11. Bölüm - Yavaş Yavaş Isınma
Çardak da kahvaltı masasına doğru ilerleyip Toprak'la yan yana oturduk
Masa da Ece , Toprak'ın kuzenleri oturuyordu
Bir kaç kez gördüğüm ama hiç konuşmadığım biri elini uzatıp
" Günaydın yenge ben Alp "
Ben de elini sıkıp " memnum oldum Alp " diyerek gülümsedim
Diğerleriyle zaten tanışıyordum diğerleri kız olduğundan düğünde oynarken falan tanışmıştık
Ece masanın öbür ucundan alttan sürünerek Toprak'la aramıza geldi
" Bende sizle oturucam "
Deyince Toprak gülümseyerek kucağına aldı Ece'yi
" Gel bakalım prenses "
" Ya dün niye ben uyandırmadınız? bende sizle uyicaktım "
Masada bir kaç kişi gülerken Betül " Ece'cim sen onların arasında yatamazsin ki "
" Ama niye ? Ben önceden amcamla yatıyordum "
" Tamam ama amcan artık evli, birlikte yatamazsınız "
Ece bir anda suratını asıp
" banane ya yatarım, dimi yenge? "
Bana umut dolu bakınca dayanamadım
" Napalım biliyor musun? sen bence bugün bizimle uyu "
" Yaşasın " diye boynuma sarılınca bende karşılık verdim
" Amca sende izin veriyorsun dimi ?"
" Bunun için izin istemene gerek yok ki güzelim ne zaman istersen gelip bizimle uyuyabilirsin "
Ece mutlu bir şekilde Toprak'ın göğsüne yaslanıp boynuna sarıldı
" Ya fazla şımartmasanıza sonra her gece sizle uyur o zaman görürsünüz "
Zeynep abla elinde çaydanlık la yanımıza geldiğinde söyleniyordu
" Olsun "
Diyip gülümsediğimde Toprak'ın üzerimde bakışlarını hissettim ona baktığımda göz göze gelince bana ifadesiz bir şekilde bakıyordu
Gözlerimde göğsüne yatmış olan Ece'ye gidince Ece de bana bakıyordu
" Yenge hani sen bana söz vermiştin ya resim yapacaktık"
" O nerden çıktı şimdi " Zeynep ablaya dönüp " abla ben İzmir'de söz vermiştim Ece ye ondan bahsediyor "
" Oo o zaman dan bu yana unutamadın mı Ece sen onu "
" Banane söz verdi yengem ''
" Tamam amcacım bak bugün misafirler var başka zaman yaparsınız "
" Tamam "
" Ee kaynaşabildiniz mi "
Ela'nın sesiyle Toprak'la göz göze geldik tebessüm ederek cevabı Toprak'a bırakıp kahvaltıma odaklandım
" Biz iyiyiz siz bizi boşverin ne zamana döneceksiniz "
" Yok artık Toprak abi ya resmen açık açık kovuyorsun bizi "
Adının Mine olduğunu bildiğim kız konuşunca ona odaklandım
" Yok ya ondan demedim , ona göre bir plan yaparız birlikte diye "
" Babam fazla kalmayalım diyor bugün çıkarız hatta kahvaltıdan sonra kalkarız yüksek ihtimalle "
Alp'in sözünden sonra bir şekilde muhabbet böyle ilerlerken sonunda kahvaltıyı bitirdik.
" Oğuz ve Onur nerde onları göremedim. " Zeynep ablaya yönelttiğim sorudan cevap verdi.
" Şirkete gitmişlerdi "
Birlikte sofrayı kaldırdığımızda misafirler çıkmıştı...
Evde sadece biz bize kalmıştık
Mustafa abi, Mahmut baba ve Onur'la Oğuz da şirketteydi.
Toprak'ı ise yeni evli olduğumuzdan gelmesede olduğunu söylediler
Emine anne de başı ağrıdığını ve yukarı çıkmak istediğini söyleyip odasına çekildi.
Yani kadında haklı dünden beri hep bir koşuşturma içindeydi.
En sonunda evde bir sessizlik olunca birlikte bahçeye çıkıp çardak da çay içmeye başladık
Sadece Zeynep abla Ece Toprak ve ben oturuyorduk
" Ee balayı işini napıcaksınız yengecim ?"
