" အဲ့ေတာ့ ေမာင္က ငါသိမွာစိုးလို႕ တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ၿပီး ေျဖရွင္းေနခဲ့တာေပါ့ "
ရာျပည့္ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပိုက္ထားကာ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည့္ေမးလိုက္သည္ ။ ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြပါးပါးလွပ္လွပ္ျမင္ေနရေသးေသာ္လည္း သူ႕ကိုေတာ့ ရွိသမွ်သြားေတြ အစြမ္းကုန္ၿဖဲျပကာ ရယ္ျပေနသည္ ။
" ကေလးသိသြားၿပီး ေမာင့္ကိုေနာက္တစ္ခါ ထားခဲ့မွာကို စိုးရိမ္လို႕ ဖံုးကြယ္ထားမိခဲ့တယ္ ။ က်ိန္ဆုိက်ိန္ရဲပါတယ္ ......... ရင္မွာ ထာ၀စဥ္ ကေလးတစ္ေယာက္တည္း ရွိတာပါ ။ ပထဆံုးအခ်စ္ကလည္း ကေလးပဲဆိုတာ ကေလး သိမွာပါ "
ရာျပည့္ မ်က္ႏွာရွဴတင္းတင္းနဲ႕ ခိုင္ၿမဲကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းခ်ိတ္လိုက္သည္ ။
" သီခ်င္းေခါင္းစဥ္က ကန္ေရျပင္ မဟုတ္လား ....."
" ဟမ္ .............. သိေနတာလား ။ဟီးဟီး ......... ေမာင္ အခု တကယ္ေျပာမယ္ ။ ေမာင္သူ႕အေပၚ ျမဴတစ္မႈံစာေတာင္ ခံစားခ်က္မရွိေတာ့ပါဘူး ။ ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ တြယ္တာရသူပါ ။ ၿပီးေတာ့ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ကေလးအေပၚကို ဘာကိစၥမွ မဖံုးကြယ္ေတာ့ပါဘူး ။ သံသယစိတ္ေတြနဲ႕ ေမာင့္ကေလးေလးက ပင္ပန္းေနရွာမွာပဲ ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ......... ေမာင့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္မဟုတ္လား "
ခိုင္ၿမဲ လက္အုပ္ေလးခ်ီလွ်က္ သနားစရာမ်က္ႏွာေပးနဲ႕ ရာျပည့္မ်က္ႏွာအနားတိုးကပ္လာေတာ့ ရာျပည့္ ခိုင္ၿမဲမ်က္ႏွာကို တြန္းဖယ္လုိက္သည္ ။
" ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္ ....... အဲ့မ်က္ႏွာထားကို အရင္ျပင္ ။ ေနာက္ခါ ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္ဆို ေမာင့္မ်က္ႏွာကို အိတ္အမဲနဲ႕ အရင္စြပ္ထားေပးရမယ္ ။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ထားၿပီးရင္ အဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ သနားဖို႕ေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္လြန္းတယ္ "
" ဟီး. ဟီး.... ခ်စ္တယ္ေနာ္။ ေမာင့္မွာ ကားမရွိေတာ့လို႕ ကေလးအိမ္လိုက္ေနၿပီး ကားႀကံဳလိုက္စီးလို႕ရလား "
" ကားႀကံဳစီးတာ အိမ္ထိ လိုက္ေနဖို႕ လိုလို႕လား ။ ဒါနဲ႕ ကားေရာင္းလိုက္တဲ့ ပို္က္ဆံေတြေကာ ။ သူ႕ကိုေပးလိုက္ၿပီလား "
"ဟင့္အင္း ......... စဥ္းစားေနတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းမလႊဲေပးျဖစ္ေသးဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ခု ကေလးသိသြားၿပီဆိုေတာ့ ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ ။ ေမာင္ ပိုက္ဆံကို ခဏသိမ္းထားလိုက္မယ္ "
ရာျပည့္ အတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။ ဟိုအရင္ ေဟသာခ်ိဳဆိုသည့္ မိန္းကေလးကို ပထမဦးဆံုး စေတြ႕တုန္းက သူမသည္ မနာခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းၿပီး ျပည့္စံုသည္ဟု ထင္မိသည္ ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သူတို႕တိုက္ခန္းမွာ သူမကိုေတြ႔ေတာ့ လွည့္စားခံရလို႕ ေဒါသမာန္အျပည့္ႏွင့္ ေမာင့္ကိုရန္ရွာဖို႕ေရာက္လာေသာ သူမကို သူ တကယ္ကိုယ္ခ်င္းစာခဲ့ဖူးသည္ ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္တည္း သီးသန္႕ေတြ႕ဆံုခဲ့တုန္းက ေမာင့္ကို သူမရေအာင္လက္ထပ္မယ္လုိ႕ ႀကံဳး၀ါးခဲ့တုန္းက သူမ၏ ပံုစံသည္ ယံုၾကည္မႈ ျပည့္၀လြန္း၍ ရာျပည့္ သူမကို မႏိုင္ႏိုင္ေလာက္ဘူးဟုေတာင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မိသည့္အထိပင္ ။
သူ႕အနားကို မသိမသာတိုးကပ္လာသည့္ ေမာင့္ကို ေျခေထာက္နဲ႕အသာအယာတြန္းကန္ရင္း တြန္႕ခ်ိဳးေနတဲ့ သူ႕မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္ကို ပို၍ တြန္႕ခ်ိဳးေစလိုက္သည္ ။
" ေမာင္ .......... ငါ အဲ့ဒီမိန္းကေလးနဲ႔ေတြ႕မယ္ "
**************************
သီးသန္႕ဆန္သည့္ စားေသာက္ခန္းတြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ထိုင္ေနသည္ ။ ပလက္တီနမ္နားဆြဲရွည္က သူမနဲ႕လိုက္ဖက္စြာ ဆြဲပန္ထားၿပီး ေက်ာ့ရွင္းတဲ့လည္တိုင္ကို ေျပာင္ရွင္းစြာေဖာ္ျပထားကာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းသာ ပါရွိသည့္ အနက္ေရာင္ ဂါ၀န္အပါးနဲ႕ သူ႕ေရွ႕မွာ လွပစြာထိုင္ေနေသာ မိန္းကေလးကို ရာျပည့္ ဦးစြာ ယဥ္ေက်းသမႈနဲ႔ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္ ။
" မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္ .......... ေဟသာခ်ိဳ "
" အဟင္း ....... ကိုကိုက ရွင့္ကို လႊတ္လိုက္တာလား "
ေဟသာ စိတ္ထဲ အနည္းငယ္တင္းမာသြားသည္ ။ ခိုင္ၿမဲကို ဒီလိုအကြက္ေရြ႕မယ္မွန္းသိရင္ သိန္း ၅၀၀ နဲ႕ညိွႏႈိင္းကတည္းက လက္ခံခဲ့ပါတယ္ ။ ခုေတာ့ ေျမြပါလည္းဆံုး သားလည္းဆံုးျဖစ္ေတာ့မယ္ ။
သူမနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ၀င္ထိုင္ၿပီး ရာျပည့္သည္ သူ႕ရဲ႕အေပၚ၀တ္အက်ႌၾကယ္သီးကို အရင္ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္ ။ ဒီေနရာမွာ သူ သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႕ ေနလိုဟန္သူ၏ ။
" သူလႊတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး ။ အကိုက လာမယ္ဆိုလို႕ သူမတားရဲခဲ့တာ ။ အမိနဲ႕ အကို႕ၾကား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရေအာင္ ။ အမိ သူ႕ကို ေငြညွစ္ထားတယ္ဆို ''
" ကြ်န္မ သူ႕ကို ေငြညွစ္တာမဟုတ္ဘူး ။ ကြ်န္မနစ္နာခဲ့တာေတြအတြက္ နစ္နာေၾကး ျပန္ယူတာ ။ ဒါနဲ႕ ရွင္က သူ႔လိုလူကို ယုံတာပဲလား ။ ရွင့္ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လွည့္စားခဲ့တဲ့သူကို ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရး ထပ္ေပးတုန္းပဲေပါ့ "
