Ertesi gün Sumru onun gelmesini bekliyordu. Erkenden kalkmış hazırlanmıştı. Bugün ne yapacaklarını çok merak ediyordu. Onunla daha çok şey yapmak istediğini fark etmişti. Dün gece uykuya dalması kolay olmamıştı. Sürekli Kutay 'ı düşünmüştü. İçinde anlamlandıramadığı bir duygu vardı. Kutay 'la o isteseler de birlikte olamazlardı. Bunu biliyordu ama bilmek istemiyordu. Bunu unutmak istiyordu. Seviyordu işte onu. Bunu dün anlamıştı. Onunlayken mutlu olması suç muydu ? Buraya onun için gelmesi.. onun hayatını yasamak istemesi falan bahaneydi hep. Sumru yalnızca onu istiyordu. Gözlerini kapattı bir süreliğine. Açık dursa göz yaşları akıverecekti yanaklarına. Bunu şu an istemezdi. Biraz Sonra Kutay gelecekti. Onu bu şekilde karşılamak istemezdi.
Altına giydiği kot pantolon vücudunu sarmış vücut hatlarını belli ediyordu. Üzerine geçirdiği gömlek ise ona cidden çok yakışmıştı. Bunların hepsini yeni almıştı Sumru. Onun yanına özensiz bir şekilde gelmek istememişti. Kim sevdiği birinin yanına kötü giyimiyle gitmek isterdi ki ?
Kapı çaldığında Sumru 'nun eli ayağına dolaştı. Gelmişti işte. Ah bu ne kadar da heyecanlı bir durumdu böyle ? Onunla evli olduğunu düşündü bir an. Her akşam evlerine gelişini. Ona kapıyı açmayı.. neyse hayal dünyasına gerek yoktu. Hüzünlenecekti şimdi. Günü hiç başlamadan kaybetmeye hiç gerek yoktu. Kapıyı açmadan önce koşarak aynanın karşısına geçerek kendine çeki düzen verdi. Güzel miydi ? Gerçi bunu neden sorguluyordu? Kutay kendisini beğenmiyordu. Ama vücudunu beğeniyordu. Bunu biliyordu. Onun tek sevdiği şey bu değil miydi zaten ?
Sumru asla onun bu yönüne uygun bakmadığı için olamazdı onlar. Kapı bir kez daha çalınca artık açması gerektiğini anlayarak kapıya doğru koşar adımlarla yürüdü. Kapıyı açtığında Kutay 'ı görmek güzel bir histi ona göre. Acaba Kutay 'a göre nasıl bir şeydi bu ? O da.. Hayir o böyle şeylerden hoşlanmazdı. Sumru ne çabuk unutmuştu ? Kendi kendine kızdı. Bir daha böyle şeyler düşünmek yoktu.
" Hoşgeldin. " dedi kapıyı açtığında.
" Bir an hiç açmayacaksın sandım. " diye fısıldadı Kutay bir anda. Gerçekleri söylemişti ama bunu bir anda söyleyince Sumru şaşırmıştı tabi.
" Şey geciktim..Biraz pardon. " dedi mahcup bir sesle. Aynaya bakarken oyalanmasaydi olmazdı iste böyle bir muhabbet. Ama o hazırlandığını belli etmişti iste.
" Şaka yapıyorum. " dedi Kutay gülümseyerek. " Takılıyorum sana." Ah demeyecekti işte bunları. Çünkü Sumru hayallere düşünüyordu.
" Gidelim mi hemen ? " dedi Sumru. " Bugün neler yapacağımızı çok merak ediyorum."
Kutay sanki bir şeyi söylemekte zorlamıyormuş gibi kafasını karşılığında Sumru yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anlamıştı. Ne olmuştu ? Acil bir işi falan mı çıkmıştı? Öyleyse buraya kadar gelmesine ne gerek vardı ? Direk gitseydi ya.
" Aslında bugün. " diye ağzında geveledi Kutay. Ne yapacaklardı ki ? Ya da yapmayacaklar mıydı ?
