"ဆရာမ ဝင္ခြင့္ျပဳပါ"
တစ္တန္းလံုး စာတြက္ေနၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ တိတ္ဆိတ္မႈကိုၿဖိဳခြဲလိုက္သည့္ အသံတစ္သံက ထြက္ေပၚလာေလသည္...
အသံလာရာ အခန္းဝကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ အထက္တန္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္က စီနီယာ...
"ဝင္ခဲ့ သား"
စီနီယာက အခန္းထဲဝင္လာကာ ဆရာမ႐ွိရာဆီ သြားၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ စကားေျပာေနေလ၏...
"ဆရာမ..ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ဆရာမကို ရံုခန္းခဏ လာခဲ့ပါဦးတဲ့"
"ေအးေအး သားေရ...ဆရာမ အခုသြားလိုက္မယ္"
အခန္းထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္အတြက္ ဆရာမႏွင့္စီနီယာေျပာေနသည့္ စကားမ်ားကို ၾကားေနရသည္...
"ဒါဆို သားသြားေတာ့မယ္ ဆရာမ"
"ေအးေအး သား"
ဆရာမလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လာသည္...
"သားတို႔ေရ ဆရာမ ရံုးခန္းခဏသြားဦးမယ္..
စာေသခ်ာလုပ္ေနၾကေနာ္...မဆူညံေနၾကနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ဆရာမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ျပံဳးျပၿပီးတာနဲ႔ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္....
"ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ဘာလို႔ ဆရာမကို ရံုးခန္းေခၚတာလဲ မသိဘူးေနာ္...
အတန္းထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ ျပသနာ႐ွာထားေသးလို႔လား"
"မင္းကေတာ့ မဟုတ္တာေျပာလာၿပီ...ငါတို႔ အတန္းက လိမ္မာတာ စံျပအတန္းကို Chenရာ"
"ေအးေနာ္...ဟီးး"
ဟီးခနဲ ရယ္ျပေသာ Chenကို ျပံဳးၿပီးသာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္...
"စာတြက္ Chen...ဆရာမျပန္လာလို႔ စာေမးရင္ မရပဲေနမယ္"
"ေအးပါ KyungSooရာ...မင္းကလည္း ခဏေလးစကားေျပာမိတာကို"
"ဟီးး"
ခုနက ဟီးခနဲရယ္ျပတာ Chenျဖစ္သလို ဒီတစ္ခါ ဟီးခနဲ ရယ္ျပမိသည္က ကြၽန္ေတာ္...
တစ္ဖန္ လက္ထဲမွ ေဘာပင္ႏွင့္အၾကမ္းစာအုပ္ကိုသာ ထိေတြ႔လိုက္ေတာ့သည္...
"အတန္းေခါင္းေဆာင္ သားေရ"
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာမက အခန္းထဲျပန္ေရာက္လာကာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို ေခၚလိုက္သည္...
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေ႐ွ႕တန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္က မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး လက္ပိုက္ကာ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမဟု ထေျဖသည္...
"သားအစ္ကို TaeMinကို စာသင္ခ်ိန္ၿပီးလို႔ အားရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ဦး သားေရ...တကၠသိုလ္လမ္းၫႊန္ စာအုပ္ေတြ ေက်ာင္းေရာက္ၿပီမို႔ လာထုတ္လို႔ရၿပီတဲ့...
အဲ့ဒါဆရာႀကီးက ဆရာမကတစ္ဆင့္ တစ္ခါတည္း ေျပာခိုင္းလိုက္လို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ...သားေန႔လည္ ထမင္းစားလႊတ္ခ်ိန္ Hyungဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ့မယ္"
"ေအးေအး သား...ျပန္ထိုင္ေတာ့"
"ဟုတ္ ဆရာမ"
"ကဲ စာဆက္တြက္ၾကေနာ္...အကုန္လံုး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ဆရာမလည္း ခံုေနရာသြားျပန္ထိုင္ကာ အိတ္ထဲမွဖုန္းကိုထုတ္ကာ ဖုန္းဆက္ေနေလ၏...
ကြၽန္ေတာ္မွန္းတာ မမွားဘူးဆို JongIn Hyungဆီပဲေနမွာ...
တကၠသိုလ္လမ္းၫႊန္ စာအုပ္ထုတ္ဖို႔ေျပာေနတာ ေနမယ္...
ဒါဆို ဒီေန႔ ေက်ာင္းကို သူလာမွာေပါ့...
ေတြးေနဆဲပင္ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းက အသံျမည္လာသည္...
ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ၿပီပဲ...
"မဂၤလာပါ ဆရာမ...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ"
အခန္းထဲမွ ထြက္ေတာ့မယ္ဆရာမကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အကုန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုယ့္စာအုပ္ကို သိမ္းလိုက္ၾကသည္...