" Bence gerek yok yenge daha birbirimize yeni alışıyoruz "
" Ya asıl bu süreçte gitmeniz gerekiyor "
" Nasıl yani abla ''
" Ya biraz yanlız kalın daha çabuk alışırsınız birbirinize "
" Tamam yenge sonra bakarız bu işlere "
" Aman siz nasıl isterseniz öyle yapın, karışmıyorum. "
" Abla yarın benim arkadaşım gelicekte dışarda buluşacaz haberiniz olsun "
Zeynep abla Toprak'a bakıp sanki asıl tepkiyi onun vermesini bekler gibi bakıyordu.
Doğru ya o benim kocam...
Keşke ilk Toprak'a diyeydim neyse
" Kim gelicek "
" Hazal, İzmir'den arkadaşım "
Toprak'ı yanıtladığımda tek kaşını kaldırarak sorgularcasına baktı
" Eve çağırsana niye dışarda buluşacaksınız ki ? "
" Aynen hem bizde tanışmış oluruz "
" Peki "
" Anne ben acıktım "
" Tamam annecim gel ben sana bir şeyler hazırlayım , sizde acıktınız mı kuralım mı sofrayı "
" Ben aç değilim " bende Toprağa katılarak " bende " dedim
Zeynep abla ve Ece mutfağa geçtiklerinde bahçede Toprak'la yanlız kaldık
Ortalıkta bir sessizlik olunca çok tuhaf hissettim.
Dünden beri hep bir gürültü vardı ama şimdi sadece derenin ve kuşların sesi geliyordu
Ben öylece etrafı izlerken bir anda Toprak dizime yatınca ne olduğunu anlayamadım
" Annem camdan bizi izliyor "
Çaktırmadan camlardan birine baktığımda Emine annenin bizi izlediğini bende gördüm
Bu yüzden elimi Toprak'ın saçlarına götürüp okşamaya başladım.
Tebessüm ederek Toprak'ın yüzüne bakarken Toprak'da gözlerini kapatmış yatıyordu.
" Biz hep böyle mi olucaz ? " diye sessiz bir şekilde sorumu yönelttim
" Nasıl "
" İnanmaları için bu şekilde yakın mı olucaz birbirimize? "
" Şuan yakın değiliz bence, sadece senin dizinde yatıyorum."
" Sana göre öyle olabilir ama ben bi adamla ilk defa bu derece yakınım "
Sözlerimle gözlerini açıp gözlerime odaklandı .
" Daha önceden bir erkek arkadaşın falan olmadı mı hiç ? "
Şaşırmış bir şekilde cevap verdi
Neden bu kadar şaşırdı ki ayrıca?
" Hayır olmadı, niye böyle şaşırdın? "
" sonuçta İzmir de yaşıyorsun, yani yaşıyordun ... Ne bileyim .?! Üstelik güzel kızsın da "
" Teşekürler, ama ben okul dışında evden çıkmıyordum bile. Okula da okumak için gidiyordum , zaten babam ve abimin de pek izin vermiceği söz konusu olunca böyle bir şeye ihtiyaç duymadım hiç bir zaman "
" Senin bir de abin mi var "
Sebepsizce gülmeye başladım ama Toprak bana anlamaz bakışlar atıyordu
" Daha karının abisi olduğunu yeni öğreniyorsun, gerçekten şu düştüğümüz duruma bakar mısın! "
" Peki benim neden haberim yok, yani düğüne falan da gelmedi "
Gülümsemem yüzümde solarken
" Abim yurtdışında üstelik evlendiğimden haberi bile yok olsa büyük ihtimalle karşı çıkıp hayatta izin vermezdi ama babam söylememem konusunda uyarınca..."
" Sende babanı dinledin "
" Evet "
Toprak yerinde doğrulup dik pozisyon aldı , ayağa kalkarak
" Hadi gel dolaşalım öyle anlat "
" Neyi "
" Seni tanımak istiyorum İpek "
Ayağa kalkıp önden giden Toprak'ı takip ettim.
Derenin yanına geldiğimizde taşların üzerinden karşıya geçti.
Bende taşların üzerinden yavaş yavaş adımlarken ortada kala kaldım diğerine adım atamadım taş eğik olduğu için.
Toprak da anlamış olacak ki yanıma gelip belimden tutarak yardımcı oldu.
Karşıya geçtiğimizde yavaş yavaş ormana doğru gidiyorduk sessizlik içinde.
