KABANATA 59
Ayumi's Point Of View
Makailang ulit na kong napapalunok ng sariling laway dahil sa tensyong nararamdaman ko sa kasalukuyan.
“Pasensya na po kayo tito, pauwi na din po yun sila dad.” hinging paumanhin ko habang pinaghahainan ng makakain ang parents ni Vlad.
They are all here now sa bahay namin and I am pertaining to my mom and dad's house not the private residence of my real parents.
“Okay lang hija hindi naman kami nagmamadali tyaka may kailangan talaga kasi kaming pag usapan ng parents mo kaya willing kaming maghintay kahit pa anong oras sila dumating,” nakangiting ani pa ng mommy ni Vlad.
Waaah bakit ba kasi sila nandito huhu. Buti nalang at dumaan din muna ko dito kanina para kunin ang ilan ko pang mga gamit dahil pansamantala muna talaga sanang titira ang buong pamilya namin sa bahay nila ama pero bigla silang dumating kaya di ko na nagawa pang makaalis at agad na tinawagan sila mommy na umuwi dito dahil nga hinahanap sila ng buong pamilyang Salvador.
Buti nalang din kamo at may inutos si ama kay Lucas kaya di na niya ko nasamahan kanina pauwi dito kundi ay baka nagpang abot pa sila eh alam na ng buong pamilyang Salvador kung sino ba talaga ang isang Lucas Manrique at kung saang pamilya siya nabibilang.
James were also not here dahil nagpapagaling pa ang isang yun, actually di naman talaga grabe yung natamo niya sadyang tamad lang talaga siya pumasok kanina kaya siya wala din ngayon.
“Sissy nasan nga pala si Ice?” pagkuwan ay biglang tanong ni Krizele and she's looking for my brother.
“Krizele he's way older than you, gumalang ka nga.” sasagot na sana ako sa tanong ni Krizele kaso naunahan akong magsalita ni kuya Kirb.
“No! Hindi ko siya pwedeng i-kuya, he's my fiance duh?” halos sabay-sabay na nasamid ang buong mag-anak dahil sa sinabing iyon ni Krizele.
“You're crazy, di pa nga kami kasal ni Ayumi uunahan mo pa ko.” dahil sa sinabing iyon ni Vlad ay turn ko naman para masamid sa sariling laway. What the heck is he saying!?
“Bro, di ka naman nagpopropose so di talaga kayo ikakasal, asa ka pa.” Nakangisi pang pang-aasar ni kuya Kirb sa kapatid.
Grabe kung magpalitan sila ng salita ay parang wala iyong taong pinag-uusapan nila.
“By the way Yumi, nasan nga pala ang pamangkin ko? Miss ko na siyang kargahin.” pagkuwan ay naitanong naman ni Sir Mel.
Tila umatras bigla ang dila ko dahil sa tanong niyang iyon. My baby Gio is in my real parents' house for goodness sake.
“K-Kasama po nila mom and dad, n-namasyal po sila.” pagkasabi non ay mabilis kong kinuha ang cellphone ko at pasimpleng nagtext kay mommy at tinanong kung kasama ba nila si Gio pauwi.
“Thanks God.” Wala sa sariling sambit ko nang mabasa ang reply ni mommy na nagsasabing kasama daw nila pauwi ang anak ko.
“What are you thanking for hija?” napakurap-kurap ako nang marinig ang tanong na iyon ni tito. Oh my gosh, ayumi bat ba ang hilig mo magsalita ng wala sa sarili?
“Ah eh, ahm malapit na daw po kasi sila m-mom hehe.” super awkward na sagot ko sa kanila dahil lahat sila ay animong naghihintay sa anumang lalabas na salita mula sa bibig ko.
And it was as if on cue ay biglang bumukas ang pintuan namin at iniluwa niyon sina mommy at daddy habang karga si baby Gio and oh! Kasama din pala nila si kuya Ice na siyang huling pumasok.
“Good evening Mr. and Mrs. Grefaldo,” saad ng daddy ni Vlad tyaka pagkuwan ay sabay-sabay nang nagsitayuan ang buong mag-anak ng Salvador upang bumati sa pamilya ko.
Tumango lang din si daddy bilang sagot tyaka ngumiti naman ang mommy habang si kuya ay napakamot lang sa ulo.
“Mi-mi-Mimiii,” pakinig kong magiliw na sambit ni baby Gio tyaka parang excited na inextend ang braso na animong sinasabing kargahin ko siya. I automatically smile because of the thought.
