ထံုးစံအတိုင္းပင္ ေမေမေနမေကာင္းဘူး ၊ မင္းနာမည္ကိုပဲေခၚေနတယ္လို႕ ခဏခဏအေၾကာင္းၾကားလာလို႕ ဒီညေတာ့ ခိုင္ၿမဲအိမ္ျပန္လာအိပ္လိုက္သည္ ။ ( ၅ )ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာၿပီးေနာက္ပထမဦးဆံုး စံုစံုညီညီစားရတဲ့ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းမွာ သူတို႕မိသားစု ေလးေယာက္လံုး အတူရွိေနခဲ့သည္ ။ ညစာစားၿပီးေနာက္ အခ်ိဳပြဲဟုဆိုကာ အိမ္ကလုပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ေက်ာမုန္႕ကိုစားရင္း ကိုကိုက ခိုင္ၿမဲပခံုးကိုညစ္ရင္း ေမေမတို႕ကိုရယ္ေမာကာေျပာလိုက္၏ ။
" ေမေမ ........ ညီေလးရဲ႕မဂၤလာပြဲအတြက္ သားအခုကတည္းက လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းစဥ္းစားထားၿပီးၿပီ ။ သူ႕မွာ ကိုယ္ပိုင္ကားမရွိေသးလို႕ သားသူ႕ကို ကားတစ္စီးလက္ဖြဲ႕ရင္ ေကာင္းမလားလို႕ "
ထိုစကားေၾကာင့္ ခိုင္ၿမဲ စိတ္ထဲကေန အကိုျဖစ္သူကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေမတၱာပို႕သေနမိသည္ ။ သူ ဒီမဂၤလာပြဲကို လက္မခံေတာ့ဘူးဆိုတာကိုသိလွ်က္နဲ႕ မိဘေတြေရွ႕တမင္ထုတ္ေျပာတာ သူ႕ကိုေခ်ာက္ခ်ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးလား ။ ေမေမကေတာ့ သားႀကီးျဖစ္သူရဲ႕စကားေၾကာင့္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ကာ ထိုစကားကိုေထာက္ခံလိုက္သည္ ။
" သားႀကီးက သားငယ္အတြက္ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားထားေပးတာပဲ ။ သားတို႕အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနတာကိုျမင္ရရင္ ေမေမျဖင့္ သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ။ လက္ထပ္ပြဲကိုလည္း အျမန္ဆံုး ျပင္ဆင္မယ္ ။ မိန္းကေလးရွင္ဖက္ကို သြားေတြ႕ၿပီး ရက္ေရြးမွ ရေတာ့မယ္ "
" ေမေမ သားဒီလက္ထပ္ပြဲကိုလက္မခံေတာ့ဘူးလို႕ ခဏခဏေျပာေနတာကို ဘာလို႕အတင္းအက်ပ္လုပ္ခ်င္ရတာလဲ "
ဒါေတြေၾကာင့္ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းမွာ သူမထိုင္ခ်င္ေတာ့တာ ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီဆိုတာနဲ႕ သူတို႕ကမဂၤလာပြဲအေၾကာင္းကိုပဲ ဦးတည္ေျပာဆိုေနၾကလို႕ ခိုင္ၿမဲအဖို႔ေနရထိုင္ရအရမ္းခက္တယ္ ။ ေမေမ စိတ္ဆိုးသြားဟန္တူၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားေပမယ့္ ကိုကိုကေတာ့ သူစတဲ့ ျပသနာမဟုတ္တဲ့အတိုင္း ေလေျပေလးနဲ႔ေခြ်းသိပ္လာသည္ ။
" မင္းကလည္းကြာ ေမေမ့ကို ဒီေလာက္ထိစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ရမွ အဆင္ေျပမွာလား ။ ၿပီးေတာ့မိန္းကေလးဖက္ကိုလည္း မေတြးေပးေတာ့ဘူးလား ။ ငါၾကားသေလာက္ မင္းကိုယ္တိုင္ မင္းစိတ္နဲ႕လိုလိုလားလားလက္ခံၿပီး လေတြအၾကာႀကီး တြဲခဲ့တယ္ဆို ။ အဲ့တုန္းက ဘယ္သူကမွမင္းကိုၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အဲ့ဒီမိန္းကေလးနဲ႕မတြဲခိုင္းဘူး ၊ မင္းစိတ္နဲ႕မင္းလုပ္ခဲ့တာေလ ။ အခုက်မွ သူမ်ားသားသမီးအေပၚ တာ၀န္ယူတတ္တဲ့ စိတ္ေလးေတာင္မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ "
" ကိုကို ........ ကိစၥေတြကို ပိုမႀကီးႀကီးေအာင္ တမင္လုပ္ေနတာလား ။ ၅ ႏွစ္မကဘူး ၾကာသြားၿပီေလ ။ အခုထိကြ်န္ေတာ့္ကို တိုက္ခုိက္ေနတာေတြ မရပ္ပစ္ႏိုင္ေသးဘူးလား "
"ဟာ .... Bro... မင္းမွားေနၿပီ ။ ေမေမတို႕က မင္းကိုနားခ်ခိုင္းလို႕ ငါေျပာတာပဲရွိတာ ။ မင္းကို ထိခိုက္လိုစိတ္နည္းနည္းမွမရွိဘူး ။ မင္းက ေခါင္းမာေပမယ့္ အနည္းဆံုးေတာ့ငါ့ညီေလးတစ္ေယာက္ပဲေလ ။ မင္းကိုတိုက္ခိုက္မယ့္ကိစၥေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ငါလုပ္ပါ့မလား "
" ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုကို႕ကိုမယံုဘူး။ ကိုကိုက ........."
