Το χέρι του κατευθείνεται στην περιοχή μου.
+++++++++++
Γαμώτο και ας είναι καλοκαίρι δεν μπορώ... Δεν έχω την δύναμη να σηκωθώ. Βολεύομαι καλύτερα και τυλίγω το χέρι του γύρω από την μέση μου.
Όπααα
Κοιμήθηκα στην παραλία!
Αχ οι γονείς μου θα με σκοτώσουν.
Φόραγα μια ζακέτα και απο κάτω το μούσκεμα μαγιό μου.
Φταρνίστηκα δυνατά αναγκάζοντας τον σηκωθεί.
Πετάρισαν τα βλέφαρα του και χαμογέλασε.
Τόσο σέξυ.
"Εδώ κοιμηθήκαμε;" ρώτησα αγχωμένη.
"Ναιιι ... Όλα κομπλέ θαρθει η Άλκο να μας πάρει με το αμάξι τώρα..."
"Κ-και οι γονείς μου;"
"Μπορείς να σταματήσεις να αγχώνεσαι;" γέλασε.
Μάζεψα δειλά τα μαλλιά μου και κοιταχτήκαμε.
"Γλυκούλα μου..." είπε και ένιωσα τον κόμπο στο στομάχι.
Η κόρνα μας διέκοψε. Ο Στέφανος με γυαλιά ηλίου και σηκωμένο φρύδι στο τιμόνι και η Άλκο συνοδηγός.
"Μπείτε σκατόπαιδα!" φώναξε.
"Πάλι μαζί είστε εσείς;" ξεψάρωσα και χώθηκα στο πίσω κάθισμα.
Ακούμπησα την θέση μπροστά μου για να βολευτώ καλύτερα και έκανα χώρο στον Παύλο με τα πράγματα.
Τα βόλεψε όλα και άπλωσε την κιθάρα ανάμεσα μας.
"Ναιι με την Αλκμήνη περνάμε τέλειααα!" είπε τρισευτυχής ο Στέφανος και έβαλε μπροστά.
"Ιδίως κάτω από τα σκεπάσματα..." ψιθύρισε ο Παύλος.
"Παύλο ΣΚΑΣΕ!" πετάχτηκε η Άλκο.
"Ο Παύλος πλάκα κάνει... εκτός και αν;;" διαπίστωσα και χαμογέλασα.
"ΕΕΕΕ-εγώ είμαι γκέυ ΤΟΥΤΤΟΥΥΥΥΤΤΤΤΤ " φώναξε ο Στέφανος.
Το ύφος που το είπε και ο ιδρώτας στο μέτωπο του, τον οποίο εντόπιζα από το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου, επιβεβαίωνε τις υποψίες μου.
"Και να που ο πούστης δεν είναι τόσο πούστης..." σχολίασε ο Παύλος.
"Φτάσαμεε" αναφώνισε ξεθεωμένος ο Στέφανος.
Δεν θέλησα να εκθέσω την Αλκμήνη. Θα έχει τους λόγους της που το κρύβει. Σκούντηξα τον Παύλο που ήταν έτοιμος να τους ρωτήσει αν είναι μαζί. Με αγριοκοίταξε. Θα το μετανιώσω αργότερα.
+++++++++++
Έτρεχα , έτρεχα λαχάνιαζα και ξεφύσαγααα...
Αχχ πιο γρήγορα.
Αχχ θα με πιάσει.
Τα γυμνασμένα του χέρια μου προκάλεσαν ασφυξία στον λαιμό. Προσπάθησα απεγνωσμένα να πάρω ανάσα. Τα ξερά χείλη μου συνάντησαν τα υγρά , αχόρταγα δικά του.
Κόλλησε το κορμί του στο δικό μου.
Είχαμε βγει βόλτα στο πάρκο. Τον πείραζα και ανάμενα την τιμωρία. Αλλά θέλοντας και μη και στις χειρότερες του ήταν γλυκούλης. Με κράτησε σφιχτά από το χέρι.
