"I did date someone not only one but a lot of them. Bakit sa tingin mo I can't date anyone I like because of you?" Pagsisinungaling ko.
Another lie again but I really want to see his expression. Pero bakit parang pinagsisisihan kong sabihin iyon dahil sa sakit na gumuhit sa mukha niya?
"I-I'm sorry," he said at lumayo siya sa akin ng kaunti. Gusto ko tuloy bawiin ang sinabi ko.
Nothing has changed Zy, it's still you after all these years after all of what we've been through. Ikaw pa rin. Ikaw at ikaw pa rin.
He was about to take his step back away from me but I held his hand, it stopped him and he looked at me. I couldn't help but to shed a tear. A single tear hanggang sa hindi ko na mapigilang umiyak.
Maybe it's time. It's time to tell him everything. Bahala na. I don't know what will happen after kong sabihin ang lahat but I need someone. And that someone is Zyrone. Hindi ko ito kakayaning mag-isa. I need his help. Ngayon ko lang napagtanto ang lahat lahat. He's here, and I know he can help me.
At ayokong sa ikalawang pagkakataon ay masasaktan na naman namin ang isa't-isa dahil sa kasinungalingan at mga lihim. I know this will hurt him or not, matatanggap niya man o hindi, he should know. Kung mahal niya pa ako he'll forgive me. But I should also prepare myself sa kung ano mang kakahinatnan ng lahat. Ang gusto ko lang sa ngayon ay magpakatatag, para sa mga anak ko at kung pwede pa para sa aming dalawa ng mahal ko. Para sa amin ni Zy. I'll take risk, again. I hope that this time it will work. Ayoko nang sarilihin ang lahat. Ayoko nang magsinungaling ulit. Ayoko nang itago pa sa kanya ang tungkol sa kambal.
"I'm so s-sorry..."
"There you go again, saying sorry for how many times pero hindi ko alam kung para saan. Is it because you dated many men? Or mayroon pa bang ibang dahilan? Can you please enlighten me? Why? Bakit Kyana?"
I calmed myself first. I took a deep breath.
"Kasi natatakot ako ng sobra-sobra..."
"We'll find your daughter," I nodded.
"I know. I know."
"Kyana," I look at him. "May iba ka pa bang problema? Bakit ka nagkakaganyan?" Hinawakan niya ang magkabila kong braso and stared at me.
"H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin sayo. But can you please atleast listen to me first?" Tanong ko sa mahinang boses. He didn't answer.
"I'm listening." I held his hand tight.
"I'm scared you'll loath me after this, natatakot akong layuan mo ako, natatakot akong baka ikaila mo sila or worst take them away from me."
"What are you talking about?"
"Zyrone, please forgive me. Si Akira, she's your daughter."
That's it. Alam niya na at hindi ko maipaliwanag ang kaba na nararamdaman ko.
Tumitig muna siya sa akin, weighing everything. Absorbing what I've said.
"She's your daughter. I'm so sorry for not telling you sooner." Hikbi ko.
"Fuck!" Sa lakas nang pagkakasabi niya ay mas lalo akong naiyak. He ran his fingers through his hair. His jaw clenched at pulang pula ang mga mata niya dahil sa pinipigilang pag-iyak. Even his whole face was red. He's mad. He's really mad now. Obviously sa akin. Binitawan niya ang kamay ko at tumalikod. His hands now turned into fists at nagsilabasan ang mga ugat niya sa sobrang higpit ng pagkakakuyom nito.
"P-please hear me first," pagma-makaawa ko habang sunod sunod pa rin ang pagtulo ng mga luha ko. Damn this is harder than I thought, nararamdaman kong may pakialam siya, nararamdaman kong nasaktan siya sa sinabi ko.
I got off from bed at lumapit sa kanya. Inabot ko ulit ang kamay niya pero agad niya itong tinanggal sa pagkakahawak ko.
He shook his head. "Why?" Mahina pero may diin na tanong niya at igting pa rin ang mga panga. "Putangina Kyana! Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin?!" Sigaw niya.
Yumuko ako, napaatras din dahil sa pagsigaw niya and I can't stop myself from crying again. May tumulong isang luha galing sa mga mata niya hanggang sa sunod sunod na ito. Marahas niyang pinunasan ito.
"I'm sorry for not telling this to you simula palang. I hated you. And I thought na mas makakabuti siguro kung hindi mo na malalaman na nagkaanak tayo dahil sa ginawa mo. I cut my ties with you 5 years ago. Wala na akong balak magpakita at sabihin ang lahat sayo. But I can't, I need you. I'm sorry dahil, dahil ngayon ko lang sinabi ang lahat. I just don't know what to do anymore. I need you. Forgive me..." Nasa boses ko ang pagma-makaawa.
