THIRTY TWO
Copyright © Marco Jose (SiMarcoJoseAko)
I aggressively wiped the tears fell in my cheeks. I tightly hug the pillow beside me and cry silently. I just told myself I will be ready when the time comes. When the time he'll choose her over me. Kahit na wala naman akong pinaghahawakan para ako ang piliin n'ya. Ang hirap umasa sa isang bagay na hindi mo alam kung bakit ka pa umaasa kung alam mo namang wala naman talagang mangyayari. Ang hirap dahil nasasaktan ka sa bagay na ikaw din naman ang may kagagawan.
Kung hindi ko lang sana hinayaan ang sarili kong mahalin siya. Hindi sana mangyayari ang lahat ng ito, hindi sana ako umiiyak ngayon at hindi sana ako nasasaktan ng dahil sa kanya.
Dapat maging handa ako sa lahat ng bagay, maging handa ako sa lahat ng mangyayari sa paligid ko. Dapat maging matatag ako dahil baka kapag hindi ako nagpakatatag at naging handa. Baka mas lalo lang akong masaktan. Alam kong darating ang araw na matatapos din itong nararamdaman ko para sa kanya. At kapag dumating ang araw na 'yon, sinisugurado kong hindi na rin ako nasasaktan ng dahil sa kanya.
Ipinikit ko na ang mga mata ko at hinayaan ko lang ang sarili kong isipan at katawan na magpahinga. Mahina kong hiniling na sana sa paggising ko, wala na akong nararamdaman pa para sa kanya.
I suddenly felt comfortable when I felt someone hugged me from behind.
NAGISING ako na wala na si Axcel sa tabi ko. Tumayo na ako at pumasok sa banyo para maligo at makapag-ayos. Mayroon akong klase mamayang tanghali kaya kailangan kong pumasok. Patapos na ang first sem at sa second sem naman ay OJT na namin kaya kailangan kong pagtuunan ng pansin ang mga majors ko. I am a candidate for Cum Laude and I should give attention to it. It will be a great thing for me if I will graduate in this prestigious and known University with that title. Si Aivan at Axcel naman ay pareho ring kandidato para sa Summa at Magna Cum Laude.
Nadatnan kong nag-uusap at nagtatawanan si Daddy at Axcel pagkababa ko. Nakabihis na si Axcel at mukhang nakaligo na rin.
"Good morning, Daddy." Bati ko sa kanya at tsaka ako humalik sa pisngi niya. Tinapunan ko nang saglit na tingin si Axcel bago ako umupo sa harapan n'ya.
"Kumain ka na at sumabay ka na kay Axcel papuntang Manila. Kanina pa siya gising at mayroon daw kayong lakad mamaya." Sabi ni Daddy. Agad naman akong tumingin kay Axcel. Sa pagkakatanda ko, wala naman kaming napag-usapan na mayroon kaming lakad mamaya.
"Hijo, sino naman ang hahawak sa inyong dalawa ni Aivan ng LCM?" Tanong ni Daddy kay Axcel. Nilagyan ko naman ng dalawang tasty bread, bacon at hotdog ang plato ko.
"Baka ako po ang mamahala sa LCM, ayaw po kasi iwanan ni Aivan ang Rancho." Sagot naman ni Axcel sabay dahan-dahan itong uminom sa kape niya.
"Sino ba ngayon ang CEO ng Montemayor Empire? Si Arthuro pa rin ba?" Tanong pa ni Daddy.
"Si Tito Arthur pa rin po. Si Kuya Greg naman po ang Presidente at baka siya ang pumalit kung sakaling magretiro si Tito Arthur. Naituro na naman po kay Kuya Greg ang lahat ng dapat n'yang matutunan at anim na taon na rin po siyang nagtatrabaho sa Montemayor Empire." Magalang na sagot ni Axcel. Tumango lamang si Daddy.