Κοίταξα κάτω και μόλις σήκωσα το βλέμμα μου πάγωσα.
Ήταν αυτή... Αυτή που μου πάγωνε το αίμα και με φόβιζε.
"ΔΟΛΟΦΟΝΟΟΟΣ!" ούρλιαξα και από το τραύμα που μου είχε προκαλέσει έκλεισα τα μάτια.
Τραβήχτηκα μακριά του και έκλεισα με τα χέρια μου το πρόσωπο μου. Άρχισα να κλαίω από τον πανικό.
"Μωρό μου τι έπαθες;"
"Παύλο... Σώσε... Με!" φώναξα κλαίγοντας.
Με έχωσε στην αγκαλιά του και πάλευε να απομακρύνει τα χέρια μου με τα οποία έκρυβα το πρόσωπο μου.
"Μωρό μου δεν είναι κανείς..."
Σήκωσε το κεφάλι μου και φίλησε το υγρό μάγουλο μου και έπειτα σκούπισε με τα δάχτυλα του τα δάκρυα.
Έχω παραισθήσεις.
"Μέχρι να την βάλουν στο αναμορφωτήριο θα τρελαθώ..." αναφώνισα.
"Εγώ είμαι εδώ..."
"Εξαιτίας σου το περνάω αυτό..." δήλωσα και απομακρύνθηκα από κοντά του. "Εξαιτίας σου όλα..." άρχισα να παραλογίζομαι.
Ήξερα πως τα έλεγα πάνω στο ξέσπασμα και τον φόβο μου.
Οι μνήμη μου γαμώ...:
Γειαα σε ξέρω;" ρώτησα διακριτικά.
Βγάζει πίσω από την πλάτη της ένα όπλο κόβοντας μου την ανάσα.
"Μην βγάλεις άχνα αλλιώς όλα θα γίνουν αδόξως γρήγορα..." είπε με ένα παρανιακό χαμόγελο.
"Πρέπει να φύγω..." είπα.
Είχε μείνει ακίνητος. Τα άκουσε αυτά που είπα αλλά δεν έτρεξε πίσω μου. Με άφησε να γυρίσω μόνη μου μαζί με σκέψεις.
Μια ανάμνηση με τρόμαξε περισσότερο:
"Αν δεν κρατήσεις το στοματάκι σου κλειστό ο Παύλος δεν θα είναι για πολύ μαζί μας."
Και αν τώρα που τον άφησα μόνο του κάνει κακό;
Στεναχωρέθηκα με την εξέλιξη των πραγμάτων.
Σταμάτησα μπροστά από το σπίτι μου. Άνοιξα την οθόνη του κινητού μου. Η ώρα είναι 3:00 πμ. Αν πάω μέσα θα με βρίσουν και δεν θα με αφήσουν να ξαναβγώ.
Από την άλλη ήμουν αρκετό καιρό μέσα από το μετατραυματική ταραχή οπότε ίσως έχω επιχειρήματα για να δικαιολογηθώ.
Δεν αξίζει να ασχοληθώ όμως ακόμη. Ο μόνος άνθρωπος που θα έπρεπε να με απασχολεί είναι εκείνος που έδιωξα και έμεινε άπραγος μπροστά μου.
"Τι έχεις;"
Τρόμαξα και τα μάτια μου γούρλωσαν. Έπειτα έβαλα τα χέρια μου στο μέτωπο και κάθισα στα μαρμάρινα σκαλάκια της βεράντας.
"Αλκμήνη με τρόμαξες..."
"Τι σου συμβαίνει; Παλιά μου τα έλεγες όλα;" είπε γλυκά ξεκουράζοντας το χέρι της στον ώμο μου. Γέλασα ειρωνικά.
"Εγώ φυσικά... Εγώ είμαι που στα λέω... Εσύ μου έκρυψες και τον δεσμό σου με τον Στέφανο."
