Obviate Difficulties By Love

By Kadi_EmollientGarden

47.5K 5.4K 650

KaiSoo[Boy×Boy] #sweet#romance#angst By EriGom_Thaw_Thaw More

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21] Zaw&Uni
[22] Zaw&Uni
[23] Zaw&Uni

[11]

1.6K 237 19
By Kadi_EmollientGarden

Recomment♡EXOရဲ႕ Good Nightသီခ်င္းေလးနားေထာင္ၿပီးဖတ္ရင္ ပိုခံစားခ်က္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္♡

🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧🐻🐧

KyungSooတစ္ေယာက္ Chenတို႔နဲ႔အတူ လမ္းထိပ္ကcafeဆိုင္ကိုသြားဖို႔ ထြက္လာလိုက္သည္...

ဒီမနက္မွခရီးကျပန္ေရာက္တာမို႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္နဲ႔လည္းေတြ႕ရင္းေပါ့...

ခဏၾကာေတာ့ Chenရဲ႕အိမ္ကိုေရာက္ၿပီျဖစ္သည္...

"Chenေရ"

အိမ္ထဲကိုပဲ တစ္ခါတည္းတန္းဝင္သြားလိုက္ၿပီး အသံျပဳလိုက္သည္...

အသံျပဳလိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ အေပၚထပ္ကအဆင္းလာတဲ့Chen...

"သြားၾကရေအာင္ KyungSoo"

"အင္း Chen"

အတန္းေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ အိမ္အျပင္ကိုထြက္ေစာင့္ေန၏...

"ဘယ္လိုလဲ Chenအဖြားရြာမွာ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား"

"အင္း ၿမိဳ႕ျပမဟုတ္ပဲ ေတာင္တန္းေတြၾကားကရြာေလးဆိုေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလးနဲ႔ေပ်ာ္ခဲ့တယ္"

KyungSooစကားဆံုးေတာ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္က ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပ၏...

ၿပီးေတာ့ သူစကားဆက္ေျပာသည္...

"ငါ့ကိုေျပာထားေတာ့ မနက္ျဖန္မွျပန္လာမွာဆိုၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ဒီေန႔ျပန္လာျဖစ္သြားတာလဲ"

"ဟီး ဒီေန႔ျပန္ရေအာင္လို႔ငါေျပာလိုက္တာ Chenကို"

ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ DaeMinကထံုးစံအတိုင္း ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္သည္...

"Hyungတို႔ေတာင္ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းကအေဆာင္ေတြဆီ ေျပာင္းေတာ့မွာသိလား"

DaeMinစကားအဆံုး လွမ္းလက္စေျခလွမ္းေတြက အလိုလိုရပ္သြားမိသည္...

Uniက KyungSooတို႔ေနတဲ့ေနရာကေန ကားနဲ႔အလြန္ဆံုးသြားရ၂နာရီေလာက္ကို...

"Hyungတို႔ဆိုေတာ့"

Chenကလည္းလမ္းဆက္မေလွ်ာက္ပဲ ေမး၏...

"JongIn Hyungေရာေလ"

"Hyungတို႔ကအိမ္ကေန တက္ၾကမွာမဟုတ္ဘူးလား"

ခပ္သြက္သြက္ေမးလိုက္ေတာ့ DaeMinကရယ္ျပရင္း ေခါင္းခါျပသည္...

"ေက်ာင္းေဆာင္မွာေနရင္းတက္ၾကမွာ"

"ေဩာ္"

ေဩာ္ဟုပဲတစ္ခ်က္ေျပာၿပီး လမ္းျပန္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့သည္...

အေရွ႕ကလမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ KyungSooကိုၾကည့္ၿပီး Chenမသိမသာသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္...

DaeMinကလည္း ကြ်န္ေတာ့လိုပဲ KyungSooကိုၾကည့္လိုက္ရင္း သက္ျပင္းခ်၏...

ၿပီးတာနဲ႔ cafeဆိုင္ေလးဆီသို႔ သံုးေယာက္သားယွဥ္တြဲ ေလွ်ာက္လိုက္ၾကေတာ့သည္...

cafeဆိုင္တံခါးကိုမ်က္ႏွာမူၿပီးထိုင္ေနတာမို႔ တံခါးဆီအၾကည့္တစ္ခ်က္ေရာက္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာသည့္ KyungSooနဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္...

