Gecikme icin uzgunum ama yazililarim vardi hafta boyunca :(
İyi Okumalar^^
Uyandığımda Eray'ların salonundaki koltuktaydım. İlk aklıma gelen, dün gece ben uyumak üzereyken sol yanağımdan öpmesiydi. Şimdi nerede olduğuna bakmak için kalktım ve terliklerimi giyerek odaları dolaşmaya başladım.
En sonunda Eray'a ait olduğunu düşündüğüm odanın kapısını yavaşça ittim. Kapı açılırken sessiz olmaya gayret göstererek ilerledim. Eray yatağında dağınık bir şekilde yatıyordu. Yavaşça eğildim ve yüzüne yaklaşarak yanağına dokundum. Birden başını kaldırmasıyla elimi korkuyla geri çekmiştim.
"Yakaladım seni."
"Uy- uyandıracaktım. Kahvaltı hazırla diye." diye kekeledim. Yeni uyanmış olmasına rağmen gözleri şiş falan değildi. Dudağını kıvırarak ukala bir halde, "Kahvaltıyı kızlar hazırlar." dedi.
"Hayır! Sen ev sahibisin. Sen yapacaksın."
Bir süre öylece bekledi, niye beklediğini anlamaya çalışıyordum.
En sonunda "Müsade edersen kalkacağım." demesiyle çocuğun yatağına doğru abandığımı farkettim ve kalkması imkansızdı. Kızararak ayağa kalktım. Yatakta doğrulmasıyla üzerinde tişört olmadığını farketmemle yüzüme birden ateşler basmaya başladı. Ona bakmamaya çalışarak odadan fırlayarak salonlarına gittim.
Salonda öylece oturup beklemeye başladım, saat öğleye geliyordu. Bir süre sonra Eray içeri girdi ve, "Gel de yardım et." diye sitem etti.
Oflayarak yanına gittim. Tezgaha iki tane kase koydum. Eray sütleri doldururken mısır gevreğini açmaya çalışıyordum ancak paket yeni alındığı için bir türlü açılmıyordu. Eray, ben paketle cebelleşirken arkama geçerek kolumu tuttu. Bileğimi tutarak yardım etmeye çalıştı. İkimiz birden paketi çekiştirerek açmayı başardığımızda derin bir nefes aldım. "Sağol ortak."
Eray sırıtarak işine dönerken ben hala az önce bileklerimi kavrayan o elleri düşünüyordum.
~~~~~
Kahvaltımızı etmiş, masayı toparlamıştık. Eray'ların evi Dolunay'larınki gibi değildi; Dolunay'ların aksine rahat bir hava veriyordu. Ferah ve huzurluydu. Birden kapının çalınmasıyla Eray'la göz göze geldik. "Sen içeri git."
Eray hazretlerinin emrine uyarak içeri yöneldim.
Tekrar gelmem uzun sürmemişti çünkü gelenlerin annem ve Lale Teyze olduğunu anlamıştım. Annemler Eray ve beni gördüklerinde şaşkınca bakakalmışlardı. Eray kirpiklerini kırpıştırıyordu ve tatlı bir ifadeye bürünmüştü. Şaşkınlığımı gizleyemeden öylece bakıyordum.
Annem kapıdan, "Burada ne işiniz var?" diye sordu. Lale Teyze ekledi. "Bir açıklama bekliyoruz."
Eray bana, ben Eray'a bakmaya başladık.
"Ya sizi kaç saat aradık, biliyor musunuz?! Başınıza bir iş geldi sandım. Ay yüreğime indi valla. Hemen eve gidiyoruz." dedi annem.
"Hangi eve?" diye sormamla tüm gözler bana çevrilmişti. "Pardon da, hangi eve gidiyoruz? Sürekli konum değiştiriyorum, beni oradan oraya sürükleyince korumuş olmuyorsunuz. Gerçekten yorgun hissediyorum ve eve falan gitmeyeceğim. Kimin eviyse artık." diyerek Eray'ın odasına gittim ve kapıyı kapatarak yere çöktüm. Ağlamaya başladım. Kaçarak yaşamak hem ruhumu, hem bedenimi yormuştu.
Artık giysilerim bavulda değil askıda dursun istiyordum. Dinlenme tesisleri yerine kendi evimde durmak istiyordum.
Bir zaman sonra birinin beni bulunduğum yerden kaldırarak sarıldığını hissettim. "Son kez kaçacaksın Maya. Söz veriyorum. Benimle geliyor musun?" dedi Eray'ın ninni gibi gelen sesi.
"Nereye?" diye sordum mayhoş bir halde.
"Geliyor musun, gelmiyor musun? Fazla zamanımız yok."
Hiç düşünmeden kenardaki bavulumu kaptım ve koridora gittim. Bavulu yere koyarak tuvalete gittim, biraz toparlandıktan sonra çıktım. "Annemler nerede?"
"Dışarıda bizi bekliyorlar. Onlara geri döneceğimizi söyledim. Ama dönmeyeceğiz. Hiçbir şey çaktırma ve sana söylediklerimi yap."
