Αυτά που ζήσαμε θα τα θυμάσαι?
Από τα σοσ κεφάλαια μπορώ να πω 💢
"Δεν έχει πλέον σημασία"
"Τι δεν έχει πλέον σημασία;" εξέφρασα δυνατά την απορία μου.
"Το εμείς."είπε κοφτά.
Θέλω να επιβεβαιωθώ πως δεν κοιμάμαι και τσιμπάω το δέρμα μου δυνατά αφήνοντας νυχιές.
"Παύλο πας καλά;" πετάχτηκε η Αλκμήνη.
"Άλκο μη χώνεσαι εκεί που δε σε σπέρνουν!" της είπε ελεύθερα.
Η πουτανίτσα εξακολουθούσε να του τρίβεται και το θέαμα μου προκαλούσε αηδία.
"Παύλο δεν χωρίζουν έτσι. Πρέπει να μιλήσουμε!" είπα εντελώς αναστατωμένη.
Χτύπησε μαλακά τον ώμο της Βαλερί και με τράβηξε από το χέρι.
Όταν το έκανε αυτό πάντα ακολουθούσε κόμπος στο στομάχι και έντονα φιλιά.
Τώρα ήταν ψυχρός και απότομος.
"Τι θες να πούμε;"
"Γιατί μου μιλάς έτσι;" είπα με παράπονο.
"Σου εξήγησα πόσο πολύ πληγώθηκα με την Βαλερί. Εξαρχής Γωγουλίνι σου είχα πει πως δεν θέλω να μπλέξουμε. Γιατί είναι δύσκολο. Έφερα τον κόσμο ανάποδα για σένα. Για εμάς. Και συ τώρα γυρνάς και ζηλεύεις την πρώην μου. Αν σεβόσουν εμένα έστω λίγο θα ήσουν πιο συγκρατημένη."
"Πώς μπορείς να βάζεις όριο σε αυτά που κάνεις; Εσύ δεν ζηλεύεις;"
"Κοπέλα μου απλά δείχνεις πως είσαι γατζωμένη πάνω μου. Τρέχεις πίσω μου σαν το σκυλάκι. Δεν θες να είσαι με κανέναν άλλον."
Οι λέξεις μου προκάλεσαν έντονο σφύξιμο.
"Παύλο συγγνώμη... Θα το διορθώσω... Σαγαπάωω..." ψέλλισα ηττημένη.
"Εσύ έλεγες πως το σαγαπάω είναι βαρύ ρήμα. Τι σε κάνει τώρα να το χρησιμοποιείς?" μουρμούρισε.
"Αυτά που νιώθω..." εξομολογήθηκα και κοίταξα χαμηλά συναισταλμένα.
"Απλά σε βαρέθηκα. Μπορείς να φύγεις." είπε και τα πόδια μου μουδιασαν.
Κοίταξα κάτω προσπαθώντας να συγκρατηθώ.
"Σε φίλησα, σε προστάτεψα , σου πήρα την αθωότητα, ανέχτηκα τους δικούς σου , μετακόμισα για πάρτη σου , έγραψα τραγούδια για σένα ... Εσένα... Εσύ δεν μου πρόσφερες τίποτα. Είσαι απλά ανώριμη και άχρηστη. "
"Α-αυτά που λες τα εννοείς;" ρώτησα απελπισμένα.
"Μωρό μου γιατί να μην τα εννοώ;"
"Εύχομαι να σπάσει η κιθάρα σου όπως έσπασε τώρα η καρδιά μου..."
Περπάτησα μακριά. Με την αξιοπρέπεια στραπατσαρισμένη και τα πάντα για μένα να έχουν αλλάξει.
Τον ήθελα τόσο πολύ... Του το έδειχνα συνέχεια ... Ήμουν τόσο καλή μαζί του και αυτός βρήκε επιτέλους αφορμή να με διώξει.
Το κακό με μένα είναι ότι τα δίνω όλα. Ακυρώνω το πρόγραμμα μου και πηγαίνω σύμφωνα με του άλλου. Μεταστρέφω την ζωή μου.
Αρχίζω να τρέχω στο δάσος χωρίς να ξέρω που ακριβώς πηγαίνω. Ήμουν τόσο μπερδεμένη. Ερωτεύτηκα.... τον λάθος άνθρωπο.
