[65] BACK HUG
GAIL'S POV
The next day, I woke up as early as I can. Unang araw ko ngayon dito sa isla kaya I have to be productive. Tutal naman, ang aga ko natulog kagabi dahil na rin sa pagod sa byahe. Kailangan kong bumawi ngayon. Ipagluluto ko sila ng breakfast!
Naligo muna ako't nag-ayos ng sarili. Good thing, tulog pa sina Chloe,Sandy at Lovely pati na rin yung girl na kasama ni Wayne. I wonder why Chloe didn't take Claine with her in here? Oh well, baka nasa grandparents niya ang inaanak ko.
Quarter to 6AM na nang bumaba ako. Nasa stairs pa lang ako nang maamoy ko na yung garlic scent mula sa kitchen. Napahinto tuloy ako. Dang! Naunahan ako. I should have woke up earlier than whoever that person is. But anyway, I still made my way down to the kitchen. Napahinto nalang ako sa doorway nang makita ang back figure ng isang lalaking nagluluto.
"Nathan?"
Huminto siya't lumingon habang hinahalo ang fried rice na niluluto niya. At muntik na akong mapatili nang bumagsak yung sandok niya. Woah! Buti nalang sa counter bumagsak.
"GAIL?"
Hindi na ako nagtaka kung bakit siya nagulat sa presensya ko. In the first place, I shouldn't be here.
"Hello...?" bati ko pagkatapos humila ng upuan paharap sa kanya.
Pinatay niya muna ang stove bago niya ako hinarap. Mukhang nag-aalangan siya kung paano ako kakausapin. "Gail, anong ginagawa mo dito? Hindi naman sa ayaw kitang nandito pero diba---"
"Tumakas ako. Is that reason enough for you to stop asking?" Hindi naman sa nagtataray ako pero nakaka-stress lang na pag-usapan kung paano ako napadpad dito. Argh, in fact, up to this point, I still don't know why I went here!
"Oh, nagulat lang naman ako," napatikom siya ng bibig at saglit akong tinignan. "Sabihin mo nga sa akin, Gail, may problema ka ba?"
"Ako? May problema?"
Tinango niya ang ulo niya. "Uulitin ko. Hindi naman sa ayokong nandito ka, pero diba engaged ka na? Hindi magandang ideya na tumakas ka at pumunta dito ng hindi kasama ang fiancee' mo. Lalo na't alam mo na... Nandito si---"
I raised my left hand to stop him. "Stop right there, Nathan." Huminga ako ng malalim at ngumiti ng pilit. "Look, I got your point. Hindi talaga magandang idea yun. Pero hindi ko alam kung bakit may kung anong nasa loob ko na bumubulong sa akin na magpunta dito't iwanan si Fifth sa Maynila. Hindi ko talaga alam. God!"
Frustrations. Geez, hindi ko na alam kung bakit ako nagkakaganito.
Hindi na siya umimik pa. Matagal lang siyang nakatitig sa akin, hanggang sa nilapitan niya ako at ipinatong ang kamay niya sa ulo ko.
"Nathan, please. Habang nandito ako, pwede bang kalimutan muna natin kung ano ang naiwanan ko sa Maynila? Gusto ko lang mag-relax. Nahihirapan na ako sa totoo lang. Napakagulo ng isip ko lately," I pleaded.
Ngumiti siya habang ginugulo ang buhok ko. "Well, it wasn't a bad idea afterall. Okay na rin yung pumunta ka dito nang makapag-isip-isip ka. Mukhang kailangan mong pag-isipan ang naging desisyon mo nung nakaraan."
I stared back at him. He is still the old Nathan he used to be way back when we were together.
I smiled at the memory. Glad that Kaye Anne has caught a big fish for herself.
"... So, okay lang ba na tulungan mo akong magluto? Kailangan ko nang tapusin ito bago magising ang asawa ko," pag-iiba niya ng usapan.
"Sure..."
KURT'S POV
Everyone was still sleeping when I woke up. I had to take a shower first before heading out of the bedroom. Besides, I don't wanna go out with a stinky smell on me. Darn, that would be one hell of a turn off to her, for sure.
