Tanıtım:
Genç adam konuşmak istercesine yalvarır gözlerle bakıyordu;
'' Bak o haberler çok eskide kaldı. Yani bir çoğu zaten çok saçma , her yazana inanma. Ayrıca o hayatım seni tanımadan önceydi, ama artık...''
''Ama artık ne? Doğru dürüst tanımıyorsun bile beni. ne yani ilk görüşte aşık mı oldun?
Deme sakın, inanmam. Senin gibi mantıklı bir adam asla aşık olmaz. Ancak gönlünü eğlendir ama ben o eğlencelerden olmayacağım Ali Poyraz Zarraf duydun mu beni.''
Arkasını dönüp odanın kapısına kadar gelmişti fakat adamın kolundan tutarak hızla vücudunu kendine doğru çevirmesiyle sırtını sert bir şekilde duvara çarptı
'' -Ahh...'' dedi acıyla.
''Bana bak küçük hanım kimse bana arkasını dönemez hele de ben konuşurken.''
İyice yaklaşmıştı Meltem'e. Dudaklarını boynuna doğru sinsice yaklaştırdı. Genç kadın titrediğinin farkında değildi, korkmuş muydu, evet. Sert ses tonu, sinirli ve hırslı bakışları, en önemlisi bedenini kendine hapsederek sıkıştırması onu çok korkutmuştu
''Neler oluyor bana böyle'' diye düşünüyordu. Neden bu adamın karşısında donup kalıyorum, niyeti belli işte seni baştan çıkarmak ama kanma kızım Meltem. Yirmi dört yıl dayandın bu tür erkeklere biraz daha dayanabilirsin...Derin bir nefes aldı.
''Evet, Meltem yapabilirsin hadi şimdi.'' dedi içinden. Poyraz'ın dudaklarını boynunda hissettiği an bayılacakmış gibi oldu, onun etkisinden bir an önce kurtulmalıydı. Ve aniden refleksle dizini kaldırıp adamın kasıklarına sert bir tekme attı. Karşısında iki büklüm olmuş adamı görünce birden pişman oldu. 'Acaba fazlamı ileri gittim?' diye elleri kasıklarında inleyen adamın yanına yaklaştı,.
''İyi...iyi misin? Ben özür dilerim, yani birden beni sıkıştırınca dayanamadım yani, refleks olarak. Çok acıyor mu?''
Poyraz ise bir kaç dakika önce; Leyla'yı düşünmeden ilk kez Meltem'i yaşıyordu. İçinden ''işte beni tekrar hayata bağlayacak tekrar yaşamamı, nefes almamı sağlayacak kadın bu''diyordu. Dudaklarını kadının boynuna doğru bastırmıştı, sadece kokusunu hissetmek istemişti fakat birden kasıklarındaki acıyla birden iki büklüm olmuştu.
Meltem'in endişe içinde ona bakan güzel gözlerini görünce gülümsedi;
''Ah be güzelim senin yüzünden çocuğumuz olmayacak...''dedi.
Meltem'se hala Poyraz'ın onunla dalga geçtiğini görünce sinirle baktı yüzüne.
''Geri zekalısın işte ...Oh olsun...Aptal.'' diyerek odadan nasıl çıktığını bilemedi. Yürürken de bir yandan söyleniyordu.
''Sapık herif! Hala ne diyor geri zekalı, istediğini alamadı ya..ayı...kıro...''
Sinirden titrediğinin farkında değildi, asansörün olduğu yerde bir süre beklemiş fakat bir türlü gelmeyince sonunda hızını alamayarak merdivenlerden tekere teker inmeye başlamıştı.
21.katta olduğunu unutarak...
Herkese merhaba; Bu hikaye benim yazamaya cesaret edebildiğim ilk hikayem diyebiliriz. Bu hikaye benim için bir dönüm noktası oldu ve yazma hastalığına tutuldum sayesinde..Ve şimdi vazgeçemiyorum bir türlü..Ve yeniden kendi sitemde kendi adım altında ilk bölümden itibaren yayınlamaya başlıyorum..Okumayan arkadaşlarımı bekliyorum..Lütfen duygu ve düşüncelerinizi paylaşın..Çok çok öptüm..Keyifli okumlar..