“Aw, my baby I miss you so much,” agad akong lumapit para kunin ang anak ko mula kay daddy tyaka hinagkan-hagkan ito.
My son giggled and then he hugged me tight. He's so sweet!
“Hindi na kami magpapaligoy-ligoy pa Mr. and Mrs. Grefaldo, naparito kami upang humingi ng pahintulot sa inyo.” Sabay-sabay kaming napalingon nila mommy sa nagsalitang parents ni Vlad.
“Pahintulot? Hmm permission for what Mr. Salvador? Let me hear it.” Saad ni dad tyaka naupo sa mismong harapan nina tito at tita.
“Nais naming isama si baby Gio sa parade ng aming pamilya bukas sa pagsalubong sa parag--- I mean, sa major sponsor ng Salvador University.” Nagpantig ang aking tenga sa narinig. Did I heard it right?
Well, wala naman sana akong problema about sa parade o kung ano man yun at lalo na sa pag acknowledge ng pamilya nila sa anak ko but is it just me or tama ang pagkakarinig ko sa word na 'paragon' though hindi naman buong nasabi but it definitely looks like that was the word he was about to say really. Medyo nakaramdam ako ng pangamba dahil sa naisip.
“Is it necessary?” Halata ang pagtutol sa tono ng pananalita ni mommy.
“Tita please... Gio is my son and I have been hiding him for almost 2 years now. I can't take it anymore that's why this time, I want to show to everyone how proud I am with my child.” Awtomatiko akong napayuko dahil sa sinabing iyon ni Vlad. H-He loves our son so much.
“Nandoon na ko Vlad, oo naiintindihan kita pero kasi school yun, eskwelahan kung saan pareho kayong nag aaral ni Ayumi. Ano nalang sa tingin niyo ang sasabihin ng mga kapwa niyo estudyante pag nalaman nilang may anak na kayo ni Ayum----
“They already knew mom.” matabang kong turan sa kalagitnaan ng pakikipagtalo ni mommy.
“What? When did it happen? Bakit wala ka man lang nakwento samin? Did they bully you? Hurt you? Come on baby tell me,” puno ng pag aalala at mabilis na nakalapit sa akin si Daddy para kamustahin ako.
“I'm fine dad, V-Vlad did take the blame.” umiwas ako ng tingin pagkasabi non. I don't really know how to face all of them right now.
“Responsibilidad ko iyon,” pakinig ko pang sambit ni Vlad bilang sagot sa sinabi ko.
“Please Mr. and Mrs. Grefaldo, please let us bring Gio tomorrow.” muling pakiusap ng mommy ni Vlad kaya minabuti kong ako na ang sumagot.
“Paano ako makakasiguro na ibabalik niyo sa akin si Gio after the parade---
“Ayumi No!” my mom interrupted me. Hindi talaga siya sang ayon sa gusto ng mga Salvador.
“Mom, Gio is my son but he is also a Salvador at hindi natin maitatanggi iyon.” Hinarap ko si mommy para paliwanagan.
“Pero anak----
“Let us trust them for now mom, Gio is their own blood after all.” Nasisiguro kong hindi nila ipapahamak ang anak ko kaya confident akong ipagkatiwala sa kanila ang bata.
“You can go with us Ayumi para maging at ease ang pamilya mo.” Seryosong saad ni Vlad na siyang ikanakunot ng noo ko.
“What? No need for that, just bring Gio home tomorrow after the parade---
“Go with them Ayumi, I don't really trust that Salvador. Paano kung hindi nila ibalik satin si Gio?” Dad interrupted me.
“No dad it's okay---
“Minsan na nilang sapilitang kinuha sa atin si Gio, don't you remember that Ayumi?” Bigla akong natahimik dahil sa sinabing iyon ni dad. He's right! Salvador clan did kidnapped my son.
“B-But I'm not a S-Salvador.” mahinang turan ko dahil iyon naman talaga ang totoo.
“That's okay you'll gonna be a Salvador soon anyway.” awtomatiko kong inirapan si Vlad dahil sa sinabi niya.
Di rin nakatakas sa paningin ko ang simpleng pagngisi ng mga kuya niya matapos marinig ang banat niyang yun. Tss.
“Nice one dude.” biglang komento naman ni kuya Ice na sinundan agad ng batok galing kay daddy.
