Medya, Richard.
Bilge büyücü mor cübbesini düzelterek sınıfın ortasında yürümeye devam etti. "Ve söylediğim gibi, aşk uğruna ölünecek, öldürülecek değil onunla bir ömür yaşanacak bir olgudur."
Tüm sınıfa büyük bir sessizlik hakimdi. Herkes kalbindeki bir parça yarayla Dumbledore'un anlattığı hikayelerin içinde kaybolmuştu.
Hermione başını önündeki sıraya yaslamış gözleriyle odada gezip duran profesörü takip ederken, Pansy elindeki kalemi ince parmakları arasında çeviriyordu. Dean Seamus'un omzuna başını koymuş dersin bitmesini bekliyordu.
"Sorusu olan var mı?"
Theo öksürerek boğazını temizledikten sonra el kaldırdı.
"Buyrun Mr. Nott"
Yarım ağız gülerek "Neden bu saçmalıkları dinliyoruz?" dediğinde sınıfın çoğu kıkırdamasına engel olamadı.
Bu sırada Pansy yanında oturan genç adamın yüzüne bir yumruk geçirmemek için kendini zor tuttu.
"Artık, her gün farklı bir kelime hakkında bir saat konuşup, fikirlerimizi bildireceğiz. Muggle'lar buna beyin jimnastiği diyor. Ayrıca okul müdürü olarak öğrencilerimle iletişim halinde kalmak isterim."
"Ve zekamızı geliştirmek için muggle yöntemleri kullanıyorsunuz yani."
"Buna bir çeşit sohbet diyebiliriz Mr.Nott"
Genç adam oturduğu sırada geriye yaslandı rahatça. "Şu muggle'lar" dedi dil çıkararak "Büyüden haberleri bile yok ayrıca Çok sıkıcı yöntemleri var" bu sırada gözlerini belerterek Hermione'ye döndü. "Alınma Granger biliyorsun, sen zaten farklısın."
Draco altın sarısı kirpiklerini kırpıştırarak arkasında oturan çocuğa döndü. "Ne farkı varmış?"
Bu ani çıkışla tüm sınıfın dikkati Malfoy'a yöneldi. Gerçi hep öyle olurdu. Nedense Malfoy konuşurken herkes susup onu dinlerdi.
"Bilirsin işte Drakie asa falan sallıyabiliyor. Ayrıca inek."
Draco'nun mavi gözlerindeki karanlık Theo'nun üzerine çöktüğünde genç adam eliyle yüzünü kapattı. "Drakie öyle bakma aşık olurum.''
"Salak herif." dedi dişlerini sıkarak tüm sınıfın ona baktığından habersiz.
"Beyler" dedi Dumbledore masaya tırnaklarıyla yavaşça vurduktan sonra. Ve devam etti. "Sınıfta hala bir öğretmen var."
Draco sessizce önüne dönerken, Theo başına geleceklerden korksa da dayanamayıp başını Pansy'nin omzuna yasladı.
Sınıf, Dumbledore ile konuşmasına devam ederken Parkinson omzunu silkip Theo'nun kalkması için hareketlendi ama genç adam kafasını hiç kaldırmadı.
Birkaç dakika sonra kız dayanamayıp çocuğa çevirdi gözlerini.
"Düzgün otursana."sessizce söylendi.
"Ama böyle kalmak istiyorum." dedi bir yandan da elini onun dizine yerleştirirken.
Pansy çıplak bacaklarında hissettiği soğuk el ile irkildi. "Theo yapma."
"Neden?" kızın omzunda duran başını biraz daha yaklaştırdı ince boynuna doğru.
Pans bıkkınlıkla derin bir nefes aldı. "Yapma şunu" dedi Theo'nun bacağında duran elini ittirirken. "Nerede olduğunun farkında değil misin?"
"Senin yanındayım. ''
" Sınıftayız Theo. "
" Ne önemi var, senin yanındayım."
Kız sonunda pes etti ve konuşmayı kesti. Omzuna yaslı duran bir baş ve dizini okşayan eli görmezden gelmeye çalıştı.
Genç adam kendini biraz daha dikleştirip kızın kulağına yaklaştırdı dudaklarını."Benden nefret etme Pansy."
***
William sessizce yaklaşıp büyük koridordaki koltuklardan birinde oturan Richard'ın yanına geldi. Genç adamın dikkatini çekmek için temkinlice öksürdü.
"Richee?"
"Hı?" dedi dalgınca mavi gözler arkadaşına dönerken.
"Kahvaltıyı birlikte yapacaktık hani?" dedi genç prens adayı kaşlarını çatarak.
"Evet öyleydi."
"Ve beni ektin öyle mi piç kurusu?" dedi Richee'nin yanına otururken.
"Ne ekmesi Will, seni bekliyordum ya işte."
William, Richard'ın alnına dökülen siyah saçlarını düzeltti gözlerine bakarak. "Kitap okuduğunu görünce çoktan kahvaltı yaptın sandım lanet olsun ne kadar inek olduğunu bazen unutuyorum."
