Και μετά από περίπου έναν χρόνο αυτή η ιστορία φτάνει στο τέλος της.
Ειλικρινά δέθηκα πάρα πολύ με τους χαρακτήρες. Ένιωσα τον πόνο τους και πολλές φορές μετάνιωνα γι' αυτά που τους προκαλούσα.
Θεωρώ κάθε βιβλίο μου παιδί μου. Ο κάθε χαρακτήρας είναι ξεχωριστός, έχει κάτι μοναδικό.
Κάθε κεφάλαιο το έγραφα με την καρδιά μου και όχι με το μυαλό μου. Ειδικά στο κεφάλαιο 31, δηλαδή το τέλος, έκλαιγα κάνοντας εικόνα τους χαρακτήρες, τις ζωές και τις οικογένειες τους.
Σίγουρα θα υπάρχουν απορίες για κάποιους χαρακτήρες.. για την Λίλη, για την Τζέσικα, τον Σεμπάστιαν και τον Γκάρετ. Πολλοί μπορεί να θεωρείτε άδικο που δεν είδαμε την αδερφή του Ίαν ή που δεν γνωρίσαμε ποτέ τους γονείς της Στέφανι.
Μιας και δέθηκα πολύ με αυτό το βιβλίο σκέφτηκα πως θα ήταν άδικο να μην έχει μια συνέχεια. Φυσικά όχι με το ίδιο θέμα, όχι με την ομάδα -Α αλλά με κάτι διαφορετικό και σίγουρα μυστηριώδες.
Χαρακτήρες δεν θα είναι οι ίδιοι.. θα σας αφήσω λίγο να μαντέψετε. 😈(θα είναι στο τέλος του κεφαλαίου 😈)
Αυτα τα τριάντα ένα κεφάλαια ήταν για μένα μια ολόκληρη ιστορία, μια ιδέα που με κάνει περήφανη.
Είμαι χαρούμενη που κατάφερα να την ολοκληρώσω και ελπίζω να άρεσε και σε εσάς.
Πολλοί σταμάτησαν να διαβάζουν το βιβλίο επειδή αργούσα να ανεβάσω και εννοείται πως έχουν δίκαιο. Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής στα υπόλοιπα 💞.
Επειδή όμως δεν ήθελα να το κλείσω τόσο απότομα αποφάσισα να κάνω κάτι σαν συνέντευξη στους κύριους χαρακτήρες.
Ας αρχίσουμε
Jack's Opinion
Όλη αυτή η ιστορία με τον -Α με έκανε να καταλάβω πως δεν αξίζει να θυσιάσουμε τα πάντα για την προσωπική μας επιτυχία.
Πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους με αγάπη και στοργή και όχι να τους πλησιάζουμε μόνο και μόνο για να κερδίσουμε κάτι.
Ο -Α με βοήθησε να αλλάξω. Η Λίλη με έκανε να δω πως σημασία έχουν οι άνθρωποι και όχι μόνο ο εαυτός μας.
Χαίρομαι που τελικά κατέληξα με την Στέφανι και είμαι περήφανος που έχουμε δύο παιδιά. Είμαστε μια δεμένη οικογένεια.
Δεν θα την άλλαζα με καμία.
Όσο για την Λίλη.. δεν μπορώ να την συγχωρέσω. Πέρασα πολλά. Κόντεψα να χάσω τα πάντα.
Ίσως εγώ να της προκάλεσα όλο αυτόν τον πόνο, το μίσος και την οργή. Αλλά αν η Στέφανι είχε χτυπήσει στην πυρκαγιά;
Όχι. Όλα έχουν και τα όρια τους.
Θα την αγαπώ για πάντα τόσο όσο θα την μισώ.
Stephanie's Opinion
Άλλαξα. Άλλαξα μέσα από όλο αυτό. Κατάλαβα πως το να κρύβομαι είναι κάτι τόσο ανόητο. Στο τελευταίο άρθρο μου αποκάλυψα το όνομα μου και ασχολήθηκα με αυτό που πάντα ήθελα έχοντας στο πλευρό μου αυτόν που αγαπώ.
Έτσι είναι η ζωη. Απρόσμενη, γρήγορη, γεμάτη εμπόδια που τα ξεπερνάς με την βοήθεια των φίλων σου. Με την βοήθεια των δικών σου ανθρώπων.
Μέσα από έναν αγώνα μπορεί να χαθούν ζωές, ναι. Μα σημασία έχει η προσπάθεια και το αποτέλεσμα. Το σωστό και το δίκαιο πάντα θα βγαίνουν στην επιφάνεια.
Ο Τζακ, ο Κλάους και η Έμιλυ είναι για μένα όλη μου η ζωή. Γι' αυτούς είμαι ικανή να κάνω τα πάντα. Ό,τι και αν χρειαστεί. Γιατί πολύ απλά είναι ένας μέρος του εαυτού μου.