Tahimik lang akong kumakain habang nakikinig sa mga pinag-uusapan nilang dalawa. Puro business at kung anu-anong bagay lang ang mga pinag-uusapan nila. Nang matapos na akong kumain ay tumayo na rin si Axcel. Magalang kaming nag-paalam kay Daddy at tsaka umalis.
"I'll fetch you later, we'll have dinner." Kaswal n'yang sabi sa akin habang nagmamaneho.
"Anong oras?" Tanong ko sa kanya. I should act normal, hindi ko dapat ipakitang apektado ako.
"Pagkatapos ng klase mo susunduin na kita then we'll have our dinner together." Sagot naman niya sa akin.
"Wala ka bang klase ngayon? Hindi ba't may Accounting ka ngayon?" Saad ko sa kanya.
"May importante akong kikitain mamaya." Ani niya. Hindi na lang ako kumibo sa sinabi niya.
Binalot ng nakabibinging katahimikan ang loob ng sasakyan at wala ni isa sa amin ang nagsasalita pa. Ibinaling ko na lamang ang tingin ko sa mga nadaraanan namin hanggang sa hindi ko na namalayan na nasa school na pala ako.
"I'll text you later." Iyon lang ang sinabi ko sa kanya at bumaba na ako. Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin n'ya.
Alas diyes y media pa lang ng umaga at mamaya pang alas onse ang klase ko kaya dumaan muna ako sa library para kumuha ng libro. Sa may garden ako ng school dumaan dahil may shortcut doon papunta sa library. Papaakyat na sana ako ng library ng bigla ay mapatili ako nang makita ko ang dalawang lalaking walang tigil na nagsusuntukan sa harapan ko.
"You asshole! Fvck you!" Panay ang mura nila sa isa't isa habang nagsusuntukan. Luminga-linga naman ako sa paligid at natyempuhang walang ibang estudyante kung hindi sila at ako. Hindi na ako nagtaka kung walang ibang estudyante dahil class hours ang mga ganitong oras. Panay dugo na ang kanilang mga uniporme at hindi ko na alam ang gagawin ko.
"Fvck you too! Mang-aagaw ka! Tang ina mo!" Ayaw pa rin nila tumigil sa pagsasapakan at hindi ko na alam ang gagawin ko. Alangan namang iwan ko sila dito eh halos magpatayan na sila. Kunsensya ko pa kung mamatay ang isa sa kanila o mas malala, silang dalawa.
Huminga naman ako nang malalim at nilakasan ko ang loob kong lumapit sa kanilang dalawa.
"Stop it!" Sigaw ko sa kanilang dalawa pero hindi pa rin sila tumigil kaya lumapit na ako at hinatak sila, pero sa pag-awat ko sa kanilang iyon ay muntik na akong matamaan ng suntok ng isa.
"Fvck you! May-araw ka rin sa akin, tang ina mo!" Sigaw noong isang lalaki at tsaka umalis sa pwesto namin. Nakahinga naman ako nang maluwag.
Agad kong nilingon ang isa pang lalaki na ngayon ay nakaupo sa damuhan ng garden. Pinakatitigan ko siya at puno ng dugo ang uniporme n'yang suot. Nagulat ako nang bigla ay tumawa siya nang mahina habang pinapahid ang dugo sa gilid ng labi n'ya gamit ang kanyang kaliwang hinlalaki.
Baliw na ba 'tong lalaking 'to? Tanong ko sa sarili ko habang kunot noong nakatingin sa kanya.
"Damn, I missed punching some asshole's face." Rinig kong sabi n'ya. Bigla ay lumingon siya sa akin at ngumisi ng nakakaloko. Napataas naman ang kilay ko sa pagngisi niyang iyon.
"Sana hindi mo inawat ng nabasag ko ang mukha ng unggoy na 'yon." Sabi niya sa akin. Mas lalo namang tumaas ang kilay ko sa sinabi niya.
