Zawgyi
မိုးအရိပ္ေရာင္....
ေယာက်ာ္းသားႏွစ္ေယာက္ အတူလက္တြဲၿပီး ဖႏၱီးထားတဲ့ မိသားစုမို႔ လူအမ္ားက ကဲ့ရဲ႕ခ်င္ၾကတယ္။႐ွံု႔ခ်ခ်င္ၾကတယ္။ကာယကံ႐ွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေရာ ဒီလို ေအနအထားကို လြယ္လြယ္ကူကူ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္မ်ား ထင္ေနၾကတာလားဗ်ာ။ေခတ္အခါအရ ဒီလိုပတ္သက္မႈဆိုတာ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာေနတဲ့ အေနအထားမဟုတ္ဘူးေလ။ကြၽန္ေတာ့ဘက္က ကြၽန္ေတာ့စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သလို ကိုကိုေကရာ မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ ေနခဲ့ပါ့မလား။ဪ...ကိုကိုဆိုတာက ကြၽန္ေတာ့အမ်ိဳးသား။ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ အသက္အရြယ္၊ပိုင္ဆိုင္မႈ၊႐ုပ္ရည္ ဒါေတြ ကြာျခားသလို တူညီတဲ့ အေနအထားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က မိဘဆိုတာ ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးဘဲ မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ေခၚယူေမြးစားထားတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေန ဘဝစတင္ခဲ့ရတယ္။ဘဝတူမိဘမဲ့ကေလးေတြနဲ႔ ဘဘုန္းတို႔ကသာ ကြၽန္ေတာ့မိသားစု ျဖစ္ခဲ့တာ။ကြၽန္ေတာ္ အ်မဲ ေတာင့္တခဲ့တာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မိသားစုေလးတစ္ခု။ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူရယ္ ကြၽန္ေတာ့တို႔ ရင္ေသြးေလးရယ္ ။မခ်မ္းသာရင္ေနပါဗ်ာ။ျပီးျပည့္စံုတဲ့ မိသားစုေလး တစ္ခုေတာ့ သိပ္ကိုလိုခ်င္ခဲ့မိတယ္။ဒီလိုအေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ့ဘဝထဲ ဝင္ဖို႔ေျခလွမ္းလာသူက ကိုကိုေပါ႔။ ျဖစ္လာတဲ့ အေနအထားႀကီးကို မႏွစ္ျမိဳ႕လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကိုကို႔ရင္ကို ေျခစံုကန္ကာ ထြက္ခဲ့ေပမဲ့ လက္မခံႏိုင္ျခင္းေတြ ၾကားမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ ,ကိုကို႔ကို ခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔သိလား။ကိုယ္က ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရက္နဲ႔ တျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိေနၿပီဆိုတဲ့ စိတၡံစားခ္ကၠို သိလာတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲသလဲဆိုတာ။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ရြံ႐ွာရမလား၊မိန္းမတစ္ေယာက္လို မိတ္ကပ္လူး,ထမီဝတ္ၿပီးေနခ်င္တာလား ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ဒိြဟ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေတြ ။ကြၽန္ေတာ့လို ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ညံ႔ လူတစ္ေယာက္ကေတာင္ အဲ့လိုအေတြးေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ထက္ အရပ္အေမာင္းေတြ ႐ုပ္ရည္ေတြကအစ အေနအထိုင္ အမူအက်င့္ေတြပါအဆံုး ေယာက်ာ္းပီသလြန္းေနတဲ့ ကိုကိုကေရာ ဒီလို ခက္ခဲတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မ႐ွိဘဲ ေနမွာတဲ့လား ။