Ian's Opinion
Περάσαμε πολλά. Μάθαμε πολλά πράγματα. Ζήσαμε, πονέσαμε, παλέψαμε και αγαπήσαμε. Δεθήκαμε με πρόσωπα, εξαρτηθήκαμε από γεγονότα και στοιχεία. Μια σκέψη στο μυαλό μας: η επιβίωση.
Θέλαμε όσο τίποτα να περάσουμε από αυτήν την δοκιμασία σώοι και αβλαβείς αδιαφορώντας τελείως για όλα αυτά που κερδίζαμε κατά την διάρκεια.
Εγώ κέρδισα τέσσερις πολύ καλούς φίλους και δύο πανέμορφες γυναίκες. Είναι η τύχη, η ζωή. Δεν ξέρεις πως θα στα φέρει. Πέρασα δέκα χρόνια μακριά από την γυναίκα μου, έμαθα να είμαι ταυτόχρονα πατέρας και μητέρα για την κόρη μου.
Εύχομαι να την είχα προστατέψει. Εύχομαι να είχα παλέψει περισσότερο. Εύχομαι να μην αναγκαζόταν να ζήσει μέσα στις φυλακές,να έβλεπε την κόρη μας περισσότερο.
Να κοιμόμασταν τα βράδια οι τρεις μας και το πρωί να τρώγαμε πρωινό στο μπαλκόνι μας.
Ξέρω πως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ξέρω πως όλα αυτά τα έχασα. Τα έχασα μα τώρα μπορώ να κερδίσω πολλά περισσότερα.
Τώρα θα είμαι μαζί της κάθε λεπτό. Κάθε ώρα και κάθε μέρα.
Την αγαπώ. Και πιστεύω πως αυτό νιώθει και εκείνη.
Rose's Opinion
Έμεινα μόνη.
Πείνασα.
Κρύωσα.
Έκλαψα.
Πόνεσα.
Ζούσα μόνο και μόνο για να τους ξαναδώ. Διατηρούσα την αναπνοή μου αν και όλο μου το μυαλό με πίεζε να κάνω το αντίθετο.
Η καρδιά μου είχε σπάσει σε χίλια μικρά κομμάτια αλλά ήξερα. Ήξερα πως αυτός θα την επαναφέρει. Ήξερα πως με μια του μάτια ο κόσμος θα είχε και πάλι αξία, νόημα, σημασία.
Επίσης ήταν η Κάθριν. Δεν θα την άφηνα χωρίς μητέρα. Όχι μετά από όσα πέρασα εγώ. Όχι μόνη.
Η αυτοκτονία δεν είναι λύση.. ψιθύριζα στον εαυτό μου ώσπου να το πιστέψω κι εγώ.
Όλα θα γίνουν όπως πριν.. έλεγα κάθε βράδυ το ίδιο ψέμα στον εαυτό μου για να κοιμηθώ.
Η μορφή τους ταξίδευε κάθε βράδυ στην χώρα των ονείρων μου και μου έφτιαχνε την διάθεση.
Ζούσα, ζω και θα ζω γι' αυτούς.
Όσο για τον Σεμπάστιαν.. δεν μπορώ να του κρατήσω κακία. Ακόμη και εγώ θα έκανα το ίδιο.
Προκειμένου να χωρίσω τον Ίαν από κάποια θα συμμαχούσα μέχρι και με τον πιο επικίνδυνο μαφιοζο.
Ελπίζω όταν βγει από την φυλακή να έρθει να με βρει. Γιατί είναι φίλος μου και χρειάζεται βοήθεια.
Γιατί δεν έχει κανέναν άλλο εκτός από μένα. Γιατί είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου.
Και πάντα θα είναι.
Ανεξάρτητα από τον πόνο που τράβηξα γι' αυτόν.
Είμαστε οικογένεια γι' αυτό συγχωρούμε και ξεχνάμε.
So that's it
Δεν μπορω να πιστέψω ότι τελείωσε.
Είχα ξεκινήσει να γράφω και δεν κατάλαβα πόσο μεγάλο το έκανα 😂 Συγγνώμη αν σας κούρασα😊
Λοιπον όσον αφορά για τους πρωταγωνιστές θα είναι τα παιδιά τους (και του Κόνορ και της Λάουρας)
Σας άρεσε η ιδέα ή να το αφήσω;
Θα σας ειδοποιήσω όταν το ανεβάσω😄
Να ξέρετε πως θα αργήσει αυτό το βιβλίο 😊.
Αν θέλετε διαβάστε και τις άλλες μου ιστορίες ❤
Οπότε τελευταία φορά που το γράφω εδώ
See you 🔚*