သူ႕စကားမဆံုးေသးဘူး ။ ေဖေဖ့ရဲ႕လက္၀ါးက ထမင္းစားစားပြဲကို ရိုက္ခ်လိုက္ၿပီး ခိုင္ၿမဲကိုစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ ၾကည့္လာသည္ ။
" ေတာ္ၾကေတာ့ မင္းအကို ေစတနာနဲ႕ေျပာတဲ့စကားေတြကို မင္းကေစာ္ကားရမွေက်နပ္မွာလား သားငယ္ "
" မဟုတ္ဘူးေဖေဖ ။ ကိုကိုက အၿမဲတမ္း သားကိုတိုက္ခိုက္ေနတာ "
" မင္းကို တိုက္ခိုက္လို႕ သူဘာအက်ိဳးရမွာလဲ ။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ မင္းအကိုကအေကာင္းဆံုးသားတစ္ေယာက္ ၊ မင္းက လံုး၀ျပဳျပင္လုိ႕ မရတဲ့သားတစ္ေယာက္ေနာ္ ။ ဒါကိုေတာင္ မင္းကမင္းအကိုကို မထီေလးစားျပန္လုပ္ရဲတယ္ "
ေဖေဖရဲ႕တစ္ဖက္ပိတ္စကားေတြေၾကာင့္ စိတ္ကုန္စြာနဲ႕ စားလက္စဇြန္းကိုခ်ထားၿပီး ထမင္းစား၀ိုင္းကို ေက်ာခိုင္းထြက္လာလိုက္သည္ ။ ဟုတ္တယ္ သူကမေကာင္းဘူး ။ အိမ္အတြက္လည္း သူကသိုးမဲတစ္ေကာင္ ။ ခ်စ္သူအတြက္လည္း သူကအားကိုးမရတဲ့ ခပ္ည့ံည့ံလူတစ္ေယာက္ ။
တန္ဖိုးရွိတဲ့ သားက အနားျပန္ေရာက္လာေတာ့ အျမင္ေျပာင္းသြားတဲ့ မိဘေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဒန္နီရယ္လိုလူမ်ိဳး အနားမွာ ရွိတာေတာင္ အခုထိသူမွသူျဖစ္ေနတဲ့ ရာျပည့္ကိုေတာင္အားနာလာၿပီ ။ ၿပီးေတာ့ေက်းဇူးလည္းတင္သည္။
ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ အခ်စ္ေတြကို ေၾကာက္သြားၿပီဆိုတဲ့ရာျပည့္အတြက္ တစ္သက္လံုးသူ႕တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္သြားပါ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ယံုေအာင္သူဘယ္လိုေဖာ္ျပရမွန္းမသိေတာ့ ။ ဖုန္းထဲက ရာျပည့္ပံုေလးကို အျမတ္တႏိုးထုတ္ၾကည့္ရင္း အလြမ္းေျပ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္ ။
" Hello ......... ေမာင္ ''
ေမာင္တဲ့ ။ ဒီအသံက နား၀င္ခ်ိဳလိုက္တာ ။ ၾကားဖူးသမွ် စကားလံုးေတြ အားလံုးထဲ ၊ ေခၚဆိုခံရသည့္နာမ္စားေတြအားလံုးထဲ ဒီနာမ္စားက အႏူးည့ံဆံုးအလွပဆံုး နာမ္စားတစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္လို႕ေခၚဆိုသံက ရာျပည့္ဆီကျဖစ္ေနလို႕လည္း ဒီေလာက္ေလးနက္ေနတာျဖစ္လိမ့္မယ္ ။
**********
အလုပ္ကိစၥနဲ႕တစ္လေလာက္ ခရီးထြက္မယ္ဆိုၿပီး ရာျပည့္တစ္ေယာက္ပစၥည္းေတြကို ထည့္သိမ္းေနတာမလို႕ ခိုင္ၿမဲလည္းကူၿပီးပစၥည္းသိမ္းေပးရင္း အလြမ္းသယ္ေနလိုက္သည္ ။
" ငါ မရွိတုန္း အိမ္ျပန္ေနေနာ္ေမာင္။ ဟိုမွာ တစ္လေလာက္ပဲၾကာမယ္ထင္တယ္ ။ သူေ႒းက ငါ့ကိုအထူးအခြင့္ေရးေပးတာမလို႕ အခြင့္ေရးရတုန္းသြားခ်င္တယ္ ။ မဟုတ္ရင္ ဒီအခြင့္အေရးကိုတျခားသူရသြားမွာ ။ သင္တန္းေၾကး ေဒၚလာ ၅၀၀၀ ကို သူေ႒းက လံုး၀ စိုက္ထုတ္ေပးတဲ့အျပင္ ေနစရိတ္ ၊ စားစရိတ္ေတြပါ အကုန္စီစဥ္ေပးတယ္ ။ ဒီအခြင့္ေရးမ်ိဳး ဒီတစ္သက္ထပ္ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး "
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူ႕အေနနဲ႕ ရာျပည့္ကို တစ္ေယာက္တည္းလႊတ္ဖို႕စိတ္မခ်ဘူး ။ သူပါလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္က အဲ့ေလာက္ထိ ခြင့္မရဘူး။ သူေ႒းက ဘာလို႕အဲ့ေလာက္ထိသေဘာေကာင္းရတာလဲလို႕ ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ သူ႕စိတ္နဲ႕ႏိႈင္းၿပီးေျပာတယ္ ထင္မွာစိုးလို႕ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ရာျပည့္တို႕သူေ႒းက အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး နာမည္ပ်က္ရွိတဲ့သူမဟုတ္လို႕ ဘာညာစြပ္စြဲလုိ႕ကလည္းမေကာင္းဘူးေလ ။
" ဘန္ေကာက္မွာ တစ္ေယာက္တည္း အဆင္ေျပပါ့မလား ကေလးရဲ႕ ။ ေမာင္လည္းခြင့္ရရင္အတူလိုက္ခဲ့ခ်င္တယ္ "
" ေအာ္ .......ေမာင္ရယ္ ။ ငါက သင္တန္းကိစၥနဲ႕သြားတာေလ ။ အလည္အပတ္သြားတာမွမဟုတ္တာ ။ ေမာင္လိုက္လာလို႕ ငါ့ကိုကူညီႏိုင္တာမ်ိဳးမွ မရွိတာ ။ ဒီမွာပဲေအးေဆးေနခဲ့ပါ ၊ တစ္လဆိုတာမၾကာပါဘူး ။ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နဲ႕ၿပီးသြားမွာ "
ခြဲသြားတဲ့ သူအဖို႕ေတာ့မသိ ၊ က်န္ခဲ့တဲ့ သူ႕အဖို႕ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၀မ္းနည္းခံစားရသည္ ။ ဒါေတာင္ အၿပီးအပိုင္ လမ္းခြဲထြက္သြားတာမဟုတ္ေသး ။ မေတြးခ်င္ေပမယ့္ ေတြးမိတာက မေတာ္လို႕ရာျပည့္သာ သူ႔ကိုတကယ္လမ္းခြဲသြားရင္ သူကေတာ့ လံုး၀အရူးမီး၀ိုင္းျဖစ္ရမယ္ထင္တယ္ ။ ေသခ်ာတာေပါ့ အေတြးနဲ႕တင္သူေၾကာက္ရြံ႕ေနၿပီ ။ ဒါေၾကာင့္ရာျပည့္ကို လက္လြတ္ဆံုးရံူးဖို႕က ဘယ္နည္းနဲ႕မွမျဖစ္ႏိုင္ ။ ရာျပည့္မရွိတဲ့တစ္လအတြင္း ေဟသာနဲ႕ကိစၥကိုရေအာင္ျဖတ္မွရမည္ ။
" ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ ..... ကေလး "
" ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ "
" ေလယာဥ္လက္မွတ္ စံုစမ္းၿပီးၿပီလား "
" မစံုစမ္းရေသးဘူး ၊ ေမာင္ ငါ့ကိုဒီတစ္ခု ကူညီေပး ။ ငါမအားလို႕ လက္မွတ္ကိစၥကိုေမာင္စံုစမ္းေပးလို႕ရမလား ။ တစ္ပတ္အတြင္း ဘယ္ရက္မဆိုျဖစ္တယ္ "
" အင္း မနက္ရံုးေရာက္တာနဲ႕စံုစမ္းလိုက္မယ္ "
ခိုင္ၿမဲ ရာျပည့္မ်က္ႏွာကိုေငးေမာရင္း လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးပင္ေတြးမိသည္ ။ တစ္စကၠန္႕ေလးေတာင္ အဆံုးရံူးမခံခ်င္ေတာ့ဘူး ။ အရင္ကထက္ ပိုၿပီးပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခ်င္မိၿပီ ။
ခ်စ္တယ္ ...........
