YUNA.
1 week later...
"Kamusta na likod mo?"
"Sumasakit pa rin sya ng konti. Pero wag kang mag-alala, medyo ok naman na."
Napangiti naman ako sa sinabi ni Jun. Kakadischarge ko lang sa hospital last week at si Jun naman ay naka-confine pa rin dahil di pa gaano magaling ang mga sugat na natamo nya sa kanyang katawan.
"Magpahinga ka lang at sundin mo mga sinasabi ng doctor sayo..."
I heard him chuckling through the other line.
"Yes, I will."
"O sya, anong oras na. Matulog ka na dyan."
"Ok. Goodnight, Yuna."
Napangiti naman ako at nahiga na sa aking kama.
"Goodnight, Jun..."
•·················•·················•
Kinabukasan pagpasok ko ay sinalubong naman ako ng yakap ni Lea. Muntikan pa kami mahulog.
"Yuna! Mabuti nalang okay ka na!"
Medyo mangiyak-iyak nyang sabi. Natawa nalang ako ng marahan at niyakap sya pabalik. Kumalas na sya sa yakap at napahagulgol. Kaagad ko hinawakan pisngi nya at pinunasan ang mga luha sa mata nya.
"Shh, ok na ako."
I reassured her. Nag-pout naman sya sa akin at ginulo-gulo ko ang kanyang buhok. Maya-maya ay dumating na si Jeonghan at nagtaka ng makitang umiiyak si Lea.
"Oh, bakit ka umiiyak? Binusted ka ni Woozi?"
Mapang-asar na sabi ni Jeonghan. Dahil dun tinignan naman sya ng masama ni Lea at pinaghahampas ang kanyang braso.
"Leche ka talaga, Jeonghan! Hindi na talaga kita ililibre!"
"Joke lang kasi! Ay nga pala Yuna, hinahanap ka ni Stephany."
Napakunot naman ang noo ko ng marinig ko ang sinabi ni Jeonghan. Napatingin ako sa may pinto at nakita si Stephany. Ng magtama ang aming mata ay napangiti sya sa akin at kumaway-kaway pa. Napangiti nalang ako ng bahagya at tsaka lumabas ng room namin habang walang awat pa rin hinahampas ni Lea braso ni Jeonghan.
"Hi, Yuna!"
Nakangiting bati sa akin ni Stephany ng makalabas na ako ng room.
"Hello.."
"Long time no see, ah."
Pabiro nyang sabi at natawa nalang ako ng marahan. Ngayon ko lang ulit nakausap si Stephany. At ayoko ng alalahanin pa yung huling pag-uusap namin.
"Gusto ko lang pala mag-sorry sa sinabi ko sayo nun. Alam ko naman na ramdam mong may iba pa akong nais ipahiwatig. Pero, sorry talaga Yuna."
Sabi nya at ngumiti sa akin. Napangiti nalang rin ako sa kanya.
"Ok lang. At least you apologized."
"Kamusta na pala pakiramdam mo?"
Tanong nya at sinabi ko naman na medyo ok naman na. Sunod nyang tinanong si Jun at sinabi ko naman na naka-confine pa rin hanggang ngayon si Jun.
"Pupuntahan ko rin sya mamaya pagkatapos ng klase."
Dagdag ko at tumango-tango nalang sya. Maya-maya ay nagring na yung bell, senyales na simula na ng klase. Nagpaalam na sa akin si Stephany at bago sya umalis ay may naalala ako kaya naman tinawag ko sya.
"Teka."
"Bakit?"
Tanong nya at bahagya naman ako ngumisi sa kanya. Napailing-iling nalang ako.
"Wala. Sige, bye."
"Asus. Bye, Yuna!"
Tumalikod na sa akin si Stephany at tumakbo na palayo. Napangiti nalang ako sa aking sarili habang pinagmamasdan ko sya. Napahinga ako ng malalim at pumasok na ulit sa loob ng classroom.
•·················•·················•
Pagtapos ng klase namin ay niyaya kami ni Lea na magkape at syempre pumayag nalang kami at sobrang tuwa naman ni Lea.
"Grabe guys, first time!"
Sabi nya at nagkunwaring nagpunas ng luha sa mata. Natawa nalang ako at napailing naman si Jeonghan sa kanya. Umorder nalang ako ng iced coffee. Habang nagkwekwentuhan kami ay bigla ko naman naalala si Jun. Nakatanggap ako ng text sa kanya na kumakain na sya. Nireplayan ko naman sya na pupuntahan ko sya mamaya pagtapos namin dito at di na sya nagrey pagtapos nun. Siguro busy o kumakain pa rin sya. Natauhan ako ng tawagin ako ni Lea.
