[Yin's POV]
Hindi ako mapakali sa loob nang cafeteria
"Ano na kayang nangyari kanila Carly? Bakit parang ang tagal na nila, baka may masama nang nangyari sa kanila" Sabi ko at agad akong kinausap nang kakambal ko
"Tumigil ka nga diyan sa kaiikot mo, mas lalo mo kaming pinapakabang lahat dito eh" Sagot naman ni Yang
"So sampu nalang pala tayong natitira dito, kakamatay lang ni Nico kanina" Sagot naman ni Erika
"Diko talaga tanggap ang mga nangyari, wala pa tayong isang linggo dito, pero bakit ganun, 10 nalang tayong natitira, patay na ang 12" Sabi naman ni Yang
Agad nalang akong umupo at huminga nang malalim, speechless ako ngayon sabi ko sa sarili ko
At agad na may inabot si Daylin sa amin na envelope, at pinapabasa nito sa amin
"Ano to? Saan mo nakuha?" Sabi ni Erika habang hawak ang envelope
"Nakita ko lang yan sa bodega, parang importante ang laman kaya kinuha ko" Sagot naman ni Daylin at binuksan ni Erika ang envelope
Nang binuksan niya ito, nakita naming lahat na may papel na nakatupi at binuklat naman ni Erika ang papel at binasa ito
"SIX GIRLS MORE" Yan lang ang nakalagay sabi ni Erika
Nagtaka kaming lahat kung anong ibig sabihin ng nakasulat sa papel
Nang bigla akong kinabahan at nagsalita
"Hindi kaya, anim na babae pa ang mamamatay?" Sabi ko naman at nanlaki ang mga mata nilang lahat
"Ha? Anong ibig sabihin nito?" Sabi naman ni Katrina
"Hindi ko alam" Sabi naman ni Erika
At sinimulang bilangin ni Erika ang mga babae pang natitira
"One, ako, two si Eonne, three, si Katrina, four, si Daylin, five, si Bea, at six si Carly, pero pangpito na si Jane" Sabi ni Erika
"Teka ang gulo ah" Sabi naman ni Bea
"Wag niyo na nga lang pakinggan si Yin, at ikaw naman Yin, gusto mo namang mamatay ang mga kasama natin?" Sabi ni Yang at agad siniko nang konti
"Pasensya naman" Sagot ko nalang at biglang may kumatok sa pintuan
Nang narinig naming may kumatok ay agad kaming kinabahang lahat at biglang napatahimik
"Guys! Si Carly ito" Nang marinig namin ang boses ni Carly ay agad binuksan ni Bea ang pinto
Pero nang pagkabukas ni Bea nang pinto ay nagulat kami sa nakita, kasama ni Carly si ma'am Linda at duguan si Carly
"Carly, di-ba sa-a-bi m-mo" Nauutal na sabi ni Erika
"Wag kayong maniwala doon, mabait si ma'am" Sabi naman ni Carly
"Eh kung ganon sino ang killer?" Sabi naman ni Erika
"Si Chris ang killer na isa, mahirap mang tanggapin, pero wala na siya, pinatay siya kanina kasi dinukot kami nila Jane" Sabi naman ni Carly
"Oo nga pala, nasaan na si Jane?" Tanong ko habang hinahanap si Jane
Pero nang tinanong ko yun ay bigla nalang natahimik si Carly, nakita ko na unti unting pumapatak ang luha niya kaya alam na naming lahat ang ibig sabihin nun, patay na rin si Jane
"Wala na si Jane, nagsakripisiyo siya para lang mabuhay ako" Sabi ulit ni Carly habang umiiyak at tinakpan ang mukha
Halos naging malungkot lahat nang tao sa loob nang cafeteria na wala na rin si Jane, agad agad na nilapitan ni Katrina si Carly sabay sabing
"Ate, wala na rin si ate Jane?" Sinabi nito na malungkot
Pero matapos ang limang minuto, nahimasmasan na rin ako kahit papano sa mga nangyari at bigla akong nilapitan ni Carly