ေဟသာ ခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးရင္း ရာျပည့္ကို ငတံုးတစ္ေကာင္လို ၾကည့္ေနခဲ့သည္ ။
" တကယ္တမ္းလွည့္စားခံရတာက အကိုမွ မဟုတ္တာ ... အမိပဲေလ ။ ဒါေၾကာင့္ အမိ ႀကိတ္မႏိုင္အံခဲျဖစ္ေနတာေပါ့ ။ အစကတည္းကေျပာခဲ့သားပဲ ...... အမိတို႕ရဲ႕ပက္သက္မႈက အကိုခြင့္ျပဳထားလုိ႕ပဲ လပိုင္းေလာက္ထိ ၾကာခဲ့တာေပါ့ ။ အကိုသာ ခြင့္မျပဳၾကည့္ပါလား .... ေမာင္ဆိုတ့ဲလူက သူ႔မိခင္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ အကုန္လံုးကို လြန္ဆန္မယ့္သူမ်ိဳး "
" အဲ့ေလာက္ထိပိုင္တယ္ဆိုလည္း အဲ့တုန္းကဘာလို႕ မဆြဲထားတာလဲ ။ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေသးတယ္ ... အဲ့ဒီေန႕က ကိုကိုနဲ႕အတူ ကြ်န္မကို ျမင္ေတာ့ ရွင္ျဖစ္သြားတဲ့ ပံုစံေလးကို ။ အဲ့တုန္းကေလ ရွင့္ပံုစံက သိပ္သနားဖုိ႕ေကာင္းတာပဲ ။ ရွင္သိပ္ယံုၾကည္ရတဲ့ေယာက်ာ္းက ရွင္ေနတဲ့တိုက္ခန္းမွာ တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေခၚထားလို႕ ေဒါသစိတ္ေတြမြန္ၿပီး ေျပးထြက္သြားတာ ။ အဲ့တုန္းက အရံွဴးကို ခုထိ လက္မခံခ်င္ေသးဘူးလား "
ဒီမိန္းမက နည္းနည္းေလးမွ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးလုိ႕မရဘူး ။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားၿပီး ဆက္ဆံေပးတာကို ေခါင္းေပၚ အိမ္သာတက္ေဆာက္ျပန္ၿပီ ။ ရာျပည့္ စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲျဖစ္သြားေပမယ့္ အျပင္ပန္းအၿပံဳးကိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပၚလြင္ေအာင္ ဟန္မပ်က္ၿပံဳးေနဆဲ ။ ဒီေနရမွာ ေယာက်ာ္းခ်င္းဆိုရင္ သူ႕မ်က္ႏွာကို စုတ္ပ်က္သတ္သြားတဲ့အထိ ရာျပည့္ လက္သီးနဲ႕ ထိုးေကြ်းလိုက္ၿပီ ။
" ေရွ႕ကိုအလ်ွင္ႏူန္းနဲ႕ေျပးဖို႕ ေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္တာဆိတဲ့စကား အမိၾကားဖူးမလားမသိ ။ အဲ့တုန္းက အကိုဆုတ္ခဲ့တဲ့ ေျခတစ္လွမ္းက အမိကို ေက်ာ္တက္သြားၿပီေလ ။ အမိက ဘာျပင္ဆင္မႈမွ မရွိဘဲ အကို႕ေရွ႕ေရာက္လာတာပဲ ။ သတိေပးခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္ ........... ခိုင္ၿမဲကိုဆိုတာ ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလဲဆိုတာ ။ လူတကာသိေအာင္ ထုတ္ၾကြားၿပီးမွ အကို႕ဆီျပန္ေရာက္လာရင္ အကို႕အျပစ္လုိ႕ မဆိုပါနဲ႕လုိ႕ ။ အဲ့ဒီေန႕က အကို သူ႕ကိုေက်ာခိုင္းခဲ့တာက ဒီေန႕ သူ အကို႕ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းပဲ ။ "
" ရွင္က ခုထိ အေျပာႀကီးတုန္းေနာ္ ........... ။ ရွင့္ရဲ႕အိပ္ယာေပၚမွာ သူက တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေခၚအိပ္ခဲ့တာေတာင္ ရွင္က ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္ဆုိေတာ့ ..... ထင္ပါတယ္ ... ရွင္ သူ႕အေပၚ သိပ္ရူးသြပ္မွန္း ။ ရွင္ကသာ ဖူးဖူးမူတ္ၿပီး တသသျဖစ္ေနတာ ၊ ကြ်န္မအတြက္ကေတာ့ ခိုင္ၿမဲကို ဆိုတာ အမႈိက္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိဘူး ။"
" အမိ ............ အမိ ပက္သက္ေနတာက ေယာက်ာ္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေနာ္ ။ အမိက ေယာက်ာ္းေတြကို အရမ္းေလ်ာ့တြက္ လြန္းတယ္လုိ႕ အကိုထင္တယ္ ။ ေယာက်ာ္းေတြ ယုတ္မာမယ္ဆိုရင္ မိန္းမေတြထက္ပိုဆိုးႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သတိထားဦး ။ ၿပီးေတာ့ ဒီအခန္းက လံုတယ္ ။ အမိေအာ္ဟစ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွၾကားမွာ မဟုတ္ဘူး ။ အဆိုးဆံုး အမိ ဒီအခန္းထဲမွာ အသက္ေပ်ာက္သြားရင္ေတာင္ အကိုက လံုး၀ လြတ္ႏိုင္တယ္ ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီဆိုင္က အကိုနဲ႕အရမ္းရင္းနွီးတဲ့ မိတ္ေဆြ ဆိုင္မလုိ႕ ။ ဒီေလာက္ဆို နားလည္ေလာက္မယ္ထင္တယ္ "
" ရွင္ ......... ရွင္ ........"
ေဟသာ သူ႕ႏူတ္ခမ္းသူျပန္ကိုက္ရင္း အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္တဲ့အထိ ခံျပင္းေဒါသထြက္မိသည္ ။ သူမလို မိန္းမတစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ပဲ ဘာမဟုတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို အႀကိမ္တိုင္းရံူးရတာ ခံျပင္းမိသည္ ။ ဒါေပမယ့္ သူမ တတ္ႏိုင္တာ ဘာမွမရွိ ။ ကိုယ့္အသက္ေတာင္ အာမခံမရွိတဲ့ အေျခအေနမွာ သူမ ေလမက်ယ္ရဲေတာ့ ။
ရာျပည့္ လက္ႏွစ္ဖက္ေပၚေမးဖ်ားေထာက္ရင္း သူမကို အကဲစမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေဟသာတုန္လႈပ္ေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕လက္ကို စားပြဲေပၚ ျပန္ခ်ထားရင္း ကစားပြဲကို စလိုက္သည္ ။
" အမိ သူ႕ကို သိန္း ၁၀၀၀ ေတာင္းထားတယ္ေနာ္ .........."
" အဲ့ဒီေတာ့ ................."
ေဟသာသည္ နဂိုကထက္ မ်က္ႏွာေၾကာေလ်ာ့သြားၿပီဆုိေပမယ့္ ေလသံက သိပ္မေပ်ာ့ခ်င္ေသး ။ ရာျပည့္ကလည္း သိပ္ဂရုမစုိက္ ၊ လာရင္းကိစၥက ဒီမိန္းမကို အစြယ္ခ်ိဳးဖို႕မွ မဟုတ္တာ ။
" မင္းကို သိန္း ၅၀၀ ေပးမယ္ ။ ေစ်းစစ္ရင္ တစ္ျပားမွ မေပးဘူး ။ အဲ့ဒီအတြက္ အမိဖက္က သေဘာတူညီရမယ့္ ကိစၥ နည္းနည္းရွိတယ္ "
ေဟသာမ်က္လံုးေတြ အနည္းငယ္ ျပဴးက်ယ္လာၿပီး ရာျပည့္ကို ျပည္လည္ေမာ့ၾကည့္လာသည္ ။ ဒီလူက ထင္ထားတာထက္ မဆုိးဘူးဘဲ ။
" ကြ်န္မဆီက ရွင္လိုခ်င္တဲ့ သေဘာတူညီမႈက ဘာလဲ ........."
" သူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မေပၚလာပါနဲ႕ ။ ကြယ္ရာမွာဆုိရင္ေတာင္ သူ႕နာမည္ မေျပာမိေစနဲ႕ ။ ဒီေငြေတြက အမိေငြညႇစ္လို႔ ေၾကာက္ၿပီး ေပးလိုက္တဲ့ ေငြမဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ အကို႔ဖက္က ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလိုက္တဲ့ေငြ ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီက ထြက္သြားၿပီဆုိတာနဲ႕ အမိ သူ႕ကိုေကာ အကို႕ကိုပါ လံုး၀ ေမ့ထားပစ္ရမယ္ ။ ဒါက အမိအတြက္ အရမ္းသက္ညွာလြန္းတဲ့ အေပးအယူပါ .... ဘယ္လုိလဲ ......."