ဒီတစ္ခါ သစၥာတရားကို သူလံုး၀တန္ဖိုးထားမွာမလို႕ သူ႕ကိုေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အေနနဲ႕ယံုၾကည္ေပးပါ ။
**************
သူ႕ကို ေလဆိပ္ထိေတာင္ လိုက္မပို႔ေပးႏုိင္တဲ့ခိုင္ၿမဲကို ရာျပည့္စိတ္ထဲကေန မေက်မနပ္ေရရႊတ္ရင္း ေကာင္တာမွာ Check-in ၀င္ေနလိုက္သည္ ။ တကယ္လို႕ ဒီခြဲခြာျခင္းက ရာသက္ပန္အတြက္ျဖစ္ၿပီး သူနဲ႔ေမာင္တစ္သက္လံုး ျပန္္မဆံုႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဒီေန႕သူ႕ကို လိုက္မပို႕မိခဲ့တဲ့အတြက္ ေမာင္ေနာင္တရေနမလား ။ အင္း ... ရလည္း ခဏေပါ့ ။ အခ်ိန္တစ္ခုၿပီးသြားရင္ေမာင္ေမ့သြားမွာပါ ။
ခဏေလးပဲ ခြဲရတာေတာင္ သူ ေမာင့္ကိုမခြဲရက္ႏိုင္ပါလား ။ ေမာင္ဘယ္တုန္းက သူ႕ကို ဒီေလာက္စြဲလမ္းရေအာင္ ျပဳစားလိုက္တာလဲ ။ မငိုခ်င္ပါဘူး ထာ၀ရခြဲရာတာမွ မဟုတ္ေသးတာ ။ အို ... ဒါက အစမ္းလို႕ေတာင္ေျပာလို႕ရတယ္ ။ ဒီတစ္လအတြင္း သူ ေမာင့္ကို မလြမ္းမိေအာင္ေနမယ္ ။ ဒါဆိုတကယ္လမ္းခြဲျဖစ္တဲ့ေန႔က်ရင္ ငါ့အတြက္ခံစားရသက္သာတာေပါ့ ။
အလုပ္ေတြနဲ႕ မအားလပ္ႏိုင္တဲ့ဘ၀မွာ သူေပ်ာ္ေအာင္ေနမယ္ ။ ၿပီးေတာ့ေမာင့္ကိုေျဖးေျဖးခ်င္းေမ့သြားမယ္ ။ ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး ။ ေမာင့္အေၾကာင္းမေတြးဘဲ ခဏေလးေတာင္မေနႏိုင္တာ ။ ေမာင့္အေၾကာင္းေတြးေနမယ္ေလ ၊ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့ စိတ္ကိုခြာခ်လိုက္မယ္ ။
သူထိုင္ရမယ့္ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ပါလာတဲ့အထုတ္အပိုးေတြကို ေနရာအရင္ခ်ၿပီး သူ႕ရဲ႕ထိုင္ခံုအမွတ္ကိုရွာကာ ထိုင္လိုက္သည္ ။ တိမ္ေတြကို မျမင္ရေသးေပမယ့္ ကြင္းျပင္္က်ယ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း သူသာေမာင့္ကိုတကယ္ခြဲသြားရခဲ့ရင္ ခုလိုေလးပဲ ခံစားရမလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ခုထက္နည္းနည္း ပိုႏုိင္လားေတြးလိုက္မိသည္ ။ သူ႔ေဘးကခရီးသည္က ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကေရာက္ေနမွန္း မသိရေလာက္တဲ့အထိ စိတ္နဲကလူနဲ႕မကပ္ဘဲအေတြးလြန္ေနသည္ ။ မေရာက္လာေသးတဲ့ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္ေတြးပူကာ မ်က္ရည္က်မိသြားသည္ ။ တစ္ရွဴးကို သူဘယ္နားထည့္ခဲ့မွန္း မမွတ္မိေတာ့လို႕ ေလယာဥ္ေပၚကေပးတဲ့ တာ၀ါကိုေဖာက္ၿပီး သူ႕မ်က္ရည္စကို သုတ္လိုက္သည္ ။
" ငိုေနတာလား ............"
" အင္း ............."
နံေဘးက ခရီးသည္အေမးကို တုန္႕ဆိုင္းျခင္းမရွိ ရာျပည့္ေျဖမိသြားသည္ ။ ခဏေလး ........ ဒါက ေမာင့္အသံမဟုတ္လား ? ။
သူ ကမန္းကတန္းေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ကိုၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ ခိုင္ၿမဲကိုေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ေနပါဦး ....... သူ အျမင္မွားတာလား ။
" ေမာင္လား "
" ေမာင့္ကိုေတြ႕ရက္နဲ႕ ေမာင္လားလို႕ေမးတယ္ဆိုေတာ့ ကေလးကိုမ်က္မွန္တပ္ခိုင္းမွရေတာ့မယ္ "
" ေမာင္ "
ေလယာဥ္ေပၚမွာဆိုတာသိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာနဲ႔ ေမာင့္ကိုသိုင္းဖက္မိသြားသည္ ။
" တကယ္ပဲ ေမာင္လား ။ ငါ့ကိုေလဆိပ္လိုက္မပို႕လို႕ ေမာင့္ကိုစိတ္ဆုိးေနတာ ။ ဒါေၾကာင့္အေတြးလြန္ၿပီး ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေနတယ္လို႕ထင္သြားတာ ။ ဒါနဲ႕ ေမာင္ကဘယ္လိုုျဖစ္ၿပီး ေလယာဥ္ေပၚထိေရာက္လာတာလဲ "
ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းခဏခြာၿပီး အံၾသတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ခိုင္ၿမဲကိုေမးေတာ့ ခိုင္ၿမဲကသေဘာက်စြာၿပံဳးရင္း ရာျပည့္နဖူးဆီကုိ အနမ္းတစ္ပြင့္ နင့္နင့္သည္းသည္းေပးလိုက္မိသည္ ။ တျခားသူေတြကိုလည္း မရွက္အားပါဘူး ။ ခုခ်ိန္မွာလြမ္းတာပဲသိတာကိုး ။