"Guys! Punta kayong lahat dito please" Sabi nito, at pati si ma'am Linda ay pumunta rin
"Nakita ko ito sa principal's office kanina" Sabay binuksan ang folder at pinakita sa aming lahat ang papel
"Biodata? Wala naman akong matandaan na kinuhanan tayo nang ganyan ah" Sagot ni Erika
"Yun din ang pinagtataka ko" Sabi din ni Carly
Inisa-isang tignan ni Carly ang biodata naming lahat, at nagulat kami na bakit may anim pa na sobra
-----
[Carly's POV]
Tinignan ko isa isa ang anim na biodata na nahuli, at halos napatakip ako ng bibig ko nang makita ito
Agad kong sinabi sa mga kasama ko
"May mga estudyante pang papasok dito guys, anim sila" Sabi ko at tila gulat na gulat ang iba kahit si ma'am Linda ay gulat din
"Pero, wala akong alam na may mga estudyante na papasok" Sabi ni ma'am
"Kung ganon, nilihim nang principal natin ang lahat, may mga anim pa pala na papasok dito" Sabi naman ni Bea
At tinignan kong mabuti ang biodata nila, ikinumpara ko ito sa amin, nakita ko na magkaiba nang date ang start nang klase nila, mas nauna kaming pumasok kesa sa kanila
"Iba palang date ang nakalagay sa kanila kaya wala pa sila, sa atin August 19, pero sa kanila August 23" Sabi ko naman
"Uhm Carly, pwede mo bang basahin isa-isa ang mga pangalan nang mga estudyanteng yan" Sabi sa akin ni ma'am Linda
"Sige po ma'am, eto ang una"
"Siya si Ahran Cho, half filipino at half korean, 16 years old, ang teenager cook, babae siya"
"Pangalawa si Ariana Stefani, half filipino at half american, 17 years old, siya ay isang photographer, babae din"
"Pangatlo si Aubrey Soriano, full filipina siya, 15 years old, siya ay K-pop dancer, still, babae din"
"Pangapat si Adhara Ramos, full filipina rin, 16 years old, siya ay isang math lover student, babae ulit at siya ang pinakatatlong Ramos na magiging estudyante"
"Panglima si Patricia Payumo, full filipina, 15 years old, siya ay isang gamer, babae parin"
"At ang pinakahuli ay si Jainee Vioulto, hindi ma-identify ang kaniyang nationality, 17 years old, siya ang baker, at babae din"
"Lahat sila ay babae, bakit kaya wala man lang lalaki kahit isa?" Tanong ko
"Ah! Baka yan yung nakita kong papel na nakaenvelope sa bodega kanina" At agad inabot ni Daylin ang papel sa akin
Nakita ko na may nakasulat na SIX GIRLS MORE tanging yun lang ang sulat, at nagsalita nalang ako
"Guys ano na bang date ngayon? August 19 tayo pumasok dito, at pang-apat na araw na natin to, so 22 ngayon nang gabi, bukas na pala ang pasok nila dito" Sabi ko nalang
"Baka yan ang ibig sabihin nang six girls more na nakasulat sa papel" Sabi naman ni Bea
"Teka, nakita niyo na ba si Julian?" Tanong ko sa kanilang lahat
"Hindi ko alam eh, hindi na siya bumalik mula kanina" Sabi naman ni Erika
"Patay na si Chris, patay na rin si Jane, baka buhay pa si Julian" Sabi ko sa kanilang lahat
At biglang namatay ang mga ilaw, ang lakas parin nang ulan at mga kidlat, halos wala kaming makita
"Mga bata dito lang kayo, maghahanap lang ako nang mga kandila o ilaw diyan sa likod nang cafeteria" Sagot ni ma'am Linda at nagsamasama nalang kaming lahat sa iisang pwesto
-----
[Eonne's POV]
Paikot-ikot lamang ako sa cafeteria, at napansin ko na walang tao
