"Μαλάκα Δανάη με κάνεις ρεζίλι!"ούρλιαξα μέσα στο σούπερ μάρκετ όταν έβαζε στο ταμείο ένα πακέτο με προφυλακτικά."Κοπέλα μου γιατί δεν έστελνες το Δημητράκη σου να πάει να πάρει;"
"Γιατί ντρεπότανν..." είπε ψιθυριστά "Τώρα κάνε μου τη χάρη και κούνα τον ποπό σου για να πληρώσω!"
Η ταμείας την κοίταξε με ανασηκωμένο το φρύδι. Δε σχολίασε και με συνοπτικά βήματα βγήκαμε από το κατάστημα.
Ευτυχώς δεν ήταν καμία συντιρητική να την ρωτήσει αν είναι ενήλικη.
"Γιτσάκι μήπως είμαι πολύ μικρή για να το κάνω;"
"Είσαι δεκαέξι και σε σχέση με τον Δημήτρη από τα δεκαπέντε. Είναι άψογος απέναντι σου και συ σφόδρα ιν λοβββ!"
"Φφφ απλά φοβάμαι ότι θα με θεωρούν... αχ όχι δε θέλω... μετάνιωσα." Πέταξε κάτω τη σακούλα και προχώρησε με γοργό βήμα.
Την τραβάω από το μπράτσο.
"Δεν είναι κάτι! Κάντο και γω το έκαναα!"
"Γεωργία γαμώ με πιέζεις!"
Είμαι πολύ χαζή.
Τρέχω πίσω της.
"Δανούκο συγγνώμη... Αν δεν νιώθεις έτοιμη δεν κάνεις τίποτα ..." είπα πιάνοντας το μπράτσο της.
"Τι γίνεται;" ρωτάει ο Δημήτρης ρίχνοντας μια ματιά στη σακούλα "Δανάη τι φάση; Κάνεις τα ψώνια του Παύλου;"
Η Δανάη γέλασε. "Όχιι τζουτζούκοο. Για εμάς τα πήρα..."
Την αγριοκοίταξε."Μα εσύ χθες μου είπες πως δεν είσαι έτοιμη..."
++++++++++++++++++++++++
"Γεωργία δε σου πέφτει λόγος..." γκρίνιαξε ο Παύλος.
"Είναι κολλητή μου. Πάντα μου πέφτει λόγος."
"Το αν θα προχωρήσει ή όχι είναι δική της απόφαση. Είναι εσωτερική επιθυμία και αν ήταν σίγουρη δε θα δίσταζε."
"Τελείωσες τον λόγο σου;" είπα.
"Γιατί είσαι τόσο ξεροκέφαλη; Δεν θα πεις εσύ σην κοπέλα πότε θα κάνει σεξ!"
"Σκάσε Παύλο!"
Είχε δίκιο αλλά ο εγωισμός μου δεν με άφηνε να το καταλάβω.
Με άρπαξε από το μπράτσο.
"Όχι ξανά σκάσε σε μένα. Μη σε αφήσω παράλυτη δύο εβδομάδες..."
Ξεροκατάπια.
"Καλά..."
"Μπράβο το κορίτσι μου..."
"Το ποιο;" ρώτησα.
"Το κορίτσι μου είσαι πώς αλλιώς να το πω;"
Τον έσφιξα στην αγκαλιά μου. Γαμώτο με τρελαίνει.
"Το βράδυ τι θα κάνουμε;" ρώτησα χαζοχαρούμενα ενώ βολευόμουν στην αγκαλιά του.
"Θα μαζέψουμε τα πράγματα μας γιατί το ξημέρωμα θα φύγουμε..."
"Πωωω..." ξεγλιστράω από την αγκαλιά του και βουτάω τις πατούσες μου στο παγωμένο νερό της θάλασσας. "Άλλο ένα καλοκαίρι τελείωσε..."
"Θυμάσαι το καλοκαίρι πέρσι; Που πρωτοφιληθήκαμε;" ρωτάει πονηρά και με κρατάει από τη μέση.
"Και να θέλα να το ξεχάσω.. Μαφήνεις;"
"Θες να κάνουμε κάτι καινούριο;" ρώτησε ρουφώντας τον ώμο μου.
Ένευσα αποπροσανατολισμένη.
"Θέλω να μη μιλήσεις καθόλου, μέχρι να σου πω..." είπε.
Τα μπλε μάτια του έκαναν υπέροχο συνδυασμό με την θάλασσα. Η κόρη του ματιού του μεγάλωσε και δάγκωσε τα χείλη του.
Έβαλε απαλά τα ροζ χειλάκια του πάνω στα δικά μου και ένιωσα τον ίδιο ηλεκτρισμό με την πρώτη φορά.
Τον ίδιο φόβο μήπως δεν κάνω κάτι σωστά, τον ίδιο πόνο και τσούξιμο κάτω χαμηλά , την ίδια ντροπή.
Ένιωσα να πετάω και να καίγεται όλο μου το κορμί.
Έσπασε το φιλί.
Με τράβηξε πιο βαθιά και το κρύο νερό με ανατρίχιασε. Τώρα έφτανε μέχρι το στήθος μου.
Κόλλησε το σώμα του στο δικό μου και η στύση του ενοχλούσε την ξαναμμένη περιοχή μου.
Κρατιόμουν να μην βγάλω κάποια κραυγή. Την κατέπνιγα.
Πίεσα τα γόνατα μου μεταξύ τους από ευφορία και εκείνος έχωσε την παλάμη του ανάμεσα τους.
Κούνησε απότομα το χέρι του και βρήκε κατευθείαν το σημείο που με ερεθίζει.
Πήγα να αναστενάξω.
