Chapter 49: The Final Chapter
Chino’s POV
Nakita ko si Lewis at Bianca by his side..
Oo, masakit. Alam niyo yun di ba?
Masakit makita yung mahal mong kasama yung karibal mo.
Lalo na sa panahong may pinagdadaanan to. Masakit na hindi ako yung nasa tabi nya.
Para bang napakawalang kwenta ko. -_______-
Di ko naman tinuturing na kaaway si Charvin pero ewan. Parang maraming daliri ang kumukurot sa puso ko ngayon sa tanawing nakikita ko. Ang sakit eh :(
Pero titiisin ko lahat to. Hindi ako magpapadala sa sakit at selos na nararamdaman ko.
Kailangan naming magkausap ni Bianca.
Kailangan naming ayusin yung samin.
Nasa harap ko sya pero hindi siya nakatingin ng derecho sa mga mata ko, pinipilit kong mahuli yung mga mata nya pero hindi eh..
Iniiwas nya yung tingin nya sakin.
Gayun pa man, nababanaag ko sa mukha nya ang patay na ekspresyon nito.
Nalulungkot ako sa nakikita ko.
Lalo na nung sa wakas tumingin sya sakin ng mata sa mata.
Anak ng.. ang cold ng mga mata nya! :(
Parang hindi siya yung Bianca na nakilala ko. Yung may mapungay na mata na pag tiningnan ko malulusaw ka sa tuwa. Kasi yung sa kanya.. malulusaw ka sakit na makita syang ganun :(
Walang dating yung tingin nya, hindi ko alam kung paano ko babasahin yung ekspresyong pinapakita nya sakin ngayon. Ang alam ko lang, nagbago siya Y____Y
“Dadadi!” pagpukaw ni Lewis sa atensyon ko. Inopen ko yung arms ko para mayakap sya, tatakbo na siya palapit sakin ng higitin ni Bianca yung mga kamay nya
“I told you not to talk to a stranger right?” pinapagalitan ni Bianca si Lewis. Ayoko ng ganito! Stranger?!
“Ano bang stranger Biancs? Ako to! Daddy nya ko!” sagot ko sa sinabi nya kay Lewis, tiningnan nya ko gamit pa rin ang parehong ekspresyon ng mukha
“Excuse me? I don’t remember na may daddy ang anak ko—Argg! Ano ba?” mabilis akong nakalapit sa kanya di ko na sya pinatapos sa sinasabi nya sa halip niyakap ko sya
“Ano bang nangyayari sayo Biancs?” di ko napigil yung sarili ko. Sabihin na nilang kabaklaan pero.. masyado kong mahal ang babaeng to at ang sakit sakit makita siyang nagkakaganito ng dahil sa akin. Para kong tanga. Di ko mapigil ang pagtulo ng luha ko samantalang nasa harapan nila kong lahat.
“Bitawan mo ko! Ano ba!” pati boses nya malamig rin parang hindi nya ko kilala kong makapagsalita sya, pilit syang nagpupumiglas sa pagkakayakap ko
“Biancs, patawarin mo ko. Kung narinig mo lahat ng sinabi ko kanina, totoo lahat yun. Maniwala ka. Hindi ako nagcheat sayo. Ikaw lang mahal ko Biancs.. Ikaw lang. Please. Don’t let this ruin us.” Pagmamakaawa ko sa kanya habang yakap yakap ko pa rin sya. Patuloy na umiiyak ang mata ko.. lalo na yung puso ko. :(
*Tutututut*
May sinabi sya. Pero hindi matanggap ng utak ko. Tang*na ayaw yata maproseso.
Yun lang ang sinabi nya at parang namanhid buong katawan ko dahilan para makawala sya sa pagkakayakap ko
Nanatili lang akong nakatayo doon habang tinatanaw silang palayo sakin.
Si Bianca at si Lewis.. tuluyan na bang magwawakas lahat samin? :(
Bianca’s POV
"Maniwala ka't sa hindi.. Wala akong alam dito"
"Pare, naset-up lang ako. Lasing ako nung gabi at hindi ko alam na hindi ko nalock yung pinto. Paggising ko.. may katabi na ko, at si Alisa yun. Pero brad.. sigurado kong walang nangyari samin."
