ေႏွာင္ႀကိဳး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(26)
အိမ္မွာလူရိပ္လူေျခကိုမေတြ႕ရဘူး။
ကားအိမ္မွာရွိမေနေတာ့...ေသွ်ာင္ရွိသလားမရွိဘူးလားဆိုတာကိုသူေခ်ာင္းလို႔မရဘူး။
အိမ္ျပန္ကတည္းကအခန္းေအာင္းပစ္လိုက္တာ။
စိတ္ေတြထိန္းမရဘဲဟိုကားေတြတေခြၿပီးတေခြၾကည့္။
မရၿပီ၊ ျပႆနာတကယ္တက္ေနၿပီ။
ခ်ီးထုပ္ေကာင္လုပ္လို႔...
ေသွ်ာင္ရိပ္မိမွာစိုးလို႔ေျကာက္ေနမိတာ...
ဒါေပမယ့္စိတ္ေတြကထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘူး။
အျပင္သြားၿပီးေပ်ာ္ပါးဖို႔လည္းသူအဆင္မေျပဘူး။
စိတ္ေတြမွာအရဲစြန္႔ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာ၊
ဦးေသွ်ာင္...မင္း...ငါ့ကိုစိတ္ကစားခ်င္ေအာင္လုပ္တာလြန္ေနၿပီ။
xxxxx
ေက်ာက္စိမ္းေရ...
မင္းကစားေနတာကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ျကည့္ေနခ်င္ေသးလို႔၊
ငါကစ,မထိမိေအာင္...ခ်ဳပ္ထိန္းေနဦးမယ္။
မင္းဘက္က...ၾကင္နာတတ္လာတဲ့အခ်ိန္အထိ၊
ငါ့အေပၚနားလည္ၿပီးအရမ္းခ်စ္သြားမယ့္အခ်ိန္အထိ၊
ငါ...မင္းကိုတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေျပာင္းလဲမွာ။
ႏူးညံ့ပါ၊ ညင္သာပါ၊ ထိေတြ႕ပါ၊ မင္း...ငါ့ကိုအဆံုးထိခံစားပါ။
xxxxx
ညဘက္ႀကီးမွၾကားရတဲ့အသံေတြေၾကာင့္အထိတ္တလန္႔ပါ။
ဘာလဲ...
ေဘးခန္းကၾကားေနရတဲ့ညည္းသံေတြကဘာလဲ။
ေက်ာက္စိမ္းအိပ္လို႔မေပ်ာ္တဲ့ၾကားကေနရင္တထိတ္ထိတ္ပါ။
ထ,ၾကည့္ရင္ေကာင္းမလား။
မၾကည့္ရဘူးလား။
ဒါေပမယ့္...ေက်ာက္စိမ္းမသိစိတ္ရဲ႕တေနရာမွာ။
တံခါးကဟေနတာ...
ဟင္..!..ေသွ်ာင္လား။
ေဘးကအခန္းထဲမွာတခုခုလုပ္ေနတာလား။
ညည္းညဴသံေတြကထိတ္လန္႔ဖို႔ေကာင္းေပမယ့္...
ဘယ္လိုဆြဲေဆာင္မႈရွိမွန္းမသိဘူး။
ဦးေသွ်ာင္ကတကိုယ္လံုးဘာအဝတ္စားမွမရွိေနဘူး။
တကိုယ္ေရအာသာေျဖေနတဲ့ေသွ်ာင့္လက္ကအေၾကာစိမ္းစိမ္းေတြ...
လႈပ္ရွားမႈေတြ...
အင္မတန္ျမန္ဆန္ေနတဲ့အသက္ရွဴနႈန္းေတြ။
ေဝးေဝးကေနေတာင္ျမင္ေနရတဲ့နႈတ္ခမ္းလွလွေတြ။
ဒါေတြျမင္ေနရတာ...ေက်ာက္စိမ္းတကယ္႐ူးခ်င္ေနၿပီ။
လူတကိုယ္လံုးလဲတုန္ရီေမာဟိုက္ေနတာမျဖစ္ေတာ့ဘူး...ေခြၿပီးလဲက်ေတာ့မွာပဲ။
အခန္းထဲျပန္ေျပးၿပီးတံခါးပိတ္လို႔အၾကားအာရံုကိုေျပာင္းယူရသည္။
နားေထာင္မိတဲ့သီခ်င္းက"အျပာေရာင္အခ်စ္ညတဲ့"
ေသ...ေသစမ္းကြာ...