" အိုေက ......... ကြ်န္မကလည္း ရွင္တို႕လိုလူနဲ႕ ေနာက္ထပ္ ပက္သက္ဖို႕ ဆႏၵမရွိပါဘူး ။ ဒါဆို ... ဘယ္မွာလဲ ေငြက .........."
ရာျပည့္ ခပ္ေထ့ေထ့ရယ္ၿပီး သူ႕အက်ႌအိပ္ကပ္ထဲကေန ကဒ္တစ္ကဒ္ကို ထုတ္ယူကာ သူမထံ ပစ္ေပးလုိက္သည္ ။ ကဒ္ကိုရေတာ့ ေဟသာ ခ်က္ခ်င္းသိမ္းယူၿပီး ထျပန္မယ္ႀကံေတာ့ ရာျပည့္ သူမကို တားလုိက္သည္ ။
" မင္းရဲ႕ ဖုန္းကို ခ်န္ခဲ့ ............"
" ဘာအတြက္လဲ ......... ေအာ္ ..... ဟိုလူရဲ႕ပံုေတြလား ။ မပူပါနဲ႕......... ဖ်က္ေပးမွာပါ "
" ပံုဖ်က္တာကို လိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး ။ မင္းရဲ႕ ဖုန္းကို လိုခ်င္တာ ။ ဖုန္းမထားခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေစာနက ေပးခဲ့တဲ့ ကဒ္ကို ျပန္ခ်ခဲ့လုိက္ ............."
ေဟသာ နားမလည္သလိုနဲ႕ ရာျပည့္ကို ျပန္လည္ၾကည့္လာၿပီး ပခံုးတြန္႕လွ်က္ လက္ထဲက ဖုန္းကို ရာျပည့္စီ ျပည့္ေပးလိုက္သည္ ။ သူမမွာ ပို္က္ဆံေတြ ရွိေနၿပီပဲ ... ဖုန္းတစ္လံုးက ဒီေလာက္ တန္ဖိုးမရွိပါဘူး ။
ေဟသာအခန္းထဲက ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ရာျပည့္တစ္ေယာက္တည္း အခန္းထဲမွာ တိတ္ဆိတ္စြာ က်န္ခဲ့သည္ ။ စားပြဲမွာ တင္ထားတဲ့ ဖုန္းကို အတန္ၾကာသည္အထိ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တူနဲ႕ညွပ္ကာ နံေဘးက ေရခဲေရခြက္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္သည္။
ဖုန္းပိုင္ရွင္ကိုပါ ဟင္းရည္ခြက္ထဲ ျမွပ္ပစ္ခ်င္စိတ္ ေပၚခဲ့ဖူးေပမယ့္ ေအးေဆးျဖစ္မယ့္ နည္းလမ္းကိုသာ သူေရြးခ်ယ္လိုသည္ ။ ကလဲ့စားမေခ်လို၊ ရန္ညွိဳးမထားလို ၊ ေမေမေျပာခဲ့ဖူးသလို ကိုယ္ကေကာင္းေအာင္ေနရင္ ေကာင္းတာျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကုိ ယံုၾကည္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕နာက်င္စရာေတြကို စိတ္ထဲကေန အၿပီးအတိုင္ထုတ္ပယ္လုိက္ၿပီ ။
ဒီေန႕ကစၿပီး ေမာင့္ကို တစ္က ျပန္စၿပီး ခ်စ္ေပးေတာ့မည္ ။
**********************
" ေမာင္ ......... ငါ အလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္ ............."
ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ေျပာခ်လာသည့္ ရာျပည့္စကားေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ ခိုင္ၿမဲမ်က္လံုး တစ္ဖန္ပြင့္လာသည္ ။ ကေလး အိမ္မက္ထေယာင္တာလား ။
ပက္လက္အေနအထားမွ ခုိင္ၿမဲ ေဘးတေစာင္းလွည့္ၿပီး ရာျပည့္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူ႕ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနသည့္ ရာျပည့္ေၾကာင့္ ကေလး အိမ္မက္ေယာင္တာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ဘူးေပါ့ ။
" တကယ္ေျပာေနတာလား ....... ကေလး "
" အင္း ...... ဒါက စေနာက္စရာမွမဟုတ္တာ "
"ဘာလို႕လဲ ................."
ခိုင္ၿမဲ စိုးရိမ္ေနတုန္းပဲ ။ ကေလး အလုပ္ကထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသြားသင္မယ္တို႕ ၊ႏိုင္ငံျခား ရံုးခြဲေျပာင္းမယ္တို႕ ေျပာလာမွာကို ။ အနည္းငယ္ ကြာဟေနသည့္ အေနအထားကို ပိုမိုနီးကပ္ေစရန္ ခိုင္ၿမဲ ေရွ႕နည္းနည္း တိုးလာလိုက္သည္ ။ ရာျပည့္ မ်က္လံုး ေပကလက္ ေပကလပ္နဲ႕ သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္ ။
" လက္ထပ္ဖို႕ စိတ္ကူးထားလို႕ ..........."
" လက္ ........ လက္ထပ္မယ္ဆိုတာ မဂၤလာေဆာင္တာကို ေျပာတာလား ။ ႏွစ္ေယာက္ညားသြားတာကို ေျပာတာလား ။ ေမာင္နဲ႕အတူ အၿမဲေနသြားမယ္လို႔ ဆိုလိုတာလား ''
" ေမာင္ .......... က်ပ္ေကာျပည့္လား "
အျဖစ္သည္းေနသလို လႈပ္လႈပ္ရြရြနဲ႕ သူ႕လက္ေမာင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားလွ်က္ ေမးလာသည့္ေမာင့္ကို သူ ကုတင္ေပၚက ကန္မခ်မိေအာင္ မနည္းထိန္းထားရသည္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီတုန္႕ျပန္မႈေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလြန္းအားႀကီးသည္ ။
ခိုင္ၿမဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထထိုင္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ ရာျပည့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။
" ေမာင္တို႕ ဘယ္ေန႕လက္ထပ္ၾကမွာလဲ ။ မဂၤလာ ခန္းမအတြက္ မနက္ျဖန္ စံုစမ္းလုိက္ရမလား ။ ေမာင့္မိဘေတြကို အေၾကာင္းၾကားလုိက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ။ ဖိတ္စာလည္း တစ္ခါတည္းေရြးထားလုိက္မယ္ ။ ၾကာတယ္ကြာ ...... ခုပဲေမာင္တို႕ ခန္းမ သြားစံုစမ္းရေအာင္ "
" ေမာင္ရယ္ ...... ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ။ သူမ်ားေတြျမင္ရင္ ရူးတယ္ထင္ဦးမယ္ ။ ခဏ...... .စိတ္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္ထား ။ ငါ့မွာ ေမာင့္ကို ေျပာစရာစကားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ "
" အင္း ...... ေျပာေလ .. ေမာင္အားတယ္ ။ ေမာင့္ကို ယုတ္မာခ်င္လုိ႕လား ။ ေမာင္ အဆင္သင့္လုပ္ထားလိုက္မယ္ေလ "
" ေမာင္ ........ ဘယ္လိုုျဖစ္ေနတာလဲ "
ရာျပည့္ ကုန္းေအာ္လုိက္တာ့ အက်ႌၾကယ္သီးျဖဳတ္ေနတဲ့ ခိုင္ၿမဲလက္ပင္တြန္႕ဆုတ္သြားသည္ ။
ဒါ ရွက္စရာမွမဟုတ္တာ ကေလးကလည္း ။
ရာျပည့္ ခိုင္ၿမဲနဲ႕မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာ တင္ပလႅင္ေခြ၀င္ထိုင္ရင္း ခိုင္ၿမဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လုိက္သည္ ။
" ေမာင္ ............ ငါ ေမာင့္ကို လက္ထပ္မယ္ ။ သိပ္မၾကာခင္ ငါ UK ကို သြားရမွာ ။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပဲ ၾကာမွာကြာ .......... တစ္ႏွစ္မွာ ၃၆၅ ရက္ ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာပါဘူး။ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နဲ႕ ၿပီးသြားမွာ ။ ျပန္လာရင္ ေမာင္နဲ႕လက္ထပ္မယ့္အေၾကာင္း ေဖေဖ့ကိုလည္း ေျပာျပထားၿပီးၿပီ ။ သူကလည္း ဘာမွ ၀င္မစြပ္ဖက္ဘူး ။"
" UK .......... ဟုတ္လား ။ ဒီေလာက္အေ၀းႀကီး ဘာသြားလုပ္မွာလဲ ။ ကေလးက ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ မေနတတ္ဘူးဆို ။ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရပဲ သေဘာက်တာဆို ။ ဟိုေရာက္လုိ႕ ျမန္မာထမင္းဟင္းေတြကို လြမ္းတယ္ဆို ေမာင္က ဘယ္လိုလာပို႕ေပးရမွာလဲ ။ ဟိုမွာက လူေပါင္းစံုတယ္ ..... တစ္ေယာက္တည္းပဲေနတတ္တဲ့ ကေလးကို ေမာင္ဘယ္လို စိတ္ခ်မွာလဲ ။ မျဖစ္ဘူး ..... ေမာင္ မနက္ျဖန္ ကေလးရဲ႕ေဖေဖဆီသြားမယ္ ။ ကေလးကို အေ၀းမလြတ္ဖို႕ ေမာင္ သြားေတာင္းပန္မယ္ ။ ဒူးေထာက္ဆိုလည္း ေထာက္မယ္ကြာ ။ ကေလး အတြက္ဆို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ရင္ဆိုင္ရဲတယ္ ။"