"Mahal na mahal ko si Bianca.. Alam mo yan. Hindi hindi ko binalak gumawa ng kahit anong bagay para saktan siya. At handa akong ayusin lahat ng to para lang.. maging okay ang lahat."
"Akala ko alam niyo na.. na ako talaga ang daddy ni Lewis. At brad.. hindi yun basta one night stand lang. Yun ang pinakamasaya at pinakaimportanteng gabi sa buhay ko. Kasi.. nun ko napagdesisyunang magbago.. at ibigay ang sarili ko sa huling babaeng mamahalin ko. At si Bianca yun Bien. Siya lang ang babaeng gusto kong makasama habang buhay."
Oo, narinig ko lahat ng sinabi nya. Pero parang may barriers papasok sa puso ko. Di ko maabsorb yung mga pinagsasasabi nya. Masyado ng manhid ang puso ko ngayon. Ako mismo, namamanhid na. Para lang pumasok sa kanang tainga ko tapos lumabas din sa kaliwa yung mga sinabi nya.
Ang nasa harapan ko ngayon ay isang lalaking sugatan, may pasa sa kanang pisngi malapit sa mata at dumurugo ang gilid ng labi.
Pawis na pawis. Hulas na hulas.
Ang lalaking mah—ayy, nanakit sakin.
Ah, tama. Siya nga ang lalaking nanakit ng damdamin ko at nagpagulo sa buhay ko.
Hindi ko siya magawang tingnan ng derecho sa mata, natatakot ako sa magiging epekto nya sakin
Sa magiging response ng puso ko. Pero ng sa wakas ay magawa kong makontrol ang sarili ko.
Para bang bigla akong napaligiran ng malamig na yelo. Wala.. Puros lamig ang nararamdaman ko.
Nanlalamig.. Namamanhid. Walang pakiramdam.
“Dadadi!” pagbasag ni Lewis sa tensyong namumuo sa paligid
“I told you not to talk to a stranger right?” biglang parang napakaalerto ko sa kaganapang iyon. Di ko inaasahang magagawa ko to, ang pagtaasan ng boses ang anak ko pero ayun.. kagagawa ko lang.
“Ano bang stranger Biancs? Ako to! Daddy nya ko!” napatingin ako sa lalaki sa harap ko. Ah, wala. Wala akong pakialam.
“Excuse me? I don’t remember na may daddy ang anak ko—Argg! Ano ba?” mabilis siyang nakalapit sakin at niyapos ako. Pilit akong kumakawala pero masyado siyang malakas. Naramdaman kong may parang likidong tumulo sa balikat ko.
“Ano bang nangyayari sayo Biancs?” unti unting humina yung boses niya, parang binubulungan ako habang garalgal ang tinig nya dahil sa paghikbi niya. Natutunaw ang puso ko.. Ang mga yelong nakapaligid sakin parang nawawasak.. Pero.. hindi maaari..
“Bitawan mo ko! Ano ba!” pinilit kong panatilihing panatag ang sarili ko sa harap niya, sa harap nila Kuya. Hindi na. Hindi na ko papayag na muling magpauto sa isang katulad nya
“Biancs, patawarin mo ko. Kung narinig mo lahat ng sinabi ko kanina, totoo lahat yun. Maniwala ka. Hindi ako nagcheat sayo. Ikaw lang mahal ko Biancs.. Ikaw lang. Please. Don’t let this ruin us.” Pagmamakaawa nya kasabay pa rin ng pagtulo ng mga luha nya, hindi ko nakikita pero nararamdaman ko dahil patuloy na nababasa ang balikat ko
“You…
ruined me.” Isang matigas at gigil na linyang lumabas sa bibig ko. Ang lamig ng pagkakabigkas nito, parang galing pa sa napakalalim na pinaghugutan. At ngayon sa wakas napalaya ko rin ito sa sarili ko.
Dahan dahan ko namang naramdaman na lumuwag ang pagkakayakap nya.
Gusto kong maging masaya dahil naapektuhan siya pero hindi ko magawa.
Sinamantala ko ang pagkakataon, kumalas ako sa pagkakayapos niya at hinila na paalis si Lewis at Charvin. Palayo sa kanya. -_________-
***
DECEMBER 31 na naman.