ဒီအခ်ိန္မွာမွ။
တစ္နာရီ....အၾကာ...
ေက်ာက္စိမ္းလံုးဝအိပ္မရဘူး။ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။
စိတ္ေတြ႐ိုင္းလာျပန္ၿပီ။
အရဲစြန္႔ၿပီး...အဲဒီကမ႓ာထဲသြားမိသည္။
ႀကိဳတင္ၾကံစည္ထားတာမဟုတ္ေပမယ့္...
အရင္ကလုပ္ဖူးသလိုမ်ိဳး...ေဆးထိုးအပ္ေလးနဲ႔အေၾကာထဲေဆးထိုးသြင္းသည္။
သူ႔ဘာသာေတာ့မဟုတ္။
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ဦးေသွ်ာင့္ခႏၶာကိုယ္ထဲကိုပါ။
ေဆးေတြဖြက္ထားတာက်န္ေနတုန္းမို႔...
နည္းမွန္ေအာင္အသံုးခ်ေနတာ။
အဲဒါမေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္...သူအဆင္မွမေျပေတာ့တာ။
ဒီတစ္ခါေသွ်ာင့္မ်က္ႏွာေလးေတြသိပ္ၿပီးရဲတြတ္မေနဘူး။
စိမ္းျမေနတဲ့မုတ္ဆိတ္ရိပ္ကာစၾကမ္းရွရွပါးျပင္ေလးေတြနဲ႔... ပါးသိုင္းေမႊးေနရာေလးေတြ...
ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲခဲ့တဲ့အစိတ္အပိုင္းေလးေတြ။
နမ္းၾကည့္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္...
သူ...ေၾကာက္မိပါတယ္။
စြဲလမ္းျခင္းေတြအဆင့္တိုးသြားရင္...ခက္ေတာ့မယ္။
"ငါေလ...
မင္းလက္ကေလးေတြကိုခ်ဳပ္ထားပါရေစ။
အဲဒီယုယတတ္တဲ့လက္ေတြနဲ႔...
မင္းထိေတြ႕လာရင္ငါ့...ရင္ဘတ္ထဲမွာေနရထိုင္ရမေကာင္းလို႔။
တပတ္ေလာက္ေတာင္မခြဲခဲ့ရေပမယ့္...
အရမ္းလြမ္းေနတာပါ...ေသွ်ာင္ရဲ႕။
ငါမလြမ္းဘူးေျပာေနတာညာေနတာ။
မင္းခႏၶာကိုယ္ေလးကိုပဲလြမ္းေနမိတာ၊ မင္းသာသိရင္...
မင္းသာသိသြားရင္ကမ႓ာပ်က္မတတ္ထိတ္လန္႔ေနမွာေနာ္...
မင္းငါ့ကိုမုန္းသြားမွာမလား။"
အဲဒါေလးလုပ္ခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး...ခြင့္ေတာင္းဖို႔အဆင္မေျပလ္ု႔ိ...
ဒီလိုပဲငါယုတ္မာေနပါရေစ။
မင္းရဲ႕အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေလးေတြတခုမက်န္ငါခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္...
ထိေတြ႕ခ်င္မိတယ္၊
ဒါေပမယ့္ေလ...ငါ...ငါ...ေၾကာက္တယ္ေသွ်ာင္ရဲ႕။
ေနာက္တခါမင္းကိုမျပစ္မွားမိေအာင္ေနပါ့မယ္။
မင္း...ငါနဲ႔ေဝးေဝးေနေပးပါကြာ။
အခုငါ့ခံစားခ်က္ေတြကဟိုးဘံုခုနစ္ဆင့္ေရာက္ေနသလားထင္ရတယ္။
မင္း...ဒီထက္ထပ္ၿပီးညည္းညဴေပးလို႔မရဘူးလားဟင္...
အရင္ကမင္း...ဒီ့ထက္အသံက်ယ္ပါတယ္။
မင္းနႈတ္ခမ္းေတြကအခုမွ...တိုးတိတ္ေနသလိုခံစားရတာ...
ငါ...စိတ္ထင္ေနတာလားမသိဘူး။
မင္းႏိုးေနခဲ့သလား။
အရက္မူးေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
အဲဒီရမ္ႏွစ္ပုလင္းလံုးေသာက္ပစ္ထားတာမဟုတ္ဘူးလား။
နႈတ္ခမ္းေလးနားကပ္ၿပီးအေငြ႕အသက္စမ္းမိတာ...သိပ္ၿပီးအနံ့ကမျပင္းသလိုပဲ။
ေနာက္ၿပီး...
