Pagkagising ay agad naming hinanda ang lahat ng kakailanganin namin.
We have our own bag packs na nakalagay na lahat ng mga kailangan, may mga dala na rin kami na siyang mag po-protekta sa aming sarili— we had no choice. We need to protect ourselves once we step in Marco's place.
"Are you ready?" I shifted my eyes to Ream and nodded my head.
Nakaayos na rin siya at nakasukbit na rin ang bag pack sa kanyang likod.
Nilagay ko na rin sa bag ko yung totoong analysis data na nasa glass tube... ito yung kailangan noon ni Marco sa akin bago kami makatulog ng siyam na taon. I don't know if i'll be thankful to this thing or not, dahil sa mga nilalaman nito kaya nasa sitwasyon kami na 'to, pero ito rin ang siyang dahilan kung kaya't buhay pa kami hanggang ngayon. Kung nabigay ko siguro ito kay Marco ay wala na kami rito at tuluyan na siyang nagtagumpay sa lahat ng kanyang plano.
"Trixy, let's go, they are waiting us outside." Nang marinig ang boses ni Ream ay nabalik ako sa reyalidad.
Agad kong sinara ang bag ko at sinukbit ito sa likod.
I am wearing black sando and put cropped black leather jacket, and black shorts para komportable ako. I ponytail my hair para 'di rin tumatabing sa mukha ko.
I wore my black boots, at inayos ang holster sa hita ko. May mga iba't-ibang klase ng kuysilyo ang nakalagay doon, dahil doon din ako nasanay na gamitin 'yon sa pakikipaglaban, and I know it will help me a lot.
Lumapit ako kay Ream. "Tara na."
Nakita ko ang pagtitig niya sa akin simula ulo hanggang paa. "My wife is hot— and you're more than that."
I let out a giggle. "Sus, bolero."
"No, I'm not. You are indeed a beauty, and I am lucky to have you because you are not just a beauty but a wonderful woman." Napailing-iling na lang ako sa mga mabulaklak niyang mga sinasabi.
Nakita ko ang ang ibang kasama ko, at si Clinton ang may hawak at karga kay Lexie na naka power off pa. Yep, we will bring my robot too. She will help me with the informations once we go to Marco's place.
Nakita kong naka handa na ang lahat at sabay-sabay na kaming naglakad papunta sa garahe ng secret underground para makasakay sa bulletproof na van.
Puro pasilyo pa ang nadaanan namin dahil malawak talaga ang secret underground ng mga magulang ko.
At sa paglakad namin ay hindi ko maiwasan na titigan ang bawat pasilyo ng lugar na ito. Marami ring masayang ala-ala ang narito, at isa na doon ang kasal namin ni Ream.
Napabuntong hininga na lamang ako nang pumasok na kami sa van.
Nasa dulong bahagi kami ni Ream. Si Nick ang nasa driver seat na katabi si Steel para magsalitan sa pagmamaneho.
Sila Francine, Celestine at Clinton ay nasa gitnang bahagi ng van.
Nasa tabi ko naman si Lexie na naka power off pa rin, since dalawa lang kami sa likod.
Unti-unti ng bumukas ang secret underground at naramdaman ko na ang pag usad ng sasakyan namin.
Tumingin ako sa bintana at nakita ko na nagsara na itong muli at naging patag na puro damo na lamang— na hindi mo aakalin na may tinatagong lugar sa ilalim.
Tumitig muli ako sa secret underground kahit na puro damo na lang ang nakikita ko.
I will miss this place. Alam ko kung ano papasukin namin ngayon, at hindi na sigurado ang buhay namin kapag nangyari 'yon. I am not sure if I'll be back here again with them, but I am still hoping.
Naninikip ang dibdib ko sa isiping, maaring hindi na kami kumpleto kung babalik man kami. No, I will never accept it. Kung ako man ang mawawala, sisiguraduhin ko na makakabalik ang lahat ng mga kasama ko... kahit hindi na ako, kahit sila na lang ang maligtas.