ရာျပည့္လက္ထဲကေန ရုန္းထြက္ၿပီး တစ္ဖန္ သူ ကေလးကို တင္းက်ပ္စြာ ေပြ႔ဖက္မိသြားသည္ ။ ကေလးနဲ႕ ပက္သက္ရင္ ေပ်ာ္စရာကိစၥေတြက ဘာလုိ႕ အၾကာႀကီးမခံရတာလဲ ။ ေ၀းၿပီးၿပီေလ .........ထပ္မေ၀းခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ဇာတ္လိုက္ေကာင္းစားဖို႕ က်န္တစ္ေယာက္က နားလည္ေပးၿပီး က်န္ခဲ့တာမ်ိဳး သူ လက္မခံခ်င္ဘူး ။ ခ်စ္ၿပီဆုိ မ ေ၀းခ်င္ေတာ့ဘူး ။ သူ႕အနားမွာပဲ အရိပ္တစ္ခုလို တြယ္ကပ္ခ်င္တယ္ ။
" ေဖေဖတိုက္တြန္းလို႕ သြားတာမဟုတ္ဘူး ။ ငါ့ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႕ ငါမလို႕ ေမာင္ ေဖေဖ့ကို သြားေျပာလည္း ဘာမွ ထူးမွာမဟုတ္ဘူး ။ တစ္ႏွစ္ပဲေလ ..........တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ခဏေလးပါ ။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ကုန္သြားမွာ။"
" မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ကေလး ေမာင့္ကို ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ရင္ေကာ ။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ကေလး ေမာင့္ကို ခ်စ္ဖို႕သတိမရေတာ့ဘူးဆိုရင္ေကာ ။ ေမာင္ မေတြးခ်င္ဘူး .......... ကေလးရဲ႕ အေ၀းမွာေနရမယ္လုိ႕ စိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ထြက္မသြားပါနဲ႕ေနာ္ "
ေမာင့္ရဲ႕ ေပြ႕ဖက္မႈက ပိုမိုတင္းက်ပ္လာလို႕ ရာျပည့္ အသက္ရွဴဖုိ႕ေတာင္ခက္လာသည္ ။ ေမာင္ကေလ ခ်စ္တာတစ္ခုပဲသိတာ ။ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ဘာက အေရးႀကီးလဲ ေမာင္ မသိဘူး ။
ဒါဆို သူကေကာ ။ သူလည္း ေမာင့္ေၾကာင့္နဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀ကေန ခုန္ထြက္ခဲ့တဲ့သူမဟုတ္လား ။ အတူတူနဲ႕ အႏူႏူပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ ထြက္မသြားေစခ်င္တာကို သူ နားလည္ပါတယ္ ။
" ျပန္လာရင္ လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ ။ ျပန္လာရင္ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ခြဲသြားဖို႕ မရွိေတာ့ပါဘူး "
" လက္ထပ္မယ့္ ကိစၥနဲ႕ ျမွားၿပီး ပ်ားရည္နဲ႕၀မ္းခ်တယ္ေပါ့ ။ မရဘူး ...... မနက္ျဖန္ပဲ လက္ထပ္မယ္ ။ ကေလးကို ဘယ္ကိုမွ ေပးမသြားႏုိင္ဘူး ။ ဒီတစ္ခါဆို ေမာင္ ရူးရံုတင္မက ေသသြားလိမ့္မယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာပဲ ေနပါေနာ္ "
" ေျပာရခက္လိုက္တာ .........ေမာင္ရယ္ "
ရာျပည့္ ခိုင္ၿမဲကို တြန္းဖယ္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာ ကန္႕လန္႕ကာကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္ ။ ထို႕ေနာက္ ၀ရံတာဆီကို ထြက္လာလိုက္သည္ ။ ညမီးေရာင္ေတြၾကား ၿမိဳ႕ရဲ႕အလွက အရိုင္းဆန္ၿပီး လွပသည္ ။ အျပင္ဖက္က ပတ္၀န္းက်င္ကို ေငးၿပီး ရာျပည္ ရပ္ေနတုန္း ေမာင္လည္း သူ႕ေဘး လာရပ္ေနေလ၏ ။ ေမာင္ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ထုတ္ကာ ႏူတ္ခမ္းဖ်ားတြင္ ခဲထားၿပီး မီးညွိရန္ႀကံေတာ့ ရာျပည့္ ေမာင့္ႏူတ္ခမ္းက စီးကရက္ကုိ ဆြဲယူၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းမွာ ခဲထားလိုက္သည္ ။
သူ႕အျပဳအမူကို နားမလည္ႏိုင္တာက ခိုင္ၿမဲပင္ ။
" ကေလးက ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္ဘူး မဟုတ္လား ........."
" အရင္က မေသာက္တတ္ဘူး ။ ခုကစ ေသာက္တတ္ေအာင္ ေသာက္မယ္ ။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ က်န္းမာေရးနဲ႕ မညီညႊတ္မွန္း သိတာေတာင္ ေမာင္က ေသာက္ေသးတာပဲ ။ ေဆးလိပ္ေတြ အရက္ေတြေသာက္ၿပီး ေမာင္ ဒီေလာကႀကီးထဲက အရင္ ထြက္သြားမယ္ေပါ့ ။ ငါတစ္ေယာက္တည္း က်န္မေနခ်င္ဘူး ... ငါတစ္ေယာက္တည္း ေမာင့္ကို လြမ္းရင္း ဒုကၡေတြ မခံခ်င္ဘူး ။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ေသာက္တိုင္း အသက္တစ္မိနစ္တိုမယ္ဆို ငါလည္း ေမာင္နဲဲ႕အတူ ေသရြာထိ လိုက္မယ္ ။ ေမာင္ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔ ''
ခိုင္ၿမဲ လက္ထဲက မီးျခစ္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ျပဳတ္က်သြားသည္ ။ ဒီေလာက္အားျပင္းတဲ့စကားကို ကေလး ဘယ္သူ႕ဆီက သင္ခဲ့တာလဲ ။ ဒီလူကို ခ်စ္မိတာေၾကာင့္ ေနာင္တဆိုတာ ဘယ္မွာ သြားရွာရမွန္း မသိတဲ့အထိပင္ျဖစ္ရသည္။
သူ႕ကို ရႊန္းလဲ့တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ၿပံဳးၿပီးၾကည့္လာသည့္ ၾကင္နာသူကို ဆုေပးရန္ ခိုင္ၿမဲ ရာျပည့္လက္ကိုဆြဲယူၿပီး ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ထိစပ္လုိက္သည္ ။
စိတ္ညစ္စရာေတြ ခဏထား ။ ဒီႏူတ္ခမ္းေလးရဲ႕ခ်ိဳၿမိန္မႈေအာက္ ၾကည္ႏူးစရာေတြကိုပဲ သူေတြးေတာ့မယ္ ။
ေမာင္တို႕ လက္ထပ္ၿပီးရင္ ညတုိင္း စကားႏိုင္လုတမ္း ကစားရေအာင္ ။
ေမာင္တုိ႕ လက္ထပ္ၿပီးရင္ မနက္တိုင္း အခ်စ္ေတြနဲ႔ ႏိုးထမယ္ ။
ေမာင္တို႕ လက္ထပ္ၿပီးရင္ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုခ်စ္ရေအာင္ ။
----------------------------
အေမ မျပန္ေသးဘူးဗ်ာ ။ ဘယ္ေန႔ျပန္မွာလဲေမးတာ ထိပ္ေခါက္ခံရတယ္ ။ ငါ့အိမ္နဲ႔ငါ ေနခ်င္သေလာက္ေနမယ္တဲ့...၂ပတ္လို႔ေျပာၿပီး တစ္လျပည့္ေတာ့မယ္ ။ ၅ မိနစ္တစ္ခါ နာမည္ေခၚလို႔ စာေရးလည္း ေအးေဆးမေရးရပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ အေမ႐ွိေနလို႔ အူစိုတယ္ ။ ဒါေလးလာေျပာတာ... အရင္လို AN မေရးႏိုင္ေတာ့လို႔ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ၾကနဲ႔ဦး 🤣🤣။
22.8.2019
Unicode
" အဲ့တော့ မောင်က ငါသိမှာစိုးလို့ တစ်ယောက်တည်းကြိတ်ပြီး ဖြေရှင်းနေခဲ့တာပေါ့ "
ရာပြည့် ခြေချိတ်ထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကိုပိုက်ထားကာ မောင့်မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်မေးလိုက်သည် ။ မောင့်ရဲ့မျက်နှာမှာ စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်တွေပါးပါးလှပ်လှပ်မြင်နေရသေးသော်လည်း သူ့ကိုတော့ ရှိသမျှသွားတွေ အစွမ်းကုန်ဖြဲပြကာ ရယ်ပြနေသည် ။
" ကလေးသိသွားပြီး မောင့်ကိုနောက်တစ်ခါ ထားခဲ့မှာကို စိုးရိမ်လို့ ဖုံးကွယ်ထားမိခဲ့တယ် ။ ကျိန်ဆိုကျိန်ရဲပါတယ် ......... ရင်မှာ ထာဝစဉ် ကလေးတစ်ယောက်တည်း ရှိတာပါ ။ ပထဆုံးအချစ်ကလည်း ကလေးပဲဆိုတာ ကလေး သိမှာပါ "
ရာပြည့် မျက်နှာရှူတင်းတင်းနဲ့ ခိုင်မြဲကို မျက်စောင်းလှမ်းချိတ်လိုက်သည် ။
" သီချင်းခေါင်းစဉ်က ကန်ရေပြင် မဟုတ်လား ....."
