POV Cameron.
Ik keek Lisa aan. Nash had gelijk, ik heb mijn vriendschap met Madison nodig en Lisa ook, ookal heeft ze nu Manon en de rest van haar nieuwe vrienden.
"Lisa?" "Wat is er cam?" "We moeten het beide goed maken met Madison." Ze kijkt me raar aan maar lijkt zich dan te bedenken. "Oké, maak het maar goed en nodig haar hier maar uit dan. Ik moet even naar Manon, tot straks" Ze gaf me een kus en liep weg.
Ik pakte gelijk mijn telefoon en belde Madison. De eerste 3 keer nam ze niet op maar de 4e keer wel gelukkig. "Uhm.. Hey, Cameron." zegt ze een beetje twijfelend. "Hoi Madison, kan je langskomen?" "Ja, is goed. Ben er morgen oké?" "Is goed, dankjewel en tot morgen!" "Wacht! Voor je ophangt, vindt Lisa het goed?" "Ja, maar verwacht er niet teveel van. Ze is weer goed bevriend met manon en heeft veel nieuwe vrienden. Je kan er beter niks van verwachten, maar je bent welkom." "Oke.. tot morgen dan" "Tot morgen madison."
POV Lisa.
"Dus.., Cameron wil het goedmaken met Madison?" Zegt Manon om samen te vatten wat ik net allemaal zei. "Ja, dat klopt" Antwoord ik met een gedachte dat ik alles veel korter had kunnen zeggen. "Ik ga niet weer weg, ik blijf bij je, precies hier en ik ga nergens heen." Ik knik en kijk haar dankbaar aan. Ze is de beste vriendin die ik ooit heb gehad en ik zou niet weten hoe ik een hele tijd zonder haar heb gekund.
"Zeg lies, mag ik je om een gunst vragen?" Ik knik. "Mag ik Cody's nummer?" Mijn ogen worden groot en ik doe mijn best om niet te gillen. "JA!!" Ik stuur zijn nummer en bedenk dan nog een leuker plan. Ik bel hem, zonder dat Manon het door heeft. Ik zet de telefoon op luidspreker en hij neemt al gauw op. "SCHATJE!" Horen we van de andere kant. ik zie dat Manon het nog niet door heeft dus ik roep "CODY!" "LISA WE MISSEN JE ZO ERG WANNEER KAN IK JE WEER ZIEN? DANKJEWEL DAT JE EINDELIJK BELT." "Ik heb jou ook gemist! En Alli!" Ik besluit er een schepje bovenop te doen. Ik kijk naar Manon die het al niet meer houdt en begin te lachen "Ik heb trouwens een vriendin, volgensmij heb ik er wel wat over vertelt.. Manon, die zou je wel willen spreken!" "Stuur haar nummer maar lies! En kunnen All en ik komen, morgenmiddag?" "TUURLIJK, JE BENT ALTIJD WELKOM MIJN VRIEND!" "Super!! Tot morgen!!" "Doei!"
Nog geen seconde nadat ik oplegde, hoorde ik een hele luide gil naast me. "Manon, jij hebt de hele buurt ook weer wakker gegilt. Top!" Ze lacht en laat me uit. "Ik kom morgen wel langs" zegt ze met een knipoog voordat ik naar mijn huis ren.
Als ik thuis kom hoor ik dat Madison morgen ook komt. Gezellige boel de laatste tijd bij mij thuis. Ben nooit meer alleen. Ik heb het trouwens heel lang uitgesteld, maar vanaf aankomende week ga ik weer dansen. Maar alleen lessen, James is gestopt en verhuist. Ik weet niet waarom, hij heeft niet gezegt waarom, maar hij weet dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft, en dat ik hier altijd zal zijn. En anders cam wel.. Ik duik gelijk mijn bed in als ik aankom. Nash, Cam en Hayes zijn nog op, maar ik ben super moe dus ik ga gelijk door naar bed.
Als ik boven aankom, stap ik stil in bed en geef ik Daan een kus op zijn voorhoofd. "Welterusten daantje.." zeg ik zacht. Ik ga lekker liggen en val al direct in slaap, een diepe.. Hele diepe slaap.
- * - *
Als ik wakker word de volgende dag, lig ik nog alleen in bed. Ik pak mijn telefoon en zie dat het 3 uur in de middag is. Shit ! Manon zal er al zijn, en Cody en Alli? Hoe weten die nu weer waar ik woon? Of staan ze nog op het vliegtuig? Ik trek mijn joggingsbroek aan en ren van de trap af. Heel vrolijk want MIJN 2 BESTE VRIENDEN UIT AUSTRALIË KOMEN HIER !