Naramdaman ko ang pag akbay sa akin ni Ream at niyakap ako gamit ang kanang kamay niya.
"Shh, you are thinking too much again. We will do everything. We will go back here, complete."
Hindi na ako nagsalita at hinilig ko na lang ang sarili sa kanya, habang ang aking isipan ay bumubulong na, sana nga.
Nakaidlip na sana ako ngunit nagising ulit ang diwa ko dahil sa sigaw ni Francine.
"Oh my! Can you turn to right? Steel?!" Lahat kami ay napalingon sa kanya. Kahit si Steel na siyang nagmamaneho na ngayon ay binagalan ang pagtakbo ng sasakyan.
"But we're heading on the left," pag sabat ni Nick na nasa shotgun seat na.
"Remember amusement park? Can we go there? Just this once? Please?" She did the puppy eyes.
Lahat ay napabuntong hininga.
"But we are running out of time, Francine," ani Ream na katabi ko.
"But we can go there, wala namang specific time na binigay si Marco. We will just guard ourselves when we go to the amusement park, and hindi natin natapos ang pagpunta natin noon dahil nga sa nangyari diba?" pag papaliwanag ko at pumapanig kay Francine.
"Please? Just this once... I am not sure if I'll live after this, so this is my wish..."
Lahat ay natahimik sa sinabi ni Francine.
We need to take a break, kahit isang beses lang. Masyado ng maraming nangyari.
And I will tell a painful truth, our lives will not have assurance once we go there.
Sumang-ayon din si Celestine, Clinton at Steel.
"I love you na talaga, Trixy!" huling sabi ni Francine nang papunta na kami sa amusement park kahit ayaw nila Nick and Ream. Until now, they are the kill joy in the group.
Tinanggal namin ang mga nakakabit sa katawan namin na kakatakutan ng ibang taong makakakita... lalo na at karamihan ay mga bata ang pupuntahan naming lugar.
I removed my holster on my legs and put it on my bag.
Sobrang ingay na ni Francine at pati na rin si Steel na nagmamaneho.
Hanggang sa nakita na namin ang entrance ng amusement park.
Steel park our van on the side, at sabay-sabay kaming lumabas.
May mga tao na napatingin na agad sa gawi namin. We have four handsome boys and my two bestfriend girl who has the beauty. Hindi na ako magtataka kung mapapatingin sila sa gawi namin, but we didn't mind it. We are just here to enjoy for once.
Bumili si Francine ng seven tickets para sa aming lahat, for entrance.
Nagbalik sa akin lahat noong mga nag-aaral pa kami. Pero may dumagdag sa amin, kasama na namin si Clinton ngayon.
Pagkapasok ay napagpasyahan muna naming kumain bago sumakay sa mga rides.
Napangiti na lamang ako nang may makita ako at naalala.
Agad akong tumayo sa kinauupuan ko at pinuntahan ang ale. Tapos naman na ako kumain.
"Magkano po?" tanong ko.
"50 pesos lang ineng." Ngumiti ako sa kanya at naglabas ng 500 na buo sa wallet ko.
"Apat pong demon headband and three angel headband— I don't know how to call it," nahihiya kong sabi kaya tinuro ko ang gusto kong bilhin.
Narinig kong tumawa ang tindera at kinuha ang gusto ko. Inabot ko sa kanya ang bayad at nang akmang kukuha siya ng panukli ay hindi ko na tinanggap.
Bumalik ako sa pwesto namin at taka silang tumingin sa akin.
"Revenge is coming," narinig kong usal ni Francine na sinamahan ng halakhak.
Suot ko na yung headband na may halo, at binigay ang dalawa pa kila Celestine at Francine. Today, we are the angels.
At binigay ko sa apat ang may sungay na headband. Lahat sila ay nakasimangot pero wala ring nagawa ng pinanlakihan sila ng mata ni Francine.
"Take it, kami nga noon sinuot namin ng walang sinasabi," ani naman ni Celestine na natatawa.
"Saka mga demonyo naman talaga kayo," Francine added.