"Oo nga pala, Yuna, alam mo ba tong si Jeonghan. Pinopormahan si Stephany!"
"Hoy!"
Gulat na sabi ni Jeonghan at napangiti naman ako.
"Weh?"
"Oo! Nakita ko sila kanina magkasabay pumasok!"
Dagdag ni Lea at sabay namin inasar si Jeonghan. Natawa naman si Jeonghan at umiling-iling sa amin.
"Hoy nagkakamali kayo ng iniisip. Kaibigan ko lang yun."
"Wow, kaibigan ah."
May halong pang-aasar ko at parehas naman ginulo-gulo ni Jeonghan tong buhok namin. Natawa nalang ulit ako samantalang nabadtrip naman si Lea sa kanya, kesyo kakasuklay nya lang daw ng buhok nya. Bagay rin naman sina Stephany at Jeonghan. And I think sila na ang nakatadhana para sa isa't isa. Wow ha.
I'm glad Jeonghan found his soulmate.
Ng matapos na kami ay nagpaalam na kami sa isa't isa pero sinabi naman ni Lea na tatambay muna sya dito sa coffee shop. As we parted our ways, nilabas ko muli cellphone ko at itetext sana si Jun pero nagtaka ako ng makita kong may message akong natanggap mula sa kanya. Kaagad ko binuksan at binasa message nya.
From: lodi jun
magkita tayo sa convinience store.
Napakunot naman tong noo ko ng mabasa ko message nya. Teka, sa pagkakaalam ko hindi pa sya nadidischarge. Bakit wala sya sa hospital at bakit nasa convinience store sya? Dahil dun kaagad ko tinahak ang daan pauwi at papuntang convinience store.
Ng makadating ako dun ay agad ko sya hinanap dun sa mga upuan at lamesa. At namataan ko agad syang nakaupo sa may dulo habang suot nya yung itim nyang sumbrelo. Kaagad ako lumapit sa kanya.
"Jun?"
Tawag ko. Dahan-dahan syang napatingala sa akin. Ng magtama ang mata namin ay ngumiti naman sya.
"Hey."
"Bakit ka nandito? Akala ko ba–"
Naputol sasabihin ko ng bigla syang tumayo at hinila ako papalapit sa kanya. Binalot nya kamay nya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Naramdaman ko ang biglaang pagtibok ng puso ko.
"Kahapon pa ako nadischarge."
Rinig kong sabi nya na ikinagulat ko naman. Kahapon pa?? Kaagad ako kumalas sa yakap at gulat syang tinignan.
"Magkausap lang tayo kagabi ah? Bakit di mo sinabi–"
"Balak ko sanang i-surprise ka. But, I guess my plan didn't work."
Sabi nya at napakamot sa batok nya. Ang cute nya, leche. Napahinga nalang ako ng malalim at hinawakan balikat nya.
"Ok na ba kalagayan mo?"
"Yup. The doctor said that I should take a rest."
Sabi nya at napabuntong hininga naman ako.
"Kailangan mo palang magpahinga eh, bakit ka pumunta dito?"
"Because I want to see you, Yuna. I miss you."
Sabi ni Jun habang nakatingin ng diretso sa aking mata. Mas lalong bumilis tong tibok ng puso ko. Grabe, ang lakas naman bumanat nitong lalaking to. Lugi ako. Napalunok naman ako at biglang nailang sa kanya.
"S-sus. Sinasabi mo lang yan para pakiligin ako eh."
"Kinilig ka nga, diba?"
"Oo– I mean, h-hindi! Hmp!"
Naiinis kong sabi. Natawa naman si Jun sa akin. Pagtapos ay hinawakan nya ang aking kamay. He softly kissed the top of my hand and I could feel myself melting.
"Let's go eat ice cream."
"Psh. Fine."
Nakakainis na talaga to si Jun. Ang hirap hindi magalit sa lalaking to.
•·················•·················•
LEA.
Umorder ako ng paborito kong enseymada at panibagong iced coffee. Naisipan kong tumambay muna dito. Wala lang, naging tambayan ko na rin to at kilala na ako ng mga nagtratrabaho dito.
At umaasa rin ako na baka magpunta dito si Woozi.
Habang kumakain ako ay may bigla nalang lumapit sa akin. Nung una akala ko si Woozi yun pero pagtingala ko ay isang waiter lang pala dito na medyo pamilyar ang mukha sa akin.
"Lea, right?"
Nakangiti nyang tanong at dun ko lang napagtanto sa kung sino sya.
"Mingyu?"