"Shit. You hurt me so bad Kyana. How can you do this to me? Ano bang ginawa ko sayo para saktan mo ako ng ganito? Para itago ang mga anak ko sa akin? Fuck! This is so insane," punong puno ng puot, galit at sakit na sabi niya.
"Zyrone I'm so so---"
"Stop."
"Zyron---"
"I couldn't even think na magagawa mo sa akin ito. I've missed five years of their life, you knew how much I wanted to have a child pero ninakaw mo ang limang taon na makasama ko sila, Kyana. Did you even think about that? It was just because you thought I really cheated on you? No! My father framed me up so you'll be out of my life. Lahat ng nangyari na sa akin mo sinisisi ay kagagawan ni Dad! Hindi ko kayang gawin iyon sayo. You should have trusted me more back then, than the bullshits that my fucking father told you! Damn it!" He wiped again his tears.
Shit this was so heartbreaking. Ang makita siyang masaktan ng ganito ay mas masakit para sa akin.
I'm sorry. I am really sorry.
All those years I really thought ginamit niya lang ako, niloko and threw me like I was useless piece of toy dahil iyon ang pinaniwalaan ko. Pero ang lahat ng iyon ay hindi totoo, na ang may kasalanan ay ang ama niya at nagpaniwala ako doon, iniwan siya at nilihim sa kanya ang lahat. Tama siya, I should have trusted him more than his father's words.
Wala siyang kasalanan. I was the one who did big mistake here. And I hate myself for blaming him na hindi naman dapat.
I hugged him. Pero hindi niya ako niyakap pabalik. I understand, because he's mad and he's really hurt.
"Natakot ako na sa oras na sabihin ko sayo ang tungkol sa kanila ay kukunin mo sila sa akin o kaya ay itanggi mong anak mo sila. Natakot ako na baka saktan mo ulit ako at madamay sila. I am so sorry. I am so sorry for being a coward. Hindi ko alam, hindi ko alam na gawa-gawa lang pala ng tatay mo ang lahat. I'm sorry..."
Humiwalay siya sa yakap ko.
"Nakidnap ang anak ko Kyana, kung hindi pa ito nangyari ay wala kang balak sabihin sa akin. Shit! My daughter was kidnapped, ni hindi ko man lang muna siya nahawakan tapos nangyari pa ito! Damn I am so mad at you right now! Wala akong kaide-ideya until today na anak ko pala ang kinuha nila. Fuck!" Inihilamos niya ang mga kamay niya sa mukha.
Kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit siya galit at nasasaktan ngayon.
"I almost investigate when I saw Akira one day. She really looks like me pero hindi ko ginawa kasi bakit naman ako magkakaanak when you couldn't bear a child back then, pero tama pala ang naramdaman ko when I saw her. That, that little girl kahit isang beses ko lang siyang nakita ay malapit na ang loob ko sa kanya and she's special for me and I fell in love with her in an instant, kasi anak ko pala siya. Damn it Kyana. I should have held her and hugged her and tell her na ako ang Daddy niya pero hindi ko man lang nagawa kasi akala ko nababaliw lang ako. Kasi imposible. Fuck!"
I covered my mouth with my hand to stop myself from sobbing.
"And now she was kidnapped. We don't even have an idea kung sino ang kumuha sa kanya until now! I won't forgive you and I won't forgive myself as well kapag may nangyaring masama sa anak ko. Hindi sana mangyayari ito Kyana kung sinabi mo agad sa akin."
Huminga siya ng malalim. Kuyom ang kamao at igting pa rin ang mga panga, sa itsura niya ngayon handa siyang pumatay. Kung hindi lang sana ako naospital ngayon baka kanina niya pa ako nasaktan. He's controlling himself to not hurt me.
"I hope you're happy now for hurting me how many times, for hurting me over and over again..." Umiling ako sa kanya at sinubukang lumapit pero umatras siya.
"Sana masaya ka na makita akong ganito, nakabawi ka na ba, ha? Because I'm telling you, you really did hurt me. Sobra-sobra pa sa gusto mong maramdaman kong sakit."
And he stormed out of the room nang hindi niya ako hinintay na makapagsalita ulit. He's mad paano na ito ngayon? Paano ko pa masasabi sa kanya ang lahat? Ang tungkol sa kidnapper at sa pinapagawa sa akin?
Zyrone, please come back.
I'm sorry.