Isang taon at mahigit na rin ang nakalilipas. Okay na si Papa.. kamuntik na sya mastroke nun pero buti na lang malakas ang sistema ng katawan nya kaya hindi natuloy. Okay na rin kami ni Mama.
Okay na kaming lahat sa pamilya. Back to normal.
Kung iisipin ko, masaya to kasi wala na. Wala na kong malaking intindihin sa pamilya.
Sadyang napakaswerte ko sa kanila. :)
Sabi nga nila.. Walang magulang ang makatitiis sa mga anak nila. Ang mga anak lang naman talaga ang may kayang tumiis sa magulang nila eh. Masakit man aminin pero iyon ang katotohanan dito sa mundo.
Pero parang may kulang pa din, may mga bagay na hindi ako pinapatulog sa gabi pero pinipilit ko pa ring iwaksi sa isip ko.
Ganyan talaga ang buhay, hindi lahat ng gusto mo ibibigay sayo. Tanggapin na lang natin.
Lahat ng bagay sadyang nagwawakas, wala ngang permanente sa mundo hindi ba?
Ipinagpapasalamat ko na lang na may mga taong katulad nya ang dumating sa buhay ko.
Minahal ko, sinaktan ako. Nasubok ang pagkatao ko at ngayon.. Mas pinatatag ako. :-)
Unti unti tinuturuan ko ang sarili kong huwag umasa kahit na kanino maliban sa sarili ko dahil sa huli.. Ako't ako pa rin ang magmamahal sa sarili ko.
"Mamami! Let's go! Nandito na si Titito!" hinila ko ni Lewis palapit sa pinto kung saan naroon si Charvin. Sinalubong namin ito. Bisperas ng bagong taon at dito siya makikicelebrate samin dahil wala naman ang pamilya nya dito sa bansa dahil nga steady na ang mga ito sa ibang bansa samantalang siya ay nag-iisa dito sa Pilipinas.
"What's up my boy!" salubong naman samin ni Charvs, nginitian nya ko at binuhat nya pa si Lewis. Napangiti ako. Kahit paano nakakatuwang makitang bumalik na ang sigla ni Luluboy. Matagal din kaming nakulong sa nakaraang pangyayari pero nagpapasalamat akong hindi kami binitawan ni Charvin kaya ngayon heto kami.. nakakangiti na ulit. Yung ngiting bukal sa loob. :))
"I missed you honey." buhat nya pa rin si Lewis, lumapit sya sakin at dinampian ng halik ang noo ko. Napapikit naman ako. Si Charvs.. mahal nya ko. Mahal na mahal. Masasabi kong mahalaga na rin talaga sya sakin noon pa. At lalo na ngayon, siya ang naging sandalan ko. Ang nag-iisang taong hindi ako iniwan maliban sa Kuya ko. Napakaswerte ko sa kanya. Thank you Lord. Di mo pa rin talaga ko pinabayaan.
Magpapakasal na kami ni Charvs sa susunod na buwan. Paano nga ba kami kumantong sa ganito?
F L A S H B A C K**
Naglalakad kami sa mall ni Charvs kasama si Lewis ng biglang huminto kami sa isang music store. Tapos may inabot sa kanya yung saleslady. Tumingin sya sakin ng nakangiti.. Yung makulit na ngiti. Napakunot naman ang noo ko. Anong meron sa ngiting yun?
Tapos maya maya, may minus one na tumugtog.
Kasunod ng..
Forever can never be long enough for me
Feel like I've had long enough with you
Tapos lumakad siya palapit samin ni Lewis...
Forget the world now, we won't let them see
But there's one thing left to do
Unti unti ng nagkukumpulan yung mga tao sa paligid namin.
Habang ako, hindi alam yung magiging reaksyon ko..
Now that the weight has lifted
Love has surely shifted my way
Natulala ako ng hawakan nya yung kamay ko.
Para bang kinikiliti ako.
Marry me today and every day
Nilapit nya ang mukha nya sakin hanggang sa magdikit ang noo namin.
Marry me if I ever get the nerve to say hello in this cafe
Nakatingin kami sa mata ng bawat isa.