"Hello? May tao ba diyan?" Tanong ko habang patuloy akong naglalakad
Pero wala akong narinig na sumagot, pero pagkayapak ko nang malapit ako sa bandang likuran nang cafeteria ay may parang naririnig akong parang bumubulong
Naghanap ako nang pwedeng mailaw kasi madilim sa likod nang cafeteria, hanggang may nakita akong isang flashlight na nakalagay sa kahon malapit sa pintuan nang paglutuan
Agad kong kinuha ang flashlight at pinuntahan ang likuran nang cafeteria, medyo masakit parin ang paa ko kasi dahil sa bala na tumama sa paa ko kanina kaya di pa ako gaanong makapaglakad
Pagkaopen ko nang flashlight ay saktong malapit na ako sa likod nang cafeteria, pero habang papalapit ako nawala bigla ang bulong na narinig ko
Nagumpisa nang lumakas ang tibok nang puso ko dahil sa kaba, pinagpapawisan narin ako pagkatutok ko palang nang flashlight sa isang sulok ay nagulat agad ako
Nakita ko na may parang usok ako na nakikita, sinundan ko ang usok gamit ang flashlight, pero halos mapaiyak nalang ako sa nakita ko
Si ma'am Linda na nakahiga at nakatali, nakadilat pa ang mga mata nito at tila may pinasubo sa kanyang nagbabagang kahoy kaya halos nangingitim na ang bibig nito at dumudugo ang leeg
Napatakip nalang ako nang bibig, pinipilit kong tumahimik, nilibot ko ang ilaw ng flashlight at bigla kong nakita ang isang tao na nakasuot nang maskarang sad face at may dala itong kutsilyo
Tila nakatingin ito sa akin at napaupo nalang ako sa kakaatras, palapit siya nang palapit sa akin at tumayo ako agad kahit masakit ang paa ko
Sinubukan kong tumakbo pero nahawakan nito ang braso ko at napaupo ulit ako, palapit nanaman ito sa akin pero sinipa ko ito sa mukha niya
Biglang natanggal ang maskara at nagulat ako nang makita kong si kuya James yun
"Kuya James?!" Ikaw?" Tanong ko sa kaniya
Pero hindi siya sumagot, at halos napakasama nang tingin niya sa akin, agad akong tumayo at agad akong tumakbo, humihingi ako nang tulong
"Tulong po! Ate Erika! Tulungan niyo po ako" Iyak na iyak na ako habang tumatakbo, nakita ko na ang pintuan nang cafeteria at dumiretso ako doon nang mabilis
Malapit ko nang mahawakan ang pintuan nang biglang parang tumusok sa likuran ko, pagkatingin ko sa tiyan ko ay tumagos ang pana sa tiyan ko
Unti unti nang lumalabas ang maraming dugo sa bunganga ko at nanghihina na ako, tumalikod ako at nakita ko si kuya James na tumatawa at may hawak na martilyo
Nanlaki nalang ang mata ko, nang ipukpok niya sa akin ang martilyo at biglang...
(Eonne!!)
(Eonne!!)
Parang may naririnig akong boses, at bigla akong nagising, pawisan at umiiyak
Pagkamulat ko ay nakita ko si ate Erika, agad ko siyang niyakap sabay sabing
"Ate! Akala ko mamamatay na ako" Sabi ko habang patuloy parin ang pag-iyak ko
"Shh.. sh... tama na, nababangungot ka lang" Sabi naman nito sa akin
Hindi ko parin makalimutan ang mga nangyari sa panaginip ko, hindi kaya na totoo na si kuya James ang killer, sabi ko sa isip ko
-----END-----
SCHOOL STATUS
ATTENDANCE!
*FLORES, BEA
*GREEN, CARLY
*LEE, YANG
*LEE, YIN
*RAMOS, ERIKA
*RAMOS, KATRINA
*REYES, ANTHON
*SANTOS, DAYLIN
*SAYAKA, EONNE
*TRANSFIGURATION, JAMES
*STUDENTS LEFT= 10