" Yoksa bir işin mi var ? " Sumru 'nun ses tonu hayal kırıklarıyla doluydu. Sadece 3 günlüğüne gelmişti ve onun işi mi vardı yani ? Olacak iş miydi bu ? Sadece 3 gününü bile mi veremiyordu ona ? İçinden bunları geçirirken dışında tam bir oscarlık oyuncu gibi söyledikleri ve oynadığı oyunculukla takdir toplamak üzereydi. " Öyleyse sorun değil, sonra da hallederiz. Nolcak ki sanki ? " yüzü gülüyordu ama yutkunamıyordu Sumru. Boğuluyor gibiydi. 3 gün ya 3 gün !
Bana ayıracak üç gün dedi içinden. O da mı yok ?
Kendini o kadar değersiz hissetti ki, gözlerinden yaşlar gelecekti. Gitmesini istiyordu. Kutay buradan gitmeliydi ve Sumru ağlamaya başlamalıydı. Ancak öyle kendine geleceğine inanıyordu çünkü.
Kutay da ise durumlar garip bir hal almıştı. Sumru neye üzülmüştü? Bir şey de dememişti. Bugün bir şey yapmayacaklarını falan mı sanmıştı o ? Kendine kızdı. Ne diye öyle değişik bir şekilde söylediyse. " Senden başka işim yok. " dediğinde Sumru 'nun bakışlarını görmek öyle güzeldi ki. Bir anda basını ona çevirişi.
Kutay uzun sayılacak bir süre ona baktı. Biraz daha baksa kız anlayacaktı her şeyi. " Bence artık çıkalım yoksa gideceğimiz yerlerin hepsine gidemeyebiliriz. Hazırsın değil mi ? " diye sorduğunda bir yandan da onu inceliyordu. Giydiği pantolon hayale bir şey bırakmayan cinstendi. Her sey net bir şekildeyken gözlerini ondan çekmezse bu odadan çıkmayacaklarını anladığı için hafifçe öksürerek onun da gelmesi için kapı kenarından çekildi.
" Hazırım, nereye gidiyoruz ? " diye sordu Sumru merakla. Asansöre bindiklerinde ikisi de sessizdi. Sumru Bir an içinden konuştuğunu falan sandı ama Kutay onu duymayacak kadar başka şeylere dalmıştı. " Sana soruyorum? " diyerek ellerini onun gözlerinin önünde salladı Sumru.
Kutay daldığı rüya aleminden Sumru 'nun eliyle uyanmıştı. " Bir şey mi dedin ? "
" Nereye gideceğiz diye sormuştum. " dedi Sumru onu duymadığını fark ettiğinde. Neye dalmıştı ki bu kadar ? Anlamıyordu. Anlamak da istemiyordu galiba. Sonunda üzüleceği bir şeyse heleki hiç anlamasa da olurdu.
" Bugün aslında farklı bir şey yapacağız. Yine cesaret isteyen seyler. Hem de daha çok cesaret isteyen seyler. Ama yapacak mısın diye sormak istiyorum. Ne olursa olsun yapar mısın ? Buraya geldiğine göre her şeyi denemelisin değil mi ? "
Sumru düşündü. En fazla ne yapabilirlerdi ki ? Yapacaktı. " Yaparım, gönder gelsin bakalım. " dediğinde asansörden inmişler otelden çıkmışlardı.
" Bugün kendi cesaretimizi zorlayacağız. "
" O ne demek ki ? "
" Korkuların.." dedi Kutay sanki ağzından cımbızla kelime seçiyormuş gibi hissediyordu Sumru. Hepsini bir anda söylese olmuyor muydu yani ? " Korkularınla yüzleşmek de bir cesarettir. "
" Korkuların derken ? "
" Nelerden korkarsın bir düşün. " dediğinde Sumru bunu yapabilir miydi bilmiyordu. Onun bir çok korkusu vardı çünkü. Ama bunlar aksiyon olmazdı ki. Olur muydu ? Olurdu tabiki.
