Nathalia P.O.V
Maaga akong pumasok gaya ng napag-usapan namin ni JD. Ts. Kung may choice lang naman ako eh.
Para akong kinuryente ng hawak nya ang kamay ko.
"Don't be nervous Sophia. Just pretend" mahinang bulong nya sa akin.
'Totoo nga! Si Prince JD at yung babaeng patay na yun!'
'This can't be! Argh!!'
'Kailan pa naging sila?'
'Siguro kaya nagtransfer yung babae!'
'Hindi rin naman sila magtatagal!'
Yun ang mga bulung-bulungan hanggang sa nakarating kami sa classroom na kaming dalawa lang.
"Sophia. Yun ang itatawag ko sayo. At ikaw, bahala ka. And one more thing. Sana hindi makarating sa kapatid ko na nagkukunyare lang tayo. Please?" tanong nya at tinignan ko lang sya.
"Paano kung magtanong sya?" Tanong ko
"Ako nang bahala dun." sabi nya at tumango na lang ako.
"Sophia. I will give you a contract para dito sa pagpapanggap natin. I want this to be clear for the both of us. At sana okey lang sayo yun." sabi nya.
"Ts. As if I have a choice" Malamig na sabi ko.
"Okey. Im sorry--"
"Stop!" Sabi ko at halatang nagulat sya.
"Ha?" Tanong nya pero parehas kaming napatingin sa pintong nagbukas.
"JUDE DANIEL VILLAPUERTE!!" Isang malakas na sigaw ni Dara at kitang-kita ko kung paano manlisik ang mga mata nya.
Ow, I find it cute for her by the way..
"Rhianne." tawag ni JD.
"Anong ginagawa mo kuya? Tigilan mo ang bestfriend ko! Wala syang ginagawang masama!" sigaw ni Dara
"What are you talking about Rhianne?" Mahinahong tanong ni JD.
"Wow! What I am talking about kuya? Alam mo yun! But! Argh!! Hindi sya katulad ng iba kuya! Hindi sya manggagamit tulad ng laging nasa isip mo kuya! Please kuya! Wag mo namang ilayo sakin yung kaibigan ko!" Mula sa kaninang pasigaw-sigaw unti-unting napa-upo sa sahig si Dara at umiyak.
"Rhianne.." Akmang lalapitan ni JD si Dara but..
"I know how protective you are kuya!" Iyak nya.
Pinantayan naman ni JD si Dara at gumuhit sa mukha ko ang isang ngiti.
JD hugged her sister.
"Rhianne. Hindi ko sya ilalayo sayo okey? It's just that I'm courting her pero hindi ko magawang masabi yun kaya ang sabi ko kami na." sabi ni JD at tinignan ako.
"Are you sure kuya? Paano kung mapahamak ang bestfriend ko?" tanong ni Dara.
"I won't let it happen okey? Stop na. Papangit ka nyan" cheer-up ni JD at inalalayan tumayo si Dara. At bigla akong niyakap ni Dara.
"Still Bestfriend be careful. Ayokong saktan ka ng hinayupak na kuya kong yan! Wag mo muna syang sagutin okey? Papahirapan muna natin sya para malaman natin kung mahal ka talaga." Hindi ko mapigilang tumawa at hinarap ako ni Dara.
Nakakainggit itong magkapatid na toh..
"You're laughing!!" Masayang sabi ni Dara at ngumiti ako
"Yes Dara. Yes I'am" sabi ko at maski ako, nagulat sa sinabi ko.
-----
"Bestfriend! Yung totoo, bakit ka liligawan ni kuya. I mean. Pano naging kayo ni Kuya JD?" Tanong sa akin ni Dara ngayon dito sa cafeteria.
"Mahabang kwento Dara" sabi ko at tinignan nya lang ako.
"Bakit?" tanong ko...
"Masaya lang ako Bestfriend! Unti-unti ka nang nagbabago. Sana ingatan ka ng kuya ko." sabi nya at hindi ko mapigilang ngumiti.
"Wag kang mag-alala, Dara... Syempre hindi ako papyag na masaktan ako nuh." sabi ko at tumawa sya pero agad ding nabawi dahil sa apat na lalaking nakatayo sa gilid namin...