ခရီးသြားတာဒီေန႔ျပန္ေရာက္တာကိုးးးး..

ေက်ာင္းသြားမတက္ခင္ တစ္ေခါက္ေလာက္ ေတြ႕သြားခြင့္ရပါရေစဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းေလးကျပည့္သြားသား...

ငါးစကၠန္႔ပင္မၾကာ အၾကည့္ခ်င္းဆံုေနမိၾကရာမွ KyungSooကပင္ အရင္အၾကည့္လႊဲသြားသည္...

ၿပီးေတာ့ Chenတို႔နဲ႔အတူ ေကာင္တာဆီေလွ်ာက္သြား
၏...

ေကာင္တာမွာေသာက္ခ်င္တာမွာေနတဲ့ KyungSooပံုစံေလးကို ၾကည့္ေနမိသည္...

အိမ္ကိုျပန္မလာေတာ့ပဲ ေက်ာင္းေဆာင္မွာပဲေနၿပီး အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရင္းေက်ာင္းတက္မွာမို႔ အခုအေျခအေနေလးမွာ KyungSooကိုအဝၾကည့္သြားခ်င္သည္...

KyungSooတို႔ ေသာက္စရာေတြမွားၿပီးသြားေတာ့ JongInတို႔ထိုင္ေနရာ စားပြဲဝိုင္းဆီေလွ်ာက္လာသည္...

"ဒီမွာပဲထိုင္လို႔ရတယ္မလား Hyungတို႔"

Chenကျပံဳးျပရင္းစကားဆိုသည္...

"အင္း ထိုင္ၾက"

TaeMinကဆိုသည္...

ထိုင္ၾကေတာ့ KyungSooက JongInရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္သည္...

DaeMinကေတာ့ သူ႔အစ္ကိုTaeMinေဘး Chenကေတာ့ JongInေဘး...

KyungSooက ဒီေန႔လည္း အေမရီကာႏိုေတြေသာက္ေနျပန္သည္...

ဟူးးးး အေမရီကာႏိုေတြမေသာက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ..

Cafeဆိုင္ထဲမွာရွိတဲ့ စားပြဲဝိုင္းေတြတိုင္းကလူေတြ စကားေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္ JongInတို႔ရဲ႕ စားပြဲဝိုင္းေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနသည္...

"Hyungတို႔
စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ရသြားတာ chukhae"

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေခ်ာင္က်က်စားပြဲဝိုင္းေလးက Chenအသံေၾကာင့္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြား၏..

"ေက်းဇူး Chen"

TaeMinနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ၿပိဳင္တူေျပာလိုက္ၾကသည္...

"chukhae Hyungတို႔"

KyungSooဆီမွ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ထြက္လာတဲ့စကားသံေလး...

အဲ့ဒီအသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုလည္း လြမ္းေနခဲ့တာ...

"ေက်းဇူး"

"ေနာက္ႏွစ္က်ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ပါေရာက္လာမွာ"

DaeMinက ရယ္က်ဲက်ဲေျပာသည္...

"ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ဂ်ဴနီယာေလးရယ္"

TaeMinနဲ႔DaeMin ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အတိုင္အေဖာက္ညီလို႔...

"Hyung တို႔က ေက်ာင္းေဆာင္မွာေနၾကမွာဆို"

"အင္း ဟုတ္တယ္ Chen"

TaeMinက ျပန္ေျဖေပး၏...

"ဒါဆို တစ္လတစ္ခါေလာက္ပဲ အိမ္ျပန္လာၾကမွာေပါ့"

"Hyungကေတာ့ တစ္လတစ္ခါ က်ိန္းေသျပန္လာျဖစ္မွာေပမယ့္ JongInကေတာ့ျပန္မလာဘူး"

TaeMinစကားအဆံုး KyungSooက မသိမသာသက္ျပင္းခ်သည္...

ၿပီးေတာ့ အေမရီကာႏိုေတြကို တရွိုက္မက္မက္ေသာက္ေနသည္...

