Suri;
Pauwi na kami. Magkahawak kamay kami ni Ryu habang naglalakad palabas ng campus. Excited na excited siya kasi pupunta kami sa Ice Cream Parlor.
"Kuya Soobin, kuya Soobin. Sasama ka rin po ba samin mamaya pauwi sa bahay?"
Tanong ni Ryu kay Soobin. He is also with us. Ayaw ko mang sumama siya sakin, wala na rin akong nagawa kasi kagustuhan yun ni Ryu.
"Hmm yep, ihahatid ko kayo pauwi."
"Dun rin po ba kayo matutulog sa bahay ni ate Suri?"
Nagkatinginan kami ni Soobin. Then he looked at Ryu.
"Hindi eh."
Nalungkot ang mga mata ni Ryu.
"Gusto ko po sanang makatabi kayo ni ate Suri sa pagtulog. Hindi pa po kasi uuwi si mama."
Nakapout lips niyang sabi. Huminto kami sa paglalakad. Binuhat ni Soobin si Ryu.
"Wag ka ng malungkot. Sa susunod bibisita ako sa bahay ng ate Suri mo tapos tabi tayong tatlo sa pagtulog. Okay ba sayo yun?"
Abot tenga ang ngiti ni Ryu. Tumango siya bilang pagsang-ayon.
Naglakad na ulit kami habang karga-karga pa rin ni Soobin si Ryu.
"Suri..."
Tawag ni Soobin sakin. I looked at him.
"Hmm?"
Kinuha niya ang kamay ko. Pinagtiklop niya ang mga kamay namin. Napatingin naman ako dun.
"Anong ginawa mo? Baka may makakakita pa sa'tin."
Ani ko at sinubukang kumawala sa mula sa pagkakahawak niya pero he hold me tight.
"Wag mong isipin ang iba, think of me Suri. Only think of me."
Sabi niya at naglakad ulit. Hinayaan ko na lang siya. He pulled me closer to him. Para kaming mag-asawa. A young couple to be exact.
Pumasok kami sa Ice Cream parlor. Kuminang ang mata ni Ryu. Pumunta kami sa counter.
"Anong gusto mong bilhin?"
Tanong ni Soobin kay Ryu.
"Gusto ko po ng choco ice cream. Yung maraming-marami na choco ice cream."
Masigla niyang sabi. Napangiti kami ni Soobin.
"Sige, I'll buy it for you. Eh si ate Suri mo, ano kaya ang gusto niya?"
He asked him. Nginitian siya ni Ryu.
"Siyempre ikaw kuya Soobin."
Natigilan ako sa sinabi niya. Soobin smiled. The kind of smile na hindi ko masabi kung ano.
"Talaga?"
Tumango si Ryu.
"Ryu, halika."
Ibinigay ni Soobin sa akin si Ryu.
"Saan mo naman napulot yun?"
I asked him. He looked at me innocently.
"Bakit ate? Di mo ba gusto si kuya Soobin? Ayaw mo ba sa kanya?"
Nagkatinginan kami ni Soobin. I smiled awkwardly.
"Siguro takam na takam ka na sa ice cream. Tara, maghanap na tayo ng upuan."
Pag-iiba ko sa usapan. Tumango si Ryu. Iniwan namin si Soobin sa counter at naghanap ng pwesto.
Nakita ko ang isang bakanteng mesa sa may left side. Pumunta kami duon at pinaupo si Ryu. I sat on the chair opposite to him.
Ilang minuto pa dumating na si Soobin dala ang mga ice cream na inorder niya. He placed the choco ice cream to Ryu and himself. Ibinigay niya sakin yung strawberry flavored ice cream.
This is my favorite flavor. Naalala ko dati nung nagdala ako ng ice cream sa school at patago ko tong kinain sa desk ko. Soobin went over and ate my strawberry flavored ice cream. Inaway ko siya at sinabing favorite ko yun that's why ayokong may nakikihati. So he remembered after all.
Nilantak ni Ryu ang ice cream niya. Takam na takam siya. Kumalat yung ice cream sa paligid ng bibig niya. He is so cute.