ေန႔လည္စာ စားရဦးမည္ေလ...
အိမ္ကေနအျမဲထည့္လာက် ထမင္းဘူးကို ဖြင့္လိုက္ကာ စာေရးခံုေပၚတင္လိုက္သည္...
အတန္းေခါင္းေဆာင္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ထမင္းစားဖို႔ ထမင္းဘူးကိုယူကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခံုဘက္ လွည့္လာသည္...
ကြၽန္ေတာ္႐ယ္ Chenရယ္ အတန္းေခါင္းေဆာင္ရယ္က ေန႔တိုင္း ထမင္းအတူစားၾကသည္...
တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက ကန္တင္းမွာ သြားစားၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ကေတာ့ ထမင္းဘူးထည့္လာကာ အတန္းထဲမွာပင္ စားသည္...
"Chenနဲ႔KyungSoo ဒီမွာဟင္းထည့္စားေနာ္...ငါHyungဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္"
အတန္းေခါင္းေဆာင္က ဟင္းခြက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ထံ ထိုးေပးလာၿပီး TaeMin Hyungကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ ဖုန္းထုတ္ေနေလသည္...
"Hyungေရ တကၠသိုလ္လမ္းၫႊန္ စာအုပ္ေတြ ေက်ာင္းေရာက္ၿပီမို႔ လာထုတ္လို႔ရၿပီတဲ့..အဲ့ဒါ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက Hyungကို အသိေပးခိုင္းလို႔" 📞
"အင္း အင္း အာ့ဆို ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"📞
"အဆင္ေျပတယ္မလား အတန္းေခါင္းေဆာင္"
"ေအး ခဏေန JongIn Hyungနဲ႔အတူ ေက်ာင္းကိုလာမယ္တဲ့ Chenေရ"
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာပဲ ဒီအတိုင္းသာ နားေထာင္ေနလိုက္သည္...
"Hyungတို႔ေတြေတာင္ တကၠသိုလ္တက္ရေတာ့မယ္ေနာ္...
ငါတို႔လည္း ေနာက္ႏွစ္ၿပီးရင္ တကၠသိုလ္ေရာက္ၿပီ"
"တကၠသိုလ္မွာ မင္းတို႔ဘာေမဂ်ာယူမွာလဲ"
"စီးပြားေရးေမဂ်ာ"
"KyungSooကေရာ"
"ငါလည္း စီးပြားေရးေမဂ်ာပဲ"
"WOW...ဒါဆို Hyungတို႔လိုပဲေပါ့"
"Hyungတို႔က ဘာေမဂ်ာယူမွာမို႔လို႔လဲ"
သိခ်င္တာနဲ႔ ဝင္ေမးလိုက္ေတာ့...
"Hyungေျပာတာေတာ့ သူေရာ
JongIn Hyungေရာ စီးပြားေရးေမဂ်ာပဲ ယူၾကမွာတဲ့"
"AWW"
"တက္ခ်င္တဲ့ ေမဂ်ာကလည္း တစ္ခုတည္း"
Chenက ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္စပစ္ကာ ျပံဳးစစေျပာလာသည္...
အင္း ျမႇားဦးက ကြၽန္ေတာ့ဆီ ေရာက္လာျပန္ၿပီ...
"KyungSoo..မင္းကိုၾကည့္တဲ့
JongIn Hyungရဲ႕ အၾကည့္ေတြက မ႐ိုးဘူးေနာ္"
"ဘာ..ဘာ ေတြ ေျပာေနတာလဲ အတန္းေခါင္းေဆာင္"
"စကားေတြထစ္ေနၿပီ ဟားဟား..ငါေျပာပါတယ္ ငါတစ္တစ္ေယာက္တည္း အဲ့လိုထင္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆို...အတန္းေခါင္ေဆာင္ေတာင္ သိတယ္"
"Chen မင္းကပါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"ငါတကယ္ ျမင္ေနရတယ္ JongIn Hyungရဲ႕ အၾကည့္ေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕အရိပ္အေယာင္ေတြကို...က်ဴ႐ွင္မွာ သူတစ္ခါတစ္ေလ စာဝင္သင္ေပးရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆို ပိုဆိုး"
လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ဇြန္းကိုခ်ကာ ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ အတန္းေခါင္ေဆာင္ရဲ႕ စကားေတြၾကား ကြၽန္ေတာ့အေငြ႔ပ်ံခ်င္လာသည္...
"ေတာ္..ေတာ္ေတာ့...ဆက္ေျပာရင္ ငါစိတ္ဆိုးေတာ့မွာ"
"မ်က္ႏွာႀကီးလည္း ရဲေနၿပီ...