"JongIn Hyungက ဘာလို႔ျပန္မလာပဲေနမွာလဲ..
တစ္လတစ္ခါေတာ့ ျပန္လာေပါ့ဗ်..
ေက်ာင္းနဲ႔အိမ္ကသိပ္လည္း မေဝးပဲကို"

"Hyungက ဟိုမွာ အလုပ္လည္းလုပ္ဦးမွာမို႔ DaeMin ah.."

"ေဩာ္"

ေဩာ္တစ္ခ်က္ျပဳၿပီး စကားဝိုင္းက ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားျပန္၏...

"အကုန္လံုးက်န္းမာေရးဂရုစိုက္ၾက..
စာလည္းႀကိဳးစားၾက..ဘယ္သြားသြား ဂရုစိုက္ၿပီးသြားၾက"

မိမိႏႈတ္ဆက္သံအဆံုး Chenနဲ႔DaeMinက မ်က္ႏွာမေကာင္းေတာ့...

"အာ JongIn Hyungေျပာတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားႀကီးကလည္းဗ်ာ
မသိရင္ တစ္ၿမိဳ႕တစ္ရြာ အၿပီးေျပာင္းေတာ့မွာမို႔ ေျပာေနတာႀကီးက်ေနတာပဲ"

Chenက ဆူပုတ္ပုတ္ေျပာသည္...

"ေအးေလဗ်ာ"

Chenစကားကို DaeMinကေထာက္ခံသည္...

သူတို႔စကားအဆံုး မ်က္ခမ္းေတြစပ္လာၿပီး ရင္ထဲမွာဆို႔နင့္လာသူက JongIn...

တကယ္လည္း တစ္ႏွစ္လံုးအိမ္ျပန္မလာေတာ့ပဲ ေက်ာင္းပိတ္သြားေတာ့မွ ျပန္လာဖို႔လုပ္ထားတာ...

အဲ့ဒီ သံုးေလးလပိတ္ရက္မွာလည္း ဘူဆန္ကရံုးခြဲဆီကိုပဲသြားၿပီး လုပ္ငန္းေလ့လာေနမွာ...

"ဟီးး"

ဒီအတိုင္း ဟီးခနဲသာ ရယ္ျပလိုက္သည္...

Chen TaeMin DaeMinတို႔ကေတာ့ KyungSooကိုတစ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ မိမိကိုတစ္လွည့္ၾကည့္လိုက္နဲ႔...

KyungSooကေတာ့ မ်က္ေတာင္ကိုတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ကာ အေမရီကာႏိုကိုေသာက္ဆဲ...

ဟူးးးး

ဘာမွမေျပာပဲဒီအတိုင္းပင္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ထိုင္ေနမိၾကသည္...

Ring~

ရုတ္တရက္ Chenဖုန္းကအသံျမည္လာ၏...

"Hello Omma" 📞

"....."📞

"ဟုတ္ သားလာခဲ့မယ္"📞

"....."📞

"ဟုတ္ အာ့ဆို ဒါပဲေနာ္" 📞

"ဘာတဲ့လဲ Chen"

Chenဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ DaeMinကေမးသည္...

"Ommaကအခု ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က အေဒၚ့အိမ္ေရာက္ေနတယ္တဲ့ အဲ့ဒါ ငါ့ကိုခဏလာခဲ့လို႔ေျပာတာ"

"ေဩာ္ အဲ့ဒါဆိုလည္းျပန္ၾကစို႔ေလ..
မင္းကေတာ့ တစ္ခါတည္းဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကို တန္းသြားလိုက္ေပါ့"

Chenအားၾကည့္ရင္း KyungSooက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေျပာသည္..

"အင္း ျပန္ၾကတာေပါ့..
KyungSooမင္းတစ္ေယာက္တည္း ျပန္လို႔ျဖစ္တယ္မလား"

"ျပန္လို႔မျဖစ္ရေအာင္ ငါကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲကြ..
မသိရင္ ဒီရပ္ကြက္က ငါတစ္ခါမွမေရာက္ဘူးတဲ့ ရပ္ကြက္ၾကေနတာပဲ"

ဆူေအာင့္ေအာင့္အသံေလးထြက္ရင္း Chenက္ုရန္ေတြ႕ေနတဲ့ KyungSooအား တကယ္ကိုၾကည္မဝႏိုင္ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္မဝႏိုင္ဘူး...