Richard derin bir nefes aldı. "Kitap okumak ineklik değildir Will, bence sen de arada denemelisin."
İrlanda Varisi ayağa kalktı aniden "Babam yazarları saraya çağırıp onlarla konuştururdu beni, gözlerimi yormayı sevmem."
"Ya doğru, ben de bazen senin zengin bir piç olduğunu unutuyorum."
Will elini Richard'a uzattı reverans verir gibi "Artık kalkacak mısınız Mr.Sky?"
Richard kitabını kapatıp Will'in elinden destek alarak ayağa kalktı. Bu sırada yanlarından geçen güzel bir hufflepuff onlara yaklaştı kaşlarını çatarak.
"William?"
"Anna.. Hey." Will endişeyle ensesine dokundu. "Burada.. Burda ne yapıyorsun?" Richee'nin yüzündeki nefreti gördüğünde kızı hemen uzaklaştırması gerektiğini anladı.
"Kahvaltıya gidiyordum, birlikte gidelim mi?" dedi kız gülümseyerek.
Richard tekrar oturup onlara bakmaya başladı dudağını kemirerek.
"Biz Richard'la oturacaktık aslında, belki sonr-
" O bir Ravenclaw Will, bizim masamıza oturamaz ki. "
"Neden?"
Kız tam konuşmak için ağzını açacaktı ki Richard sıkıntıyla yerinden kalktı ve Will'i kolundan yakalayıp kıza döndü. "Zaten Ravenclaw masasında oturacak" dedi ve bir şey söylemelerine izin vermeden çocuğu yaka paça ittirerek büyük salona doğru yürüttü.
***
"Granger?"
Draco bahçede ağaca yaslanmış oturan kızı görünce yanına geçti.
"Malfoy.." dedi kız gözlerini açmadan.
"Güneşleniyor musun?" sarışın olan sessizce güldü.
Genç kız tek gözünü açıp Malfoy'a çevirdi. "Yine Will'i şikayet etmeye mi geldin?"
"Seni özledim." dedi sarı kaşlarını kaldırarak.
Kız iki gözünü de açıp havaya sıkıntılı bir nefes verdi. Konuşmadı. Artık Malfoy'la nasıl konuşması gerektiğini ne demesi gerektiğini bilmiyordu.
"Bakıyorum da Potter ve Vızvız'la değilsin.."
"Biz yapışık üçüzler değiliz Malfoy ayrı ayrı da gezebiliyoruz."
"Enteresan."
İkisi de yan yana oturmuş hiçbir şey söylemeden öylece duruyordu. Söyleyecek çok şey varmış da konuşmaya cesaretleri yokmuş gibi.
"Granger ben.." çatallaşan sesini kontrol altına almaya çalıştı. Kızın dikkatini üstüne çektiğinde devam etti.
"Teşekkür ederim."
"Neden?"
Genç adam kuruyan dudaklarını diliyle ıslattı "Sana yaptığım onca şeyden sonra.. Beni hala koruduğun için." kolundaki karanlık işareti açtı "Başkası görseydi hayatım bitmişti. Gerçi.. Zaten bitmiş sayılır."
Hermione karşısındaki mavi gözlere bakmamaya çalışarak ince Parmaklarını Lord'un karanlık işaretine yerleştirdi. Kızın dokunuşları Draco'nun teninde hoş bir karıncalanmaya neden oldu.
"Çok canın acıdı mı? "
Malfoy umutsuzca gülümsedi"Ruhsal olarak mı fiziks-
"İşareti alırken." kahve gözler mavilere baktı.
Sarışın öksürerek sesindeki titremeyi kontrol altına almaya çalıştı. "Beynime yaptıklarının yanında.. Bu küçük bir sıyrık kadar bile acıtmadı."
Kız sinirle gözlerini kapattı. "Nefret ediyorum.." dedi dişlerini sıkarak. "Hayatlarımızı bu kadar kolay etkileyebilmesinden ve içine etmesinden.." gözünden bir damla yaş süzüldü. "Nefret ediyorum."
Malfoy kızın yaşadığı ani duygu patlamasına şaşırdığını gizleyemedi. Ürkekçe sağ elini kaldırıp kızın gözündeki yaşı sildi, çünkü sol kolundaki işaretin üstünde hala Granger'ın parmakları geziniyordu.
"Ağlama.."
Kız derin bir nefes alıp geriye yaslandı. Islak gözleriyle karşısında duran mavilere baktı. "Voldemort Harry'nin, Neville'ın, Sirius'un herkesin hayatını darmadağın etti." dedi sinirle dudaklarını birbirine bastırırken ağlamasını durdurmaya çalıştı. "Sen buna izin verme Draco, lütfen."
Malfoy dalgın bakışlarla kızı izlerken Hermione hızla oturduğu yerden kalktı ve gözündeki yaşları temizleyerek binaya doğru ilerledi.