" ဟမ် .............. သိနေတာလား ။ဟီးဟီး ......... မောင် အခု တကယ်ပြောမယ် ။ မောင်သူ့အပေါ် မြူတစ်မှုံစာတောင် ခံစားချက်မရှိတော့ပါဘူး ။ ကလေးတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ တွယ်တာရသူပါ ။ ပြီးတော့ နောင်ဘယ်တော့မှ ကလေးအပေါ်ကို ဘာကိစ္စမှ မဖုံးကွယ်တော့ပါဘူး ။ သံသယစိတ်တွေနဲ့ မောင့်ကလေးလေးက ပင်ပန်းနေရှာမှာပဲ ။ တောင်းပန်ပါတယ်နော် ......... မောင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးမယ်မဟုတ်လား "
ခိုင်မြဲ လက်အုပ်လေးချီလျှက် သနားစရာမျက်နှာပေးနဲ့ ရာပြည့်မျက်နှာအနားတိုးကပ်လာတော့ ရာပြည့် ခိုင်မြဲမျက်နှာကို တွန်းဖယ်လိုက်သည် ။
" ခွင့်လွှတ်ပေးမယ် ....... အဲ့မျက်နှာထားကို အရင်ပြင် ။ နောက်ခါ မောင့်ကို စိတ်ဆိုးတော့မယ်ဆို မောင့်မျက်နှာကို အိတ်အမဲနဲ့ အရင်စွပ်ထားပေးရမယ် ။ လုပ်ချင်ရာလုပ်ထားပြီးရင် အဲ့မျက်နှာပေးနဲ့ သနားဖို့ကောင်းအောင် လုပ်တတ်လွန်းတယ် "
" ဟီး. ဟီး.... ချစ်တယ်နော်။ မောင့်မှာ ကားမရှိတော့လို့ ကလေးအိမ်လိုက်နေပြီး ကားကြုံလိုက်စီးလို့ရလား "
" ကားကြုံစီးတာ အိမ်ထိ လိုက်နေဖို့ လိုလို့လား ။ ဒါနဲ့ ကားရောင်းလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံတွေကော ။ သူ့ကိုပေးလိုက်ပြီလား "
"ဟင့်အင်း ......... စဉ်းစားနေတာနဲ့ ချက်ချင်းမလွှဲပေးဖြစ်သေးဘူး ။ ဒါပေမယ့် ခု ကလေးသိသွားပြီဆိုတော့ ပေးစရာမလိုတော့ဘူးလေ ။ မောင် ပိုက်ဆံကို ခဏသိမ်းထားလိုက်မယ် "
ရာပြည့် အတန်ကြာတိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ ဟိုအရင် ဟေသာချိုဆိုသည့် မိန်းကလေးကို ပထမဦးဆုံး စတွေ့တုန်းက သူမသည် မနာချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး ပြည့်စုံသည်ဟု ထင်မိသည် ။ နောက်တစ်ကြိမ် သူတို့တိုက်ခန်းမှာ သူမကိုတွေ့တော့ လှည့်စားခံရလို့ ဒေါသမာန်အပြည့်နှင့် မောင့်ကိုရန်ရှာဖို့ရောက်လာသော သူမကို သူ တကယ်ကိုယ်ချင်းစာခဲ့ဖူးသည် ။ နောက်တစ်ကြိမ် သူတို့နှစ်ယောက်တည်း သီးသန့်တွေ့ဆုံခဲ့တုန်းက မောင့်ကို သူမရအောင်လက်ထပ်မယ်လို့ ကြုံးဝါးခဲ့တုန်းက သူမ၏ ပုံစံသည် ယုံကြည်မှု ပြည့်ဝလွန်း၍ ရာပြည့် သူမကို မနိုင်နိုင်လောက်ဘူးဟုတောင် ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်မိသည့်အထိပင် ။
သူ့အနားကို မသိမသာတိုးကပ်လာသည့် မောင့်ကို ခြေထောက်နဲ့အသာအယာတွန်းကန်ရင်း တွန့်ချိုးနေတဲ့ သူ့မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကို ပို၍ တွန့်ချိုးစေလိုက်သည် ။
" မောင် .......... ငါ အဲ့ဒီမိန်းကလေးနဲ့တွေ့မယ် "
**************************
သီးသန့်ဆန်သည့် စားသောက်ခန်းတွင် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ထိုင်နေသည် ။ ပလက်တီနမ်နားဆွဲရှည်က သူမနဲ့လိုက်ဖက်စွာ ဆွဲပန်ထားပြီး ကျော့ရှင်းတဲ့လည်တိုင်ကို ပြောင်ရှင်းစွာဖော်ပြထားကာ ကြိုးတစ်ချောင်းသာ ပါရှိသည့် အနက်ရောင် ဂါဝန်အပါးနဲ့ သူ့ရှေ့မှာ လှပစွာထိုင်နေသော မိန်းကလေးကို ရာပြည့် ဦးစွာ ယဉ်ကျေးသမှုနဲ့နူတ်ဆက်လိုက်သည် ။
" မတွေ့တာကြာပြီနော် .......... ဟေသာချို "
" အဟင်း ....... ကိုကိုက ရှင့်ကို လွှတ်လိုက်တာလား "
ဟေသာ စိတ်ထဲ အနည်းငယ်တင်းမာသွားသည် ။ ခိုင်မြဲကို ဒီလိုအကွက်ရွေ့မယ်မှန်းသိရင် သိန်း ၅၀၀ နဲ့ညှိနှိုင်းကတည်းက လက်ခံခဲ့ပါတယ် ။ ခုတော့ မြွေပါလည်းဆုံး သားလည်းဆုံးဖြစ်တော့မယ် ။
သူမနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ရာပြည့်သည် သူ့ရဲ့အပေါ်ဝတ်အကျႌကြယ်သီးကို အရင်ဖြုတ်ချလိုက်သည် ။ ဒီနေရာမှာ သူ သက်တောင့်သက်သာနဲ့ နေလိုဟန်သူ၏ ။
" သူလွှတ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး ။ အကိုက လာမယ်ဆိုလို့ သူမတားရဲခဲ့တာ ။ အမိနဲ့ အကို့ကြား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရအောင် ။ အမိ သူ့ကို ငွေညှစ်ထားတယ်ဆို ''
" ကျွန်မ သူ့ကို ငွေညှစ်တာမဟုတ်ဘူး ။ ကျွန်မနစ်နာခဲ့တာတွေအတွက် နစ်နာကြေး ပြန်ယူတာ ။ ဒါနဲ့ ရှင်က သူ့လိုလူကို ယုံတာပဲလား ။ ရှင့်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လှည့်စားခဲ့တဲ့သူကို နောက်ထပ်အခွင့်အရေး ထပ်ပေးတုန်းပဲပေါ့ "
ဟေသာ ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးရင်း ရာပြည့်ကို ငတုံးတစ်ကောင်လို ကြည့်နေခဲ့သည် ။
" တကယ်တမ်းလှည့်စားခံရတာက အကိုမှ မဟုတ်တာ ... အမိပဲလေ ။ ဒါကြောင့် အမိ ကြိတ်မနိုင်အံခဲဖြစ်နေတာပေါ့ ။ အစကတည်းကပြောခဲ့သားပဲ ...... အမိတို့ရဲ့ပက်သက်မှုက အကိုခွင့်ပြုထားလို့ပဲ လပိုင်းလောက်ထိ ကြာခဲ့တာပေါ့ ။ အကိုသာ ခွင့်မပြုကြည့်ပါလား .... မောင်ဆိုတဲ့လူက သူ့မိခင်ဖြစ်နေရင်တောင် အကုန်လုံးကို လွန်ဆန်မယ့်သူမျိုး "