မင္း...ခႏၶာကိုယ္မွာဘာရနံ့ေလးေတြစြဲေနတာလဲဟင္....ဦးေသွ်ာင္...
အဲဒီနီရဲေနတဲ့ရင္ဘတ္ကအဖုေလးေတြကို
ငါနမ္းမိေတာ့မွာပဲ။
အာ့...
ျဖည္းျဖည္းကြာ...
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး...
ေလအဟုန္လိုျမန္ဆန္ၿပီးၾကမ္းတမ္းတဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔...
ကုန္းၫႊတ္က်လာတဲ့ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုဆြဲေပြ႕ထားေပးခ်င္ပါသည္။
တုန္ရီေနတဲ့သူ႔နႈတ္ခမ္းေလးကိုေမာ့နမ္းခ်င္မိတာ...
ယားေနတာပဲ။
မင္းဘာလို႔ဒီေလာက္ေၾကာက္ရြံ့ၿပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတာလဲ။
နမ္းခ်င္ရင္လည္းနမ္းလို႔ရေအာင္ငါ...ခြင့္ျပဳထားတာပဲ။
မင္းစိတ္ေလးေတြႏူးညံ့လာေအာင္လို႔...
ဗာနီလာရနံ့ေလးေတြငါ့ခႏၶာကိုယ္မွာဖ်န္းပက္ထားတယ္...
အဲဒီရနံ့ေလးကေယာက်ာ္းေလးေတြႀကိဳက္တတ္တာတဲ့သိလား။
ငါေတာင္ခုနကအဲဒီရနံ့ေၾကာင့္...ထိန္းလို႔မရဘဲမင္းအခန္းထဲဇြတ္ဝင္လာမိေတာ့မလို႔ေလ။
မင္း...ေၾကာက္ရြံ့သြားမွာစိုးေနတာ၊
ခြင့္ေတာင္းၿပီးမွၾကင္နာခ်င္တာ...
ငါ့စိတၱဇပါ...ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕။
ကဗ်ာမဆန္တတ္ဘူးထင္ရေပမယ့္...
မင္းအေပၚမွာသိပ္ၿပီးအႏုစိတ္ခ်င္ေနတာမဆန္းဘူးလား။
မင္းကိုယုယထားခ်င္တာ...ငါဘယ္အထိခံစားမႈေတြနက္ရိႈင္းေနသလဲ...မင္းမသိပါဘူးေလ။
တရိပ္ရိပ္တက္လာတဲ့ေဆးအရွိန္နဲ႔ငါမူးလိုက္တာ...
မ်က္လံုးေတြဝါးလာၿပီသိလား။
မင္းမ်က္ရည္စေတြျမင္ေနရတာရင္ထဲမေကာင္းလိုက္တာ၊
ေထြးေပြ႕ၿပီးသုတ္ေပးခ်င္ေပမယ့္...
မင္းကငါ့ကိုေပ်ာ့ေခြၿပီးအသိမဲ့ေအာင္လုပ္ထားတာကိုး။
မင္းစိတ္ႀကိဳက္ခြင့္ျပဳေပးခ်င္လို႔...ငါတမင္သက္သက္က္ိုအခန္းတံခါးဖြင့္ဟေပးထားတာသိလား။
မင္းသေဘာက်ငါ့က္ိုအလိုရွိသလိုေခြ်ယူႏိုင္ေအာင္လို႔...
မင္းေရွ႕မွာလာလဲက်ျပတာပါ။
မင္းသိရင္...ရယ္ခ်င္မလားဟင္။
အပ္ကေလးထိုးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာငါမ်က္ခံုးေတြေတာင္တြန္႔သြားတယ္။
ငါေဆးထိုးအပ္ေၾကာက္တတ္တာမင္းသိတယ္မလား။
အပ္ေလးစူးကနဲျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ...ငါ့လက္ေတြအိပ္ယာခင္းက္ိုဆုပ္ထားမိတယ္...မျမင္ဘူးလားဟင္။
ဒါေလးေတာင္မရိပ္မိဘူးလား။
ဟန္ေဆာင္ေနရတာပင္ပန္းပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္...မင္းဘက္ကေနေျဗာင္ႀကီးစလာမယ့္အခ်ိန္အထိ...
ငါသည္းခံေနမွာ။
မင္းအခုရိႈက္နမ္းလိုက္တဲ့လည္ပင္းေစာင္းေလးကေန၊
ငါ့နႈတ္ခမ္းေတြအထိက်ဴးလြန္ၿပီးခ်စ္စိတ္ယိုဖိတ္လာမယ့္...အေျခေနအထိ...