Speaking of her, I snapped out when I saw the time on the digital clock. It's already past 6, and I need to cook breakfast for Crystal before she wakes up. Sh*t, I should have known better. I must not cook fried for her. She must be sick of fried sh*ts that Travis cooked for her.
I was making my way down the stairs while I thought of a food to cook. Should I toast a bread or make a sandwich instead?
"Sandwich would be better," I thought as I quickly took big steps towards the kitchen. I stopped midway when I heard two voices inside.
"Dapat si Kaye Anne yung katulong mo sa pagluluto dito at hindi ako eh." Surely, that's Crystal. The fvck. Why did she have to wake up earlier than me?
Nathan chuckled. "Knockout pa. Napagod kagabi."
"Sa byahe? Kung sabagay... Napagod din ako eh."
And then, Nathan's hearty laugh filled in the four corners of the kitchen. I hate it whenever I see Crystal with Travis, but I also don't even know why I'm also hating the sight of Crystal with Nathan. For some reason, my head throbbed in pain that I had to touch it and then grab a fistful of hair to ease the pain. Sh*t, here goes my migraine again!
"Sa byahe lang ba napapagod? Hahaha!"
"Ewan ko sayo, Nathan!"
I stepped back and pushed my back against the wall. I continued fisting my own hair and then shut my eyes close. Darnit! My head is aching... literally aching!
"Sh-it," I hissed as I tried myself to go back upstairs. I almost crawled back to our bedroom and then plopped myself on the bed.
I tried to relax myself and took few deep breaths when a memory flashed into my mind.
... a memory that was so vivid that I could see two faces through it.
"Wow, you're really different, Yam."
"Mahal mo na ako niyan?"
"Seriously, Nathan? Tinatanong pa ba yan? Love naman talaga------"
"Yam, don't worry, pinamukha ko sa kanya na wala na siyang babalikan. I don't love him at all."
"Totoo naman ba yun, Yam?"
"Oo naman, ikaw ang love ko ngayon."
"Yam..."
"Yam..."
"Yam..."
"Yam..."
"Sh*t... Sh*t... Sh*t!" I hissed as I hit my own head with my palm. Too much memories I don't need to remember.
I sighed as I slowly felt better. I didn't know I fell asleep until somebody poked me at my shoulder.
"Kurt..." that was Alex's voice so I flickered my eyes open. "Are you okay?" He showed to me his thumbs up.
"Yeah..."
"Panay ang ungol mo dyan. Akala ko nga binabangungot ka eh umaga naman na. Ayos ka lang ba talaga?"
I got up and touched my head. Sweat dewed on my forehead so I had to wipe it through my palm. "I'm fine. I was just dreaming...."
"Oh, I see. Una na ako sa baba. Nandun na silang lahat. Tanghali na. Baka hinahanap ka na ni Gail."
That turned my switch on. Alex walked towards the door when I called him. "Alex..."
He stopped and turned to me. "What?"
I really am hesitant to ask this kind of question, but I think I fcking need to. "Was... Yam an endearment of Crystal and Nathan before?"
His mouth fell half-open in shock perhaps. I was about to take back what I have asked when he answered, "Oo. May naaalala ka na ba?"
That sent a sting into my chest. So, that answers why I felt like I want to grab Crystal from Nathan awhile ago.
"... Diba alam mo ng mag-ex sila? Nakuwento na namin yun sayo, pati ni Nathan mismo. Naaalala mo ba?"
I sighed deeply and motioned him to go out. "Yeah, thanks. Leave me alone now."
As soon as he shut the door close, I took my bag on my bedside and rummaged through it. There I looked for my notebook and jotted down all the memories I have remembered awhile ago.
For the past years I've got this amnesia, I thought of jotting down all the memories played on my mind. That way, it would surely be a big help for me to get back in my old self.
Whenever I'm free, I re-read all the things I've written here. I can't help but to smile at the memories I've had and through this, I am eager to ease this amnesia off me as soon as possible.
After re-reading the first three pages of it, I decided to go out of the bedroom and I think God's in favor to me today because I caught Crystal standing infront of the master's bedroom. She was hesitant if she should knock or not, so I had to go to her and stop her hand.