ဆက္ေျပာရင္ ငါတို႔ေတာ့ လက္ထဲကဇြန္းနဲ႔ အေခါက္ခံရေတာ့မယ္ထင္တယ္ Chenေရ"
"ဟုတ္ပ အတန္းေခါင္းေဆာင္ေရ...အခုေတာ့ ဒီအတိုင္းေက်ာ္သြားၾကေသးတာေပါ့...
ဟြင္းဟြင္း"
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ တစ္ေန႔တာတြင္ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အျမဲအစခံရသည္...
အရင္ကေျပာတဲ့သူက Chenတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေသာ္ျငား ယခုေတာ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္ပင္ ပါလာသည္...
ဒီကစၥကို ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းရမည္ မသိ...
"KyungSoo ျမန္လိုက္တာ ထမင္းေတာင္ကုန္ၿပီ"
႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ထမင္းေတြ သိမ္းၾကံဳးသြပ္မိတာ တစ္ခဏေလးနဲ႔ ထမင္းဘူးထဲမွ သိပ္ထည့္ထားေသာ ထမင္းမ်ား ကုန္သြားေတာ့သည္...
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ခင္း ကြၽန္ေတာ္ထမင္းစားလိုက္တာက ဝါးစားတာမဟုတ္ပဲ ထမင္းလုပ္တိုင္းလိုလို မ်ိဳခ်မိတာပင္...
"အင္း ငါဗိုက္ဆာေနလို႔"
ရယ္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ ႏွစ္ေကာင္ကို တစ္ခ်က္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ၾကည့္ေပးလိုက္သည္...
အၾကည့္ေတြကိုက ကြၽန္ေတာ့အေျဖက လိမ္ေနတယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိတယ္ဟူေသာ အၾကည့္ေတြျဖင့္...
ဘူး ဘူးးး...
ဆိုင္ကယ္သံၾကားလို႔ ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းေဆာင္ေ႐ွ႕တြင္ ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ရပ္သြားတဲ့ ဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီး...
ေတြးစရာမလို
TaeMin Hyungနဲ႔JongIn Hyungပဲ...
ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္ၿပီးတာနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဆံပင္အနက္ေရာင္ေတြကို ဆြဲဖြလိုက္တဲ့ JongIn Hyung...
အတန္းထဲက ေကာင္မေလးေတြကလည္း အသံေတြတစ္စထက္တစ္စ ထြက္လာသည္...
TaeMin Oppaပိုေခ်ာလာတယ္က တစ္မ်ိဳး...
JongIn Oppaက ဘယ္လိုၾကည့္ေကာင္းၿပီး ဘယ္လိုသူတို႔အသည္းကို ေႁခြယူတာကတစ္မ်ိဳး...
"JongIn Hyungက လန္းတယ္ေနာ္...တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ဒီ့ထက္ပိုလန္းေနမွာ...TaeMin Hyungေရာ"
"ဟုတ္ပ Chenရာ"
ဒီၾကားထဲ Chenနဲ႔အတန္းေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးသံႏွင့္ အားက်သံတစ္ခ်ိဳ႕ပါေသးသည္...
အရင္တည္းက ေခ်ာေမာလြန္း၍ ေက်ာင္းမွာ မိန္းကေလးေတြၾကားထဲ နာမည္ႀကီးသူေတြျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အခုထိပင္ ေက်ာ္ၾကားမႈက မေလ်ာ့...
ရည္းစား႐ႈပ္သူေတြေတာ့ မဟုတ္...
JongIn Hyungဆို ဘယ္မိန္းကေလး တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႔မွ် အေရာတဝင္သိပ္မ႐ွိလွ...
ဘာလို႔သိေနတာလဲ မေမးပါနဲ႔...
တစ္ေက်ာင္းတည္းတက္ေနတဲ့သူ ၿပီးေတာ့ အျမဲတမ္းလိုလို ေက်ာင္းမွာ ျမင္ေတြ႔ေနရတာဆိုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြ သိေနရသည္...
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ဆီ လွမ္းၾကည့္လာေသာ သူ႔အၾကည့္အား ေ႐ွာင္လႊဲကာ ျပတင္းေပါက္မွ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္...
ကြၽန္ေတာ္က ျပတင္းေပါက္နားမွာ ထိုင္တဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ျမင္ရသည္...
ဘာလို႔မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တာလဲ မေမးပါနဲ႔...
ဒီအတိုင္း လႊဲလိုက္ခ်င္လို႔...
ခဏၾကာ ေန႔ခင္းအားလပ္ခ်ိန္ ျပည့္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသံက အသိေပးလာသည္...
ခုနက ျပတင္းေပါက္ဆီ ေရာက္ေနၾကေသာ မိန္းကေလးေတြလည္း ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ အသီးသီး ျပန္လာထိုင္ၾကေလသည္...
ဒါေပမယ့္ စကားသံတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားေသး...
