"What do you mean by saving yourself from me? Did you think I'm gonna hurt you?"
"You already did hurt me okay?!" Sigaw ko. Wala na rin akong pakialam kung nagsiunahan ang pagtulo ng luha ko. This is too much! Anong akala niya, na basta ko nalang siya iniwan? Tapos bakit siya umaaktong parang wala siyang alam sa ginawa niya? Is he fucking playing with me again? Well I know better now!
"Paano?"
"Damn it Zyrone! Bakit mo ako tinatanong ng ganyan?!"
"What did I do wrong?" Napahilanos siya sa mukha niya. Okay fine I'll tell him!
"Ginamit mo lang ako para makuha ang kayamanan ng Ama mo. Pinaniwalang mahal mo ako. After that, you treated me like I was some kind of a toy kapag sawa ka na itatapon mo nalang. You cheated on me. Niloko mo ako. Oo nabili mo lang ako pero tangina ang sakit kasi akala ko you'll treat me different when you said you loved me! Pero hindi... Hindi ka ganon," hinawakan niya ang mukha ko pero iniwas ko ito.
"Don't come near me. I hate you! Niloko mo ako, tama na please. Kung nandito ka para saktan ako lalo, nagmamakaawa ako ngayon palang. Huwag mo nang gawin iyon. Don't hurt me again. I can't."
"Kyana..." Sinubukan niya akong hawakan ulit pero lumayo na ako.
"Tama na. Hinding hindi na ako maniniwala sayo kahit kailan. Hayaan mo na ako." Pinunasan ko ang luha ko.
"Fuck!" Sinipa niya 'yung sasakyan and laughed like everything happened right at this moment was a joke.
"Just damn it! But okay! Is that what you really want? I'll give you that kahit hindi ko alam kung anong nangyari, hindi ko kasi maintindihan eh. Ang alam ko lang is that I gave you everything you deserved but you left me. I was here for an explanation but I still didn't understand. Okay fine. Lalayo ako sayo. Hinding-hindi na kita guguluhin." Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang paghikbi.
Habang sinasabi niya ang mga salitang iyon ay parang mga punyal na tumatama sa aking puso. Pero tama siya ito ang gusto ko. Anong iniiyak-iyak ko?!
"But I have one question," tinignan niya ako direkta sa mga mata ko. Blanko na ulit ang tingin niya.
"Did you really love me?" Sobra pa sa akala mo, Zyrone.
I didn't answer. Para saan pa? Did he think hindi ko siya minahal dahil iniwan ko siya? Of course not, I love him so much. Pero mali na kung sasabihin ko pa sa kanyang mahal ko pa rin siya hanggang ngayon, tapos na kami at hindi na maibabalik pa ang lahat sa dati. At sa tingin ko mas mabuti na rin sigurong magpanggap nalang na walang nangyari, na walang kami noon.
He smirked. "Ah! I shouldn't asked that. I guess I knew the answer already. Of course. You. Didn't. Love. Me. Enough. To. Leave. Me. Like. That."
Agad siyang sumakay sa kotse niya at pinaandar ng mabilis palayo sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko. Bigla akong nanghina.
So that's the closure already? Bakit parang mas lalong naging malabo?
Bakit parang mas lalo kaming nasaktan pareho?
Does it mean this was really the last time na makakapagusap kami? Hindi ko na siya makikita ulit? Babalik na ba siya ng France or US?
Bakit ko tinatanong ngayon ang sarili ko ng ganyan? Ito ang gusto ko diba? Ang lumayo sa akin ang taong hanggang ngayon mahal ko pa sa takot na baka mas saktan niya ako lalo.
Nanatili ako doon ng ilang minuto hanggang sa kumalma ako. But my heart is still in pain. Sa ginawa kong pangtataboy sa kanya ay nasaktan ako. I love him. Pero natatakot ulit akong sumugal.
I'm sorry.
Gusto kong sabihin na minahal ko siya, mahal ko siya hanggang ngayon but what for? Hindi ko rin maintindihan.
Tapos na talaga kami. We should accept that. Hanggang doon nalang talaga kami. At sa tingin ko hindi pa ito yung panahon na makilala niya ang kambal. Susubukan kong punan ang pangungulila nila sa ama nila. Susubukan ko hanggat kaya ko. Selfish na kong selfish pero buo na ang desisyon ko. I'm sorry Zyrone.
Biglang pumitik ang ulo ko at naaalala kong may gagawin pala ako kaya ako pumunta sa bar na ito. Damn it! Si Amira!
Inayos ko muna ang sarili ko, huminga ako ng malalim bago pumasok sa loob. Mas nahirapan ako sa paghahanap dahil yung utak ko parang lumilipad sa kung saan.
Shit.
Hindi nagtagal ay nakita ko na siya. She was leaning on the table. Nakatulog na ata.
And Ali was asleep on the couch.
Paano ko kaya sila mabubuhat papunta sa kotse ko? They seem so drunk.
Lumapit ako at umupo sa tabi ni Amira. "Amira..." I then shook her shoulder. She just moaned.
"Ali," sabay uga ko rin sa braso ni Ali. She opened her eyes. She blink for a couple of times bago tulala pang nakatingin sa akin.
