ေႏွာင္ႀကိဳး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(30)
ငေသွ်ာင့္ကိုေဆးလိမ္းေပးေနတုန္း...ေဒၚယုယကအေပၚထပ္တက္လာတာနဲ႔ၾကံဳေတာ့...ျပဴးတူးၿပဲတဲ့နဲ႔ေခ်ာင္းၾကည့္ရသည္။
ေတြ႕ျပန္ၿပီဒီႏွစ္ေကာင္...
"ဒါကဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ"
"ေဆးလိမ္းေပးေနတာ"
အမယ္...ျပန္ေျဖတာေအးေဆးပဲဆိုေတာ့...
ေဒၚယုယမ်က္ခံုးေလးေတာင္ပင့္သြားသည္။
ဒုတိယထပ္ကအိမ္ေရွ႕ခန္းမွာေသွ်ာင္ကေက်ာခင္းၿပီးအိပ္ေနတာ၊
အဲဒါကိုေဆးလိမ္းေပးေနတာကေက်ာက္စိမ္း...
ေဒၚယုယကိုေတြ႕တာနဲ႔...မ်က္ႏွာႀကီးခ်က္ခ်င္းရံႈ႕မဲ့က်လာၿပီး...ထိုင္ရာကေနထေတာ့၏။
"ေမေမ၊ သူခါးနာေနလို႔တဲ့...
ကြ်န္ေတာ္လိမ္းေပးေနတာလည္းသူကဂ်ီးမ်ားတယ္၊ လိမ္းေပးလိုက္ဦး"
ဆိုၿပီးေက်ာက္စိမ္းေဆးဗူးေလးလႊတ္ခ်ကာအခန္းထဲတန္းဝင္ေျပးတာပဲ။
ေခြးေပါက္ေလး....လံုးတံုးတံုးနဲ႔ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း။
"ေမေမေလး...ခါးနာလို႔"
(နာမွာေပါ့...မဟုတ္တာေတြလုပ္ၾကတာကိုး)
"သား...ေသွ်ာင္...
ေမေမကေမးေနတယ္၊
သားတေယာက္ေယာက္နဲ႔မ်ားလက္ထပ္ဖို႔...."
"ဟာ...ေမေမေလးကလည္း...ကြ်န္ေတာ္လက္ထပ္ၿပီးသားေလ"
"ဒါေတာ့ဒါေပါ့....."
ဒီတေလာမွာေသွ်ာင့္ကိုေသခ်ာေအာင္တီးေခါက္ၾကည့္ေနရတာ....
ဒီအရြယ္ေလးမွာလည္းအိမ္ေထာင္ေရးကိုစိတ္ကစားတယ္ဆိုတာမ်ိဳးရွိတတ္ၾကတာပဲ။
ခ်စ္လို႔...မခ်စ္လို႔ဆိုတာထက္လူကြယ္ရာမွာေႏွာင္တြယ္မိေနၾကတာ...
စိတ္ကစားတာလား၊ ခဏတာသာယာမႈလားလို႔သိခ်င္တာ။
မိန္းမလိုခ်င္ရက္နဲ႔အစားထိုးၿပီးလက္ထဲလြယ္လြယ္ကူကူရေနတာကိုကစားေနတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ပါ။
ဘယ္လိုေမးေမးေသွ်ာင္ေျဖေနသလို...
"ကြ်န္ေတာ္...ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးလိုခ်င္တဲ့အရာမရွိေသးဘူး။
လက္ရွိေတာ့...ကေမာက္ကမျဖစ္ေနတဲ့ေက်ာက္စိမ္းဘဝကိုပဲထိန္းေက်ာင္းခ်င္ေနတာ"
အဲဒီစကားေလးကိုလည္းယံုခ်င္ေပမယ့္...မယံုႏိုင္ေသးတာ...သူတို႔အရြယ္ေလးကတက္သစ္စအရြယ္ေကာင္းေလးမို႔ပါ။
"မင္းနဲ႔ေက်ာက္စိမ္းလည္းခက္ပါတယ္၊
မဂၤလာလဲေဆာင္ရ၊ လက္မွတ္လဲထိုးလိုက္ရ၊
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေသွ်ာင္ရယ္...
မင္းဘဝကိုေမေမေလးတို႔အတြက္..."
"ဘာဆိုင္လဲ...
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့သူေတြပဲ။
ေနာက္ၿပီးကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္...
ေက်ာက္စိမ္းသာပံုမွန္အတိုင္းရွိေနရင္ေပါ့၊
သူ...တကယ္လို႔မ်ားဒီထက္အေျခေနတိုးတက္လာၿပီးေတာ့...
တျခားဘက္စိတ္မေရာက္သြားရင္ေလ...
ကြ်န္ေတာ္ပိုေပ်ာ္မွာပါ"
အမွတ္တမဲ့နဲ႔ေသွ်ာင္ကေျပာေနခဲ့တာကိုၾကည့္ၿပီး...
ေဒၚယုယကျပံဳးလို႔.....
"ေအးပါ...
ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ႀကိဳးကေလးနဲ႔မင္းနဲ႔...
ဒီအတိုင္းရွိေနဖို႔.....ပဲေမွ်ာ္လင့္တာ"
ေဒၚယုယရဲ႕ဘာလိုလိုစကားေလးကဘယ္အေျခအေနထိဆိုလိုေနတာလဲ...
ေသွ်ာင့္ဦးေႏွာက္ထဲဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔...
"ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ႀကိဳးကေလးကဘာဆိုင္လို႔လဲ...ေမေမေလးရဲ႕..."
"မဆိုင္ဘူးလား...
ေမေမေလးကဆိုင္တယ္ထင္ေနတာ"
"ဟာဗ်ာ...."