Nakikita kong ramdam nya bawat word na binibigkas nya sa lyrics ng kanta.
Say you will, say you will.
Dun na nagtilian ang mga tao.
Maya maya lumapit samin yung saleslady kanina. Inabot kay Charvin yung CD Case.
"Another song?"
"Kakanta ulit?"
"Sintonado eh! Pero ok lang! Sweeet! Inggit ako!"
rinig kong sabi ng mga tao. totoong sintunado, pero yung effort na kantahan ka sa harap ng madaming tao kahit alam niyang sintunado siya. Yun yung nagdala dun. *U*
Inabot niya yung cd case mula sa babae at dahan dahang binuksan habang iba na yung nagtuloy ng kanta para sa kanya. May background music kami kumbaga.
Together can never be close enough for me
Feel like I am close enough to you
"Biancs. I know this may seem so fast for you, but believe me.." nambibiting sabi umpisa nya
You wear white and I'll wear out the words I love you
And you're beautiful
"I just want to take care of you and Lewis.. officially." dahan dahan niyang binuksan yung cd case. Nakatingin din ako dun. Nagulat ako ng makitang.. singsing ang laman nito. Parang automatic na napakagat ako sa ibabang labi ko para pigilang maiyak. Eto na naman ako sa puntong ito. Nakakatakot :(
Now that the wait is over
And love and has finally shown her my way
"I promise not to do what he did." parang nabasa nya yung nasa isip ko. Napatingin ako sa kanya habang kinukuha nya yung singsing mula sa cd case.
Marry me today and every day
Marry me if I ever get the nerve to say hello in this cafe
Say you will, say you will
"Marry me Biancs.. Say you will. Please." Kitang kita ko kung paano nag-iisparkle yung mata nya. Parang nagbebeg na wag ako mag'NO' na hindi ko rin naman kayang gawin dahil hindi ko siya kayang saktan. Ngayon, magtitiwala akong muli.
Ngumiti ako kahit naluluha pa rin, unti unti akong lumapit sa kanya at bumulong sa tainga nya
" I will." :)
"YES! YES! SHE WILL MARRY ME! YES! WOOOOH! DID YOU JUST HEAR THAT?! FINALLY! WOOOOH!" nagtatatalong sigaw nya. Ang saya nya. Ngayon ko lang sya nakitang ganito kasaya at masaya rin ako sa nakikita ko. Umpisa na ito ng panibagong kabanata ng buhay ko and this time, si Charvin ang magiging prince charming ko. :">
Lumapit ako sa kanya, ang layo na kasi ng narating nya kakatalon at kakasigaw eh. haha.
"Pwede mo bang isukat na sa kamay ko kung kasya yan?" natatawa ko. Tinuro ko yung hawak niyang singsing. Sa sobrang tuwa nya kasi, mukhang nakalimutan nya ng isuot sakin. Haha.
"Ah! Yes! Sorry." parang napahiyang sabi nya. Parang bata yung mukha nya. Nakapout habang sinusuot sakin yung ring pero finally, nakita ko na naman ang shining ang shimmering ngipin nya sa wagas niyang smile dahil finally, suot ko na yung singsing that symbolizes I'll soon be his, finally. :)
END OF FLASHBACK***
***
*Kring! Kring!*
*Kring! Kring!*
"Biancs, you're phone is ringing!" nakangiting sigaw sakin ni Charvs, sigaw na sweet pa rin pakinggan. Nagrereminisce pa kasi ko ng proposal moment eh.
"Ah, sorry! Hahaha!" sagot ko naman sa kanya "I'll just take this." sabi ko at bahagyang lumayo ako.
"Hello? Who's this?" tanong ko sa kabilang linya ng mapindot ko ang answer key.
"Bianca?" paninigurado ng boses sa kabilang linya, looks familiar huh?
"Yes, speaking." I said in a low tone voice.
"This is Tita Elms.." tapos biglang parang nagulo yung mga brain cells ko sa utak ko, lalo na sa sunod na sinabi nya.
"Chino got a car accident, just now."
_____________________________________________________________________________
Last one na lang. Goodbye ONS na. What can you say sa UD? Comments puhleeease. *U*