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ေသခ်ာၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံလာႏိုင္ၾကတယ္။မိန္းမစိတ္ဝင္ေနလို႔ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တာမဟုတ္သလို ေယာက်ာ္းတိုင္းကို ျမင္သမ်ွသေဘာက်တာမ်ိုးလည္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး။အဓိက အခ်က္က ကြၽန္ေတာ္မို႔လို႔ ကိုကိုက ခ်စ္ခဲ့သလို ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကိုကို႔မို႔လို႔ ျမတ္ႏိုးခဲ့ရံုပါ။တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းသာ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကရင္ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးပံုမွန္အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုကိုပဲ ဖန္တီးမိၾကမယ္လို့ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္၊၊ျပီးေတာ့ နားမလည္တဲ့ လူေတြကို နားလည္ေအာင္ လိုက္႐ွင္းျပေနတာထက္ နားလည္ေပးတဲ့လူေတြၾကားမွာ ဘဝကို ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
#
တည္တံ႔ေနႏိုင္
"ကိုကိုေရ''ဆိုတဲ့ေခၚသံေလးနဲ႔တင္ ကြၽန္ေတာ့စိတ္ေတြ အရည္ေပ်ာ္သြားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္သူက ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ရသူ ။ကြၽန္ေတာ့အတြက္ဆို အသက္ပါမငဲ့ဘဲ ေစတးရဲတဲ့ သူ။ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ တူညီတဲ့ ဆႏၵေလး တစ္ခု႐ွိတယ္ ။ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မိသားစုဘေဝလးကို လိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ဒီဆႏၵေလး တစ္ခုကပဲ မတူညီတဲ့ အလႊာျခားနားျခင္းေတြကို အေငြ႔ပ်ံကာ ေပ်ာက္သြားသည္အထိ စြမ္းခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။အဲ့လိုဆို ေမးစရာေတာ့ ႐ွိလိမ့္မယ္။မိသားစုလိုခ်င္တာကို ဘာလို႔ မိန္းမ မယူခဲ့သလဲလို႔ေပါ့။ဒါကေတာ့ ေျဖ႐ွင္းရခက္တဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။သာယာခ်မ္းေျမ့တဲ့မိသားစုကို လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုကတည္းက သူနဲ႔မွ ကိုယ္က သာယာခ်မ္းေျမ႔ႏိုင္မွာမို႔ သူ႔ကို လက္ထပ္ခဲ့တာလို႔ပဲေျဖ႐ွင္းတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိခဲ႔တဲ႔ စိတ္ကဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေျဖ႐ွာခဲ့ရသလဲဆိုတာေတာ႔ မေျပာခ်င္ေတာ႔ပါဘူး ။ေသခ်ာတာကေတာ႔ သူက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာက လြဲရင္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္သက္လံုး ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့ အရာကို ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္။ျပည့္စံုတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္းသားတစ္ေယာက္လို့။လူထဲက လူတစ္ေယာက္ပဲဗ်ာ ။အရာခပ္သိမ္း ၿပီးျပည့္စံုတယ္ေတာ့ ဘယ္႐ွိပါ့မလဲ။ျပင္ပအျမင္မွာ ကြၽန္ေတာ္က အထင္ကရသူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ေျမး။တစ္ဦးတည္းက်န္တဲ့ မ်ိဳးဆက္။အေမြဆက္ခံသူ။လက္႐ွိလည္း လုပ္ငန္းစုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လက္က္ိုင္ထားတဲ့ လူငယ္လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္။အားက်တဲ့သူေတာ့ အမ်ားသားဗ်။ဟုတ္တယ္...ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာသလို ေငြကို ေရလိုသံုးႏိူင္တယ္။ကားထည္လဲစီးႏိုင္တယ္။ေကာင္းေပ့ၫြန္႔ေပမွ ကိုယ္ေပၚ တင္တယ္။အစားေကာင္းေကာင္းစားႏိူင္တယ္။ေငြနဲ႔ လဲလွယ္လို႔ ရသမ္ြ အရာအားလံုး ကြၽန္ေတာ္ ရယူႏိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ မသိတဲ့ အေမွာင္တစ္ျခမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ အထိီးက်န္သလဲ ဘယ္သဴမွ မသိဘူး။မိဘေတြဆံုးသြားတဲ့အျပင္ တစ္ဦးတည္းေသာအဖိုးက ျမာေပြတဲ့ေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္မ႐ွိ။ပံုမွန္ဆို ျပင္ပမွာသာ ႐ႈပ္ေပြတတ္ေပမဲ့ ဖြားဖြားဆံုးၿပီးခ်ိန္မွစလို႔ အေယာက္ေပါင္းမနည္းေအာင္ ထည္လဲၿပီး အိမ္ေပၚေခၚတငိလာေတာ့တာပါပဲ။ဒီေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာေျမး ကြၽန္ေတာ့ကို ခပ္ငယ္ငယ္ အရြယ္ကတည္းက တစ္အိမ္သက္သက္မွာ ထားခဲ့တာ။ထားေပးတာေပါ့ အိမ္အကူေတြ ေႁခြရံသင္းပင္းေတြ။ဒါေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ကြၽန္ေတာ့အေပၚ ေကာင္းေနပါေစ။ကြၽန္ေတာ္ လိုအပ္တာက မိသားစုေမတၱာ။
ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ အရာကို ေဘးလူေတြဆီကပဲ ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့တယ္။ဖိုးဖိုးကေတာ့ ပိုက္ဆံ႐ွာတတ္ေအာင္ပဲ သင္ေပးခဲ့တာမို႔ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ဖိုးဖိုးစီးပြားေရးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စတင္ကိုင္တြယ္ႏိုင္ေနၿပီ။ဘြဲ႔ရၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့လက္ထဲ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းစုေတြ ပိုင္ဆိုင္လာရၿပီ။ကေလးဘဝက မက္ေမာခဲ့တဲ့ ေမတၱာေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္မမက္ေမာေတာ့သလို ကြၽန္ေတာ့္ေျခ ကြၽန္ေတာ္လက္နဲ႔ ဘဝလမ္းကို ေလ်ွာက္ရင္း သူနဲ႔အတူတူ မိသားစုဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တင္ မဟုတ္ဘဲ သိပ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သမီးေလး တစ္ေယာက္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့ၿပီဆိုမွေတာ့ ကြၽန္ေတာ့အတြက္တျခားဘာမ်ား ထပ္ၿပီး လိုအပ္ဦးမွာလဲဗ်ာ...။
#
မိုးရိပ္တည္ၾကည္
ကိုယ့္နာမည္က မိုးရိပ္တည္ၾကည္။ေဖနဲ႔ပါးပါးတို႔ရဲ႕ နာမည္ကို ေပါင္းစပ္ၿပီး ေခၚတြင္ထားတဲ့ အမည္နာမ။နားမ်ား ႐ႈပ္သြားမလား ေဖနဲ႔ပါးပါးဆိုေတာ့ေလ.။႐ွင္းျပမယ္ေနာ္။တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က လိင္တူစံုတြဲကေန ဖန္တီးထားတဲ့ မိန္းမပ်ိဳ။ကိုယ့္ေဖ နာမည္က တည္တံ႔ေနႏိုင္။အေနတည္တယ္။ေအးေဆးတယ္။ေဖ့႐ုပ္ရည္ကို ရည္ၫြန္းရရင္ ေခ်ာတာထက္ပိုတယ္။အသားအရည္က ကိုယ့္လိုပဲ ဝါညက္ညက္။ေဖက ထက္ျမက္တယ္။တည္ၾကည္တယ္။အရာအားလံုး ေဖ့ရဲ႕ အၾကည့္ေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္သြားႏိုင္တဲ့ အထိ ေဖ့ရဲ႕အၾကည့္က စူး႐ွတယ္။
ပါးပါးကေတာ့ မိုးအရိပ္ေရာင္တဲ့။နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ႔လြန္းတယ္။ၿပီးေတာ့ သြက္တယ္။ေဖ အျမဲေျပာဖူးတယ္။ကိုယ့္အက်င့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပါးပါးနဲ႔တူတာတဲ႔။အသားအရည္ေတာ့ မတူပါဘူးကြယ္။ပါးပါးအသားအရည္က ျဖဴလြန္းၿပီး ပန္းေရာင္ေတာင္ေျပးေနတာ။ေဖက ေခ်ာတယ္ခန္႔ညားတယ္ဆိုရင္ ပါးပါးေကတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ႏူးညံ႔တယ္။ေဖ့လို အၾကည့္မစူး႐ွေပမဲ့ ပါးပါးရဲ႕ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုု္င္းေလးေတြရဲ႕ အၾကည့္က ေဖ့လိုလူကို ျငိမ္သက္သြားေစတာပဲ။
