Ένα ακόμη χτύπημα στη πόρτα με νευριάσε περισσότερο ενοχλώντας με, κάνοντας με να γριλίσω μέσα από τα δόντια μου.
«Andrea βγες επιτέλους από το δωμάτιο! Ο Lagon φώναξε να μας δεί! Είσαι εκεί μέσα είκοσι λεπτά τώρα και είσαι ήδη έτοιμη! Άντε! Τι κάνεις τόση ώρα;! Πρέπει να φύγουμε!» είπε αγανακτισμένος και ενοχλημένος για την αργοπορία μου Jake και σηκώθηκα από το πάτωμα που είχα πέσει με τα γόνατα.
Με το σεντόνι σκούπισα το στόμα μου και το περιεχόμενο του κουβά το πέταξα έξω από το παράθυρο που διέθετε το δωμάτιο της Lili. Πέρασα το βράδυ στο δικό της.
Χαζή πρωινή ναυτία...
Άνοιξα τη πόρτα μόνο για να αντικρίσω τον νευριασμένο ξάδερφο μου.
«Επιτέλους!» αναστέναξε με αγανάκτηση και τον προσπέρασα σπρώχνοντας τον με τον ώμο μου καθώς περπατούσα.
°°°×°°°
«Καλώς τους!» είπε ευδιάθετος ο Lagon μόλις μπήκαμε μέσα στο σπίτι του. «Έχουμε πολλά να συζητήσουμε» συνέχισε πιάνοντας τον Jake από τον ώμο οδηγώντας τον προς το σαλόνι και εγώ ακολούθησα.
Σταματήσαμε μπροστά από το τραπέζι με τον χάρτη του και τα φρούτα με το κρασί του.
Ο Lagon στάθηκε μπροστά από το χάρτη και άρχισε να δείχνει και να εξηγεί στρατηγικές στον Jake για την άμυνα του χωριού, ενώ εγώ σκάναρα με προσοχή το χώρο.
Οι φορές ήταν λίγες που ήρθα εδώ κι ας μη ξεχνάμε πως τη μια ήρθα βράδυ ώστε να τον σκοτώσω.
Ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο στη θύμηση αυτής της νύχτας και πλησίασα τη βιβλιοθήκη με τα αρκετά βιβλία.
«Andrea, υπάρχει κάτι με το οποίο μπορώ να σε βοηθήσω;» μου έδωσε το λόγο ο Lagon με ήρεμο τόνο και γύρισα να κοιτάξω το πονηρό του βλέμμα.
«Βασικά, ναι, υπάρχει. Θα ήθελα λίγο καθαρό αέρα... Το πρωί δεν αισθανόμουν και πολύ καλά» είπα κι εγώ ήρεμα παίζοντας το μικρό του παιχνιδάκι με ένα ευγενικό χαμόγελο να στολίζει να χείλη μου.
Έκανε νόημα σε έναν από τους άντρες του που βρισκόταν σε στάση προσοχής μέσα στο δωμάτιο για να με συνοδεύσει έξω, ενώ έλαβα ένα μπερδεμένο βλέμμα από τον ξάδερφό μου.
Μόλις βγήκαμε έξω άρχισα να κατευθύνομαι προς το πίσω μέρος του σπιτιού κι ο στρατιώτης ανήσυχος με ακολούθησε με γοργά βήματα ώστε να με σταματήσει.
«Ε! Σταμάτα!» διέταξε αυστηρά, αλλά συνέχισα να προχωράω ώσπου έφτασα εκεί που ήθελα.
Ο άντρας έπιασε τον αγκώνα μου για να με πάει πίσω, όμως με τον άλλο αγκώνα μου τον χτύπησα δυνατά στη μύτη κάνοντας τον να με ελευθερώσει από το κράτημα του και να πιάσει τη μύτη του που αιμορραγούσε.
Γύρισα το σώμα μου προς αυτόν και με μια δυνατή κλωτσιά στο κεφάλι τον έκανα να χτυπήσει στο τοίχο του σπιτιού ρίχνοντας τον αναίσθητο κάτω.
Έσκυψα από πάνω του και πήρα στα χέρια μου το μικρό σακίδιο που είχε στη τσέπη του όπως όλοι οι στρατιώτες του, και το άνοιξα.