"Ah Kyana you're here!" She shouted. "Buti nalang talaga huhu si Amira kasi nagpakalasing, isinama niya ako eh hindi ko siya mapigilan kaya ayan knock out. Tapos pinilit din niya akong uminom eh hindi naman ako sanay kaya nahihilo ako hindi ko siya maiuwi," sumimangot siya.
"Oh thank god you're not drunk," bulong ko nalang.
"Can you walk?" I asked. Tumango siya.
"Good. Let's get out of here." Pinilit kong maging matapang kahit na emotionally ay basag ako sa mga oras na ito. Amira needs me.
Nagtulungan kaming dalawa ni Ali na alalayan si Amira pero hirap na hirap pa rin ako dahil nahihilo rin Ali. Hindi pa kami nakakalabas when someone held my arm.
"Let me help you," parehas kaming napatingin ni Ali sa nagsalita.
"K-Kharlo." Why is he here? I mean bakit nasa Pilipinas siya? And did he seriously show his face in public? I roamed my eyes around, ganon pa rin busy ang lahat sa pagsasaya at pag-iinom. No paparazzi, no media, reporters and cameras. Even his bodyguards were not around or so I thought. Siya lang talaga mag-isa ngayon, kasi sigurado akong kasama niya si Zyrone kanina.
"He asked me to help you," napapikit nalang ako, alam ko kung sino ang tinutukoy niya.
Bago pa ako maka-kontra ay binuhat niya na si Amira. At naglakad palabas. Sumunod naman kami ni Ali and she was gripping my arm tight.
"Oh my God! Napaka-gwapo! Manliligaw mo Kyana?" Hindi ako makapagsalita. Kahit ako ay nagulat na nandito siya.
"Waaaaaaah ang swerte naman ni Miss Suarez kinarga lang naman siya ng isang napakagwapong nilalang na nakita ko," sigaw ni Ali.
Mas titili siguro 'to kapag sinabi kong siya lang naman si Kharlo Rozzi Kho. Na ito ang itsura niya. Dahil gaya nga ng sinabi ko, walang picture ni isa sa internet ang makikita. Siguro iilan lang ang nakakakilala kay Kharlo, mostly sa ibang bansa dahil doon naman talaga ang negosyo niya. It was his name and his achievements ang alam ng karamihan. Pero marami pa rin ang humahanga sa kanya. Sadly kahit ni isang picture ay walang nagleak sa internet. Siguro meron pero sa mga exclusive sites or sa mga magazines na mga mayayaman lang ang may access.
"Ali, don't shout!" Saway ko.
"Waaah Kyana kuhanan mo kami ng picture please!"
"I'm sorry Miss but I don't like cameras," sagot naman ni Kharlo na narinig ang paghi-hysterical ni Ali.
"Kyana where is your car?" Napatingin nalang ulit ako kay Kharlo tapos tinuro ko ang itim na Mazda sa likod niya. Binuksan ko ito at ipinasok niya na si Amira sa backseat.
I called Ali to go inside as well habang malagkit pa rin ang tingin niya kay Kharlo. And he's also a chick magnet. Tsk.
Nasa loob na ang dalawa, hindi na nangulit pa si Ali dahil na rin siguro sa nahihilo pa siya.
We were left outside.
"Salamat Kharlo, hindi ka sana nag-abala pa."
"Mapapatay niya ako kapag hindi ko sinunod ang utos ng lalaking 'yon. What have you done and he was mad like hell?" He wasn't angry pero he's asking for an answer.
"I saw him dragging you outside. Tapos hindi na siya bumalik pa. He just called me, halos mura ang lumabas sa bibig niya but I clearly understood the part na tulungan kita so here I was."
"We just talked. I really am sorry." Ngumiti ako ng tipid. Pagod na rin ako. Ayoko nang balikan pa ang nangyari kanina. It drained my energy.
"Are you okay?" Tumango ako.
"Puntahan mo nalang siya Kharlo, I'll be fine. Salamat ulit," tumango ito.
"Kyana, I hope both of you will be okay soon." I don't think so. The past keep on haunting us and hurting us everytime we see each other.
"I gotta go, Kharlo. Take care."
"Yeah, mag-ingat ka rin," tumango ako at pumasok na sa kotse. Hindi siya umalis sa kinatatayuan niya hanggang sa makaalis na kami sa parking lot.
Ilang oras lang ang lumipas pero yung pagod ko sa gabing ito sobra.
Why are you doing this to me Zyrone? Bakit ka nagpakita at humihingi ng explanation? Do you think you deserve it?
Bakit parang hindi mo alam ang ginawa mong pang gagago?
Bakit ka ganyan Zyrone, pinapahirapan mo lang lalo ang sitwasyon natin. Can you just go back to States or France and never come back here again? Mahal kita oo, pero ayoko na. Natatakot ako. Ayoko na tama na ang isang beses na pagpapakatanga sayo.
You're playing again aren't you? Ako na naman ang napili mong paglaruan. Bakit?
Pinagbintangan mo pa akong pera lang ang kailangan ko sayo. Ang sama sama mo.
"I hate you!!!"
*beeeeeeeeeeeeeeep*