ငါသည္းခံေပးမွာ။
ငါ့ကိုယ္ငါထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာမလြန္တဲ့အထိေပါ့...ေနာ့္...
မင္း...မုန္ယိုေနတာခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။
မင္းပါးေလးေတြ၊ မင္းနႈတ္ခမ္းေလးေတြ...
မင္းခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး...
ငါအပိုင္သိမ္းခ်င္လွၿပီကြ။
ေပးပါလို႔ေတာင္းမယ္...
မင္းေခါင္းညိတ္ၿပီးခြင့္ျပဳတဲ့တခ်ိန္မွာငါ့အခ်စ္ေတြကိုအကုန္လြင့္က်ဲမွာ...
အဲဒီလြင္ျပင္ႀကီးထဲမွာ...မင္းနဲ႔ငါ...
xxxxx
မင္းငါ့ကိုသာယာသြားတာ...
နာရီအတိအက်နဲ႔ငါမွတ္ထားတယ္ေနာ္၊
မွင္ေသေသနဲ႔မင္း...ဟန္ေဆာင္တတ္ေအာင္မ်က္မွန္လွလွေလးဝယ္ေပးထားတယ္ေနာ္။
မၾကံဳပါရေစနဲ႔...
မနက္ျဖန္ငါ့က္ိုေရွာင္ေနတာမၾကံဳပါရေစနဲ႔။
ငါၾကင္နာခ်င္လာတဲ့အထိ...ထိတ္လန္႔ပြင့္ဟေနတဲ့နႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုမျမင္ပါရေစနဲ႔။
အိမ္မွာတျခားလူေတြရွိေနေသးေတာ့...
လူျမင္မေကာင္းေတာ့ေအာင္...ငါစိတ္မလႈပ္ရွားပါရေစနဲ႔။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္...မင္းကိုခိုးဝွက္ယုယခ်င္လာေအာင္လို႔...
မျမႇူဆြယ္ပါနဲ႔။
အႀကိမ္ႀကိမ္မင္းေရွ႕လာလဲက်ပါဦးမယ္။
မင္းငါ့က္ိုပိုၿပီးႏူးညံ့ညင္သာတတ္လာတဲ့အထိေပါ့...
ေသြးသားကိစၥနဲ႔ခ်စ္ျခင္းတရားကမပတ္သက္ဘူးလို႔ဆိုၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္...ငါ့အတြက္ေတာ့သက္ဆိုင္တယ္။
မင္းကိုခ်စ္လို႔ေပးဆပ္ခ်င္တာမို႔...
ငါ့ကိုခ်စ္လို႔မင္းေပးဆပ္ခ်င္တဲ့အထိေစာင့္ဆိုင္းေနမွာ။
အထက္နဲ႔ေအာက္ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီးခ်စ္ေနတယ္ဆိုရင္အတၱေတြပါတယ္လို႔ငါယူဆတယ္။
ငါမင္းကိုအတၱႀကီးႀကီးနဲ႔ခ်စ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးသိလား။
မင္းဆီကလည္းအတၱေတြနဲ႔ခ်စ္မွာကိုလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူးသိလား။
ဒါ့ေၾကာင့္ငါ...စိတ္ရွည္ေနခ်င္တာ။
မင္းသိပါတယ္...
ငါဆိုတဲ့အေကာင္ကေမြးကတည္းကလွ်ာရွည္တာ။
ငိုေနရင္မတိတ္ေတာ့ဘူး၊ သိပ္ၿပီးအခ်ိန္ၾကာႀကီးငိုတာလို႔ေမေမေလးေျပာတတ္တာမင္းမွတ္မိတယ္မလားဟင္...
ခ်စ္လြန္းလို႔...စိတ္ရွည္သည္းခံေနတာပါ။
ဒါကိုမင္း...နားလည္ေအာင္လို႔...အခ်ိန္ထပ္ယူဦးမွာ။
(မင္း...အဲမွာရွည္ေနလိုက္...ငေသွ်ာင္၊
ဟိုက...ၾကမ္းတာကိုသေဘာတက်နဲ႔ခံေနလိုက္၊
ကဗ်ာေတြဆန္ၿပီးခံေနလိုက္
ေနာက္ေန႔က်ရင္...ၾကည္ႏူးၿပီးေတာ့...အိပ္ယာထဲေသေနလိုက္၊
ထမင္းလည္းမစားနဲ႔ေတာ့...ဘာမွမလုပ္နဲ႔ေတာ့ေသလိုက္ေတာ့...
