တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္~♡
ထံုးစံမပ်က္ လမ္းထိပ္ကcafeဆိုင္ေလးရဲ႕ ေထာင့္က်က်စားပြဲဝိုင္းမွာေတာ့ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ထိုင္ကာ ရႊင္ရႊင္ျပျပ စကားေျပာေနၾက၏...
မၾကာ ထိုcafeဆိုင္အတြင္းသို႔ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဝင္လာၾကသည္...
"အိမ္ကေကာင္က cafeဆိုင္ကိုေရာက္ေနတာပဲ"
ေဘးနားမွ သူငယ္ခ်င္း TaeMin၏စကားသံအရ TaeMinၾကည့္ေနရာဆီ အၾကည့္ေရာက္မိေတာ့ ေထာင့္က်က်စားပြဲဝိုင္းေလးတြင္ ဆိုဒ္တူဂိုက္တူ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ထိုင္ေနသည္...
တစ္ေယာက္ကေတာ့ TaeMin၏ညီျဖစ္သူ DaeMinပင္..
က်န္တဲ့ေကာင္ေလးေတြကေတာ့ DaeMin၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဟန္တူ၏...
"လာ MinSeok..ငါတို႔လည္း သူတို႔ဝိုင္းမွာပဲ သြားထိုင္ရေအာင္"
TaeMinရဲ႕စကားကို အသိအမွတ္ျပဳ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ေကာင္တာမွ ေသာက္ခ်င္တာကိုမွာကာ ထိုစားပြဲဝိုင္းဆီ ေရာက္သြားသည္..
"ညီေလးတို႔ အာေညာ္"
"အာ TaeMin hyungပဲ..အာေညာ္"
မိမိမသိသည့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွ ပိန္ပိန္ပါးပါးေကာင္ေလးက အံ့ဩတႀကီးျဖင့္ TaeMinကိုႏႈတ္ဆက္သည္...
"အာေညာ္ Hyung..မေတြ႕တာၾကာၿပီ"
ၿပီးေတာ့မွ ေဘးနားက ေနာက္ထပ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ထပ္ႏႈတ္ဆက္သည္...
"Hyungတို႔ ဒီဝိုင္းမွာထိုင္မလို႔ အဆင္ေျပတယ္မလား"
TaeMinက ခြင့္ေတာင္းသလိုေျပာေတာ့ သူတို႔ကရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္ ေခါင္းၿငိတ္ျပသည္...
"KyungSooနဲ႔Chen..သူ႔နာမည္က MinSeokတဲ့ Hyungတို႔နဲ႔Uniမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ကြာ"
KyungSooဆိုတဲ့ နာမည္ေၾကာင့္ MinSeokတစ္ခုခုကို သတိရမိသြားသည္...
ေဩာ္ တစ္ခါက JongIn သူ႔စာအုပ္ထဲမွာေရးထားတဲ့ နာမည္ပဲ..
အေတြးေတြကို ခဏရပ္ၿပီး သူလည္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္..
"မဂၤလာပါ MinSeokပါ"
"ဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္က Chenပါ"
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္က KyungSooပါ"
"သူတို႔က DaeMinရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေလ MinSeok ah..ငယ္ငယ္တည္းက ေက်ာင္းအတူတက္လာၾကတာဆိုပါေတာ့
"မင္းနဲ႔JongInလိုေပါ့"
"ေအး"
"ဒါနဲ႔ JongIn hyungကိုလည္း မေတြ႕ပါလား..hyungကိုေတာင္ မေတြ႕ရတာတစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီေနာ္"
Chenဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက မသိမသာသက္ျပင္းခ်ရင္း စကားဆို၏..
"ဟုတ္ပ..ဒီေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ၿပန္မလာဘူးနဲ႔တူတယ္"
KyungSooကေတာ့ အေမရီကာႏိုကိုေသာက္ရင္း ခပ္ေအးေအးပင္ေျပာသည္...
"ျပန္လာတယ္ကြ..အဲ့ေကာင္က ဧည့္သည္ကိုေတာင္ထားခဲ့ၿပီး ဘူဆန္စက္ရံုဆီသြားတယ္ေလ"
"ေဩာ္"
ေဩာ္ဆိုတဲ့ Chenဆီမွစကားသံအဆံုး စားပြဲဝိုင္းကျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားသည္...
