I dedicate this to silentcrazy_28. Thanks po sa nakakainspired na message mo. I'll treasure it. Lovelots.
•••
I don't even know what to say. I couldn't find the right word to describe the emotion I felt the moment I mouthed my deceased sister's name.
Unti-unting para akong naparalisa sa aking kinatatayuan. Hindi ko mahagilap ang aking ulirat. Hindi ko malaman kung ako ba'y masisiyahan o magagalit dahil baka ito'y impostor lamang upang sa ganoo'y makuha niya ang kaniyang kagustuhan.
"Yes. Indeed," aniya na may bahid ng lungkot sa boses nito na pawang kumurot sa aking dibdib.
"Magus… Magus? I-ikaw ba talaga 'yan? 'Di ba't-" hindi ko alam kung ano ang tamang salita para sabihin ito sa kaniya. The incident was still fresh in my memory and it never failed to torment me every night in my sleep.
"-Hindi ba't kasabay noon ng pagkatupok sa apoy ng ating tahanan ang inyong pagpanaw?" hirap kong tugon dito. Narinig kong bumuntong hininga ito at muli na namang tinawid ang aming distansya. Though, I cannot see her face because of the darkness.
But before she could answer me, someone broke the tension started to heat up.
"Don't you dare touch that woman," a cold commanding voice said. I shivered in his coldness. Ngunit hindi naman umimik ang huli. My eyes widened as the voice fully sank into my head.
"Dux Cielo! What the hell are you doing here?! It isn't safe here!" bulyaw ko dito. He just clucked his tongue as a response.
"Idiot," I heard him mumbled after a while.
"Who are you?" untag ng nagpakilalang kapatid ko kay Levinth. Hindi ko siya tinawag sa totoo niyang pangalan dahil baka maging dahilan lang upang masapanganib ang buhay ng lalake. Isa pa'y hindi ko pa nadidinig ang parte ni Prior Daemon, baka mayroon itong plano at ayokong masira ko ito.
Levinth didn't answer and just shrugged. I could only see his silhouette from a far.
"How did you get here, bastard?" the stranger asked again but this time, I sensed her anger towards Levinth.
"I'll ask you the same question. Who are you and how did you get in?" his voice became colder and there was a warning in his tone.
Sinubukan kong gumalaw, subalit ngayon ko napansin na may bagay na nakapalibot na pala sa aking mga paa hanggang sa aking beywang.
Drat it! I can't move my body.
Biglang may lumiliyab na bughaw na apoy ang sumindi sa nakakabulag na kadiliman. Binasag nito ang dilim na pasilyo. Ngayon ay malinaw ko nang naaninag, ngunit bago ko pa man masilayan ang babaeng estranghero'y bigla na lamang itong nawala kasabay nang pag-iwan nito ng isang babalang dadalhin ko hanggang sa hinaharap.
"Magpalakas ka, Aking Kapatid. Magtutuos tayong muli. At sa pagdating ng panahong iyon, ako mismo ang kikitil sa 'yo," mariing sambit nito na nag echo sa paligid.
Napamaang na lamang ako.
Naramdaman ko na lamang na may mga luhang bumabadyang bumagsak mula sa aking mga mata.
Isang malakas na pagbasag sa nakaharang na mga tipak ng bato ang nagbalik sa aking diwa. Tuluyan na palang natunaw ang mga yelo na kanina'y tumakip sa kabilang pasilyo.
"Binibini!" Nakita kong humahangos na tawag sa akin ni Ginoong Jean. Kita ko ang pag-aalala sa kaniyang maamong mukha. Tinatanggal nito ang iba pang bato sa espasyo bago lumapit sa aking kinatatayuan. Doon ko nakita na may mga yelo palang nakabalot sa akin kaya hindi ako makagalaw.
"Who was that?" he asked baffled.
Umiling lamang ako. Hindi ko rin alam. He didn't question me again but he just patted my head.