Wala silang nagawa at sinuot 'yon kaya panay na ang tawa naming tatlo.
"What about me? Why am I belong to your revenge? Wala naman ako noon." Si Clinton na nakanguso na rin.
"Because you are a guy, duh!" Inikot pa ni Francine ang kanyang hintuturo kay Clinton.
May digital camera na nakasabi sa leeg ni Francine, kaya nag picture rin kami.
Nag request pa kami sa ibang tao na kuhaan kaming lahat na magkasama.
Pagkatapos noon ay ako naman ang nagulat nang may inabot sa akin si Ream na nakabalot sa plastik.
"Wear it." Tinukso siya nila Steel at Nick nang inabot niya 'yon sa akin.
"What's this?"
"Pagkain siguro." Sinamaan ko siya ng tingin, kaya't tinukso na siya ng lahat ng mga kasama namin.
"I mean, as you can see it's a shirt. Just wear it."
Wala akong nagawa kundi pumunta na lang sa comfort room ng amusement park na ito para makapagpalit.
Dahil sa sando black naman ang suot ko kaya't pinatong ko na lang ang t-shirt.
Ni-tuck in ko siya sa short ko para hindi malaki tignan. Inayos ko pa ang sarili at pinagpagan ang damit bago lumabas sa cubicle at tinignan ang sarili sa salamin.
Nanlaki ang mata ko sa nakita dahil may printed word sa harap ng t-shirt na black na ito.
Kung hindi pa kami mag asawa ay baka nahiya na ako, pero asawa ko na siya kaya hinayaan ko na lang.
Asawa ko.
Napailing na lang ako sa aking naisip habang nakangiti.
My husband Ream Mercedes
Iyon ang naka print sa t-shirt ko. Ang bilis naman ma customize nito.
Pagkalabas ko ay nakaabang na sila, nakita ko na rin si Ream na nakasuot katulad ng damit ko, pero ang naka print sa damit niya ay, "My wife Xyrene Trixy Montilla- Mercedes"
Nakangiti na lamang ako, muli na naman kaming tinukso ng mga kasama ko.
"Respeto ho sa single!" sigaw ni Steel at agad na nakatanggap ng batok kay Celestine.
"Talaga, forever single ka na kasi hindi kita sasagutin." At ayon nauna na sila dahil nag walk out si Celestine na hinabol naman ni Steel na sinusuyo, kaya't napailing na lang ako.
"Let's go," Ream uttered.
Tumalikod siya kaya't nakita ko ang likod ng kanyang damit na may kalahati ng heart.
Siguro ay may kalahati rin sa akin at kapag nagtabi kami ay mabubuo iyon na puso.
Muli akong napailing. Ream is different today, but I still like it.
"Ang corny ni Ream diba," bulong ni Francine kaya't sabay kaming natawa.
"I didn't imagine your husband to be like this, Trixy," natatawa ring sabi ni Clinton habang naka krus ang kamay niya sa dibdib.
Sumunod na kami sa kanila at napagpasyahang sumakay na sa mga rides.
Una sana ay yung frisbee, kaso umiling na ang lahat... naalala siguro nila ang nangyari noon. Iyon yung iniikot-ikot kayo at babaliktad kayo sa taas.
"That ride can kill us."
"No! Not that one! Never!"
I saw the horror in Nick and Ream's face.
"Ang OA niyong dalawa!" sigaw ni Francine na may samang pag batok.
Nakakatakot naman talaga yung ride, but it's fun.
Napagpasyahan naming huwag na lang doon.
"We still need to add some memorable things in our book of life. Let's go to the roller coster!" Tumakbo si Francine na sinundan namin.
Lahat ay napapayag na doon sumakay, at halos matawa nang kami na ang sasakay sa ilang minuto naming paghihintay sa pila.
Todo dasal ang dalawa, habang si Clinton ay tahimik. Kami naman nila Francine, Celestine, at Steel ay mga excited na.
Nang magsimula makasakay na kami ay mabagal lang ang usad ng sinasakyan naman. I know this ride was preparing us.
