•55•
Andrea's POV
*TENTENTENEN,
TENTENTENEN,
TENTEN-TENENTEN,
TENENTENTENE—*
HEHEHE JOKE!
Hindi pa namin kasal ni Breydon noh hehehe. Fiancé ko palang—ayieeee hehehe— *ehem!* Fiancé ko palang si Breydon. Napagdesisyunan kasi namin na 2 years after pa kami magpakasal. Syempre ang 19 palang kami eh—ooops! Hindi kami—ako na lang pala. Because today... Is My Breydon birthday!
“Buko.” hindi na ako nagulat nung may yumakap sa bewang ko. Nakuha kasi ako ng pagkain dito sa may buffet tapos bigla bigla na lang may yayakap sa likod.
“Hmm?” tanong ko. Nilagay niya ang mukha sa balikat ko at hinalikan ako sa pisngi.
“Breydon nakuha ako oh.” bulong ko sa kanya. Nakuha pa rin ako ng pagkain at ng matapos ako ay tinanong ko siya. “Ikaw? Hindi ka pa ba kakain birthday boy?” tanong ko.
“Hmm not yet. May sasabihin pa ako dun eh.” turo noya dun sa may stage. Hehehe, my party kasi si Breydon sa 20th birthday niya. Dito din sa sarili nilang restaurant.
Nung matapos na akong kumuha ng pagkain ay humarap ako sa kanya. Kumuha ako ng pagkain na nasa toothpick na pagkain at tinapat sa bibig niya. “Ahh.” sabi ko. Binuka niya naman ang bibig niya at kinain yun.
*ehem!*
“Masyado na atang sweet ang Birthday boy at ang Fiancé niya! Pede ba naming hiramin ang Boss, Ms Andrea?” tanong ni Nyx. Siya kasi yung parang Emcee nitong party at nasa stage siya.
“Let's go.” sabi ni Breydon. Nagulat ako ng kinuha niya ang pinggan na hawak ko at ilagay sa isang table. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila sa stage.
“Here's the young boss with his fiancé!” sabi ni Breydon. Nahiya naman ako dahil sinama pa ako ni Breydon.
“Hello guys!” masayang bati ni Breydon sa mga tao dito sa party.
“Thank you for coming on my 20th birthday.” dagdag niya. Nakatingin lang ako sa kanya at nakikinig. “I just want to say that I'm so glad that all of my friends and f-family are here.” tumingin siya sa table kung nasaan ang mga kaibigan niya.
“Bro's and guys. Thank you for coming. I'm happy that you still remember me, akala ko kinalimutan niyo na ako. Hahaha.” tawa nito. Sunod naman na tumingin siya sa pamilya niya.
“Mom,D-dad. Thank you, thank you at pinalaya niyo na rin ako. I remember, hiniling ko pa dati na sana hindi na lang kayo ang mga magulang ko,” he chuckled, “But I regret it now. Ngayon, ang alam ko lang ginagawa niyo ang lahat ng 'to para sa akin. And I'm so thankful because of that. Thank you Mom, Dad.” ngumiti siya kila Tita at Tito. Ohooo! May pa Tita at Tito na ako ah!
“And...” bigla siyang humarap sa akin. Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa kamay ko.
“For my soon to be wife... Thank you. I think kulang pa ang salitang thank you sayo Buko ko. You gave color to my life, you enlightened me Andrea. You are the reason why I woke up everyday with a smile. Andrea... I want you to be my forever.”
“Ayieeeeeeeeee!”
“E-eiihhh! B-breydon nakakahiya!” sigaw ko kay Breydon. Napayakap ako sa kanya para itago ang dibdib ko.
“Ok, ok! Last! Wish ng birthday boy natin.” sabi ni Nyx. Bumitaw ako ng yakap sa kanya. Inabot sa akin ni Nyx ang cake kaya bumitaw ako sa kamay niya at kinuha ang cake.
“Hmm my wish? I think wala na. I have my friends, family, work, and my fiancé—ow, my wish? Gusto ko ng magpakasal!” sabay ihip sa cake. Napatingin lang ako sa kanya at namula naman ang mukha ko.
Waaaaaah! Breydon naman eh!
———
“Andrea come here.”
“A-ako po?” tanong ko. Ako ba yung tinatawag nung Mom ni Breydon? Waaaaah!
“Yes.” ngumiti ito sa akin. Wah! Ang ganda naman nito! Nahihiyang lumapit ako dito at nilapag ang pagkain ko. Wala ang CEO dahil kasama niya si Breydon kasama nung iba pang may pinag uusapan sa business—business.
“Sit here dear.” tinuro niya ang katabing upuan niya at nahiya naman ako. Wah! Seriously?
“S-sigurado po kayo?” nahihiya kong sabi ko.
“Yes of course.” woah? Nahihiyang tumayo ako at umupo ako sa tabi ng Mom niya.
“Andrea you're so beautiful.” nung naka upo na ako ay yan agad ang sabi nung Mom ni Breydon. Waaah!
“Mas maganda po kayo Ma'am.” sabi ko. Totoo naman eh!