လူရိပ္မိခ်င္ေအာင္သူအိေျႏၵပ်က္ေနၿပီလား။
ဒါမ်ိဳးေတြပဲခဏခဏျမင္ေနၾကားေနရတာ၊
ေမေမေလးအခုတေလာထူးဆန္းေနပါၿပီ။
မိသားစုဘဝဆိုတာကိုကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ပဲလိုခ်င္မိတာမလား...တဲ့။
မိသားစုဆိုတာကို...သားဘယ္အထိစိတ္ကူးယဥ္ဖူးလဲ...တဲ့။
စိတ္ကူးထဲမွာေရာ...မိသားစုဘဝကိုလိုခ်င္ၿပီလား...တဲ့။
အဲဒီလိုေမးခြန္းေလးေတြအခုတေလာမွခဏခဏၾကားေနခဲ့ရသည္...။
အခုလည္းဒါမ်ိဳးေတြပဲေဒၚယုယကေမးေနခဲ့ျပန္တာ...
အခန္းထဲဝင္ေျပးသြားတဲ့ေက်ာက္စိ္မ္းကဒါကိုအကုန္ၾကားေနမွာပါပဲ...။
အခန္းဝမွာတံခါးေလးဟၿပီးနားစြင့္ေနခဲ့တဲ့ေက်ာက္စိ္မ္းရဲ႕အရိပ္ကေလးကိုေဒၚယုယေရာ၊ ေသွ်ာင္ေရာ...ျမင္ေနရတယ္...။
ေမွာက္အိပ္ေနရင္းမ်က္ႏွာေလးတေစာင္းလွည့္ၿပီးေတာ့...အဲဒီအရိပ္ကေလးဆီကိုဦးတည္တဲ့ဘာလိုလိုစကားေလးေတြကိုငေသွ်ာင္ကဆက္ေျပာတယ္...။
"ကြ်န္ေတာ္...လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ဖို႔ကံပါသလားမသိဘူး၊
ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုကိုပဲအရမ္းတြယ္တာေနမိလို႔"...တဲ့။
(ေအာ္...ဦးေသွ်ာင္ရယ္...
မင္းဟာလဲ...ႀကိတ္ပုန္းေလးပဲခုတ္ခ်င္ေနေတာ့တာပဲ။
ခိုးေကြ်းေနရတာကိုသူေက်နပ္လို႔။)
ေမေမေလးျပန္သြားေတာ့...ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာဒီအတိုင္းဆက္အိပ္ေနရင္းနဲ႔တစ္ေယာက္ထဲစိတ္ကူးေတြယဥ္လို႔ေသွ်ာင္က်န္ေနခဲ့တယ္...။
ဒီတညလံုးမင္းမ်က္ႏွာေလးျမင္ေနခ်င္လြန္းလို႔လူကေနလို႔မရေအာင္ျဖစ္ေနတာ...
အခုေတာ္ေတာ္ထိန္းသိမ္းထားရတယ္ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕....။
မင္းအထိအေတြ႕ေလးေတြကိုတမ္းတေနမိတဲ့ဒီေကာင္အရမ္းသည္းခံေနရတာကိုသိရဲ႕လား...။
ငါ...မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲနဲ႔...မင္းဆီကိုဝင္ေျပးလာခ်င္လိုက္တာ...။
ဒါေပမယ့္...မင္းစာေမးပြဲရွိတယ္ဆိုလို႔မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္...ဒီေန႔ငါသည္းခံၿပီးေတာ့မေသာက္ျဖစ္ေအာင္ထိန္းထားရတာ...
ေသာက္လိုက္မိလို႔ကေတာ့လူနည္းနည္းေလးယြင္းသြားမွာကိုသိေနလို႔ေလ...။
မနက္ျဖန္က်ရင္ငါခရီးထြက္ရဦးမွာသိလား။
မင္းကိုတပတ္ေလာက္မေတြ႕ရဘဲလြမ္းေနရမွာ။
မင္းစာေမးပြဲၿပီးရင္...သိပ္ကဲမေနနဲ႔။
လူစိမ္းေတြၾကားမွာမူးၿပဲမေနနဲ႔။
ငါမရွိလို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီးဆိုၿပီး...
လုပ္ခ်င္တာေတြေလွ်ာက္မလုပ္ပါနဲ႔။
ငါ...ျပန္မလာခင္စပ္ၾကားမွာ...မင္းလည္းသည္းခံေနပါ။
အေတြးေတြထဲနစ္ေမ်ာသြားရင္း...ဦးေသွ်ာင္ဒီအတိုင္းႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ...မနက္လင္းမွႏိုးေတာ့...
ေခါင္းအံုးတလံုးနဲ႔ေစာင္တထည္ကကိုယ္ေပၚေရာက္လို႔။
ေမေမေလးမဟုတ္ရင္...ေက်ာက္စိမ္းလာထားေပးတာေနမွာပါ။
ေခါင္းအံုးေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ပိုက္ရင္းနဲ႔...
တစ္ေယာက္ထဲေၾကာင္ေၾကာင္ေယာင္ေယာင္ျပံဳးလို႔...
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေမတၱာတရားေၾကာင့္ႏွလံုးသားေလးေႏြးပါတယ္။
xxxxx
ေသွ်ာင္အိပ္ေနတာေလးကိုျမင္ေတာ့ရင္ထဲမွာေႏြးကနဲ...