" ကေလးကို ဘန္ေကာက္အထိလိုက္ပို႕ေပးမို႔ေလ ။ ကေလး ေမာင့္ကိုေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ခိုင္းတုန္းက ဒီကိစၥကိုစဥ္းစားမိသြားတာ ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ (၂ )ေယာက္စာျဖတ္ထားလိုက္တာ ။ ကေလးကို ေလဆိပ္လိုက္မပို႕ဘူးဆိုတာကလည္း ကေလးအံၾသသြားေအာင္ Suprise လုပ္မလုိ႕ေလ "
" ေအာင္ျမင္ပါတယ္ ဒီမွာခုထိေတာင္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေသးဘူး "
စိတ္ဆိုးလို႕မဟုတ္ဘဲ ဟန္ျပမ်က္ေစာင္းထုိးၿပီး ရာျပည့္ေျပာေတာ့ ခိုင္ၿမဲကအသည္းယားစြာပင္ ရာျပည့္ႏွာေခါင္းေလးကို ဖိညစ္လိုက္သည္ ။ သူတို႕တြဲထားတဲ့ လက္ေတြကအရမ္းခိုင္မာပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အေတြးေတြကထပ္တူက်မေနဘူး ။
ခိုင္ၿမဲက တစ္ဘ၀လံုးစာအထိေတြးေနေပမယ့္ ရာျပည့္ကေတာ့ မနက္ျဖန္ထိေတာင္မေတြးရဲဘဲ သူေမာင့္ကို ဒီေန႕မွာဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္လဲဆိုတာ ျပသဖို႕သာေတြးလိုက္သည္ ။ မနက္ျဖန္ေတြကိုေတြးရတာ ရင္ေမာတယ္ ေမာင္ ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီေန႕ေမာင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတုန္း ေလာဘႀကီးႀကီးနဲ႕ ေမာင့္ရဲ႕ အရာအားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ ။
**********
ခုိင္ၿမဲေရာက္တုန္းေလး (၂ )ရက္ေလာက္ေတာ့ bkk night market ေတြမွာ ေျခရာခ်င္းထပ္ေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ကေလးမဟုတ္ေပမယ့္ dream world ကိုသြာၿပီး ေမ်ာက္ရံူးေအာင္ေဆာ့ခဲ့ၾကသည္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ဘူတာမွားစီးလို႕ taxi နဲ႕ ဟိုတယ္ကို ျပန္လာခဲ့ရတဲ့ အခိုက္တန္႕လည္းရွိခဲ့သည္ ။ ၂ ရက္တည္းဆိုေပမယ့္ သူတို႕ႏွစ္ဦးအတြက္ေပ်ာ္စရာေတြကို ဖန္တီးဖို႕ ေကာင္းေကာင္း လံုေလာက္ပါသည္ ။
၃ ရက္ေန႕ေျမွာက္မွာေတာ့ ရာျပည့္ကသင္တန္းတက္ရေတာ့မွာမလို႕ ခိုင္ၿမဲကလည္း ခြင့္ရက္ျပည့္ၿပီဆိုၿပီး ျပန္သြားသည္ ။ ခိုင္ၿမဲျပန္တာ ၁ နာရီေတာင္မရွိေသးဘူး ရာျပည့္ရဲ႕အလြမ္းေတြက ဆထက္တပိုးတိုးလာကာ ေလဆိပ္ထိေျပးလိုက္သြားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္မိခဲ့သည္ ။
ဟိုျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ညဖက္ေတြနဲ႕ မနက္အေစာႀကီးေတြမွာ ပံုမွန္ဖုန္းဆက္လာတတ္၏ ။ ျမန္မာနဲ႕ထုိင္းက စံံေတာ္ခ်ိန္ ၃၀ မိနစ္သာ ကြာျခားတာမလို႕ သူတို႕ႏွစ္ဦးအတြက္ ႀကီးႀကီးမားမားအခက္ခဲမရွိ ။ ရာျပည့္မရွိေပမယ့္လည္း ခိုင္ၿမဲသည္ရာျပည့္ရဲ႕တိုက္ခန္းဆီကို မၾကာခဏ ျပန္လာအိပ္တတ္ေလ၏ ။
ရူးေနတယ္လို႕ စြပ္စြဲလို႕ရတယ္ ။ ခိုင္ၿမဲအဖို႕ရာျပည့္ရဲ႕ အ၀တ္စားတစ္ခ်ိဳ႕ကိုယူ၀တ္ၿပီး အိပ္ရတာကို သေဘာက်လာတယ္ ။ ဒီအ၀တ္စားေတြမွာကပ္ညွိေနတဲ့ ေယာက်ာ္းဆန္တဲ့ အနံ႕တစ္မ်ိဳးကိုခိုင္ၿမဲႏွစ္သက္တယ္ ။ ဒီအနံ႕ကသူ႕စိတ္ကို ေႏြးေထြးမႈေပးႏိုင္ၿပီး ၿငိမ္သက္မႈလည္းေပးႏိုင္သည္ ။ ရာျပည့္ကေတာ့ အခုမွ အသည္းအသန္အျဖစ္သည္းျပေနတဲ့ ခ်စ္ရသူကို တကယ္ပဲ အရင္ကထက္ယံုၾကည္မႈေပးရေတာ့မလို ေ၀ခြဲမရပင္ျဖစ္လာသည္ ။
သူ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေနတာ (၃ )ပတ္ေျမာက္ရွိၿပီ။ ဒီတစ္ပတ္ၿပီးရင္ သူျပန္ရေတာ့မွာ ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင့္အတြက္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳဳ႕ရွာ၀ယ္ရင္း ဟိုတယ္ဆီသို႕ ျပန္လာလိုက္သည္ ။
ဟိုတယ္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ Receptionမွာ ရပ္ေနသည့္လူတစ္ေယာက္က ရာျပည့္ကိုျမင္ေတာ့ၿပံဳးရယ္လွ်က္ ရာျပည့္ဆီေလွ်ာက္လာသည္ ။
" ျပည့္ ... ဒီဟိုတယ္မွာတည္းတာလား "
တိုက္ဆိုင္တာလား တမင္လား ။ေျပာလုိ႕ရတာမဟုတ္ဘူး ၊ ဒီမွာတည္းဖို႕ သူေ႒းကပဲစီစဥ္ထားေပးတာေလ ။ ၿပီးေတာ့ ဒန္နီရယ္မိုင္းက သူေ႒းရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေဆြေတြဆိုေတာ့ ။
" အင္း ...... ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ "
" ခုေလးတင္ပဲေရာက္တာ ....... ျပည့္လည္း ဒီမွာရွိတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္အားရွိသြားၿပီ။ ဒီညအားရင္ ကိုယ္တို႕ ညစာအတူ သြားစားရေအာင္ "
ရာျပည့္အေနနဲ႕လူတိုင္းအေပၚကိုေတာ့ မယံုသကၤာစိတ္နဲ႕မၾကည့္ပါဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ ရက္စက္တတ္တဲ့ ရာျပည့္ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဒန္နီရယ္မိုင္းက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲေလ ။ ရာျပည့္ၿပံဳးကာ အသာတၾကည္လက္ခံလိုက္သည္ ။ အလြန္ဆံုးေတြ႕ရလည္း တစ္ပတ္ပဲကို ။
________________-
Unicode
ထုံးစံအတိုင်းပင် မေမေနေမကောင်းဘူး ၊ မင်းနာမည်ကိုပဲခေါ်နေတယ်လို့ ခဏခဏအကြောင်းကြားလာလို့ ဒီညတော့ ခိုင်မြဲအိမ်ပြန်လာအိပ်လိုက်သည် ။ ( ၅ )နှစ်ကျော်ကြာပြီးနောက်ပထမဦးဆုံး စုံစုံညီညီစားရတဲ့ မိသားစုထမင်းဝိုင်းမှာ သူတို့မိသားစု လေးယောက်လုံး အတူရှိနေခဲ့သည် ။ ညစာစားပြီးနောက် အချိုပွဲဟုဆိုကာ အိမ်ကလုပ်ထားတဲ့ ကျောက်ကျောမုန့်ကိုစားရင်း ကိုကိုက ခိုင်မြဲပခုံးကိုညစ်ရင်း မေမေတို့ကိုရယ်မောကာပြောလိုက်၏ ။
" မေမေ ........ ညီလေးရဲ့မင်္ဂလာပွဲအတွက် သားအခုကတည်းက လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းစဉ်းစားထားပြီးပြီ ။ သူ့မှာ ကိုယ်ပိုင်ကားမရှိသေးလို့ သားသူ့ကို ကားတစ်စီးလက်ဖွဲ့ရင် ကောင်းမလားလို့ "
ထိုစကားကြောင့် ခိုင်မြဲ စိတ်ထဲကနေ အကိုဖြစ်သူကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာမေတ္တာပို့သနေမိသည် ။ သူ ဒီမင်္ဂလာပွဲကို လက်မခံတော့ဘူးဆိုတာကိုသိလျှက်နဲ့ မိဘတွေရှေ့တမင်ထုတ်ပြောတာ သူ့ကိုချောက်ချချင်တာမဟုတ်ဘူးလား ။ မေမေကတော့ သားကြီးဖြစ်သူရဲ့စကားကြောင့် ဝမ်းသာပီတိဖြစ်ကာ ထိုစကားကိုထောက်ခံလိုက်သည် ။
" သားကြီးက သားငယ်အတွက် အများကြီး စဉ်းစားထားပေးတာပဲ ။ သားတို့အချင်းချင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေတာကိုမြင်ရရင် မေမေဖြင့် သိပ်ပျော်တာပဲ။ လက်ထပ်ပွဲကိုလည်း အမြန်ဆုံး ပြင်ဆင်မယ် ။ မိန်းကလေးရှင်ဖက်ကို သွားတွေ့ပြီး ရက်ရွေးမှ ရတော့မယ် "
" မေမေ သားဒီလက်ထပ်ပွဲကိုလက်မခံတော့ဘူးလို့ ခဏခဏပြောနေတာကို ဘာလို့အတင်းအကျပ်လုပ်ချင်ရတာလဲ "
ဒါတွေကြောင့် မိသားစုထမင်းဝိုင်းမှာ သူမထိုင်ချင်တော့တာ ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ သူတို့ကမင်္ဂလာပွဲအကြောင်းကိုပဲ ဦးတည်ပြောဆိုနေကြလို့ ခိုင်မြဲအဖို့နေရထိုင်ရအရမ်းခက်တယ် ။ မေမေ စိတ်ဆိုးသွားဟန်တူပြီး မျက်နှာပျက်သွားပေမယ့် ကိုကိုကတော့ သူစတဲ့ ပြသနာမဟုတ်တဲ့အတိုင်း လေပြေလေးနဲ့ချွေးသိပ်လာသည် ။
" မင်းကလည်းကွာ မေမေ့ကို ဒီလောက်ထိစိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်ရမှ အဆင်ပြေမှာလား ။ ပြီးတော့မိန်းကလေးဖက်ကိုလည်း မတွေးပေးတော့ဘူးလား ။ ငါကြားသလောက် မင်းကိုယ်တိုင် မင်းစိတ်နဲ့လိုလိုလားလားလက်ခံပြီး လတွေအကြာကြီး တွဲခဲ့တယ်ဆို ။ အဲ့တုန်းက ဘယ်သူကမှမင်းကိုခြိမ်းခြောက်ပြီး အဲ့ဒီမိန်းကလေးနဲ့မတွဲခိုင်းဘူး ၊ မင်းစိတ်နဲ့မင်းလုပ်ခဲ့တာလေ ။ အခုကျမှ သူများသားသမီးအပေါ် တာဝန်ယူတတ်တဲ့ စိတ်လေးတောင်မရှိတော့ဘူးပေါ့ "
" ကိုကို ........ ကိစ္စတွေကို ပိုမကြီးကြီးအောင် တမင်လုပ်နေတာလား ။ ၅ နှစ်မကဘူး ကြာသွားပြီလေ ။ အခုထိကျွန်တော့်ကို တိုက်ခိုက်နေတာတွေ မရပ်ပစ်နိုင်သေးဘူးလား "
"ဟာ .... Bro... မင်းမှားနေပြီ ။ မေမေတို့က မင်းကိုနားချခိုင်းလို့ ငါပြောတာပဲရှိတာ ။ မင်းကို ထိခိုက်လိုစိတ်နည်းနည်းမှမရှိဘူး ။ မင်းက ခေါင်းမာပေမယ့် အနည်းဆုံးတော့ငါ့ညီလေးတစ်ယောက်ပဲလေ ။ မင်းကိုတိုက်ခိုက်မယ့်ကိစ္စတွေ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ငါလုပ်ပါ့မလား "
" ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ကိုကို့ကိုမယုံဘူး။ ကိုကိုက ........."