She turned to me, shock registered on her face. "Kurt, nakakagulat ka naman!" Then she pulled her hand from me.
"Don't disturb them," I whispered and pulled her away from the room. I knew Kaye Anne and Nathan were inside and I know for sure that they need to be alone. "They must still be sleeping."
"Hindi no'. Gising na yun. Mag-11 na kaya. Gigisingin ko na!"
She was about to go back there when I pulled her again. "Don't mind them."
She narrowed her eyes, threatening me. "Gutom na ang pinsan ko. Ano ka ba! 11 na nga eh. Baka tinatamad lang bumangon. Nasa baba na si Nathan eh."
"Stop worrying about her. She must be fvcking tired from last night, you know."
She eyed me innocently and turned to the door. "Grabe namang pagod nun," she mumbled. "Bakit naman ako napagod din, pero maaga namang nagising."
I chuckled and can't help but to shook my head in amusement. Seriously, she didn't get my point. "Maybe they got from one hell of a hot night, I guess?" I straight-forwardly said.
Her cheeks beet red at my answer. For a 26 year-old lady, she still looks innocent. "Ah, sorry. Nakalimutan ko. Tara na, tayo nalang ang kumain ng prinepare ko sa veranda."
Cute and innocent... Hmm, are those two of the million reasons why I fell for her?
GAIL'S POV
Wala ako sa sariling nagsa-slice ng pancake ko. I can't believe this! Ang inosenteng pinsan ko, hindi ko matanggap na may asawa na at ginagawa na niya ang bagay na yun.
"What time did you wake up?" Kurt asked as he poured syrup onto his pancake. Nandito kami ngayon sa veranda. Sabi kasi ni Nathan kanina, sabay-sabay nalang daw kaming kumain dito. Yun nga lang, hindi pa rin talaga magising ang butihin niyang asawa. Geez, maghahoneymoon na nga lang, bakit dito pa?
"Did you sleep well?"
"I did," sagot ko bago sumubo ng pancake. "Nagising lang talaga ako ng maaga para magluto ng breakfast."
"With Nathan? You should have just knocked me at my room," iritadong sabi niya. Ano na namang topak ang meron siya ngayon? Bakit napakairitable niya?
"Naabutan ko lang siyang nagluluto dun kaya tinulungan ko nalang siya. May masama ba dun?"
Umiling siya pero hindi para 'humindi' kundi para sabihing 'ibang klase ka'. "But you should have at least, wake me up. I would have cook for you."
Tinapunan ko lang siya ng tingin bago ako umiling at kumain nalang. Tantrums... Bakit nagtatantrums ang isang Tristan Kurt Lee sa harapan ko?
"Basta bukas, gisingin mo ako kapag nauna kang nagising," sabi niya makalipas ang nakamamatay na katahimikan sa pagitan namin. Actually, it's been minutes since we dropped that topic off. Hindi pa pala siya nakaka-get over.
"Crystal..."
"Oo na, oo na. Para kang bata."
"Good."
There was a dead silence again. Not actually a dead silence dahil masarap sa pandinig ang alon sa dagat pati na rin ang huni ng mga ibon. Natapos nalang akong kumain ay hindi pa rin kami nag-iimikan, kaya tumayo na ako at sumandal sa railings overlooking ang dagat.
"24 na pala bukas no'? Christmas Eve," pagbubukas ko ng topic. Naaalala ko bigla si Fifth. Bukas na pala ang birthday niya. Mas lalo tuloy akong nagiguilty sa ginawa ko sa kanya. Ano na kayang nangyayari ngayon sa Maynila?
"Nagsisisi ka bang sumunod dito sa amin?"
Hindi ko siya nilingon. Nanatili akong nakatingin sa magandang tanawin sa harapan ko. Magsisinungaling ako kung sasabihin kong pinagsisisihan ko dahil alam ko naman sa sarili kong gusto ko talaga silang makasama.
"Hindi," tipid kong sagot.
"Pero nagsisisi ka bang umoo sa proposal niya?"
Natigilan ako sa tanong niya. Bumilis ang tibok ng puso ko. Ayokong pag-usapan ang nangyari noong gabing yun. God knows how pressured I was that night infront of the guests and most especially with my parents.