ေလသာတံခါးႀကီးအပြင့္လ်က္နဲ႔အဝတ္လဲမပါဘဲနဲ႔ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာအိပ္ေနတာဒုကၡေတာ့မ်ားေတာ့မယ္။
ဦးေသွ်ာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးသန္းေကာင္ေက်ာ္မွေက်ာက္စိမ္းအခန္းျပင္ကိုတစ္ေခါက္ထြက္လာခဲ့ေသး၏။
ေမွာက္ခံုႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေသွ်ာင့္ရဲ႕ေဘးတေစာင္းမ်က္ႏွာေလးကိုအၾကာႀကီးေငးေနမိခဲ့ပါ၏။
အဝတ္မပါတဲ့အဲဒီေက်ာျပင္ေလးကေနတျခားေနရာေတြအထိအၾကည့္ေတြနယ္ေက်ာ္မိေတာ့...
ရင္ဘတ္ထဲမွာေအးကနဲ...။
အဲ...ေပါက္ကရေတြေတြးမိျပန္ၿပီ...။
ဒါနဲ႔ပဲ...သူ႔ကိုဆက္မၾကည့္ဘဲနဲ႔မ်က္လံုးေလးလြဲဖယ္လိုက္ရ၏။
ေသွ်ာင့္ကိုျမင္တိုင္းယြစိယြစိျဖစ္ခ်င္လာတဲ့စိတ္တို႔ကိုထိန္းမွရဦးမယ္လို႔ေတြးေနေပမယ့္...
တကယ္ကိုယားက်ိက်ိထပ္ျဖစ္လာျပန္ကာ...
ေက်ာက္စိမ္းေနလို႔မေကာင္းခ်င္ဘူး...။
ဒီညမွငေသွ်ာင္ကဘာမွေသာက္မထားေတာ့...ဒီအခ်ိန္ၾကံလိုက္ရင္မိသြားမွာ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ေသွ်ာင္ကခါးတကယ္နာေနတာ...သနားစရာေလးမို႔ေဆးလိမ္းေပးခဲ့ရေသးတာ...။
ေခါင္းကိုအတြင္တြင္ခါရင္းနဲ႔...ေက်ာက္စိမ္းခပ္ျမန္ျမန္ေလးေသွ်ာင့္ေဘးကေနထြက္ခြာရသည္...။
ငါ...မင္းေၾကာင့္...ေရာဂါေတြရေနၿပီ...သိလား...ငေသွ်ာင္ရဲ႕...။
ခါးနာေနတယ္ဆိုတဲ့စကားေလးကိုျပန္ၾကားၿပီးေတာ့...စာနာစိတ္ကေလးဝင္လာမိတယ္...။
ေနာက္တခါက်ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံေပးဖို႔ေတြးၿပီး...
သနားသျဖင့္ဒီတညကိုငါ...ခ်န္ခဲ့မယ္။
မင္း...အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ။
xxxxx
"ဘာလဲ"
"လြမ္းလို႔..."
ဖုန္းတဖက္မွာဘယ္ေလာက္ေတာင္ေက်ာက္စိမ္းရံႈ႕မဲ့ေနမလဲလို႔...ေတြးမိကာေသွ်ာင္...ခိုးရယ္ပါသည္။
"အိမ္မွာပဲလား၊ ဘာလုပ္ေနလဲ...ေက်ာက္စိမ္း..."
"ဘာပဲလုပ္လုပ္ေပါ့၊ မင္းအပူပါလား"
အဲလိုေလးေတြပက္ကနဲျပန္ေျပာတတ္လာတာ...
ေက်နပ္ပါသည္။
ေက်ာက္စိမ္းအရင္လိုျပန္ျဖစ္ေတာ့မည္ေလ။
အရင္လို...စ,မယ္၊ သူစိတ္တိုမယ္။
မခံႏိုင္ေတာ့ရင္ရန္ျဖစ္ၾကမယ္။
ၿပီးရင္ျပန္တည့္မယ္။
ငါလိုခ်င္တာအဲဒါပဲေက်ာက္စိမ္းရဲ႕။
မဟုတ္တာေတြမလုပ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္လို႔...ဆံပင္ေလးေတြဖြဖြသပ္ေပးၿပီးရင္ခြင္ထဲထားၿပီးေျပာခ်င္တာ၊
မင္းငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလားဟင္...
"ငါလြမ္းတယ္၊ ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕"
လြမ္းတယ္လို႔မေျပာဘူးလို႔ေတြးထားေပမယ့္...လႊတ္ကနဲထြက္သြားတာ၊
ေသွ်ာင္တမင္တကာျဖစ္ေနရင္လည္းျဖစ္ေနမွာပါ။
"ေတာ္ေတာ္အားေနတာလား...လြမ္းရေအာင္က..."
နားေထာင္ေနတဲ့ေက်ာက္စိမ္းကေတာ့ဘာကိုလြမ္းသလဲလို႔ရွည္ရွည္ေဝးေဝးမစဥ္းစားဘူး။
သူ႔ေလသံရွတတမွာ...စြဲလမ္းမႈေတြဆထက္တပိုးတိုးလာတတ္တာကိုစိတ္ရႈပ္သည္။
မုန္းလို႔...မုန္းလို႔ဆိုၿပီးေတာ့...
ငါေလ...ရင္ခုန္ေနမိခဲ့တာ၊
ရွက္ေပမယ့္ဝန္ခံပါတယ္။
မင္းေၾကာင့္ထႂကြေသာင္းက်န္းေနတတ္ခဲ့တာ...အဲဒါေလးကိုခံုမင္ေနလို႔။
တားဆီးမရႏိုင္တဲ့ရမၼက္ေတြမွာငါ...အေမွာင္ဖံုးေနၿပီ...ဦးေသွ်ာင္...
ဒီညကိုလြန္ရင္...ငါမိုက္႐ူးရဲဆန္ဦးမလို႔...
