့
ကြ်ီ ........!
ျပတင္းေပါက္ေတြ အကုန္ပိတ္ထားတာေၾကာင့္ အခန္းက ေမွာင္ပိန္းေနလို႕ ေဒၚလြင္မာ အခန္းမီးကို စမ္းကာ ဖြင့္လို္က္သည္ ။ ႏွာေခါင္း၀မွာ စူးခနဲရလိုက္တဲ့ ညင္းသိုးသုိးအနံ႕ေၾကာင့္ ေဒၚလြင္မာ ႏွာေခါင္းရူံ႕လွ်က္ အခန္းကို လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ တစ္ခန္းလံုး အရက္ပုလင္းခြံ ဘီယာဗူးခြံေတြနဲ႕ ျပည့္ေနၿပီး စားျကြင္းစားက်န္တစ္ခ်ိဳ႕က ေနရာအနွံ႕ ။ အတူပါလာတဲ့ အိမ္အကူမေလးေတာင္ ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားၿပီး ႏွာေခါင္းကို လက္နဲ႕အလွ်င္အျမန္အုပ္လိုက္သည္ ။
ကုတင္ေျခရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေကြးလွ်က္ အိပ္ေနသည့္ သားေတာ္ေမာင္ကိုျမင္ေတာ့ ေဒၚလြင္မာ စိုးရိမ္တႀကီး ထူမေပးရန္သြားလိုက္သည္ ။ ဒီသံုးရက္လံုး အခန္းထဲက မထြက္ ၊ အိမ္အကူေတြ ပို႕ေပးတဲ့ ထမင္းေတြကို လက္နဲ႕ေတာင္မထိဘဲ အရက္ခြက္ထဲ ေခါင္းျမွပ္ေနကာ တကိုယ္ေရသန္႕ရွင္းမႈမရွိေသာေၾကာင့္ တကိုယ္လံုး အနံ႕အသက္က ခံစားရလံုး၀မေကာင္း ။
" သား .......သားငယ္ေလး ။ ဒါ ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ ... သားရယ္ ။ လူတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႕မ်ား ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပ်က္စီးေအာင္ လမ္းစ ရွာရတာလား "
ေခြလဲအိပ္ေနသည့္ သား၏ ပခံုးကို ထူမရင္း သူမ ေမးလိုက္ရာ နီရဲစပ္ေနသည့္ ခိုင္ၿမဲရဲ႕ မ်က္လံုးအစံု ပြင့္လာၿပီး သူ႕ကိုစိုးရိမ္တႀကီးေမးလာတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူလက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္သည္ ။
" ကြ်န္ေတာ့္ကို မထိနဲ႕ ............ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေနပါရေစ "
" ညစာေလးေတာ့ ဆင္းစားပါ သားရယ္ ။ ထမင္းမစားတာ ဘယ္ႏွရက္ေတာင္ ရွိေနၿပီလဲ ၊ ဒီအတိုင္းဆက္ေနေနမယ္ဆိုရင္ သားရဲ႕အစာအိမ္ထိခိုက္လိမ့္မယ္ "
" အစာအိမ္ထိခိုက္တာက သားရဲ႕ႏွလံုးသား ျပသနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သား ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ေနပါရေစ ။ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္ ..... အကုန္ ဆင္းသြားေပးပါ "
" သား .......... သား အခုေျပာေနတာ ေမေမေလ ......... ေသခ်ာၾကည့္ပါဦး ။ သားေရွ႕မွာ ရွိေနတာ သားရဲ႕ ေမေမေလ ။ ေမေမ့ကို သနားရင္ ဒီလိုလုပ္ေနတာေတြ ရပ္လိုက္ပါေတာ့ေနာ္ ..... သား ။ ထြက္သြားတဲ့သူက သြားၿပီးၿပီ ........ သား ဒီလိုလုပ္ေနလို႕ ေကာင္းတာ ဘာရွိမွာလဲ "