"Αγάπη μου μπορεί να το έλεγες και ξέρεις πως αντιδρά ο πατέρας με τα αγόρια." εξήγησε.
"Είσαι 22 ετών και έχεις κάθε δικαίωμα..."
"Μα ... Ο Στέφανος είναι γεμάτος σκουλαίκια και είναι από αυτούς που ασχολούνται με την εμφάνιση..."
"Τι λες;" διέκοψα.
"Άσε με να τελειώσω..."
"Θέλω να δω που θα καταλήξεις..."
"Στην αρχή ήταν φίλος αλλά για να μπει στο σπίτι έπρεπε να τον παρουσιάσω σαν γκέυ... Ήθελε να σας γνωρίσει λέει ... Από άλλη οπτική..."
"Πολύ χαζός!"
"Αργά ή γρήγορα θα το μάθαινες Γεωργία. Τίποτα δεν κρύβεται." είπε.
"Το πιστεύεις;"
"Ναι"
Εισέπνευσα και εξέπνευσα ξεθεωμένη.
"Εσύ γιατί είσαι 3 το χάραμα και κλαμμένη στην βεράντα; Περιμένω μια πολλή καλή εξήγηση..." σταύρωσε στα χέρια της και με περίμενε να της ανοιχθώ.
Έσφιξα τα χείλη μου και ήρθε ο Παύλος με την Χριστιάνα στην σκέψη μου.
"Είσαι έτοιμη να κλάψεις. Σύνελθε βλάκα μίλα!" παρακάλεσε.
Η πόρτα άνοιξε και ο πατέρας μου με τράβηξε από το μαλλί να μπω μέσα.
Μου φώναξε άσχημα για την ώρα αλλά η Αλκμήνη πήρε πάνω της την ευθύνη και είπε ότι ήμουν μαζί της.
Φόρεσα τις πιτζάμες και έβρεξα το πρόσωπο μου. Βούρτσησα βασανιστικά αργά τα δόντια μου για να αφοσιωθώ σε κρτι άλλο. Περνάω από πάνω το σεντόνι και νιώθω μια κοφτή ανάσα στο μαξιλάρι μου.
Πήγα να ουρλιάξω μα το αχνό του γέλιο με υσήχασε.
"Σκάσε θα σηκωθούν." γέλασε.
"Πώς μπήκες;"
"Έχει σημασία; Είμαι εδώ την ώρα που με χρειάζεσαι."
"Είσαι αργόστροφος" γέλασα γιατί δεν με είχε ακολουθήσει εξαρχής.
Λογικά το επεξεργαζόταν.
"Όχι ζουζού απρόβλεπτος" ψιθύρισε και με φίλησε.
Έχωσα μια γροθιά στον ώμο του.
"Εξκιουζ μι;" παραπονέθηκε.
"Με κατατρόμαξες βλάκα..."
"Θα κοιμηθούμε αγκαλίτσα πάλι τυχερή" είπε.
Έβγαλε την μπλούζα του και εγώ ακούμπησα το γυμνό του στήθος μαγεμένα.
Κατέβασε το σορτσ και το μποξεράκι του χωρίς λόγια.
Με έφερε κοντά του.
"Το θες;"
"Όσο δε φαντάζεσαι!" αναστέναξα και μου έκλεισε το στόμα.
"Μη φωνάζεις μικρό μου..."
"Θέλω έρωτα"μούγκρισα.
"Θέλω να σε γαμήσω μέχρι να μην μπορείς να περπατήσεις"
Οι ωμές του εκφράσεις με έκαναν αθεράπευτα υγρή εκεί.
Με γρήγορες κινήσεις άρχισε να μπαινοβγαίνει μέσα μου και αυτή την φορά η ευχαρίστηση ήταν το μόνο μα το μόνο που ένιωθα. Ακούγονταν τα δέρματα μας να χτυπάνε και οι κοφτές του ανάσες. Το βλέμμα του να χτυπά το αβοήθητο, παραδωμένο κορμί μου.
καλό βράδυ