"ေအးပါကြာ မင္းကလည္း ဒါဆိုသြားၾကရေအာင္ေလ..
Hyungတို႔ကေရာ ဆက္ထိုင္ေနခဲ့ဦးမွာလား"

"ဟင့္အင္း Hyungတို႔လည္းတစ္ခါတည္း ျပန္မယ္ေလ"

KyungSooတို႔နဲ႔အတူ တစ္ခါတည္းထျပန္ခ်င္သည့္ မိမိစိတ္ကိုသိေသာ TaeMinက ျပန္ေျဖေပး၏...

"JongIn ငါ့အိမ္ကိုခဏလိုက္ခဲ့ဦးေနာ္"

JongInအိမ္က ပထမဆံုးေရာက္မယ့္အိမ္မို႔ တမင္တကာKyungSooနဲ႔အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေနရေစရန္ TaeMinက မ်က္လံုးတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္း စကားဆိုသည္...

"အင္း လိုက္ခဲ့မယ္ေလ"

"သြားၾကတာေပါ့"

DaeMinက KyungSooလက္ကိုဆြဲၿပီး အေရွ႕ကထြက္သြားသည္...

Chenကေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းကို ေလွ်ာက္သြားသည္...

JongInကေတာ့ အေရွ႕ကေန ေျခလွမ္းမွန္မွန္လွမ္းကာသြားေနတဲ့ KyungSooရဲ႕ေျခလွမ္းေတြအတိုင္း ဘယ္ညာနင္းေလွ်ာက္လွ်က္...

အခ်ိန္ေတြကျမန္ခ်က္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ TaeMinတို႔အိမ္ေရွ႕ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္...

"ဂရုစိုက္သြားKyungSoo"

DaeMinက KyungSooပခံုးကို ခက္ဖြဖြပုတ္လိုက္ၿပီး ဂရုစိုက္သြားဖို႔ဆိုသည္..

"အင္းပါ..ဒါဆို သြားလိုက္ပါဦးမယ္"

ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေခါင္းငံု႔အရိုအေသေပးၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေက်ာခိုင္းကာ သူ႔အိမ္ရွိရာဘက္ကိုဦးတည္သြားေလ၏...

ဘယ္ေလာက္မွန္းမသိ ခြဲရမယ့္ႏွစ္ေတြမွာ ႏွစ္စကၠန္႔မွ်အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားတာေလးက ထိုလူသားအားမေတြ႕ပဲေနႏိုင္ဖို႔ ထိုလူသားအားလြမ္းသည့္ဒဏ္ကိုခံႏိုင္ဖို႔ ခြန္အားေလးျဖစ္ေပေတာ့မည္...

ေက်ာျပင္ေလးအတန္ငယ္ကြာေဝးသြားသည့္ေနရာကိုေရာက္ေတာ့မွ TaeMinအားႏႉတ္ဆက္ၿပီး သူ႔ေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန မသိမသာလိုက္သြားလိုက္သည္...

အေရွ႕ကေနသြားေနသည့္ KyungSooက ေခါင္းငံု႔ကာအားမပါသည့္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ သူ႔အိမ္ကိုလွမ္းလို႔...

သူ႔ရဲ႕အေနာက္ကေန မသိေအာင္လိုက္ေနသည့္ မိမိရင္ထဲမွာလည္း အၿပိဳၿပိဳအလဲလဲ...

ရင္ေတြနာလိုက္တာ...

ရူးရူးမိုက္မိုက္ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး အဲ့ဒီေက်ာျပင္ကို ေျပးဖက္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား...

ထပ္ၿပီးျပန္မေတြ႕ရမယ့္အခ်ိန္အထိ ေနႏိုင္ဖို႔အေၾကာင္းျပခ်က္ဆိုၿပီးေလ...

အဲ့ဒီလိုဆိုရင္လည္း KyungSooက မိမိအားနာၾကဥ္းသြားေပဦးမည္...

တကယ္အမွန္ဆို အခုလိုၾကယ္ေတြဆံုၿပီး လသာသာညမွာ တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ ျမဲေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တာ...