"JongInလည္း မင္းတို႔ကိုလြမ္းေနတာ"
TaeMinက ရယ္သံစြက္ရင္းေျပာသည္...
"JongIn hyungက တကၠသိုလ္ကေနျပန္လာမွ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာလာတယ္"
လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္ MinSeokကို TaeMinရဲ႕အိမ္ဆီ JongInကလိုက္ပို႔ေသာေၾကာင့္ DaeMinနဲ႔ေတြ႕ၿပီးသြားၿပီျဖစ္သည္...
"တကၠသိုလ္မွာေရာ အဆင္ေျပတယ္မလား..
စာေတြေရာလိုက္ႏိုင္တယ္မလား"
"အင္း အကုန္အဆင္ေျပတယ္ KyungSoo ah..KyungSooတို႔ေရာ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္တယ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ေျဖႏိုင္ပါတယ္"
ဒီလိုနဲ႔ေရာက္တတ္ရာရာစကားေျပာမိၾကရင္း နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို႔လည္း အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကသည္...
🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧
တီ~~~~~
ဥဩဆြဲသံခပ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔အတူ Seoulကေနေမာင္းႏွင္လာတဲ့ ရထားတစ္စီးက ဘူဆန္ရထားဘူတာတြင္ ဆိုက္ေရာက္သြားသည္...
ရထားအတြဲတစ္တြဲခ်င္းစီမွလိုက္ပါလာေသာ ခရီးသည္မ်ားသည္လည္း အလွ်ိဳလွ်ိဳ ရထားထဲမွထြက္လာၾက၏...
"ဟိုမွာ JongIn"
TaeMinစကားသံေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ JongInကခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာမွာ ရပ္ေနၿပီး လက္ျပေန၏...
ကိုယ္စီ Luggageတစ္ေယာက္တစ္လံုးစီဆြဲရင္း JongInရွိရာဆီသြားလိုက္သည္...
"ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီလား"
"မၾကာေသးဘူး MinSeok ah..
၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္"
"ဒါဆိုသြားၾကမလား"
ခပ္ျပံဳးျပံဳးေျပာလာတဲ့JongInစကားေၾကာင့္ ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္ပါေတာ့၏...
"အင့္"
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း အင့္ ခနဲအသံထြက္သည္အထိ ဝင္တိုက္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္...
"Sorry..sorryပါရွင္"
ေကာင္မေလးက သူ႔ဘက္ကအမွားျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပာျပာသလဲေတာင္းပန္၏...
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ်"
"ဟို KangHeeမလား"
ေကာင္မေလးကို အလိုက္အထိုက္ျပန္ေျပာေနရင္း JongInဆီကထြက္လာတဲ့ အာေမဋိတ္သံေလး...
"အာ ဆိုးလ္က JongIn oppaမလား..ဟိုတစ္ခါ KyungSooမိတ္ဆက္ေပးတဲ့"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
"ဘူဆန္ကိုလာလည္ၾကတာလား..
KyungSooလည္း ဒီေန႔ဘူဆန္ကိုလာတာမို႔ ညီမလာႀကိဳတာ"
ထိုKangHeeဆိုသည့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ စကားအဆံုး JongInတစ္ေယာက္ၿငိမ္သက္သြားသည္...
"KangHee ah"
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အေျခအေနထဲ KangHee ahဆိုတဲ့ ေခၚသံတစ္ခုက မိမိတို႔ရပ္ေနရာ ေနာက္ေက်ာဆီမွထြက္လာသည္...
"ေဟာ ဟိုမွာ KyungSoo"
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ KyungSooက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီေလွ်ာက္လာ၏...
တိတိက်က်ဆို KangHeeဆိုသည့္ ေကာင္မေလးရွိရာ...
TaeMinကေတာ့ KyungSooကိုၾကည့္လိုက္ JongInကိုၾကည့္လိုက္ျဖင့္...
