•49•
Breydon's POV
[After 1 month]
*
kring!* *kring!*
*kring!* *kring!*
I looked at the side table and I saw my alarm clock ringing. Binalik ko ang paningin sa kisame at doon tumulo ulit ang luha ko.
Andrea...
F*ck! Why can't you forget her Breydon?
It's almost one month pero hindi ko pa rin siya makalimutan. And I need to forget her, I really need. Two days from now ikakasal na ako kay Haley and it's exactly the Christmas Eve. It's already Dec 22.
I need to move on.
“Sir? Gising na po ba kayo?”
I closed my eyes and gently wipe my tears, I sighed and stood up on my bed. “Yeah.” sagot ko sa maid. Dumeretso ako sa CR and do my daily routine.
I looked at my reflection on the mirror. I'm sad. Nakakainis na kahit ako alam ko na malungkot ako. And wala akong magagawa para sumaya ako. F*ck.
Inayos ko na ang long sleeve at nag spray ng pabango pagkatapos ay lumabas na ako sa kwarto at dumeretso sa dining area.
“Good morning Breydon have a se—”
“Sa company na lang ako kakain.” I said to my mom then dumeretso na ako sa labas at sumakay agad sa kotche ko. Hindi porket pumayag na akong magpakasal ay pabor ako. Not at all.
“Here's your Cappuccino, sir.” tinanguan ko yung babaeng nagdala ng kape at ibinalik ang tingin sa labas.
Bakit hindi ko na siya nakikita?
True, sa araw araw na nasa coffee shop ako ay hindi ko siya makita. Yeah I want to see her. Kahit tingin na lang, it's fine with me. Pero napansin ko na hindi ko na siya nakikita. Uh move on Breydon.
Tumayo na ako at dinala na ang kape ko. Palabas na sana ako ng shop ng may makabangga ako.
“Sorry.” she said. “Ow boss.” sabi naman nung isa. Apparently it's Mia, Aira and Charlie. Where is she?
“Excuse me.” lumabas na ako sa shop at nagderetso sa elevator. Sh*t! Where is she?
Ah Breydon! Kalimutan mo na siya! Pwede?
Inalis ko na sa isip 'yun at pinindot na ang floor ko.
“Hi good morning to everyone. I know that all of you already know me but I will introduce myself. I'm Ian Lionel son of Oliver Lionel CEO of L'nel Company. I'm here today to introduce my design with a help of your very own group from Art Department.” Lionel said while he's on the center. CEO, me and the other people are here because this day Ian Lionel will show his design regarding with the partnership with our employees.
“I'm Aira and here's my team mate, Mia and Charlie. We have—”
“Uhm excuse me, where is Ms Zheon?” I'm shocked when one of the panel asked that. F*ck.
“U-uh... Sir, matagal na po siyang nag resign. Exactly one month na po.”
I froze.
What?
N-nagresign na siya?
F*ck.
“Ok continue.” sagot nung nagtanong. Hindi ko na narinig pa ang sinabi nila dahil parang na-blanko ang isip ko.
She's really brave.
Umalis nga siya.
Ah! F*ck! Forget her now!
———
*
tok!* *tok!* *tok!*
“Come in.” bussy ako sa pagbabasa ng files nung may kumatok. Bumukas ito kaya tinignan ko kung sino ito.
Ian Lionel.
“What brought you here?” I asked while reading the files.
“I just want to say something.” he said. “Go.” I said. I'm bussy at marami pa akong gagawin.
“It's about Andrea.” suddenly my eyes stopped from reading.
“I don't have time to talk about it. You can go now.” I said without looking at him. Kung tungkol lang kay Andrea ang sasabihin niya, he better go out. I want to forget her, d*mn.
“It's important.” he said. Tumingin ako sa kanya. “I don't care if it's important or not. Lumabas ka na.” seryosong sabi ko.
“No.” he said persistently. Ok, ako ang lalabas. Inis na tumayo ako sa upuan at naglakad papuntang pinto. F*ck this man! It's my office pero ako ang lalabas?
I open the door—
“May amnesia siya.”
Amnesia.
Amnesia.
Amnesia.
Amnesia.
Amnesia.
“D*mn!” napaharap ako sa kanya at nakita kong seryoso siya.
Anong sinasabi niya?!
“Can you please go out? Wag kang gumawa ng kwento Lionel!”
“I'm not making those. That's the truth. May amnesia si Andrea.”
“Stop it. I'm not going to believe you.” inis na sabi ko. Lumapit ako sa kanya. “Get out.”
“No. One month na ang nakakalipas at kailangan mo na malaman ang totoo. The day nung nagkahiwalay kayo na aksidente siya. Na coma siya ng ilang weeks at pag gising niya ay may amnesia na siya. Naalala niya kami but you—she forget you.”
F*ck!
F*CKING SH*T!