" အဲ့လောက်ထိပိုင်တယ်ဆိုလည်း အဲ့တုန်းကဘာလို့ မဆွဲထားတာလဲ ။ ကောင်းကောင်းမှတ်မိသေးတယ် ... အဲ့ဒီနေ့က ကိုကိုနဲ့အတူ ကျွန်မကို မြင်တော့ ရှင်ဖြစ်သွားတဲ့ ပုံစံလေးကို ။ အဲ့တုန်းကလေ ရှင့်ပုံစံက သိပ်သနားဖို့ကောင်းတာပဲ ။ ရှင်သိပ်ယုံကြည်ရတဲ့ယောကျာ်းက ရှင်နေတဲ့တိုက်ခန်းမှာ တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားလို့ ဒေါသစိတ်တွေမွန်ပြီး ပြေးထွက်သွားတာ ။ အဲ့တုန်းက အရံှူးကို ခုထိ လက်မခံချင်သေးဘူးလား "
ဒီမိန်းမက နည်းနည်းလေးမှ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးလို့မရဘူး ။ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်ထားပြီး ဆက်ဆံပေးတာကို ခေါင်းပေါ် အိမ်သာတက်ဆောက်ပြန်ပြီ ။ ရာပြည့် စိတ်ထဲ ထောင်းခနဲဖြစ်သွားပေမယ့် အပြင်ပန်းအပြုံးကိုတော့ တတ်နိုင်သလောက် ပေါ်လွင်အောင် ဟန်မပျက်ပြုံးနေဆဲ ။ ဒီနေရမှာ ယောကျာ်းချင်းဆိုရင် သူ့မျက်နှာကို စုတ်ပျက်သတ်သွားတဲ့အထိ ရာပြည့် လက်သီးနဲ့ ထိုးကျွေးလိုက်ပြီ ။
" ရှေ့ကိုအလျှင်နူန်းနဲ့ပြေးဖို့ နောက်ကို ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်တာဆိတဲ့စကား အမိကြားဖူးမလားမသိ ။ အဲ့တုန်းက အကိုဆုတ်ခဲ့တဲ့ ခြေတစ်လှမ်းက အမိကို ကျော်တက်သွားပြီလေ ။ အမိက ဘာပြင်ဆင်မှုမှ မရှိဘဲ အကို့ရှေ့ရောက်လာတာပဲ ။ သတိပေးခဲ့ဖူးတယ်နော် ........... ခိုင်မြဲကိုဆိုတာ ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲဆိုတာ ။ လူတကာသိအောင် ထုတ်ကြွားပြီးမှ အကို့ဆီပြန်ရောက်လာရင် အကို့အပြစ်လို့ မဆိုပါနဲ့လို့ ။ အဲ့ဒီနေ့က အကို သူ့ကိုကျောခိုင်းခဲ့တာက ဒီနေ့ သူ အကို့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်စေခဲ့တဲ့ အကြောင်းရင်းပဲ ။ "
" ရှင်က ခုထိ အပြောကြီးတုန်းနော် ........... ။ ရှင့်ရဲ့အိပ်ယာပေါ်မှာ သူက တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို ခေါ်အိပ်ခဲ့တာတောင် ရှင်က ခွင့်လွှတ်နိုင်တယ်ဆိုတော့ ..... ထင်ပါတယ် ... ရှင် သူ့အပေါ် သိပ်ရူးသွပ်မှန်း ။ ရှင်ကသာ ဖူးဖူးမူတ်ပြီး တသသဖြစ်နေတာ ၊ ကျွန်မအတွက်ကတော့ ခိုင်မြဲကို ဆိုတာ အမှိုက်လောက်တောင် တန်ဖိုးမရှိဘူး ။"
" အမိ ............ အမိ ပက်သက်နေတာက ယောကျာ်းနှစ်ယောက်နဲ့နော် ။ အမိက ယောကျာ်းတွေကို အရမ်းလျော့တွက် လွန်းတယ်လို့ အကိုထင်တယ် ။ ယောကျာ်းတွေ ယုတ်မာမယ်ဆိုရင် မိန်းမတွေထက်ပိုဆိုးနိုင်တယ်ဆိုတာကို သတိထားဦး ။ ပြီးတော့ ဒီအခန်းက လုံတယ် ။ အမိအော်ဟစ်ပြီး အကူအညီတောင်းရင်တောင် ဘယ်သူမှကြားမှာ မဟုတ်ဘူး ။ အဆိုးဆုံး အမိ ဒီအခန်းထဲမှာ အသက်ပျောက်သွားရင်တောင် အကိုက လုံး၀ လွတ်နိုင်တယ် ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီဆိုင်က အကိုနဲ့အရမ်းရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေ ဆိုင်မလို့ ။ ဒီလောက်ဆို နားလည်လောက်မယ်ထင်တယ် "
" ရှင် ......... ရှင် ........"
ဟေသာ သူ့နူတ်ခမ်းသူပြန်ကိုက်ရင်း အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်တဲ့အထိ ခံပြင်းဒေါသထွက်မိသည် ။ သူမလို မိန်းမတစ်ယောက်က ယောကျာ်းတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ပဲ ဘာမဟုတ်တဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို အကြိမ်တိုင်းရူံးရတာ ခံပြင်းမိသည် ။ ဒါပေမယ့် သူမ တတ်နိုင်တာ ဘာမှမရှိ ။ ကိုယ့်အသက်တောင် အာမခံမရှိတဲ့ အခြေအနေမှာ သူမ လေမကျယ်ရဲတော့ ။
ရာပြည့် လက်နှစ်ဖက်ပေါ် မေးဖျားထောက်ရင်း သူမကို အကဲစမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ ဟေသာတုန်လှုပ်နေတယ်ဆိုတာ သေချာသိပြီးနောက် သူ့ရဲ့လက်ကို စားပွဲပေါ် ပြန်ချထားရင်း ကစားပွဲကို စလိုက်သည် ။
" အမိ သူ့ကို သိန်း ၁၀၀၀ တောင်းထားတယ်နော် .........."
" အဲ့ဒီတော့ ................."
ဟေသာသည် နဂိုကထက် မျက်နှာကြောလျော့သွားပြီဆိုပေမယ့် လေသံက သိပ်မပျော့ချင်သေး ။ ရာပြည့်ကလည်း သိပ်ဂရုမစိုက် ၊ လာရင်းကိစ္စက ဒီမိန်းမကို အစွယ်ချိုးဖို့မှ မဟုတ်တာ ။
" မင်းကို သိန်း ၅၀၀ ပေးမယ် ။ ဈေးစစ်ရင် တစ်ပြားမှ မပေးဘူး ။ အဲ့ဒီအတွက် အမိဖက်က သဘောတူညီရမယ့် ကိစ္စ နည်းနည်းရှိတယ် "
ဟေသာမျက်လုံးတွေ အနည်းငယ် ပြူးကျယ်လာပြီး ရာပြည့်ကို ပြည်လည်မော့ကြည့်လာသည် ။ ဒီလူက ထင်ထားတာထက် မဆိုးဘူးဘဲ ။
" ကျွန်မဆီက ရှင်လိုချင်တဲ့ သဘောတူညီမှုက ဘာလဲ ........."
" သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နောက်ဘယ်တော့မှ ထပ်မပေါ်လာပါနဲ့ ။ ကွယ်ရာမှာဆိုရင်တောင် သူ့နာမည် မပြောမိစေနဲ့ ။ ဒီငွေတွေက အမိငွေညှစ်လို့ ကြောက်ပြီး ပေးလိုက်တဲ့ ငွေမဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ်ချင်းစာတရားနဲ့ အကို့ဖက်က ရက်ရက်ရောရော ပေးလိုက်တဲ့ငွေ ။ ဒါကြောင့် ဒီက ထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အမိ သူ့ကိုကော အကို့ကိုပါ လုံး၀ မေ့ထားပစ်ရမယ် ။ ဒါက အမိအတွက် အရမ်းသက်ညှာလွန်းတဲ့ အပေးအယူပါ .... ဘယ်လိုလဲ ......."