Di makapaniwala kong tanong. Ngumiti ulit sya at tumango-tango. Gulat akong napatakip sa bibig ko. Tumayo ako at niyakap sya. Mukhang nagulat sya sa biglaang pagyakap ko pero natawa nalang sya at niyakap ako pabalik. Si Mingyu ay isa sa mga kababata ko. Lagi kaming magkalaro nun. At di ko akalain na makikita ko ulit sya. Kumalas na ako sa yakap at naupo muli. Umupo naman sya sa upuan sa tapat ko.
"Grabe, ang tangkad mo na ah!"
Sabi ko at natawa naman sya. Pinagmasdan ko suot nya at nakapang-waiter naman sya.
"Wait, dito ka nagtratrabaho?"
"Part time lang."
Matipid nyang sabi at tumango-tango nalang ako. Grabe, ang gwapo nitong Mingyu na to. Sabagay, naging crush rin sya ng bayan nung bata pa kami.
"Gusto mo ba kumain? Patapos naman na shift ko."
Pag-aya nya at napangiti naman ako.
"Sige ba, basta libre mo. Charot."
Pabiro kong sabi at ginulo nya tong buhok ko. Tumayo na sya at baka daw mapagalitan pa sya ng amo nya. Sinabi ko naman na hihintayin ko nalang sya dito. Pinagmasdan ko naman sya at napansin kong pinagtitinginan sya ng mga babae dito sa loob ng coffee shop. Ang gwapo kasing nilalang.
Pero mas gwapo para sa akin si Woozi.
Nakalipas ang ilang minuto ay nakabalik na si Mingyu. Pinagmasdan ko suot nya at naka oversized grey t-shirt sya at black jeans. Samantalang ako naka-uniform pa rin. Baka mamaya pagkamalan kaming mag-jowa.
"Tara na?"
"Arat!"
Sabi ko at natawa nalang ulit sya. Tumayo na ako at kinuha na bag ko. Bigla ulit syang nagsalita.
"Ako na magbuhat ng bag mo."
Offer nya at ngumisi naman ako sa kanya.
"Sus, napaka-gentleman naman. Pero no thanks. Kaya ko naman."
"Sure ka ah?"
Sabi nya at tumango naman ako. Pagtapos nun ay sabay na kaming lumabas ng coffee shop at habang palabas kami ay naramdaman kong sinundan kami ng tingin ng mga babaeng tinitignan si Mingyu kanina.
Mainggit sila sa amin. Charot.
Ng makalabas na kami ay humarap naman sa akin si Mingyu.
"Saan mo gusto kumain?"
"Hmm. Tara, may alam ako!"
Sabi ko at hinawakan kamay nya tsaka hinila sya paalis. Wala lang, nasanay na siguro akong humahawak sa kamay. Pero di ko magawang hawakan kamay ni Woozi. Speaking of, asan kaya yung lalaking yun?
Ng makadating na kami sa kainan ay nag-order na kami ng pagkain. Habang hinihintay namin pagkain namin ay nagkamustahan naman kaming dalawa.
"Ang laki talaga ng pinagbago mo. Kung dati, halos magkapantay lang tayo. Pero ngayon, ang tangkad mo na."
"Tumangkad ba ako? Parang hindi naman."
"Oo kaya!"
Sabi ko at natawa naman sya. Kinuha ko yung juice na inorder ko at humigop dun. May narinig naman akong nagsalita at napunta tong atensyon ko sa may counter.
"Isang order ng iced tea."
Nanlaki mga mata ko at halos nabilaukan ako ng makita ko si Woozi! Fudge! Napaubo naman ako at kaagad naman ako inabutan ni Mingyu ng tissue.
"Dahan-dahan lang kasi sa pag-inom."
Pabirong sabi ni Mingyu sa akin. Pero di ko pa din maalis tong tingin ko kay Woozi na naupo sa may gilid, malapit sa amin.
"Si Woozi..."
"Woozi?"
Natauhan ako ng marinig kong nagsalita si Mingyu. Kaagad ako napatingin sa kanya at umiling-iling.
"Ah, wala yun."
Sabi ko at tumango nalang sya. Maya-maya dumating na ang inorder namin na pagkain. Habang kumakain ay di ko maiwasan mapasulyap kay Woozi. Umiinom lang sya ng iced tea habang nagcecellphone. Paano nya kaya nalaman tong lugar na to? Siguro coincidence lang rin na andito rin sya.
Ng matapos kaming kumain ni Mingyu ay nagbayad na kami at lumabas na. Di na ako lumingon pa kay Woozi.
"Salamat dahil nagkausap ulit tayo. At pasensya kung medyo weird ako kanina."
Sabi ko at napakamot sa ulo ko. Napangiti naman si Mingyu sa akin.
"Ok lang. Namiss kita."
"Hala, namiss rin kita!"