"Hey kid, may kalat ka ng ice cream sa bibig. Ang panget mong tignan."
Komento ni Soobin. Ryu pouted.
"Eh ikaw rin naman kuya. May kalat din sa mukha mo. Pareho na tayong panget."
Tinignan ko si Soobin at totoo ngang may kumalat din na ice cream malapit sa bibig niya.
"Saan?"
He asked.
"Dito po."
Tinuro ni Ryu yung left. Pinunasan naman yun ni Soobin. Pero mas lalo lang tong kumalat.
Ryu laughed pati rin ako.
"Wae? Why are you laughing?"
Walang ka idea idea niyang tanong.
"Ako na."
Ani ko at kumuha ng tissue at pinahid ito sa smudge. My attention got caught by his lips. It is small and naturally pouty. Bumilis ang tibok ng puso ko nung naalala ko yung paghalik niya sakin.
Nag-iwas ako ng tingin.
"Tapos na."
Sabi ko at kumuha ulit ng tissue para punasan ang smuge sa mukha ni Ryu. In my peripheral vision, I saw Soobin staring at me.
Ryu looked at him then me. He looked again at Soobin.
"Kuya Soobin, bakit mo tinititigan si ate?"
Tinignan niya si Ryu.
"Because she is beautiful."
Ryu nodded innocently.
"Dapat ko rin po ba siyang titigan?"
Soobin smiled at him.
"Ani, si kuya Soobin mo lang ang pwedeng tumitig sa ate mo."
Kumunot ang noo ni Ryu.
"Bakit po?"
Soobin looked at me. Tumingin din ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakit but I suddenly found myself anticipating for his answer.
"Because her beauty is only for my eyes to see. Your ate Suri is mine and mine alone."
----------------------------------------------------------
Naglalakad na kami pauwi. Karga karga ni Soobin si Ryu. He is sleeping. Tahimik lang kaming naglalakad.
"Bakit mo sinabi yung kanina?"
Napalingon si Soobin sakin nung nagsalita ako.
"Ang ano?"
Tumingin ako sa kanya.
"Na sayo lang ako."
Napatahimik siya. Nag-iwas ako ng tingin.
"Alam mo Soobin, hindi na kita maintindihan. Akala ko ba mahal mo si Lia pero bakit ginagawa mo sakin to? Why are you acting like we are in good terms na para bang hindi ka nakatali sa iba?"
I half shouted. Gumalaw naman si Ryu pero buti na lang di ito nagising.
"Let's not talk about this. Baka magising pa yung bata."
Pag-iwas niya. I sighed in disbelief.
"Yeah right. Let's do that. Pero sinasabi ko sayo ayokong sumali sa mga laro mo."
Ani ko at akmang maglalakad ulit nung hinawakan niya ang wrist ko.
"I can't explain everything to you right now but I need you to trust me. I'm playing no games to you. Hindi kita pinaglalaruan. Kaya panghawakan mo lang ang pagmamahal mo sakin. Trust me on this Suri. I need you to trust me."
Hindi ako umimik. I can see that he is sincere in his every words. Pero mali pa rin. Ayoko ng umasa. Ayoko ng masaktan. Tanggap ko na second option lang ako sa buhay ng iba. I'm nobody's priority. I'm nobody's world either.
"Nandito na tayo. Akin na si Ryu."
Ibinigay niya sakin si Ryu.
"Kamsahamnida."
Pasalamat ko at nagbow ng also slight. Akmang aalis nung tinawag niya ako.
"Suri..."
Lumingon ako sa kanya. Lumapit siya sakin and kissed my forehead. After that he looked at me. Eye to eye. Full of sincerity.
"I will miss you. Wait for me okay?"
Nag-iwas ako ng tingin.
"Papasok na kami."
Cold kong sabi at pumasok sa gate. Nakatingin lang siya sakin. Siguro tama na'to. Siguro panahon na para putulin ko na kung ano man ang namamagitan sa aming dalawa. It's time to let go. It is the right thing to do.