Με πήρε στην αγκαλιά του τυλίγοντας τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και με φίλησε με ορμή. Σαν να μην το είχε ξανακάνει.
Προσπαθούσα να πάρω ανάσα. Άνοιξα τα μάτια για να δω τα δικά του. Κοιταζόμασταν χωρίς να λέμε τίποτα.
Το πρόσωπο του , οι γωνίες , τα ζυγωματικά , τα τοξοτά του φρύδια , τα σαρκώδη του χείλη και τα υπέροχα μάτια του με είχαν ταξιδέψει σε άλλη γη.
Εσωτερικά κρύβει την πιο αγνή και παιδική ψυχή, νοιάζεται για όλους και ξέρει να αγαπάει. Μεταφέρει τα συναισθήματα μόνο με ένα βλέμμα.
Δεν μετανιώνω που τον ερωτεύτηκα.
"Τώρα φώναξε!"
"Μα τώρα δεν..." ξαφνικά μου έβαλε δάχτυλο απότομα και το στενό μου άνοιγμα δεν άντεξε "Αααχχχχ γαμώτο σου Παύλο."
Με έσυρε έξω και με τύλιξε με μια πετσέτα.
Ξάπλωσε το κεφάλι του πάνω στα πόδια μου όπως πάντα.
"Σε μένα τι σε τράβηξε;" ρώτησα τραβόντας μια τούφα από τα μαλλιά του.
Ξεφύσηξε.
"Δεν μπορώ να σου απαντήσω..." είπε κοφτά.
"Γιατί όχι;" ρώτησα.
"Γιατί όταν δε βρίσκεις τα λόγια για να περιγράψεις αυτό που σου συμβαίνει σημαίνει ό,τι είναι τα πάντα που έχεις."
"Με μπέρδεψες πάλι" μούγκριζω.
"Με τράβηξε όλη η παρουσία σου. Και δεν έχω ζωή χωρίς αυτή..."
"Αγάπηηηη μουυυ" τον φίλησα.
"Γαμώ τα μέλια μου γαμώ!" Μου έσπρωξε μακριά την μούρη.
Στραβουμουτσουνιάζω και γελάω.
"Με έχεις φλωρέψει..."
"Είμαι επικίνδυνη..."
"Πολύ επικίνδυνη μωρό μου..."
===============================
"ΤΑΜΜΜ ΤΑΜΜΜΜ ΤΟΥΤΟΥΥΥΡΟΥΥΥΥΥ ΤΑΜΜ ΤΑΜΜ ΤΟΥΤΟΥΡΟΥΥΥ ΤΑΜ ΤΑΜ ΤΑ ΤΑ ΡΑΑΑΑΜΜΜΜ!"
"Το ίντρο του καραγκιόζη τραγουδάς μωρή;" γρύλλισα στην κολλητή μου.
"Αχαχχαχα Παύλο πας έναν κώλο πιο κει;" φώναξε η Δανάη.
Ο Παύλος έβγαλε τα ακουστικά του και σήκωσε το φρύδι του για να επαναλάβει αυτό που του είπε.
"Πάνε λίγο πιο κει!"
Κουνήθηκε ελάχιστα και το μπούτι του ακούμπησε το δικό μου.
"Καλύτερα;"
Η Δανάη ένεψε και εκείνος έβαλε ξανά τα ακουστικά του. Φόρεσα το ένα στο αυτί μου για να ακούσω την μουσική που άκουγε.
"Σώπα ρε τρελέ ακούς Ζέυν;"παρατηρώ.
"ΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑ ΣΕ ΦΛΟΡΕΨΕΕΕΕ!!!!" πετάχτηκε ο Δημήτρης.
"Κόψε" γρύλλισε ο Παύλος.
"Δεν χωράω θα πάθω ασφυξίαααα!" φώναξε ο Δημήτρης.
Ο Παύλος με άρπαξε και με έβαλε πάνω του μετακινώνταα το σώμα του πιο πέρα.
"Κομπλέ;"
Συμφώνησαν.
Το κινητό του Παύλου φωτίστηκε με το όνομα Μαρία.
Το σήκωσε.
"Στον δρόμο" με βόλεψε καλύτερα πάνω του "ναι... ναι" έπαιζε με την τσέπη του τζιν σορτσ μου παράλληλα "ΜΙΚΡΗ ΜΑΖΕΨΟΥ! ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΓΥΡΝΑΣ;" συνοφρυώθηκε "Ναι ναι κάτσε να μιλήσω με... Ναι είπα κάτσε να δούμε τι θα πει... Γαμώ Μαρία η μάνα σου αν ζούσε θα 'ταν περίφανη πιστεύεις;" η κλήση διακόπηκε.
Πέρασε ένα χρονικό διάστημα που μόνο η ρόδα να τρίβεται στον τσιμεντένιο δρόμο ακουγόταν. Ήθελα να μάθω τι συνέβη αλλά ξέρω τον Παύλο. Δεν θα μου ανοιγόταν εκτός αν ήμασταν μόνοι μας και το πάλευα. Ας μιλήσω να σπάσει ο πάγος."Βάλε ένα πιο ωραίο τραγούδιιιι!!!!"
"Να βάλω το stfu?" είπε κοφτά
"Τι είναι αυτό;"
"Το shut the fuck up..." κόλλησε το μάγουλο του στο παράθυρο και δυνάμωσε την ένταση.
Κάποιος έχει νευράκια.
Δεν το συνεχίζω. Θα περάσει από καλή ανάκριση στο σπίτι. Ας ελπίσουμε μόνο να απομονωθούμε.
Ξημερώμα και έχω όρεξηηηη...
Μόνο εγώ ασχολούμαι με γουάτπαντ 3 το ξημέρωμα;
Μμμμ
💖💓