Έβαλα το χέρι μου στο εσωτερικό του και έβγαλα από μέσα αυτό που κουβαλούσαν. Η μάσκα τους! Τη μάσκα που φορούσαν όταν επιτέθηκαν στο χωριό μας.
Άντρες που έτρεχαν ακούστηκαν από μπροστά, έτσι με γρήγορες κινήσεις έβαλα τη μάσκα στη θέση της και έδεσα το σακίδιο που τη περιείχε στη ζώνη μου από την άλλη μεριά όπου ήταν το σπαθί μου.
Οι άντρες όρμησαν καταπάνω μου με τα σπαθιά τους έτοιμα να με χτυπήσουν. Με ένα δυνατό πήδημα βρέθηκα στον αέρα και τους κλώτσησα στα πρόσωπα τους κάνοντας τους να πισωπατήσουν.
Έβγαλα το σπαθί μου και απέκρουσα τον πρώτο που συνήλθε και μου επιτέθηκε και μετά τον άλλον. Με μια στροφή έκοψα τη κοιλιά του πρώτου κάνοντας τον να του πέσει το σπαθί και να πιάσει τη πληγή, καθώς αίμα έτρεχε από το στόμα του ώσπου έπεσε νεκρός στο έδαφος με μάτια ανοιχτά και στόμα.
Ακόμα στη φόρα της στροφής έσκυψα αποφεύγοντας το χτύπημα του δεύτερου κλωτσώντας τον στα πόδια ώστε να χάσει ισορροπία. Έπεσε κάτω με το σπαθί ακόμα στα χέρια του. Πήγε να το φέρει μπροστά του για να αμυνθεί, όμως το πάτησα με το πόδι μου και τον κάρφωσα με το σπαθί μου αντ' αυτού στο στέρνο σκοτώνοντας τον.
Ξαφνικά ένα βέλος πέρασε μέσα στον δεξί μου ώμο από πίσω μου και γρήγορα σηκώθηκα να εντοπίσω τον τοξότη. Μόλις τον βρήκα πέταξα το σπαθί μου καταπάνω του στοχεύοντας τη καρδιά του. Έπεσε νεκρός κάτω με το τόξο δίπλα του. Οι άνθρωποι που το είδαν αυτό πανικόβλητοι άρχισαν να τρέχουν στα σπίτια τους και να κλειδώνονται μέσα.
Έπρεπε να βγάλω το βέλος, έτσι έπιασα λίγο πιο πριν από τη μύτη του βέλους και το έσπασα. Έσφιξα τα δόντια μου από το πόνο και με μια βαθιά ανάσα το έβγαλα από πίσω. Πέταξα τα ματωμένα μέρη του βέλους στο έδαφος και έκανα πάω στο σπίτι να καθαριστώ, όμως οι μορφές του Lagon και του Jake μπροστά μου με σταμάτησαν. Έκανα ένα βήμα πίσω να πάω από άλλο δρόμο όμως δύο άντρες εμφανίστηκαν και με έπιασαν από τα μπράτσα. Τα χέρια μου σχημάτισαν μπουνιές όμως τις χαλάρωσα γρήγορα.
Με οδήγησαν μπροστά στον Lagon και τον ξάδερφο μου και ο Lagon έπιασε το πηγούνι μου χαμογελώντας ευχαριστημένος κι έτσι τον έφτυσα.
Με άφησε και ενοχλημένος σκούπισε το πρόσωπο του με το μανίκι του.
«Πήγαινε την στη κρεβατοκάμαρα μου και δέστε την στη καρέκλα. Σφιχτά. Μη σας ξεφύγει!» διέταξε τους στρατιώτες του και εκείνοι πιστοί ακολούθησαν τις οδηγίες του, ενώ ο Jake κοιτούσε αμίλητος δίχως ίχνος ξεσικωμού.
°°°×°°°
Τα σχοινιά τρίβονταν στο δέρμα μου σε κάθε κίνησή μου να βολευτώ στη καρέκλα που με είχαν δέσει. Σφιχτά με έδεσαν, όντως. Το σχοινί αυτό δε χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά για να κρατήσουν όμηρο. Είχε πάνω του ξερό αίμα το ίδιο και το πάτωμα.
