Suri;
Pumasok ako sa kwarto ni Seulbin oppa. Nadatnan ko si Soobin nakaupo na sa sofa habang nakatulala.
"Gising ka na pala."
Ani ko. Lumingon naman siya sakin. He looked at me. Lumapit ako sa kanya at huminto sa harap niya. Then suddenly, he hugged me.
"May problema ba?"
Tanong ko.
"Ani. It's just that I had a bad dream."
Kumunot yung noo ko.
"Bakit? Ano bang nangyari sa panaginip mo?"
"Nothing. It was just nothing."
Kumawala siya sa pagkakayakap sakin at inangat ang ulo niya para tignan ako. He stared at me for a couple of seconds.
"Anong nangyari sa mukha mo? Bat namumula tsaka bat may sugat ka?"
Napahawak naman ako sa right cheek ko.
"Ah ito? Nadapa kasi ako kanina sa hallway kaya ayun, nasubsob yung mukha ko sa sahig."
Pagsisinungaling ko. Bahagyang kumunot ang noo ni Soobin.
"Really?"
Tumango ako bilang sagot.
"Next time be careful okay?"
"Yes sir!"
Ani ko at nagsalute. Tumingin ako sa orasan. Lunch time na.
"Teka bibili lang ako ng makakain natin sa baba."
Akmang aalis nung bigla niyang hinawakan ang kamay ko.
"Stay here. I'll go."
Sabi niya at tumayo.
"O-okay."
Lumabas na siya ng kwarto. Napabuntong hininga ako at nagface palm. Grabe yung encounter namin ni Lia kanina. I'm screwed. Ngayong alam na niya ang kalagayan ni Seulbin oppa, ano na naman kaya ang balak niyang gawin?
Lia;
Naihagis ko yung bag ko sa couch. That girl is a real a bitch! Pano niya nalaman yung mga plano ko?? Did she spy me? Mga mukhang pera nga naman. Gagawin talaga ang lahat para sa pera.
Mamamatay na si Seulbin. If that's the case, mapupunta lahat ng shares at pera ng pamilya nila kay Soobin. I need to get him back. Wala ng saysay para manatili pa ako kay Seulbin.
I get my phone and dialed Soobin's number. Sinabi na kaya ng babaeng yun yung tungkol sakin? Well, I'm confident enough na hindi siya paniniwalaan nila Soobin. After all, the love me. They trusted me more than her.
"Yobosaeyo?"
Soobin said as he answered the call.
"Binnie, I miss you. Please come back."
I told him. I heard a sigh.
"Lia, we already talked about this."
"But Binnie, I can't live without you. You are the solemn reason why I keep on living this life. Please come back to me. I love you so much. I know you still love me, please. Let's start again."
"Lia, my brother is dying. How can you say those things to me? My brother needs you more than I am."
"Pero Binnie, ikaw ang mahal ko at hindi siya. Please give me a second chance. Please give this relationship a second chance."
The other line became quiet for a couple of seconds. Come on Soobin! I know you want me. So don't play hard to get.
"Let's talk later. I'll be waiting in the park."
He said and hanged up the phone. I smirk. Seems like my plans will gonna happen soon.
Suri;
Nag-angat ako ng tingin nung biglang gumalaw si Seulbin oppa. Dali-daling akong umupo sa silya sa tabi ng kama niya.
"Seulbin oppa..."
Tawag ko sa kanya. Idinilat niya ang kanyang mga mata at tumingin sa'kin.
"Salamat sa dios!"
Ani ko.
"Anong nangyari? Nasan si Soobin?"
Tanong niya.
"Inatake po kayo. Alam na po ni Soobin yung tungkol sa sakit niyo. Bumaba po siya para bumili ng makakain."
Sagot ko sa kanya. Tumango siya.
"Is he okay?"
"Okay na po siya ngayon. Kanina iyak po siya ng iyak. Natatakot po siyang mawala kayo."
Lumungkot ang mata ni Seulbin oppa. Mahal na mahal niya talaga si Soobin.