Ik ren de trap af zo snel ik kan, "CAMERON CAMERON CAMERON!!!!!!!!!!" Schreeuw ik door het hele huis heen. Geen reactie. "JONGENS CODY EN ALLI KOMEN VANDAAG!!" schreeuw ik weer. Ik ren naar de kamer en zie cam. Ik ren naar hem toe en spring in zijn armen. Ik hoor veel gelach. Hij fluistert in mijn oor 'ze zijn er al' waar nog meer gelach na volgt. Hij laat me los en de eerste persoon die ik zie; "ALLI!!" Ik spring op haar en val samen met haar op de grond. We geven elkaar een knuffel en schreeuwen dan nog wat naar elkaar, het gevoel is waarschijnlijk wederzijds. Zij heeft mij ook gemist. Ookal was het zo ongelofelijk kort. Alli en Cody zijn net zo belangrijk voor me als Cameron en Manon. Ik kan nog geen dag zonder ze. Als we klaar zijn zoek ik Cody, die naast Manon zit. "De volgende keer als je weet dat ik kom, mag je je wekker wel zetten" zegt hij als hij doorheeft dat ik hem zie. Ik lach en spring ook op hem. "Sorry mijn vriend, ik was te druk bezig met dromen over de tijden in Australië" antwoord ik. "Zeg, heb je al gepraat met mijn super, super suuperlieve vriendin Manon?" Ik geef een knipoog aan Manon die rood wordt, terwijl ik moet lachen. "Dat heb ik zeker, en nu ga ik dat weer doen, want jij hebt nog een gast!" Hij kijkt naar manon en dan weer naar mij, met een blik van 'succes'. Ik geef de rest nog een knuffel en loop dan met Madison naar buiten, waar we op een bankje gaan zitten.
"Sorry" zegt ze. "Ik was jaloers, denk ik. Jouw beste vriend en je vriendje waren en zijn mijn 2 beste vrienden, maar ik weet dat ik dat niet voor hun ben, dat ben jij." "Voor Cameron was je, en ben je zijn beste vriendin" Antwoord ik. Ze knikt. "Met hem heb ik het ook al goed gemaakt, toen sliep jij nog. maar hoe zit het met onze vriendschap?" "Sorry, maar ik heb geen tijd voor 'vriendinnen' die hitsen op mijn vriendje. Je bent zijn beste vriendin, best. Je bent welkom zovaak je wil en we kunnen zeker vriendinnen zijn maar beste? Nee. Ik heb Manon al, en Alli, Cam, Nash, Hayes, mijn broertje en mijn pa. Verder heb ik niemand nodig, behalve Taylor, Jack, Jack, Aaron en die mensen. Maar jij zit daar niet bij. Sorry, misschien over een tijdje wel." Ze knikt. "Ik neem er genoegen mee, dankje dat je in ieder geval een gewone vriendin wil zijn. Knuffel?" "Hand." Ik geef haar een hand en sta op. Ze volgt me naar binnen. Daar zie ik dat niemand in beweging is gekomen. "Cam heeft toch vertelt dat we zo weg gaan?" Ze knikken allemaal, behalve daan maar daar zorg ik, of cam voor. Soms Manon. "Nou wat doen jullie dan in die luie stoelen van jullie? Kom daaruit en maak je klaar!" Ik til daan op en zie iedereen raar naar me kijken. "Kleed je netjes aan, maar dan ook echt netjes. We gaan uit eten, zoals cam heeft vertelt en ik voorkom dat jullie fans je gaan haten. Wanneer hebben jullie voor het laatst in real life contact met je fans gehad?" geen reactie. "Dat dacht ik, ga je klaar maken alsjeblieft." Iedereen komt uit z'n stoel en loopt naar z'n eigen (logeer)kamer.
heyy
Ik had een heeel lang hoofdstuk geschreven dus heb het maar in 2 delen gedaan. Dit hoofdstuk is dus het eerste deel :) ik had het op papier geschreven, heb nog nooit iets geschreven dat zo lang was! Naja, hopelijk was deel 1 leuk :)
Oh, en ik had verteld over een nieuw verhaal, ik zat te twijfelen of ik nog eentje over magcon wilde doen of niet. Ik ben nog niet klaar met dit verhaal dus ik heb besloten om het niet over magcon te doen! Sorry voor als je dat heel erg gehoopt had :( maar ik wil graag een andere fanfictie schrijven.. Ik ben vanaf het begin fan van one direction en ze hebben me door ongelofelijk veel heen geholpen. Veel mensen zien de jongens als kleuters of wat dan ook, maar ze hebben het in interviews gehad over de fans en hoe slecht sommige fans het hebben, ze laten zien dat ze betrokken zijn en dat is iets wat ik nodig heb en heb gehad!
Begrijp me niet verkeerd! Cameron en de rest van de jongens van magcon en mahogany! hebben mij ook helemaal te pakken, maar dat van hierboven is gewoon de reden waarom ik een verhaal over cameron én over one direction wil schrijven. Gewoon omdat cameron en niall, harry, louis, liam en zayn zoveel kunnen doen zonder het ook maar te weten (: Hopelijk begrijpen jullie het x
Probeer morgen het 2e deel te plaatsen, lukt waarschijnlijk wel aangezien ik nog steeds ziek ben.!