ေန႔ခင္းအတန္းခ်ိန္ စစခ်င္းအခ်ိန္က အတန္းပိုင္ဆရာမ၏ အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္တာမို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမက အတန္းထဲဝင္လာသည္...
စာေမးပြဲက ဘယ္ေလာက္မွ်ပင္ မလိုေတာ့သည္မို႔ ဆရာမက အေရးႀကီးသည့္ သခ်ာၤပုစၦာေတြကို WhiteBoardမွာ ႐ွင္းျပသည္...
ဆရာမကေမး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတန္းသားေတြက ျပန္ေျဖနဲ႔ အတိုင္အေဖာက္က ညီလွ်က္႐ွိေပ၏...
သို႔ေပမယ့္ ညီေနသည့္ အတိုင္အေဖာက္ကို ကြၽန္ေတာ့၏ အေျဖက တစ္ကြဲတစ္ျပား လုပ္ပစ္လိုက္မိသည္...
ဆရာမစာ႐ွင္းျပတာကို နားေထာင္ေနရင္းပင္ ေခါင္းက ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ေစာင္းသြားမိသည္...
ေခါင္းေစာင္းသြားတာနဲ႔အညီ မ်က္လံုးရဲ႕ ဦးတည္ရာက အလိုလို ေက်ာင္းေဆာင္ေ႐ွ႕က ဆိုင္ကယ္ဆီ...
အယ္ ဆိုင္ကယ္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ဟိုလူႀကီး လက္ထဲမွာလည္း အထုပ္တစ္ထုပ္ကိုင္ထားသည္...
တကၠသိုလ္လမ္းၫႊန္ စာအုပ္နဲ႔ တစ္ျခားလိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြထည့္ထားပံုရ...
စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာတြင္ ဆံုမိသြားေသာ မ်က္ဝန္းႏွစ္စံု...
ေ႐ွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ သူ႔အၾကည့္ေတြက လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္လာသည္ကိုး...
ျပံဳးလာသည္...မ်က္ဝန္းေလးေတြပါ ျပံဳးလာၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္...
ေနေရာင္ေအာက္မွာ အဲ့ဒီလူရဲ႕ အျပံဳးေတြက သိပ္ကိုေတာက္ပလြန္းလွသည္...
ၿပီးေတာ့ ခ်စ္စရာ ဝက္ဝံေလးတစ္ေကာင္ႏွင့္လည္း အလားတူေနသည္...
ခ္ခ္ ဝက္ဝံေလး...
"KyungSoo သား"
"ဝက္ဝံေလး"
အမေလး ဆရာမေခၚသံအဆံုး ခႏၶာကိုယ္ေတာင္ မတ္တပ္ထရပ္မိေတာ့မတတ္ ထခုန္မိကာ ျပန္ေျဖလိုက္သည့္ အေျဖသည္ကား ဝက္ဝံေလးတဲ့...
Chenနဲ႔အတန္းေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္ၿပီး တခြီခြီရယ္ေနၾကသည္...
အေ႐ွ႕မွာ ဆရာမ႐ွိေနေတာ့ အက်ယ္ႀကီးလည္း မရယ္ရဲၾက...
ဆရာမကေတာ့ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ျပံဳးစိစိၾကည့္ေနသည္...
"KyungSooသား...ၿပီးမွ ဝက္ဝံေလးအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ေတြးေနာ္...အခုေတာ့ ဆရာမစာ႐ွင္းျပတာေလး လိုက္နားေထာင္ဦး"
"ဟုတ္...အဲ...မဟုတ္ပါဘူး..အာ"
ကိုယ့္ဘာသာတလြဲေတြေျဖမိၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ အေငြ႔ပ်ံၿပီး ေပ်ာက္ထြက္သြားခ်င္မိေတာ့သည္...
ရလဒ္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္DohKyungSoo အတန္းခ်ိန္ၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္တဲ့အထိ အတန္းေခါင္ေဆာင္နဲ႔Chenတို႔ထံမွ ဝက္ဝံေလးဟုေခၚကာ အစခံလိုက္ရသည္...
ကြ်န္ေတာ့ကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး ရယ္ေနၾကသည္မွာလည္း အူတက္ေသၾကေတာ့မယ္ထင္ရ...
ဟြန္႔...အျမင္ကတ္လိုက္တာ...
အဲ့ Chenနဲ႔အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို...
ဆရာမရဲ႕ ျပံဳးစိစိအၾကည့္နဲ႔လည္း အၾကည့္ခံရေသးသည္...
အား..႐ွက္လိုက္တာဆိုတာ...
အဲ့ဒါ ဟိုလူႀကီးေၾကာင့္...
ဂီးးး ဂါးးး...
TBC...
Voteနဲ႔Feedbackမ်ား အရမ္းကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ လက္ခံေနပါေၾကာင္း 😋😚
14.6.2018(10:10PM)
PageNo9493