ေနာက္တပတ္ေလာက္အထိျပန္မလာဘူးဆိုတဲ့မင္းရင္ခြင္ေနာက္ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ခဲ့မလို႔ပါ။
မင္းနားေထာင္ေနတဲ့သီခ်င္းေလးကိုပိတ္ေပးလို႔ရမလား...
ငါ့ရင္ထဲမွာေနလို႔မရေတာ့လို႔...
(အျပာေရာင္အခ်စ္ည...မင္းလွမ္းၾကည့္လိုက္စမ္း၊
မိုးေကာင္းကင္ထက္မ်ားတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား၊
ၾကယ္စင္အားလံုးထက္လင္ူတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား...
အျပာေရာင္အခ်စ္ညကမ႓ာမွာ)
xxxxx
ဦးေသွ်ာင္က...နယ္စပ္ေရာက္တာနဲ႔လူကေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္သလိုေလးနဲ႔...
ေျခေထာက္ေတြကအားအင္မဲ့ၿပီးေျခသလံုးအေၾကာေတြနာက်င္ေနခဲ့သည္။
သူ...ဒါမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနတာၾကာေနပါၿပီ။
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာျကြက္သားေတြနာက်င္ၿပီး မနက္အိပ္ယာႏိုးတဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုေျခေထာက္ကလႈပ္လို႔မရဘဲအေၾကာဆြဲေနတာလိုလိုနဲ႔၊
ေျခေထာက္ေသြးေၾကာပိတ္ခ်င္တာနဲ႔တူသည္။
အရက္ေသာက္ေနတာေတြကိုေလ်ာ့ဦးမွပါလို႔ေတြးလိုက္ကာမွ...
ဒီညလည္းထပ္ေသာက္မိျပန္တာပဲ...။
လြမ္းလို႔ေလ...အိမ္ကိုလြမ္းလို႔...
တိတိက်က်ေျပာရရင္...ေက်ာက္စိမ္းကိုလြမ္းလို႔...။
ေျခေထာက္နာေနတာကေဆးခန္းျပရမွာပဲဆိုေတာ့...ေနာင္ခါလာေနာင္ေစ်း...။
ျပန္ရင္ေတာ့ေဆးစစ္ရမယ္..လ္ို႔ေတြးၿပီးျပန္မယ့္ရက္ကိုလက္ခ်ိဳးေရၾကည့္တယ္...။
သံုးရက္ႀကီးမ်ားေတာင္က်န္ေသးတာကို...စိတ္ကမရွည္ခ်င္ဘူး...။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္အဲဒီသံုးရက္စာအလုပ္ကိုတစ္ရက္ထဲလံုးဝမနားဘဲ၊ မအိပ္ဘဲနဲ႔သိမ္းၾကံဳးလုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္...။
အခ်ိန္ေတြကၾကာလြန္းတယ္ဆိုၿပီးေတာ့စိတ္ကမရွည္ခ်င္ဘဲနဲ႔...သူအႀကိဳက္ဆံုးရမ္ဗူးေလးကိုပဲတစ္စက္မွမက်န္ေအာင္ေသာက္မိျပန္၏။
မေကာင္းတာကိုသိေနေပမယ့္...ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္မတားဆီးႏိုင္တာ...အလြမ္းေတြနဲ႔ေလးလံေနတဲ့ႏွလံုးသားေလးေၾကာင့္ပါ...။
အရက္မူးေနလို႔တကိုယ္လံုးပူစပ္ပူေလာင္နဲ႔...အေတြးေတြကရီေဝေဝျဖစ္လို႔...
သူ႔အရိပ္ေလးေတြကို႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ျမင္ေယာင္ေနမိျပန္သည္...။
ဟား...အလြမ္းေတြေျကာင့္ဖ်ားခ်င္ၿပီ...။
xxxxx
႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္လူကထခုန္မတတ္ေပ်ာ္၏။
မထင္မွတ္ဘဲအလုပ္ထဲကိုေရာက္လာတဲ့ေက်ာက္စိမ္းကိုျမင္ေတာ့...ဦးေသွ်ာင္ဆြံ့အလို႔...
"မင္း...ဘယ္လို..."
"အင္း...ငါ...သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔...ဟို..."
သူလက္ညိဳးထိုးျပတဲ့ေနာက္ကိုၾကည့္ေတာ့...
ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႔ေကာင္ေလးေလးငါးေယာက္ကအုပ္စုလိုက္ႀကီး၊ စာေမးပြဲၿပီးလို႔ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ေနၾကတာေနမွာ။
"သူငယ္ခ်င္းေတြလား.....ျခံထဲေခၚသြားရင္ေခၚသြား၊ ဒီေန႔ငါအိမ္မွာျပန္အိပ္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီးျခံကအိမ္မွာဘြားဘြားႀကီးတို႔မရွိဘူး၊ ေသာ့ယူသြား...ေရာ့...."
"အင္း...မင္းကေရာ"
"အလုပ္ရႈပ္ေနေသးလို႔...မနက္ျဖန္မွၿပီးမွာထင္တယ္...
ျခံထဲမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး...
ေအးေဆးေပ်ာ္လို႔ရတယ္၊ ေမာင္ဆိုးကိုႀကိဳက္တာလုပ္ခိုင္း"
"အင္း...ၿပီးေရာ..."
ျခံေသာ့ေလးယူၿပီးျပန္သြားတဲ့ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ေနာက္ေက်ာေလးကေျပးၿပီးဆြဲေမြ႕ခ်င္စရာေလး။
ခပ္ေဝးေဝးကေနျမင္ရတာေတာင္မွ...