ကိုယ္လား။ေဖနဲ႔ပါးပါးဆို...။အင္း...ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုေတာ့ ခ်စ္ေပမယ့္ ပါးပါးကိုေတာ့ ပိုရင္းႏွီးတယ္။ကိုယ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပါးပါးနဲ႔ပဲ အေနမ်ားတာေလ။ေဖက အလုပ္သြားေနေတာ့ ညဘက္ေလးပဲ ေတြ႔ရတာမဟုတ္လား။ၿပီးေတာ့ ပါးပါးက အလိုလိုက္တယ္။ေဖကေတာ့ ေနရာတိုင္းကို စည္းနဲ႔စနစ္နဲ႔ ေနေစခ်င္တယ္။ကိုယ့္ကိုလည္း လိုတာထက္ ပိုၿပီး အလိုမလိုၚဘူး။ပါးပါး ကာစီးေနလို႔သာ ကိုယ္ကအေနေခ်ာင္ေနတာ။ၿပီးေတာ့ ကိုယ္သိတယ္။ေဖက ပါးပါးကို ကိုယ့္ထက္ေတာင္ ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ။က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာတဲ့ ပါးပါးကို ကိုယ့္ေၾကာင့္ အထူးတလည္ မပင္ပန္းေစခ်င္တဲ့စိတ္ကိုလည္း နားလည္တယ္။
အေဖႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေနရတဲ့ ဒုကၡလား။အို...အမ်ားသားေပါ့။ဥပမာ ေျပာျပရင္ အဝတ္အစား။အေဖေတြနဲ႔ေနရတာဆိုေတာ့ လံုျခံဳမွ ရမယ္ဆိုၿပီး ဝယ္ေပးလိုက္သမ်ွ လည္ပင္းေလးနဲ႔ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေလးသာ ေပၚတယ္ေလ။ပါးပါးေခၚသြားၿပီး ဝယ္မွသာ ဂါဝန္အတိုေလး ဘာေလး ဝယ္ရတာ။ေရကူးကန္ႀကီး ျခံထဲ႐ွိပါရဲ႕ ေရကူးဝတ္စံုဆို တစ္ကိုယ္လံုး လံုေနမွ ဝတ္ရတယ္။ဖေအေတြေ႐ွ႕ မ႐ိုင္းပ်ရဘူးတဲ့။အိပ္တာေတာ့ ငယ္ငယ္က ေဖတို႔နဲ႔ တစ္ခန္းတည္း ကုတင္သီးသန္႔နဲ႔ အိပ္တယ္။၇ႏွစ္ ၈ႏွစ္ေလာက္မွာထင္တယ္...။ကိုယ္.. သီးသန္႔အခန္းနဲ႔ ေျပာင္းအိပ္ေတာ့တာ။
ဟင့္အင္း။ေဖတို႔က မေျပာင္းခိုင္းပါဘူး။ကိုယ္,ကိုယ္တိုင္က သီးသန္႔ေနခ်င္လာတာ။ေနာက္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ၾကားေနရတဲ့ ေဝါဟာရတစ္ခုအတြက္လည္း ေမးရဦးမယ္။ငယ္စဥ္ကလည္း မၾကာခဏ ေမးခဲ့ဖူးတယ္ ထင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာ အေျဖမရခဲ့ဘူး။ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ အဲ့ဒီေမးခြန္းေမးတိုင္း ပါးပါးက ငိုေတာ့တာပဲ။ေဖကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ပါးပါးငိုၿပီဆို ေဖတို႔ ေနစရာမ႐ွိေတာ့။ဘာလို႔ ဒါက ဒီေလာက္ေျဖရခက္ေနတာလဲ ကိုယ္မသိဘူး။အေရးတႀကီးလည္း သိစရာေတာ့ မလိုဘူး ထင္ေပမဲ့ ၾကားရပါမ်ားေတာ့လည္း သိခ်င္စိတ္က ျပင္းထန္လာၿပီ။
ၿပီးေတာ့ သိခ်င္တယ္။ကိုယ့္ကို ေဖနဲ႔ပါးပါး ဘယ္သဴကမ်ားေမြးခဲ့တာလဲဆိုတာ ။ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က ကေလးမေမြးႏိုင္ဘူးဆိုတာမ်ိဳး အရိပ္အပါးေတာ့ သိထားေပမဲ့ ေမြးစားထားတာလားလို႔လည္းမေတြးမိႏိုင္ေအာင္ ကိုယၠ ေဖတို႔ပါးပါးတို႔နဲ႔ တူလြန္းေနတာ။အထူးသျဖင့္ ပါးပါးနဲ႔ေပါ့။႐ုပ္ရည္အရ ၾကည့္ရင္ ကိုယ္က ပါးပါးနဲ႔တူတဲ့သမီးပဲ။ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္ၿပီးသြက္လက္တာကကေတာ႔ေဖနဲ႔ ပါးကို ေပါင္းစပ္ထားတာ ျဖစ္မည္။အသားအရည္နဲ႔ ဆံပင္ ညိဳညိဳေတြကို ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကိုယ္က ေဖနဲ႔တူတာ။ေဖကနဂိုဆံပင္အေရာင္ကိုက နက္ေမွာင္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အညိဳရင့္ဘက္ သြားတယ္ေလ။
ျပည့္စံုတဲ့ အရာေတြကိုပဲ ပိုင္ဆိုင္ထားေပမဲ့ ကိုယ့္မွာ လိုအပ္ေနတာတစ္ခုက ကိုယ့္အေမဘယ္သူဆိုတာကို သိခ်င္စိတ္ျပင္းပေနျခင္းပါပဲ။
#
Unicode
မိုးအရိပ်ရောင်....