" အိုကေ ......... ကျွန်မကလည်း ရှင်တို့လိုလူနဲ့ နောက်ထပ် ပက်သက်ဖို့ ဆန္ဒမရှိပါဘူး ။ ဒါဆို ... ဘယ်မှာလဲ ငွေက .........."
ရာပြည့် ခပ်ထေ့ထေ့ရယ်ပြီး သူ့အကျႌအိပ်ကပ်ထဲကနေ ကဒ်တစ်ကဒ်ကို ထုတ်ယူကာ သူမထံ ပစ်ပေးလိုက်သည် ။ ကဒ်ကိုရတော့ ဟေသာ ချက်ချင်းသိမ်းယူပြီး ထပြန်မယ်ကြံတော့ ရာပြည့် သူမကို တားလိုက်သည် ။
" မင်းရဲ့ ဖုန်းကို ချန်ခဲ့ ............"
" ဘာအတွက်လဲ ......... အော် ..... ဟိုလူရဲ့ပုံတွေလား ။ မပူပါနဲ့......... ဖျက်ပေးမှာပါ "
" ပုံဖျက်တာကို လိုချင်တာမဟုတ်ဘူး ။ မင်းရဲ့ ဖုန်းကို လိုချင်တာ ။ ဖုန်းမထားခဲ့ဘူးဆိုရင် စောနက ပေးခဲ့တဲ့ ကဒ်ကို ပြန်ချခဲ့လိုက် ............."
ဟေသာ နားမလည်သလိုနဲ့ ရာပြည့်ကို ပြန်လည်ကြည့်လာပြီး ပခုံးတွန့်လျှက် လက်ထဲက ဖုန်းကို ရာပြည့်စီ ပြည့်ပေးလိုက်သည် ။ သူမမှာ ပိုက်ဆံတွေ ရှိနေပြီပဲ ... ဖုန်းတစ်လုံးက ဒီလောက် တန်ဖိုးမရှိပါဘူး ။
ဟေသာအခန်းထဲက ထွက်သွားပြီးနောက် ရာပြည့်တစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာ တိတ်ဆိတ်စွာ ကျန်ခဲ့သည် ။ စားပွဲမှာ တင်ထားတဲ့ ဖုန်းကို အတန်ကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် တူနဲ့ညှပ်ကာ နံဘေးက ရေခဲရေခွက်ထဲ ပစ်ချလိုက်သည်။
ဖုန်းပိုင်ရှင်ကိုပါ ဟင်းရည်ခွက်ထဲ မြှပ်ပစ်ချင်စိတ် ပေါ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် အေးဆေးဖြစ်မယ့် နည်းလမ်းကိုသာ သူရွေးချယ်လိုသည် ။ ကလဲ့စားမချေလို၊ ရန်ညှိုးမထားလို ၊ မေမေပြောခဲ့ဖူးသလို ကိုယ်ကကောင်းအောင်နေရင် ကောင်းတာဖြစ်လာမယ်ဆိုတာကို ယုံကြည်ပြီး တစ်ချို့နာကျင်စရာတွေကို စိတ်ထဲကနေ အပြီးအတိုင်ထုတ်ပယ်လိုက်ပြီ ။
ဒီနေ့ကစပြီး မောင့်ကို တစ်က ပြန်စပြီး ချစ်ပေးတော့မည် ။
**********************
" မောင် ......... ငါ အလုပ်ထွက်တော့မယ် ............."
ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် ပြောချလာသည့် ရာပြည့်စကားကြောင့် အိပ်ပျော်တော့မည့်ဆဲဆဲ ခိုင်မြဲမျက်လုံး တစ်ဖန်ပွင့်လာသည် ။ ကလေး အိမ်မက်ထယောင်တာလား ။
ပက်လက်အနေအထားမှ ခိုင်မြဲ ဘေးတစောင်းလှည့်ပြီး ရာပြည့်ကို သေချာကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့ကို စေ့စေ့ကြည့်နေသည့် ရာပြည့်ကြောင့် ကလေး အိမ်မက်ယောင်တာတော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူးပေါ့ ။
" တကယ်ပြောနေတာလား ....... ကလေး "
" အင်း ...... ဒါက စနောက်စရာမှမဟုတ်တာ "
"ဘာလို့လဲ ................."
ခိုင်မြဲ စိုးရိမ်နေတုန်းပဲ ။ ကလေး အလုပ်ကထွက်ပြီး နိုင်ငံခြားမှာ ပညာသွားသင်မယ်တို့ ၊နိုင်ငံခြား ရုံးခွဲပြောင်းမယ်တို့ ပြောလာမှာကို ။ အနည်းငယ် ကွာဟနေသည့် အနေအထားကို ပိုမိုနီးကပ်စေရန် ခိုင်မြဲ ရှေ့နည်းနည်း တိုးလာလိုက်သည် ။ ရာပြည့် မျက်လုံး ပေကလက် ပေကလပ်နဲ့ သူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည် ။
" လက်ထပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလို့ ..........."
" လက် ........ လက်ထပ်မယ်ဆိုတာ မင်္ဂလာဆောင်တာကို ပြောတာလား ။ နှစ်ယောက်ညားသွားတာကို ပြောတာလား ။ မောင်နဲ့အတူ အမြဲနေသွားမယ်လို့ ဆိုလိုတာလား ''
" မောင် .......... ကျပ်ကောပြည့်လား "
အဖြစ်သည်းနေသလို လှုပ်လှုပ်ရွရွနဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားလျှက် မေးလာသည့်မောင့်ကို သူ ကုတင်ပေါ်က ကန်မချမိအောင် မနည်းထိန်းထားရသည် ။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီတုန့်ပြန်မှုလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းအားကြီးသည် ။
ခိုင်မြဲ ချက်ချင်းပင် ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ရာပြည့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" မောင်တို့ ဘယ်နေ့လက်ထပ်ကြမှာလဲ ။ မင်္ဂလာ ခန်းမအတွက် မနက်ဖြန် စုံစမ်းလိုက်ရမလား ။ မောင့်မိဘတွေကို အကြောင်းကြားလိုက်တော့မယ်နော် ။ ဖိတ်စာလည်း တစ်ခါတည်းရွေးထားလိုက်မယ် ။ ကြာတယ်ကွာ ...... ခုပဲမောင်တို့ ခန်းမ သွားစုံစမ်းရအောင် "
" မောင်ရယ် ...... ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ သူများတွေမြင်ရင် ရူးတယ်ထင်ဦးမယ် ။ ခဏ...... .စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား ။ ငါ့မှာ မောင့်ကို ပြောစရာစကားတွေ အများကြီးရှိတယ် "
" အင်း ...... ပြောလေ .. မောင်အားတယ် ။ မောင့်ကို ယုတ်မာချင်လို့လား ။ မောင် အဆင်သင့်လုပ်ထားလိုက်မယ်လေ "
" မောင် ........ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ "
ရာပြည့် ကုန်းအော်လိုက်တာ့ အကျႌကြယ်သီးဖြုတ်နေတဲ့ ခိုင်မြဲလက်ပင်တွန့်ဆုတ်သွားသည် ။
ဒါ ရှက်စရာမှမဟုတ်တာ ကလေးကလည်း ။
ရာပြည့် ခိုင်မြဲနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ တင်ပလ္လင်ခွေဝင်ထိုင်ရင်း ခိုင်မြဲ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" မောင် ............ ငါ မောင့်ကို လက်ထပ်မယ် ။ သိပ်မကြာခင် ငါ UK ကို သွားရမှာ ။ တစ်နှစ်ကျော်ပဲ ကြာမှာကွာ .......... တစ်နှစ်မှာ ၃၆၅ ရက် ၊ ဘယ်လောက်မှ မကြာပါဘူး။ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်နဲ့ ပြီးသွားမှာ ။ ပြန်လာရင် မောင်နဲ့လက်ထပ်မယ့်အကြောင်း ဖေဖေ့ကိုလည်း ပြောပြထားပြီးပြီ ။ သူကလည်း ဘာမှ ဝင်မစွပ်ဖက်ဘူး ။"