“Dad naman!” reklamo ni kuya habang kinakamot ang parte kung saan siya binatukan ni daddy. Buti nga sakanya tss.
“I guess we are all settled now, Ayumi and baby Gio will join us tommorow in the parade.” Anunsiyo naman pagkuwan ng daddy ni Vlad na siyang ikinatahimik ng lahat.
“By the way Mr. and Mrs. Grefaldo kailangan din po pala kayong pumunta sa school bukas dahil magkakaroon din po diretso ng parents meeting to discuss the students' performance in school this past few months.” biglang singit naman ni sir Mel na siyang tinanguan naman kaagad ni Daddy.
“That's great then, nang sa gayon ay mabantayan na din namin diretso si Ayumi at ang apo ko.” Saad pa ni mommy.
“Mom pano naman ako?” biglang singit ni kuya na siyang ikinatawa ko ng kaunti. Kahit kailan talaga ay napaka isip bata din nito ni kuya hays.
“You're so cute,” komento ni Krizele na siyang ikinasamid naming lahat including kuya Ice himself.
“Ah hehe.” awkward na tawa ni kuya na mabilis ding nag iwas ng tingin habang sabay-sabay na napailing nalang din ang buong pamilyang Salvador except Krizele na abot langit ang ngiti sa mga labi.
.
.
.
Malalim ang naging buntong hininga ko matapos makaalis ng pamilyang Salvador sa bahay namin.
“Don't worry baby kasama mo kami bukas, hmm?” hinawakan ako ni mom sa balikat para aluhin. Marahil ay napansin niyang ang aking pagkabahala.
Tumango nalang din ako bilang sagot. Salamat at palaging narito ang pamilya ko para pagaanin at palakasin ang loob ko.
Pagkatapos kong patulugin si baby Gio sa kwarto ay bumaba na akong muli sa sala dahil hindi pa naman ako inaantok at paniguradong di pa ako makakatulog.
*Phone ring
Sa kalagitnaan ng panonood ng tv naming mag anak ay biglang tumunog ang cellphone ni dad na mabilis din naman niyang sinagot habang ako ay mas piniling halungkatin na lamang ang aking cellphone dahil di rin naman ako makarelate sa palabas.
I opened my Facebook account and there I saw common posts at syempre hindi mawawala sa newsfeed ko iyong issue tungkol sa amin ni Vlad dahil panay din ang mention nila sa akin. Bigla din tuloy akong nagsisi na pinagkaabalahan ko pa na i-accept ang friend requests nila noon gayong huhusgahan rin lang pala nila ko ngayon, tsk.
Pinindot ko ang notification bar at nakitang may notification about sa parents meeting na magaganap bukas. So para pala ito sa lahat ng estudyante ng SU grabe eh ang dami kaya ng students sa SU edi dodoble nyan bukas ang dami ng mga tao hays, Sino ba kasing may pakana nung parade na yun nang makurot ko sa singet, kairita naman oh!
Panay pa ang basa ko ng ilang mga posts nang bumalik na sa sala si daddy at tinawag ako.
“Bakit po daddy?” I asked him.
“Your parents will come tommorow, I mean your real parents.” anunsiyo niya na siyang ikinabilis bigla ng tibok ng puso ko.
“Dad hindi pwede! They can't be at school maraming tao ang pupunta, I'm not yet ready for----
“They'll come as Lucas' parents don't worry, kami pa rin ng mommy mo ang aattend para sayo.” bigla akong nakahinga ng maluwag sa sinabing iyon ni daddy pero bakit kailangan pa nilang pumunta? Ang akala ko ba ay hindi nila nais ipaalam sa buong mundo na buhay pa sila?
“I know what you're thinking baby but they have already made their decision, they will going to use the event tomorrow as an opportunity to tell everyone that they are very much alive and still kicking.” Tila tinakasan ako bigla ng lakas ng loob para magsalita dahil sa narinig. That'll gonna be a big scene then.
“Woah! Really dad? Now I'm excited.” ngumisi pa ng nakakaloko si kuya Ice matapos sabihin iyon. Tila hindi ko ata magugustuhan ang kung ano mang tumatakbo ngayon sa utak ng kapatid ko.
“It's showtime! HAHAHAHA” sigaw pa ni kuya tyaka humalakhak ng para bang isang demonyo. Mukhang nahawaan na siya ni James sa kalokohan.
To be continued.....
©Mikireyaki(Mamikay)
FB Account: Mikay Aespen Tanaka