" Bunu yapmak zorunda mıyız ? "
" Ben en büyük korkumdan başladım bu yola, " dedi Kutay. " Bu hayatı kolay elde etmedim. Benim hayatımı yasamak istiyorsan bugün korkularınla yüzleşmelisin. Bunu ben yaparken yanimda kimsenin olmasına izin vermedim ama senin yanında ben olacağım. Şanslısın. " diyerek göz kırptığında Sumru ne diyeceğini bilemez bir halde arabaya bindi.
Korkularını yenmek mi ? Bu kulağa korkunç geliyordu. Sumru bunu yapamazdı. Tamam eğlenmek güzeldi de, bu da nerden çıkmıştı şimdi ?
" Peki ilk ne yapacağız? " diye sordu uzun bir sessizliğin ardından.
" Yükseklikten korkuyorsun değil mi ? " diye sordu Kutay. Bunu zaten biliyordu. Sumru bahsetmişti kendinden ve Kutay dinlemişti. Ama Kutay kendinden hiç bahsetmemişti işte sorun oradaydı. Arada bir bahsettiği seyleri biliyordu Sumru başka bir şey bilmiyordu onun hakkında.
" Evet de.."
" De ' ler yok. " dedi Kutay arabayı hızlı bir şekilde sürmeye başladığında Sumru emniyet kemerini takmadığını fark etti. " Sil at kafandan her şeyi. Kendini rahatlatmaya çalış. " onunla konuşurken bir yandan da iyice hızlanıyordu. Bu kadar hıza gerek var mıydı ?
" Bu kadar hızlı giderken rahatlamamı beklemen komik değil mi ? "
" Korkuyor musun ? " diye sordu Kutay ona doğru dönerek.
" Kutay önüne bak.." Sumru artik ne yapacağını şaşırmıştı. Ne yapıyordu bu çocuk böyle? Öldürmeye mi çalışıyordu onları ?
" Korkuların o kadar çok ki hangisini yeneceğiz Sumru ? " diye sorduğunda ' Seni ' demeyi o kadar istedi ki..
" Kutay yavaşla. " diyebildi sadece.
" Korkma. Bir şey olmaz. Olsaydı ben şu an yanında oturuyor olmazdım. Sadece heyecanı hisset."
" Ben başka bir şey hissedeceğim şimdi. " diye bağırdı Sumru. " Kutay yapma lütfen. Bak korkuyorum, hem de fazlasıyla. Değişik davranmayı keser misin ? Bu bir oyun mu yoksa ? "
" Her sey bir oyun değil mi zaten ? "
" Kutay durdur şu arabayı. " dediğinde uçsuz bucaksız bir yere gelmişlerdi. Sumru korkuyordu. Gerçekten korkuyordu. Hiç böyle hissetmemisti. Kutay aksiyonu seviyordu evet ama bu kadar aksiyon da kimseye yakışmıyordu ona göre.
" Durdurdum. " dedi Kutay bir anda frene basarak. Sumru arabadan fırlayacağını düşündü ama öyle bir şey olmadı.
" Yüreğim ağzıma geldi. Ne yapıyorsun sen ? " diye bağırdı Sumru kendine az da olsa gelebildiğinde. Ama Kutay sadece gülmüştü bu duruma. " Bir de buna gülüyor musun? " Sumru sinirlendiğini hissettiğinde Kutay hala gülüyordu. Sonra ona kaş göz işareti yaptığını hissettiğinde anlayamayarak etrafına bakındı.
Arabanın camından dışarı baktığında uçan balonu gördü.
" Buna mı bineceğiz? " dedi dilini yutacakmış gibi.
" Araba hızı seni heyecanlandırmak içindi. Testten kaldın. " dedi Kutay gülerek. " Şimdi uçan balonda nasılsın bir görelim bakalım. Bu sefer Kutay durdur arabayı diyemezsin bak hatırlatırım. " dediğinde her ikisi de güldü.
Uçan balona binmek...
Şey bu biraz romantik değil miydi ?