ယောကျာ်းသားနှစ်ယောက် အတူလက်တွဲပြီး ဖန္တီးထားတဲ့ မိသားစုမို့ လူအမ်ားက ကဲ့ရဲ့ချင်ကြတယ်။ရှုံ့ချချင်ကြတယ်။ကာယကံရှင်တွေဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ကရော ဒီလို အေနအထားကို လြယ္လြယ္ကူကူ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်များ ထင်နေကြတာလားဗျာ။ခေတ်အခါအရ ဒီလိုပတ်သက်မှုဆိုတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ပွင့်လင်းမြင်သာနေတဲ့ အနေအထားမဟုတ်ဘူးလေ။ကျွန်တော့ဘက်က ကျွန်တော့စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သလို ကိုကိုကေရာ မထိန်းချုပ်ဘဲ နေခဲ့ပါ့မလား။ဪ...ကိုကိုဆိုတာက ကျွန်တော့အမျိုးသား။ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်မှာ အသက်အရွယ်၊ပိုင်ဆိုင်မှု၊ရုပ်ရည် ဒါတွေ ကွာခြားသလို တူညီတဲ့ အနေအထားတွေလည်း တော်တော်များများ ရှိတယ်။
ကျွန်တော်က မိဘဆိုတာ မြင်တောင်မမြင်ဖူးဘဲ မိဘမဲ့ကလေးတွေကို ခေါ်ယူမွေးစားထားတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းကနေ ဘဝစတင်ခဲ့ရတယ်။ဘဝတူမိဘမဲ့ကလေးတွေနဲ့ ဘဘုန်းတို့ကသာ ကျွန်တော့မိသားစု ဖြစ်ခဲ့တာ။ကျွန်တော် အ်မဲ တောင့်တခဲ့တာ သာယာပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစုလေးတစ်ခု။ကျွန်တော်ရယ် ကျွန်တော်ချစ်တဲ့သူရယ် ကျွန်တော့တို့ ရင်သွေးလေးရယ် ။မချမ်းသာရင်နေပါဗျာ။ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မိသားစုလေး တစ်ခုတော့ သိပ်ကိုလိုချင်ခဲ့မိတယ်။ဒီလိုအခြေအနေမှာ ကျွန်တော့ဘဝထဲ ဝင်ဖို့ခြေလှမ်းလာသူက ကိုကိုပေါ့။ ဖြစ်လာတဲ့ အနေအထားကြီးကို မနှစ်မြို့လို့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ကိုကို့ရင်ကို ခြေစုံကန်ကာ ထွက်ခဲ့ပေမဲ့ လက်မခံနိုင်ခြင်းတွေ ကြားမှာပဲ ကျွန်တော် ,ကိုကို့ကို ချစ်မိသွားခဲ့တယ်။
ခင်ဗျားတို့သိလား။ကိုယ်က ယောကျာ်းတစ်ယောက် ဖြစ်ရက်နဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ချစ်မိနေပြီဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို သိလာတဲ့အချိန် ကျွန်တော်တို့အတွက် ဘယ်လောက် ခက်ခဲသလဲဆိုတာ။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရွံရှာရမလား၊မိန်းမတစ်ယောက်လို မိတ္ကပ္လူး,ထမီဝတ်ပြီးနေချင်တာလား ဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ဒွိဟ ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အခိုက်အတန့်တွေ ။ကျွန်တော့လို ပျော့တိပျော့ညံ့ လူတစ်ယောက်ကတောင် အဲ့လိုအတွေးတွေနဲ့ ဗျာများခဲ့ရင် ကျွန်တော်ထက် အရပ်အမောင်းတွေ ရုပ်ရည်တွေကအစ အနေအထိုင် အမူအကျင့်တွေပါအဆုံး ယောကျာ်းပီသလွန်းနေတဲ့ ကိုကိုကေရာ ဒီလို ခက်ခဲတဲ့ အချိန်တွေ မရှိဘဲ နေမှာတဲ့လား ။
ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် သေချာပြီဆိုတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ကျွန်တော်တို့ လက်ခံလာနိုင်ကြတယ်။မိန်းမစိတ်ဝင်နေလို့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ခ်စ္တာမဟုတ္သလို ယောကျာ်းတိုင်းကို မြင်သမျှသဘောကျတာမျိုးလည်းမဟုတ်ခဲ့ဘူး။အဓိက အခ်က္က ကျွန်တော်မို့လို့ ကိုကိုက ချစ်ခဲ့သလို ကျွန်တော်ကလည်း ကိုကို့မို့လို့ မြတ်နိုးခဲ့ရုံပါ။တကယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ အချင်းချင်းသာ မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြရင် သေချာတာတစ်ခုက ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦးစလုံးပုံမှန်အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုကိုပဲ ဖန်တီးမိကြမယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်၊၊ပြီးတော့ နားမလည်တဲ့ လူတွေကို နားလည်အောင် လိုက်ရှင်းပြနေတာထက် နားလည်ပေးတဲ့လူတွေကြားမှာ ဘဝကို မြှုပ်နှံလိုက်တာ အကောင်းဆုံးပါပဲ။
#
တည်တံ့နေနိုင်
"ကိုကိုရေ''ဆိုတဲ့ခေါ်သံလေးနဲ့တင် ကျွန်တော့စိတ်တွေ အရည်ပျော်သွားအောင် ဖန်တီးနိုင်သူက ကျွန်တော် ချစ်ရသူ ။ကျွန်တော့အတွက်ဆို အသက်ပါမငဲ့ဘဲ စေတးရဲတဲ့ သူ။ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ တူညီတဲ့ ဆန္ဒလေး တစ်ခုရှိတယ် ။ပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစုဘေဝလးကို လိုချင်ခဲ့တာပါ။ဒီဆန္ဒလေး တစ္ခုကပဲ မတူညီတဲ့ အလွှာခြားနားခြင်းတွေကို အငွေ့ပျံကာ ပျောက်သွားသည်အထိ စွမ်းခဲ့တယ် ထင်ပါရဲ့ ။အဲ့လိုဆို မေးစရာတော့ ရှိလိမ့်မယ်။မိသားစုလိုချင်တာကို ဘာလို့ မိန်းမ မယူခဲ့သလဲလို့ပေါ့။ဒါကတော့ ဖြေရှင်းရခက်တဲ့ အရာတစ်ခုပဲ။သာယာချမ်းမြေ့တဲ့မိသားစုကို လိုချင်ပါတယ်ဆိုကတည်းက သူနဲ့မှ ကိုယ္က သာယာချမ်းမြေ့နိုင်မှာမို့ သူ့ကို လက်ထပ်ခဲ့တာလို့ပဲဖြေရှင်းတာ အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ် ထင်ပါတယ်။ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ချစ်မိခဲ့တဲ့ စိတ်ကဘယ်လောက်တောင် အဖြေရှာခဲ့ရသလဲဆိုတာတော့ မပြောချင်တော့ပါဘူး ။သေချာတာကတော့ သူက ယောကျာ်းတစ်ယောက် ဖြစ်နေတာက လွဲရင် ကျွန်တော် တစ်သက်လုံး မျှော်လင့်နေတဲ့ အရာကို ပေးနိုင်ခဲ့တယ်။
ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကို တော်တော်များများက ထင်ကြတယ်။ပြည့်စုံတဲ့ အမျိုးကောင်းသားတစ်ယောက်လို့။လူထဲက လူတစ်ယောက်ပဲဗျာ ။အရာခပ်သိမ်း ပြီးပြည့်စုံတယ်တော့ ဘယ်ရှိပါ့မလဲ။ပြင်ပအမြင်မှာ ကျွန်တော်က အထင်ကရသူဌေးကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မြေး။တစ်ဦးတည်းကျန်တဲ့ မျိုးဆက်။အမွေဆက်ခံသူ။လက်ရှိလည်း လုပ်ငန်းစုတော်တော်များများကို လက်က်ိုင်ထားတဲ့ လူငယ်လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်။အားကျတဲ့သူတော့ အများသားဗျ။ဟုတ်တယ်...ခင်ဗျားတို့ပြောသလို ငွေကို ရေလိုသုံးနိူင်တယ်။ကားထည်လဲစီးနိုင်တယ်။ကောင်းပေ့ညွန့်ပေမှ ကိုယ်ပေါ် တင်တယ်။အစားကောင်းကောင်းစားနိူင်တယ်။ငွေနဲ့ လဲလှယ်လို့ ရသမ်ွ အရာအားလုံး ကျွန်တော် ရယူနိုင်တယ်။
ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားတို့ မသိတဲ့ အမှောင်တစ်ခြမ်းမှာ ကျွန်တော် ဘယ်လောက် အထိီးကျန်သလဲ ဘယ်သူမှ မသိဘူး။မိဘတွေဆုံးသွားတဲ့အပြင် တစ်ဦးတည်းသောအဖိုးက မြာပွေတဲ့နေရာမှာ နှစ်ယောက်မရှိ။ပုံမှန်ဆို ပြင်ပမှာသာ ရှုပ်ပွေတတ်ပေမဲ့ ဖွားဖွားဆုံးပြီးချိန်မှစလို့ အယောက်ပေါင်းမနည်းအောင် ထည်လဲပြီး အိမ်ပေါ်ခေါ်တငိလာတော့တာပါပဲ။ဒီတော့ တစ်ဦးတည်းသောမြေး ကျွန်တော့ကို ခပ်ငယ်ငယ် အရွယ်ကတည်းက တစ်အိမ်သက်သက်မှာ ထားခဲ့တာ။ထားပေးတာပေါ့ အိမ်အကူတွေ ခြွေရံသင်းပင်းတွေ။ဒါတွေက ဘယ်လောက်ပဲ ကျွန်တော့အပေါ် ကောင်းနေပါစေ။ကျွန်တော် လိုအပ္တာက မိသားစုမေတ္တာ။
ကျွန်တော်လိုချင်တဲ့ အရာကို ဘေးလူတွေဆီကပဲ ကျွန်တော်ရခဲ့တယ်။ဖိုးဖိုးကတော့ ပိုက်ဆံရှာတတ်အောင်ပဲ သင်ပေးခဲ့တာမို့ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတဲ့ အချိန်ကတည်းက ဖိုးဖိုးစီးပွားရေးတွေကို ကျွန်တော် စတင်ကိုင်တွယ်နိုင်နေပြီ။ဘွဲ့ရပြီးချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့လက်ထဲ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းစုတွေ ပိုင်ဆိုင်လာရပြီ။ကလေးဘဝက မက်မောခဲ့တဲ့ မေတ္တာတွေကိုလည်း ကျွန်တော်မမက်မောတော့သလို ကျွန်တော့်ခြေ ကျွန်တော်လက်နဲ့ ဘဝလမ်းကို လျှောက်ရင်း သူနဲ့အတူတူ မိသားစုဖန်တီးနိုင်ခဲ့တယ်။ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်တင် မဟုတ်ဘဲ သိပ်ပြီး ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးလေး တစ်ယောက်လည်း ကျွန်တော်တို့ ပိုင်ဆိုင်ထားခဲ့ပြီဆိုမှတော့ ကျွန်တော့အတွက်တခြားဘာများ ထပ်ပြီး လိုအပ်ဦးမှာလဲဗျာ...။
#
မိုးရိပ်တည်ကြည်
ကိုယ့်နာမည်က မိုးရိပ်တည်ကြည်။ဖေနဲ့ပါးပါးတို့ရဲ့ နာမည်ကို ပေါင်းစပ်ပြီး ခေါ်တွင်ထားတဲ့ အမည်နာမ။နားများ ရှုပ်သွားမလား ဖေနဲ့ပါးပါးဆိုတော့လေ.။ရှင်းပြမယ်နော်။တကယ်တော့ ကိုယ္က လိင်တူစုံတွဲကနေ ဖန္တီးထားတဲ့ မိန်းမပျို။ကိုယ့်ဖေ နာမည်က တည်တံ့နေနိုင်။အနေတည်တယ်။အေးဆေးတယ်။ဖေ့ရုပ်ရည်ကို ရည်ညွန်းရရင် ချောတာထက်ပိုတယ်။အသားအရည်က ကိုယ့်လိုပဲ ဝါညက်ညက်။ဖေက ထက်မြက်တယ်။တည်ကြည်တယ်။အရာအားလုံး ဖေ့ရဲ့ အကြည့်အောက်မှာ ပြားပြားဝပ်သွားနိုင်တဲ့ အထိ ဖေ့ရဲ့အကြည့်က စူးရှတယ်။
ပါးပါးကေတာ့ မိုးအရိပ်ရောင်တဲ့။နာမည်နဲ့ လိုက်အောင်ကို ပျော့ပျောင်းနူးညံ့လွန်းတယ်။ပြီးတော့ သွက်တယ်။ဖေ အမြဲပြောဖူးတယ်။ကိုယ့်အကျင့်တော်တော်များများက ပါးပါးနဲ့တူတာတဲ့။အသားအရည်တော့ မတူပါဘူးကွယ်။ပါးပါးအသားအရည်က ဖြူလွန်းပြီး ပန်းရောင်တောင်ပြေးနေတာ။ဖေက ချောတယ်ခန့်ညားတယ်ဆိုရင် ပါးပါးကေတာ့ ချစ်စရာကောင်းတယ်။နူးညံ့တယ်။ဖေ့လို အကြည့်မစူးရှပေမဲ့ ပါးပါးရဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝို်င်းလေးတွေရဲ့ အကြည့်က ဖေ့လိုလူကို ငြိမ်သက်သွားစေတာပဲ။