ပန္းႏုေရာင္ပါးေလးေတြကဟဲလ္မက္ထဲကေနတိုးထြက္ေနတာ၊
ဘယ္ေလာက္ေတာင္စားေသာက္ထားလဲမသိဘူး၊
အသည္းတယားယားနဲ႔ေျပးကုတ္လိုက္ခ်င္တာယားေနတာပဲ။
ေနဦး...ေနာက္မွလိုက္ကုတ္မယ္...
အခုေတာ့...ငါအလုပ္ေတြျဖတ္အံုးမယ္။
Unicode
နှောင်ကြိုး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(30)
ငသျှောင့်ကိုဆေးလိမ်းပေးနေတုန်း...ဒေါ်ယုယကအပေါ်ထပ်တက်လာတာနဲ့ကြုံတော့...ပြူးတူးပြဲတဲ့နဲ့ချောင်းကြည့်ရသည်။
တွေ့ပြန်ပြီဒီနှစ်ကောင်...
"ဒါကဘာလုပ်နေကြတာလဲ"
"ဆေးလိမ်းပေးနေတာ"
အမယ်...ပြန်ဖြေတာအေးဆေးပဲဆိုတော့...
ဒေါ်ယုယမျက်ခုံးလေးတောင်ပင့်သွားသည်။
ဒုတိယထပ်ကအိမ်ရှေ့ခန်းမှာသျှောင်ကကျောခင်းပြီးအိပ်နေတာ၊
အဲဒါကိုဆေးလိမ်းပေးနေတာကကျောက်စိမ်း...
ဒေါ်ယုယကိုတွေ့တာနဲ့...မျက်နှာကြီးချက်ချင်းရှုံ့မဲ့ကျလာပြီး...ထိုင်ရာကနေထတော့၏။
"မေမေ၊ သူခါးနာနေလို့တဲ့...
ကျွန်တော်လိမ်းပေးနေတာလည်းသူကဂျီးများတယ်၊ လိမ်းပေးလိုက်ဦး"
ဆိုပြီးကျောက်စိမ်းဆေးဗူးလေးလွှတ်ချကာအခန်းထဲတန်းဝင်ပြေးတာပဲ။
ခွေးပေါက်လေး....လုံးတုံးတုံးနဲ့ချစ်ဖို့ကောင်း။
"မေမေလေး...ခါးနာလို့"
(နာမှာပေါ့...မဟုတ်တာတွေလုပ်ကြတာကိုး)
"သား...သျှောင်...
မေမေကမေးနေတယ်၊
သားတယောက်ယောက်နဲ့များလက်ထပ်ဖို့...."
"ဟာ...မေမေလေးကလည်း...ကျွန်တော်လက်ထပ်ပြီးသားလေ"
"ဒါတော့ဒါပေါ့....."
ဒီတလောမှာသျှောင့်ကိုသေချာအောင်တီးခေါက်ကြည့်နေရတာ....
ဒီအရွယ်လေးမှာလည်းအိမ်ထောင်ရေးကိုစိတ်ကစားတယ်ဆိုတာမျိုးရှိတတ်ကြတာပဲ။
ချစ်လို့...မချစ်လို့ဆိုတာထက်လူကွယ်ရာမှာနှောင်တွယ်မိနေကြတာ...
စိတ်ကစားတာလား၊ ခဏတာသာယာမှုလားလို့သိချင်တာ။
မိန်းမလိုချင်ရက်နဲ့အစားထိုးပြီးလက်ထဲလွယ်လွယ်ကူကူရနေတာကိုကစားနေတာမျိုးမဖြစ်စေချင်ပါ။
ဘယ်လိုမေးမေးသျှောင်ဖြေနေသလို...
"ကျွန်တော်...မြတ်မြတ်နိုးနိုးလိုချင်တဲ့အရာမရှိသေးဘူး။
လက်ရှိတော့...ကမောက်ကမဖြစ်နေတဲ့ကျောက်စိမ်းဘဝကိုပဲထိန်းကျောင်းချင်နေတာ"
အဲဒီစကားလေးကိုလည်းယုံချင်ပေမယ့်...မယုံနိုင်သေးတာ...သူတို့အရွယ်လေးကတက်သစ်စအရွယ်ကောင်းလေးမို့ပါ။
"မင်းနဲ့ကျောက်စိမ်းလည်းခက်ပါတယ်၊
မင်္ဂလာလဲဆောင်ရ၊ လက်မှတ်လဲထိုးလိုက်ရ၊
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သျှောင်ရယ်...
မင်းဘဝကိုမေမေလေးတို့အတွက်..."
"ဘာဆိုင်လဲ...
ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့သူတွေပဲ။
နောက်ပြီးကျွန်တော်ပျော်ပါတယ်...
ကျောက်စိမ်းသာပုံမှန်အတိုင်းရှိနေရင်ပေါ့၊
သူ...တကယ်လို့များဒီထက်အခြေနေတိုးတက်လာပြီးတော့...
တခြားဘက်စိတ်မရောက်သွားရင်လေ...
ကျွန်တော်ပိုပျော်မှာပါ"
အမှတ်တမဲ့နဲ့သျှောင်ကပြောနေခဲ့တာကိုကြည့်ပြီး...
ဒေါ်ယုယကပြုံးလို့.....
"အေးပါ...
ကျောက်စိမ်းနဲ့ကြိုးကလေးနဲ့မင်းနဲ့...
ဒီအတိုင်းရှိနေဖို့.....ပဲမျှော်လင့်တာ"
ဒေါ်ယုယရဲ့ဘာလိုလိုစကားလေးကဘယ်အခြေအနေထိဆိုလိုနေတာလဲ...
သျှောင့်ဦးနှောက်ထဲဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့...
"ကျောက်စိမ်းနဲ့ကြိုးကလေးကဘာဆိုင်လို့လဲ...မေမေလေးရဲ့..."