ေဟ်ာင့္...တံုးတဲ့အတဲ့အေကာင္ခံလိုက္ေပါ့...)
Unicode
နှောင်ကြိုး ( trouble maker)
BXG Fanfic
(နှစ်ယောက်သားကိုအပေါ်အောက်တလှည့်စီသွားပေးမယ်ဆိုပေမယ့်...
ဒီကျောရိုးကိုက Zhanyi ဖြစ်နေလို့တရားမမျှတမိရင်တောင်းပန်ပါတယ်)
(26)
အိမ်မှာလူရိပ်လူခြေကိုမတွေ့ရဘူး။
ကားအိမ်မှာရှိမနေတော့...သျှောင်ရှိသလားမရှိဘူးလားဆိုတာကိုသူချောင်းလို့မရဘူး။
အိမ်ပြန်ကတည်းကအခန်းအောင်းပစ်လိုက်တာ။
စိတ်တွေထိန်းမရဘဲဟိုကားတွေတခွေပြီးတခွေကြည့်။
မရပြီ၊ ပြဿနာတကယ်တက်နေပြီ။
ချီးထုပ်ကောင်လုပ်လို့...
သျှောင်ရိပ်မိမှာစိုးလို့ကြောက်နေမိတာ...
ဒါပေမယ့်စိတ်တွေကထိန်းချုပ်လို့မရဘူး။
အပြင်သွားပြီးပျော်ပါးဖို့လည်းသူအဆင်မပြေဘူး။
စိတ်တွေမှာအရဲစွန့်ဖို့ကြိုးစားနေတာ၊
ဦးသျှောင်...မင်း...ငါ့ကိုစိတ်ကစားချင်အောင်လုပ်တာလွန်နေပြီ။
xxxxx
ကျောက်စိမ်းရေ...
မင်းကစားနေတာကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ကြည့်နေချင်သေးလို့၊
ငါကစ,မထိမိအောင်...ချုပ်ထိန်းနေဦးမယ်။
မင်းဘက်က...ကြင်နာတတ်လာတဲ့အချိန်အထိ၊
ငါ့အပေါ်နားလည်ပြီးအရမ်းချစ်သွားမယ့်အချိန်အထိ၊
ငါ...မင်းကိုတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပြောင်းလဲမှာ။
နူးညံ့ပါ၊ ညင်သာပါ၊ ထိတွေ့ပါ၊ မင်း...ငါ့ကိုအဆုံးထိခံစားပါ။
xxxxx
ညဘက်ကြီးမှကြားရတဲ့အသံတွေကြောင့်အထိတ်တလန့်ပါ။
ဘာလဲ...
ဘေးခန်းကကြားနေရတဲ့ညည်းသံတွေကဘာလဲ။
ကျောက်စိမ်းအိပ်လို့မပျော်တဲ့ကြားကနေရင်တထိတ်ထိတ်ပါ။
ထ,ကြည့်ရင်ကောင်းမလား။
မကြည့်ရဘူးလား။
ဒါပေမယ့်...ကျောက်စိမ်းမသိစိတ်ရဲ့တနေရာမှာ။
တံခါးကဟနေတာ...
ဟင်..!..သျှောင်လား။
ဘေးကအခန်းထဲမှာတခုခုလုပ်နေတာလား။
ညည်းညူသံတွေကထိတ်လန့်ဖို့ကောင်းပေမယ့်...
ဘယ်လိုဆွဲဆောင်မှုရှိမှန်းမသိဘူး။
ဦးသျှောင်ကတကိုယ်လုံးဘာအဝတ်စားမှမရှိနေဘူး။
တကိုယ်ရေအာသာဖြေနေတဲ့သျှောင့်လက်ကအကြောစိမ်းစိမ်းတွေ...
လှုပ်ရှားမှုတွေ...
အင်မတန်မြန်ဆန်နေတဲ့အသက်ရှူနှုန်းတွေ။
ဝေးဝေးကနေတောင်မြင်နေရတဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှတွေ။
ဒါတွေမြင်နေရတာ...ကျောက်စိမ်းတကယ်ရူးချင်နေပြီ။
လူတကိုယ်လုံးလဲတုန်ရီမောဟိုက်နေတာမဖြစ်တော့ဘူး...ခွေပြီးလဲကျတော့မှာပဲ။
အခန်းထဲပြန်ပြေးပြီးတံခါးပိတ်လို့အကြားအာရုံကိုပြောင်းယူရသည်။
နားထောင်မိတဲ့သီချင်းက"အပြာရောင်အချစ်ညတဲ့"
သေ...သေစမ်းကွာ...