"So this is it? I thought this can be added to our book of life, it' so eas— putang-ina!!!" Kami rin ay napasigaw pero may kasamang tawa dahil sa lutong ng mura ni Nick.
Hindi ko alam kung ano maramdaman ko.
"Fck this ride! I will kill you!" sigaw naman ni Ream.
"Uwi na ako! Kuya pakitigil!" sigaw ni Clinton na kanina ay tahimik lang.
Tinaas nila Steel, Celestine at Francine ang mga kamay nila na nag e-enjoy pero bakas pa rin ang tawa dahil sa ibang kasama namin.
Tahimik akong tumatawa habang pinapanood ang mga expression ng aking asawa.
I will never forget this.
Panay pa rin sila sa sigaw, at mas lalo pang lumakas nang muling pababa at mabilis ang kinalalagyan namin.
"Dito na ako mamatay!!"
"I wanna quit!!!"
"Kuya maawa ka!!!"
Kanina pa ako tawa nang tawa. At si Ream naman ay inaabot ako pero iniiwas ko ang aking sarili. Bahala ka diyan.
Hanggang sa matapos ay nakita ko ang panlalambot ng iba kong kasama.
"Damn! I'll kill who invented that thing!" Tinuro ni Clinton ang roller coster ride na may nga bagong sumasakay na.
Parehong sumang ayon si Nick at Ream.
Hanggang sa napunta kami sa carousel. Ayaw ng mga lalaki pero pinilit namin sila.
"Damn!"
"Fck!"
"You're not going with us?!"
"What the hell?!"
Sabay-sabay na sigaw ng apat na lalaki na nakasakay na sa kabayo. Sila lamang ang matatandang nakaupo sa mga kabayo habang ang iba ay puro bata na, yung iba may nakaalalay na magulang pero nakatayo na ang mga iyon sa gilid.
Sabay-sabay kaming tumawa nila Francine at Celestine.
We're all adult now not unlike the last time we came in this place.
Para silang inapi sa sitwasyon nila nang umandar na ang carousel. Sabay-sabay kaming pumili pero nag cut off sakto kay Steel kaya't 'di kami nakasama... but this gave us a favor.
Pati ang ibang tao ay natawa sa nangyari at nakita sa akin.
"Ang cute ng friendship nila!"
"Oh my God! They are greek Gods riding on a kid horse!"
"Ang popogi! Dali girl picturan natin!"
Marami pa akong narinig at nakita ang iba na palihim na kinukuhaan ng litrato ang kasama naming mga lalaki pero hinayaan na namin sila.
Pati si Francine ay kinuhaan sila nang litrato.
Hanggang sa natapos ay hindi na matigil ang tawa namin dahil magkasalubong lang ang mga kilay nila, mga nakasimangot at puro mga nakakunot ang noo.
"Sige kayo, tatanda kayo ng maaga!" Francine uttered.
Hindi nila kami pinansin at nauna na sila sa paglalakad.
Napunta kami sa bumper car, at dito nila kami ginantihan dahil kami ang puntirya nila sa pag bangga.
Puro tawanan lamang ang ginawa naming lahat, dahil hindi rin kami nagpatalo at binangga rin namin sila.
Puro tawanan ang ginawa namin nang makasakay pa kami sa ibang mga light rides.
Hanggang sa ferris wheel na ang huling sasakyan namin.
Naalala ko tuloy yung araw na kasama ko si Ream dito. He confessed his feeling towards me na pinagdudahan ko pa noon.
Napailing na lang ako at sumakay na kami. Magkakahiwalay na kami ngayon, kaming dalawa ni Ream ang magkasama, si Celestine at Steel sa isa, at ang tatlo naman na sina Nick Francine at Clinton ang magkasama sa isa.
Kapag napupunta sa tuktok ay hindi ko maiwasan na mamangha sa ganda ng buong amusement park na punong-puno na ng iba't-ibang ilaw dahil sa gabi na rin, isama pa ang city lights kapag tumungin ka sa unahan.
Nang muli kaming tumigil sa tuktok ni Ream ay nagkatitigan kami.