"မဆိုင်ဘူးလား...
မေမေလေးကဆိုင်တယ်ထင်နေတာ"
"ဟာဗျာ...."
လူရိပ်မိချင်အောင်သူအိန္ဒြေပျက်နေပြီလား။
ဒါမျိုးတွေပဲခဏခဏမြင်နေကြားနေရတာ၊
မေမေလေးအခုတလောထူးဆန်းနေပါပြီ။
မိသားစုဘဝဆိုတာကိုကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ပဲလိုချင်မိတာမလား...တဲ့။
မိသားစုဆိုတာကို...သားဘယ်အထိစိတ်ကူးယဉ်ဖူးလဲ...တဲ့။
စိတ်ကူးထဲမှာရော...မိသားစုဘဝကိုလိုချင်ပြီလား...တဲ့။
အဲဒီလိုမေးခွန်းလေးတွေအခုတလောမှခဏခဏကြားနေခဲ့ရသည်...။
အခုလည်းဒါမျိုးတွေပဲဒေါ်ယုယကမေးနေခဲ့ပြန်တာ...
အခန်းထဲဝင်ပြေးသွားတဲ့ကျောက်စိ်မ်းကဒါကိုအကုန်ကြားနေမှာပါပဲ...။
အခန်းဝမှာတံခါးလေးဟပြီးနားစွင့်နေခဲ့တဲ့ကျောက်စိ်မ်းရဲ့အရိပ်ကလေးကိုဒေါ်ယုယရော၊ သျှောင်ရော...မြင်နေရတယ်...။
မှောက်အိပ်နေရင်းမျက်နှာလေးတစောင်းလှည့်ပြီးတော့...အဲဒီအရိပ်ကလေးဆီကိုဦးတည်တဲ့ဘာလိုလိုစကားလေးတွေကိုငသျှောင်ကဆက်ပြောတယ်...။
"ကျွန်တော်...လူပျိုကြီးဖြစ်ဖို့ကံပါသလားမသိဘူး၊
ကျွန်တော့်မိသားစုကိုပဲအရမ်းတွယ်တာနေမိလို့"...တဲ့။
(အော်...ဦးသျှောင်ရယ်...
မင်းဟာလဲ...ကြိတ်ပုန်းလေးပဲခုတ်ချင်နေတော့တာပဲ။
ခိုးကျွေးနေရတာကိုသူကျေနပ်လို့။)
မေမေလေးပြန်သွားတော့...ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဒီအတိုင်းဆက်အိပ်နေရင်းနဲ့တစ်ယောက်ထဲစိတ်ကူးတွေယဉ်လို့သျှောင်ကျန်နေခဲ့တယ်...။
ဒီတညလုံးမင်းမျက်နှာလေးမြင်နေချင်လွန်းလို့လူကနေလို့မရအောင်ဖြစ်နေတာ...
အခုတော်တော်ထိန်းသိမ်းထားရတယ်ကျောက်စိမ်းရဲ့....။
မင်းအထိအတွေ့လေးတွေကိုတမ်းတနေမိတဲ့ဒီကောင်အရမ်းသည်းခံနေရတာကိုသိရဲ့လား...။
ငါ...မနေနိုင်တော့ဘဲနဲ့...မင်းဆီကိုဝင်ပြေးလာချင်လိုက်တာ...။
ဒါပေမယ့်...မင်းစာမေးပွဲရှိတယ်ဆိုလို့မနှောင့်ယှက်ချင်ဘူး။
ဒါ့ကြောင့်...ဒီနေ့ငါသည်းခံပြီးတော့မသောက်ဖြစ်အောင်ထိန်းထားရတာ...
သောက်လိုက်မိလို့ကတော့လူနည်းနည်းလေးယွင်းသွားမှာကိုသိနေလို့လေ...။
မနက်ဖြန်ကျရင်ငါခရီးထွက်ရဦးမှာသိလား။
မင်းကိုတပတ်လောက်မတွေ့ရဘဲလွမ်းနေရမှာ။
မင်းစာမေးပွဲပြီးရင်...သိပ်ကဲမနေနဲ့။
လူစိမ်းတွေကြားမှာမူးပြဲမနေနဲ့။
ငါမရှိလို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးဆိုပြီး...
လုပ်ချင်တာတွေလျှောက်မလုပ်ပါနဲ့။
ငါ...ပြန်မလာခင်စပ်ကြားမှာ...မင်းလည်းသည်းခံနေပါ။
အတွေးတွေထဲနစ်မျောသွားရင်း...ဦးသျှောင်ဒီအတိုင်းကြီးအိပ်ပျော်သွားတာ...မနက်လင်းမှနိုးတော့...
ခေါင်းအုံးတလုံးနဲ့စောင်တထည်ကကိုယ်ပေါ်ရောက်လို့။
မေမေလေးမဟုတ်ရင်...ကျောက်စိမ်းလာထားပေးတာနေမှာပါ။
ခေါင်းအုံးလေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပိုက်ရင်းနဲ့...
တစ်ယောက်ထဲကြောင်ကြောင်ယောင်ယောင်ပြုံးလို့...
ဘာဖြစ်ဖြစ်မေတ္တာတရားကြောင့်နှလုံးသားလေးနွေးပါတယ်။
xxxxx
သျှောင်အိပ်နေတာလေးကိုမြင်တော့ရင်ထဲမှာနွေးကနဲ...