"Tsaka Seulbin oppa, alam na rin po ni Lia yung sakit niyo. Pumunta po siya dito kanina. Nagkasagutan po kami. Sasabihin na po ba natin kay Soobin ang totoo?"
Tumingin siya sa'kin.
"No. Wag muna ngayon."
"Pero bakit po?"
"Ngayong alam na niya yung kondisyon ko, sigurado akong kay Soobin na naman siya didikit. Let's act as if hindi natin alam ang totoo. May plano ako. I called my sister about this and she agreed to help me. Let's see kung anong gagawin ni Lia."
"May kapatid po kayong babae?"
Gulat kong tanong.
"Yes, she is our oldest. Nasa France siya ngayon. She don't want to get involved to our business kaya lumayo siya. May sarili rin kasi siyang business dun. At first, hindi siya pumayag pero nung sinabi ko na Soobin is at stake, she changed her mind. She love our youngest so much. Pero napilitan siyang lumayo samin dahil sa parents namin. That's why we don't have a contact to her for so long. Pero thanks to my connections, nagkaroon ulit kami ng communication ni Eun Bin noona."
Ani ni Seulbin oppa. Ang swerte ni Soobin sa mga kapatid niya.
"Pero pano po yan? Alam na po ni Lia na alam ko yung totoo. Sorry po, di ko na po napigilan yung sarili ko."
He tapped my head.
"It's okay. In fact, I should thank you for everything. I'm grateful kasi nagkaroon si Soobin ng kaibigan na katulad mo."
Sabi ni Seulbin oppa at ngumiti. Nginitian ko rin siya. Then suddenly, biglang bumukas ang pinto.
"Hyung? You're awake!"
Lumapit si Soobin samin and hugged his brother. Napangiti ako. They broke the hug.
"You should tell me about this. You scared me. Kung di ka inatake kanina, di ko rin malalaman yung tungkol sa sakit mo."
Soobin said. Seulbin oppa pats Soobin head.
"Ayaw ko kasing mag-alala ka sakin."
"Hyung, di mo naman mai-aalis sakin na mag-alala sayo. You are my brother."
"Okay okay, I surrender. Sorry Binnie."
Soobin smiled at him.
"Don't do it again okay?"
"I won't do it again."
Nagtawanan silang magkapatid. Na flutter naman ang puso ko. So this is how Choi brothers interact with each other. I hope they can surpass this obstacle together.
Soobin;
Umalis na si Suri. May duty pa kasi siya ngayon sa coffee shop. Natutulog ngayon si hyung. Tinignan ko ang oras. It's already 4 pm. Makikipagkita pala ako kay Lia ngayon.
Umalis ako ng ospital at sumakay sa kotse. Pupunta ako sa park. Ilang minuto pa nakarating na ako sa dapat kong puntahan. Tumayo ako malapit sa isang bench at tinext si Lia na nandito na ako.
Seconds later, someone hugged me from behind. Napatingin ako sa likod. It's Lia. She smiled at me. But unlike before hindi na bumibilis ang tibok ng puso ko.
"Hey..."
I called her. She broke the hug at pumwesto sa harap ko. She held my hand.
"Did you miss me?"
She asked. I smiled at her. But it was a fake smile.
"Of course."
I answered her.
"Do you love me?"
I became quiet. Lia cupped my face.
"Binnie, hindi ko alam kung anong ginawa ng babaeng yun sayo para magbago ka ng ganito. But Binnie, remember all the days that we've been together. Itatapon mo na lang ba yun basta basta? Binnie, I love you. You love me. Let's start over. Kalimutan na lang natin ang nangyari."
I looked at Lia. Eye to eye. I can see everything. Her eyes... That is one of the reasons why I fell for her. They are beautiful. I took a deep sigh.
"I decided... Let's get back together."
I said. She hugged me.
"Thank you Binnie. I promise I won't waste this chance you gave me."
I hugged her back. Seconds later she broke the hug and kissed me. I know it's so absurd. But I think this is the right thing to do.
Author's note:
I'll be updating more chapters soon. I am grateful to know that you are still reading this. Thank you for the support and for the votes. I purple you all.