" Dinliyorum "
" Soru cevap yapsak böyle aklıma gelmiyor "
" Babanla aranızda ki ilişki nasıl tam olarak "
" Başlarda kötüydü hatta şöyle söyleyim , seninle evleniceğimi öğreneceğim ana kadar kötüydü , ama sonra bunca zaman yaşananlarin asıl sebebini anlayınca babama kızamıyorum, üstelik seninle evlenmem de benim için binevi kurtuluş oldu "
" Nasıl yani "
" Normal de babam benim dışarı falan çıkmama hayatta izin vermezdi, hatta ben hayatım da ilk defa değil il dışına çıkmak doğru düzgün ilk kez evden çıkıyorum "
" Anlamıyorum baban neden böyle bir şey yaptı ki? "
" Aslında boşver ya yani çok karışık bı adam ve aşırı derecede kıskanç bir yapıya sahip "
" Peki boşverelim , ne kadar anlayamasamda babanı, sanırım artık aranızı düzelttiniz "
" Evet "
Sessiz bir şekilde bir kaç adım daha ilerledikten sonra
" Peki sen ? "
" Ne ben !? "
" Yani , ne bileyim ... Neden evlenmek istemiyorsun mesela "
" Öncelikle evlilik bı sorumluluk gerektiriyor ve ben böyle bir şeye gelemem, birisine aşık olmak, ona bağlı kalmak bunlar öyle sıradan şeyler değil, tabi ben bu süreci biraz uzatınca ve rahat bir şekilde davranınca babam ve annemde hemen evlenmem konusunda baskı yaptılar. En sonunda seni bulmuşlar işte"
" Peki benden neden bu kadar haz etmiyorsun "
" Öncelikle aramızda 5 yaş var ve bu çok fazla bana göre, yani en azından daha olgun kızlardan hoşlanıyorum, tabi bişey daha vardı ama o artık önemli değil "
" Ne ki o "
" Yani sonuçta sen İzmirlisin ve oralarda büyüyen kızlar genel olarak şımarık tipler ve rahat... "
" Bunda seni rahatsız eden ne "
" Ben evleneceğim insanın sadece bana özel olması taraftarıyım şuana kadar hiç kimseye yüz vermemiş olmasını isterim, ilkleri olmak isterim... ama sanırım sende kafamda kurduğum şekilde bir kız değilsin "
" Neyse ön yargıları da kaldırdığımıza göre aramız artık kesin olarak iyi dimi ? "
" O zaman bu evlilik sürecinde iyi bir şekilde geçinip arkadaş olarak devam ediyoruz "
İkimizde birbirimize gülümseyerek
" O zaman iyiki senden küçüğüm ve aramızda bir engel var , yoksa aramızda kim bilir neler olurdu? "
Bu sefer sesli bir şekilde gülüp
" Dua et o zaman yaşına yoksa sonun daha beter olurdu " diyip yandan bir bakış attı
Ayy aman Allah korusun
" Başta bı soru sormuştun ya hep böyle yakın mı olucaz diye "
" Evet "
" Annemin gözü hep üzerimizde olucak yüksek ihtimalle hatta biraz zaman geçsin torun diye başının etini yemeye başlicak "
" Napicaz o zaman "
" Çocuğumuzun olmadığını söylicez o zaman belki ayrılık sürecinde daha da yardımcı olur bu durum bize , ama biraz şüphelenebilir çocuk istemediğimizi düşünerekten... "
" Tamam "
" Arada bir ani hareketlerde bulunarak sana yakın davranırsam bil ki muhakak birinin gözünü üzerimizde hissettiğimden yaparım sende fazla geri durma benden ve dert etme ..."
" Sonuç olarak evliyiz tabi bişey olmaz " diye dün ki sözüne gönderme yaptım
O da anlamış olacak ki sırıtarak " aynen öyle "
Biraz daha yan yana yürüdükten sonra yönümüzü eve dönerek ilerlemeye başladık
" Şimdi sen işe gidiceğin zamanlar ben napicam "
" Zeynep yengem napiyorsa onu "
" O napıyor ki "
" Ya evde annemle duruyor ya alışverişe çıkıyor ya misafirliğe gidiyorlar ve benzeri işte takıl kafana göre "
" Nasıl yani, ne istersem yapabilir miyim "
" Evet , ama yaptıklarından daima haberim olsun bir yere çıkıcağın zamanlar falan haber ver bana "
" Tamam "
Birlikte eve geçip sofra kurup yemeye oturduk
Emine anne de biraz da dinlendikten sonra bize katılmıştı doğrusu camdan izlemişti demek daha uygun
" Oğlum tatil için düşündünüz mü bir şeyler "
" Yok anne şimdilik öyle bir niyetimiz yok "
" Peki , anlaşdınız mı bari "
Ben lafa hiç dahil olmayıp bütün cevapları Toprak'ın vermesini bekleyip gözümü tabağımdan ayırmadim
" Şimdilik iyiyiz anne Allah a şükür sen takma kafana "
'' peki işe ne zaman dönücen "
" Yarın başlarım "
Bu şekilde soru cevap ilerlerken en sonunda sofrayı kaldırıp ben odaya çıkmaya vakit bulup telefonumu aldım
Telefonda cevapsız aramalardan abimin aramasını görünce yatağa oturup besmele çekerek abimi aradım
Daha arar aramaz ilk çalışta açması bir oldu
" Abicim "
" Güzelim, kaç kez aradım niye açılmıyor telefonlarım "
" Ya abi resim çiziyordum dalmışım duymadım ayrıca sessizdeymiş telefonum "
Yalana bak ya offf resmen abime yalan söylüyorum..