ဒီအချိန်မှာမှ။
တစ်နာရီ....အကြာ...
ကျောက်စိမ်းလုံးဝအိပ်မရဘူး။ မနေနိုင်တော့ဘူး။
စိတ်တွေရိုင်းလာပြန်ပြီ။
အရဲစွန့်ပြီး...အဲဒီကမ႓ာထဲသွားမိသည်။
ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမဟုတ်ပေမယ့်...
အရင်ကလုပ်ဖူးသလိုမျိုး...ဆေးထိုးအပ်လေးနဲ့အကြောထဲဆေးထိုးသွင်းသည်။
သူ့ဘာသာတော့မဟုတ်။
အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ဦးသျှောင့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲကိုပါ။
ဆေးတွေဖွက်ထားတာကျန်နေတုန်းမို့...
နည်းမှန်အောင်အသုံးချနေတာ။
အဲဒါမကောင်းမှန်းသိပေမယ့်...သူအဆင်မှမပြေတော့တာ။
ဒီတစ်ခါသျှောင့်မျက်နှာလေးတွေသိပ်ပြီးရဲတွတ်မနေဘူး။
စိမ်းမြနေတဲ့မုတ်ဆိတ်ရိပ်ကာစကြမ်းရှရှပါးပြင်လေးတွေနဲ့... ပါးသိုင်းမွှေးနေရာလေးတွေ...
စေ့စေ့မကြည့်ရဲခဲ့တဲ့အစိတ်အပိုင်းလေးတွေ။
နမ်းကြည့်လိုက်ချင်ပေမယ့်...
သူ...ကြောက်မိပါတယ်။
စွဲလမ်းခြင်းတွေအဆင့်တိုးသွားရင်...ခက်တော့မယ်။
"ငါလေ...
မင်းလက်ကလေးတွေကိုချုပ်ထားပါရစေ။
အဲဒီယုယတတ်တဲ့လက်တွေနဲ့...
မင်းထိတွေ့လာရင်ငါ့...ရင်ဘတ်ထဲမှာနေရထိုင်ရမကောင်းလို့။
တပတ်လောက်တောင်မခွဲခဲ့ရပေမယ့်...
အရမ်းလွမ်းနေတာပါ...သျှောင်ရဲ့။
ငါမလွမ်းဘူးပြောနေတာညာနေတာ။
မင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပဲလွမ်းနေမိတာ၊ မင်းသာသိရင်...
မင်းသာသိသွားရင်ကမ႓ာပျက်မတတ်ထိတ်လန့်နေမှာနော်...
မင်းငါ့ကိုမုန်းသွားမှာမလား။"
အဲဒါလေးလုပ်ချင်လို့ပါဆိုပြီး...ခွင့်တောင်းဖို့အဆင်မပြေလ်ု့ိ...
ဒီလိုပဲငါယုတ်မာနေပါရစေ။
မင်းရဲ့အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းလေးတွေတခုမကျန်ငါခံစားကြည့်ချင်တယ်...
ထိတွေ့ချင်မိတယ်၊
ဒါပေမယ့်လေ...ငါ...ငါ...ကြောက်တယ်သျှောင်ရဲ့။
နောက်တခါမင်းကိုမပြစ်မှားမိအောင်နေပါ့မယ်။
မင်း...ငါနဲ့ဝေးဝေးနေပေးပါကွာ။
အခုငါ့ခံစားချက်တွေကဟိုးဘုံခုနစ်ဆင့်ရောက်နေသလားထင်ရတယ်။
မင်း...ဒီထက်ထပ်ပြီးညည်းညူပေးလို့မရဘူးလားဟင်...
အရင်ကမင်း...ဒီ့ထက်အသံကျယ်ပါတယ်။
မင်းနှုတ်ခမ်းတွေကအခုမှ...တိုးတိတ်နေသလိုခံစားရတာ...
ငါ...စိတ်ထင်နေတာလားမသိဘူး။
မင်းနိုးနေခဲ့သလား။
အရက်မူးနေတာမဟုတ်ဘူးလား။
အဲဒီရမ်နှစ်ပုလင်းလုံးသောက်ပစ်ထားတာမဟုတ်ဘူးလား။
နှုတ်ခမ်းလေးနားကပ်ပြီးအငွေ့အသက်စမ်းမိတာ...သိပ်ပြီးအနံ့ကမပြင်းသလိုပဲ။
နောက်ပြီး...