လေသာတံခါးကြီးအပွင့်လျက်နဲ့အဝတ်လဲမပါဘဲနဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာအိပ်နေတာဒုက္ခတော့များတော့မယ်။
ဦးသျှောင်အိပ်ပျော်သွားပြီးသန်းကောင်ကျော်မှကျောက်စိမ်းအခန်းပြင်ကိုတစ်ခေါက်ထွက်လာခဲ့သေး၏။
မှောက်ခုံကြီးအိပ်ပျော်နေတဲ့သျှောင့်ရဲ့ဘေးတစောင်းမျက်နှာလေးကိုအကြာကြီးငေးနေမိခဲ့ပါ၏။
အဝတ်မပါတဲ့အဲဒီကျောပြင်လေးကနေတခြားနေရာတွေအထိအကြည့်တွေနယ်ကျော်မိတော့...
ရင်ဘတ်ထဲမှာအေးကနဲ...။
အဲ...ပေါက်ကရတွေတွေးမိပြန်ပြီ...။
ဒါနဲ့ပဲ...သူ့ကိုဆက်မကြည့်ဘဲနဲ့မျက်လုံးလေးလွဲဖယ်လိုက်ရ၏။
သျှောင့်ကိုမြင်တိုင်းယွစိယွစိဖြစ်ချင်လာတဲ့စိတ်တို့ကိုထိန်းမှရဦးမယ်လို့တွေးနေပေမယ့်...
တကယ်ကိုယားကျိကျိထပ်ဖြစ်လာပြန်ကာ...
ကျောက်စိမ်းနေလို့မကောင်းချင်ဘူး...။
ဒီညမှငသျှောင်ကဘာမှသောက်မထားတော့...ဒီအချိန်ကြံလိုက်ရင်မိသွားမှာ။
နောက်ပြီးတော့သျှောင်ကခါးတကယ်နာနေတာ...သနားစရာလေးမို့ဆေးလိမ်းပေးခဲ့ရသေးတာ...။
ခေါင်းကိုအတွင်တွင်ခါရင်းနဲ့...ကျောက်စိမ်းခပ်မြန်မြန်လေးသျှောင့်ဘေးကနေထွက်ခွာရသည်...။
ငါ...မင်းကြောင့်...ရောဂါတွေရနေပြီ...သိလား...ငသျှောင်ရဲ့...။
ခါးနာနေတယ်ဆိုတဲ့စကားလေးကိုပြန်ကြားပြီးတော့...စာနာစိတ်ကလေးဝင်လာမိတယ်...။
နောက်တခါကျကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံပေးဖို့တွေးပြီး...
သနားသဖြင့်ဒီတညကိုငါ...ချန်ခဲ့မယ်။
မင်း...အိပ်မက်လှလှမက်ပါစေ။
xxxxx
"ဘာလဲ"
"လွမ်းလို့..."
ဖုန်းတဖက်မှာဘယ်လောက်တောင်ကျောက်စိမ်းရှုံ့မဲ့နေမလဲလို့...တွေးမိကာသျှောင်...ခိုးရယ်ပါသည်။
"အိမ်မှာပဲလား၊ ဘာလုပ်နေလဲ...ကျောက်စိမ်း..."
"ဘာပဲလုပ်လုပ်ပေါ့၊ မင်းအပူပါလား"
အဲလိုလေးတွေပက်ကနဲပြန်ပြောတတ်လာတာ...
ကျေနပ်ပါသည်။
ကျောက်စိမ်းအရင်လိုပြန်ဖြစ်တော့မည်လေ။
အရင်လို...စ,မယ်၊ သူစိတ်တိုမယ်။
မခံနိုင်တော့ရင်ရန်ဖြစ်ကြမယ်။
ပြီးရင်ပြန်တည့်မယ်။
ငါလိုချင်တာအဲဒါပဲကျောက်စိမ်းရဲ့။
မဟုတ်တာတွေမလုပ်နဲ့တော့နော်လို့...ဆံပင်လေးတွေဖွဖွသပ်ပေးပြီးရင်ခွင်ထဲထားပြီးပြောချင်တာ၊
မင်းငါ့ကိုပြန်ချစ်နိုင်ပါ့မလားဟင်...
"ငါလွမ်းတယ်၊ ကျောက်စိမ်းရဲ့"
လွမ်းတယ်လို့မပြောဘူးလို့တွေးထားပေမယ့်...လွှတ်ကနဲထွက်သွားတာ၊
သျှောင်တမင်တကာဖြစ်နေရင်လည်းဖြစ်နေမှာပါ။
"တော်တော်အားနေတာလား...လွမ်းရအောင်က..."
နားထောင်နေတဲ့ကျောက်စိမ်းကတော့ဘာကိုလွမ်းသလဲလို့ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမစဉ်းစားဘူး။
သူ့လေသံရှတတမှာ...စွဲလမ်းမှုတွေဆထက်တပိုးတိုးလာတတ်တာကိုစိတ်ရှုပ်သည်။
မုန်းလို့...မုန်းလို့ဆိုပြီးတော့...
ငါလေ...ရင်ခုန်နေမိခဲ့တာ၊
ရှက်ပေမယ့်ဝန်ခံပါတယ်။
မင်းကြောင့်ထကြွသောင်းကျန်းနေတတ်ခဲ့တာ...အဲဒါလေးကိုခုံမင်နေလို့။
တားဆီးမရနိုင်တဲ့ရမ္မက်တွေမှာငါ...အမှောင်ဖုံးနေပြီ...ဦးသျှောင်...
ဒီညကိုလွန်ရင်...ငါမိုက်ရူးရဲဆန်ဦးမလို့...
နောက်တပတ်လောက်အထိပြန်မလာဘူးဆိုတဲ့မင်းရင်ခွင်နောက်ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ခဲ့မလို့ပါ။
မင်းနားထောင်နေတဲ့သီချင်းလေးကိုပိတ်ပေးလို့ရမလား...
ငါ့ရင်ထဲမှာနေလို့မရတော့လို့...