" İyi bakalım öyle olsun, nasılsın? "
" İyiyim merak etme, "
Arkamdan kapının açılma sesini duyunca Toprak in geldiğini gördüm
Sessiz olmasini kaşlarımla anlattıktan sonra bana çatık kaşlarla anlam vermeye çalıştı
" Çok özledim seni ya , en yakın zamanda gelmeye çalışacam abicim "
" Bende seni çok özledim abi , ama sıkma sen canını biraz geç gelsende olur "
Toprak abi dememi duyunca olayı anlayıp yatağa uzandı
" Hem özledim de, hem geç gelsende olur de , bir şey mi oluyor ipek "
" Yoo hiç bir şey yok abi sen merak etme "
" Emin misin, bak eğer babam bişey yaptıysa... "
" Hayır abi yok bir şey gerçekten "
" Peki tamam sonra yine aricam şuan asansöre biniyorum hadi görüşürüz güzelim "
"Görüşürüz abicim "
Telefonu kapatır kapatmaz aynanın önüne bırakıp yatağın diğer ucuna uzandım
" Daha ne kadar saklıyacaksın abinden "
"Bilmiyorum ama şuan öğrenirse babamla araları iyice açılır bunu istemiyorum "
" Sen bilirsin ama yakın zamanda gerçekleri anlatsan senin için iyi olur... Çünkü bu yalan o kadar uzun sürmez "
" Tahmin edebiliyorum "
Diyip tavana bakan gözlerimi yumup biraz dinlendirdim
****
TOPRAK ' DAN
Yanıma baktığımda İpek in çoktan uyumuş olduğunu fark ettim
Yan dönüp biraz yüzünü incelediğimde ne kadar güzel ve çocuksu bir yüzü olduğu dikkatimi çekti
Eğer aramızda ki yaş farkı bu kadar fazla olmasaydı ve bu güzel kızla Trabzon da bir şekilde tanışsaydım belki de ona karşı bir şeyler hissederdim ama şuan ona sadece bir çocuk gözüyle bakabiliyorum
Başta İzmir li olması yüzünden fazla ön yargılı davrandım, önceden İzmir e gittiğimde orada takıldığım kızlar gibi olduğunu düşündüm , önüne gelen yakışıklı çocuğa her seferinde şans veren, şımarık, saygısız bir kız olarak hayal ettim... ama onu tanıyınca ne kadar masum ve tatlı olduğu dikkatimi çekti
Belki de daha tam olarak tanımıyorum ama o masumluğu içimde bı merak dürtüsü uyandırıyor
Normal de kolay kolay hiç bir kıza sıcak kanlı yaklaşmazken bu kıza sesimi bile yükseltmemi engellicek bir şey var yüzünde, gözlerinde...
Ve bence bunun tek sebebi benden yaşça küçük olması olmalı...
Normal de şuan evlendiğim kız başka birisi olsaydı bir şekilde kullanıp ardından boşanmak istediğimi pat diye söylerdim ama bu kız o kadar tatlı bakıyor ki onun hayatını mahvetmeden arkadaşça davranmak daha iyi olur
Zaten o ilk gün gördüğüm andan beri gözlerinin arkasında gördüğüm o korku vicdanımı harekete geçirdi
Hatta benim vicdanım var mıydı diye kendimi bile sorguladım
İpek in ayakkabılarını çıkarıp yatağın kenarına koyduktan sonra giyinme tarafında ki dolaplardan birinin üst tarafından bir badaniye alıp üstüne örttüm
Ardından aşağı indim.
...
Aşklarım kesinlikle amacım İzmir'i kötülemek değil. Benim en yakın arkadaşım İzmir de yaşıyor bir kere. Üstelik hiç bir şekilde Toprak'ın sandığı gibi bir kız da değil. Bu sadece Toprak'in, karakterin düşüncesi.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ♥️
Sizleri seviyorum, iyi ki varsınız ❤️