ကိုယ်လား။ဖေနဲ့ပါးပါးဆို...။အင်း...နှစ်ယောက်လုံးကိုတော့ ချစ်ပေမယ့် ပါးပါးကိုတော့ ပိုရင်းနှီးတယ်။ကိုယ် ငယ်ငယ်ကတည်းက ပါးပါးနဲ့ပဲ အနေများတာလေ။ဖေက အလုပ်သွားနေတော့ ညဘက်လေးပဲ တွေ့ရတာမဟုတ်လား။ပြီးတော့ ပါးပါးက အလိုလိုက်တယ်။ဖေကတော့ နေရာတိုင်းကို စည်းနဲ့စနစ်နဲ့ နေစေချင်တယ်။ကိုယ့်ကိုလည်း လိုတာထက် ပိုပြီး အလိုမလိုါ်ဘူး။ပါးပါး ကာစီးနေလို့သာ ကိုယ်ကအနေချောင်နေတာ။ပြီးတော့ ကိုယ်သိတယ်။ဖေက ပါးပါးကို ကိုယ့်ထက်တောင် ပိုချစ်တယ်ဆိုတာ။ကျန်းမာရေးချူချာတဲ့ ပါးပါးကို ကိုယ့်ကြောင့် အထူးတလည် မပင်ပန်းစေချင်တဲ့စိတ်ကိုလည်း နားလည်တယ်။
အဖေနှစ်ယောက်နဲ့နေရတဲ့ ဒုက္ခလား။အို...အများသားပေါ့။ဥပမာ ပြောပြရင် အဝတ်အစား။အဖေတွေနဲ့နေရတာဆိုတော့ လုံခြုံမှ ရမယ်ဆိုပြီး ဝယ်ပေးလိုက်သမျှ လည်ပင်းလေးနဲ့ လက်ဖျားခြေဖျားလေးသာ ပေါ်တယ်လေ။ပါးပါးခေါ်သွားပြီး ဝယ်မှသာ ဂါဝန်အတိုလေး ဘာလေး ဝယ်ရတာ။ရေကူးကန်ကြီး ခြံထဲရှိပါရဲ့ ရေကူးဝတ်စုံဆို တစ်ကိုယ်လုံး လုံနေမှ ဝတ်ရတယ်။ဖအေတွေရှေ့ မရိုင်းပျရဘူးတဲ့။အိပ်တာတော့ ငယ္ငယ္က ဖေတို့နဲ့ တစ်ခန်းတည်း ကုတင်သီးသန့်နဲ့ အိပ်တယ်။၇နှစ် ၈နှစ်လောက်မှာထင်တယ်...။ကိုယ်.. သီးသန့်အခန်းနဲ့ ပြောင်းအိပ်တော့တာ။
ဟင့်အင်း။ဖေတို့က မပြောင်းခိုင်းပါဘူး။ကိုယ်,ကိုယ်တိုင်က သီးသန့်နေချင်လာတာ။နောက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြားနေရတဲ့ ဝေါဟာရတစ်ခုအတွက်လည်း မေးရဦးမယ်။ငယ်စဉ်ကလည်း မကြာခဏ မေးခဲ့ဖူးတယ် ထင်ပါတယ်။ဒါပေမဲ့ သေချာ အဖြေမရခဲ့ဘူး။ကိုယ်မှတ်မိသလောက် အဲ့ဒီမေးခွန်းမေးတိုင်း ပါးပါးက ငိုတော့တာပဲ။ဖေကတော့ သိတဲ့အတိုင်း ပါးပါးငိုပြီဆို ဖေတို့ နေစရာမရှိတော့။ဘာလို့ ဒါက ဒီလောက်ဖြေရခက်နေတာလဲ ကိုယ်မသိဘူး။အရေးတကြီးလည်း သိစရာတော့ မလိုဘူး ထင်ပေမဲ့ ကြားရပါများတော့လည်း သိချင်စိတ်က ပြင်းထန်လာပြီ။
ပြီးတော့ သိချင်တယ်။ကိုယ့်ကို ဖေနဲ့ပါးပါး ဘယ်သူကများမွေးခဲ့တာလဲဆိုတာ ။ယောကျာ်းတစ်ယောက်က ကလေးမမွေးနိုင်ဘူးဆိုတာမျိုး အရိပ်အပါးတော့ သိထားပေမဲ့ မွေးစားထားတာလားလို့လည်းမတွေးမိနိုင်အောင် ကိုယ္က ဖေတို့ပါးပါးတို့နဲ့ တူလွန်းနေတာ။အထူးသဖြင့် ပါးပါးနဲ့ပေါ့။ရုပ်ရည်အရ ကြည့်ရင် ကိုယ္က ပါးပါးနဲ့တူတဲ့သမီးပဲ။ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်ပြီးသွက်လက်တာကကတော့ဖေနဲ့ ပါးကို ပေါင်းစပ်ထားတာ ဖြစ်မည်။အသားအရည်နဲ့ ဆံပင် ညိုညိုတွေကို ကြည့်ရင်တော့ ကိုယ္က ဖေနဲ့တူတာ။ဖေကနဂိုဆံပင်အရောင်ကိုက နက်မှောင်နေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အညိုရင့်ဘက် သွားတယ်လေ။
ပြည့်စုံတဲ့ အရာတွေကိုပဲ ပိုင်ဆိုင်ထားပေမဲ့ ကိုယ့်မှာ လိုအပ်နေတာတစ်ခုက ကိုယ့်အမေဘယ်သူဆိုတာကို သိချင်စိတ်ပြင်းပနေခြင်းပါပဲ။
#