Sabi ko at kinurot nya naman pisngi ko. Pagtapos ay napatingin sya sa relos na suot nya.
"Hmm, malapit na palang mag alas otso. Tara hatid na kita."
"Um, mauna ka na. May pupuntahan pa kasi ako eh."
Sabi ko at sumilip sa loob at tinignan kung nandun pa din si Woozi.
"Sure ka?"
"O-oo. Sige, ingat ka sa pag-uwi!"
Paalam ko. Ngumiti nalang sya at nagpaalam na sa akin. Ng makaalis na si Mingyu ay babalik na sana ulit ako sa loob upang puntahan si Woozi ng biglang may tumawag sa akin.
"Lea."
Kaagad ako napalingon at nung una akala ko si Mingyu pero nanlaki nanaman mata ko ng makita ko na si Woozi sa aking harapan.
"W-woozi, ikaw pala yan."
Nauutal kong sabi. Seryoso lang ang kanyang mukha habang nakatingin sa akin.
"May kadate ka pala ngayon?"
Tanong nya at kaagad naman ako umiling.
"D-date? Hindi ko jowa yun. Kababata ko lang sya."
"Tinanong ko ba?"
Sabi nya at napakunot naman ako ng noo. Bakit ang attitude nya ngayon?
"Um, okay. Di ko akalain na pupunta ka rin dito."
"Iniisip mo bang sinundan ko kayo?"
Tanong nya pabalik sa akin.
"Hindi ah."
Sabi ko at napahinga nalang sya ng malalim at isinuksok ang dalawang kamay sa bulsa.
"Ihahatid na kita pauwi."
"Um–"
Di ko na natapos sasabihin ko ng tumalikod na sya sa akin at nauna ng naglakad palayo. Inayos ko pagkakasukbit ng bag ko at kaagad sumunod sa kanya.
"Bad mood ka ata ngayon?"
"Ganto naman ako araw-araw."
Walang kaemosyon nyang sabi.
"Hindi kaya."
Natatawa kong sabi. Napasulyap naman sa akin si Woozi at ngumiti ako sa kanya. Pero inignore nya lang iyon at tumingin na ulit sa dinadaanan nya. Napasimangot naman ako.
"Waiter pala sya dun sa cafe."
Bigla nyang sabi. Tumango naman ako.
"Nagpapart ti– teka, pano mo nalaman na waiter sya dun?"
"Madalas rin ako magpunta dun at nakikita ko sya."
Matipid nyang sabi ng hindi tumitingin sa akin. Bakit parang di ako kumbinsido sa sinabi nya? O baka ako lang tong assumera? Assumera nga ako.
"Okay."
Yan nalang ang nasabi ko at wala na akong narinig mula sa kanya. Tahimik lamang kaming dalawa habang tinatahak ang daan pauwi sa amin. Maya-maya ay bigla ulit nagsalita si Woozi.
"You like him, don't you?"
Bigla nyang tanong at natawa naman ako ng marahan ng dahil dun. Napatingin sa akin si Woozi.
"Hindi, no. Ikaw ang gusto ko eh."
Sabi ko. Huli na ng mapagtanto ko ang sinabi ko. Napatigil ako sa paglalakad at napatakip sa aking bibig. PUTA ANO YUNG SINABI KO????
"You what?"
"A-ano k-kasi....n-nagkakamali ka ng iniisip!"
Depensa ko. Sobrang bilis na ng tibok ng puso ko at ramdam kong pulang-pula na mga pisngi. Humakbang naman papalapit sa akin si Woozi.
"Just tell me you love me, Lea."
Love?! Sabi nya habang nakatingin ng diretso sa aking mata. Mas lalong bumilis tong tibok ng puso ko. JUSKO LEA!
"I-I..."
Nauutal kong sabi. Wala na rin use kung ideny ko pa. Nasabi ko na at kailangan panagutan ko ang sinabi ko. Huminga nalang ako ng malalim bago magsalita.
"G-gusto kita, Wo–"
Naputol sasabihin ko ng lumapit sa akin si Woozi. Hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko at hinalikan ako sa aking labi. Nanlaki naman mga mata ko dahil sa gulat.
SHETTTTT!!
Dahan-dahan ko pinikit mata ko. And I found myself responding to his kiss. It was sweet. The one that makes you feel butterflies in your stomach. It felt surreal. Not to mention, this is my first.
Dahan-dahan na syang lumayo sa akin, parehas malalim ang paghinga. Nakatingin lamang sya ng diretso sa aking mata. He gently brushed his thumb on my cheeks.
"Gusto rin kita, Lea."
Oh my god.
...
an: yey matatapos ko na to! HAHAHAHA