Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorum olarak yapmayı unutmayın.❤🌊
İyi okumalar.❤🌊
Aura Su Saltzman
"Anne bu gün benim doğum günüm lütfennn lunapark'a gidelimm!" Annem, oflayarak "Su, insanların olduğu yerlerden nefret ediyorum!" Dedi.
"Anne sadece bu günlük! Güzeller güzeli kızın on altı yaşına giriyor!" Annem, dudaklarını ısırarak "Ama bu gün yağmur var. Ben yağmurlu günleri sevmem." Dedi.
"Anne bırak şu batıl inancını!" Annem, kaşlarını çatarak "Kız annenle ne biçim konuşuyorsun sen! Terlik geliyor haa!" Dedi.
Dudaklarımı büzerek "Anne, yağmurlu günlerde sırf başına kötü bir şey geldi diye hep gelecek diye bir şey yok! Ya benim için gidelim." Dedim.
Annem, başını olumsuz anlamda salladığında koltukta tepinerek "Anne yaaaa!" Dedim. Annem, terliğini çıkarıp "Kız anneye yaa denmez!" Dedi.
Sinirle ayağa kalkıp "On altı yıllık hayatım boyunca sırf insanlara olan nefretin yüzünden beni evde eğitim görmemi sağladın bir şey demedim, sırf karşı komşunun oğluyla merhabalaştık diye beni bir ay evden çıkarmadın ses etmedim, gerekmedikçe evden çıkmamamı söyledin ben tamam dedim, arkadaşım olmaması gerektiğini söyledin ben yine sana tamam dedim ve sorgulamadım, bana asla birine aşık olmamamı ve güçlerimi gizlemem gerektiğini söyledin ben yine sana tamam dedim. Ben bunların hiçbirine itiraz etmeyip sorgulamadan yaptım! Senden sadece bir gününü bana ayırmanı istedim ama sen bir batıl inancın yüzünden kabul etmiyorsun!" Dedim ve odama koştum.
Odamın kapısını sertçe kapatıp yatağımın üzerine oturup yastığımı sinirle sıkmaya başladım. Annem odama girdiğinde kafamı tavırlı bir şekilde çevirip "Seninle konuşmak istemiyorum!" Dedim.
Annem yanıma oturup saçlarımı okşayarak "Su, bu hayatta daha çok öğreneceğin şey var aşkım. Ben seni bencil, sadece kendini düşünen, acımasız ve kalpsiz insanlardan korumaya çalışıyorum. Bana zarar verdikleri gibi sana zarar vermelerinden korkuyorum aşkım!" Dedi.
Kafamı anneme dizine koyup ona merakla bakarak "Sana ne yaptılar ki bu kadar onlardan nefret ediyorsun anne?" Dedim. Annem, gülümseyerek "Sana anlatma zamanım geldi." Dedi.
Annem saçlarımı okşayarak "On yedi yaşındaydım senin gibi insanları çok merak ediyordum. Bir gün denizden çıkıp insan formumla onların arasında merakla gezerken babanla tanıştım. Sonra ona deli gibi aşık oldum." Dediğinde ikimizde sinirle aynı anda "Serefsiz herif!" Dedik.
Annemle ayni anda güldügümüzde annem ciddileşip "Neyse, o da o zamanlar on yedi yaşındaydı. İstanbul'a ailesi ile tatile gelmişti. Ben babana öyke aşıktım ki türümü terk edip onun ülkesine göç ettim. Bu mallıkları yaparken meğersem türümde benim peşimden gelmiş. Ben babanın bana deli gibi aşık olduğunu sanarken o beni en yakın arkadaşım olan insan bir kızla aldattı. Biz deniz kızları seversek sadece bir kere severiz. Sevdiğimiz kişi bize tüm kalbiyle sevmezse içimizdeki sonsuz aşk bizi yiyip bitirir. Bu aşk beni yok etmeye başladığında sana hamile olduğumu öğrendim. Babam Poseidon, ikimizin yaşaması için güçlerimi ve tahtımı elimden aldı. Sen beş yaşına gelene kadar baba ve arkadaşım beni kandırmaya devam etti. Arkadaşım seni ve beni ortadan kaldırmak için avcıları üzerime saldığında yağmur yağıyordu. Babam ve türüm ikimizi korumak için onlarla savaştı." Dedi.
Annem gözünden akan yaşı silip "O gün ikimiz dışında bütün deniz kızları öldü. Baban benim ve senin deniz kızı olduğunu öğrendiği gün de yağmur yağıyordu. Baban sırf doğaüstü varlığız diye bizi ölüme terk etti." Dedi. Kafamı annemin dizlerinden kaldırıp anneme sıkıca sarılarak "Seni üzdüğüm ve o adamın kanını taşıdığım için özür dilerim anne." Dedim.
Annem, bana sıkıca sarılıp "Bu sana vasiyetimdir. İnsanlara asla güvenme Su, onlar ne kadar kötüyse sen yüz katı kötü ol, asla kendini ezdireme, asla onlara muhtaç olma, onlara asla gerçek benliğini gösterme ve asla aşık olma!" Dedi.