"I'm glad you're okay," ani ng ginoo. Buti na lamang at mayroon akong kaibigang katulad ni Ginoong Jean.
"Salamat," I told him. He just smiled.
Sinubukan akong hilahin ng ginoo mula sa yelo, subalit hindi man ito natinag. Nakaramdam lang ako ng hapdi sa aking binti. Namamanhid na rin ito ng kaunti.
"Buti na lamang at nakita ko ang Dux Bellorum," muling sabi ni Ginoong Jean kaya napatingin ako sa gawi kung nasaan si Levinth.
"You really attract troubles, don't you, woman? How fortunate," rinig kong sarkastikong sabi ng lalaking kinaiinisan ko, at the same time, ay pinagpapasalamat ko.
Everytime my life is in danger, he's always there to save the day. But, damn! He's attitude is getting into my nerves.
"Can you help her, Sir?" ani ng ginoo na mukhang nainis din sa iniaasta ng Levinth na ito.
Tinawag ni Ginoong Jean si Levinth na Sir. Does it mean that he also has no idea that the man is Levinth Blaze in disguise? Obviously.
Hindi ito umimik ngunit nakita kong lumakad ito patungo sa amin. Tumingin ako sa gawi nito at hindi sinasadyang nagsalubong ang aming mga mata.
My heart was racing again.
His piercing blue eyes were like a glacier of ice that could freeze anyone just by looking at them. Cold. Indecipherable coldness I've ever seen.
Ako na ang unang nag-iwas ng tingin at tumungo kung nasaan nakaluhod si Ginoong Jean sa aking paanan habang matamang iniinspect ang yelo.
"That gatecrasher is an ice manipulator," aniya na nakakunot ang noo nito.
Maya-maya'y lumayo ang ginoo at pumalit sa pwesto niya ang mga apoy ni Levinth. Mabilis nitong tinunaw ang mga yelo, subalit nang makalaya na ako mula dito'y hindi ko inaasahang mawawalan ako ng balanse dahil namanhid na nang tuluyan ang aking mga paa.
A pair of arms caught me before I could face the hard ground. I looked up to see who it was.
"Le- I mean, Dux C-Cielo. T-thanks," I stuttered as I almost hugged him but I dismissed my hands immediately.
Naramdaman ko na lamang na binuhat ako nito na pawang isang akong batang 'di marunong lumakad. Wala akong nagawa kung hindi ay ikawit ang aking mga kamay sa kaniyang balikat.
Nagwawala ang puso ko, subalit hindi ko malaman kung bakit ganito ang epekto niya sa akin.
I heard Jean cleared his throat. But before he could say something. Levinth spoke, "Go to the Sovereign Councilium's Headquarter and tell the councils that I need them in 10 minutes." After that, Jean silently left us.
Ngayon, ay kami na lamang dalawa ang naririto. Lumakad na ito habang buhat ako.
"Kaya ko naman maglakad," mahinang sabi ko rito but he didn't say anything. Hindi rin niya ako ibinaba.
"Le-" naputol ang sasabihin ko nang magwika ito.
"Quiet."
With that, nanahimik na lamang ako. Ramdam ko na malalim ang kaniyang iniisip, ngunit wala itong kahit anong emosyon.
Pinagmasdan ko na lamang ang mukha nito. Napakalapit ng mukha niya sa akin.
Diretso lang ang tingin nito sa mahabang pasilyo na 'di ko alam kung saan patungo. He really has a perfect pointed nose. Thick eyelashes, at medyo namumula rin ang pisngi nito and he doesn't even have pores. It's just only a small seiman mark was tattooed near his right eye. His jawline is perfect too. Mas maganda pa siya kaysa sa akin. Well, for me, I am not pretty. Bumaba ang tingin ko sa labi niya. Naramdaman kong uminit ang aking pisngi, naalala ko na naman ang halik na iyon.