" UK .......... ဟုတ်လား ။ ဒီလောက်အဝေးကြီး ဘာသွားလုပ်မှာလဲ ။ ကလေးက နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ မနေတတ်ဘူးဆို ။ကိုယ့်မြေကိုယ့်ရေပဲ သဘောကျတာဆို ။ ဟိုရောက်လို့ မြန်မာထမင်းဟင်းတွေကို လွမ်းတယ်ဆို မောင်က ဘယ်လိုလာပို့ပေးရမှာလဲ ။ ဟိုမှာက လူပေါင်းစုံတယ် ..... တစ်ယောက်တည်းပဲနေတတ်တဲ့ ကလေးကို မောင်ဘယ်လို စိတ်ချမှာလဲ ။ မဖြစ်ဘူး ..... မောင် မနက်ဖြန် ကလေးရဲ့ဖေဖေဆီသွားမယ် ။ ကလေးကို အဝေးမလွတ်ဖို့ မောင် သွားတောင်းပန်မယ် ။ ဒူးထောက်ဆိုလည်း ထောက်မယ်ကွာ ။ ကလေး အတွက်ဆို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်ရင်ဆိုင်ရဲတယ် ။"
ရာပြည့်လက်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ပြီး တစ်ဖန် သူ ကလေးကို တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ဖက်မိသွားသည် ။ ကလေးနဲ့ ပက်သက်ရင် ပျော်စရာကိစ္စတွေက ဘာလို့ အကြာကြီးမခံရတာလဲ ။ ဝေးပြီးပြီလေ .........ထပ်မဝေးချင်တော့ဘူး ။ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာ ဇာတ်လိုက်ကောင်းစားဖို့ ကျန်တစ်ယောက်က နားလည်ပေးပြီး ကျန်ခဲ့တာမျိုး သူ လက်မခံချင်ဘူး ။ ချစ်ပြီဆို မ ဝေးချင်တော့ဘူး ။ သူ့အနားမှာပဲ အရိပ်တစ်ခုလို တွယ်ကပ်ချင်တယ် ။
" ဖေဖေတိုက်တွန်းလို့ သွားတာမဟုတ်ဘူး ။ ငါ့ရွေးချယ်မှုနဲ့ ငါမလို့ မောင် ဖေဖေ့ကို သွားပြောလည်း ဘာမှ ထူးမှာမဟုတ်ဘူး ။ တစ်နှစ်ပဲလေ ..........တစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်က ခဏလေးပါ ။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ကုန်သွားမှာ။"
" မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ကလေး မောင့်ကို မေ့လျော့သွားခဲ့ရင်ကော ။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ကလေး မောင့်ကို ချစ်ဖို့သတိမရတော့ဘူးဆိုရင်ကော ။ မောင် မတွေးချင်ဘူး .......... ကလေးရဲ့ အဝေးမှာနေရမယ်လို့ စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ချင်ဘူး ။ ဒါကြောင့် ထွက်မသွားပါနဲ့နော် "
မောင့်ရဲ့ ပွေ့ဖက်မှုက ပိုမိုတင်းကျပ်လာလို့ ရာပြည့် အသက်ရှူဖို့တောင်ခက်လာသည် ။ မောင်ကလေ ချစ်တာတစ်ခုပဲသိတာ ။ လက်တွေ့ဘဝမှာ ဘာက အရေးကြီးလဲ မောင် မသိဘူး ။
ဒါဆို သူကကော ။ သူလည်း မောင့်ကြောင့်နဲ့ လက်တွေ့ဘဝကနေ ခုန်ထွက်ခဲ့တဲ့သူမဟုတ်လား ။ အတူတူနဲ့ အနူနူပါပဲ ။ ဒါကြောင့် မောင် ထွက်မသွားစေချင်တာကို သူ နားလည်ပါတယ် ။
" ပြန်လာရင် လက်ထပ်ကြမယ်လေ ။ ပြန်လာရင် နောက်ဘယ်တော့မှ ထပ်ခွဲသွားဖို့ မရှိတော့ပါဘူး "
" လက်ထပ်မယ့် ကိစ္စနဲ့ မြှားပြီး ပျားရည်နဲ့ဝမ်းချတယ်ပေါ့ ။ မရဘူး ...... မနက်ဖြန်ပဲ လက်ထပ်မယ် ။ ကလေးကို ဘယ်ကိုမှ ပေးမသွားနိုင်ဘူး ။ ဒီတစ်ခါဆို မောင် ရူးရုံတင်မက သေသွားလိမ့်မယ် ။ ဒါကြောင့် ဒီမှာပဲ နေပါနော် "
" ပြောရခက်လိုက်တာ .........မောင်ရယ် "
ရာပြည့် ခိုင်မြဲကို တွန်းဖယ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ကန့်လန့်ကာကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ဝရံတာဆီကို ထွက်လာလိုက်သည် ။ ညမီးရောင်တွေကြား မြို့ရဲ့အလှက အရိုင်းဆန်ပြီး လှပသည် ။ အပြင်ဖက်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို ငေးပြီး ရာပြည် ရပ်နေတုန်း မောင်လည်း သူ့ဘေး လာရပ်နေလေ၏ ။ မောင် စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ထုတ်ကာ နူတ်ခမ်းဖျားတွင် ခဲထားပြီး မီးညှိရန်ကြံတော့ ရာပြည့် မောင့်နူတ်ခမ်းက စီးကရက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့နူတ်ခမ်းမှာ ခဲထားလိုက်သည် ။
သူ့အပြုအမူကို နားမလည်နိုင်တာက ခိုင်မြဲပင် ။
" ကလေးက ဆေးလိပ်မသောက်တတ်ဘူး မဟုတ်လား ........."
" အရင်က မသောက်တတ်ဘူး ။ ခုကစ သောက်တတ်အောင် သောက်မယ် ။ ဆေးလိပ်သောက်တာ ကျန်းမာရေးနဲ့ မညီညွှတ်မှန်း သိတာတောင် မောင်က သောက်သေးတာပဲ ။ ဆေးလိပ်တွေ အရက်တွေသောက်ပြီး မောင် ဒီလောကကြီးထဲက အရင် ထွက်သွားမယ်ပေါ့ ။ ငါတစ်ယောက်တည်း ကျန်မနေချင်ဘူး ... ငါတစ်ယောက်တည်း မောင့်ကို လွမ်းရင်း ဒုက္ခတွေ မခံချင်ဘူး ။ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်သောက်တိုင်း အသက်တစ်မိနစ်တိုမယ်ဆို ငါလည်း မောင်နဲ့အတူ သေရွာထိ လိုက်မယ် ။ မောင် ကိုယ်လွတ်ရုန်းဖို့ မစဉ်းစားနဲ့ ''
ခိုင်မြဲ လက်ထဲက မီးခြစ် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည် ။ ဒီလောက်အားပြင်းတဲ့စကားကို ကလေး ဘယ်သူ့ဆီက သင်ခဲ့တာလဲ ။ ဒီလူကို ချစ်မိတာကြောင့် နောင်တဆိုတာ ဘယ်မှာ သွားရှာရမှန်း မသိတဲ့အထိပင်ဖြစ်ရသည်။
သူ့ကို ရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ပြုံးပြီးကြည့်လာသည့် ကြင်နာသူကို ဆုပေးရန် ခိုင်မြဲ ရာပြည့်လက်ကိုဆွဲယူပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ထိစပ်လိုက်သည် ။
စိတ်ညစ်စရာတွေ ခဏထား ။ ဒီနူတ်ခမ်းလေးရဲ့ချိုမြိန်မှုအောက် ကြည်နူးစရာတွေကိုပဲ သူတွေးတော့မယ် ။
မောင်တို့ လက်ထပ်ပြီးရင် ညတိုင်း စကားနိုင်လုတမ်း ကစားရအောင် ။
မောင်တို့ လက်ထပ်ပြီးရင် မနက်တိုင်း အချစ်တွေနဲ့ နိုးထမယ် ။
မောင်တို့ လက်ထပ်ပြီးရင် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုချစ်ရအောင် ။
----------------------------
အမေ မပြန်သေးဘူးဗျာ ။ ဘယ်နေ့ပြန်မှာလဲမေးတာ ထိပ်ခေါက်ခံရတယ် ။ ငါ့အိမ်နဲ့ငါ နေချင်သလောက်နေမယ်တဲ့...၂ပတ်လို့ပြောပြီး တစ်လပြည့်တော့မယ် ။ ၅ မိနစ်တစ်ခါ နာမည်ခေါ်လို့ စာရေးလည်း အေးဆေးမရေးရပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် အမေရှိနေလို့ အူစိုတယ် ။ ဒါလေးလာပြောတာ... အရင်လို AN မရေးနိုင်တော့လို့ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ကြနဲ့ဦး 🤣🤣။
22.8.2019