We kissed in just a span of time. Maikli at magaang halik lamang pero punong-puno iyon ng pagmamahal. I felt endless love with that light kiss from him.
"I love you."
I kissed him with light kisses again, then I replied, "Mahal na mahal rin kita, asawa ko."
After enjoying in the amusement park, we go to the restaurant and eat our lunch.
Mabuti na lamang at sa araw na ito ay walang nanggulo sa amin. I really enjoyed this day.
Nang matapos kami ay bumalik na kami sa van at nagsimula na ulit at bumalik sa totoong reyalidad na kailangan naming harapin.
Nagpahinga kami saglit at nag usap-usap muli tungkol naman sa lugar at kung ano ang loob ng science lab.
Tinuro sa amin nila Steel at Ream ang loob no'n dahil sila ang matagal na nag stay noon sa lugar na 'yon.
"Sobrang complicated yung science lab, yung tipong may kwarto na tapos may kwarto pa ulit 'yon sa loob. The whole laboraty is huge, bawat kwarto ay malaki at may kanya-kanyang tungkulin na ginagawa ang mga scientist sa lugar kung nasaan sila o may mga nakatago," pagpapaliwanag ni Steel.
Si Nick naman ngayon ang nagmamaneho, at may dinadagdag na impormasyon sa bawat naririnig niya sa sinasabi nila Ream at Steel.
"So the research center was of course in the center, ang tinuro namin sa inyo... north, south, east and west. If magkahiwalay tayong lahat, know the ctrl e sign," si Ream naman ang nagsasalita.
"What about control e?" tanong ni Celestine.
"Maging mapagmasid tayo sa paligid natin, lalo na kapag nag kahiwa-hiwalay tayo. Control e means center... just write on a wall 'ctrl e' it means doon kayo maghihintay o pupunta sa Research Center dahil doon tayo magkikita-kita, but you still need to hide and protect yourself. And you should always bring a pen to write. If nandoon na kayo, we need to wait for each other, kailangan lagi tayong magkakasama." Napatango-tango kami sa sinabi ni Ream.
Nagusap-usap pa kami sa mga plano namin.
"We're here."
Saka lang kami napalingon sa labas at natigil sa pag-usap-usap nang magsalita si Nick at tinigil ang Van.
I saw the familiar wide open area, at sa dulo no'n ay ang malaking Science Lab.
Inayos naming muli ang aming mga sarili bago lumabas nang sasakyan.
Dala-dala na rin namin ang kanya-kanyang mga back pack.
I turned on Lexie. "Welcome Master." At narinig ko ang pagkabuhay ng kanyang robot na boses.
Lumuhod ako para mapantayan siya at nginitian ito. "Just dig information Lexie, we're here on science lab, Marco Vallertos' place. We will need your help."
"Yes Master."
Nagsimula na kaming maglakad papunta sa Science lab.
"I remember, Marco call this place RCHL... I just don't know what's the meaning of that acronyms," bulong ni Ream na narinig naming lahat.
Kahit si Nick at Steel ay hindi alam ang meaning ng acronyms na 'yon. Siguro ay masyadong confidential ang meaning na maaring konektado sa ginagawa nilang research, kaya kahit sila ay hindi nila alam.
Masyadong makasarili sila Marco.
I heavily sighed.
I looked up at dark sky and silently prayed as I felt the cold breeze embracing us.
Sa tagong lagusan kami pumasok na siyang nasa plano na namin.
As we got inside, all we saw is white. All the walls are white, there's also glass walls, and the railing were silver. A typical science laboratory.
Bumalik ulit lahat ng ala-ala ko sa lugar na ito. Simula pagkabata, hanggang sa pagkakatulog namin dito ng ilang taon, lahat ng hirap na dinanas namin.
Nakakatawa lang isipin na tinakasan namin ang lugar na ito, pero ngayon ay kami na mismo ang pumunta.
There's no turning back now, we are finally here.
Prepare yourself Marco and to my traitor uncle. We're almost there.
--
HartleyRoses