"Don't stare. I am not a portrait painting to stare at," he commanded at nagsalubong na naman ang mga kilay nito. Mas lalo kong naramdaman ang pag-iinit ng aking mukha.
Damn! Nahuli niya ko. Nakakahiya!
Sumulyap ito sa akin, kaya tumungo na lamang ako. His warmth was so relaxing. Naaamoy ko rin ang pabango nito. Bakit ba ang bango niya? He smelled like sakura flowers but in a manly way.
Naramdaman ko na lamang ang malambot sa puwitan kung saan niya ako ipinaupo. Isang infirmary -isang napakalaking infirmary. Subalit, nasaan ang mga vior?
Lumakad ito papunta sa mga shelves at naghalungkat. Nakita ko naman na may dala na itong isang box at lumapit sa akin.
Tahimik lamang ito na umupo sa isang bangko malapit sa kama kung nasaan ako. Nakaharap na ito sa akin.
"Let me see your wound," aniya at marahan nitong hinawakan ang aking braso. Nataranta naman ako at babawiin ko na sana ang aking kamay nang pigilan niya ito.
"Kaya ko na," I refused instantaneously.
"Stay still," he insisted. Here we go again, a high and mighty command.
I sighed. Hindi na lamang ako nagreklamo pa.
Marahan niyang tinignan ang hiwa sa aking palad. I can't read his thoughts. Walang bahid na pag-aalala rito. What do I expect to a Levinth Blaze?
Pinunasan muna niya ito ng isang malinis na bulak na mayroong alcohol. Tiniis ko ang hapdi nito.
"You can cry, woman," he scoffed. Nasulyapan ko ang mabilis lang na pagtaas ng gilid ng labi nito.
"I won't," sagot ko.
I won't cry anymore..
Muli kong naalala ang mga binitawang banta ng estranghero,
"Magpalakas ka, Aking Kapatid. Magtutuos tayong muli. At sa pagdating ng panahong iyon, ako mismo ang kikitil sa 'yo."
Kung totoo man iyon, kailangan kong magpalakas upang makompronta ko ang taong iyon, kung totoo ba ang sinasabi niya.
If she was right, I will get her back even if it pains me.
Bumukas ang pinto sa infirmary at iniluwa niyon ang dalawang taong natandaan kong nagpakilala sa akin bilang sila Shane Yuan at Marco Apollo; the Archivists. Jean was also arrived with them.
"You summoned us, Dux Bellorum," magalang na pagbati ng dalawa.
Binibendahan na lamang ni Levinth ang aking kamay bago ito tumayo, subalit nakatalikod sa kanila. He stared at me. Umiwas akong muli. Ipinatong ko ang kamay ko sa aking kandungan.
"Investigate the whole area. Don't come back without any," he ruled out.
"Yes, as you wished, Dux," they bowed and went off.
"You," tukoy nito kay Ginoong Jean. Lumapit naman ito. Nakatalikod na si Levinth sa akin habang nakacrossed-arm ito.
"You're a vior, right?" Levinth asked.
"Yes," tugon naman ng huli.
Levinth nodded and then uttered, "Aid her." Tinanggal na nito ang pagkakacross-arm.
"Woman," tukoy nito sa akin. Pinagmasdan ko ang matipunong likod nito. Like it used to be, he was wearing the academy's uniform.
"Ano 'yon?" wika ko. Umayos ako ng aking upo.
"Tomorrow. The invitation we sent to you. Be there at 5 in the afternoon. Sharp," he added and sauntered to the door without any word again.
Now, I have to think about the fight in the battle against Warlow first.
Yes, I have to become strong. I clenched my fist.
I have to...
••
A.N.: Hi, fellows. As promised. Ito na po. Thank you for reading this. Please, tell me your thoughts. I'll edit this soon. Je t'aime. ❤
-A.
Vior- the doctors/healers.
Sakura flowers- Cherry tree flowers.