Παύλος pov
Δεν ήθελα να τελειώσει έτσι αλήθεια.
Αλλά αισθάνομαι πως δεν είμαι ερωτευμένος.
Απλά περνάω καλά.
Την χρησιμοποίησα για να ξεπεράσω την Βαλερί.
Δεν χρειάζεται να νιώθω τύψεις. Το βιβλίο μας μόλις έκλεισε.
Όλο αυτό τελείωσε.
"Παύλο..." μουρμούρισε η Βαλερί.
"Τι είναι;" απάντησα αλλά ένιωθα περίεργα.
Σαν ανακουφισμένος αλλά συγχρόνως συναισθηματικά κενός.
Δεν μου δημιουργεί πεταλούδες πλέον η Βαλερί.
"Όλα αυτά τα έκανες για να ξαναείμαστε μαζί;"είπε ναζιάρικα και ύπουλα.
"Όχι. Δεν είμαι βλάκας για να ξαναμπλέξω με μια πουτανίτσα του λόγου σου."
Η Βαλερί είναι πολύ εντυπωσιακή σαν γυναίκα. Το δέχομαι. Όμως κουράστηκα μαζί της.
Με κοιτάει μουτρωμένα και πηγαίνει να βρει την παρέα της.
Γεωργία pov
Δεν είχα καμία όρεξη να ξανακλάψω για χάρη του. Εδώ που κάθομαι δεν υπήρχε σήμα.
Εντελώς απομονωμένη.
Οι μνήμες με πυροβολούν κατακούτελα.
Τι γλυκός τι ρομαντικός τι ψεύτης...
Γαμώτο σου Παύλο. Σε άφησα να είσαι ο πρώτος μου... Και από τόσο νωρίς ...
Μου στέρησες την αθωότητα μου.
Σε μισώ.
Είσαι το μεγαλύτερο λάθος που έκανα.
Και τώρα δεν ξέρω ούτε ακριβώς που βρίσκομαι.
Έριξα γροθιά με πείσμα στο κούτρουρο του γέρικου δένδρου που ακουμπούσα. Έριξα την πλάτη μου έναντι του και γονάτησα γδέρνοντας την στον κορμό.
Παύλος pov
Κοιτάω τριγύρω. Η Δανάη με την Αλκμήνη αναστατωμένες να καλούν την Γεωργία ξανά και ξανά.
Ο Στέφανος με πλησιάζει κομψά και μου ρίχνει μια σφαλιάρα.
"ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ;!" γκάριξα.
"Εγώ ή εσύ που έπαιξες με το πιο αθώο κορίτσι;" χλεύασε.
Αυτό που ξεστόμισε με χτύπησε.
Όχι στον εγκέφαλο γιατί δεν ένοχλησε τον εγωισμό μου.
Ένιωσα περίεργα.
Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό.
"Δεν ξέρεις τι θέλεις." είπε ψυχρά ο Δημήτρης.
Η Αλκμήνη είχε πανικοβληθεί.
"Το μικρό μου που τρέχει τέτοια ώρα; Έχει σκοτεινιάσει και φοβάται μόνη της." δάκρυσε από τον πανικό της.
Τόσο πολύ λατρεύει την αδερφή της.
Παλιά εγώ έλεγα πως την λάτρευα μα τώρα της συμπεριφέρθηκα σαν σκουπίδι.
"Μετά από αυτό δεν της αξίζω..." μετάνιωσα.
"Όχι Παύλο! Μετά από αυτό εκείνη και εσύ καταλαβαίνετε πόσο πολύ αγαπιέστε. Και πρέπει να δείτε..." ξεστόμισε η Αλκμήνη."Αν είναι αγάπη ή έρωτας..."
"Ή και τα δύο!" συμπλήρωσε η Δανάη.
"Καλά τα λέει η ψυχολόγος..." γέλασε ο Στέφανος.
"Και συ αυτό σπουδάζεις γλυκιέ μου..." τον πείραξε η Αλκμήνη.
"Σωστά... Για αυτό Παυλάκη δείξε της ότι απλά την πήρες για λίγο δεδομένη και τώρα πουτην χάνεις τρελένεσαι!" συμβούλεψε ο Στέφανος.
"Που πήγε όμως;"
"Φοβάμαι μην κάνει καμιά τρέλα..." μουρμούρισε η Δανάη.
"ΤΙ;" φώναξα.