"ဟင္ TaeMin Hyungတို႔"
အခုမွ TaeMinတို႔ကိုေတြ႕သြားသည့္ ထိုေကာင္ေလးကအံ့ဩတႀကီးျဖင့္...
ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုေနာက္ေက်ာေပးကာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္JongInရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို တေမ့တေမာၾကည့္ေနသည္...
အေနအထားက မိနစ္ဝက္ေလာက္ၿငိမ္သက္သြားသည္...
ခဏၾကာ JongInကျဖည္းျဖည္းခ်င္း KyungSooႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္..
"မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္ KyungSoo"
"ဟုတ္ ဟုတ္ပ..မေတြ႕တာၾကာၿပီ"
အသိစိတ္လြတ္သြားသလို ရပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက ၿပီးမွျပန္ႏႈတ္ဆက္လာ၏...
"ဒီအေတာအတြင္း ေနေကာင္းတယ္မလား"
ေမးလိုက္တာကရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးေပမယ့္ JongIn၏အမူအရာႏွင့္အသံသည္ MinSeok၏စိတ္ကို တစ္ခုခုခံစားသြားေစရသည္...
"ဟုတ္ ေကာင္းပါတယ္..JongIn Sambaeေရာ အစစအရာရာအဆင္ေျပတယ္မလား"
JongInအား ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ၾကည့္ရင္း ျပန္ေျပာလာသည့္သူ...
JongInႏွင့္KyungSooရဲ႕ ယခုအေျခအေနကို ၾကည့္ေနရျခင္းသည္ Dramaတစ္ခု၏ ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခန္းကို ၾကည့္ေနရသလိုပင္...
တစ္ခုေသခ်ာေနတာကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘာကိုစိတ္မေကာင္းမွန္းမသိ..
"အင္း ဒီလိုပါပဲ"
ၿပီးေနာက္ KyungSooဆိုသည့္ေကာင္ေလးက JongInထံမွအၾကည့္လႊဲသြားသည္...
"ဆံပင္ေတြညႇပ္လိုက္တာပဲ"
ဒါဆို ဒီေကာင္ေလးရဲ႕အရင္ဆံပင္က စစ္သားေကမဟုတ္ဘူးေပါ့...
"ဟုတ္"
ရထားဘူတာထဲ လူေတြ ဥပဟိုရ္သြားေနၾကေပမယ့္ MinSeokတို႔ကေတာ့ ၿငိမ္သက္လို႔...
ၿပီးေတာ့ ဒီအေျခအေနၾကားထဲမွာ MinSeokတစ္ေယာက္တည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လိုျဖစ္ေနသည္...
Ring~Ring~
JongInရဲ႕ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ Contactကိုခ်က္ခ်င္းလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ NaYoungတဲ့...
"အဟမ္း အဟမ္း"
မိမိရဲ႕ ေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ TaeMinက ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားၿပီး JongInကေတာ့ KyungSooကိုသာလွမ္းၾကည့္ေနသည္...
"အင္း NaYoung"📞
"....."📞
"ဟုတ္တယ္ အခုထိဘူတာထဲမွာပဲ"📞
"........"📞
"လိုခ်င္ရင္ လွမ္းပို႔ေပးမယ္ေလ"📞
"...."📞
"အင္း ဆိုးလ္ကိုျပန္ေရာက္မွ ေတြ႕ၾကမယ္"📞
"ဒါပဲေနာ္ အဲ့ဒါဆို"📞
"...."📞
"အင္း..ကိုယ္လည္းအတူတူပဲ"📞
"မင္းတို႔ကလည္းကြာ မေတြ႕ရတာ တစ္ပတ္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး အလြမ္းသယ္ေနၾကၿပီ..ငါတို႔ကို ခဏလာႀကိဳတာေလးေတာင္ ဖုန္းကဆက္လိုက္ရမွ"
အစကတည္းက JongInနဲ႔NaYoungရဲ႕ အေျခအေနကိုသိထားၿပီးသူမို႔ စလိုက္သည္...
MinSeokစကားအဆံုး JongInက KyungSooအား တအံ့တဩလွမ္းၾကည့္သည္...
KyungSooကေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီသြားေနတဲ့ သူေတြကိုသာလိုက္ၾကည့္ေနသည္...
"MinSeok"
"MinSeok"
ၿပိဳင္တူေခၚလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လန္႔သြားရသည္...
"ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားလိုက္ပါဦးမယ္..ေတာ္ၾကာ အေဒၚကၾကာလို႔စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔..
KangHee ahသြားရေအာင္"
Ring~Ring~
ထပ္ၿပီးတစ္ခါ JongInရဲ႕ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အကုန္လံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြက Contact nameဆီေရာက္သြားသည္...
"NaYoung"
မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြမွာ JongIn,TaeMinနဲ႔KangHeeျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည္မွာ မိမိ...
KyungSooကေတာ့ NaYoungဆိုတဲ့ contact nameကိုဖတ္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျပံဳးသည္...
"ဒါဆိုသြားလိုက္ပါဦးမယ္..အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ..ဟီးးး"
ဟီးခနဲရယ္ျပရင္း လွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေကာင္ေလးက အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေတြခ်ိတ္ဆြဲလို႔...
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ KyungSoo၏ေနာက္အား KangHeeကေျပးလိုက္သြားသည္...
ၿပီးေတာ့ JongInကပါ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲျဖင့္ ေလွ်ာက္သြားသည္...
တစ္လွမ္း..
သံုးလွမ္း..
ငါးလွမ္း...
ငါးလွမ္းေလာက္ေလွ်ာက္အၿပီးမွာေတာ့ ထိုေနရာမွာပင္မတ္တပ္ရပ္ကာ KyungSooရဲ႕ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနေလရဲ႕...
ရထားဘူတာဆီကေန JongInရဲ႕တိုက္ခန္းကို သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကားထဲတြင္ သီခ်င္းသံကလြဲတိတ္ဆိတ္ေန၏...
Persenger seatမွထိုင္ေနတဲ့ JongInကလည္း ကားမွန္အျပင္ဘက္ကိုေငးကာ တစ္စံုတစ္ခုကိုေတြးေတာေနဟန္...
ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ TaeMinကလည္း သက္ျပင္းခဏခဏခ်ေန၏...
ကြ်န္ေတာ္ဘာလို႔ ျပသနာအႀကီးႀကီးရွာလိုက္မိၿပီလို႔ ထင္တာပါလိမ့္...
♡ေက်းဇူးျပဳၿပီးအနားမွာရွိေပးပါ~
မင္းကိုယ့္ကိုေျပာခဲ့တဲ့ ရက္စက္တဲ့စကားေတြ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြ ေအးစက္ေနတဲ့အျပဳအမူေတြနဲ႔ေတာင္မွ မင္းဟာလွပတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနဆဲပါ~
မင္းဟာလွပေနဆဲပါ~
ေက်းဇူးျပဳၿပီးကိုယ့္ကိုယ္ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔လား
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုမင္းေသခ်ာသိရက္နဲ႔~
ကိုယ့္ေဘးမွာေနေပးပါ~
ကိုယ့္အနားမွာရွိေနေပးပါ♡
♡ဒီလိုေလးပဲကိုယ့္ကိုယ္ဖက္ထားေပးပါ ဒီလိုေလးပဲခဏဖက္ထားေပးပါ~
ဘာစကားမွမဆိုပဲနဲ႔ ကိုယ့္ဆီကိုသာ ေျပးလာခဲ့ေပးပါ~အထီးက်န္ၿပီး အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ္မင္းကိုေစာင့္ေနဆဲပါ~
ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္~ကိုယ္မင္းကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္♡
ကားထဲမွာေတာ့ EXO's ChanYeolျပန္ဆိုထားတဲ့ HugMeသီခ်င္းသံေလးေတြက ျပန္႔လြင့္လို႔~
TBC...
Updateမွန္ေနတဲ့သူကိုvoteေတြfbေတြနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳပါ~
မဟုတ္ရင္ Updateေတြၾကာပစ္ပါမည္ 🤒😌
Crd.Song Lyrics💖
19.11.2018 (6:10PM)
PageNo9493