မင်း...ခန္ဓာကိုယ်မှာဘာရနံ့လေးတွေစွဲနေတာလဲဟင်....ဦးသျှောင်...
အဲဒီနီရဲနေတဲ့ရင်ဘတ်ကအဖုလေးတွေကို
ငါနမ်းမိတော့မှာပဲ။
အာ့...
ဖြည်းဖြည်းကွာ...
မဖြစ်နိုင်ဘူး...
လေအဟုန်လိုမြန်ဆန်ပြီးကြမ်းတမ်းတဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေနဲ့...
ကုန်းညွှတ်ကျလာတဲ့ကျောက်စိမ်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုဆွဲပွေ့ထားပေးချင်ပါသည်။
တုန်ရီနေတဲ့သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုမော့နမ်းချင်မိတာ...
ယားနေတာပဲ။
မင်းဘာလို့ဒီလောက်ကြောက်ရွံ့ပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျနေတာလဲ။
နမ်းချင်ရင်လည်းနမ်းလို့ရအောင်ငါ...ခွင့်ပြုထားတာပဲ။
မင်းစိတ်လေးတွေနူးညံ့လာအောင်လို့...
ဗာနီလာရနံ့လေးတွေငါ့ခန္ဓာကိုယ်မှာဖျန်းပက်ထားတယ်...
အဲဒီရနံ့လေးကယောကျာ်းလေးတွေကြိုက်တတ်တာတဲ့သိလား။
ငါတောင်ခုနကအဲဒီရနံ့ကြောင့်...ထိန်းလို့မရဘဲမင်းအခန်းထဲဇွတ်ဝင်လာမိတော့မလို့လေ။
မင်း...ကြောက်ရွံ့သွားမှာစိုးနေတာ၊
ခွင့်တောင်းပြီးမှကြင်နာချင်တာ...
ငါ့စိတ္တဇပါ...ကျောက်စိမ်းရဲ့။
ကဗျာမဆန်တတ်ဘူးထင်ရပေမယ့်...
မင်းအပေါ်မှာသိပ်ပြီးအနုစိတ်ချင်နေတာမဆန်းဘူးလား။
မင်းကိုယုယထားချင်တာ...ငါဘယ်အထိခံစားမှုတွေနက်ရှိုင်းနေသလဲ...မင်းမသိပါဘူးလေ။
တရိပ်ရိပ်တက်လာတဲ့ဆေးအရှိန်နဲ့ငါမူးလိုက်တာ...
မျက်လုံးတွေဝါးလာပြီသိလား။
မင်းမျက်ရည်စတွေမြင်နေရတာရင်ထဲမကောင်းလိုက်တာ၊
ထွေးပွေ့ပြီးသုတ်ပေးချင်ပေမယ့်...
မင်းကငါ့ကိုပျော့ခွေပြီးအသိမဲ့အောင်လုပ်ထားတာကိုး။
မင်းစိတ်ကြိုက်ခွင့်ပြုပေးချင်လို့...ငါတမင်သက်သက်က်ိုအခန်းတံခါးဖွင့်ဟပေးထားတာသိလား။
မင်းသဘောကျငါ့က်ိုအလိုရှိသလိုချွေယူနိုင်အောင်လို့...
မင်းရှေ့မှာလာလဲကျပြတာပါ။
မင်းသိရင်...ရယ်ချင်မလားဟင်။
အပ်ကလေးထိုးလိုက်တဲ့အချိန်မှာငါမျက်ခုံးတွေတောင်တွန့်သွားတယ်။
ငါဆေးထိုးအပ်ကြောက်တတ်တာမင်းသိတယ်မလား။
အပ်လေးစူးကနဲဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ...ငါ့လက်တွေအိပ်ယာခင်းက်ိုဆုပ်ထားမိတယ်...မမြင်ဘူးလားဟင်။
ဒါလေးတောင်မရိပ်မိဘူးလား။
ဟန်ဆောင်နေရတာပင်ပန်းပါပြီ။
ဒါပေမယ့်...မင်းဘက်ကနေဗြောင်ကြီးစလာမယ့်အချိန်အထိ...
ငါသည်းခံနေမှာ။
မင်းအခုရှိုက်နမ်းလိုက်တဲ့လည်ပင်းစောင်းလေးကနေ၊
ငါ့နှုတ်ခမ်းတွေအထိကျူးလွန်ပြီးချစ်စိတ်ယိုဖိတ်လာမယ့်...အခြေနေအထိ...