Οι στρατιώτες δίπλα στη πόρτα δεξιά και αριστερά με πρόσεχαν με τα βλέμματα τους ώσπου η πόρτα άνοιξε φανερώνοντας το αφεντικό τους.
Με ένα νεύμα του χεριού του βγήκαν από το δωμάτιο και κλείδωσε τη πόρτα όταν μείναμε μόνοι μας.
«Ξέρεις... Το τι απέγινε ο στρατός σου έχει μαθευτεί ήδη σε πολλά μέρη. Αυτοκράτορες και βασιλιάδες έχουν βάλει τιμή στο κεφάλι σου...» άρχισε να λέει ήρεμα καθώς περπατούσε αργά προς το τραπέζι με τη συλλογή από μαχαίρια του.
«Και εσύ θες τα λεφτά» συμπέρανα απλά κοιτώντας τον να σηκώνει ένα λεπτεπίλεπτο μαχαιράκι από το τραπέζι και χασκογέλασε.
«Όλοι θέλουν τα λεφτά, Andrea. Όμως όποιος τα βάλει μαζί σου είτε είναι απίστευτα γενναίος είτε εντελώς ηλίθιος...» είπε αυτάρεσκα αφήνοντας το μαχαιράκι κάτω.
«Τότε εσύ τι είσαι; Γενναίος δεν είσαι... Θα με σκοτώσεις έχοντας με δεμένη σε μια καρέκλα αντί να με αντιμετωπίσεις σαν άντρας...!» είπα χλευάζοντας τον, θίγοντας τον ανδρισμό του και κάρφωσε ένα μαχαίρι στο τραπέζι γυρίζοντας να με κοιτάξει με θυμό.
«Υπονοείς ότι δε μπορώ να σε νικήσω;!» μίλησε ο πληγωμένος εγωισμός του και ανασήκωσα τους ώμους μου.
«Ε, λοιπόν... Αν το πίστευες αυτό... Δε θα ήμουν εδώ, έτσι δεν είναι;» είπα με φαρμάκι να στάζει από κάθε μου λέξη σουφρώνοντας τη μύτη μου στο τέλος κοιτώντας τον με στραβό χαμόγελο.
«Δε χρειάζεται να αναστατώσουμε τους χωριάτες» δικαιολογήθηκε πηγαίνοντας προς το κρεβάτι όπου και κάθισε.
«Αν με σκοτώσεις εδώ θα χάσεις τη δόξα σου. Τι καλύτερο από το να δουν όλοι στο χωριό ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις ακόμη και τη τρομαχτική πολεμίστρια; Όλοι τρέμουν το όνομα μου, Lagon, το ξέρεις αυτό. Φαντάσου τι θα κάνουν στο δικό σου αν καταφέρεις να με σκοτώσεις. Και μάλιστα μπροστά σε τόσους μάρτυρες» ξεκίνησα με τα επιχειρήματα μου και κούνησε το κεφάλι του πάνω κάτω.
Σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε καχύποπτα.
«Γιατί έχεις ξαφνικά τόση προθυμία να πεθάνεις;» απόρησε έχοντας σηκωθεί από το κρεβάτι στεκόμενος μπροστά μου.
«Ποιος είπε ότι θα πεθάνω;» είπα χαμογελαστή. «Θα σου κάνω μια συμφωνία. Εσύ κι εγώ, μάχη στο κέντρο του χωριού. Αν νικήσεις...» άρχισα να λέω ανασηκώνοντας τους ώμους μου στο τέλος κάνοντας μια μικρή παύση. «Θα γίνεις πλούσιος και γνωστός σε όλο το κόσμο ως ο άντρας που επιτέλους σκότωσε τη Κόρη της Κόλασης...» τελείωσα το λόγο μου αφήνοντας το δικό μου κομμάτι απ' έξω.
Χαμογέλασε πλατιά στην εικόνα αυτού να κολυμπάει μέσα σε πλούτο και το φόβο που θα φέρει το όνομα του με το κατόρθωμα του.
«Κι εσύ; Εσύ τι θα κερδίσεις;» με ρώτησε με απορία.
«Εγώ... Την ικανοποίηση να σε σκοτώσω ξανά από την αρχή...» είπα με ένα χαμόγελο στα χείλη και δέχτηκε τη συμφωνία.
Και το χωριό μου πίσω...