"Crystal, ganun mo na ba talaga siya kagusto para umoo sa proposal niya ng ganun kabilis?"
Napakapit ako sa railings at pumikit ng mariin. Ayokong sagutin ang tanong niya. Napapahamak ako ng sarili ko tuwing sumasagot sa mga tanong sa pambihirang sitwasyon.
"... I almost died when I heard you say yes to him. I even almost gave up, but you showed up here so I think there's no reason for me to stop."
Napahigpit ang kapit ko sa railings nang yakapin niya ako mula sa likuran. Geez, mas lalo tuloy nagwala ang puso ko. God, Kurt! Why are you doing this to me?
"Kurt, s-stop it..." saway ko sa kanya pero dahil sa panghihina ko ay nagresulta ito sa isang bulong. I tried to remove his arms around me but he just hugged me tighter.
I surrendered when I felt him leaned his chin over my left shoulder. I felt weaker when he held both of my hands against my stomach, hugging me comfortably.
... and I had to close my eyes to savor the feeling. Unti-unti nang lumilinaw ang isip ko.
"I love you eventhough you love hurting me."
Pinisil niya ang mga kamay ko at idinikit ang labi niya sa pisngi ko. Tila sumabog ang dibdib ko sa ginawa niyang yun. Malinaw na siya lang talaga ang nakakapagparamdam sa akin ng ganun.
Si Tristan lang...
F L A S H !!!!
Sabay kaming napalingon sa direksyon ng ilaw. Mabilis kong kinalas ang yakap sa akin ni Kurt nang makita si Wayne sa kabilang bintana na may hawak na digicam at mukhang kinuhanan pa kami ng picture. Oh my!
"What the hell, Wayne?!?" Kurt roared.
Awkward na tumawa lang si Wayne at nagpeace sign sa amin. "Sorry, picture perfect moment eh. Sige, tuloy niyo lang yan," saka siya bumulong na rinig naman namin, "Takte, akala ko nakapatay yung flash nito."
Nung umalis na si Wayne ay nagkatinginan kami ni Kurt. I don't feel awkward with him anymore. Kung dati ay umiiwas ako ng tingin pagkatapos ng ganitong klaseng pangyayari, ngayon ay napangiti nalang ako at natawa.
"Si Wayne. Hindi pa rin nagbabago," sabi niya.
I giggled and then shrugged my shoulders. "Kaya nga. Tara na sa baba?"
We exchanged smiles as he took a hold of my hand. Hinintay niya ang reaksyon ko sa ginawa niyang yun, pero nanatili lang akong nakangiti at...
"Let's go, Tristan."
Hinawakan ko pabalik ang kamay niya.
Unti-unti ng nabubuo ang puzzle sa isip ko. Kaunti nalang, maaaring magbago ang ikot ng mundo.
KAYE ANNE'S POV
"Hala!!" impit na sigaw ko nung i-check ko yung bedsheet ng kama namin. Wala na si Nathan sa tabi ko pagkagising ko. Ang walangya! Pagkatapos ng lahat-lahat, nang-iiwan lang?
Dugo...
Nakakita ako ng dugo sa bedsheet. Waaaaaahh! Wala na! Wala na! Ang pinakaiingatan ko mula ng magdalaga ako ay nawala na. Oh my God! Hindi pa rin ako makapaniwala!
Tok! Tok! Tok!
Nataranta ako nang may kumatok sa pinto. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko para mahiga ulit at mag-pretend na natutulog. Shemay, 11:30 na! Push mo yan, Kaye Anne. Matulog pa more.
Bumukas ang pinto at kasabay nun ay narinig ko ang boses ng taong may sala sa sakit na nararamdaman ko ngayon. I'm feeling torn!
"Kulet, wala kang balak na gumising dyan?" Si Nathan.
Napakagat ako sa labi ko at automatikong naglaro sa isip ko ang pangyayari kagabi. Oh my! Oh my! Erase. Erase. Erase!! May time ka pa talagang i-reminisce yung nangyari kagabi, Kaye Anne? Baliw ka talaga.
Nag-iinit tuloy ang pisngi ko. Again, pisngi ko lang ang nag-iinit huh?
