Hatid-Sundo
"Good morning!" sigaw ko kahit ako lang naman mag isa dito sa kuwarto
Masaya ako e! ^.^
Bumangon ako agad at dumiretso sa banyo para maka-ligo na.
Nang makapag-handa na ako para sa pag-pasok ay agad na akong bumaba para sa breakfast.
"Aya, gising ka na pala. Halika na, kumain ka na para maka-pasok ka ng ma-aga sa school mo." si mommy at hinalikan ako sa pisnge
"Okay po, mommy." sabay ngiti ko
Ma-tapos kumain ay agad na akong lumabas ng bahay para tingnan kung ready na ba si manong driver.
"Kuya, alis na po tayo?" ma-sayang sabi ko sa kanya
"Ah, ma'am Aya. Mukhang makakapag-commute ka po muna ngayon. Ayaw kasing gumana ng makina e, baka ma-late pa po kayo kapag hinintay niyo pa ito." aniya
Napa-hinga naman ako ng ma-lalim.
"Okay po manong, nai-intindihan ko po." sambit ko
Tumango naman ito sa'kin kaya agad na akong dumiretso sa gate para mag-hanap ng masa-sakyan sa kalsada.
Nang maka-labas ako ay agad na akong nag-lakad pa-punta sa kalsada. Kaya ko naman mag-lakad, pero sana maka-kita agad ako ng taxi o 'di kaya jeep nalang.
Habang nagla-lakad ako ay may bigla nalang nag-preno sa likuran ko kaya agad akong tumigil at lumingon.
"Ba't ka nagla-lakad?" si Peter
Napa-ngiti naman ako ng wala sa oras ng ma-kita ko siyang naka-ngiti rin sa'kin.
Ang cute niya!
"Ina-ayos pa kasi ng driver namin 'yong sa-sakyan. Kaya wala akong ma-gawa kung 'di ang mag-lakad. Wala din kasi si Daddy para i-hatid ako." sambit ko
"Ganoon ba. Sige, sabay ka nalang sa'kin."
O.O
Sa-sabay ako sa kanya?!
Totoo?
"H-Huh? S-Sigurado k-ka?" gulat kong tanong
"Mukha ba akong nagbi-biro?" naka-ngisi niyang sabi
"'Di nga? Totoo?"
"Oo nga, iha-hatid na kita sa school mo para hindi ka ma-late."
Napa-kagat naman ako sa labi ko sabay dali -daling pumasok sa kotse niya.
"Salamat!" ma-sayang sabi ko
Hindi ako ma-saya kasi makaka-punta ako ng ma-bilis. Kung 'di ma-saya ako kasi maka-kasama ko siya! ^.^
"Ba't parang ang saya-saya mo?" biglang tanong nito habang nag da-drive
"Hm, wala lang." sambit ko
"Alam mo, ikaw lang 'yong na-kilala kong halos buong oras naka-ngiti."
Napa-tingin naman ako sa kanya.
"Para sa'kin kasi, walang taong nakaka-ngiti ng ka-tulad mo. Kung mayroon man, siguro may tina-tagong sakit. May mga tao kasi na masaya kung ti-tingnan sa labas pero ang totoo, masakit na talaga." bigla siyang naging seryoso
Napa-seryoso rin ako sa sinabi niya.
"Totoo nga 'yan. Pero para rin kasi sa'kin, hindi mo dapat i-tago ang totoong nara-ramdaman mo. Kahit gaano pa ka-sakit, i-labas mo. Kasi kung tago ka ng tago, sarili mo lang ang nilo-loko mo." sambit ko
Hindi naman siya nag-salita. Ewan ko ba pero parang hindi ko na ma-alis ang pagka-seryoso ko sa ngayon.
Hindi nag-tagal ay naka-rating na kami sa gate ng campus. Na-una siyang lumabas at pinag-buksan ako. Agad rin naman akong bumaba.
"Salamat ulit sa pag-hatid ah." sabay ngiti ko
"No problem. Nga pala, anong oras ang uwian niyo dito?"
Napa-kunot naman ang noo ko.
"Mga 3 to 4 pm, bakit?"
"Sige, su-sunduin kita dito. Maghi-hintay ako ah." aniya sabay ngiti
"Huh? Naku, 'wag na! Ta-tawagan ko nalang ang driver namin at magpapa-sundo na ako."
"Hindi na. Ako na ang su-sundo sayo. Mas gusto ko 'yong hatid-sundo kita." aniya
Hindi naman ako nakapag-salita dahil sa sinabi niya..
Kahit noong umalis na siya ay naka-tulala pa rin ako doon.
Seryoso ba talaga siya?