"Excuse me, kung hindi ko pa kayo inawat. Marahil ay nakabulagta ka na diyan, tignan mo nga 'yang sarili mo!" Saad ko naman sa kanya. Aba, sana raw hindi ko inawat? Parang kaya n'ya naman 'yong lalaking nambugbog sa kanya. Siya pa nga ang mukhang mas dehado dahil puro gasgas ang mukha niya na paniguradong magpapasa mamaya.
"Kayang-kaya ko 'yon. Inawat mo lang talaga." Mayabang n'yang saad sa akin. Tumayo siya at gustong kong matawa nang mawalan siya ng balanse. Halatang hirap siya maglakad.
"Ano? Sa tingin mo kaya mo pa?" Sarkastikong sabi ko. Narinig ko naman ang sunod-sunod niyang pagmumura. Pinilit n'yang tumayo at pinapanood ko lang siya habang sinusubukan niyang tumayo pero wala, bigo siya. Hindi ko alam kung bakit pero lumapit ako sa kanya at tinulungan siya.
"Kaya ko, h'wag mo na akong tulungan." Pagmamatigas niya. Siniko ko naman bigla ang tiyan niya at halos mapasigaw siya sa sakit.
"Minsan, hindi masamang ipakita sa ibang tao kung nasasaktan ka na o hindi dahil patunay lang 'yon na kaya mong maging malakas sa harap ng ibang tao." Seryoso kong sabi sa kanya. Hindi naman siya sumagot at hinayaan n'ya lang akong alalayan siya papuntang University clinic.
Kita ko naman ang ilang pares ng mga mata ang tumitingin sa amin. Sino ba naman kasing hindi mapapatingin sa amin kung ang kasama ko ay puno ng dugo ang suot na uniporme?
"Sir Nicollo! Ano pong nangyari sa inyo?" Tanong noong school nurse pagkapasok namin sa University clinic. Agad namang napakunot ang noo ko. Sir Nicollo?
"Wala, gamutin mo na lang ako." Masungit na sagot noong Nicollo sa nurse. Inilalayan ko naman siya hanggang sa makaupo siya sa isang puting kama.
"Aalis na ako—" Hindi ko na nagawang maituloy ang sasabihin ko nang bigla ay magsalita siya.
"She's the reason why I got this." Sabi noong Nicollo. Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya.
"H—Hoy! Anong ako?! Ako nga ang tumulong sa'yo para makapunta ka rito tapos sasabihin mong ako pa ang may kasalanan?!" Inis kong sigaw sa kanya. Nakita ko naman ang pamatay niyang ngiti.
"Ms, hindi ka pwedeng umalis hangga't hindi kita nakukuhanan ng statement. I'll just report it to the office." Sabi noong school nurse.
"Hindi pwede! Candidate ako for Cum Laude at once na magkaroon ako ng report, hindi na ako pwedeng maging Cum Laude!" Inis kong sabi roon sa nurse. Kung
"Ces, h'wag mo na lang ireport ako na ang bahala." Sabi noong bwisit na lalaki sa harapan ko.
"Sige po Sir Nicollo." Sagot naman noong nurse. Binalingan ko naman ng tingin ang lalaking muntik ng sumira sa pangarap ko.
"Bakit mo sinabing ako ang dahilan kung bakit ka nagkaganyan?!" Galit kong saad sa kanya.
"Gusto ko lang." Kaswal niyang sagot habang nakangisi . Naramdaman ko naman ang pag-akyat ng dugo sa ulo ko at gusto ko na siyang sapakin ng wala sa oras! Ako na nga itong tumulong ako pa 'tong dehado? Bwisit!
"Aalis na ako sa ayaw at sa gusto mo!" Iritable kong sabi sa kanya at tsaka ko siya tinalikuran. Hindi pa ako nakakahakbang palayo nang muli ay magsalita siya.
"You are not going anywhere not unless you'll tell me your name and number."
****
Copyright © Marco Jose (SiMarcoJoseAko)