သူ့စကားမဆုံးသေးဘူး ။ ဖေဖေ့ရဲ့လက်ဝါးက ထမင်းစားစားပွဲကို ရိုက်ချလိုက်ပြီး ခိုင်မြဲကိုစိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ကြည့်လာသည် ။
" တော်ကြတော့ မင်းအကို စေတနာနဲ့ပြောတဲ့စကားတွေကို မင်းကစော်ကားရမှကျေနပ်မှာလား သားငယ် "
" မဟုတ်ဘူးဖေဖေ ။ ကိုကိုက အမြဲတမ်း သားကိုတိုက်ခိုက်နေတာ "
" မင်းကို တိုက်ခိုက်လို့ သူဘာအကျိုးရမှာလဲ ။ လက်ရှိအခြေအနေမှာ မင်းအကိုကအကောင်းဆုံးသားတစ်ယောက် ၊ မင်းက လုံးဝပြုပြင်လို့ မရတဲ့သားတစ်ယောက်နော် ။ ဒါကိုတောင် မင်းကမင်းအကိုကို မထီလေးစားပြန်လုပ်ရဲတယ် "
ဖေဖေရဲ့တစ်ဖက်ပိတ်စကားတွေကြောင့် စိတ်ကုန်စွာနဲ့ စားလက်စဇွန်းကိုချထားပြီး ထမင်းစားဝိုင်းကို ကျောခိုင်းထွက်လာလိုက်သည် ။ ဟုတ်တယ် သူကမကောင်းဘူး ။ အိမ်အတွက်လည်း သူကသိုးမဲတစ်ကောင် ။ ချစ်သူအတွက်လည်း သူကအားကိုးမရတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့လူတစ်ယောက် ။
တန်ဖိုးရှိတဲ့ သားက အနားပြန်ရောက်လာတော့ အမြင်ပြောင်းသွားတဲ့ မိဘတွေကိုကြည့်ပြီး ဒန်နီရယ်လိုလူမျိုး အနားမှာ ရှိတာတောင် အခုထိသူမှသူဖြစ်နေတဲ့ ရာပြည့်ကိုတောင်အားနာလာပြီ ။ ပြီးတော့ကျေးဇူးလည်းတင်သည်။
ပြောင်းလဲတတ်တဲ့ အချစ်တွေကို ကြောက်သွားပြီဆိုတဲ့ရာပြည့်အတွက် တစ်သက်လုံးသူ့တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်သွားပါ့မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ယုံအောင်သူဘယ်လိုဖော်ပြရမှန်းမသိတော့ ။ ဖုန်းထဲက ရာပြည့်ပုံလေးကို အမြတ်တနိုးထုတ်ကြည့်ရင်း အလွမ်းပြေ ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။
" Hello ......... မောင် ''
မောင်တဲ့ ။ ဒီအသံက နားဝင်ချိုလိုက်တာ ။ ကြားဖူးသမျှ စကားလုံးတွေ အားလုံးထဲ ၊ ခေါ်ဆိုခံရသည့်နာမ်စားတွေအားလုံးထဲ ဒီနာမ်စားက အနူးညံ့ဆုံးအလှပဆုံး နာမ်စားတစ်ခုဖြစ်မယ်ထင်တယ် ။ ပြီးတော့ မောင်လို့ခေါ်ဆိုသံက ရာပြည့်ဆီကဖြစ်နေလို့လည်း ဒီလောက်လေးနက်နေတာဖြစ်လိမ့်မယ် ။
**********
အလုပ်ကိစ္စနဲ့တစ်လလောက် ခရီးထွက်မယ်ဆိုပြီး ရာပြည့်တစ်ယောက်ပစ္စည်းတွေကို ထည့်သိမ်းနေတာမလို့ ခိုင်မြဲလည်းကူပြီးပစ္စည်းသိမ်းပေးရင်း အလွမ်းသယ်နေလိုက်သည် ။
" ငါ မရှိတုန်း အိမ်ပြန်နေနော်မောင်။ ဟိုမှာ တစ်လလောက်ပဲကြာမယ်ထင်တယ် ။ သူဋ္ဌေးက ငါ့ကိုအထူးအခွင့်ရေးပေးတာမလို့ အခွင့်ရေးရတုန်းသွားချင်တယ် ။ မဟုတ်ရင် ဒီအခွင့်အရေးကိုတခြားသူရသွားမှာ ။ သင်တန်းကြေး ဒေါ်လာ ၅၀၀၀ ကို သူဋ္ဌေးက လုံး၀ စိုက်ထုတ်ပေးတဲ့အပြင် နေစရိတ် ၊ စားစရိတ်တွေပါ အကုန်စီစဉ်ပေးတယ် ။ ဒီအခွင့်ရေးမျိုး ဒီတစ်သက်ထပ်ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး "
အမှန်တိုင်းပြောရရင် သူ့အနေနဲ့ ရာပြည့်ကို တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ဖို့စိတ်မချဘူး ။ သူပါလိုက်ချင်ပေမယ့် အလုပ်က အဲ့လောက်ထိ ခွင့်မရဘူး။ သူဋ္ဌေးက ဘာလို့အဲ့လောက်ထိသဘောကောင်းရတာလဲလို့ မေးလိုက်ချင်ပေမယ့် သူ့စိတ်နဲ့နှိုင်းပြီးပြောတယ် ထင်မှာစိုးလို့ ဒီတစ်ခါတော့ ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ရာပြည့်တို့သူဋ္ဌေးက အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နာမည်ပျက်ရှိတဲ့သူမဟုတ်လို့ ဘာညာစွပ်စွဲလို့ကလည်းမကောင်းဘူးလေ ။
" ဘန်ကောက်မှာ တစ်ယောက်တည်း အဆင်ပြေပါ့မလား ကလေးရဲ့ ။ မောင်လည်းခွင့်ရရင်အတူလိုက်ခဲ့ချင်တယ် "
" အော် .......မောင်ရယ် ။ ငါက သင်တန်းကိစ္စနဲ့သွားတာလေ ။ အလည်အပတ်သွားတာမှမဟုတ်တာ ။ မောင်လိုက်လာလို့ ငါ့ကိုကူညီနိုင်တာမျိုးမှ မရှိတာ ။ ဒီမှာပဲအေးဆေးနေခဲ့ပါ ၊ တစ်လဆိုတာမကြာပါဘူး ။ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်နဲ့ပြီးသွားမှာ "
ခွဲသွားတဲ့ သူအဖို့တော့မသိ ၊ ကျန်ခဲ့တဲ့ သူ့အဖို့တော်တော်လေးကို ဝမ်းနည်းခံစားရသည် ။ ဒါတောင် အပြီးအပိုင် လမ်းခွဲထွက်သွားတာမဟုတ်သေး ။ မတွေးချင်ပေမယ့် တွေးမိတာက မတော်လို့ရာပြည့်သာ သူ့ကိုတကယ်လမ်းခွဲသွားရင် သူကတော့ လုံးဝအရူးမီးဝိုင်းဖြစ်ရမယ်ထင်တယ် ။ သေချာတာပေါ့ အတွေးနဲ့တင်သူကြောက်ရွံ့နေပြီ ။ ဒါကြောင့်ရာပြည့်ကို လက်လွတ်ဆုံးရူံးဖို့က ဘယ်နည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင် ။ ရာပြည့်မရှိတဲ့တစ်လအတွင်း ဟေသာနဲ့ကိစ္စကိုရအောင်ဖြတ်မှရမည် ။
" ဘယ်တော့သွားမှာလဲ ..... ကလေး "
" နောက်တစ်ပတ်လောက် "
" လေယာဉ်လက်မှတ် စုံစမ်းပြီးပြီလား "
" မစုံစမ်းရသေးဘူး ၊ မောင် ငါ့ကိုဒီတစ်ခု ကူညီပေး ။ ငါမအားလို့ လက်မှတ်ကိစ္စကိုမောင်စုံစမ်းပေးလို့ရမလား ။ တစ်ပတ်အတွင်း ဘယ်ရက်မဆိုဖြစ်တယ် "
" အင်း မနက်ရုံးရောက်တာနဲ့စုံစမ်းလိုက်မယ် "
ခိုင်မြဲ ရာပြည့်မျက်နှာကိုငေးမောရင်း လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေးပင်တွေးမိသည် ။ တစ်စက္ကန့်လေးတောင် အဆုံးရူံးမခံချင်တော့ဘူး ။ အရင်ကထက် ပိုပြီးပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရချင်မိပြီ ။
ချစ်တယ် ...........