"Στο γυμνάσιο έκανε γρατζουνιές στο σώμα της..." αιτιολόγησε η Δανάη.
"Πλάκα κάνεις..." απόρησε η Αλκμήνη.
"Μην πεις ότι στο είπα..." φοβήθηκε η Δανάη.
Θα πεθάνω αν πάθει κάτι εξαιτίας μου. Θέλω να την βλέπω να δυναμώνει όχι να χαλιέται.
Μου λείπει το μωρό μου.
Η Βαλερί κατάφερε να μας ανακατέψει.
"Αλκμήνη έλα στο αμάξι θα ψάξουμε περιμετρικά τον δρόμο. Δανάη Δημήτρη πάτε από το ποτάμι. Παύλο ..." προτού ολοκληρώσει ο Στέφανος ξεπετάχτηκε η Βαλερί.
"Εμείς θα πάμε από δω!" δήλωσε η Βαλερί.
Οι υπόλοιποι έτρεξαν πανικόβλητοι και άρχισαν να ψάχνουν.
"Ποιος είπε ότι σε θέλω μαζί;"νευρίασα.
"Με θες πάντα για αυτό σκάσε!"
"ΕΣΥ ΜΑΣ ΑΝΑΚΑΤΕΨΕΣ! ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!"
"Θα σου αποδείξω πως λυπάμαι που σε απάτησα τότε... Έλα από εδώ..."
Κάθε μας βήμα βούλιαζε στα φύλλα και το νωπό από υγρασία χώμα.
Έψαχνα κάθε χιλιοστό σαν να χάθηκε κάποια χάντρα. Αλλά χάθηκε το πιο πολύτιμο φυλαχτό μου.
"Να τηηηηηη! " τσίριξε η Βαλερί.
"Γεωργίαααααα!" ούρλιαξα.
Πήγα να πάρω την Αλκμήνη για να πω πως την βρήκα αλλά το κινητό μου δεν είχε σήμα.
Έτρεξα να την κλείσω στην αγκαλιά μου αλλά με έσπρωξε.
"Με άδειασες και τώρα ήρθες να με βρεις με την γκόμενα;"
"Όχι αγάπη μου! Αυτή για μένα τέλος. Δεν μπορώ άλλο πήγα να τρελαθώ όυαν ένιωσα να σε χάνω!" εξομολογήθηκα.
"Κρίμα. Αργά το κατάλαβες!"
"Ζευγαράκι της αγίας Παρασκευής; Θα φύγουμε από εδώ;" φώναξε η μουλάρα.
Όχι πριν φασωθούμε μονοιασμένοι και την σφίξω κοντά μου.
"Γεωργία συγγνώμη... Απλά σε θεώρησα κάτι σίγουρο. Αλλά σε αγαπάω!" είπα.
"Ουάουυυυ... Ρήμα δημοτικού. Εγώ μετά από αυτά ποθ είπες δε γουστρρω πια τίποτα από εσένα... Εμείς οι δύο τέλος!" είπε.
Η Βαλερί γέλασε και εγώ τράβηξα την Γεωργία από τον καρπό.
"Εμείς μωρό μου δεν τελειώνουμε έτσι!"
Έδιωξε το χέρι της.
Τα φώτα του αυτοκινήτου μας τύφλωσαν και έβαλα τα χέρια μου μπροστά για να ρυθμίσω την ορατότητα.
Η Αλκμήνη αγκάλιασε την αδερφή της.
"Μαλάκα μην κάνεις έτσι για έναν γκόμενο! ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ!" έτσι της είπε.
Ο Στέφανος με κοίταξε επικριτικά.
"Βαλερί φύγε από μπροστά μου και κάνε μου μια χάρη γλυκιά μου. Μην σε ξαναδώ ποτέ... Εύχομαι να περάσεις καλά την ζωή σου." ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσε από εμένα η πρώην μου.
++++++++++++++++++
Η Γεωργία ατην σκηνή μας με την Άλκο. Η Δανάη με τον Δημήτρη στην άλλη. Εγώ με τον Στέφανο στην τρίτη.
"Λες να μη μου ξαναμιλήσει ποτέ;" ρωτάω
Κρίνετε τον Παύλο. Ξέρει τελικά τι θέλει;
Τα λέμε σύντομα
ΖΟΥΖΟΥΝΑ