ငါသည်းခံပေးမှာ။
ငါ့ကိုယ်ငါထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့အတိုင်းအတာမလွန်တဲ့အထိပေါ့...နော့်...
မင်း...မုန်ယိုနေတာချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။
မင်းပါးလေးတွေ၊ မင်းနှုတ်ခမ်းလေးတွေ...
မင်းခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး...
ငါအပိုင်သိမ်းချင်လှပြီကွ။
ပေးပါလို့တောင်းမယ်...
မင်းခေါင်းညိတ်ပြီးခွင့်ပြုတဲ့တချိန်မှာငါ့အချစ်တွေကိုအကုန်လွင့်ကျဲမှာ...
အဲဒီလွင်ပြင်ကြီးထဲမှာ...မင်းနဲ့ငါ...
xxxxx
မင်းငါ့ကိုသာယာသွားတာ...
နာရီအတိအကျနဲ့ငါမှတ်ထားတယ်နော်၊
မှင်သေသေနဲ့မင်း...ဟန်ဆောင်တတ်အောင်မျက်မှန်လှလှလေးဝယ်ပေးထားတယ်နော်။
မကြုံပါရစေနဲ့...
မနက်ဖြန်ငါ့က်ိုရှောင်နေတာမကြုံပါရစေနဲ့။
ငါကြင်နာချင်လာတဲ့အထိ...ထိတ်လန့်ပွင့်ဟနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုမမြင်ပါရစေနဲ့။
အိမ်မှာတခြားလူတွေရှိနေသေးတော့...
လူမြင်မကောင်းတော့အောင်...ငါစိတ်မလှုပ်ရှားပါရစေနဲ့။
နေ့ခင်းကြောင်တောင်...မင်းကိုခိုးဝှက်ယုယချင်လာအောင်လို့...
မမြှူဆွယ်ပါနဲ့။
အကြိမ်ကြိမ်မင်းရှေ့လာလဲကျပါဦးမယ်။
မင်းငါ့က်ိုပိုပြီးနူးညံ့ညင်သာတတ်လာတဲ့အထိပေါ့...
သွေးသားကိစ္စနဲ့ချစ်ခြင်းတရားကမပတ်သက်ဘူးလို့ဆိုကြတယ်။
ဒါပေမယ့်...ငါ့အတွက်တော့သက်ဆိုင်တယ်။
မင်းကိုချစ်လို့ပေးဆပ်ချင်တာမို့...
ငါ့ကိုချစ်လို့မင်းပေးဆပ်ချင်တဲ့အထိစောင့်ဆိုင်းနေမှာ။
အထက်နဲ့အောက်ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပြီးချစ်နေတယ်ဆိုရင်အတ္တတွေပါတယ်လို့ငါယူဆတယ်။
ငါမင်းကိုအတ္တကြီးကြီးနဲ့ချစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူးသိလား။
မင်းဆီကလည်းအတ္တတွေနဲ့ချစ်မှာကိုလိုချင်တာမဟုတ်ဘူးသိလား။
ဒါ့ကြောင့်ငါ...စိတ်ရှည်နေချင်တာ။
မင်းသိပါတယ်...
ငါဆိုတဲ့အကောင်ကမွေးကတည်းကလျှာရှည်တာ။
ငိုနေရင်မတိတ်တော့ဘူး၊ သိပ်ပြီးအချိန်ကြာကြီးငိုတာလို့မေမေလေးပြောတတ်တာမင်းမှတ်မိတယ်မလားဟင်...
ချစ်လွန်းလို့...စိတ်ရှည်သည်းခံနေတာပါ။
ဒါကိုမင်း...နားလည်အောင်လို့...အချိန်ထပ်ယူဦးမှာ။
(မင်း...အဲမှာရှည်နေလိုက်...ငသျှောင်၊
ဟိုက...ကြမ်းတာကိုသဘောတကျနဲ့ခံနေလိုက်၊
ကဗျာတွေဆန်ပြီးခံနေလိုက်
နောက်နေ့ကျရင်...ကြည်နူးပြီးတော့...အိပ်ယာထဲသေနေလိုက်၊
ထမင်းလည်းမစားနဲ့တော့...ဘာမှမလုပ်နဲ့တော့သေလိုက်တော့...
ဟျောင့်...တုံးတဲ့အတဲ့အကောင်ခံလိုက်ပေါ့...)