“From now on, call me Mom ok?”
O_________O
“O-ok Mom.” nahihiya kong sabi.
“Andrea.” nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko mula sa table. “Take care of Breydon ha? Wag na wag mo siyang pababayaan.” sabi ni M-mom. Tumango ako at ngumiti.
“Of course Mom I will.” sabi ko.
“Anong pinag uusapan ng asawa ko at soon to be daughter ko?” nagulat ako ng may tumabi sa akin at may nagsalita sa likod ko.
“CEO.” sabi ko.
“Dad. Call me Dad, Andrea.” sabi nito. Nanlaki ang mata ko. Waaaaaah! Totoo ba 'to?
“S-sige po Dad.” hindi makapaniwalang sabi ko.
“Andrea, sorry for everything. Kulang pa ang salitang sorry sa lahat ng ginawa ko. I'm sorry, I'm really really sorry.” pag so sorry ni Dad. Ngumiti lang ako.
“Ok na yun Dad.” naka ngiti kong sabi.
“Mom, Dad kukunin ko lang fiancé ko ah.” kinuha ni Breydon ang kamay ko at hinila palabas sa restaurant na iyon.
“Breydon gutom na ako eh.” naka pout na sabi ko. Totoo naman eh. Kanina pa ako nagugutom, hindi na ako halos nakakain eh.
“Kakain tayo sa labas.” sabi niya. Hinila niya ang kamay ko at dinala doon sa may fountain. Nagulat ako ng may table doon at may dalawang upuan. Lumapit agad ako sa table at binuksan ang pagkain doon.
“Aaaah! Menudo? Buko Pie? Buko Cake? Buko shake?” sunod sunod na tanong ko.
“Happy Birthday to me.” naka ngiti niyang sabi. Yumakap ako sa leeg niya and—I kiss him.
Aaaaaaaah!
I'm lucky...
I'm so lucky to have him,
as my Fiancè.
———
*tok!* *tok!* *tok!*
“Boss? Lunch na, baka gusto mo kumain.” katok ko sa office ng Boss. Dahil wala namang nagsasalita ay pumasok ako sa loob ng office ni Breydon.
“Breydon?” tanong ko. Nakita ko siyang naka ub-ob sa table niya. Nilapag ko ang plastic ng pagkain na dala ko sa isa pang table at lumipat sa pwesto kung saan naka harap ang mukha niya.
“Breydon?” tanong ko. Hinawakan ko ang pisngi niya at pinalo palo. “Breydon?” tanong ko. Hayys, pagod naman ang mahal ko. Pero ba't ganun? Ang gwapo pa rin!
“Breydon?”
“Hmm.” dahan dahan niyang binuksan ang mga mata niya.
“Buko.” tawag niya. Ngumiti ako sa kanya at hinalikan ang ilong niya. “Kain na Breydon.” sabi ko. Ngumiti naman siya at umayos ng tayo.
“Kumain ka na para may energy ka.” sabi ko sa kanya. Inayos ko na ang mga pagkain at inalabas ito sa plastic.
“Wow, you cooked this Buko?” tanong niya pag upo niya sa sofa. Tumango ako at umupo sa tapat niya.
“Hmm nag aaral na ako.” sabi ko. Napangiti naman siya at tinikman ang luto ko.
“Hmm! So delicious.” sabi niya. Wah! Totoo?
“Totoo?” tanong ko. Tumango siya at kumuha ng pagkain, isinubo niya ito sa akin.
“Hmm! Masarap nga!” sabi ko. Yas! Pede na akong maging asawa hehehe!
Pagtapos naming kumain ay niyaya ko siya sa labas ng kompanya nila para maglakad-lakad. Para naman hindi siya ma stress sa loob ng opisina niya.
“Please wait for me...
I'm waiting for you,
My Hero.”
“Hero mo ko?” tanong ko sa kanya. Magkahawak kami na naglalakad sa labas ng kompanya nila. Malawak naman kasi dito.
“Yes.” hinarap niya ako sa kanya at hinawakan ang pisngi ko.
“You saved me Andrea. Thank you. Thank you so much. You saved me from this life. Niligtas mo ako at pinakawalan sa kulungan ko.”
Napangiti ako, “Thank you din. Alam mo ba na ang papel na 'yan ang naging lucky charm ko m.” sabi ko.
“It means... You're My Hero and I'm your Lucky Charm.” niyakap niya ako at hinalikan ang noo ko.
“Hahaha tama.” sabi ko. Tumingin siya sa mga mata ko.
“Mahal na mahal na mahal kita Andrea Zheon.”
I smiled.
“Mahal na mahal na mahal din kita, Breydon Scherzy my Young Boss.”
Ngumiti siya sa akin at unti unting inilapit ang mukha sa akin. Saktong naramdaman ko ang labi niya ay sumagot na ako. Ipinulupot niya ang kamay niya sa bewang ko at ako naman ay sa leeg niya.
Ow, I just love the Boss.
Ow,
I just love the...
YOUNG BOSS.
The End