"Hi Dara! Here.." abot ni CJ kay Dara ng isang paper bag na malaki.
"Pwede ba kaming maki-upo Sophia?" tanong ni JD at iniwas ko yung mga mata naming magtatagpo.
"Sure." maikling sabi ko at umupo sya sa tabi ko and again he hold my hand.
Si CJ naman umupo sa tabi ni Dara at si Lance sa gilid ko. Si Walter naman sya yung umorder.
Nakatingin lang ako kay Dara na nakatungo nang may naramdaman akong ipinatong na papel ni JD sa lap ko.
May be this is the contract.
Pasimple ko iyong inilagay sa bag ko at nakinig ng music.
"Nathalia.." tawag sakin ni Lance kaya tinignan ko sya.
"Nood ka ng laro namin mamaya. Don't worry. Kasama naman din sa game si JD" sabi nya at tinignan ko si JD na kala mong natutulog sa mesa.
"T-titignan ko." sabi ko.
"Here's the orders" napatingin ako kay Walter.
"B-bestfriend..." tawag ni Dara habang kumakain kami.
"Bakit Dara?" tanong ko..
"M-may---"
Biglang tumunog ang cellphone ko at tinignan ko iyon.
Kuya Kevin Calling...
Hello?
Umuwi ka Nathalia ngayon din
W-what?
"Excuse..." sabi ko at tumango lang sila.
Hindi mo ba narinig ang sinabi ko Nathalia?
Hindi kita maintindihan.
Damn it! Umuwi ka ngayon din! Mag-uusap tayo!
Pagkatapos nun, bumalik ako at lahat sila nakatingin sa kin.
"Sophia sino yun?" tanong ni JD
"Bestfriend?" pag-aalala ni Dara
"Nathalia?" pag-aalala rin nila Lance.
"I have to go." malamig na sabi ko at agad kong kinuha yung bag ko at lumabas ng school.
----
"How Nathalia? Bakit?" Ramdam ko sa boses ng lolo ang galit at pagkagalit.
"Gusto ko lang magbagong buhay" maikling sagot ko.
Hindi ko alam pero bumabalik ako sa dati. Walang emosyon. Aminado naman akong may mga nagbabago na sa sarili ko.
"Magbagong buhay? Nathalia! Alam mong kalaban ng mga Castillio ang Villapuerte! Pero bakit doon ka padin nag-aral! Sana manlang nagsabi ka sa amin ng desisyon mo! Hindi yung araw-araw kaming nag-aalala kung nasaan ka!" Umalingaw-ngaw ang galit na boses ng lolo sa buong bahay.
"Desisyon ko? O desisyon nyo?" Tanong ko.
"Nathalia! Nag-aalala lang ang lolo dahil baka may mangyari sayo!" Sabi ni Kevin at tinignan ko sya, pero umiwas sya dahil sa sobrang lalim ng titig ko.
"Hindi nila ko kilala. Aakyat na ko" sabi ko at nagsimulang maglakad pero hinablot yung braso ko at naramdaman ko nalang ang pag-upo ko sa sahig dahil sa lakas ng sampal ng lolo.
"N-Nathalia,P-pata--" Tumayo ako at tinignan ko si lolo.
"Simula ng nawala sila, kayo na nagdesisyon sa buhay ko! Kayo lahat! Wala manlang natira sakin! Tanggap ko namang galit kayo sa Villapuerte dahil sa negosyo. Wag kang mag-alala Lo, alam kong sakit ako sa ulo. Pero hindi nyo ko masisisi kung ginawa ko ito. Gusto ko lang ulit maranasan yung dating ako." sabi ko at nagmadaling umakyat at inilock ko kaagad yun dahil narinig kong hinabol ako ni Kevin.
Inilabas ko lahat ng damit ko at nagsimulang mag-impake.
Ts. Aalis na ko dito.
Pagkatapos kong mag-impake, kinuha ko yung 5 alkansya ko. Oo. Lima. Simula pa ito nung pagkabata ko. Sabi kasi sakin nila Daddy dapat daw marunong akong mag-ipon at ngayon magagamit ko to.
