ŞARAPNEL +18

15

Sumru yatakta dizlerini kendine çekerek iyice küçülmüştü. Gözleri Kutay 'daydı. Sanki yatmıyor da gerginlikten ölüyor gibi durmasını anlayamıyordu. Sumru 'yu bu kadar mı istemiyordu ? Dişlerini sıktı genç kadın. Yoksa her an ağlayabilirdi. Ama şu an bunun sırası değildi. Ağlamayı ertelemesi gerekiyordu. Buraya neden geldiğini unutmamalıydı.

" Örümcek.." dediğini işitti Kutay 'ın. " Vardı sahiden değil mi ? "

" Yok yalan söyledim. " dedi Sumru alıngan bir sesle. Yanakları söylediği yalandan dolayı kızarmaya başlayabilirdi. Yanaklarının içini ısırarak gerilmemeyi diledi.

" Valla mı ? " diyerek ona hızla dönen  Kutay 'ın eli Sumru 'nun açıkta kalan beline dokununca her iki tarafta neye uğradığını şaşırdı.

" Şaka mısın Kutay ? " diye sordu Sumru gergin bir sesle. Yalan söylüyor olabilirdi ama bu hayırlı bir iş içindi. Gerçi bu iş ne kadar hayırlı olabilirdi onu da bilemiyordu.  Ona sinirli bir Sekil de bakarak gözlerini kıstı.

" Ben.."

" Bu kadar mı zor ? " dedi Sumru ağlamaklı bir sesle. " Bana yakın olmak bu kadar mı zor ? Beni bu denli yanından göndermek istediğini bilmiyordum. "

" Göndermek istediğim falan yok. " dedi sonra ne söyleyeceğini, nasıl bu konuyu toparlayacagini bilemeyen Kutay. Yanımda durman ikimiz açısından da başka sonuçlar doğuracak, her an üzerine atlayacak bir panterden farkım yok mu demeliydi?

" O zaman bu tepkilerin de ne ? " diye sordu Sumru haklı olarak. Yatakta bile diken üstündeydi Kutay. Gözleri sürekli kapıya dönüyordu. Biri çalsa, onu çağırsalar Sumru 'yu hiç düşünmeden gidecek gibiydi.

" Tepki falan yok.." sertçe yutkundu Kutay, şimdi ne demeliydi ?  " Sadece.."

" Sadece ne Kutay ? " Sumru artık ona haykırmak istiyordu. Dişlerini sıkmaktan çenesi ağrıyordu. Onu sevmediğini bu denli belli etmesi hiç hoş değildi. Rahatsız olması kendini ne kadar kötü hissettiriyordu farkında mıydı ?