ဒီတစ်ခါ သစ္စာတရားကို သူလုံးဝတန်ဖိုးထားမှာမလို့ သူ့ကိုနောက်ဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့ယုံကြည်ပေးပါ ။
**************
သူ့ကို လေဆိပ်ထိတောင် လိုက်မပို့ပေးနိုင်တဲ့ခိုင်မြဲကို ရာပြည့်စိတ်ထဲကနေ မကျေမနပ်ရေရွှတ်ရင်း ကောင်တာမှာ Check-in ဝင်နေလိုက်သည် ။ တကယ်လို့ ဒီခွဲခွာခြင်းက ရာသက်ပန်အတွက်ဖြစ်ပြီး သူနဲ့မောင်တစ်သက်လုံး ပြန်မဆုံနိုင်တော့ဘူးဆိုရင် ဒီနေ့သူ့ကို လိုက်မပို့မိခဲ့တဲ့အတွက် မောင်နောင်တရနေမလား ။ အင်း ... ရလည်း ခဏပေါ့ ။ အချိန်တစ်ခုပြီးသွားရင်မောင်မေ့သွားမှာပါ ။
ခဏလေးပဲ ခွဲရတာတောင် သူ မောင့်ကိုမခွဲရက်နိုင်ပါလား ။ မောင်ဘယ်တုန်းက သူ့ကို ဒီလောက်စွဲလမ်းရအောင် ပြုစားလိုက်တာလဲ ။ မငိုချင်ပါဘူး ထာဝရခွဲရာတာမှ မဟုတ်သေးတာ ။ အို ... ဒါက အစမ်းလို့တောင်ပြောလို့ရတယ် ။ ဒီတစ်လအတွင်း သူ မောင့်ကို မလွမ်းမိအောင်နေမယ် ။ ဒါဆိုတကယ်လမ်းခွဲဖြစ်တဲ့နေ့ကျရင် ငါ့အတွက်ခံစားရသက်သာတာပေါ့ ။
အလုပ်တွေနဲ့ မအားလပ်နိုင်တဲ့ဘဝမှာ သူပျော်အောင်နေမယ် ။ ပြီးတော့မောင့်ကိုဖြေးဖြေးချင်းမေ့သွားမယ် ။ ဒါလည်း မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူး ။ မောင့်အကြောင်းမတွေးဘဲ ခဏလေးတောင်မနေနိုင်တာ ။ မောင့်အကြောင်းတွေးနေမယ်လေ ၊ ဒါပေမယ့် ပိုင်ဆိုင်လိုတဲ့ စိတ်ကိုခွာချလိုက်မယ် ။
သူထိုင်ရမယ့်နေရာကိုရောက်တော့ ပါလာတဲ့အထုတ်အပိုးတွေကို နေရာအရင်ချပြီး သူ့ရဲ့ထိုင်ခုံအမှတ်ကိုရှာကာ ထိုင်လိုက်သည် ။ တိမ်တွေကို မမြင်ရသေးပေမယ့် ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးကိုကြည့်ရင်း သူသာမောင့်ကိုတကယ်ခွဲသွားရခဲ့ရင် ခုလိုလေးပဲ ခံစားရမလား ၊ ဒါမှမဟုတ် ခုထက်နည်းနည်း ပိုနိုင်လားတွေးလိုက်မိသည် ။ သူ့ဘေးကခရီးသည်က ဘယ်အချိန်ကတည်းကရောက်နေမှန်း မသိရလောက်တဲ့အထိ စိတ်နဲကလူနဲ့မကပ်ဘဲအတွေးလွန်နေသည် ။ မရောက်လာသေးတဲ့ အနာဂတ်ကို ကြိုတင်တွေးပူကာ မျက်ရည်ကျမိသွားသည် ။ တစ်ရှူးကို သူဘယ်နားထည့်ခဲ့မှန်း မမှတ်မိတော့လို့ လေယာဉ်ပေါ်ကပေးတဲ့ တာဝါကိုဖောက်ပြီး သူ့မျက်ရည်စကို သုတ်လိုက်သည် ။
" ငိုနေတာလား ............"
" အင်း ............."
နံဘေးက ခရီးသည်အမေးကို တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ရာပြည့်ဖြေမိသွားသည် ။ ခဏလေး ........ ဒါက မောင့်အသံမဟုတ်လား ? ။
သူ ကမန်းကတန်းခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့ ခိုင်မြဲကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။ နေပါဦး ....... သူ အမြင်မှားတာလား ။
" မောင်လား "
" မောင့်ကိုတွေ့ရက်နဲ့ မောင်လားလို့မေးတယ်ဆိုတော့ ကလေးကိုမျက်မှန်တပ်ခိုင်းမှရတော့မယ် "
" မောင် "
လေယာဉ်ပေါ်မှာဆိုတာသိတယ် ။ ဒါပေမယ့် စိတ်မထိန်းနိုင်စွာနဲ့ မောင့်ကိုသိုင်းဖက်မိသွားသည် ။
" တကယ်ပဲ မောင်လား ။ ငါ့ကိုလေဆိပ်လိုက်မပို့လို့ မောင့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာ ။ ဒါကြောင့်အတွေးလွန်ပြီး ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေတယ်လို့ထင်သွားတာ ။ ဒါနဲ့ မောင်ကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး လေယာဉ်ပေါ်ထိရောက်လာတာလဲ "
ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခဏခွာပြီး အံသြတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ခိုင်မြဲကိုမေးတော့ ခိုင်မြဲကသဘောကျစွာပြုံးရင်း ရာပြည့်နဖူးဆီကို အနမ်းတစ်ပွင့် နင့်နင့်သည်းသည်းပေးလိုက်မိသည် ။ တခြားသူတွေကိုလည်း မရှက်အားပါဘူး ။ ခုချိန်မှာလွမ်းတာပဲသိတာကိုး ။
" ကလေးကို ဘန်ကောက်အထိလိုက်ပို့ပေးမို့လေ ။ ကလေး မောင့်ကိုလေယာဉ်လက်မှတ်ဖြတ်ခိုင်းတုန်းက ဒီကိစ္စကိုစဉ်းစားမိသွားတာ ။ ဒါကြောင့် မောင် (၂ )ယောက်စာဖြတ်ထားလိုက်တာ ။ ကလေးကို လေဆိပ်လိုက်မပို့ဘူးဆိုတာကလည်း ကလေးအံသြသွားအောင် Suprise လုပ်မလို့လေ "