Humarap ako sa salamin at nakakatawa lang isiping namumula parin ito hanggang ngayon. Pero wala akong nararamdamang sakit.
Mag-aalas dose ng gabi ng naramdaman kong wala ng tao sa ibaba kaya dahan-dahan akong bumaba at inilagay lahat ng gamit ko sa sasakyan. Binuksan ko ang hood ng sasakyan ko at tinanggal ang isang chip na detector. At nagmadali ako umalis.
Nakarating ako sa isang apartelle at dun panandaliang nagpalipas ng gabi.
Kinabukasan. Hindi ako papasok ngayon dahil kailangan kong maghanap ng matitirahan kahit boarding house at trabaho.
Mabuti nalang at saktong may nilipad na papel sa mukha ko at tinignan ko iyon.
Agad kong pinuntahan ang nasabing address. Nung una, nag-aalangan akong tumuloy ngunit kailangan ko talaga ng matitirahan.
"Tao po" katok ko at may isang matandang babaeng naka-ngiting lumabas.
"Bakit iha?" tanong nya sa akin.
"Magtatanong po sana ako tungkol sa bahay." sabi ko at tumango sya.
Kinausap ko ang matandang babae at nagpasya na kong dito na ako titira. Malapit-lapit din naman ito sa VIA kaya okey na.
Maliit lang sya na bahay na isang floor lang. Tama lang kung tutuusin sa mga 3 tao. May isang pinto para lang sa banyo at isa para sa pinaka-pinutan.
May nakita din akong papag at isang lamesa.
Inilagay ko lahat ng gamit doon at naglakad-lakad.
Sa di kalayuan ay may nakita akong coffee shop. Sakto lamang at hindi pa ako nag-aalmusal.
Pagka-pasok ko, dalawang tao lang ang naroon at halatang nagpapahinga.
"Magandang Araw binibini!" Masayang bati ng isang matandang lalaki kahit halatang pagod ito.
"Isang cappucino at isang black forest po." sabi ko at tumango sya.
Inilibot ko ang paningin ko dito at masasabi kong malaki din ito ngunit kakaunti ang tao.
Talaga bang pinagbibigyan ako ng tadhana?
"Wanted: A Part Timer . 17-20 years old?" Basa ko dun sa nasabit sa pintuan.
"Oo, iha, nangangailan ako." sabi nung matanda habang inilalapag ang order ko.
"Pwede po ba ko dyan? Ngalang Gabi po ko pwede" sabi ko at ngumiti yung matanda.
"Aba'y oo iha, pang-gabi din ang kailangan ko dahil tatlo lang kami dito nila Liam at Jeff na kumikilos. Magpasa ka ng resume mo at maaari ka ng magsimula bukas." sabi niya at tumango ako.
Papunta ako ngayon sa cemetery.
May be matagal-tagal ko din silang hindi madadalaw...
"Argh! I said bitawan mo ko!" Napahinto ako sa tapat ng eskinita at doon ko narinig ang boses.
"Raven! Kailangan ka ng gang namin!" sigaw nung lalaki.
Hindi ko ugali ang ganito kaya mas minabuti ko nang umalis pero nasipa ko ang isang lata kaya naman napatingin ako sa loob ng eskinita na ngayon ako may lumabas na dalawang lalaki.
"May magandang babae dito!" sigaw nung isa kaya naglakad na ko.
"Teka Miss! Wala namang ganyanan!" sabi nung isa at hinawakan ako sa braso pero agad ko syang tinignan at napabitaw sya.
"Woah!" hiyaw nya.
"Wag na wag mo akong mahawak-hawakan!" Mariin na sabi ko at napansin kong nagtaasan ang balahibo nya.
"Langya naman! Wag nyo ngang idamay yung babae!" sabi ng isang babaeng may maikling buhok.
"Raven! Bumalik ka na sa gang!" sigaw nung isa at nilapitan ako nung tinawag nilang Raven.
"Pagkabilang ko ng tatlo, tatakbo tayo. Isa. Dalawa. Tat-- takbo!" bulong nya at nadala na din ako sa pagtakbo nya.