သို႔ေပမယ့္ ကံၾကမၼာက ေက်ာျပင္ကိုေငးေမာခြင့္ကလဲြ ဘာအခြင့္အေရးမွမေပးျပန္...

ေက်ာျပင္ေလးကိုေငးၾကည့္ရင္း ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္မွာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ KyungSooအိမ္ေရွ႕ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္...

မြန္းၾကပ္ေနမႈေတြကိုခဏေဘးဖယ္ ႏွလံုးသားနာက်င္ေနမႈကိုခဏေဘးဖယ္ ျခံတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ရင္း အိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့ KyungSooကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးမိသည္...

မၾကာ အေပၚထပ္ KyungSooအခန္းဆီမွ မီးေလးလင္းလာသည္...

"က်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္..
အထက္တန္းေနာက္ဆံုးႏွစ္က အေရးႀကီးတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ စာေတြပဲဖိလုပ္မေနနဲ႔...
အေမရီကာႏိုေတြလည္း မေသာက္ပါနဲ႔လား..
ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ အတၱႀကီးတယ္ပဲဆိုဆို ဘာဆက္ျဖစ္မယ္မွန္းမသိတဲ့အနာဂတ္မွာခ်စ္သူရည္းစားလည္း မထားပါနဲ႔ဦးလား...

ေျပာခြင့္လံုးဝမရွိတဲ့သူေပမယ့္ မင္းကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီေပးလိုက္ဖို႔ မင္းရဲ႕ဘယ္အရာေလးကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒီတစ္စံုတစ္ေယာက္က ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရသြားတယ္ဆိုတာက အရမ္းကိုႏွေျမာဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္ အခ်စ္ရဲ႕...

Hak..ကိုယ္လည္းရူးေနပါၿပီ...
ခ်စ္တယ္ ကိုယ္မင္းကိုအရမ္းခ်စ္ရတာပါ အခ်စ္ရယ္"

သက္ဆိုင္သူအခ်စ္က မသိႏိုင္ဘူးဆိုေပမယ့္ သူတို႔အိမ္ေရွ႕က အရိပ္ရသစ္ပင္ႀကီးေရွ႕မွာရပ္ရင္း အေပၚထပ္က မီးလင္းေနတဲ့ အခန္းေလးကိုၾကည့္ကာ တီးတိုးတိုင္တည္မိသည္...

မနက္ေစာေစာ တကၠသိုလ္ကေက်ာင္းေဆာင္ဆီ ေျပာင္းမွာျဖစ္ေပမယ့္ ထိုေန႔ညက JongInအိမ္ကိုေစာေစာျပန္မေရာက္ခဲ့ပါ...

တစ္ဦးတည္းအျပင္ပိုမရွိတဲ့ အခ်စ္ငွက္ငယ္ရဲ႕ အခန္းမီးေလးမွိတ္သြားမွ မိမိအိမ္ရွိရာဆီကိုေျခဦးလွည့္ခဲ့ပါသည္...

TBC...

မွတ္မွမွတ္မိၾကေသးရဲ႕လား?စာေမးပြဲလည္း ၿပီးသြားၿပီမို႔Updateအသစ္ေတြနဲ႔ ျပန္လာပါၿပီ။ 💖

12.10.2018(8:23PM)
PageNo9493🌼💛

Continue Reading

You'll Also Like

2.2M 116K 64
↳ ❝ [ INSANITY ] ❞ ━ yandere alastor x fem! reader ┕ 𝐈𝐧 𝐰𝐡𝐢𝐜𝐡, (y/n) dies and for some strange reason, reincarnates as a ...
659K 40.3K 104
Kira Kokoa was a completely normal girl... At least that's what she wants you to believe. A brilliant mind-reader that's been masquerading as quirkle...
681K 33.7K 24
↳ ❝ [ ILLUSION ] ❞ ━ yandere hazbin hotel x fem! reader ━ yandere helluva boss x fem! reader ┕ 𝐈𝐧 𝐰𝐡𝐢𝐜𝐡, a powerful d...
1M 18.3K 43
What if Aaron Warner's sunshine daughter fell for Kenji Kishimoto's grumpy son? - This fanfic takes place almost 20 years after Believe me. Aaron and...