" အောင်မြင်ပါတယ် ဒီမှာခုထိတောင် မယုံကြည်နိုင်သေးဘူး "
စိတ်ဆိုးလို့မဟုတ်ဘဲ ဟန်ပြမျက်စောင်းထိုးပြီး ရာပြည့်ပြောတော့ ခိုင်မြဲကအသည်းယားစွာပင် ရာပြည့်နှာခေါင်းလေးကို ဖိညစ်လိုက်သည် ။ သူတို့တွဲထားတဲ့ လက်တွေကအရမ်းခိုင်မာပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် အတွေးတွေကထပ်တူကျမနေဘူး ။
ခိုင်မြဲက တစ်ဘဝလုံးစာအထိတွေးနေပေမယ့် ရာပြည့်ကတော့ မနက်ဖြန်ထိတောင်မတွေးရဲဘဲ သူမောင့်ကို ဒီနေ့မှာဘယ်လောက်ထိ ချစ်လဲဆိုတာ ပြသဖို့သာတွေးလိုက်သည် ။ မနက်ဖြန်တွေကိုတွေးရတာ ရင်မောတယ် မောင် ။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီနေ့မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတုန်း လောဘကြီးကြီးနဲ့ မောင့်ရဲ့ အရာအားလုံးကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ။
**********
ခိုင်မြဲရောက်တုန်းလေး (၂ )ရက်လောက်တော့ bkk night market တွေမှာ ခြေရာချင်းထပ်အောင် လျှောက်ခဲ့ကြသည် ။ ကလေးမဟုတ်ပေမယ့် dream world ကိုသွာပြီး မျောက်ရူံးအောင်ဆော့ခဲ့ကြသည်။ အိမ်ပြန်ချိန်တွေမှာ ဘူတာမှားစီးလို့ taxi နဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်လာခဲ့ရတဲ့ အခိုက်တန့်လည်းရှိခဲ့သည် ။ ၂ ရက်တည်းဆိုပေမယ့် သူတို့နှစ်ဦးအတွက်ပျော်စရာတွေကို ဖန်တီးဖို့ ကောင်းကောင်း လုံလောက်ပါသည် ။
၃ ရက်နေ့မြှောက်မှာတော့ ရာပြည့်ကသင်တန်းတက်ရတော့မှာမလို့ ခိုင်မြဲကလည်း ခွင့်ရက်ပြည့်ပြီဆိုပြီး ပြန်သွားသည် ။ ခိုင်မြဲပြန်တာ ၁ နာရီတောင်မရှိသေးဘူး ရာပြည့်ရဲ့အလွမ်းတွေက ဆထက်တပိုးတိုးလာကာ လေဆိပ်ထိပြေးလိုက်သွားချင်စိတ်တောင်ပေါက်မိခဲ့သည် ။
ဟိုပြန်ရောက်တော့လည်း ညဖက်တွေနဲ့ မနက်အစောကြီးတွေမှာ ပုံမှန်ဖုန်းဆက်လာတတ်၏ ။ မြန်မာနဲ့ထိုင်းက စံံတော်ချိန် ၃၀ မိနစ်သာ ကွာခြားတာမလို့ သူတို့နှစ်ဦးအတွက် ကြီးကြီးမားမားအခက်ခဲမရှိ ။ ရာပြည့်မရှိပေမယ့်လည်း ခိုင်မြဲသည်ရာပြည့်ရဲ့တိုက်ခန်းဆီကို မကြာခဏ ပြန်လာအိပ်တတ်လေ၏ ။
ရူးနေတယ်လို့ စွပ်စွဲလို့ရတယ် ။ ခိုင်မြဲအဖို့ရာပြည့်ရဲ့ အဝတ်စားတစ်ချို့ကိုယူဝတ်ပြီး အိပ်ရတာကို သဘောကျလာတယ် ။ ဒီအဝတ်စားတွေမှာကပ်ညှိနေတဲ့ ယောကျာ်းဆန်တဲ့ အနံ့တစ်မျိုးကိုခိုင်မြဲနှစ်သက်တယ် ။ ဒီအနံ့ကသူ့စိတ်ကို နွေးထွေးမှုပေးနိုင်ပြီး ငြိမ်သက်မှုလည်းပေးနိုင်သည် ။ ရာပြည့်ကတော့ အခုမှ အသည်းအသန်အဖြစ်သည်းပြနေတဲ့ ချစ်ရသူကို တကယ်ပဲ အရင်ကထက်ယုံကြည်မှုပေးရတော့မလို ဝေခွဲမရပင်ဖြစ်လာသည် ။
သူ ဘန်ကောက်ရောက်နေတာ (၃ )ပတ်မြောက်ရှိပြီ။ ဒီတစ်ပတ်ပြီးရင် သူပြန်ရတော့မှာ ။ ဒါကြောင့် မောင့်အတွက် လက်ဆောင်ပစ္စည်းတစ်ချိုု့ရှာဝယ်ရင်း ဟိုတယ်ဆီသို့ ပြန်လာလိုက်သည် ။
ဟိုတယ်ထဲကိုရောက်တော့ Receptionမှာ ရပ်နေသည့်လူတစ်ယောက်က ရာပြည့်ကိုမြင်တော့ပြုံးရယ်လျှက် ရာပြည့်ဆီလျှောက်လာသည် ။
" ပြည့် ... ဒီဟိုတယ်မှာတည်းတာလား "
တိုက်ဆိုင်တာလား တမင်လား ။ပြောလို့ရတာမဟုတ်ဘူး ၊ ဒီမှာတည်းဖို့ သူဋ္ဌေးကပဲစီစဉ်ထားပေးတာလေ ။ ပြီးတော့ ဒန်နီရယ်မိုင်းက သူဋ္ဌေးရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေတွေဆိုတော့ ။
" အင်း ...... ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ "
" ခုလေးတင်ပဲရောက်တာ ....... ပြည့်လည်း ဒီမှာရှိတယ်ဆိုတော့ ကိုယ်အားရှိသွားပြီ။ ဒီညအားရင် ကိုယ်တို့ ညစာအတူ သွားစားရအောင် "
ရာပြည့်အနေနဲ့လူတိုင်းအပေါ်ကိုတော့ မယုံသင်္ကာစိတ်နဲ့မကြည့်ပါဘူး။ အနည်းဆုံးတော့ ရက်စက်တတ်တဲ့ ရာပြည့်ရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဒန်နီရယ်မိုင်းက လူကောင်းတစ်ယောက်ပဲလေ ။ ရာပြည့်ပြုံးကာ အသာတကြည်လက်ခံလိုက်သည် ။ အလွန်ဆုံးတွေ့ရလည်း တစ်ပတ်ပဲကို ။
________________-