရှင်လတ်လတ်ကြီးဟိုမှာရှိတာပဲ...လို့ပဲပြောရသေးတယ်။
မတူဘူး...
ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ကျောက်စိမ်းကအတ္တတွေမရှိခဲ့ဘူး...။
ဒီဓါတ်ပုံတွေလိုပဲတဲ့...။
အတ္တတွေမရှိတာမဟုတ်ပါဘူးသားရယ်။
သားမသိခဲ့လို့ပါလို့ပြောချင်ရဲ့။
ထားပါ...ချစ်ရင်းစွဲလေးကိုပိုချစ်သွားအောင်လုပ်ပေးဖို့အတွက်အတ္တတချို့ကိုဖျောက်မှရမှာ။
လူဆိုတာအမှားမကင်းကြတာ...
မင်းတို့ကိုသိစေချင်တာ။