Annemden ayrılıp "Sana söz veriyorum anne!" Dedim. Annem, gülümseyerek ayağa kalkıp "Hadi hazırlan lunapark'a gidiyoruz aşkım!" Dedi ve odadan çıktı.
Annemle ellerimizde ki pamuk şekerle lunaparkın içinde eğleniyorduk. Yağmur yağmaya başladığında annemle hızlıca bir köşeye geçtik. Annem, ellerini uzatıp yağmurda ıslanmasını sağlayarak "Sana neden su ismini verdim biliyor musun?" Dedi.
Gülümseyerek "Çünkü seni seven tek gerçek aşkın Su." Dedim. Annem gülümseyerek ellerini çekip boynundaki kolyeyi çıkarıp bana takarak "Aura, ilk ismini gereksiz baban vermişti. Bende benden bir parça taşıman için sana ikinci adın olan sonsuz aşkım Su adını verdim." Dedi.
Gülümseyerek kolyeye bakmaya başladığımda annem "Bu kolyeyi bana annem on altıncı yaş günümde vermişti, ona da annesi on altıncı yaş gününde vermiş. Bu kolye seni bütün kötü güçlerden koruyacak. Kolye deniz kızı göz yaşıyla kızın kötülükten korumak isteyen büyük büyük büyük annem tarafında yapıldı." Dedi.
(Kolye)
Annem elini cebine atıp "Şimdi sıra sana doğum günü hediyem." Dediğinde annem birden gözlerini büyüterek "Mikael!" Dedi ve beni kendine çekip sıkıca sarılarak döndürdü.
Annem, birden benden ayrılıp kanlar içinde sırılsıklam olan betona düştü. Karşımdaki adam elinde annemin kalbini tutarak canice gülerek bana bakıyordu.
Tüm gücümle çığlık atıp adamın kan kusmasını sağladım. Hızlıca annemin yanına gidip ağlayarak "An-ne bırakma beni!" Dedim. Annem gözlerini sonsuzluğa kapatmadan önce elinde sıkıca tutuğu şeyi elime bıraktı.
Annemi sarsarak "Beni bırakamazsın!" Dedim. Bana ve anneme bakan insanlara dönüp "Yardım edin!" Dedim. Adam karşıma geçip "Sana kimse yardım edemez!" Dediğinde insanlar gitmeye başladı.
Adam birden boğazımdan tutup beni ayağa kaldırıp fırlattı. Başımı sert bir şekilde yere vurduğumda görüşüm bulanıklaşmaya başladı. Annemin elime verdiği madalyon tarzı şeye bakmaya başladığımda birden içi açıldı. Sağ tarafında annem ile birlikte olduğumuz bir resim vardı. Sol tarafında ise annemin bana odamda söylediği;
İnsanlara asla güvenme Su. Onlar ne kadar kötüyse sen yüz katı kötü ol, asla kendini ezdirme, asla onlara muhtaç olma, onlara asla gerçek benliğini gösterme ve asla aşık olma! Yazıyordu.
Yazının köşesinde;
Asla pes etme ve korkma. Cesur olup kendine ve güçlerine güven aşkım! Seni tüm kalbimle seviyorum bunu asla unutma.
Yazıyordu. Ayağa kalkıp bana doğru gelen adama elimi uzattığımda yağan yağmur tüm şiddetiyle onun üzerine gitmeye başladı. Adam, birden ortadan yok olunca elimi indirip madalyonu boynuma takıp annemin yanına koştum.
Annemin cansız cesedine sarılarak ağlamaya çalıştım ama yapamadım. Deniz kızları asla ağlayamaz! Lanet ederek tüm gücümle çıglık attım.
Yine aynı günü görüyorum. Her gün her gece annemin ölümü gözlerimin önüne geliyor. Yattığım yataktan inip yetimhanenin penceresine doğru yürümeye başladım.
Annemin ölmesi üzerine nerdeyse bir yıl oldu. O lanet günden beri beni annem dışında bir ailem olmadığı için aptal insanlarla aynı yetimhanede kalıyorum.
Derin bir nefes alıp pencerenin önüne oturduğumda yağmur yağmaya başladı. Siktir ya! Anlaşılan bu gün kötü bir gün olacak.
Polisler, annemi öldüren adamı bulamamışlardı. Hatta bana inanmamışlardı bile! O adamı bulacağım! Onu kendi ellerimle öldüreceğim. O güne kadar yaşamam lazım. Onu öldürdüğüm gün annemin yanına gideceğim.
Karnıma kadar gelen uzun zincirli madalyonumun içini açıp annemle olan resme bakmaya başladım. Onu deli gibi özlüyorum. Umarım bir an önce o adamı bulup öldürürüm de kendimi öldürüp annemin yanına giderim.
Madalyon multimedya da
Bu kurguyu nasıl buldunuz?
Alaric'e kazık sokma partisi yapalım diyenler? 🙌🙌🙌
Sizce yeni bölümde neler olacak?
Yorum yapmayı ve vote atmayı unutmayın.❤🌊