တစ္ေႏြၿပီးဆံုးသြားၿပီး ေနာက္ထပ္ေႏြရာသီတစ္ခုကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ........
၁ ႏွစ္ခြဲခန္႕အၾကာ........
အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကုန္ဆံုးသြားၿပီး အေျခေနတစ္ခ်ိဳ႕ ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ။ ခိုင္ျမဲသည္ ကင္မရာတစ္လံုးပိုက္လွ်က္ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးလြယ္ၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ ခရီးထြက္ေနခဲ့၏ ။ အိမ္ကထြက္သြားတယ္လို႕ မေျပာရံုတမယ္ ခိုင္ၿမဲ အိမ္မကပ္ေတာ့တာ တစ္ႏွစ္နီးပါးခန္႕ရွိၿပီ ။ တစ္ခါတေလဆို သူ ခ်င္းေတာင္ဖက္သို႕ ေရာက္ေနသည္ဟု သတင္းၾကားၿပီး တစ္ခါတေလဆို သူ ရွမ္းျပည္ဖက္မွာဟု သတင္းၾကားသည္ ။ သူ ဘယ္သြားလဲ ၊ ဘယ္မွာ ရွိလဲ ဘယ္သူမွ မသိၾကေပမယ့္ သူ႕ဘဏ္အေကာင့္ထဲမွာ ပံုမွန္၀င္လာတတ္သည့္ ေငြအေမာက္ေတြေၾကာင့္ လမ္းမွာခရီးစရိတ္ျပတ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္မွာကို မပူပန္ရ ။ တစ္သက္လံုး သူ႕ကိုအႏိုင္လိုခ်င္တဲ့ ကိုကိုက ခုေနာက္ပိုင္း သူ ဘာလုပ္လုပ္ အေလ်ာ့ေပးကာ ေနာက္ကြယ္ကေန ေထာက္ပ့ံမႈ ျပဳလုပ္ေပးသည္ ။ ေမေမတို႕ကလည္း သူ စိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ဘာဆိုဘာမွ ၀င္မေျပာၾကေတာ့ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္လတစ္ခါပဲ ျဖစ္္ျဖစ္ ၊ ႏွစ္လတစ္ခါပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ဖုိ႕ေတာ့ ေတာင္းဆိုတတ္သည္ ။
ဒီေနရာက ေတာင္ေပၚေဒသမလို႕ ေလတိုက္ရင္ အရိုးစိမ့္ေနေအာင္ကို ေအးတာ ။ သူ စီးလာတဲ့ ကားက မွန္လံုဆိုေပမယ့္ ဘယ္ၾကားက ေလေတြတိုးလာမွန္းမသိ ၊ ေအးေအးစိမ့္စိမ့္နဲ႕ သူကားေပၚ အိပ္လွ်က္ ပါလာသည္ ။ ေတာင္တန္းအေကြ႕အေကာက္ေၾကာင့္ ကားက ပံုမွန္အရွိန္အတုိင္းသြားေနၿပီး ကားေပၚမွာလည္း မနက္ခင္း ေစ်းလာေရာင္းၾကသည့္ လူအမ်ားပါလာၾကသည္ ။ မနက္ ၅ နာရီမထိုးေသးေပမယ့္ ကားတစ္စီးလံုးက ဆူညံေနၿပီး သူ နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားကိုေျပာဆိုေနၾကသည္ ။ ကားထဲမွာပင္ အေရာင္းအ၀ယ္တည့္ေနၾကေတာ့ သူ႕အရပ္သူ႕ေဒသနဲ႕ေတာ့ ကိုက္ေနတာပဲ ။
" ဂိတ္ဆံုးၿပီေနာ္ .........."
ကားဆရာ ေအာ္သံေၾကာင့္ ခိုင္ၿမဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးနွင့္ မ်က္လံုးပြင့္လာၿပီး ေဘးဘီ၀ဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားထဲမွာ သူအပါအ၀င္ သံုးေလးေယာက္ပဲ ရွိေတာ့သည္ ။ ေျခေထာက္ေအာက္မွ ခ်ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကုိ ယူလိုက္ၿပီး ကားေပၚက လွ်င္ျမန္စြာပင္ ဆင္းသြားလိုက္သည္ ။ ကားဂိတ္ဆိုေပမယ့္ ေရွ႕နားမွာ ေစ်းရွိလို႕ မနက္၀မ္းစာျဖည့္ဖုိ႕ေတာ့ ပူစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ အေရးႀကီးတာက သူ႕ကို လာႀကိဳမယ္ဆိုၿပီး ခုထိ အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ေသးသည့္ စည္သူဆိုသည့္ ဟိုအေကာင္ ။