"Kaye Anne, gising na," malambing na sabi niya at naramdaman kong lumubog ang kabilang side ng kama. Sumampa na siya. "Tirik na tirik na ang araw. Mamaya ka na ulit matulog."
Gumalaw ako ng bahagya at umakto na kagigising ko lang. Naaamoy ko na kasi ang hot choco kaya hindi ko na natiis.
"Sa wakas, nagising din ang mahal na prinsesa. Ikaw nalang ang nag-iisang natutulog sa bahay na 'to."
Humarap ako sa kanya, still covering myself with a comforter. Dapat pala naligo muna ako kanina pagkagising kesa yung ganito ka-awkward ang eksena. Geez, dati sa movies ko lang 'to napapanuod. Ngayon, oh my God lang talaga!
"Napagod ka no'?" nakangising tanong niya.
Inirapan ko lang siya't bumangon na. Wala akong pakielam sa kanya. Basta kumain lang ako nang hindi siya pinapansin. Manigas siya diyan!
"Uy, Kaye Anne, anong meron sa panlilisik ng mata mo? Galit ka ba?"
Nginuya ko lang ang toasted bread at hindi na tumingin sa kanya. Naiinis ako! Hindi ako ready kagabi. Bakit ganun ang nangyari?! Waaaaah! I was expecting to have my special night on a cruise over the bed full of roses. Syempre, without thorns.
Yun nga lang, iba ang nangyari. Pagod kami pareho sa byahe nang ginawa namin yun. Nagmamadali???
"Okay, sorry. Excited eh," sabi niya. Ngumiwi ako sa kanya. Excited? Kaya pala nagmamadali. Akala mo naman aalis ako. Kaloka!
"Bakit ayaw mong magsalita? Sorry na."
Tinaasan ko siya ng kilay. Mababalik ba yun ng sorry?
"At least, ako diba? Hindi si Willard."
Hinampas ko siya sa braso. Siya naman tumawa ng nakakaloko. Ganyan na talaga siya. Laging pinapasok sa usapan si Willard kapag inaasar ako. "Nananahimik na yung tao. Dinadamay mo pa."
"Ginusto mo naman eh. At saka isa pa, asawa mo na ako. Kung tutuusin, dapat pagkatapos ng kasal pa natin ginawa ito. Aba, 2 weeks din akong naghintay ah. Kaya ayos lang yan."
Namula ang pisngi ko sa sinabi niya. Geez! Bakit parang lately nagiging straight-forward na si Nathan sa ganitong klaseng bagay???
"Mahiya ka nga! Ano ba 'yang pinagsasasabi mong pandak ka."
Natawa na naman siya. Isang tawang nakakapikon. Inirapan ko ulit siya at pagalit na kumagat sa tinapay ko.
"Galit ka pa rin? Sorry na."
"Ewan!"
Pinisil niya ang pisngi ko ng mariin kaya hinampas ko ang kamay niya. "Naiinis pa rin ako sa'yo. Alam mo yung pagod ako, tapos ganun? Grabeeeeeee."
"Grabe? Akala mo naman ni-rape kita. Gusto mo rin eh."
Pinaghahampas ko siya. Bakit ganyan na siya magsalita? Ilabas niyo po ang asawa ko! Parang nasapian siya ng perverted na espiritu.
"Sorry na," tawa lang siya ng tawa. "Hindi ko masasabing hindi ko na uulitin. Asa."
Ngumiti siya ng mapanukso. Ako naman, horrible look expression. "Geez, Nathan! Kinikilabutan ako sayo. Tama na nga!"
"Sorry na kasi."
Tinabi ko muna yung tray ng pagkain sa bedside cabinet saka ko ulit siya hinarap. "Oo na. Maiba tayo. Alam mo bang nakita ko si Kurt na may kasamang babae dun sa---"
Naputol ang sasabihin ko nang sapuhin niya ang pisngi ko't hinalikan ako ng mariin sa labi. Ang sumunod nalang na nangyari ay nasa ilalim na kaming dalawa ng comforter.
Gulong here. Gulong there. Shemay, ganito ba talaga ang buhay mag-asawa? Kung oo, it's fine with me. LOL.