İkimiz beraber evden çıktığımızda annemler bir arabanın başında bekliyordu. Eray'ın talimatlarına uyarak yanlarına yaklaştım, acele etmeliydim. Yerden bir dal parçası kaparak arkama sakladım. Annemler bize arabaya binmemizi söyledi, o sırada Eray'ın bana işaret etmesiyle dal parçasını arabanın tekerleğine geçirdim. İyi zamanlama. Annemler bunu görmemişti. Hemen ayağa kalkarak üstümü çırptım ve Eray'la beraber arka koltuğa yerleştim.
Lale Teyze anahtarı arabaya taktı ancak çalışmıyordu. "Nesi var bunun?" diyerek arabadan indi.
Eray bana göz kıptı. Bu arada Lale Teyze feryat etmeye başlamıştı.
Aaa! Tekerlek!"
Eray, "Benim arabama binelim," diye önerdi. Ön koltuktaki annem bunu Lale Teyze'ye iletirken o hala 'tüh ya,' diye ofluyordu.
Hepimiz arabadan inerek bavullarımızı Eray'ın arabasına koyduk. Tekrar yerleştik, arabayı Lale Teyze kullanmaya başladı ve yola koyulduk.
"Şu benzinlikte durabilir miyiz?" diye sordum. "Bir ihtiyacımı gidermem gerekiyor da."
Benzinliğe yanaşarak durduk. Annem bir sigara içeceğini söyledi ve arabadan indi. Güzel. Şimdi Lale Teyze'yi indirmeliydik.
"Eray bana şuradan bir sakız alır mısın?" dedi Lale Teyze Eray'a. Ona parayı verdi. Eray benzinliğin marketine girdi ancak iki dakika sürmeden dışarı çıktı.
"İstediğin şeyi bulamıyorum Lale Teyze. Bir de sen gelip baksan olur mu?"
Lale Teyze, "Bekle." diyerek sanki yaşlı biriymiş gibi belini tuttu. Arabadan zorlukla inerek Eray'la beraber yürümeye başladı. Saate baktım. Annem sigara içmeye gideli beş dakika olmuştu.
Acele etmeliydik.
Eray marketten koşarak geldi, Lale Teyze'nin orada oyalandığını tahmin etmiştim. Eray sürücü koltuğuna yerleşti ve arabayı hemen çalıştırarak hızlandı. Başarmıştık. Artık ikimiz birbirimizi koruyacaktık.
"Bizi affetmeyecekler," dedi Eray. "Ama iyi iş çıkardık ortak."
~~~~~~
Yolculuk boyunca ağlamıştım.
Annemi, herkesi bırakmıştım çünkü yorulmuştum ve kendi hayatıma kendim yön vermek istiyordum. "Biraz durabilir miyiz?" dedim Eray'a. Bana bir bakış atarak arabayı kenara çekti. Öğle saatleri olmasına rağmen hava kapalıydı. Arabadan inerek ilerideki yere oturdum. Burası dağlık bir yerdi, kimse bizi bulamayacaktı.
Eray yanıma geldi. "İstersen geri dönebiliriz."
"Hayır," dedim ağlayarak. Yanıma çömelerek eliyle gözyaşlarımı sildi. Bal rengi gözleri tüm çekiciliğiyle bana bakıyordu. Bu çocuk ne yapıyordu bana? Rüyalarımda bile onu görmeme, gece uyumadan önce hep onu hayal etmeme sebep oluyordu.
"Benden nefret ediyorsun," dedi birden.
"Hayır sadece... Niye telekinezi yapabiliyorum ki? Bunu istemedim. Bunu ben seçmedim..." diyerek daha da gözyaşlarına boğuldum. Eray bana doğru eğilerek yanağımı yavaşça öptü.
"Gülümsemen için hep yanağını mı öpmem gerekiyor?"
"Ne?" diye sordum.
"Geçen gece sen uyuyacakken gekip seni öptükten sonra uzun süre boyunca gülümsedin." demesiyle utançtan kıpkırmızı kesildim. Yüzüne bakmamaya başladığımı farkedince sırıttı. Gözlerim istemsizce dudaklarına kaymıştı.
"Ne oldu? Çok mu yakışıklıyım?"
"Emin ol öylesin.".
"O zaman Sare'yle tekrar çıkayım ha, ne diyorsun?"
Ona vurmaya başladım, hala gülüyordu. En sonunda ikimiz de kıkırdamaya başladık.
Üçüncü Kişi Ağzından
Ama ne Eray ne de Maya, başlarına nelerin geleceğini bilemiyordu. Eray bu sefer geleceği sezememişti ve telekinezi yeteneği bu olayda Maya'ya yardımcı olamayacaktı.
Onlar her şeyden habersiz eğlenirken, şeytan dışarılarda bir yerlerde planını yapıyordu.
Bu defa emindi.
İkisinin de işini bitirecekti. Tek başına.