(အပြာရောင်အချစ်ည...မင်းလှမ်းကြည့်လိုက်စမ်း၊
မိုးကောင်းကင်ထက်များတဲ့တို့အချစ်များ၊
ကြယ်စင်အားလုံးထက်လင်ူတဲ့တို့အချစ်များ...
အပြာရောင်အချစ်ညကမ႓ာမှာ)
xxxxx
ဦးသျှောင်က...နယ်စပ်ရောက်တာနဲ့လူကနေမကောင်းဖြစ်ချင်သလိုလေးနဲ့...
ခြေထောက်တွေကအားအင်မဲ့ပြီးခြေသလုံးအကြောတွေနာကျင်နေခဲ့သည်။
သူ...ဒါမျိုးတွေဖြစ်နေတာကြာနေပါပြီ။
လမ်းလျှောက်တဲ့အချိန်တွေမှာကြွက်သားတွေနာကျင်ပြီး မနက်အိပ်ယာနိုးတဲ့အချိန်တွေဆိုခြေထောက်ကလှုပ်လို့မရဘဲအကြောဆွဲနေတာလိုလိုနဲ့၊
ခြေထောက်သွေးကြောပိတ်ချင်တာနဲ့တူသည်။
အရက်သောက်နေတာတွေကိုလျော့ဦးမှပါလို့တွေးလိုက်ကာမှ...
ဒီညလည်းထပ်သောက်မိပြန်တာပဲ...။
လွမ်းလို့လေ...အိမ်ကိုလွမ်းလို့...
တိတိကျကျပြောရရင်...ကျောက်စိမ်းကိုလွမ်းလို့...။
ခြေထောက်နာနေတာကဆေးခန်းပြရမှာပဲဆိုတော့...နောင်ခါလာနောင်စျေး...။
ပြန်ရင်တော့ဆေးစစ်ရမယ်..လ်ို့တွေးပြီးပြန်မယ့်ရက်ကိုလက်ချိုးရေကြည့်တယ်...။
သုံးရက်ကြီးများတောင်ကျန်သေးတာကို...စိတ်ကမရှည်ချင်ဘူး...။
ဖြစ်နိုင်ရင်အဲဒီသုံးရက်စာအလုပ်ကိုတစ်ရက်ထဲလုံးဝမနားဘဲ၊ မအိပ်ဘဲနဲ့သိမ်းကြုံးလုပ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်...။
အချိန်တွေကကြာလွန်းတယ်ဆိုပြီးတော့စိတ်ကမရှည်ချင်ဘဲနဲ့...သူအကြိုက်ဆုံးရမ်ဗူးလေးကိုပဲတစ်စက်မှမကျန်အောင်သောက်မိပြန်၏။
မကောင်းတာကိုသိနေပေမယ့်...ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်မတားဆီးနိုင်တာ...အလွမ်းတွေနဲ့လေးလံနေတဲ့နှလုံးသားလေးကြောင့်ပါ...။
မူးနေလို့တကိုယ်လုံးပူစပ်ပူလောင်နဲ့...အတွေးတွေကရီဝေဝေဖြစ်လို့...
သူ့အရိပ်လေးတွေကိုရိုးတိုးရိပ်တိတ်မြင်နေမိပြန်သည်...။
ဟား...အလွမ်းတွေကြောင့်ဖျားချင်ပြီ...။
xxxxx
ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့်လူကထခုန်မတတ်ပျော်၏။
မထင်မှတ်ဘဲအလုပ်ထဲကိုရောက်လာတဲ့ကျောက်စိမ်းကိုမြင်တော့...ဦးသျှောင်ဆွံ့အလို့...
"မင်း...ဘယ်လို..."
"အင်း...ငါ...သူငယ်ချင်းတွေနဲ့...ဟို..."
သူလက်ညိုးထိုးပြတဲ့နောက်ကိုကြည့်တော့...
ဆိုင်ကယ်ကိုယ်စီနဲ့ကောင်လေးလေးငါးယောက်ကအုပ်စုလိုက်ကြီး၊ စာမေးပွဲပြီးလို့ပျော်ပွဲစားထွက်နေကြတာနေမှာ။
"သူငယ်ချင်းတွေလား.....ခြံထဲခေါ်သွားရင်ခေါ်သွား၊ ဒီနေ့ငါအိမ်မှာပြန်အိပ်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူး၊ နောက်ပြီးခြံကအိမ်မှာဘွားဘွားကြီးတို့မရှိဘူး၊ သော့ယူသွား...ရော့...."
"အင်း...မင်းကရော"
"အလုပ်ရှုပ်နေသေးလို့...မနက်ဖြန်မှပြီးမှာထင်တယ်...
ခြံထဲမှာဘယ်သူမှမရှိဘူး...
အေးဆေးပျော်လို့ရတယ်၊ မောင်ဆိုးကိုကြိုက်တာလုပ်ခိုင်း"
"အင်း...ပြီးရော..."
ခြံသော့လေးယူပြီးပြန်သွားတဲ့ကျောက်စိမ်းရဲ့နောက်ကျောလေးကပြေးပြီးဆွဲမွေ့ချင်စရာလေး။
ခပ်ဝေးဝေးကနေမြင်ရတာတောင်မှ...
ပန်းနုရောင်ပါးလေးတွေကဟဲလ်မက်ထဲကနေတိုးထွက်နေတာ၊
ဘယ်လောက်တောင်စားသောက်ထားလဲမသိဘူး၊
အသည်းတယားယားနဲ့ပြေးကုတ်လိုက်ချင်တာယားနေတာပဲ။
နေဦး...နောက်မှလိုက်ကုတ်မယ်...
အခုတော့...ငါအလုပ်တွေဖြတ်အုံးမယ်။