"Wooh! Ang saya! Te-- Oww" yun lang ang nasabi nya nang magtama yung mata naming dalawa.
"Ts." yun lang nasabi ko at nagsimulang maglakad pero tinawag nya ko.
"Sandali!"
"Oh?" tanong ko.
"Anong pangalan mo?" tanong nya.
"Bat ko naman sasabihin?" Tanong ko sa kanya.
"Ang astig mo! boses mo palang nakakatakot na! pamatay pa ang ganda mo! Crush!" Tili nya at umiling nalang ako.
"Nathalia Sophia Castillio." pakilala ko.
"Ang ganda pa ng pangalan mo. Kainlab! Teka! Ako nga pala si Jennifer Estude. Dati akong gangster queen at mas kilala ako sa tawag na Raven." sabi nya at tumango ako.
"Sige" sabi ko.
"Teka! Saan ka nga pala nag-aaral?" tanong nya.
"Sa VIA." Ikling sagot ko.
"Great! Kita-kits sa school Crush!" sabi nya at umalis. Napailing na lang ako.
----
"Hi Mommy, Hi Daddy. Kamusta na po?" tanong ko. Umupo ako at ini-ayos ang dala kong bulaklak.
"Mommy. Umalis po ko sa bahay. Daddy, pasensya po kasi sinuway ko ang lolo." malungkot na sabi ko.
"Sa ngayon, nasa maayos na lugar naman po ko. Siguro, maninibago pero kailangan ko pong panindigan yung desisyon kong ito.Alam ko rin po na galit na galit sa akin ang lolo at kuya Kevin dahil sa natuklasan nila, pero bakit po ganun? nagiging dahilan para magalit sila yung mga bagay na unti-unting nagpapabalik kay Nathalia?" Marahan akong napatawa at humangin ng malakas.
"Mommy, Daddy. Alam nyo po? May mga bago na kong kaibigan, Tapos may bestfriend din po ko. Si Dara, ahaha... Pinakilala nya po ko sa family nya. Kila Mommy Cass, at Tito Dennis... Alam nyo po ba? Ang saya po ng pamilya nila? kumpleto po sila. Sabay-sabay kumain, supportado ang bawat isa. hmmm..Tayo po kaya? Siguro ganun din po tayo kung hindi kayo nawala. ahaha.." para akong baliw dito na umiiyak.
"I really miss you mommy and daddy... sana isang panaginip na lang lahat to' sana magkasama parin tayong lahat. But, matagal-tagal pa po siguro bago mangyari yung hinihiling ko." sabi ko.
"Mommy, alam nyo po ba? nagpapanggap po ko ngayon? Ewan ko po kung bakit ako pumayag. Pero siguro po para nadin to' sa best friend ko." sabi ko at napangiti kung paano ako binalaan ni Dara sa kuya nya.
"Ang dami ko pong gustong ikwento sa inyo Mommy, Daddy, pero, kailangan ko na pong umalis, At sorry po, matatagalan po ako bago kayo madalaw ulit." paghihingi ko ng patawad.
Nagulat ako sa sarili ko sa nasabi ko.
"Sorry?" Tanong ko.
Hindi ko alam pero bigla akong napapikit...
Because of that word, bumalik lahat ng ala-ala sa akin. Lahat-lahat.
"Ts. Nakakatawa lang. Madami pa po pala akong kailangang pagdaanan para matanggap ko ng lubusang iniwan nyo na ko." Mapait na sabi ko.
"Nga po pala. Simula po bukas, magbabago na po ang buhay ko. Magiging isang normal na tao, at magtatrabaho para sa sarili ko. Mommy, Daddy, ngayon ko lang po naisip.." huminga akong malalim.
"Im going to pretend that Im not the Princess of the Castillio's, I want to pretend para mapanatili ko yung mga taong gusto kong pahalagahan. Pero ihahanda ko na po yung sarili ko sa kung anong pwedeng mangyari kapag natuklasan nila ang totoo. Masakit mang-isipin mommy, mawawalan at mawawalan din pala talaga ko sa huli." sabi ko at tyaka lumakad palayo.